Κούραση και μενού της εβδομάδας

Η αλήθεια είναι ότι η κούραση με έχει καταβάλει.
Έχω φτάσει στο σημείο να απέχω σταθερά από την κουζίνα μου, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα (μπορεί και τρεις καμιά φορά) έτσι ώστε τον χρόνο που καταναλώνω σε μαγείρεμα να τον διαθέτω σε κάποια άλλη δουλειά του σπιτιού ή σε κάποια προσπάθεια ψυχαγωγίας του Θοδωρή (με παιχνίδι, κούνιες, παιδική χαρά, βόλτες και χαζολόγημα στα μαγαζιά για να μαθαίνει πράγματα, κηπουρική μιας και ανακάλυψε το χώμα, και ότι άλλο μας προκύψει).
Μέσα λοιπόν από αυτήν την διαδικασία σκέφτομαι και αναζητώ λύσεις για πιάτα εύκολα και γρήγορα, που να μπορούν ωστόσο να καταναλωθούν απ’ όλα τα μέλη της οικογένειας. Τον, 22 μηνών, Θοδωρή που πρέπει να μάθει όλες τις γεύσεις.
Tον πατέρα του που ενώ ξέρει όλες τις γεύσεις... τρώει συγκεκριμένες με ευχαρίστηση και άλλες μόνον μετά από ανάγκη και πίεση καμμια φορά!
Και τέλος, εμένα (την μάνα του Θοδωρή) που τρώω σχεδόν τα πάντα αλλά τα θέλω να έχουν γαργαλιστικό άρωμα (γι’ αυτό και δεν αποχωρίζομαι με τίποτε τα μπαχαρικά μου) και να μην επαναλαμβάνονται συχνά, γιατί τα βαριέμαι ως φαγητά.
Έτσι μέσα σε τέτοιες σκέψεις... πρέπει και σήμερα να κάνω το μενού της επόμενης εβδομάδας, αρχής γενομένης από την Κυριακή (για να μας περισσέψει και φαγητό για μέρα μέσα στην εβδομάδα, είπαμε.... απέχω τουλάχιστον δύο).
Τι θα κατεβάσει η κούτρα μου λοιπόν;
Αντε να με δω;
Κι' αν έχετε κάποια καλή ιδέα, για γράφτε την.

Φασολάκια πράσινα με ροκφόρ…και πράσινα άλογα!

Είχα ωραιότατα πράσινα και τρυφερά τσαουλιά, αλλά δεν ήθελα να τα κάνω με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο ως λαδερά – κοκκινιστά. Τα έχω κάνει και άσπρα κατά καιρούς, αλλά ήθελα κάτι άλλο, διαφορετικό στην γεύση. Έτσι άρχισα την αναζήτηση και έπεσα σ’ ένα ξένο site όπου τα green beans τα είχαν με Blue cheese. Υπήρχε και το σχετικό video (http://video.about.com/southernfood/Green-Bean-Blue-Cheese-Gratin.htm), το διάβασα, το ξαναδιάβασα... Το είδα και το ξαναείδα... και είπα να το κάνω το πείραμα.
Σε γενικές γραμμές πέτυχε. Η γεύση ήταν συμπαθητική αλλά το «τραγανό» φασολάκι στο δόντι δεν άρεσε καθόλου στον καλό μου, οπότε με δυσκολία θα σας έλεγα να το δοκιμάσετε αν πραγματικά δεν σας αρέσουν τα τραγανά λαχανικά.
Συζητώντας σήμερα με τη φίλη Σταυρούλα, γιατί κάπου έγραψα αυτό μου το σχόλιο, μου λέει: "τι πράσινα φασολάκια & ροκφόρ μου τσαμπουνάς τώρα..." σαν να μου έλεγε δηλαδή "τι πράσινα άλογα μας λες τώρα..." εγώ μόλις θυμήθηκα μια φορά στην Σίφνο που αφού είχαμε φάει τον "άπακο" κοιτάμε στο διπλανό τραπέζι και βλέπουμε κάτι καλό να παίζει.
Τι είναι αυτό ρωτάμε και μας είπαν αμπελοφάσολα με σκορδαλιά.
Και ΝΑΙ φίλες και φίλοι (είχε πολύ δίκιο η Σταυρούλα) μιλάμε για μία από τις πιο ωραίες ελληνικές καλοκαιρινές συνταγές που η μάνα μου τιμούσε δεόντως.
Αμπελοφάσολα βρασμένα συνοδεία σκορδαλιάς με καρύδι (έτσι της άρεσε περισσότερο) και ψαράκια τηγανιτά της αρεσκείας σας.
Τώρα βέβαια αν εσείς αρέσκεστε σε άλλου είδους σκορδαλιά, ακόμη και αυτή που φτιάχνετε με την προσθήκη παντζαριού στο μίγμα για περισσότερο χρώμα.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ την!
Γιατί τ' άλλα πράσινα φασολάκια με ροκφόρ, είναι απλώς πράσινα άλογα μπροστά στην ελληνική κουλτούρα του καλοκαιριού.

