Εάν νοιάζεσαι, ποιείς τα δέοντα... muffins

Οι συνταγές για cup cakes θα έλεγα ότι είναι πλέον «άπειρες» τον αριθμό!

Οι άνθρωποι που τα φτιάχνουν και η φαντασία τους πραγματικά οργιάζει. Όταν ανοίγεις σχετικές σελίδες στο Internet ή διαβάζεις βιβλία και περιοδικά, θέλεις να κάτσεις και να τα φτιάξεις ΟΛΑ!

Τι κάνεις όμως όταν πέφτεις σε ειδική περίπτωση, όπου έχεις να τρατάρεις ανθρώπους που δεν τρώνε αυγό; Που έχουν πρόβλημα με το τυρί- για να πεις ότι θα κάνεις και μια ωραία λαχταριστή κρέμα - που θα τα στολίσεις;

Τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα.

Βάζεις όμως το κεφαλάκι σου να σκεφτεί, κάνεις και μια προσευχή για να πετύχει το πείραμα ώστε να μην σου βγει «μάπα» και κλαις μετά τα υλικά … και προχωράς!!

Ταύτα έπραξα κι’ εγώ φτιάχνοντας  muffins με μικρούλα έκπληξη, αντί για τα cup cakes που είχα αρχικά σκεφτεί, για απογευματινό καφέ.

Σοκολατένια, με μπισκότα mini Oreo χωρίς αυγά και χωρίς κρέμα επικάλυψης

Χρησιμοποίησα:

250 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

150 γραμ. αλεσμένα μπισκότα Oreo,

1 φλιτζάνι γάλα (κανονικό ή σόγιας)

½ κούπας ζάχαρη,

½ φακελάκι μαγιά ξηρή,

1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ,

½ φλιτζανιού ελαιόλαδο,

1/3 φλιτζανιού νερό,

5-6 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,

χυμό από 2 πορτοκάλια μέτρια,
σταγόνες πικρής σοκολάτας (2-3κουταλιές).

Και 12 ολόκληρα μπισκότα mini oreo (όσα, για τις θήκες στις φόρμες που διαθέτετε).

Σε βαθύ μπολ, βάζετε την ζάχαρη με το λάδι και τα χτυπάτε με τον αυγοδάρτη.

Ζεσταίνετε το νερό μέσα στο οποίο θα ρίξετε το εσσάνς του πορτοκαλιού ανακατεύοντας το, χωρίς όμως να βράσει το νερό.

Μέσα στο μπολ ρίχνετε τα αλεσμένα μπισκότα, τη μαγιά, το μπέϊκιν πάουντερ, το χυμό πορτοκαλιών, το γάλα και το νερό με το εσσάνς. Ανακατεύετε επίσης. Το μείγμα θα αφρίσει ελαφρώς λόγω της μαγιάς και του χυμού που θα έρθουν σε επαφή. Ρίχνετε και το αλεύρι τμηματικά ανακατεύοντας πάντα, ώστε να ενωθούν τα υλικά σας.

Μοιράζετε το μείγμα, αφού το βάλετε σε μια πλαστική κανάτα με ρύγχος για πιο ευκολία, μέσα στις φόρμες των muffins που προηγουμένως έχετε στρώσει με τα ειδικά χαρτάκια. Μέσα σε κάθε θήκη πιέζετε κι’ ένα μπισκοτάκι Oreo, για να πάει κάπου στη μέση καθώς και 3-4 σταγόνες πικρής σοκολάτας.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα για 15-17 λεπτά περίπου.

Άρεσαν σε όλους και χάρηκα που και ο άνθρωπος με την ιδιαιτερότητά του στο φαγητό, μπόρεσε να τα γευτεί και να τ’ απολαύσει παρέα με το καφεδάκι του.

Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα, ειδικά όταν φτιάχνω πράγματα για ανθρώπους που θα βρεθούν στο σπίτι μου. Θεωρώ πως έτσι «καταλαβαίνουν» ότι τους νοιάστηκα περισσότερο.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και καλή σας απόλαυση, εάν τα φτιάξετε.

Ταχινόπιτα αλμυρή γίνεται;

Η  γλυκιά ταχινόπιτα τούτες της μέρες της Σαρακοστής έχει την τιμητική της και όσοι δεν έχετε φτιάξει, θα έλεγα πως χάνετε μια πολύ ωραία και συναρπαστική εμπειρία γεύσης.

Απαραίτητη προϋπόθεση, να βάλετε σταφίδες (ξανθιές και μαύρες) μπόλικο καρυδάκι και αρκετά μπαχαρικά (κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο).

Όμως τι γίνεται αν τελικά θέλετε να «πειραματιστείτε» με μια αλμυρή εκδοχή;

Ας σας δώσω την δική μου πειραματική συνταγή και εσείς κρίνετε και αποφασίσετε σύμφωνα με τα γούστα σας.

Τούτη η αλμυρή εκδοχή έχει μέσα μανιτάρια φρέσκα, κολοκυθάκια και κρεμμυδάκια φρέσκα επίσης, παρέα με μπόλικα μυριστικά και μπαχαρικά.

Για ένα μέτριο ταψί φούρνου θα χρειαστείτε:

2 πακέτα φρέσκα μανιτάρια – καθαρισμένα και τα μεγάλα κομμένα σε μικρότερα κομμάτια. Μην τα κάνετε πολύ ψηλά για να φαίνονται μέσα στην πίτα σας.

3 κρεμμυδάκια φρέσκα - καθαρισμένα και ψιλοκομμένα μαζί και το πράσινο μέρος τους,

2 κολοκυθάκια – καθαρισμένα και τριμμένα στη χοντρή πλευρά του τρίφτη σας,

2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες,

1 καλό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,

1 καλό ματσάκι μαϊντανό επίσης ψιλοκομμένο,

1 φλιτζάνι ταχίνι,

½ φλιτζάνι νερό ζεστό,

400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλιές της σούπας κοφτές μπεϊκιν πάουντερ

1 κουταλάκι αλάτι & 1 πιπέρι ,

½  κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,

2 κουταλιές σάλτσα σόγιας,

1 ποτήρι ελαιόλαδο,

σουσάμι και παπαρουνόσπορο (λευκό ή μαύρο)

Σε βαθύ τηγάνι ή γουόκ (εγώ προτίμησα το γουόκ, για να βάλω λίγο λάδι στο σοτάρισμα) θα σοτάρετε τα κρεμμυδάκια, μόλις πάρουν ελαφρώς να γυαλίζουν ρίχνετε μέσα και τα μανιτάρια. Ανακατεύετε συχνά – πυκνά και  κατόπιν τα ενισχύετε με το λιωμένο σκόρδο, τον ψιλοκομμένο άνηθο και τον μαϊντανό και την σάλτσα σόγιας. Κλείνετε την φωτιά και αφήνετε για λίγο να σταθεί και να ενωθούν τα αρώματα.

Διαλύετε το ταχίνι μέσα στο ζεστό νερό και τα βάζετε μέσα στο γουόκ (αυτό το σκεύος διευκολύνει με το μέγεθος του  γιατί δεν θα χρησιμοποιήσετε άλλο σκεύος για την ανάμειξη των υλικών σας) όπου και θα προσθέσετε: το αλάτι, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο, το μισό λάδι και το μισό αλεύρι με το μπέϊκιν πάουντερ.

Ανακατεύετε καλά με κουτάλα ξύλινη ή αυγοδάρτη. Στην συνέχεια ρίχνετε το υπόλοιπο αλεύρι και το υπόλοιπο λάδι, αν σας φανεί σφιχτό το μείγμα ρίξτε λίγο ζεστό νεράκι ακόμη. Ανακατεύετε και πάλι μέχρι να ενσωματωθούν καλά όλα τα υλικά.

Σε μέτριο ταψί φούρνου που έχετε αλείψει με ελαιόλαδο και το έχετε πασπαλίσει με ελάχιστο αλεύρι, στρώνετε το μείγμα της ταχινόπιτας μανιταριών. Ισιώνετε την επιφάνειά της μ’ ένα κουτάλι και πασπαλίζετε παπαρουνόσπορο και σουσάμι.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.

Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως αν το ταψί σας δεν είναι αντικολλητικό, φροντίστε να το καλύψετε με χαρτί φούρνου ή λαδόχαρτο.

