H καπνιά στην ατμόσφαιρα (και μόνον που διέρχεσαι από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό) απίστευτα έντονη.
Η μυρωδιά από τα καμένα υλικά, τα δακρυγόνα, τα μαυρισμένα και κατακαμένα κτήρια στο ευρύτερο οικοδομικό τετράγωνο από: Πανεπιστημιού, Κοραή, Σταδίου μέχρι και την Αμερικής σε κάνουν πραγματικά να ΚΛΑΙΣ και ταυτόχρονα να νοιώθεις τόση ΟΡΓΗ!
Η ιστορία έχει διδάξει πως σε κάθε δύσκολη καμπή της, οι καταστροφές είναι πολλές τόσο στις υποδομές και τα κτήρια αλλά και στην όποια δραστηριότητα τα περιβάλλει.
Δυστυχώς όπως φαίνεται αυτές οι "πληγές" θα μείνουν εκεί για πολλά να χρόνια να μας θυμίζουν το τι έγινε στην Αθήνα χθες το βράδι.
Εκείνο που σκέφτομαι έντονα, είναι οι άνθρωποι που εργάζονταν στους χώρους αυτούς και μπαίνουν πια ... στον επίσημο καμβά της ΑΝΕΡΓΙΑΣ και της ΥΦΕΣΗΣ, στο όνομα της οποίας έγιναν όλα αυτά χθες βράδι. Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012.
Καημένη μου Πατρίδα.
Αχ, Έλληνες-Συμπατριώτες μου.
Δύσμοιροι Αθηναίοι Συμπολίτες μου, πολλοί οι κεραυνοί στα κεφάλια μας...
Φωτογραφία δανεισμένη από πηγές στο Internet
Η μυρωδιά από τα καμένα υλικά, τα δακρυγόνα, τα μαυρισμένα και κατακαμένα κτήρια στο ευρύτερο οικοδομικό τετράγωνο από: Πανεπιστημιού, Κοραή, Σταδίου μέχρι και την Αμερικής σε κάνουν πραγματικά να ΚΛΑΙΣ και ταυτόχρονα να νοιώθεις τόση ΟΡΓΗ!
Η ιστορία έχει διδάξει πως σε κάθε δύσκολη καμπή της, οι καταστροφές είναι πολλές τόσο στις υποδομές και τα κτήρια αλλά και στην όποια δραστηριότητα τα περιβάλλει.
Δυστυχώς όπως φαίνεται αυτές οι "πληγές" θα μείνουν εκεί για πολλά να χρόνια να μας θυμίζουν το τι έγινε στην Αθήνα χθες το βράδι.
Εκείνο που σκέφτομαι έντονα, είναι οι άνθρωποι που εργάζονταν στους χώρους αυτούς και μπαίνουν πια ... στον επίσημο καμβά της ΑΝΕΡΓΙΑΣ και της ΥΦΕΣΗΣ, στο όνομα της οποίας έγιναν όλα αυτά χθες βράδι. Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012.
Καημένη μου Πατρίδα.
Αχ, Έλληνες-Συμπατριώτες μου.
Δύσμοιροι Αθηναίοι Συμπολίτες μου, πολλοί οι κεραυνοί στα κεφάλια μας...
Φωτογραφία δανεισμένη από πηγές στο Internet
Κυρία Πηνελόπη μου, πολύ φοβάμαι πως θα σε εξοργήσω ακόμη περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφάσισα να μένω σπίτι μου και να μην συμμετέχω σε τίποτα απ'όλα αυτά που "προσπαθούν" να αλλάξουν την επικαιρότητα που σερβίρεται σε flat οθόνες. Κι αυτό γιατί όσο κι αν πεινάσουμε, όσο κι αν πονέσουμε, όσο κι αν υποφέρουμε, όσο κι αν χρεωθούμε, όσο κι αν χρωστάμε, το είδος που δε θα εκκλείψει ποτέ, είναι αυτό του ειδικού. Αυτού του τύπου που βλέπει "ειδήσεις" για ενημέρωση, οδηγεί λόγω βαρεμάρας, ψηφίζει κατά συνείδηση τους ίδιους που τον πούλησαν σα γίδα στο παζάρι, αλλά το βράδυ κοιμάται ανάσκελα χωρίς τύψεις. Το πρωί πάει στη δουλειά του και ξεσπάει στους γύρω του κατηγορώντας τους για όλα όσα του συμβαίνουν, αλλά δεν εννοεί να καταλάβει πως η στάση του είναι που φέρνει το αποτέλεσμα της κατάντιας του.
