Στον χώρο του food blogging δηλαδή, όπως καθιερώθηκε να τον λέμε όλοι μας πια.
Πριν αρκετά χρόνια, κάπου το 2005 στις αρχές του αν θυμάμαι
καλά, ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου συνταγές στον ιστότοπο του Hungry, ήταν ένας ωραίος τρόπος επικοινωνίας και με έμαθε
πολλά.
Τόσο για τα μαγειρικά δρώμενα όσο και για τους χαρακτήρες που «κρύβονταν» πίσω από τα ψευδώνυμα και τα αρχικά. Πίσω από τις συνταγές και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν.
Τόσο για τα μαγειρικά δρώμενα όσο και για τους χαρακτήρες που «κρύβονταν» πίσω από τα ψευδώνυμα και τα αρχικά. Πίσω από τις συνταγές και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν.
Με τον καιρό γνώρισα προσωπικά κάποια από αυτά τα πρόσωπα.
Με κάποια κάναμε μια πιο «στενή» παρέα, με άλλα πάλι βρεθήκαμε
μια-δυο φορές σε διοργανώσεις ή κάποιες συγκεντρώσεις και τίποτε περισσότερο.
Ο καιρός πέρασε. Το Hungry άλλαξε σε ύφος αλλά και σε ανθρώπους.
Κάποιοι απομακρύνθηκαν, κάποιοι άλλοι παρέμειναν και κάποιοι
άλλοι έφτιαξαν την «επόμενη μέρα».
Έφτιαξαν το Hungry for Life, ως απάντηση και ως εξέλιξη.
Σ’ αυτούς τους τρίτους ήρθα να προσθέσω και τον εαυτό μου, όπου κι’ εγώ με την σειρά
μου έγραφα τα δικά μου… και βεβαίως μου δόθηκε εκ’ νέου η ευκαιρία να γνωρίσω
πρόσωπα από κοντά.
Αλλά και το Hungry for Life, έγραψε την ιστορία του και έκλεισε τον κύκλο του, με όποιον τρόπο επιλέχτηκε να τον κλείσει, μιας και τα δρώμενα και τότε ήταν πολλά και διάφορα.
Συμπέρασμα. Όλα αργά ή γρήγορα κάνουν τον «κύκλο» τους και απλώς μας δίνουν την «πάσα» για κάτι νέο.
Αλλά και το Hungry for Life, έγραψε την ιστορία του και έκλεισε τον κύκλο του, με όποιον τρόπο επιλέχτηκε να τον κλείσει, μιας και τα δρώμενα και τότε ήταν πολλά και διάφορα.
Συμπέρασμα. Όλα αργά ή γρήγορα κάνουν τον «κύκλο» τους και απλώς μας δίνουν την «πάσα» για κάτι νέο.
Το νέο λοιπόν ήταν να κάνουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες
στο Hungry for Life,
τα δικά τους προσωπικά blogs.
Άλλοι τα κρατήσαν (από επιλογή) σε προσωπικό επίπεδο σαν ημερολόγια (και όχι απαραίτητα μαγειρικής τώρα πια).
Άλλοι προσπαθήσαν να τα κάνουν πιο «επαγγελματικά» εργαλεία, είτε γιατί ήθελαν μια ενασχόληση, είτε γιατί εμπλέκονταν επαγγελματικά με το χώρο της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής, είτε γιατί επιθυμούσαν και φιλοδοξούσαν να ασχοληθούν επαγγελματικά στο μέλλον και να βελτιώσουν τα οικονομικά τους μέσα από αυτήν τους τη νέα δράση.
τα δικά τους προσωπικά blogs.
Άλλοι τα κρατήσαν (από επιλογή) σε προσωπικό επίπεδο σαν ημερολόγια (και όχι απαραίτητα μαγειρικής τώρα πια).
Άλλοι προσπαθήσαν να τα κάνουν πιο «επαγγελματικά» εργαλεία, είτε γιατί ήθελαν μια ενασχόληση, είτε γιατί εμπλέκονταν επαγγελματικά με το χώρο της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής, είτε γιατί επιθυμούσαν και φιλοδοξούσαν να ασχοληθούν επαγγελματικά στο μέλλον και να βελτιώσουν τα οικονομικά τους μέσα από αυτήν τους τη νέα δράση.
Όλα είναι θεμιτά. Και οι προσπάθειες του καθενός αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο.
Και όλα βεβαίως είναι απολύτως αποδεκτά, με την προϋπόθεση ότι δεν θίγουν τους άλλους.
Και όταν εννοώ δεν θίγουν... εννοώ: ότι δεν «κρυφό-κοιτούν»,
δεν «αντιγράφουν», δεν παρουσιάζονται κάποιοι ως «μεσσίες της μαρμίτας και της χύτρας»
και δεν προσπαθούν με τα λεγόμενα τους στα «ιντερνετικά πηγαδάκια» και τις «ιντερνετικές
κλίκες», να στρέψουν αλλήλους εναντίον αλλήλων! Δημιουργώντας εικονικές εντυπώσεις.
Νισάφι πια!
Νισάφι πια!
Αυτά τα τελευταία μακριά από εμένα, ως θερμή-θερμότατη παράκληση...
Γιατί, το προσωπικό μου blog, έχει καθαρά ημερολογιακό χαρακτήρα.
Γιατί, γράφω με τον δικό μου τρόπο, για γεύσεις και πράγματα που φτιάχνω μέσα στο σπίτι μου: για την οικογένειά μου, τους συγγενείς και τους φίλους μου.
Γιατί, δεν διαθέτω «επαγγελματία» διαχειριστή, μιας κι’ αυτό το διάβασα σε πρόσφατο mail που έλαβα, προκειμένου να γίνω αποδέκτης Δελτίων Τύπου και Διαφημίσεων.
Γιατί, δεν αναρτώ διαφημίσεις, από επιλογή και ας έχω «υπηρετήσει» χρόνια τον επαγγελματικό χώρο αυτό. Δεν είναι το προσωπικό μου ζητούμενο, όχι σε αυτή την φάση τουλάχιστον.
Γιατί, δεν κάνω προβολή εμπορικών δράσεων, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων και αυτό γιατί έχω προσωπική άποψη για το θέμα καθώς μπορεί να συμμετέχω σ' αυτό, με κάποιον τρόπο.
Γιατί, προτιμώ να προβάλλω γεγονότα και δράσεις που έχουν κυρίως ανθρωπιστικό χαρακτήρα.
Γιατί, δεν με ενδιαφέρουν τα «τυπικά» κολακευτικά σχόλια, απλώς για να μπει κάποιος και να κάνει ένα σχόλιο σε ότι έγραψα με προσωπικό κόστος σε χρόνο και χρήμα. Διότι για να μαγειρέψεις κάτι πάρα - πάνω, σαφώς κοπιάζεις και σαφώς αγοράζεις!