Το τέλειο κολατσιό για όσους νηστεύουν. Τρώγεται χλυαρή (αφήστε την να μείνει λίγο και να κρυώσει) αλλά και κρύα την επόμενη μέρα είναι πολύ καλή.

Αν τώρα πάλι δεν είστε από αυτούς που νηστεύουν, μπορείτε να την κάνετε ακόμη πιο συναρπαστική προσθέτοντας τυράκι. Ταιριάζει πολύ καλά με ήπιο στη γεύση κεφαλοτύρι ή πικάντικη φέτα, ενώ και 2-3 αυγά θα δώσουν άλλη νοστιμιά στο τελικό αποτέλεσμα.

Διαλέγετε και παίρνετε!

Σοκ Σοκολάτας...και αμαρτία ουκ έχω!

Όταν με πιάνουν τα κυκλοθυμικά μου, την πληρώνει η κουζίνα μου!
Μάλιστα, κάτι σας είπα τώρα…
Αλλά δεν είναι τα φαγητά εκείνα που σκέφτομαι, είναι τα γλυκά.
Σιγά μην δεν το έχετε καταλάβει... όσες και όσοι έχετε τον χρόνο και έρχεστε μέχρι εδώ!

Στα κυκλοθυμικά επάνω των τελευταίων 2 ημερών... μας βγήκε το γλυκάκι που ακολουθεί, το οποίο, όπως και το μυαλό μου, ήταν ένα συνοθύλευμα από συνταγές που κατά καιρούς έχω διαβάσει στα blogs και στα σχετικά περιοδικά, ενώ υπήρχαν και υλικά που έπρεπε να καταναλωθούν.

Όνομα δεν έχει, εσείς απλώς πείτε το: To Σοκ της Σοκολάτας και αφού σαν αμαρτία που την εξομολογήστε, αμαρτία δεν είναι ... Εγώ  σας γράφω τη ρετσέτα και αμαρτία ουκ έχω!

Πάμε να το στήσουμε λοιπόν με:
80 γραμ. βούτυρο τύπου Κερκύρας,

80 γραμ. ελαιόλαδο,

3 αυγά,

1 μεγάλη πλάκα σοκολάτα γάλακτος,

1 μεγάλη πλάκα κουβερτούρα,

1 παστέλι σουσαμιού ή με φυστίκια Αιγίνης (τελευταίως έχω αλλάξει τα φώτα στα παστέλια, αλλά είναι πολύ ωραίο υλικό)

¾ φλιτζανιού ζάχαρη,

250 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλιές κακάο,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

Μερικές κουταλιές καραμελωμένου ζαχαρούχου γάλατος ή καραμέλες γάλακτος (καμμιά 10αρια).

Και τέλος παγωτό σοκολάτα  καθώς και λίγη σοκολάτα τρούφα για να ολοκληρωθεί το έγκλημα :-))

Λιώνετε τα δύο είδη σοκολάτας μαζί με το βούτυρο και το ελαιόλαδο σε χαμηλή θερμοκρασία.

Χτυπάτε τ’ αυγά, μαζί με την ζάχαρη και το κακάο να ενωθούν καλά και να σας δώσουν μείγμα με ελαφριές φουσκάλες στην επιφάνεια.

Προσθέτετε το μισό αλεύρι και το μπέϊκιν πάουντερ. Ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια ρίχνετε το παστέλι που προηγουμένως έχετε αλέσει στο multi να γίνει, σκόνη, την ρευστή σοκολάτα και το υπόλοιπο αλεύρι. Ανακατεύετε και πάλι.

Το μείγμα θα βγει σφιχτό και εδώ θα χρειαστεί να ρίξετε ένα με δύο κουταλάκια ελαιόλαδο. Η υφή του θα μοιάζει κάπως με την μορφή της Μερέντα, σαν «αλοιφή» δηλαδή και μάλλον θυμίζει μπράουνις.

Στρώνετε ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αντικολλητικό χαρτί. Αδειάζετε το μείγμα να πάει παντού με την βοήθεια ενός κουταλιού. Και μέσα σ’ αυτό «βυθίζετε» κουταλιές καραμελωμένου γάλακτος ή τις καραμέλες (η ιδέα σαφώς και ανήκει σε άλλες φίλες blogger και όχι σε μένα).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά, στους 170 βαθμούς με αέρα, ή σύμφωνα με τον φούρνο σας. Δεν θέλουμε πολύ δυνατό φούρνο, ούτε πολύ ώρα.

Το βγάζετε και το αφήνετε να σταθεί για 10-15 λεπτά.

Σερβίρετε με μια καλή μπάλα παγωτού σοκολάτας πασπαλισμένη με τρούφα σοκολάτας. 

Tip: αν το παγωτό σας είναι πολύ παγωμένο, βάλτε το ελάχιστα στο φούρνο μικροκυμάτων για να μαλακώσει και να το συνδυάσετε με το ζεστό σοκολατένιο κεκάκι.

Καλή σας απόλαυση.

Φρουτώδες, κρεμώδες, ελαφρύ, υγιεινό και με άρωμα σουσαμιού.

Λόγω της Ημέρας, τα τηγάνια θα πάρουνε φωτιές. Τα γουδιά και τα γουδοχέρια το ίδια. Το Multi και οι ράβδοι θα κάνουν με τη σειρά τους τα δικά τους "θαύματα" με τα σκόρδα, τις πατάτες, τα ψωμιά και τα καρύδια.... Αλλά μπορεί μετά να θέλετε ένα ελαφρύ επιδόρπιο έτσι για να πάνε τα πράγματα στη θέση τους :-))
Αν λοιπόν το θελήσετε ένα ωραίο φρουτώδες, κρεμώδες,  ελαφρύ, υγιεινό και με άρωμα σουσαμιού, σας  περιμένει πιο κάτω.
Τι είναι;
Να το πάρει το ποτάμι;

Μιλάμε για επιδόρπιο κατάλληλο να σας χαρίσει δροσιά μετά απ' ένα ωραίο γεύμα,  ειδικά αν θέλετε να αποφύγετε την σοκολάτα. Ταυτόχρονα χάρη στη κρεμώδη υφή του μπορεί να είναι μια συναρπαστική γλυκιά λύση για ένα πλήρες πρωϊνό, που διαθέτει τα πάντα!
Γλύκα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και την ώρα που την γεύεστε.

Χρειάστηκαν
4 μεγάλα μήλα γκόλτεν,
1 αχλάδι μεγάλο,
1 επιδόρπιο γιαουρτιού με γεύση φράουλας,
1 φακελάκι ζελέ με γεύση μπανάνας,
1 μεγάλο ξύλο κανέλας,
2 ποτήρια νερό,
1 λεμόνι, μόνο ο χυμός.
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη.
1 μεγάλο παστέλι σουσαμιού, στεγνής υφής. όχι το μαλακό.

Πλένετε και καθαρίζετε τα μήλα και το αχλάδι. Τα κόβετε σε μεγάλα κομμάτια και τα βάζετε σε κατσαρόλα με το ένα νερό και τον χυμό λεμονιού. Ρίχνετε μέσα και το ξύλο κανέλας και τα βράζετε για 10 λεπτά (από την στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός) μέχρι να μαλακώσουν.

Βάζετε το ζελέ μαζί με τις δύο κουταλιές ζάχαρη να βράσουν με το δεύτερο ποτήρι του νερού, μέχρι να διαλυθούν καλά τα στερεά υλικά. Το αφήνετε λίγο να κρυώσει.

Παίρνετε το Multi και αλέθετε το παστέλι ώστε να γίνει σκόνη και το αφήνετε στην άκρη σ' ένα στεγνό  βαζάκι.
Στην συνέχεια αλέθετε μέσα στο Multi τα βρασμένα φρούτα. Τον πολτό τους τον βάζετε σε βαθύ μπολ όπου και θα τα ανακατέψετε με το επιδόρπιο γιαουρτιού και το ζελέ. Όταν ενωθούν το μοιράζετε σε ποτηράκια ή μπολ σερβιρίσματος και τα βάζετε στο ψυγείο για 6 τουλάχιστον ώρες. Όταν έχει αποκτήσει σφιχτή κρεμώδη υφή είναι έτοιμο. Σερβίρετε με μια καλή κουταλιά αλεσμένου παστελιού. Καλή σας απόλαυση και Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα, αλλά πάνω απ'όλα στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας.

