30.9.09
Ψωμακια στον αρτοπαρασκευαστή
29.9.09
Μελιτζανόπιτα Χωριάτικη
Με αφορμή τα μελιτζανομπουρεκάκια της αγαπητής Αχτίδας, και επειδή οι δυνάμεις μου μάλλον άρχισαν να επιστρέφουν μετά τα πρόσφατα κρυολογήματα, χθες μπήκα για καλά στην κουζίνα. 3 φαγάκια και κεκάκια πορτοκαλιού-σταφίδας. Tέλος ψωμάκι με ηλιόσπορο στον αρτοπαρασκευαστή, για να βγάλω τα σπασμένα!
3 φαγάκια μαζεμένα για να έχουμε για τις επόμενες 2-3 μέρες μιας και πρέπει να προλάβω να κάνω και καμμιά άλλη δουλειά. Φακές με καρότα και πατάτες για σήμερα, φιλέτο κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας (που θα συμπληρωθεί με ρυζάκι) για αύριο και μια μελιτζανόπιτα με χωριάτικο φύλλο για να έχουμε για κολατσιό… Τα κεκάκια απλώς συμπλήρωμα και το ψωμάκι μέσα στα γενικά πλαίσια.
Θα σας γράψω ωστόσο για την μελιτζανόπιτα μιας και αποδείχτηκε καλή πρόταση τελικά.
Είχα μελιτζάνες τσακώνικες παραγωγής μας, πήρα 7 μεγαλούτσικες τις έπλυνα και τις έβαλα μέσα σε ταψί σε δυνατό φούρνο, σκεπασμένες με αλουμινόχαρτο για 2 ώρες περίπου (όσες ώρες δηλαδή έκανα τα υπόλοιπα μέσα στην κουζίνα μου).
Σε βαθύ τηγάνι σωτάρησα ένα μέτριο ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με μια μεγάλη ψιλοκομμένη πράσινη πιπεριά. Στο μείγμα αυτό έριξα μετά τις μελιτζάνες κομμένες σε όσο το δυνατόν πιο μικρά κομμάτια, αφού τις είχα ξεφλουδίσει και ξεσποριάσει αρκετά όταν είχαν αρχίσει να κρυώνουν. Συμπλήρωσα το μείγμα για την πίτα μου με : 2 αυγά, 300 γραμμάρια φέτα λιωμένη με πιρούνι, 1 κεσεδάκι γιούρτι, 1 κεσεδάκι ψιλοκομμένο καπνιστό κίτρινο τυρί, καθώς και λίγο τυρί κρέμα, πιπέρι, μοσχοκάρυδο τριμμένο και βασιλικό αποξηραμένο. Ανακάτεψα καλά και έτοιμο το μείγμα μου. Καθόλου αλάτι, μιας και είχα τα τυριά μου.
Ένα πακέτο χωριάτικο φύλλο για πίτες και λαδάκι για το άλλειμα ήταν τα τελευταία μου υλικά και έτοιμη πίτα μας! Ψήθηκε μέχρι να ροδοκοκκινίσει στους 190 βαθμούς. Και άρεσε σε όλους μας, ο δε κανακάρης μου ήθελε να φάει όλο το τραγανιστό φύλλο, γιατί του θύμιζε μάλλον πατατάκια.
25.9.09
Καροτόσουπα της παρηγοριάς
Έχοντας περάσει μια εβδομάδα με κρυολογήματα, πυρετούς και αδιαθεσίες σε όλα τα μέλη της οικογένειας τα πράγματα δεν ήταν και πολύ εύκολα με τις δημιουργίες στην κουζίνα. Χρειάζονταν χρόνος (που δεν υπήρχε) αλλά και φαγητά που να μπορούν να γιατρό-πορέψουν τα πονεμένα και κουρασμένα μας κορμιά. Έτσι λοιπόν μας προέκυψε τούτη η συνταγούλα για την καροτόσουπα, καθώς είχαμε μπόλικο ζωμό από βρασμένο μοσχάρι. Και έπρεπε να έχουμε λαχανικά για τις απαραίτητες βιταμίνες, ζεστασιά για το κρυολόγημα και σούπα για τα ταλαιπωρημένα μας στομάχια!
Υλικά
1 λίτρο ζωμό από κρέας ή κοτόπουλο (εμείς είχαμε από μοσχάρι που βράσαμε την Κυριακή, ελαφρύ με τα βραστά λαχανικά του και το ξυδάκι του)΄.
