Η πιο γρήγορη πίτα που έχω φτιάξει ποτέ!
Μετά από μια άκρως κουραστική για τα νεύρα, μέρα.
Με πολλά σκαμπανεβάσματα που δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν στο άμεσο επαγγελματικό μέλλον, είπαμε να πάμε απογευματινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας οικογενειακώς. Ωραία περάσαμε (παρά το χάλι στο οποίο έχει περιπέσει το εμπορικό κέντρο της πόλης μου - μιας και εκεί εγώ έχω μεγαλώσει), χαζέψαμε, συζητήσαμε, είδαμε βιτρίνες από τις οποίες δεν θα αγοράσουμε τίποτε, πήραμε κάτι λίγα μπαχαρικά που χρειαζόμουν και μετά πεινάσαμε....
Τι πιο απλό απ' ένα σουβλάκι, παραδοσιακά στο Μοναστηράκι.
Όμως δεν στάθηκε δυνατό να το φάμε, γιατί λυπάμαι αλλά δεν αντέχω αυτήν την "λίγδα" που περιβάλλει τα τραπεζο-καθίσματα στο γνωστό πεζόδρομο και στάθηκε αφορμή να διαφωνήσω με τον "πασά" και "κύρη" μου!
Συγγνώμη, να τους δώσω τα ευρουλάκια μου αλλά να μην αισθάνομαι τόσο μα τόσα ρυπαρά τα πεζοδρόμια που εκμεταλλεύονται κάθε τους άκρη και ταυτόχρονα να κάθομαι με την μισή πλευρά μου όρθια για να περνούν οι διερχόμενοι από τα σταυροδρόμια, ενώ οι σερβιτόροι είναι σαν να μου κάνουν χάρη που θα με "υποστούν".
Λυπάμαι, δεν θα μπορέσω...
Έτσι, φτάνοντας στο σπίτι και για να παρηγορήσω την πείνα των ενηλίκων έκανα την πιο γρήγορη πίτα της μαγειρικής μου
καριέρας :-))
Υλικά για μια πίτα express:
1 μεγάλο φύλλο νωπής σφολιάτας,
200 γραμμάρια τριμμένο ρεγκάτο,
200 γραμμάρια τριμμένη γκούτα,
1 γιαούρτι ελαφρύ,
2 μέτρια αυγά,
1 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
200 γραμμάρια μανιτάρια κομμένα σε φέτες (από κονσέρβα)
1 μεγάλη ντομάτα κομμένη σε φέτες χωρίς τους σπόρους
και φρεσκο-μαζεμένη ρίγανη.
'Έκοψα ένα φύλλο λαδόχαρτο πάνω στο οποίο άνοιξα την σφολιάτα με το χεράκι για να στρώσει ομοιόμορφα. Μετέφερα το λαδόχαρτο με την σφολιάτα σε κατάλληλο ταψί.
Ο φούρνος προθερμαινόταν στους 100 βαθμούς, κατά το διάστημα της προετοιμασίας.
Σε βαθύ μπολ έβαλα τα τυριά που είχα τρίψει, για άλλη δουλειά, αλλά λόγω χρόνου χρησιμοποιήθηκαν άμεσα. Έσπασα τα αυγά, έριξα το γιαούρτι και το μοσχοκάρυδο ανακάτεψα καλά μ' ένα κουτάλι.
Έστρωσα το μείγμα πάνω στο φύλλο σφολιάτας και από πάνω μοίρασα τα μανιτάρια που είχα προηγουμένως ξεπλύνει από το νερό της κονσέρβας. Έστρωσα και τις φέτες ντομάτας και πασπάλισα με ρίγανη. Γύρισα τις γωνίες της σφολιάτας προς τα μέσα σαν φάκελο και έψησα για 35 λεπτά στους 190 βαθμούς. Μέσα σε 3/4 της ώρας από την είσοδό μας στο σπίτι, είχαμε έτοιμο κάτι να φάμε και το σημαντικότερο καθαρό και χωρίς διαβάτες πάνω από το κεφάλι μου, να μετράνε τις μπουκιές μου.
Ήμαρτον πια!