Γιατί, με ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και η "ουσία" της γεύσης.
Γιατί, με ενδιαφέρει να δοκιμάσουν κάποιοι να φτιάξουν αυτά που έγραψα και παρουσίασα και να έρθουν μετά με την σειρά τους να μου πουν τις εντυπώσεις τους.
Γιατί, πραγματικά με ενδιαφέρει να γνωρίσω (εάν το θελήσουν φυσικά και εκείνα) κάποια άτομα από κοντά, που με τον τρόπο τους και τα λόγια τους, με «γέμισαν» και με έκαναν να τα «αγαπήσω».
Εάν τα τρία τελευταία «γιατί μου» γίνουν, έστω και για το 1/10 όσων έχουν δηλώσει πως ακολουθούν
το blog μου και με διαβάζουν, πραγματικότητα, θα νιώσω πάρα - μα πάρα πολύ ευτυχής.
Σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε (αν φτάσατε μέχρι το τέλος) και αυτό
μου το post και ίσως κάποιοι από εσάς να με κατάλαβαν με το «πρώτο». Άλλοι πάλι όχι. Σας ευχαριστώ όλους όπως κι' να 'χει!
Τελειώνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω, όσες και όσους με διαβάζουν (και ξέρω καλά πως
με διαβάζουν άνθρωποι που αγαπώ και γνωρίζω προσωπικά) και δεν γράφουν σχόλια... να γράφετε βρεις σεις το κάτι τοις σας... «δεν δαγκώνουμε» εδώ μέσα :-))
'Αστε που θα μου δίνετε και μένα κουράγιο να συνεχίσω να γράφω και να σας «ζαλίζω» με τα δικά μου, μιας και η επικοινωνία (έστω και με αυτόν τον τρόπο) είναι αμφίδρομη και απαιτεί την ύπαρξη τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη". Διαφορετικά δεν έχει νόημα. Κι αν δεν έχει νόημα πια, απλώς ένας ακόμη κύκλος θα κλείσει...
'Αστε που θα μου δίνετε και μένα κουράγιο να συνεχίσω να γράφω και να σας «ζαλίζω» με τα δικά μου, μιας και η επικοινωνία (έστω και με αυτόν τον τρόπο) είναι αμφίδρομη και απαιτεί την ύπαρξη τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη". Διαφορετικά δεν έχει νόημα. Κι αν δεν έχει νόημα πια, απλώς ένας ακόμη κύκλος θα κλείσει...
Σας καλημερίζω για σήμερα...
Aroma Vanillias – κατά κόσμο – Πηνελόπη (administrator του εαυτού μου).Υ.Γ. οι φωτογραφίες τραβηγμένες σε διάφορες χρονικές στιγμές από εμένα και η σχέση τους με το θέμα μου συμβολική και αλληγορική.
Πολύ ωραία τα είπες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδιαίτερα αυτό με τις κλίκες και τα πηγαδάκια με εκφράζει απόλυτα.
Για τους ίδιους σκοπούς με σένα συμμετάσχω κι εγώ σε αυτό blog που είμαι, κι είναι ωραίο να μου λένε τα παιδιά μου μαμά σήμερα έφτιαξα ας πούμε τα καλαμαράκια σου!!
Ας συνεχίσουμε λοιπόν το δικό μας σκοπό.
Καλημέρα
Καλημέρα Πηνελόπη! Ας γράψω κι εγώ τη γνώμη μου κυρίως για να σου δώσω το θάρρος όπως λες να συνεχίσεις! Παντού και πάντα υπήρχαν και υπάρχουν κλίκες. Έχω και εγω προσωπική εμπειρία, αλλά έχω μάθει να αδιαφορώ γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχει "θεία δίκη". Άσε λοιπόν τον καθένα να κάνει ότι νομίζει και αδιαφόρησε παντελώς! Διαφορετικά εσύ θα είσαι αυτή που πληγώνεται. Να ξέρεις ότι εμείς - η τουλάχιστον εγώ - που είμαστε γραμμένοι στο μπλογκ σου - και στα υπόλοιπα μπλογκ φυσικά - διαβάζουμε τις σκέψεις σου και τις αναρτήσεις σου και αν καμιά φορά δεν αφήνουμε σχόλια είναι λόγω έλλειψης χρόνου. Καλή συνέχεια και μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά :))
Εγώ, για να πω την αλήθεια, δεν πολυκατάλαβα όλο το θέμα με τις κλίκες γιατί ως "τουρίστρια" που είμαι στο blogging, δεν το παρακολουθώ και τόσο φανατικά. Επειδή όμως σε εκτιμώ πολύ και ταυτίζομαι σχεδόν πάντα με τις απόψεις σου, έρχομαι να εκφράσω τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μου. Υποθέτω ότι όπως σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, έτσι κι εδώ, η κακοήθεια περισσεύει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη μου, όπως έχω ξαναπεί είσαι ένα από τα άτομα του χώρου μας :) που εκτιμώ και σέβομαι πολύ, ακόμα και αν δεν έχουμε -ακόμα- συναντηθεί από κοντά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω ότι χαίρομαι να διαβάζω τις αναρτήσεις σου... μου αρέσει ο προσωπικός χαρακτήρας των κειμένων σου, ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεις πώς κατέληξες στο πιάτο που κάθε φορά μας παρουσιάζεις, η πρωτοτυπία και η εφευρετικότητα σου ως μαγείρισσα, η θετική ενέργεια και το μεράκι που αποπνέονται από αυτά που γράφεις...
Δεν γνωρίζω τι σε παρότρυνε να γράψεις μία τέτοια ανάρτηση, ίσως να υποψιάζομαι...
Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι είσαι πολύ καλή σε αυτό που κάνεις, ανεξάρτητα από κλίκες και λοιπές ταμπέλες και ότι είναι πάρα πολύς κόσμος εκεί έξω που περιμένει ανυπόμονα τις αναρτήσεις σου!
Πολλά φιλιά!
Κι εγώ φρέσκια είμαι στο μπλογκινγκ και προσπαθώ λίγο να μπω στο νόημα..και μας βάζεις και λίγο εμάς τους καινούριους σε σκέψεις...όμως πραγματικά μην το βάζεις κάτω..ο καθένας νομίζω το κάνει για τον εαυτό του..ο,τι κακεντρεχή σχόλια κι αν λάβεις νομίζω μόνο η αδιαφορία τους αξίζει...το ίδιο άλλωστε δεν συμβαίνει και εκεί έξω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά αν κατάλαβα καλά κάποια πράγματα που εννοούσες, υπονοούσες ή μετέφερες..
Να είσαι καλά!
Μακριά από μένα οι κλίκες και οι ομάδες.Είμαι εδώ μέσα, όπως ο καθένας για τους προσωπικούς μου λόγους και δεν έχω διάθεση ν΄ανταγωνιστώ κανέναν, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν ανήκω εκ των πραγμάτων, στους αναγνώστες σου που αναγνωρίζουν τα τελευταία τρία γιατί σου.
