Παραλλαγμένα ναι... αλλά άκρως παραδοσιακά κουλουράκια. Kι ένα βραβείο!

Τα κουλουράκια της φωτογραφίας μην νομίζετε ότι μας παραψήθηκαν και μας «μαυρίσανε».

Όχι, βέβαια.  Απλώς είναι μια άκρως παραδοσιακή γεύση που την βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές σε πολλές γωνιές της πατρίδας μας, ειδικά όταν μιλάμε για περιοχές που είναι παραγωγοί ελαιολάδου, με μια μικρές όμως προσθήκες που θα σας περιγράψω πιο κάτω, που έκαναν την διαφορά στο χρώμα αλλά και την τελική γεύση.

Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτή η γεύση συνόδευε το πρωϊνό  μας γάλα αλλά και το δεκατιανό μας πολλές φορές στο σχολείο. Τόσο η μάνα μου, όσο και οι γιαγιάδες μου τα έφτιαχναν συχνά, γιατί τα λατρεύαμε όλοι μέσα στην οικογένεια.
Τις δε περιόδους νηστείας εμείς ως πιτσιρικάδες χορταίναμε την πείνα μας, τρώγοντας 5-6 την κάθε φορά!

Μιλώ για τα παραδοσιακά κουλουράκια λαδιού με πορτοκάλι χυμό και ξύσμα.

Στην νέα οικογένεια, που μπήκα πια ως νύφη εδώ και μερικά χρόνια, ανακάλυψα ότι τα αγαπούν επίσης το ίδιο. Και τώρα πια που και το δικό μου παιδί έχει «άποψη» επί των γεύσεων φάνηκε ότι τα αγαπά και αυτό εξίσου.

Τι να πω;

Προφανώς είναι θέμα γονιδιακό! Η μεταφορά γεύσης με το πέρασμα των χρόνων και από γενιά σε γενιά… σαφώς και έχει να κάνει με το πώς αναπτύσσονται τα αισθητήρια που έχουν οι γευστικοί μας κάλυκες!!

Τα λαδένια κουλουράκια πορτοκαλιού μου, όμως αυτή τη φορά ενισχύθηκαν και με σοκολάτα ενώ εξωτερικά, τα μισά τουλάχιστον, πασπαλίστηκαν με σουσάμι ενώ αρωματίστηκαν με μαστίχα και μαχλέπι!

Έγιναν εξίσου συναρπαστικά και τα 6 ταψιά φούρνου κοντεύουν να γίνουν πια «ιστορία», αφού μοιράσαμε και φάγαμε ήδη αρκετά.

Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για περίπου 80-90 κομμάτια (6 ταψιά φούρνου)

Ήταν:

1,5 κιλό αλεύρι (και λίγο παραπάνω)

3 κουταλάκια του γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,

1,5 κουταλάκι σόδα μαγειρική,

1,5 ποτήρι ελαιόλαδο,

1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού (6 μέτρια πορτοκάλια)

το ξύσμα από τα 6 πορτοκάλια (να μην είναι κερωμένα και γυαλιστερά)

3 κούπες ζάχαρη,

3 κουταλάκια κοπανισμένης μαστίχας, μαζί με μαχλέπι και λίγη ζάχαρη (εάν δεν θέλετε το άρωμα της μαστίχας χρησιμοποιήστε βανίλια σκέτη ή αρωματισμένη με πορτοκάλι).

1 κούπα ρόφημα σοκολάτας (δηλαδή 6 κουταλιές σοκολάτας διαλυμένες μέσα σε γάλα ελαφρώς ζεστό).

Και βρεγμένο σουσάμι προαιρετικά για τον στολισμό τους.

Εσείς προσαρμόζετε τα υλικά σύμφωνα με τις ανάγκες, τα άτομα στο σπίτι σας καθώς και τον διαθέσιμο χρόνο σας.

Μέσα σε μεγάλη λεκάνη θα βάλετε τη ζάχαρη με το ξύσμα των πορτοκαλιών.
Θα ανακατέψετε καλά μ’ ένα κουτάλι και θα τα αφήσετε να σταθούν για 10 λεπτά.

Στην συνέχεια θα ρίξετε το λάδι, τον χυμό, το μπέϊκιν πάουντερ, την αρωματισμένη βανίλια και
την σόδα.
Θα χτυπήσετε με τον αυγοδάρτη για να ενωθούν τα υλικά και εκεί θα δείτε την σόδα ελαφρώς ν’ αφρίζει.  Ενσωματώνετε το ρόφημα της σοκολάτας και σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι, μέχρι να το πάρει όλο.

Εκεί κάπου θα αφήσετε τον αυγοδάρτη κατά μέρος και θα συνεχίζετε το ζύμωμα με το χέρι.

Ενδεχομένως να σας χρειαστεί ακόμη λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, μέχρι η ζύμη να είναι ελαστική και να μην κολλά στα χέρια.

Την αφήνετε να ξεκουραστεί κανένα μισάωρο και ετοιμάζεστε για το πλάσιμο.

Μικρά χαριτωμένα κουλουράκια (ή ότι σχήμα σας αρέσει) που κάποια από αυτά ή όλα θα τα πασπαλίσετε με το βρεγμένο σουσάμι.

Για να βρέξετε το σουσάμι. Βάλετε το σ’ ένα σουρωτηράκι και περάστε με προσοχή κάτω από την βρύση. Το στραγγίζετε και το βάζετε σ’ ένα πιάτο ή μπολ.

Μεταφέρετε τα πλασμένα κουλουράκια σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 12-15 λεπτά, στους 180 βαθμούς (και πάντα ανάλογα με τον φούρνο). Αφήνετε να κρυώσουν και μπορούν να διατηρηθούν, αν τα καταφέρετε δηλαδή, για μέρες 
μέσα σε αεροστεγές δoχείο.
Εχουν άρωμα τσουρεκιού, είναι όμως τραγανά όσο ένα κουλουράκι και σκουρούτσικα χάρη στο κακάο!

Και πριν  σας αφήσω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα του Αγίου Δημητρίου.
Χρόνια Πολλά στην Πατρίδα μας για την Επέτειο του ΟΧΙ και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να την κάνουμε περισσότερο ΔΥΝΑΤΗ. 
Γιατί  Η ΕΛΛΑΔΑ είμαστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ είτε ζούμε μέσα στην χώρα, είτε μακριά από αυτή.

Να ευχαριστήσω επίσης την φίλη Ελένη Gr, για το βραβείο της Διαφορετικότητας.

Ο καθένας μας καλή μου Ελένη είναι Διαφορετικός και για τον λόγο αυτό είναι και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.
Το θέμα είναι να καταφέρουμε να εκτιμήσουμε και να αξιοποιήσουμε σωστά αυτή τη Διαφορετικότητά μας και να το νοιώσουν και τα παιδιά μας καθώς θα μεγαλώνουν.
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την επιλογή.
Εγώ με την σειρά μου θα το χαρίσω μόνον σε μια φίλη bloger γιατί ενώ απολύτως "φωτεινή"
επέλεξε να κινείται και να αναζητά το "φως" της, στα "σκοτάδια".
Στην φίλη Dark Shef λοιπόν.  Για την δική της Διαφορετικότητα...