Καλό καλοκαίρι να έχουμε.

Κερασόπιτα

Μια συνταγή που πέρσι τέτοιο καιρό είχα γράψει στο φιλικό και ομαδικό blog HFL και φέτος την επανέλαβα με αφορμή την χθεσινή γιορτή. Έτσι γιατί ήθελα να τιμήσω κάποιους που έχουν φύγει.
Συνταγή με τα πιο αγαπημένα μου φρούτα, τα κεράσια.
Μια γλυκιά πίτα με μυζήθρα και κεράσια λοιπόν.
Χρειάζεστε μισό κιλό κεράσια, καλά πλυμένα κομμένα στα δύο και με βγαλμένο το κουκούτσι. Θα τα βράσετε μαζί με 3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη, 1 ποτηράκι του κρασιού κονιάκ ή λικέρ κεράσι, για 5 λεπτά περίπου. Αποτέλεσμα μια ωραία «πούλπα» κερασιού. Θα την αφήσετε λιγάκι να κρυώσει.
Σε βαθύ μπολ θα ανακατέψετε μισό κιλό γλυκιά μυζήθρα (ή ανθότυρο) λιωμένη με πιρούνι, 2 αυγά, 1 κουταλάκι αποξηραμένη λουϊζα (για το άρωμα της). Αν δεν έχετε λουίζα, λίγο ξύσμα λεμονιού θα έχει επίσης το ίδιο αποτέλεσμα. Μισό κουταλάκι γλυκού κοφτό βανίλια, 50 γραμμάρια βούτυρο (τύπου vitam) λιωμένο, 1 κουταλιά σούπας σιμιγδάλι ψιλό κι' ένα κουταλάκι μπείκιν πάουτερ. Χτυπάτε ελαφρά με μίξερ χειρός όλα τα πιο πάνω υλικά και μετά σ’ αυτό το μείγμα προσθέτετε την «πούλπα» των κερασιών. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι για να γίνει πια ενιαίο το μείγμα σας και έχετε έτοιμη την γέμιση της πίτας.

Για φύλλο τώρα, μπορείτε να ανοίξετε μόνοι σας αν έχετε χρόνο και δεν σας τρομάζει η διαδικασία, κατά τα γνωστά μόνον που στα υλικά θα ρίξετε και ένα κουτάκι ζάχαρη για να γλυκίζει λίγο. Διαφορετικά χρησιμοποιείστε το έτοιμο φύλλο ζύμης κουρού. Το πάχος και η γεύση του είναι ότι πρέπει για μια τέτοια πιτούλα.

Στρώνετε το ταψί σας, με το ένα φύλλο της ζύμης (σπιτικής ή έτοιμης). Απλώνετε από πάνω το μείγμα κερασιών/μυζήθρας και μ’ ένα κουτάλι απλώνετε καλά ώστε να καλύψετε όλη την επιφάνεια του φύλλου. Αμέσως μετά καλύπτετε με το άλλο φύλλο της ζύμης. Χαράζετε σε κομμάτια και περιχύνετε την πίτα με 2λιωμένες κουταλιές (του γλυκού) βούτυρο γάλακτος, για να μοσχομυρίσει κατά το ψήσιμο. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 40 - 45 περίπου λεπτά, στους 180-190 βαθμούς (ανάλογα με τον φούρνο πάντα) μέχρι να ροδίσει επιφάνεια της.
Αφήνετε να κρυώσει λιγάκι και σερβίρετε.
Σκέτη, ή με παγωτό βανίλια που δένει εξαιρετικά.