Ακόμα και για μένα, που δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θες να πεις και σε ποιους απευθύνεσαι, είναι ξεκάθαρο πως ότι κάνεις, το κάνεις από αγάπη γι΄αυτό το είδος τέχνης.Καλό σου απόγευμα!
Πηνελοπη μου, αν και εγω ειμαι πιο καινουργια στον χωρο του food blogging, εχω αντιληφθει πολλα απο αυτα που επισημαινεις... Αλλα με στενοχωρουν, αλλα με εξοργιζουν, αλλα μετα σκεφτομαι οτι καθε κοινωνικη ομαδα, αποτελει μικρογραφια της κοινωνιας, και δεν θα πρεπει να απορω με τις διαφορετικες συμπεριφορες ανθρωπων. Δεν μπορει ολοι να ειναι σωστοι και συνεπεις, να σεβονται, να μην επιβουλευονται, να αναγνωριζουν και να επιβραβευουν. Προσπαθω εγω να ειμαι οσο το δυνατον περισσοτερι ενταξει, με τους υπολοιπους που αχολουνται με το ιδιο αντικειμενο, αλλα και με τον εαυτο μου. Απο εκει και περα αποφασισα να παρακολουθω, να υποστηριζω και να ενθαρρυνω αυτους που προσπαθουν και που ειναι απεναντι στους αλλους και στους ευατους τους. Τα τρια τελευταια "γιατι" ειναι και για μενα η ουσιαστικη απολαβη απο ολη αυτην την προσπαθεια και ενασχοληση μου με το Βlog. Οταν δε ακουω οτι καποιος δοκιμασε μια απο τις συνταγες που παρουσιασα, η χαρα μου δεν περιγραφεται! Τα σχολια ειναι πολυ σημαντικα και προσπαθω κι εγω να παρακολουθω οσο γινεται τις δραστηριοτητες φιλων και να αφηνω το δικο μου, αν και πολλες φορες ο χρονος μου ειναι περιορισμενος; αλλα μεταξυ ενος depon και μιας ασπιρινης, κατι ξεκλεβω απο χρονο και γραφω δυο αραδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλω και θα τα λεμε!
Δεν είμαστε χτεσινοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό χρόνια έχει δημιουργηθεί η διαδικτυακή μας επικοινωνία, που ξεκίνησε και στηρίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση κι ενδιαφέρον γι' αυτά που ο καθένας μας ασχολείται και γράφει.
'Εκαστος στο είδος του, αλλά πάντα με σεβασμό και ευαισθησία στο σχολιασμό και τις κρίσεις του άλλου.
Η αλήθεια είναι ότι μετά την έκδοση του "Λάβε τα Μέτρα σου" θεώρησα ότι ο κύκλος του VOUDAS είχε ολοκληρωθεί και επικέντρωσα κυρίως τη θεματολογία μου σε περισσότερο κοινωνικο-πολιτικά θέματα στις ΠΛΗΚΤΡΟλογίες.
Εκεί κάπου η επαφή μας έκανε μια "κοιλιά" -έπαιξε το ρόλο της κι η γενικότερη σχέση μου με το διαδίκτυο.
Ποιος μπορεί όμως να μείνει για πολύ μακριά από το άρωμα της βανίλιας;
'Οποιος το μύρισε μια φορά το θυμάται για πάντα!!!
'Ετσι οι ευωδιαστές μυρωδιές του σάιτ σου χαρίζουν μιαν μοναδική ξεχωριστή "γεύση" και στο δικό μου, ξεχωρίζοντας στη στήλη "Ανθρώπινα και Τρυφερά".
Αυτά για την ιστορία, μένω μακριά από ίντριγκες και κουτσομπολιά από τότε που επέλεξα (2009) τη μοναχική πορεία του blogger ύστερα από τρία χρόνια στο σάιτ της LIFO και χαίρομαι να επικοινωνώ με όσους γνωστούς και φίλους του διαδικτύου έχουν τη διάθεση να πουν μια κουβέντα πάνω στις απόψεις που εκφράζω.
Μου φαίνεται πως παραπήρα φόρα με τις φλυαρίες μου!!
Εύχομαι να είσαι πάντα ο εαυτός σου και να 'σαι ευτυχισμένη, ν' αρμενίζεις (κυριολεκτικά και μεταφορικά!)) και να μας αρμενίζεις κι εμάς με κατσαρόλες, ταψιά και τηγάνια στις υπέροχες γεύσεις της φαντασίας και του ταλέντου σου!
Χαιρετώ εγκάρδια!
Πηνελόπη μου όλα τα πράγματα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους, είναι αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από κάθε κύκλο γνωρίζουμε ανθρώπους, ανταλλάσσουμε απόψεις, την πατάμε, μας πατάνε....και συνεχίζουμε. Προσωπικά μιλώντας έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους μέσα από blogging! Μέσα σε αυτούς κι εσένα, με κάποιους δεθήκαμε περισσότερο, με κάποιους στην πορεία χαθήκαμε, με κάποιους πίνουμε καφέ σχεδόν κάθε μέρα τηλεφωνικά. Αν αυτό σημαίνει κλίκα δεν το ξέρω, αγαπώ κάποιους ανθρώπους και επικοινωνώ συχνότερα μαζί τους απ'ότι με κάποιους άλλους. Σίγουρα έχεις τους λόγους σου για να γράφεις ότι γράφεις! Σε ότι αφορά τα σχόλια τώρα, καλώς ή κακώς αυτό είναι ένα δούναι και λαβείν. Επίσης είναι μια ένδειξη οτι ο άλλος σε θεωρεί επιθυμητό ή ανεπιθύμητο. Αν αφήνω σχόλια σε κάθε ανάρτηση ενός blog και δεν έχω κανένα σχόλιο στο δικό μου υποθέτω οτι είμαι ανεπιθύμητη και παρακολουθώ από μακριά! Αυτά από μένα!!!!
Καλή συνέχεια!!!
Ξανθή μου σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ξέρω πως κάποια από όσα έγραψα εκφράζουν κι' εσένα, και ενδεχομένως να εκφράζουν και άλλους φίλους και φίλους που μας διαβάζουν. Ηταν τελικά κι' ένας λόγος που με έκανε να τολμήσω να τα πω και να τα καταγράψω με την σειρά μου.
Εμείς σταθερά λοιπόν στις δικές σκέψεις και επιλογές και βουρ για τα καλαμαράκια!
Καλώς την Ιρμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόση χαρά μου έδωσες, με το που αποφάσισες να γράψεις, δεν λέγεται :-))
Πραγματικά αυτό ήταν μια επιθυμία μου, που βγαίνει άλλωστε μέσα απο τα τελευταία μου γιατί... Και δείχνει να έπιασε τόπο η καταγραφή τους.
Σ' ευχαριστώ θερμά.