Δεν πειράζει.. ας μην το καταλαβαίνει. Έτσι κι αλλιώς, σε λίγο καιρό θα βλέπει τον αστέρα που επέλεξε η ελίτ να πάει στη Γιουροβύζιον.. με τα δικά του τα λεφτά.
Όπως καμάρωνε (ο κόπανος...) και για το Euro, όπως καμάρωνε και για τους Ολυμπιακούς, κι ας φέρανε ντοπέ μετάλια..
Ότι και να σχολιάσουμε, λίγο θα είναι. Ευελπιστώ, δεν εθελοτυφθλώ, σε κάτι καλύτερο τουλάχιστον για τα παιδιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈφη, ένος μέρος της πραγματικότητας είναι έτσι που το περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ' άλλο μέρος όμως όχι.
Από επιλογή κι' εγώ δεν έχω κατέβει στους δρόμους...Από επιλογή δεν βλέπω χρόνια τώρα τηλεόραση, ενώ ακούω πολύ ραδιόφωνο και όχι μόνον έναν σταθμό...
Αλλά η όποια επιλογή θα ήθελα να είναι στο χέρι μου και στη ψήφο μου. Όχι στις μολότωφ των κουκουλοφόρων (!) ή των παρακρατικών (!)
Το "καλύτερο" για τα παιδιά μας Στέλλα μου, θα το "χτίσουμε" μόνες μας και μέσα στα σπίτια μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθαίνοντάς τα να διαβάζουν ιστορία. Να διαβάζουν και να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά.
Απο κει ξεκινάμε και μετά πάμε στα επόμενα...
"Η ελευθερία μου σταματάει εκεί που αρχίζει η δική σου"!
Αυτός είναι "ηθικός - άγραφος" νόμος, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να τον ξεχάσουμε.
Μήπως είναι ένας τρόπος και αυτός, έστω επιβαλλόμενος και όχι επιλεγόμενος, να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη μου μπορεί εδώ να μην οσμιζόμαστε την κάπνα, νοιώθουμε όμως την ίδια οργή, τον ίδιο θυμό και την ίδια ανασφάλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι "καταστροφές" οργίζουν όλους τους ανθρώπους που έχουν έστω και λίγη λογική Στέλλα μου. Δεν χρειάζεται να είσαι πολύ βαθειά σκεπτόμενος ή φιλόσοφος για να καταλάβεις ορισμένα πράγματα. Οι καταστροφές έχουν σαν στόχο αποκλειστικά και μόνον την καταστροφή της περιουσίας, του πολιτισμού και του ηθικού μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθούν να "επιβληθούν" ποιοί και με ποιό τρόπο, κανείς μας δεν το ξέρει (και μόνον μετά από καμμιά 30-50 χρόνια μπορεί να διαρεύσουν καταστάσεις και πράγματα). Αλλά τον κόπο, την ζωή και την προσπάθεια του κάθε ανθρώπου δεν μπορούν να τα καταπατούν, έτσι ελαφρά τη καρδία, οι όποιοι καθοδηγούμενοι.