700 περίπου γραμμάρια καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες
1 μεγάλη πατάτα κομμένη σε μεγάλους κύβους
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη
1 κουταλάκι κάρυ
3-4 ίνες σαφράν
λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο σέλινο (και το κοτσανάκι του)
ελαιόλαδο
αλάτι & πιπέρι
Σοτάρισα ελαφρά το ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με το τζίντζερ σε βαθιά κατσαρόλα (μιας και θα την χρησιμοποιούσα απευθείας για την δημιουργία της σούπας μου) . Στην συνέχεια έριξα μέσα τα καρότα, τα κομμένα σε ροδέλες, τους κύβους της πατάτας και τον ζωμό από το κρέας και τα άφησα να βράσουν για 10 περίπου λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα καρότα.
Έσβησα την φωτιά, άφησα λίγο να κρυώσουν και μετά τα πέρασα στο mutli (σε δόσεις μιας και ήταν μεγάλη η ποσότητα). Το πολτοποιημένο μείγμα το έβαλα σε άλλη κατσαρόλα όπου πρόσθεσα το σαφράν, το κάρυ, το ψιλοκομμένο σέλινο, αλάτι και πιπέρι και έβρασα ξανά για 5-6 λεπτά. Σερβίρισα ζεστή προς χλιαρή την σουπίτσα, μαζί μ’ ένα κομματάκι ανθότυρο και ψωμάκι για συνοδεία.
Παρηγοριά στον άρρωστο (μιας και οι σούπες δεν είναι και τόσο της αρεσκείας μας) αλλά τι να κάνεις όμως;
16.9.09
Άψητα μπισκότα για μπόμπιρες
Σιγά – σιγά και βήμα – βήμα τα εμπόδια δείχνουν να ξεπερνιούνται από τον μικρό μου άνδρα.
Και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό, μιας και πάντα πίστευα ότι τα παιδάκια πρέπει να έχουν την συμπαράσταση εκείνη που θα τα ωθήσει και θα τα βοηθήσει να γίνουν δυνατά και αυτόνομα στην ζωή τους (ταπεινή μου άποψη πάντα).
Το πρωί καθώς φτάνουμε στον παιδικό σταθμό, άλλοτε συναντάμε το σχολικό «κίνητο» και άλλοτε όχι, που φέρνει άλλα παιδάκια. Η συνάντηση πάντως αυτή, κάθε φορά μου δίνει και νέες εικόνες και νέα αισθήματα. Άλλοτε γελάω, όπως τα βλέπω να κατεβαίνουν ένα – ένα και να δίνουν οι συνοδοί τις τσαντούλες τους. Έχουν πραγματική «φάση» με τις αντιδράσεις τους. Άλλοτε με κάνουν να δακρύζω, όταν δω κάποιο από αυτά βουρκωμένο να ζητά την μαμά του. Άλλοτε να καμαρώνω για τον δικό μου, που δείχνει μια πιο «καλή» προσαρμογή. Άλλοτε θέλω να πάρω ένα χαριτωμένο μουτράκι (γιατί υπάρχουν πολλά ανάμεσα στο πλήθος) και να του σκάσω δυο φιλιά…
Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.
Μέσα λοιπόν από αυτά και μια συζήτηση που είχα με την διευθύντρια του σταθμού, με έκανε χθες να θέλω να φτιάξω κάποια λιχουδιά, για όλα τούτα τα μουτράκια. Να την πάμε μαζί με τον Θοδωρή στο «κολίο» και να τα κάνω κάπως να χαμογελάσουν…
Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις πάντα τα παιδάκια και μάλιστα όλα μέσα σε μια τάξη, αλλά νομίζω πως η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, περισσότερο για την δική μου "ψυχοθεραπεία", μην γελάτε. Ψυχοθεραπεία χρειάζεται τον πρώτο καιρό καθώς "αποχαιρετάς" το βλαστάρι σου στην πόρτα του σταθμού. Ενοχές σε πλυμμηρίζουν...
Έ
Υλικά που χρειάζονται:
1 πακέτο μεγάλα κράκερς ολικής αλέσεως και ανάλατα αν βρείτε,
1 κούπα σταφίδες,
1 κούπα φυστικοβούτυρο (εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα στα εφηβικά μου χρόνια – τότε το ανακάλυψα και προσπαθούσα να πείσω την μάνα μου να μου αγοράσει κάθε φορά που πηγαίναμε στα τότε πρώτα SMs της Αθήνας – τι θυμήθηκα πάλι…)
6 κουταλιές της σούπας μέλι (ίσως και μια παραπάνω, γιατί δουλεύω λίγο με το μάτι) και,
7 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη μέσα σε βαθύ πιάτο (έχω λόγω που το γράφω αυτό).