Θα προσπαθήσω πάντα με τον δικό μου τρόπο, για όσο καιρό ακόμη μπορώ.
Καλό απόγευμα σου εύχομαι και να έρχεσαι συχνότερα.
Αμαλία μου καλή, ο "τουρισμός" είναι ίσως μια καλή επιλογή. Αλλά να κάποιες φορές και ο τουρίστας ακόμη θέλει να γνωρίσει καλύτερα την ζωή ενός τόπου για να τον "αγαπήσει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, ως τέτοια τουρίστρια βάλε στην δύναμη και μένα :-))))
Χαιρετισμούς πολλούς.
Βρε Ερμιονίτσα μου, με συγκίνησες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω;
Είναι αυτό που ήδη έγραψα, είσαι από τα άτομα που με τα λόγια τους με "γέμισαν" και τα "αγάπησα" κι' ας μην έχουμε πει καλημέρα δια ζώσης!!!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.
Προσπαθώ να δίνω το δικό μου χρώμα και στίγμα μέσα από το Aroma Vanillias και αυτό έχει επίδραση σε μένα πρώτα απ΄όλα αφού δρα ως τρόπος εκτόνωσης. Είναι η "βαλβίδα ασφαλείας" στην δική μου "χύτρα".
Καλό απόγευμα φίλη μου. Και πάντα προσφέρομαι για babysitting, αν θελήσεις :-))
Loulou, είσαι πολύ κοντά στο πνεύμα μου. Απλώς προσωπικά πίστεψα,πως ήταν ώρα, να γράψω κάποια πράγματα με σκοπό να ξεκαθαρίσω σε κάποιους την εικόνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσους με ξέρουν κάπως πιο προσωπικά αυτό ίσως να μην χρειαζόταν, για κάποιους άλλους πάλι έδωσε "τροφή για σκέψη".
Συνεχίζουμε κι εσύ κι εγώ, με τον τρόπο μας, να λέμε και να γράφουμε τα δικά μας. Είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε :-))
Armonia (Γιωργία) μου, και το γεγονός ότι μου απάντησες με το σημερινό σχολιό σου και το γεγονός ότι εντάσσεις τον εαυτό σου στους αναγνώστες μου, με κάνουν ιδιαίτερα ευτυχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι μέσα σ' αυτό το 1/10 που ανέφερα και έγραψα πως θα με κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη για το αν δοκιμάσουν ή σχολιάσουν πράγματα που γράφω.
Να σαι καλά γλυκιά μου.
Αχ, Μαρινάκι μου με τα Depon σου και τις ασπιρίνες σου (παλιά μου πατρογονική τέχνη...) μπήκες καλά στο πνεύμα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς νοιώθω κι'εγώ όταν κάποιος που γράψει ότι δοκίμασε κάτι που πρότεινα και ότι του άρεσε κιόλας.
Αν πάλι δω (από σπόντα πολλές φορές και όχι ότι το ψάχνω) πράγματα που έχω δημιουργήσει να "περνούν" ως δημιουργίες τρίτων στεναχωρούμαι και τα αφήνω ασχολίαστα.
Όταν όμως δω αναφορά στην πηγή, όπως έγινε πρόσφατα με μια φίλη (ξέρει εκείνη) αισθάνομαι πραγματικά όμορφα και δικαιωμένη.
Θα τα λέμε όσο μας επιτρέπεται μεταξύ χαπιών εσύ...και μεταξύ συνδέσεων, συνδρομών, χορηγιών και λοιπόν άλλων εγώ :-))
Ευάγγελε μου, Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΑπάντησηΔιαγραφή""Ποιος μπορεί όμως να μείνει για πολύ μακριά από το άρωμα της βανίλιας;
'Οποιος το μύρισε μια φορά το θυμάται για πάντα!!!""
Νομίζω, πως με αυτήν σου τη φράση με έκανες να ξεχάσω κάθε κακιά σκέψη που με οδήγησε στο να γράψω όλα τα πιο πάνω.
Σ' ευχαριστώ θερμά και πάλι :-))
Λίλα μου, θα σταθώ στον τελευταίο σου λόγο "Αν αφήνω σχόλια σε κάθε ανάρτηση ενός blog και δεν έχω κανένα σχόλιο στο δικό μου υποθέτω οτι είμαι ανεπιθύμητη και παρακολουθώ από μακριά! "" σαφώς κι' έχεις δίκιο. Το ίδιο πράττω κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει και πέρα το γεγονός ότι με κάποιους ερχόμαστε πιο συχνά σε επαφή και ίσως κάνουμε και πιο προσωπική ή τηλεφωνική παρέα (όπως λες κι εσύ) έχει να κάνει και με το πως ταιριάξαμε καλύτερα. Ότι είμαστε στο ίδιο "μήκος κύματος αλλά και κλίματος" βρε αδελφέ.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως για κάποιους άλλους που γνωρίσαμε λίγο ή και καθόλου, έχουμε αυτόματα το δικαίωμα "της όποιας κοινωνικής κριτικής" καλύπτει εμάς και την δική μας πλευρά (εξού και ό όρος κλίκα ή πηγαδάκι).
Αυτά από εμένα και χωρίς να θέλω να θίξω εσένα προσωπικά, που σε έχω γνωρίσει, κι ας μην καταφέραμε να τα πούμε αρκετές φορές.
Χαιρετισμούς πολλούς.
Η αλήθεια είναι πως μπήκα πολύ πρόσφατα στο χώρο του food blogging και -μάλλον γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο- δεν καταλαβαίνω όλα όσα λες στην ανάρτησή σου. Παρόλα αυτά θα ήθελα να σου πω ότι ο κόπος και η αγάπη που αφιερώνεις σε αυτό το blog φαίνεται. Συνέχισε να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό σε αυτό που κάνεις και μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να σε ρίχνει. Άλλωστε, πολύς κόσμος εκεί έξω (συμπεριλαμβανομένου και εμού) περιμένει την επόμενη σου ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήI vote for Penelope!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Πηνελόπη μου εξέφρασες πολύ εύστοχα σκέψεις πολλών από μας! Όσο κι αν μας καλύπτει η ανωνυμία του διαδικτύου, όλοι βγάζουμε κάτι από τον εαυτό μας στα blogs μας. Κι όταν κάποιος μπορεί να δει και "πίσω από τις κουρτίνες" τα αντιλαμβάνεται, κάνει τις επιλογές του και ...βαθμολογεί. Τώρα πόσοι περνάνε τη βάση είναι άλλος ο λόγος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω κάτι σε όλο το κείμενο που προσυπογράφω ούτως ή άλλως; Μερικές φορές είναι πιο υποκριτικό το "ευγενές" κλέψιμο με ελαφρές παραποιήσεις μιας ιδέας σου χωρίς καμία σχετική αναφορά από το κατευθείαν copy-paste... Όσο για την "επιστημοσύνη" στη μαγειρική, με ενοχλεί όσο και σε όλες τις άλλες μου ασχολίες. Ακόμα και σε Θέματα που έχω όντως σπουδάσει συχαίνομαι την νοοτροπία της αυθεντίας!