Λαχανόρυζο το "εξωτικό"... και λίγα λογάκια "διαίτης"

Αφού λοιπόν όλες οι καλο-νοικοκυράδες μπήκανε για τα καλά στην Άνοιξη και την "διατροφική εγκράτεια" και μου την "πέσανε" για τα γλυκά και τις θερμίδες....θα γράφω κι' εγώ απ' δω και στο εξής φαγάκια και γλυκάκια (γιατί αυτό δεν θα το σταματήσω έτσι εύκολα) ελαφριά.
Πρέπει δε, στο σημείο αυτό να σας πω και μην με παρεξηγήσετε σας παρακαλώ πολύ γι' αυτό: ότι την "διατροφή" πρέπει να την έχετε στο  "μυαλουδάκι" σας όλο τον χρόνο και να μην σας πιάνει μανία κάπου εκεί κατά την Άνοιξη.
Χρόνια τώρα...τα ίδια ακούω. Και δεν μιλώ μόνον για το διάστημα που ασχολούμαι με τα food blogs.
Θυμάμαι τα ίδια να γίνονται από τα χρόνια μου σχεδόν τα φοιτητικά.
Προσωπικά δεν το έπραξα ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια, απλώς προσπαθώ (μιας και με το γήρας το σώμα χάνει τις δυνατότητες του) να προσέχω καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου.
Ελάχιστες φορές καταναλώνω μακαρόνια, ψωμί και πατάτες σε εβδομαδιαία βάση.
Ελάχιστες φορές τρώω ψωμί περισσότερο από μια φέτα και μόνον αν το φαγητό το χρειάζεται, αλλιώς καθόλου.
Το ρύζι που πολύ αγαπώ, φροντίζω να το συνδυάζω περισσότερο με λαχανικά.
Τα ψαρικά είναι η μεγάλη μου αδυναμία (κι' ας μην τα πολύ τρώνε οι άντρες του σπιτιού).
Τηγανίζω ελάχιστα.
Βούτυρο δεν βάζω ποτέ στο μαγείρεμα. Παρά μόνον σε κάποια γλυκά που το χρειάζονται, αλλιώς ελαιόλαδο.
Και το λάδι, προτιμώ να το βάζω κάπως "ωμό" στο φαγητό μου, όταν χρειάζεται περισσότερο από το αρχικό του σοταρίσματος.
Κρέμα γάλακτος  επίσης τη χρησιμοποιώ με φειδώ. Προτιμώ το γιαούρτι.
Μπεσαμέλ με βούτυρο και αλεύρι, έχω να φτιάξω πάνω από τέσσερα χρόνια.
Το αλάτι πάντα ήταν λίγο στα φαγητά μου. Ενώ σαφώς δίνω την νοστιμιά με τα κατάλληλα μπαχαρικά.
Πίνω τουλάχιστον 2,5 λίτρα νερό καθημερινά.
Τον καφέ τον έχω περιορίσει σ' έναν μικρό ελληνικό στο πρωϊνό. Ακόμη και όταν βγω για καφέ, λίγες φορές τελικά πίνω καφέ, μόνον αν πνευματικά νοιώθω πολύ κουρασμένη.
Τα γλυκά μου, τα έχω κάνει όσο το δυνατόν λιγότερο γλυκά, περιορίζοντας τις ποσότητες της ζάχαρης σε μια συνταγή.
Χρησιμοποιώ συχνά το μέλι και όπου τέλος πάντων μπορώ κάτι να γλιτώσω, το κάνω!

Αλλά να μην σας πρήζω άλλο...θέλει λίγο προσοχή με την έννοια της συνήθειας περισσότερο, για να μην μας πιάνει ο "πανικός της δίαιτας" κάθε άνοιξη.

Μην με κακό-πάρετε γι' αυτά που σας έγραψα. Αλλά επειδή συχνά συμβαίνει να με ρωτούν:  καλά, πως τα τρώτε όλα αυτά που φτιάχνεις(;) θέλησα να σας δώσω λίγη από την δική μου καθημερινότητα.
Και μέσα σ' αυτήν την καθημερινότητα να πω, ότι δεν μαγειρεύω κάθε μέρα. Δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα με περισσότερο ίσως κόπο τα Σαββατοκύριακα, ενώ προσπαθώ τα κλασσικά φαγητά να τα κάνω πιότερο  "τσαχπίνικα" και κάποια άλλα, λίγο πιο "εξωτικά".

Εξωτικά, όπως το λαχανόρυζο που ακολουθεί.

Χρειάστηκαν:
1/2  λάχανου μετρίου μεγέθους,
1 κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης,
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι,
1 μικρό ματσάκι άνηθος,
χυμός από 1 & 1/2 λεμόνι,
1/2 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1 κουταλάκι κοφτό φρεσκοτριμμένο πιπέρι (από μείγμα πιπεριών)
1 κουταλάκι κοφτό χοντρό  μαγειρικό αλάτι,
3 κουταλιές worcestershire sauce,
1/2 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 ποτήρι ρύζι καστανό,
2 ποτήρια ζεστό νερό (περίπου)

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το βάζετε μαζί με την μισή ποσότητα ελαιόλαδου σε βαθειά κατσαρόλα για να σοταριστεί. Κόβετε την πιπεριά (αφού την πλύνετε και την καθαρίσετε) σε λωρίδες και μόλις πάρει το κρεμμύδι να γυαλίζει την ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα.
Πλένετε το λάχανο και το καθαρίζετε από τα εξωτερικά φύλλα του. Το κόβετε στη μέση και το ένα μισό του το κόβετε με το μαχαίρι σε λουρίδες (όχι πολύ μεγάλες).

Μετά από 5 λεπτά που ρίξατε και την πιπεριά στην κατσαρόλα, ρίχνετε το κομμένο λάχανο. Το βάζετε να μαραθεί ανακατεύοντας με μια ξύλινη κουτάλα. Στα 5-6 λεπτά ρίχνετε μέσα τον χυμό του λεμονιού, τα μπαχαρικά, το αλάτι και την worcestershire sause. Ανακατεύετε καλά. Αφήνετε να μαγειρευτούν όλα μαζί για 10 λεπτά και κατόπιν ρίχνετε το ρύζι και τον άνηθο. Συμπληρώνετε με το ένα ποτήρι ζεστό νερό. Ανακατεύετε και αφήνετε το φαγητό να βράσει. Αν δείτε πως με το βρασμό αρχίζει το νερό έχει εξατμισθεί αλλά το ρύζι δεν έχει βράσει ακόμη συμπληρώνετε με νεράκι ζεστό.

Σε κανένα 15 λεπτο το πολύ, από την ώρα που ρίξατε το ρύζι, το φαγητό είναι έτοιμο. Κλείστε την φωτιά και αφήστε το να "ηρεμήσει" και να τραβήξει τα υγρά του.
Απολαύστε το, σκέτο (για όσους νηστεύουν) ή παρέα με τυράκι της αρεσκείας σας.

Σοκολατένια Φουντουκόπιτα

Καιρό παλεύω να το φτιάξω τούτο το γλυκό, αλλά να που έφτασε η ώρα του (το έχω ξαναπεί και ξαναγράψει...κάθε πράμα θέλει την ώρα του).

Βρήκα κι’ εγώ τον χρόνο που ήθελα και μας «γλύκανα» δεόντως, την ώρα που γινόταν η ζύμη για την δεύτερη δόση των "αναβατών" και προκειμένου να έχω προθερμάνει τον φούρνου (εδώ γελάμε, γιατί απλώς την ευκαιρία ήθελα...) είπα να μην πάει χαμένος ο χρόνος!
 Έτσι σκάρωσα το γλυκάκι που καιρό με περίμενε καρτερικά.
Σοκολατένια Φουντουκόπιτα.
Δεν είναι νηστίσιμη, οπότε όσοι νηστεύετε απλώς καμαρώστε την και σκαρώστε την μετά το Πάσχα.

Αν, θυμάμαι καλά την συνταγή με περίπου τα ίδια υλικά, την έχουν δημοσιεύσει σ' ένα από τα πρόσφατα τεύχη του περιοδικού Γλυκές Ιστορίες, απλώς έκανα και πάλι τα δικά μου σε ότι αφορά τις προσθήκες υλικών...

Τι θα σας χρειαστεί για μια μέτρια φόρμα σιλικόνης (όχι ότι δεν μπορείτε να το φτιάξτε και σε κανονική φόρμα του κεϊκ):

200 γραμ. κουβερτούρα,

150 γραμ βούτυρο αγελάδος,

1 κούπα ζάχαρη κρυσταλλική,

4 αυγά,

1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

1 κούπα αλεσμένο φουντούκι.