Μπορεί να "διαβάζομαι" γκρινιάρα, αλλά τώρα πια δεν ανέχομαι να με εκμεταλλεύονται καθόλου όλα τα μαγαζιά γρήγορης εστίασης (κυρίως), γιατί πάντα μπροστά από το καλό, υπάρχει το καλύτερο!
Πόσο μάλλον από το μέτριο ή το παντελώς (για την δική μου αισθητική και γεύση τουλάχιστον) άσχημο...
Μετά από μια άκρως κουραστική για τα νεύρα, μέρα.
Με πολλά σκαμπανεβάσματα που δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν στο άμεσο επαγγελματικό μέλλον, είπαμε να πάμε απογευματινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας οικογενειακώς. Ωραία περάσαμε (παρά το χάλι στο οποίο έχει περιπέσει το εμπορικό κέντρο της πόλης μου - μιας και εκεί εγώ έχω μεγαλώσει), χαζέψαμε, συζητήσαμε, είδαμε βιτρίνες από τις οποίες δεν θα αγοράσουμε τίποτε, πήραμε κάτι λίγα μπαχαρικά που χρειαζόμουν και μετά πεινάσαμε....
Τι πιο απλό απ' ένα σουβλάκι, παραδοσιακά στο Μοναστηράκι.
Όμως δεν στάθηκε δυνατό να το φάμε, γιατί λυπάμαι αλλά δεν αντέχω αυτήν την "λίγδα" που περιβάλλει τα τραπεζο-καθίσματα στο γνωστό πεζόδρομο και στάθηκε αφορμή να διαφωνήσω με τον "πασά" και "κύρη" μου!
Συγγνώμη, να τους δώσω τα ευρουλάκια μου αλλά να μην αισθάνομαι τόσο μα τόσα ρυπαρά τα πεζοδρόμια που εκμεταλλεύονται κάθε τους άκρη και ταυτόχρονα να κάθομαι με την μισή πλευρά μου όρθια για να περνούν οι διερχόμενοι από τα σταυροδρόμια, ενώ οι σερβιτόροι είναι σαν να μου κάνουν χάρη που θα με "υποστούν".
Λυπάμαι, δεν θα μπορέσω...
Έτσι, φτάνοντας στο σπίτι και για να παρηγορήσω την πείνα των ενηλίκων έκανα την πιο γρήγορη πίτα της μαγειρικής μου
καριέρας :-))
Υλικά για μια πίτα express:
1 μεγάλο φύλλο νωπής σφολιάτας,
200 γραμμάρια τριμμένο ρεγκάτο,
200 γραμμάρια τριμμένη γκούτα,
1 γιαούρτι ελαφρύ,
2 μέτρια αυγά,
1 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
200 γραμμάρια μανιτάρια κομμένα σε φέτες (από κονσέρβα)
1 μεγάλη ντομάτα κομμένη σε φέτες χωρίς τους σπόρους
και φρεσκο-μαζεμένη ρίγανη.
'Έκοψα ένα φύλλο λαδόχαρτο πάνω στο οποίο άνοιξα την σφολιάτα με το χεράκι για να στρώσει ομοιόμορφα. Μετέφερα το λαδόχαρτο με την σφολιάτα σε κατάλληλο ταψί.
Ο φούρνος προθερμαινόταν στους 100 βαθμούς, κατά το διάστημα της προετοιμασίας.
Σε βαθύ μπολ έβαλα τα τυριά που είχα τρίψει, για άλλη δουλειά, αλλά λόγω χρόνου χρησιμοποιήθηκαν άμεσα. Έσπασα τα αυγά, έριξα το γιαούρτι και το μοσχοκάρυδο ανακάτεψα καλά μ' ένα κουτάλι.
Έστρωσα το μείγμα πάνω στο φύλλο σφολιάτας και από πάνω μοίρασα τα μανιτάρια που είχα προηγουμένως ξεπλύνει από το νερό της κονσέρβας. Έστρωσα και τις φέτες ντομάτας και πασπάλισα με ρίγανη. Γύρισα τις γωνίες της σφολιάτας προς τα μέσα σαν φάκελο και έψησα για 35 λεπτά στους 190 βαθμούς. Μέσα σε 3/4 της ώρας από την είσοδό μας στο σπίτι, είχαμε έτοιμο κάτι να φάμε και το σημαντικότερο καθαρό και χωρίς διαβάτες πάνω από το κεφάλι μου, να μετράνε τις μπουκιές μου.