Πολλά φιλιά και keep walking ...
Μιλάς σωστά και σε καταλαβαίνω . Όταν ξεκίνησα το μπλοκ της μαγειρικής με το Δημήτρη το κάναμε απλά να δείξουμε την απλή καθημερινή κουζίνα μας..όχι σπάνιες δικές μας συνταγές.Βλέποντας τα άλλα μπλοκ κατάλαβα ότι έκανα αστειότητες στο δικό μου με τη μαγειρική μας και έτσι..σταμάτησα.Πολλές φορές σκέφτηκα να το κλείσω μα το λυπάμαι. Βλέποντας τα άλλα μπλοκ που τα θαυμάζω όμως δεν μπορώ καν να τα παρακολουθήσω και να τα μοιάσω.Εγώ προτιμώ το κόσμο του δικό μου μπλοκ..το μπλοκόσπιτο μου..το καναπέ μου..το ημερολόγιο και τη παρεούλα που ήθελα.Σου εύχομαι τα καλύτερα κυρίως αυτά που σε ευχαριστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη σε διαβάζω κάποιο καιρό τώρα (δεν ξέρω αν μπορώ να πω πολύ καιρό) και θέλω να πιστεύω πως ανήκω στο κομμάτι εκείνων των αναγνωστών που σε κατάλαβαν με την πρώτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόμοιες περίπου σκέψεις για την ουσία του bogging κάνω κι εγώ αυτό το διάστημα!
Προσωπικά, δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα με copy συνταγών μου (ε, δεν είμαι και τόσο διάσημη μάλλον :) αλλά το μοίρασμα, η επικοινωνία και η συμπάθεια (όταν δημιουργείται και όταν/όπου μπορεί κανείς να τη νιώσει) είναι η ουσία για μένα και είναι πιο πάνω από τις συνταγές, "φήμη", "δόξα", κλίκες, κτλ...
Καλό βράδυ και πραγματικά χαίρομαι που διάβασα αυτό σου το κείμενο! :)
Πηνελόπη μου γεια σου! Κάθε φορά απολαμβάνω τα posts σου και χαίρομαι να σε διαβάζω, ξέρεις πόσο κοντά σου αισθάνομαι νομίζω. Αυτή τη φορά όμως δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να χωράνε αμφιβολίες, καχυποψίες και ανασφάλειες στο food blogging. Ίσως επειδή είμαι νεότερη και δεν γνωρίζω την προϊστορία που έχετε μεταξύ σας εσείς οι παλιότερες. Παρολαυτα ελπίζω να τα βρείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστευω ότι στο μέλλον κάθε οικογένεια θα έχει το δικό της food blog, με συνταγές οικογειακές. Ενα food blog που ξεκίνησε η γιαγιά, συνέχισαν τα παιδιά και στην συνέχεια τα εγγόνια. Πραγματικά πιστεύω ότι πρόκειται για τα νέα τετράδια συνταγών που παλιότερα βρισκόταν στο συρτάρι. Κ εκεί θα μείνω. Εγώ με αυτο τον γνώμονα βαδίζω και μπορεί να είμαι αιθεροβάμων αλλά αυτο πιστεύω. Χαίρομαι όμως ειλικρινά που μέσα απο αυτο το ταξίδι μου γνωρίζω ανθρώπους που αγαπάμε την μαγειρική το ίδιο. Πραγματικά έχει μεγάλη σημασία για μένα αυτη η φιλία που δημιουργείται μεταξύ μας και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι είναι δήθεν.
Οπως έχω πει και παλιότερα σε ενα άλλο αντίστοιχο post που συνάντησα τώρα τελευταία, οι κλίκες είναι γι αυτούς που θέλουν την αλυσίδα. Προσωπικά είμαι ελέυθερη κ ωραία...
Σε φιλώ γλυκά.
Πηνελόπη μου καλησπέρα, η αλήθεια είναι πως το σημερινό σου post με προβλημάτισε αρκετά!Δε μπορώ να καταλάβω τι σε έκανε να τα γράψεις αυτά!Δε πιστεύω στις κλίκες και εννοείται πως δε μου αρέσει το ψεύτικο.Μακρυά απο μας!Χαίρομαι που γνώρισα ανθρώπους με το ίδιο ενδιαφέρον και πάθος για τη μαγειρική αλλά κυρίως που έκανα φίλους.Οι συνταγές που ανεβάζουμε είναι συνήθως οικογενειακές, άλλες απο περιοδικά, άλλες απο βιβλία μαγειρικής, άλλες γραμμένες σε τετράδια αλλά και πολλές είναι απο δικούς μας πειραματισμούς.Ξέρεις πως σε εκτιμώ και πως περιμένω κάθε φορά με αγωνία το επόμενο post σου γιατί ξέρω πως θα με εκπλήξεις.Ίσως επειδή είμαι νέα στο κόσμο του food blogging δε γνωρίζω κάποια πράγματα.Καλή συνέχεια σου ευχομαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να τα λες, κάτι παραπάνω ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι κι εγώ απ τις καινούργιες στο "άθλημα" και δεν γνωρίζω και πολλά ...
Προσωπικά γράφω τις συνταγές μου, σκοπός μου είναι να δώσω ιδέες σε κάποιους που θέλουν να κάνουν μια πιο υγιεινή διατροφή,
είτε για λόγους υγείας ,
είτε γιατί είναι λίγο ψαγμένοι και τους αρέσει...
Νομίζω πως η κάθε πληροφορία έχει αξία μόνο αν την μοιραζόμαστε .
Δεν αξίζει να χαλάμε τις καρδιές μας , ο καθένας έχει το δικό του στυλ και τις δικές του αρχές ( όσων αφορά την διατροφή του), αν κάποιος προσπαθήσει να μας αντιγράψει δεν νομίζω πως έχει να κερδίσει κάτι , γιατί ο κόσμος που παρακολουθεί τα blogs ξέρει πιο είναι το αυθεντικό.
Ίσως κάνω λάθος σε αυτά που γράφω,
δεν ξέρω ακόμα το μέλλον θα δείξει!
Καλό βράδυ και καλή συνέχεια αγαπητή Πηνελόπη ( έχεις και το όνομα της μητέρας μου!).
Καλησπέρα Αναστασία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι μοιάζει να είμαι λιγάκι "παλιά" σε τούτο τον χώρο τώρα καθώς κάθομαι και σας διαβάζω, τόσο τα σημερινά σας σχόλια σε τούτο μου το post, όσο και τα κείμενά σας μέσα στα δικά σας blog, ίσως γι' αυτό τελικά μου βγήκαν πια στην επιφάνεια τούτα τα λόγια.