100 γραμ. κρέμα γάλακτος,

2 κουταλάκια στιγμιαίο καφέ.

Αλέθετε αρχικά το φουντούκι, όχι τελείως σκόνη όμως.

Τεμαχίζετε την κουβερτούρα και την βάζετε να λιώσει παρέα με το βούτυρο σε χαμηλή θερμοκρασία.

Σε μια λεκάνη χτυπάτε τα αυγά μαζί με την ζάχαρη μέχρι ν’ ασπρίσουν. Προσθέτετε την σοκολάτα με το βούτυρο και τα ενώνετε με μια πλαστική μαρίζ.

Ρίχνετε μέσα στο μείγμα το μισό αλεύρι, το μισό μπέϊκιν και το μισό φουντούκι. Ανακατεύετε ώστε να ενωθούν τα υλικά.

Στο κατσαρολάκι που λιώστε την σοκολάτα βάζετε τη κρέμα γάλακτος να ζεσταθεί ελαφρώς και μέσα ανακατεύετε τον στιγμιαίο καφέ. Ρίχνετε και αυτό το μείγμα μέσα στον χυλό τελειώνοντας με το υπόλοιπο αλεύρι, μπέϊκιν και το φουντούκι.

Κρατήστε λίγο φουντούκι για να το πασπαλίσετε στην επιφάνεια του γλυκού σας ή βάλτε μερικά ολόκληρα φουντούκια αν σας αρέσει καλύτερα αυτή η "οπτική".

Τοποθετείτε το μείγμα σε φόρμα σιλικόνης και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 περίπου λεπτά στους 170-180 βαθμούς. Σβήνετε και σε αφήνετε τη φόρμα πάνω σε μια σχάρα να κρυώσει. Ξεφορμάρετε το γλυκό σας μετά από μισή ώρα με τρία τέταρτα ώστε να έχει κρυώσει, για να μην σας σπάσει.

Γευστικό και άκρως γαργαλιστικό το φουντούκι παρέα με την σοκολάτα.

Καλή σας απόλαυση.

Τα ανεβατά κουλουράκια ...και πως αυτά μεταλλάχθηκαν

Κι' εγώ όπως εσείς που με διαβάζετε, αλλά και οι κάτοχοι όλων των food blogs, κρατάμε πια συνταγές των άλλων φίλων bloggers προκειμένου να τις δοκιμάσουμε μιας και  μας δελέασαν με την παρουσίασή τους. Ειδικά όταν κάποιες από αυτές κινούνται στην "σφαίρα' της παραδοσιακής συνταγής και έχει τύχει να την γευτούμε με κάποιον τρόπο... κάποια στιγμή... και έρθει μπροστά μας στην οθόνη μας, σαν να ήρθε στο πιάτο μας (!) την καταχωρούμε αμέσως.

Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. Αν τύχει να είμαι δε κοντά σε εκτυπωτή, την τυπώνω και την κρατώ σε συγκεκριμένο σημείο μέσα στην κουζίνα μου, εκεί που βάζω τις υπό δοκιμή συνταγές! Κατά καιρούς αυτό το σημείο γίνεται ένα μικρό "βουναλάκι" και κάθε φορά που φτιάχνω μια εξ' αυτών, ανάλογα με το αν μου άρεσε το τελικό αποτέλεσμα, το χαρτάκι με τις όποιες διορθώσεις του πηγαίνει σ' ένα μεγάλο κλασέρ. Ένα για τις συνταγές ζαχαροπλαστικής κι' ένα για της μαγειρικής.

Και τώρα που σας έδωσα εικόνα για το πως "λειτουργώ"  ήρθε η ώρα  να σας πω για τ' "Ανεβατά Κουλουράκια" της αγαπημένης μας Vita.
Την συνταγή την έψαχνα καιρό.
Τα είχα γευτεί σ' ένα από τα ταξίδια μου κατά το παρελθόν στην όμορφη Κρήτη και μου είχε μείνει η γεύση τους έντονα στην μνήμη. Και όταν η Βαγγελιώ την ανέβασε με χαροποίησε ιδιαίτερα. Από τότε μέχρι σήμερα την έχω κάνει δύο φορές. Και τώρα ήρθε η σειρά της τρίτης. Μόνο που τούτη η τρίτη έγινε με παραλλαγές (και γι' αυτό θα σας την γράψω) και προσαρμόστηκε στους χρόνους του αρτοπαρασκευαστή. Μεταλλάχτηκαν λοιπόν!
Συγχώρα με Βαγγελιώ μου που ξέφυγα από την κλασσική οδό του ζυμώματος, με δεν το άντεχα με την κούραση των τελευταίων ημερών.
Αν λοιπόν θελήσετε να τα γευτείτε και διαθέτετε αρτοπαρασκευαστή κάντε και τούτη την δοκιμή.

Χρειάστηκαν:
1 κούπα κανελόζουμο,
1 σφηνάκι λικέρ πορτοκάλι με τσίπουρο, γιατί ρακί δεν είχα.
1/3 κούπας ελαιόλαδο,
1/3 κούπας φρέσκος χυμός πορτοκαλιού,
3/4 κούπας ζάχαρη,
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3/4 κούπας ζάχαρη,
το ξύσμα από τα δύο μέτρια πορτοκάλια που χρησιμοποιήθηκαν για τον χυμό,
1 και 1/2 φακελάκια ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική, γιατί έλαχε να μην έχω μαστίχα την ώρα που το αποφάσισα.
Και ελάχιστο αλάτι.

Τα υλικά μπαίνουν μ' αυτήν την σειρά στον αρτοπαρασκευαστή. Το μηχάνημα θέλει πρώτα να πέσουν όλα τα υγρά. Μετά να μπει το αλεύρι και πάνω σ' αυτό να γίνουν οι προσθήκες των όποιων άλλων στερεών. Τουλάχιστον το δικό μου μηχάνημα.

Αφού μπήκαν, έβαλα το πρόγραμμα ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος που διαρκεί μία ώρα και 20 λεπτά. Στην συνέχεια παίρνω την ζύμη σ' ένα μπολ και λαδώνω ελαφρώς τα χέρια μου για να μπορέσω να την δουλέψω. Μικρά κομμάτια ζύμης, λίγο μεγαλύτερα απ' ένα καρύδι γίνονται κορδόνι μέσα στο χέρια μου και μετά το περνάω μέσα από το βρεγμένο σουσάμι που έχω σε ένα πιάτο. Το κάνω κουλουράκι και το βάζω στο ταψί που προηγουμένως έχω στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.

Συνολικά χρησιμοποίησα 3 ταψιά του φούρνου, γιατί φροντίζουμε να αφήνουμε απόσταση μεταξύ τους μιας και θα φουσκώσουν ξανά.

Όταν έχω πλάσει όλα τα κουλουράκια βάζω τα ταψιά μέσα στον φούρνο, που έχω φροντίσει να είναι ελαφρώς ζεστός, και τα ξεχνάω για 40 λεπτά με μία ώρα. Εκεί έγινε το δεύτερο φούσκωμα. Διπλασιάστηκαν σε όγκο και μετά προχώρησα στο ψήσιμο.  Στους 180 βαθμούς με αέρα και τα τρία ταψιά, προσέχοντας τα και αλλάζοντας την θέση τους για μια φορά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. Η διαδικασία αυτή βέβαια έχει να κάνει και με το πως λειτουργεί ο κάθε φούρνος. Εσείς προσαρμόστε την στα δικά σας δεδομένα.
Μετά από 20 λεπτά ήταν έτοιμα.
Μοσχομύρισε το σπίτι, γιατί όλα τα αρωματικά έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους.
Απολαύστε τα σκέτα ή με μαρμελάδα και πραλίνα φουντουκιού στο εσωτερικό τους, αφού τα χαράξετε μ' ένα μαχαίρι σαν φραντζολάκια! 