Ήμαρτον πια!
Μπορεί να "διαβάζομαι" γκρινιάρα, αλλά τώρα πια δεν ανέχομαι να με εκμεταλλεύονται καθόλου όλα τα μαγαζιά γρήγορης εστίασης (κυρίως), γιατί πάντα μπροστά από το καλό, υπάρχει το καλύτερο!
Πόσο μάλλον από το μέτριο ή το παντελώς (για την δική μου αισθητική και γεύση τουλάχιστον) άσχημο...
Πες τα χρυσόστομη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ μα πια, με τους δήθεν εστιάτορες- λιγδομαγαζάτορες! Και λίγα λες!
"Η πιο γρήγορη και νόστιμη πιτούλα του κόσμου" αξίζει εκατοντάδες φορές περισσότερο από όλα όσα τόσο καίρια χαρακτήρισες.
Φιλιά σας!
Έχασε πελάτη ο Μπαϊρακτάρης...:)))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά τα λες, συμφωνώ κι επαυξάνω, κι άσε τους άντρες να λένε. Σαν το σπιτικό "βρώμικο", δεν υπάρχει τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όντως στον γνωστό "πεζόδρομο" την έχουν δει, δεν ξέρω πως.. Κολωνάκι; Εκάλη; Και με μισό πόντο λίγδα σε ό,τι κι αν ακουμπήσεις, δεν το λες και εξυπηρέτηση.. Αλλιώς το λες, αλλά σε ξένο ιστολόγιο δεν εκφράζομαι σαν κάφρος.
Δε μου λες κυρία Πηνελόπη μου.. τη ρίγανη από που τη "φρεσκο-μάζεψες;"
Και τώρα που το θυμήθηκα, αν χρειαστείς ρίγανη, πες στο δάσκαλο να με πάρει τηλέφωνο, έχω απελπιστικά ΠΟΛΥ!
Με νοιώθεις Ζαμπία μου και το ξέρω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά έγιναν τα νεύρα μου κρόσια... καθώς ήταν και ήδη φτιαγμένα. Οπότε δεν τους ανέχομαι με καμμία κυβέρνηση!! Ούτε την τρέχουσα, ούτε την παρελθοντική, αλλά ούτε και τη μέλλουσα :-))
O Μπαϊρακτάρης πριν πολλά χρόνια! Τώρα πια... και οι το συν αυτώ φίλε Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε και με το καλό στο λαϊκό δημοψήφισμα που μόλις εξαγγέλθηκε, για το καλύτερο σουβλατζίδικο του Μοναστηριρακίου!!!
Να σαι καλά βρε Ephee μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήH ρίγανη φρεσκομαζεμένη από την ορεινή Λακωνία μου ήρθε πεσκέσι.
Άμα έχεις απελπιστικά πολύ, εδώ είμαστε εμείς... Έχουμε και φίλους να προμηθεύσουμε :-))
Θα του μεταφέρω του δασκάλου το μήνυμα.
Κι εγώ μαζί σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε χρόνο μηδέν στο σπίτι μπορούμε να φτιάξουμε πολλά!!!
Διάθεση θέλει. Το φαγητό έξω και ιδιαίτερα σε τέτοια μέρη το έχουμε κόψει εδώ και χρόνια!!
Γιατί να πληρώσω κάτι που είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα ευχαριστηθώ;; άσε δε που ο κύρης μου έχει δει πράγματα και θάματα σε τυχαίες επαγγελματικές επισκέψεις!!!!
Φιλάκια πολλά πάω να φτιάξω τα δικά μου θαύματα για σήμερα.