Συνεχίζουμε λοιπόν η καθεμία μας και με τους όρους που εμείς έχουμε διαλέξει για τους εαυτούς μας.
Με τιμάς ιδιαίτερα με την τελευταία σου φράση. Σ' ευχαριστώ θερμά.
Α, βρε Πέπη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ αγαπώ κι' ας μην σε ξέρω :-))
Φιλιά Πολλά.
Βαγγελιώ μου αγαπημένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε βρε συ της ίδιας "κλάσης" που λένε και στον στρατό. Από τα πρώτα πρώτα χρόνια και γι' αυτό ξέρω πως με καταλαβαίνεις.
Τι κρίμα που είσαι μακριά να μην καταφέρνουμε να βρισκόμαστε και από κοντά συχνά-πυκνά.
Για μένα τα γραφτά σου είναι πάντα πηγή πληροφορίας και γνώσης για την Κρητική γη και κουζίνα που τόσο αγαπώ.
Να ΄σαι καλά κυρά μου.
Χαιρετισμούς πολλούς- πολλούς.
Αχτίδα μου, εσύ έχεις την αγάπη όλων μας γιατί γράφεις με την καρδιά σου και την ψυχή σου για την κάθε στιγμή της ζωής σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έργα των χεριών σου και η αξιοσύνη του αγαπητού (σε όλες μας μέχρι που σε ζηλεύουμε για την τύχη σου...)κυρίου Δημήτρη είναι μοναδικά. Κανείς δεν νομίζω πως θα τολμούσε να αμφισβητήσει κάτι τέτοιο. Και γι' αυτό αγαπάμε το Αχτιδένιο σου blog... αυτό είναι ο "χαρακτήρας" σου.
Φιλιά πολλά και σύντομα να "πετάς"!
"Παρόμοιες περίπου σκέψεις για την ουσία του bogging κάνω κι εγώ αυτό το διάστημα!" Εδώ είναι που λένε : υπάρχει Θεός και ας είναι και Σκοτεινός!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε Σκοτεινούλα μου, με έκανες να πάρω βαθιά ανάσα, και να πω: να που και οι νεώτερες με καταλαβαίνουν!
Δεν έχω πέσει έξω, στην όποια εντύπωση, έχω σχηματίσει για σένα :-) και αυτό είναι τελικά το κέρδος μου από την επικοινωνία μας!
Σ' ευχαριστώ καλή μου.
Πιστεύω πως είσαι πιο διάσημη από ότι νομίζεις, ενώ εξακολουθώ να πιστεύω πως πρέπει να δεις κάποιο πράγματα με το μάτι της σπουδής. Ξέρεις τι θέλω να πω. Καλό βράδυ να έχεις.
Τι έγινε πάλι βρε παιδιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη μου δεν ξέρω τι σε έκανε να γράψεις αυτό το ποστ, στενοχωριέμαι που είσαι λυπημένη ή έστω προβληματισμένη! Πρέπει να σου πω ότι πολλές φορές έχω σκεφτεί τα ίδια (ή παρόμοια) αλλά μετά αποφασίζω πως δεν αξίζει να χαλιέμαι με τίποτα. Προχωράμε λοιπόν όπως εμείς θέλουμε και.....σκασίλα μας:))
Έρη μου γλυκιά καλησπέρα ή καλημέρα ανάλογα :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου φίλη δεν έχουμε κάτι να "βρούμε" εμείς ας το πούμε οι παλαιότερες του χώρου.
Η κάθε μια μας είναι αυτή που είναι. Γράφει και δημιουργεί σύμφωνα με τις δυνατότητές της, τον χαρακτήρα της και τις όποιες δυνάμεις και αντοχές διαθέτει.
Απλώς κάποιες φορές, νομίζω πως πρέπει να μην "καταπίνουμε" πια τα πάντα "αμάσητα" και να τα "προσπερνάμε" ειδικά αν έχει συμβεί κατά το παρελθόν μας μας "πατήσουν αρκετές φορές τον κάλο". Από την άλλη επειδή δεν είναι και στον χαρακτήρα μου το όποιο "ξεφωνητό" είπα να τα γράψω απλά και ανθρώπινα, για να γίνουν ίσως λίγο πιο αντιληπτά από όλους.
Σίγουρα κάποιοι κατάλαβαν καλά.
Σε φιλώ, και ίσως να έχεις δίκιο με την πρόβλεψή σου για το μέλλον του foodblogging, αν και μου φαίνεται λιγάκι υπερβολικό. Ποτέ όμως δεν ξέρουμε το μέλλον τι θα μας φέρει :-)
Ελένη μου, καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα είχα κάποιους λόγους που τα έγραψα αυτά που έγραψα.
Όποιος με διαβάζει συχνά-πυκνά θα καταλάβει ότι δεν συνηθίζω να έχω τέτοια "στάση" στα γεγονότα.
Ε, είπα λοιπόν κάπως να "ξεκαθαρίσω" περισσότερο τα πράγματα :-))
Και βεβαίως να δώσω, στους αναγνώστες τούτου το blog, την δική μου οπτική. Και να τους βοηθήσω να καταλάβουν γιατί γράφω μέχρι σήμερα και γιατί θα ήθελα ενδεχομένως να εξακολουθήσω να γράφω...
Sofia Sofeto, κατ' αρχάς χαίρομαι που σε γνωρίζω. Κάθε νέα παρουσία είναι μεγάλη τιμή για μένα. Πόσο δε, μάλλον όταν υπάρχει ένα κοινό ενδιαφέρον όπως αυτό για την μαγειρική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "καινούργιες' που μου γράψατε αρκετές φίλες, με κάνει να νοιώθω κάπως!!!
Είναι σαν να με πήρανε τα χρόνια και εγώ να έχω "ξεμείνει" :-))
Το νέο αίμα λοιπόν χρειάζεται στον χώρο! Θα του δώσει ώθηση και θα τον κάνει πιο υγιή φαντάζομαι.
Καλή συνέχεια και σε σένα. Και γράψε μου τo blog σου αν θέλεις, για να το δω, γιατί μέσα από το προφιλ σου δεν τα κατάφερα με τον blogger.
Χαιρετισμούς να στείλω στην συνονόματη μητέρα σου.