Μανιταρο-πατάτα, με την μπριζολίτσα σε δεύτερο ρόλο

Ορισμένα κρεατικά σε προκαλούν με τον τρόπο τους να τα μαγειρέψεις και να τα κάνεις πιο δελεαστικά στην παρουσίαση. Κάποια άλλα πάλι είναι τόσο κλασσικά στην μορφή, που πόσο πια μπορείς να ξεφύγεις από τα γνωστά...
Εκεί κάνεις ότι καλύτερο μπορείς σύμφωνα με τα υλικά, την όρεξη και τον χρόνο που έχεις στην διάθεσή σου, για να "γεμίσεις" τα πεινασμένα στοματάκια και στομαχάκια.
Έτσι κάπως βγήκαν οι τελευταίες χοιρινές μπριζόλες μου. Με την 25η Μαρτίου (και τον μπακαλιάρος της) τέλος με τα κρεατικά μέχρι το Πάσχα, μήπως καταφέρουμε και δείξουμε λίγη περισσότερη εγκράτεια.

Καθαρίστηκαν λοιπόν οι μπριζολίτσες με πανάκι βρεγμένο και μπήκαν με λίγο ελαιόλαδο στο τηγάνι για να πάρουν χρώμα. Αφού τις γύρισα 2-3 φορές απ' όλες τις πλευρές, τις άφησα στο τηγάνι παρέα με κρασάκι και το χυμό από ένα πορτοκάλι σαγκουϊνι.
Το κόκκινο χρώμα του είναι σαν το αίμα!
Τις πασπάλισα με πιπέρι, αλάτι, μουστάρδα, λίγο κάρυ και λίγη ρίγανη και τις άφησα να μαγειρευτούν για 15 λεπτά σε μέτρια φωτιά. Στα μισά του χρόνου έριξα μέσα στο τηγάνι μανιταράκια κουμπιά καθώς και μισή κρέμα γάλακτος από μικρή συσκευασία.
Μαγειρεύτηκαν όλα μαζί μέχρι να δέσει η σάλτσα.

Στο ενδιάμεσο, έβρασα  σε αλατισμένο νερό τέσσερεις μετρίου μεγέθους πατάτες, αφού προηγουμένως τις είχα πλύνει και καθαρίσει.
Προσοχή μην σας λιώσουν στο βράσιμο και χάσουν την "φόρμα" της ολόκληρης πατάτας, γιατί αυτή θα αξιοποιηθεί στο σερβίρισμα.

Όταν πια ετοιμάστηκαν όλα. Σούρωσα τις πατάτες από το νερό και τις πέρασα με λίγο κρύο για να σταματήσει ο βρασμός και ήμουν έτοιμη για σερβίρισμα.
Κάθε μπριζόλα συνοδεύτηκε από μια πατάτα που "έσπασε" με το πιρούνι μέσα στο πιάτο και την  "έλουσα" με την σαλτσούλα από τις μπριζόλες μας.
Μπόλικα μανιταράκια και τη μπριζολίτσα στο πλαϊ, που μάλλον έχασε τον ρόλο του πρωταγωνιστή :-))

Οι μανιταρο-πατάτες έκλεψαν την παράσταση με την σαλτσούλα που τις συνόδευε!
Γεύση πολύ καλή, σε χρόνους express.
Παρέα, μια ολόδροση πράσινη σαλάτα και το γεύμα ολοκληρώθηκε.
Δεν μου πήρε περισσότερο από μισή ώρα και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι.
Κάτι τέτοια περιστατικά στην κουζίνα πολύ τα "χαίρομαι"!
Καλό σας Σαββατοκύριακο.

Η μηλόπιτα της νηστείας

Πενία τέχνας κατεργάζεται…

Και εξηγούμαι.
'Ηθελα γλυκάκι, άμεσα.
Ελαφρύ και νηστίσιμο, μιας και οι άνθρωποι που θα το γεύονταν έχουν τη δύναμη και την θέληση να νηστεύουν όλες τις μέρες του 40ημερου.

Το κατάστημα διέθετε άφθονα μήλα. Είχε και αλεσμένα καρύδια και αμύγδαλα κάπου δύο κούπες, καθώς και φύλλα κρούστας (που επίσης σχεδόν πάντα διαθέτει το ψυγείο του) και έκρινε και αποφάσισε : Μηλόπιτα.

Υλικά.

7 μήλα (2 κόκκινα, 2 ξυνόμηλα και 3 γκόλτεν) κόπηκαν σε μικρούς κύβους και μπήκαν μέσα σε κατσαρόλα με νερό που είχε εμπλουτιστεί με χυμό από ένα λεμόνι για να μην μαυρίσουν. 

Μέσα στην κατσαρόλα έριξα επίσης μια κούπα σταφίδες μαύρες και ξανθιές. 

Τα έβρασα όλα μαζί για ένα τέταρτο ώστε να μαλακώσουν λίγο. 

Τα σούρωσα και άφησαν να κρυώσουν.

Ανακάτεψα σε λεκάνη τα αλεσμένα καρύδια-αμύγδαλα με 2 κουταλάκια κοφτά κανέλα, 1/3 κουταλάκι κοφτό γαρύφαλλο τριμμένο, 1/4 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο, 2 κουταλιές ψιλό σιμιγδάλι, 2 κουταλιές χονδρό σιμιγδάλι (το σιμιγδάλι μπαίνει για να απορροφήσει τα υγρά που ενδεχομένως μας αφήσουν τα μήλα και οι σταφίδες) 3 κουταλιές ζάχαρη και λίγη βανίλια σκόνη. Τέλος πρόσθεσα και τα  βρασμένα μήλα με  τις σταφίδες.
Ανακάτεψα καλά, ώστε να ενωθούν πλήρως όλα τα πιο πάνω υλικά.

Σε ταψί αντικολλητικό που λάδωσα ελαφρώς, έστρωσα τα φύλλα κρούστας, λαδωμένα λίγο ένα-ένα με την βοήθεια πινέλου. Την ποσότητα του φύλλου την μοίρασα σε δύο ίσα μέρη. Τα μισά κάτω, τα άλλα μισά από πάνω. Στο ενδιάμεσο μπήκε η γέμιση της μηλόπιτας. Όταν τελείωσα χάραξα με κοφτερό μαχαίρι σε κομμάτια και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια του γλυκού καλά. Την έβγαλα από τον φούρνο, την άφησα για λίγο. 

Την έκαψα και πασπάλισα με μπόλικη άχνη ζάχαρη και κανέλα.

Εάν δεν νηστεύετε, αντί για ελαιόλαδο ή άλλο φυτικό λάδι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βούτυρο για το λάδωμα των φύλλων. Γίνεται πολύ αρωματική. Ενώ την μισή ποσότητα σιμιγδαλιού μπορείτε να την αντικαταστήσετε με αλεσμένα μπισκότα.

Στο σημείο αυτό να σας πω, ότι το γλυκό αυτό δεν είναι πάρα πολύ γλυκό στη γεύση με τη συγκεκριμένη ποσότητα ζάχαρης, οπότε εάν το θέλετε πιο γλυκό, βάλτε λίγο περισσότερη.

Καλή σας απόλαυση.

Guest Post...

Guest Post Μαρτίου στο blog  Captain Cook ...και πήρα εγώ την σκυτάλη (!) μετά από την πρόσκληση της αγαπητής μας Έρης.
Τιμή πραγματικά, όταν κάποιος αποφασίζει να σε "βάλει" μέσα στο σπιτικό του τόσο με τον κυριολεκτικό όρο, να πας σπίτι του και να φας - να πιείς στο τραπέζι του, όσο και με τον μεταφορικό.

Να κάνεις δηλαδή ανάρτηση μέσα στο "μπλοκόσπιτό" του.

Ένιωσα πραγματικά πολύ όμορφα όταν έλαβα το μήνυμα για τούτη τη φιλική συμμετοχή μου στο blog της αγαπητής μας Έρης.  Την "γνώρισα" ίσως λίγο καιρό αφότου είχε ξεκινήσει να γράφει και να δημιουργεί σκανδαλιστικές νοστιμιές ενώ σαν καλή "καπετάνισσα" που είναι, φάνηκε σχεδόν από την αρχή ότι  χάρασσε ωραία ρότα και πορεία μέσα στον χάρτη της κουζίνας της, αλλά και στις δικές μας αν θέλαμε να φτιάξουμε τις μαγειρικές της προτάσεις.

Εκείνο δε, που κατάλαβα τελικά είναι πως:  αν οι άνθρωποι θέλουν να "βρεθούν" και να "συναντηθούν" με αγάπη πάνω από τους ατμούς της κατσαρόλας τους, όσα χιλιόμετρα κι' αν τους χωρίζουν, μπορούν να το κάνουν!