Λίλα, νομίζω πως είμαστε πάρα πολλοί πια με τα ίδια ακριβώς συναισθήματα, και γι' αυτό μάλλον δεν μας "δίνεται" και η δυνατότητα της ψήφου τώρα που όλα έχουν φτάσει στην κορύφωσής τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικογένεια μου έχει μαγαζί στο κέντρο. Κάθε φορά τρέμουμε που έχει διαδήλωση..όχι για τους πραγματικούς διαδηλωτές αλλά γι'αυτούς που άναρχα, χωρίς αρχές καταστρέφουν τους κόπους των μεσσαίων και των μικρών. Κι εγώ νιώθω οργή..
ΑπάντησηΔιαγραφή:(
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Πηνελόπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως με τα γραφόμενά σου.
Χθες από εδώ μακριά έβλεπα από τα ξένα κανάλια και δεν πίστευα στα μάτια μου! Απόλυτος διασυρμός της χώρας και του λαού μας! Άσε τα σχόλιά τους ...
Είχα την εντύπωση ότι χθες παρακολουθούσα "πώς η ανάγκη γινόταν Ιστορία" αλλά μετά από τις εικόνας της καιόμενης Αθήνας που προβάλλονταν σε συνεχή ροή "πώς η Ιστορία γίνεται σιωπή!" για να προσαρμόσω τους στίχους γνωστού τραγουδιού.
Ας μην μιλήσω για ήθος, αξιοπρέπεια, Πολιτισμό, Παράδοση. . . Πληγώνομαι αφάνταστα!
Καλό σου βράδυ.
Μαγαζιά, σπίτια που εγκαταλήφθηκαν Βέρα μου χωρις να έχουμε ακόμη καταλάβει ποιό ακριβώς σχέδιο βρίσκεται πίσω από όλη αυτή την απαξίωση του Αθηναϊκού κέντρου. Εμπορικού, Ιστορικού και Αστικού Ιστού...
ΑπάντησηΔιαγραφήEri οι εικόνες που κάνουν το γύρω του κόσμου, είναι υπαρκτές. Στην απογευματινή μου επιστροφή προς το σπίτι, πάμπολα συνεργία προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν ζημιές. Ο κόσμος κοιτούσε τα αποκαϊδια σχεδόν αποσβωλομένος από το θέαμα.. Οι υπάλληλοι πολλών μαγαζιών έκλαιγαν απέξω και αρκετά άτομα (επαγγελματίες φωτογράφοι και ρεπόρτερ) απαθανάτιζαν τα πιο απίθανα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα να αιστανθώ έτσι "χάλια" από τους θανάτους των γονιών μου.
Μεγάλη μαυρίλα κι ο πόνος της κατεστραμμένης Αθήνας ακόμα πιο ΜΕΓΑΛΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου, όταν δε, δεις απο κοντά την ανυπολόγιστη καταστροφή τότε αρχίζεις πια να λες ότι ο "πόλεμος" αυτός δεν θα έχει τέλος!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα άκουσα πως πολλά από τα επώνυμα μαγαζιά που είχαν απομείνει επί της Σταδίου (όπου 2 στα 4 είναι κλειστά έτσι κι' αλλιώς εδώ και πολύ καιρό) σκέφτονται να μην ανοίξουν ξανά μέσα σε αυτό το ευρύτερο τρίγωνο.
Πλήρης λοιπόν ερημοποίηση του εμπορικού κέντρου με συνέπειες στους εργαζόμενους. Και βέβαια με απώτερους σκοπούς, που η σιωπή της ιστορίας θα μας "ψιθυρίσει στο αυτί" στο όχι πολύ μακρινό μέλλον νομίζω).
Καλημέρες.
Αγαπητή Evie, ως παλαιά Αθηναία, όσο θυμώσαστε για το κέντρο αυτής της όμορφης και ασφαλούς κάποτε πόλης, μοιάζουν να έχουν χαθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να χάνω την ελπίδα μου, αλλά δεν νομίζω πως μου αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Καλή ημέρα σας εύχομαι.