Πηνελόπη μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ειδικά για το μαγαζί με τις φωτογραφίες των επωνύμων! Την τελευταία φορά-είχα ξένους μαζί μου- μάλωσα γελαστά (τι να κάνω!) έφυγα και δεν ξαναπάτησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια είμαι υπέρ της ποιότητας σε ό τι πληρώνω, δεν μου το χαρίζουν. Ίσως να ακούγομαι λίγο παράξενη αλλά έτσι σκέφτομαι και δεν θέλω να με ξεγελούν "εν γνώσει" μου. Ούτε θέλω να φάω καρβουνιασμένο μπιφτέκι σε κεντρικό μεγάλο ξενοδοχείο και να μην μιλάω, όπως μου έλεγαν οι φίλες μου.
Ψηφίζω λοιπόν τη νόστιμή σου πιτούλα και σου στέλνω πολλά φιλιά.
Κι εμεις κάπως έτσι Ξανθή μου, ειδικά μετά το παιδί, σπάνια το φαγητό του "δρόμου" ήταν μέσα στις επιλογές μας. Απλώς τούτη την φορά επιβεβαιώθηκα με τα "μπούνια" που λένε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία στα "θαύματά" σου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί σου κι εγώ. Του σπιτιού τα ''βρώμικα'' που φτιάχνιουμε με τα χεράκια μας είναι τα φτιάχνουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιότατη η πίτα σου :)
Του σπιτιού μας "βρώμικα" δεν νομίζω πως υπάρχουν Αστερομαράκι μου :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι' αυτό γιατί τα υλικά μας τα επιλέγουμε εμείς γνωρίζοντας τι θέλουμε και τι μπορούμε να έχουμε μέσα στις οικονομικές δυνατότητες.
Κι' αυτή η "αξία" όσο κι αν στενεύουν τα οικονομικά, παραμένει αξία!
Καλό μεσημέρι καλή μου.
Στο μαγαζί με τις φωτογραφίες επωνύμων Ελένη μου, έκατσα μια φορά και μοναδική (δεν το είχα ξανακάνει, πριν απ' αυτήν την φορά) πριν 5 χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σουβλάκι σε μεταλλικό καλαμάκι μαζί με την γαρνιτούρα του ήταν μαγειρεμένο τουλάχιστον 2 ημέρες νωρίτερα. Δεν ξαναπάτησα ποτέ.
Τούτη την φορά πήγαμε σε πιο πάνω κατάστημα και φυσικά...δεν κάτσαμε όπως ήδη περιέγραψα.
Φιλιά πολλά καλή μου.
Penelope γράφοντας νωρίτερα ''βρώμικα'' δεν το εννοούσα κυριολεκτικά ότι είναι βρώμικα, γι'αυτό και τα εισαγωγικά που έβαλα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ, Αστερομαράκι μου, το κατάλαβα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς μου έδωσες αφορμή να γράψω κάτι πάρα πάνω για τις επιλογές μας για αυτά τα δικά μας γρήγορα φαγητά.
Ένας πολύ βασικός λόγος που τρώω έξω όλο και λιγότερο είναι η φασαρία και όλα τα παρελκόμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαγητό με νεύρα κι ενοχλήσεις δεν είναι φαγητό!
Φτιάχνεις μια τέτοια ωραιότατη σπιτική πιτούλα, παίρνεις το πιατάκι σου στο ένα χέρι και τη μπυρίτσα σου στο άλλο, βγαίνεις στο μπαλκόνι και αργά αλλά απολαυστικά, περνάς ένα πολύ καλό & οικονομικό βράδυ! :)
επιτέλους! αυτό το χάλι εκεί νόμιζα ότι εμένα με κάνει να μην περνάω καν από το δρόμο του!
ΑπάντησηΔιαγραφήλίγο τυράκι, μπαχαρικά της αρεσκείας μας πάνω σε μία πίτα από σουβλάκι και 5 λεπτά στην τοστιέρα, πάνω σε ένα δισκάκι, ίσα να λυώσει το τυρί, η πιό γρήγορη πίτσα!!