Έρη σ' ευχαριστώ.
Σου εύχομαι ολόθερμα καλά μαγειρέματα και πολύ άρωμα (όχι μόνον βανίλιας) μέσα στην κουζίνα αλλά και την οικογένειά σου.
Με πολύ αγάπη Πηνελόπη.
Και για να δείτε πως τούτο το Guest Post έχει και ουσία...και άρωμα διαβάστε το στην Καπετάνισσα Eri.

Αρωματική Αλμυρή Τάρτα Αρακά - Αγκινάρας με ζύμη ελαιόλαδου.

Για την ζύμη:
180 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γραμ. αλεύρι ολική,
3/4 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 μέτριο αυγό,
1 κουταλάκι ξύδι,
3 κλαράκια άνηθο ψιλοκομμένο,
αλάτι και μια πρέζα ζάχαρη.

Για την γέμιση:
1 μέτριο φλιτζάνι αρακά,
6-7 καρδιές αγκινάρας,
300 γραμ. φέτα πικάντικη,
100 γραμ. τυρί κρέμα,
100 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι,
2 κουταλιές μουστάρδα,
1 αυγό,
1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
και μοσχοκάρυδο (μισό κουταλάκι κι' από τα δύο).


Ετοιμάζετε τη  ζύμη βάζοντας σε μια λεκάνη όλα τα υλικά. Το ελαιόλαδο θα το προσθέτετε λίγο-λίγο καθώς θα προσπαθείτε να ενώσετε. Δουλεύεται με τα χέρια και προσθέτετε ελαιόλαδο. Προς τα τέλη θα ενσωματώσετε και τον άνηθο. Η ζύμη θα είναι κάπως "τριφτή" αλλά θα δέσει καλά μέχρι να πάρει όλο το λάδι.  Την αφήνετε κατά μέρος για μισή με μία ώρα.

Στο διάστημα που ζυμώνετε. Βράζετε τον αρακά μαζί με τις αγκινάρες σε αλατισμένο νερό μέχρι να μαλακώσουν αρκετά οι αγκινάρες. Περίπου σε 20 λεπτά θα είναι έτοιμες. Σουρώνετε και ξεχωρίζετε τα δύο είδη. Τις αγκινάρες θα τις κρατήσετε ολόκληρες.

Σ' ένα μπολ τώρα τρίβετε τη φέτα μ' ένα πιρούνι και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά: τυρί κρέμα, γιαούρτι, αυγό, μουστάρδα, άνηθο, πιπέρι, μοσχοκάρυδο. Δουλεύετε καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά και προσθέτετε μέσα τον βρασμένο αρακά.

Επόμενο βήμα, στρώνετε σε αντικολλητική φόρμα τάρτας ή φόρμα σιλικόνης την ζύμη και με τα δάχτυλα την φτιάχνετε ώστε να καλύψει ομοιόμορφα όλη την ταρτιέρα.
Από πάνω βάζετε το μείγμα τυριών-αρακά και απλώνετε ώστε να πάει παντού στην επιφάνεια της τάρτας.
Τελειώνετε με την προσθήκη των καρδιών της αγκινάρας.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20 περίπου λεπτά στους 180-190 βαθμούς και με αέρα. Αφού η επιφάνεια έχει αρχίσει να ροδίζει, σβήνετε τον φούρνο. Αφήνετε λίγο να σταθεί και να χλυάνει ώστε να μπορείτε να την σερβίρετε και απολαμβάνετε παρέα με ένα κρύο ποτηράκι λευκό κρασί.
Καλή σας απόλαυση.
Υ.Γ. να σημειώσω ότι η ζύμη της τάρτας με αυτά τα υλικά γίνεται πολύ "τριφτή" και έχει άλλη γεύση χάρη στο ελαιόλαδο και τον άνηθο.

Καλαμαράκια μυρωδάτα

Τα μαλάκια κάθε είδους: καλαμάρια, θράψαλα, σουπιές, μοσχοί, χταποδάκια πιστεύω ότι είναι αγαπητά σε πολλούς. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι ανάμεσά μας που δεν τα τρώνε, αλλά θα έλεγα πως εκείνοι χάνουν!

Δύσκολα βέβαια μπορούμε να τους κάνουμε να αλλάξουν γνώμη, αλλά αν τελικά το αποφασίσουν οι συνταγές που θα συναντήσουν προκειμένου να τα μαγειρέψουν είναι πολλές.

Εδώ, θα σας δώσω απλώς μια πρόσφατη εκδοχή που έκανα με καλαμαράκια.

Είναι με μια πολύ αρωματική σάλτσα και όλο μαζί το αποτέλεσμα συνδυάζεται εκπληκτικά με χιονάτο ρύζι.

Καλαμαράκια Μυρωδάτα

Λαμβάνετε 3 ώριμες μεγαλούτσικες ντομάτες τις πλένετε καλά και τις κόβετε σε ροδέλες.  Τις τοποθετείτε πάνω σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και πασπαλίζετε με : ένα κοφτό κουταλάκι χοντρό αλάτι, μισό κουταλάκι κοφτό ζάχαρη και δύο περίπου κουταλάκια ξερό βασιλικό. Τις βάζετε κάτω από έντονο γκριλ και τις ψήνετε για 5 λεπτά (έχετε φροντίσει να προθερμάνετε από πριν το γκριλ σας).

Τις βγάζετε και τις τοποθετείτε σε βαθύ τηγάνι, στο οποίο έχετε ψιλοκόψει ένα μέτριο κρεμμύδι ξερό και έχετε βάλει και λίγο ελαιόλαδο. Μαγειρεύετε όλα μαζί τα υλικά μέχρι να γυαλίσει το κρεμμύδι. Στη συνέχεια στην σάλτσα ρίχνετε 600 γραμμάρια καθαρισμένα καλαμάρια. Εμπλουτίζετε την σάλτσα με : πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, λίγο αλάτι (με προσοχή γιατί οι ντομάτες μας ήδη ήταν αλατισμένες) λίγο ακόμη βασιλικό, ένα ποτηράκι ούζο και ελάχιστο νεράκι. Αφήνετε το φαγητό να μαγειρευτεί για 20 λεπτά και να εξατμισθεί το ούζο.

Σερβίρετε πάνω σε χιονάτο ρύζι ή ζυμαρικό της αρεσκείας σας.

Καλή σας απόλαυση.

Παιχνίδι (;) Ναι αλλά...με τις δικές μου ερωτήσεις!

Νέα πρόσκληση για παιχνίδι μου ήρθε από την φίλη Ελένη Gr... αλλά ταυτόχρονα και από την αγαπητή μας Στέλλα και τα Κουζινομπεδέματά της. Διάβασα δε και στις δύο ότι έχει συγκριμένα χαρακτηριστικά. 
1ον Θα πρέπει ο αποδέκτης ν' αναδημοσιεύσει τους κανόνες  
και 2ο να φτιάξει τις δικές του ερωτήσεις. 
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ (!) και θα έλεγα ότι με βάζει σε πειρασμό με τις ερωτήσεις ...

Ας αναδημιοσιεύσω αρχικά τους κανόνες:

*You must post these rules.

*Each person must post 11 things about themselves on thei blog. 

*Answer the questions the tagger set for you in their post and create 11 new questions for the people you tag to answer.

*You have to choose 11 people to tag and link them on the post.

*Go to their page and tell them you have linked him or her.

*No tag backs.

*No stuff in the tagging section about 'you are tagged if you are reading this'.

*You legitimately have to tag 11 people.

Κι' ας απαντήσω αρχικά της φίλης Ελένης.

1. Ποιο το αγαπημένο μου moto; - Για όλα χρειάζεται προσπάθεια!
2. Αστροφεγγιά ή φεγγαράδα; - Φεγγαράδα σαφώς.
3. Μετά από μια δύσκολη μέρα θα ήθελες;  Ένα καλό ζεστό ντους.
4. Ποιος ο αγαπημένος σου ποιητής;  Νίκος Γκάτσος. 
5. Ποιο τραγούδι σιγοτραγουδάς αυτές τις μέρες;  Μάτια μου η Ελλάδα...την πάει την φεγγαράδα,
6. Θα προτιμούσες μια βόλτα στην ακρογιαλιά ή ένα περίπατο στο δάσος;  Η θάλασσα είναι η αγαπημένη μου και όχι το βουνό!
7. Ποια φράση δεν πρέπει να ξαναπείς;  Γ.........ο
8. Ποιος ο συχνός σου εφιάλτης; Ότι γίνεται μεγάλος σεισμός!
9. Ένα σκυλάκι ή μια γατούλα; Το ψάχνω ακόμη, αλλά μάλλον ο κλήρος πέφτει στον σκυλάκο.
10. Σε ποια πόλη της Ελλάδας θα ήθελες να κατοικείς; Σε κάποια με άνοιγμα στην θάλασσα όπως η ΚΑΛΑΜΑΤΑ  ή τα ΧΑΝΙΑ
11. Τηλεόραση ή ραδιόφωνο; Ραδιόφωνο παντού και σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού μου.