Αλέθετε τα κράκερς στο multi, και στην συνέχεια τα αναμειγνύετε με το φυστικοβούτυρο, το μέλι, τις σταφίδες. Έχετε μια πολύ όμορφη, σφυχτή και αρωματική ζύμη που με το χέρι πια θα πλάθεσε κουλουράκια στρογγυλά και τα οποία μετά πατάτε μέσα στην τριμμένη καρύδα (για να κολλήσει επάνω τους) εξού και το βαθύ πιάτο. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν πάνω σε μια λαδόκολλα και είναι έτοιμα να τα καταναλώσουν οι μικρές φάτσες που σας τριγυρίζουν και οι μεγάλες βέβαια δεν αποκλύονται :-) φυσικά.
Εμείς τα μεταφέραμε στον σταθμό μέσα σε ειδικό ταψάκι μιας χρήσης.
11.9.09
Καλοκαιρινό Πεπόνι ....μαρμελάδα
Ήξερα για γλυκό του κουταλιού καρπούζι (αλλά μιλάμε για την φλούδα).
Ήξερα για καρπουζόπιτα. Eίχα διαβάσει και για μαρμελάδα καρπούζι.
Οπότε γιατί όχι και πεπόνι; Ναι αλλά πως;
Δεν νομίζω πως έχω συναντήσει πουθενά κάτι παρόμοιο και ποιά να είναι η διαδικασία; Ήταν και βράδυ όταν το αποφάσισα, χρόνο για να μπω στο Internet δεν είχα... Και όταν ξεκίνησα την διαδικασία ήμουν μάλλον πεπεισμένη ότι θα αποτύγχανε το πείραμα :-) Όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου κακό τελικά και γι’ αυτό σας το γράφω.
Χρησιμοποίησα δύο μεγαλούτσικα ώριμα πεπόνια, πλυμένα, καθαρισμένα και κομμένα σε μέτριους κύβους (κάπου ενάμιση κιλό θα ήταν), 1 κιλό ζάχαρη, χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι, 1 κουταλάκι κοφτό βανίλια και 3 μικρά κλαράκια από φρέσκια λοϋίζα.
Έβαλα το κομμένο πεπόνι σε μεγάλη κατσαρόλα, το έλουσα με τον χυμό λεμονιού και πρόσθεσα την ζάχαρη. Άφησα το φρούτο να βράζει και όταν έχει αρχίσει να δίνει μια πιο παχύρρευστη μορφή (γιατί στην αρχή ήταν αρκετά αραιό και το φοβήθηκα ομολογώ, μιας και το πεπόνι έβγαλε αρκετά υγρά) έριξα την βανίλια και τα κλαράκια λοϋίζας. Χαμήλωσα λίγο την φωτιά και άφησα μέχρι να αρχίσει να πήζει η μαρμελάδα. Από καιρό σε καιρό ανακάτευα με μια ξύλινη κουτάλα γιατί το χρειάζεται όπως φαίνεται το φρούτο και για να μην κολλήσει.
Μετά από μιάμιση (κάτι λιγότερο) περίπου ώρα, κατέβασα την κατσαρόλα από την φωτιά. Άφησα να κρυώσει λίγο και είδα ότι την ήθελα λίγο πιο πηχτή. Έτσι την έβρασα για πέντε λεπτά ακόμη.
Το άρωμα του πεπονιού ίσως να μην σας φανεί πολύ έντονο, αν την φτιάξετε. Αλλά σε συνδυασμό με το άρωμα της βανίλιας και της λοϋίζας θα έχετε έναν ωραιότατο γευστικό αποτέλεσμα. Αν την στρώσετε δε, πάνω από κρεμώδες τυράκι θα έχετε νοστιμότατο κολατσιό. Ενώ είναι πολύ καλή με βουτυράκι πάνω σε φρυγανιά και με μια ιδέα σκόνη κανέλας από πάνω.
7.9.09
Φράψαλα Γεμιστά με σφέλα.
Την συνταγή την είχα δώσει πέρσι στο Hungry for life.