Πηνελόπη μου γλυκιά, αυτά που έγραψες σήμερα άρχισα να τα "βλέπω" κι εγώ αν και πιο καινούργια στο μπλογκινγκ. Βέβαια, εξακολουθώ ακόμα να είμαι ρομαντική κάνοντας ότι δεν τα βλέπω γιατί εξοργίζομαι, απογοητεύομαι αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι έτσι κι αλλιώς είναι εικόνα της σημερινής μας κοινωνίας. Δεν βαριέσαι... μη στενοχωριέσαι! Δεν αξίζει!!!! Κάθε μια από μας κάνει το καλύτερο που μπορεί και θέλει για το κέφι της. Βέβαια, πράγματι τα σχόλια σου δίνουν διάθεση να συνεχίσεις!!! Εγώ πάντως λατρεύω τις αναρτήσεις σου και μόλις τελειώσω τα μαθήματα και τις δουλειές τρέχω να σε διαβάσω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια και μη χαλάς την καρδούλα σου, όπως έλεγε η γιαγιά μου... ο καθένας από το ποδαράκι του κρέμεται!!! -:)))))
Πηνελόπη μου, καλή, καλημέρα και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή σου η ανάρτηση με προβλημάτισε πάααρα πολύ! Σε αισθάνομαι στενοχωρημένη και πιεσμένη. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει που σε έφτασε στά όριά σου. Απλά μαντεύω... κρίνοντας "εξ ιδίων τα αλλότρια". Κάποτε θα αναφερθώ και στις δικές μου εμπειρίες για να αποκαλύψω κάποιους "καλούς". Τα "επαγγελματικά" και τα αυτεπάγγελτα "προστατευτικά" τα έζησα κι εγώ από την πρώτη στιγμή!
Τώρα τι πήρα όμως από την ανάρτησή σου:
1) Έμαθα πράγματα που δεν ήξερα, όπως για τις συνεργασίες και για την άτυχη "λύση" τους που γέννησαν με τη σειρά τους συμπάθειες και μεγάλες αντιπάθειες.
2) Πόσο αγαπάς, σέβεσαι και εκτιμάς αυτό που κάνεις. Αυτό σε τιμά πολύ και σε έχει αναβέσει πολύ ψηλά στα μάτια μου.
3) Το ότι δεν σε ενδιαφέρει να προβάλεις πόσοι είναι οι αναγνώστες ή οι επισκέπτες της σελίδας σου καθημερινά, δεν κυνηγάς με το τουφέκι "πελάτες", σαν τον μακαρίτη το Βέγγο στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο (δες το ως χιούμορ!).
4) Βλέπεις το blogging σαν μια ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία, μέσα από την οποία θα δώσεις και θα πάρεις όμορφα πράγματα. Κι εδώ είναι η ουσία: περιμένεις όμορφα, όπως δίνεις εσύ αλλά το τι παίρνεις κάποιες φορές, άστα να πάνε!
5) Αρνείσαι να πορευτείς, όπως οι άλλο σου ζητούν και καλά κάνεις.
Τα τέσσερα τελευταία ακτίμησα σ' εσένα πολύ, σε ξεχώρισα και, όταν σε γνώρισα κι από κοντά, σε εκτίμησα περισσότερο.
Όλοι όσοι κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, που αρέσκονται σε κακόβουλα σχόλια ή προβάλλουν την "επιστησύνη" τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά περιδεή ανθρωπάκια, χωρίς ανάστημα.
Πάρα πολλά θα μπορούσα να γράψω ακόμα αλλά μάλλον θα γίνω κουραστική.
Κλείνοντας σου λέω ότι χαίρομαι να σε διαβάζω κι ακόμα περισσότερο που σε γνώρισα!
Πολλά πολλά φιλάκια από τα ξένα!
Τι έγινε βρε παιδιά? Μας την πέσανε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη μου, χαμογέλασε! Πήραμε τόσα θετικά στην εξελικτική πορεία όλων αυτών των χρόνων, που θα ήταν πολύ καλό, για να είναι αληθινό, να μην υπάρχουν και αγκαθάκια στην πορεία μας! Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεσαι, είμαι σίγουρη ότι θα είναι κάτι με ελάχιστη σημασία αν το συγκρίνεις με όσα κερδίζουμε!
Προφανώς τα βλέπω όλα από απόσταση πάρα πολλών χιλιομέτρων, αλλά αυτό με βοηθάει να ξεχωρίζω τα αξιόλογα, από τα μη αξιόλογα! Και να γυρίζω την πλάτη μου στα δεύτερα! Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την χάνουμε με θέματα μικρής ή χαμηλής σημασίας!
Και εμένα με έχει εκνευρίσει πολλές φορές η συμπεριφορά κάποιων, σε καταλαβαίνω! Η κίνησή μας και η σκέψη μας είναι παράλληλη! Δεν νοιώθω άνετα να στα γράφω:) Δεν χρειάζεται άλλωστε!
Η ουσία των πραγμάτων είναι ότι στους κύκλους που διαλέξαμε να ανήκουμε γνωρίσαμε, μάθαμε, χαρήκαμε, απολαύσαμε! Εμπρός για τις νέες ευτυχίες μας!
Περιμένω να απολαύσω στο μπλογκ σου και άλλα πρωτότυπα μαγειρέματά σου και να στοιχηματίζω με τον εαυτό μου τι καινούργιο αρωματικό έβαλες στο πιάτο σου!
Φιλάκιααααααααα
Καλημέρα Κική μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το "ο καθένας από το ποδαράκι του κρέμεται" μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ. Δεν το είχα ξανακούσει...
Δίκιο η γιαγιάκα σου. Δίκιο μέχρι βάθους :-))
Είμαστε εδώ λοιπόν και κάνουμε αυτό που ευχαριστεί εμάς. Αν δε, βρεθούν κάποιοι να μας "δοκιμάσουν" αυτό θα είναι η δική μας επιτυχία!
Φιλιά πολλά καλή μου.
Καλώς την καλή μου την Ελένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δικό σου "εξ ιδίων τα αλλότρια" το έχει "πάρει" το αυτί μου και μάλλον συνέβαλλε κάπως κι' αυτό με τον τρόπο τουμ στο να αποφασίσω πια να γράψω κάτι...
Δεν ξέρω αν κατάφερα οτιδήποτε, αλλά τουλάχιστον βγήκε από μέσα μου, και έτσι αισθάνομαι εγώ καλύτερα. Το έκανα τελικά για δικό μου "κέρδος" και είχα μάλλον δίκιο με την επιλογή μου και το timing.
Αγαπώ αυτό που κάνω, γιατί έμαθα να αγαπώ την διαδικασία του μαγειρέματος που γινόταν με φροντίδα από όλες τις γυναίκες της οικογένειάς μου. Και συνεχίζω με τον τρόπο μου και τις δυνάμεις μου την "παράδοση".
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για την εκτίμηση που δείχνεις στο πρόσωπό μου.
Αγγελικούλα μου δεν μας την "πέσανε" ολοσχερώς...είπα ωστόσο να κάνω "αντεπίθεση" για να γλυτώσουμε τα "πτώμα από τα χαρακώματα" :-))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς και όσα κερδίσαμε όλα αυτά τα χρόνια της αλληλοεπικοινωνίας μας είναι πιο σημαντικά.
Το ανέφερα άλλωστε με τον τρόπο μου ευθείς εξαρχής. Και στο "κέρδη" ανήκουν οι προσωπικές γνωριμίες μας, γιατί έτσι έχουμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον άνθρωπο με τον οποίο ανταλλάσουμε σχόλια και mails.