Και τώρα στις ερωτήσεις της Στέλλας μας.

1. Αγαπημένη ώρας της ημέρας;  Οι πρώτες πρωϊνές μου στιγμές, ειδικά αν έχει λαμπρό ήλιο.
2. Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον ;   Πάντα κρατώ μέσα μου μια νότα αισιοδοξίας. Ακόμη δεν την έχω "καταθέσει" στον δανεισμό του ΔΝΤ.
3. Αγαπημένο ζώο ;  - Κανένα συγκεκριμένο. Τα συμπαθώ όλα, αλλά μέσα στο σπίτι φιλοξενώ μόνο ένα μικρό χρυσόψαρο!
4. Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της μέχρι τώρα ζωής σου ;  H "είδηση" της εγκυμοσύνης μου, μετά από την ξαφνική απώλεια των γονιών μου! 
5. Αγαπημένος καφές;  Τελευταία τον αποφεύγω. Αλλά σίγουρα ένας καλός καπουτσίνο.
6. Ένα όνειρο, που ξέρεις ότι θα μείνει όνειρο (ποτέ δεν ξέρεις);  Ένα μεγάλο ταξίδι στην Γαλλία (μεγάλο σε διάρκεια) για να την περπατήσω όπως εγώ θα ήθελα.
7. Αγαπημένο συγκρότημα ή τραγουδιστής/ρια ;  Από τα παλιά μου αρέσει να ακούω ακόμη τους ΑΒΒΑ. Από τους νέους, η Μόνικα.
8. Ποιο φαγητό ή γλυκό σου αρέσει να φτιάχνεις; Τα φαρδιά λαζάνια γιατί σηκώνουν αυτοσχεδιασμούς αλλά και τα τσις κέϊκς σε διάφορες γεύσεις.
9. Αλήθεια ή ψέμα; Αλήθεια, αλλά ορισμένα καταχρηστικά ψέματα κρατούν ισορροπίες σε κάποιες φάσεις της ζωής μας.
10. Άμυνα ή επίθεση;  Αντεπίθεση...γιατί συνήθως χρειάζεται!
11. Τι σε ηρεμεί;  Η "σιωπή" παρέα με το διάβασμα.  

Οι δικές μου ερωτήσεις θα ξεφύγουν λίγο από τα πολύ απλά...και θα είναι πια "θορυβώδεις"

1. Πιστεύετε ότι οι "τύχες" μας  βρίσκονται αποκλειστικά και μόνον στο χέρι μας; 
2. Εξακολουθείτε να θέλετε να παραμείνετε στην χώρα μας;
3. Θα θέλατε να είστε σε θέση να αποφασίσετε εσείς για την εκπαίδευση των παιδιών σας, και όχι οι εκάστοτε υπουργοί;
4. Θα πάτε να ψηφίσετε στις επερχόμενες εκλογές (αν και όποτε γίνουν);

....και επειδή το σοβάρεψα πολύ το θέμα, ας ρωτήσω πιο απλά πράγματα στη συνέχεια.

1. Ποια είναι τα δύο πιο αγαπημένα σας υλικά για να μαγειρεύετε;
2. Ποιo χρώμα επικρατεί μέσα στους χώρους που ζείτε;
3. Έχετε κάποιο αγαπημένο φυτό ή βότανο, που θεωρείτε ότι πρέπει να το αγαπήσουν και οι άλλοι;
4. Ποιο θα θέλατε να είναι το επόμενο βήμα στην "επαγγελματική" σας ζωή;
5. Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας ανάγνωσμα; 
6. Έχετε κάποιο αγαπημένο περιοδικό Μαγειρικής ή Ζαχαροπλαστικής;
7. Ποιο το αγαπημένο σας ποτό;

Να καλέσω με τη σειρά μου σε τούτο το παιχνίδι τους:

Την παρέα από το Να λείπει το βύσσινο

Το αγαπητό μας Αρωμα Γυναίκας

Την Λίλα με τα Λιλά της

Την Μαμά Κουκουβάγια Βέρα

Την φίλη Όστρια

Στον Λάμπρο και τον ψαρότοπό του

Στον Δύσπιστο και τα μαγειρέματά του.

Στην Μαρίνα μας εκεί στα ξένα

Και στην δημιουργική Κατερίνα και τον κόσμο της

Και σύνολο είναι 11 αν δεν κάνω λάθος μιας και η παρέα από το να Λείπει το βύσσινο έχει περισσότερα από ένα μέλη. Καλή συνέχεια σε όλους σας.

Αμυγδαλένιος Μπακλαβάς με άρωμα μελιού και ανθόνερου

Καιρός της αμυγδαλιάς, αλλά εμείς ας χαρούμε τους καρπούς της μ' ένα ωραίο κέρασμα γεμάτο αρώματα, ενώ ταυτόχρονα είναι και νηστίσιμο για να γλυκάνουμε κι' αυτούς που ακολουθούν την κυρά Σαρακοστή.

Μπακλαβάς από αμύγδαλα με αρώματα μελιού και ανθόνερο.

Για ένα μέτριο τετράγωνο ταψί φούρνου (που καλό θα είναι να είναι αντικολλητικό) θα χρειαστείτε:
600 γραμμάρια αμυγδαλόψιχα,
500 γραμμάρια φύλλο κρούστας,
2-3 κουταλιές ανθόνερο,
1 κουταλάκι κοφτό κανέλα,
1/4 κουταλάκι κοφτό βανίλια σκόνη,
700 γραμμάρια μέλι ανθέων,
και ελαιόλαδο ελαφρύ.

Απλώνετε την αμυγδαλόψιχα σε ταψί φούρνου και την βάζετε κάτω από το γκρι να ροδίσει ελαφρώς. Προσοχή με την κάψετε, άρωμα θέλουμε να πάρει.
Όπως θα βγει ζεστή από τον φούρνο την ραντίζετε με το ανθόνερο.
Ανακατεύετε καλά μ' ένα κουτάλι. Αφού κρυώσει την περνάτε από το multi χωρίς όμως να την κάνετε σκόνη.

Ανακατεύετε την αμυγδαλόψιχα με την κανέλα και την βανίλια και ετοιμάζετε το ταψί που θα φτιάξετε τον μπακλαβά, λαδώνοντάς το ελαφρά. Στρώνετε 4 φύλλα κρούστας που πάντα λαδώνετε ελαφρά μ' ένα πινέλο. Σκορπίζετε πάνω αμυγδαλόψιχα. Συνεχίζετε με 2 φύλλα, λαδώνοντας ελαφρά. Αμυγδαλόψιχα-φύλλα 2 και συνεχίζετε μέχρι να σας μείνουν 4-5 φύλλα που θα χρησιμοποιηθούν για το σκέπασμα του μπακλαβά. Τις άκρες που θα περισσεύουν γυρίστε τις προς τα μέσα. Ενώ στο κλείσιμο με τα 4-5 φύλλα της κορυφής, θα τα κόψετε στην μέση και θα φροντίσετε να είναι η επιφάνεια του γλυκού καλά ευθυγραμμισμένη.

Χαράσσετε τον μπακλαβά και ψήνετε σε προθερσμασμένο φούρνο,στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνειά του. Κλείνετε τον φούρνο και έτσι όπως είναι ζεστός ο μπακλαβάς τον περιχύνετε μέσα στις χαρακιές του με το μέλι. Τον αφήνετε και αυτός θα απορροφήσει όλο το μέλι.
Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως για τον μπακλαβά δεν είναι απαραίτητο να βάλετε ένα πολύ ακριβό μέλι. Ένα ανθόμελο ή πορτοκαλόμελο του εμπορίου, θα κάνει καλά την δουλειά του, δίνει την γλύκα που θέλει το γλυκό ενώ δεν χρησιμοποιείτε καθόλου ζάχαρη και νερό. Το γλυκό έτσι μένει τραγανό για πολλές μέρες.
Καλή σας απόλαυση.