Με την φετινή μας επίσκεψη στα Κύθηρα, την ξαναθυμήθηκα, μιας και θυμήθηκα τον ψαρά που χρόνια πριν, μου είχε πει ότι τα θράψαλα είναι πιο μαλακά για το μαγείρεμα απ’ ότι τα καλαμάρια., την ώρα που έτρωγα καλαμάρια τηγανιτά (αλλά με απογοήτευσαν πλήρως. Και ήταν το μόνο πιάτο που δεν χάρηκα στις φετεινές μας διακοπές. Πλαδαρό και λαδερό τηγάνισμα, χωρίς καμμιά ελπίδα να το καταπιείς).
Η αρχική μου ιδέα ήταν το σκληρό τυρί να είναι σφέλα (γι’ αυτό και ο τίτλος της συνταγής) αλλά δεν είναι εύκολο να την έχει πάντα στην διάθεσή σου οπότε αντί για σφέλα , η σκληρή φέτα, το καλαθάκι Λήμνου καθώς και το κεφαλοτύρι, μπορούν να κάνουν εξίσου καλά την δουλειά τους.
Ελαιόλαδο, 10 μεσαίου (προς μεγάλο) μεγέθους θράψαλα, 1 μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα,1 ματσάκι άνηθο, 1 ματσάκι μαϊντανό, 1 μεγάλη ντομάτα καθαρισμένη και κομμένη σε κύβους (χωρίς τα σπόρια), 2 ποτηράκια του κρασιού ρύζι, 300 γραμμάρια λευκό σκληρό τυρί (προσωπικά μου αρέσει η σφέλα, τα είπαμε και πιο πάνω) επίσης κομμένο σε κύβους. 2 ποτηράκια του κρασιού κονιάκ, 1 κουτί ψιλοκομμένης ντομάτας, 2 κουταλιές της σούπας πετιμέζι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα. Ελάχιστο αλάτι και μόνον για την σάλτσα (γιατί η σφέλα ή φέτα είναι ήδη αλμυρή).
Στα θράψαλα (ή μεγάλα καλαμάρια) σας που θα κάνετε όλη την σχετική προεργασία (αλλιώς προτιμήστε τα έτοιμα καθαρισμένα) καλό πλύσιμο, αφαίρεση εσωτερικού κόκκαλου και μετά χώρισμα κεφαλιού από σώμα, αφαίρεση κεντρικού δοντιού κ.λ.π και αφού ολοκληρώσετε θα κρατήσετε στην άκρη τα κεφάλια με τα πλοκάμια και τα ψιλοκόβετε με την βοήθεια ενός ψαλιδιού κουζίνας.
Σωτάρετε τα κρεμμυδάκια αφού τα ψιλοκόψετε, μέσα σε ελαιόλαδο, μόλις μαλακώσουν λίγο ρίχνετε τα κομμένα πλοκάμια, και την ντομάτα, αφήνετε να πάρουν μια πρώτη βράση. Στην συνέχεια ρίχνετε άνηθο και μαϊντανό, το ρύζι, το κονιάκ, την σφέλα καθώς και το πιπέρι και την πάπρικα. Χαμηλώνετε την φωτιά και αφήνετε να σιγοβράσουν για 5 λεπτά. Σβήνετε την φωτιά, αφήνετε την γέμιση λιγάκι να κρυώσει και αμέσως μετά γεμίζετε τα θράψαλα, κλείνοντάς με την βοήθεια χοντρής οδοντογλυφίδας (αν χρειαστεί και στο κάτω μέρος για να μην χυθεί η γέμιση).
Τα στρώνετε σε βαθύ σκεύος (κατσαρόλα ή τηγάνι) και τα σκεπάζετε με την σάλτσα ντομάτας την οποία έχετε ανακατέψει με το πετιμέζι και ελάχιστο αλάτι. Εάν δε, σας έχει περισσέψει γέμιση (99% συμβαίνει αυτό) δεν την πετάτε αλλά την βάζετε μέσα στην σάλτσα. Εκεί είναι και η νοστιμιά του φαγητού. Μαγειρεύετε στο μάτι της κουζίνας, μέχρι να μαλακώσουν τα θράψαλα (κάπου 40 λεπτά) σε μέτρια φωτιά. Εάν η σαλτσούλα είναι αραιή, μπορείτε να την δέσετε με λίγο κορνφλάουρ.
Απολαύστε τα παρέα με φρέσκια σαλάτα (κατά προτίμηση πράσινη), κρασάκι, ψωμάκι και η νοστιμιά θα ανταμείψει τον κόπο σας.