Δεν σηκώνει αντιρρήσεις το γεγονός αυτό!
Είμαστε λοιπόν εδώ, γιατί αντλούμε δύναμη από αυτό που μας αρέσει να κάνουμε και με τον τρόπο που εμείς επιλέξαμε να κάνουμε...
Σε φιλώ. Και θα έχεις σύντομα τα νεώτερα για τα αρωματικά μου πειράματα :-)))
Είδες Μαρία μου, που κι' εσύ έχεις σκεφτεί πολλές φορές σαν και μένα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό λοιπόν μας κάνει κάποιες φορές να θέλουμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση του...ε, και φαίνεται πως δεν "άντεξα" πια και είπα να το κάνω, σε ότι με αφορά τουλάχιστον.
Συνεχίζουμε καλή μου...συνεχίζουμε όπως εμείς θέλουμε και ορίζουμε!
Άλλωστε το λέει και η ταμπελίτσα της φωτογραφίας μου : Εμείς τα φτιάχνουμε, εμείς τα πουλάμε!
Χαιρετισμούς πολλούς σου στέλνω
Σας παρακολουθώ πολύ καιρό και χαίρομαι την επινοητικότητα και το κέφι που διακρίνει κάθε ανάρτησή σας. Μου έχετε δώσει την εντύπωση ανθρώπου ανοιχτού και γενναιόδωρου, που με αισιοδοξία και ανθρωπιά προσπαθεί να αντιμετωπίσει όλα τα στραβά και τα ανάποδα της καθημερινότητας. Κι αυτό με φέρνει και με ξαναφέρνει στο μπλογκ σας, πέρα από τις τόσο δημιουργικές συνταγές σας. Εύχομαι να είστε πάντα καλά και να τις μοιράζεστε μαζί μας με την ίδια απλοχεριά, χωρίς να σας πτοούν οι μικρότητες ή η ιδιοτέλεια (ή δεν ξέρω τι άλλο αρνητικό έγινε αφορμή να γράψετε αυτή την ανάρτηση) που συναντούμε τόσο συχνά στη ζωή –άρα και στο Διαδίκτυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήPkralida, χαίρομαι πάρα πολύ που τούτο μου το post, στάθηκε αφορμή να να μου γράψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτό που έγραψα εκεί κατά το τέλος του κειμένου μου, πως και το 1/10 των όσων με παρακολουθούν να έρθουν και να μου που κάτι, θα είμαι πολύ-πολύ ευτυχής.
Σ' ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια. Έτσι θέλω να πιστεύω, πως "προσφέρω" όπου μπορώ και με τον τρόπο που μπορώ κάθε φορά, και όχι μόνον στα μαγειικά μας δρώμενα.
Καλό μεσημέρι σου εύχομαι.
Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι στή μετα-Sandy εποχή ακόμη και ζω μια πραγματικότητα διαφορετική από την εκεί πλευρά του ωκεανού. Να πω όμως, πως, όπως όλοι έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να λέμε και να κάνουμε αυτά που πιστεύουμε, κρινόμαστε επίσης απ' όσα λέμε κι απ' όσα κάνουμε. Κι εσύ, Πηνελόπη μου, πολύ καλά κάνεις και γράφεις για όσα είσαι και όσα σε χαρακτηρίζουν και να ξέρεις πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν συνδεθεί μ' αυτό τον τρόπο μαζί σου, όπως εγώ. Πες τα, γιατί καταπώς λέει κι ο ποιητής "είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη, έγραψα σχόλιο στην νεότερη ανάρτησή σου αλλά μόλις τώρα διάβασα κι αυτήν και δεν μπορώ να μην σου αφήσω κι εδώ σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να ξέρω τί είναι αυτό ακριβώς που σε στενοχώρησε και γράφεις ό,τι γράφεις αλλά μην αφήσεις σε παρακαλώ κανέναν να σε σταματήσει να κάνεις αυτό που αγαπάς. Γιατί αυτό που εισπράττω όλον αυτό τον καιρό που σε διαβάζω, είναι πως πραγματικά αγαπάς αυτό που κάνεις. Συνέχισε να μοιράζεσαι με όλους μας τις σκέψεις και τις μαγειρικές σου! Σε θέλουμε εδώ!!
Πόσο δίκιο έχεις και γι' αυτό που λες για τη ανάγκη που έχουμε όλοι όσοι γράφουμε μπλογκς για αυτήν την επικοινωνία με τους αναγνώστες μέσω στων σχολίων. Κι εγώ μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως δεν έχει νόημα αυτό που κάνω, αν με διαβάζει κανείς, αν με καταλαβαίνει κανείς.
Τελικά όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες...
Να΄σαι καλά Πηνελόπη και μην το βάζεις κάτω!
Μαρθούλα μου, να συνέλθεις εσύ με το καλό... κι' άσε εμέ να τα λέω και να τα βγάζω από μέσα μου :-))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να αλαφρώνω εγώ, αλλά να "καλύπτω" με τον τρόπο μου και άλλους, γιατί έτσι τελικά φάνηκε.
Φιλιά πολλά.
Μάγδα μου, ήταν διάφορα και όλα μαζί, απλώς με οδήγησαν στην σκέψη (και πράξη τελικά) να αποφασίσω να γράψω το κείμενο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πιστεύω πως σωστά έπραξα.
Με τα σχόλια σας, νομίζω πως με δικαίωσατε.
Για όσο καιρό λοιπόν, έχω δυνατότητα και διάθεση θα συνεχίσω να γράφω τα δικά μου και να διαβάζω τα δικά σας.
Είναι τα πράγματα αλληλένδετα μεταξύ τους και ο λόγος έχει πάντα αντίλογο!
Όσοι από εμάς σε διαβάζουμε, κάποιες φορές σε "ζηλεύουμε" - εγώ σίγουρα δηλαδή... με τις ευκαιρίες που έχεις να δοκιμάζεις υλικά και γεύσεις που εμείς εδώ δεν έχουμε. Αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουμε μαζί σου.
Σε χαιρετώ και σ' ευχαριστώ θερμά.
να κάνεις αυτό που αγαπάς - συγκινούμαι ακόμα όταν διαβάζω για το hungry - σε διαβάζω που και που αλλά δεν αφήνω ποτέ σχόλια.Να είσαι καλά και να αντέχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τότε "Ραχήλ" του hungry
Ραχήλ, μένω κατάπληκτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες και με χαρά δέχομαι το σχόλιό σου αυτό :-))
Νομίζω πως όλοι μας αγαπήσαμε ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο του Hungry, που μας "μπόλιασε" και γι' αυτό συνεχίσαμε με άλλους τρόπους.
Θα χαρώ πολύ να ξανάρθεις και να μοιραστούμε γεύσεις αλλά και άλλες κουβέντες.