Τα παιχνιδιάρικα λουκανικοπιτάκια

Στην πρόσφατη ονομαστική γιορτή μας, ένα από τα φαγάκια που ετοιμάστηκαν, ήταν τα παιχνιδιάρικά Λουκανικοπιτάκια της Έρης.

Έγιναν πολύ ωραία και σας τα συνιστώ μιας και γίνονται επίσης εύκολα, ειδικά άμα βάλετε τον αρτοπαρασκευαστή να κάνει τη δουλειά του ζυμώματος και του πρώτου φουσκώματος.
Μετά λαμβάνετε την ζύμη και κάνετε εσείς το «παιχνίδι» της δημιουργίας.

Τις μόνες αλλαγές που έκανα στην συνταγή της καλής μας της Captain Cook, ήταν η προσθήκη ενός αυγού μέσα στη ζύμη (μην με ρωτήσετε γιατί; Έτσι σκέφτηκα ότι ίσως γίνει κάπως πιο αφράτη σε συνδυασμό με το αλεύρι του καλαμποκιού).

Και η άλλη αλλαγή ήταν ότι, έβρασα ελαφρώς τα λουκάνικα (γιατί ήταν μεγάλα) και αφού κρύωσαν και τα πέρασα στα καλαμάκια, προηγουμένως τα έκαψα στη μέση, τα «βάφτισα» μέσα σε μουστάρδα και μετά τα τύλιξα με το κορδόνι της ζύμης. Πασπάλισα με λευκό παπαρουνόσπορο (να ΄ναι καλά η φίλη Ζαμπία που με προμήθευσε) και σουσάμι.
Συνολικά από δύο πακέτα των 5 λουκάνικων, βγήκαν 20 λουκανικοπιτάκια λαχταριστά και γευστικά, που έκαναν θραύση ανάμεσα στους μικρούς της παρέας μας.

Σ’ ευχαριστούμε πολύ Eri για την συνταγή που μοιράστηκες μαζί μας.

Το μυδο-πλίγουρο, που αγάπησα

Όταν το φαγητό συνδυάζει γεύσεις θάλασσας πολύ το χαίρομαι. Και η αλήθεια είναι ότι κάνω ότι μπορώ για ν’ αποφεύγω τα πολλά κρεατικά, πόσο μάλλον τώρα που βαδίζουμε και μέσα στην Σαρακοστή.

Φαγάκι λοιπόν αγαπημένο τα θαλασσινά: γαρίδες, σουπιές, καλαμαράκια, μύδια, ψαρικά ψηλά ή πιο χοντρά. Το μαγειρεύεις γρήγορα, συνδυάζετε με λαχανικά και πάσης φύσεως ζυμαρικά και είναι άκρως γευστικό.

Τούτη τη φορά έκανα λοιπόν μύδια με το τόσο αγαπημένο για μένα, πλιγούρι.

Το φαγητό αυτό το είχα γευτεί το περασμένο καλοκαίρι κοντά στη Κεραμωτή της Καβάλας και πολύ μου άρεσε. Βέβαια εκεί είχε γίνει με φρέσκα μύδια (αφού είναι τόπος παραγωγής τους) αλλά και με «κατεψυγμένα» εγώ πάλι δεν το άφησα παραπονεμένο :-)  και του έδωσα τη δική μου πινελιά.

Χρειάζεστε λοιπόν:

1 φλιτζάνι πλιγούρι,

500 γραμ. μύδια καθαρισμένα. Εάν βάλετε φρέσκα θα χρειαστείτε περίπου 800 γραμμάρια. Και προηγουμένως θα έχετε εφαρμόσει όλη την απαιτούμενη διαδικασία για το καθάρισμα και το ζεμάτισμα των φρέσκων μυδιών.

1 μέτριο κρεμμυδάκι ξερό ψιλοκομμένο,

2 κρεμμυδάκια φρέσκα επίσης κομμένα,

1 μεγάλη ντομάτα κομμένη σε καρεδάκια,

1 κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης επίσης σε καρεδάκια,

½ κουταλάκι μαραθόσπορο (που θα το κοπανίσετε στο γουδί με ελάχιστο αλάτι)

½ κουταλάκι σκόνη τζίντζερ,

½ κουταλάκι κάρυ,

1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,

αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο και περίπου 1 μεγάλο ποτήρι ζεστό νερό.

Ξεπαγώνετε και πλένετε καλά τα μύδια. Τα αφήνετε στην άκρη μέσα σ’ ένα σουρωτήρι.

Πλένετε και ψιλοκόβετε τα λαχανικά: κρεμμύδι, κρεμμυδάκια, ντομάτα, πιπεριά και άνηθο.

Μέσα σε βαθιά κατσαρόλα βάζετε το ελαιόλαδα να ζεσταθεί για να σοτάρετε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Μόλις πάρει να γυαλίζει, ρίχνετε μέσα τον κοπανισμένο μαραθόσπορο και τον αφήνετε να βγάλει τα αρώματά του. Στην συνέχεια προσθέτετε μέσα το φρέσκο κρεμμυδάκι και την πιπεριά. Ανακατεύετε και αφήνετε να μαγειρευτούν για 3-4 λεπτά.  Σειρά μέσα στην κατσαρόλα παίρνουν τα μύδια, η κομμένη ντομάτα, τα  μπαχαρικά και το πλιγούρι. Ανακατεύετε καλά με ξύλινη κουτάλα και προσθέτετε και το μισό ζεστό νερό. Αφήνετε το φαγητό να βράσει για 8-10 λεπτά, στην φάση αυτή θα χρειαστεί ίσως πρόσθετο νεράκι ενώ θα το εμπλουτίσετε με τον άνηθο και το αλάτι. Αφήνετε και πάλι για 8-10 λεπτά ανακατεύοντας συχνά-πυκνά. Σβήνετε τη φωτιά και το αφήνετε να ηρεμήσει και να τραβήξει το πλιγούρι όλα του τα υγρά.

Είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Καλή σας απόλαυση.

Θεού Δώρο - Θοδωρής!

Μέρα γιορτής σήμερα στο σπιτικό μας.
Εγγονός και παππούς γιορτάζουν... και ότι κι' αν μου συμβαίνει (που ευτυχώς δείχνουν να περνούν) δεν θα μπορούσα παρά να γιορτάσω το παιδάκι μου.

Το τερατάκι...που όσο περνά ο καιρός καταλαβαίνω πως θα ανοίξει πολύ γρήγορα τα φτερά του!
Αυτή είναι άλλωστε και η "δύναμη" που προσωπικά, θα ήθελα να του προσφέρω.
Ανοιχτά φτερά για να πετάξει προς στους στόχους που ο ίδιος θα βάλει.

Χρόνια Πολλά Θοδωρή μας.

Ασθενής... μη οδοιπόρος!

Βάλτε ένα Μάρτη στο ένα χέρι μην σας κάψει ο ήλιος και μετά βάλτε από πάνω τα γαντάκια σας  μιας και το τσουχτερό κρύο τα κοκκαλιάζει τα έρμα τα χέρια!!

Τα καλύτερα σας εύχομαι.... και για μένα κάποιες λίγες μέρες αποχής από το blog μέχρι να έρθω πάλι στα "ίσα" μου.
Μια πολύ άσχημη ιογενής επιπεφυκίτιδα (σε θεραπεία κορτιζόνης τα χάλια μου).
Μάτια που ο κόμης Δράκουλας θα ζήλευε θανάσιμα :-)))  κάνουν παρέα με ελαφριά (θέλω να πιστεύω) θλάση στο γόνατο.
Ήρθαν ... και με γονάτισαν!
Ο Φλεβάρης μου άφησε κουσούρια, που τα κληρονόμησε ο Μάρτης που μόλις έφτασε .... κι αν δεν έρθει σύντομα το καλοκαίρι δεν ξέρω τι άλλο θα μου συμβεί :-))

Μέχρι να περάσουν όλα αυτά, σας χαιρετώ και θα τα πούμε το συντομότερο με νέες συνταγές και σχόλια.

Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης ... παρά Μάρτης λιοπυράρης!



Καλό μήνα σας εύχομαι και με πανέμορφη Άνοιξη να έχουμε...

Sandro Botticelli

Άνοιξη