Βίκυ από Νέα Σμύρνη
Συμφωνω και εγω μαζι σας..βεβαια καποιες φορες εχεις την επιθυμια να βγεις βρε αδερφε να πας καπου εξω να φας,αλλα με αυτα που γινοντε καλυτερα σπιτακι σου και σπιτικο φαγητο..η πιτουλα σου παντως πηνελοπη ζηλευτη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο σου βραδυ φιλια!!!
Σκοτεινούλα μου, το φαγητό για μας τους Έλληνες σε ταβέρνες και εστιατόρια αποτελούσε πάντα τρόπο διασκέδασης και συνεύρεσης με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα... Νομίζω όμως πως τα δεδομένα αλλάζουν πια και όλο και λιγότεροι θα είμαστε έξω γι' αυτό το λόγο. Στα σπίτια μας θα είμαστε πιο χαλαροί, θα τρώμε καλύτερα αν οργανώνουμε σωστά την κουζίνα και το μενού μας και βεβαίως θα μιλάμε πιο καλά με τους ανθρώπους που θέλουμε γύρω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σκεφτούν καλύτερα οι έχοντες μαγαζιά εστίασης...
Βίκυ καλώς ήρθες. Δεν νομίζω πως μόνον εσύ κι' εγώ έχουμε νοιώσει έτσι, απλώς εμένα μου βγήκε πιο έντονα τούτη τη φορά και γι' αυτό το έγραψα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο γρήγορη πίτσα είναι αυτή που περιγράφεις όντως.
Καλό σου βράδυ.
Γωγούλα μου όντως η επιθυμία αυτή υπάρχει και είναι εύλογη. Μόνον που τώρα πια όταν τρώω έξω θέλω να γευτώ κάτι που εγώ δεν ξέρω ή δεν έχω την ικανότητα να το φτιάξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ καλή μου.
Γρήγορη....αλλά ωραία...καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχ Ποσό γλυκά τα λες...και πόσο νόστιμα.Εγώ συνήθως λέω πολλά και πράττω...Τέλος πάντων στο θέμα μας που είναι η πεντανόστιμη εξπρές πίτα.Και φυσικά να ζητήσω μια γωνίτσα..Καλό μας βράδυυυυυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνδρες παιδί μου δεν ενδιαφέρονται για την λίγδα, αρκεί να φάνε άμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως κι εγώ το ίδιο θα αντιδρούσα, θα προτιμούσα κάτι σπιτικό!!
Καλημέρα
Όντως, αγαπητή Mia :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά Μάρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λέω και τα γράφω μέσα από την δική μου οπτική, αλλά όλοι νομίζω πως με καταλάβατε καλά.
Είναι τόσο γρήγορη που ανά πάσα στιγμή κερνάμε αφού τα υλικά είναι σχεδόν πάντα διαθέσιμα άμεσα.
Mari μου, επειδή οι διατροφικές τους συνήθειες δεν αλλάζουν εύκολα, τους "διαμορφώνουμε" από νωρίς όσο γίνεται :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη μου καλώς σε βρήκα στο μπλογκοσπιτάκι σου.Από μια βολτούλα που έκανα διαπίστωσα ότι οι συνταγές σου είναι εξαιρετικές,νόστιμες και αρκετά εύκολες!!!Μου άρεσαν πάρα πολύ και θα τα λέμε σίγουρα!!!Μπράβο!!!Καλό απόγευμα φιλιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλώς ήρθες Sophie.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τον "κόπο" που μπήκες να ψάξεις μέσα σε τούτο το blog.
Ελπίζω όντως να σου αρέσουν πράγματα που θα φτιάξεις, με αφορμή τα όσα ενδεχομένως διαβάσεις μέσα εδώ.
Καλό σου απόγευμα.
Καλή μου Πηνελόπη, δεν είσαι καθόλου γκρινιάρα γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα! Όσο για την πίτα σου...πρέπει να έγινε μούρλιαααα! Κερνάς;;; Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αυτή, αλλά νομίζω πως πρέπει πια να την "αντιμετωπίσουμε" πιο δραστικά. Μια "αποχή" από όλα τα μαγαζιά που δεν ικανοποιούν τους πελάτες τους πρέπει σταδιακά να εφαρμοστεί μπας και συνέρθουν κάπως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές καλημέρες.