Χαλβάς με σιρόπι ροδιού

Τα ρόδια είναι πανέμορφα όταν τα βλέπεις πάνω στο δέντρο ή στους πάγκους των πωλητών.
Είναι φρούτο που το εκτιμάς κυρίως όταν σου το φέρουν "καθαρισμένο" αν σου αρέσει αυτή η μαγική αίσθηση των σπόρων που "σκάνε" στο στόμα καθώς τους μασάς.
Αλλά είναι και μπελάς στο καθάρισμα (όσο κι΄αν υπάρχουν κάποια μικρά μυστικά που βοηθούν σ' αυτό).
Τα δικά μου ρόδια δεν ήταν ούτε πολλά μα ούτε και λίγα. 10 Συνολικά.
Να τα καθαρίσω, η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουνα...οπότε ήρθε η σκέψη για χυμό και  μετά ο χυμός να γίνει σιρόπι ... και φυσικά αυτή η σκέψη μου έδωσε την "ώθηση" που χρειαζόμουν.

Αποχυμωτή δεν διαθέτω, αλλά με τον ηλεκτρικό στύφτη μου μια χαρά την έκανα την δουλειά.
Κόψιμο του ροδιού στα δύο. Στύψιμο με λίγο τρόπο, σούρωμα από ψιλό σουρωτήρι και έτοιμος ο χυμός. Aμέσως μετά έβρασα τον χυμό, που ήταν περίπου 2,5 ποτήρια του νερού με μια κούπα ζάχαρη και λίγη βανίλια κρυσταλλική για 10-12 λεπτά οπότε και ήταν έτοιμο το σιρόπι μου.
Όταν κρύωσε μπήκε σε μπουκάλι στο ψυγείο και περίμενε την δική του ευκαιρία.

Η ευκαιρία ήρθε με την μορφή του κλασσικού σιμιγδαλένιου χαλβά.
Χαλβάς στον οποίο πρόσθεσα ξασπρισμένο αμύγδαλο, γλασσαρισμένες φλούδες από εσπεριδοειδή (που μου είχαν μείνει από άλλη χρήση) cranberries, κανέλα, βανίλια, σιμιγδάλι και έτοιμο το γλυκάκι μου.

Για το σώμα του χαλβά
250 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό,
150 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό,
120 γραμ. βούτυρο αγελάδος,
1 κουταλάκι κοφτό κανέλα,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
2 κουταλιές cranberries αποξηραμένα χωρίς ζάχαρη,
2 κουταλιές κομματάκια από φλούδες εσπεριδοειδών γλασσαρισμένες,

Για το σιρόπι
1,5 ποτήρι σιρόπι ροδιού,
1/2 ποτήρι νερό,
2 κουταλιές σούπας μέλι,
και λίγη βανίλια κρυσταλλική.

Σε βαθύ τηγάνι έριξα το βούτυρο και όταν άρχισε να ζεσταίνει έριξα τα δύο είδη σιμιγδαλιού.

Ανακάτεμα σε μέτρια φωτιά μέχρι που άρχισε να ροδίζει ελαφρώς. Έριξα την κανέλα και την βανίλια συνέχισα το ανακάτεμα και τελευταία μπήκαν: τα αμύγδαλα, cranberries και τα κομματάκια φλούδας.

Όταν το σύνολο πήρε το χρώμα που επιθυμούσα, είχε δηλαδή γίνει το σιμιγδάλι χρυσαφένιο και μύριζαν τα ξηροκάρπια, έριξα σταδιακά και με προσοχή το ζεστό σιρόπι που είχα φτιάξει από τα πιο πάνω υλικά.

Φορμάρισα το γλυκό, το άφησα να κρυώσει μέσα στην φόρμα για 2 ώρες και μετά "τούμπα" σε πιατέλα και έτοιμο προς κατανάλωση!
Με ιδιαίτερο χρώμα.
Με πινελιές λευκές, βυσσινί, πορτοκαλί και κίτρινες, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν εμφανίστηκε στο τραπέζι μας.

Ωραία εικόνα και με ακόμη ωραιότερη γεύση σας διαβεβαιώ, οπότε αν ετοιμάσετε σιρόπι από ρόδια που είναι άλλωστε στην εποχή τους, κάντε μια δοκιμή και ελπίζω να σας αρέσει.
Καλό υπόλοιπο στο 3ημερο όλων σας και ΔΥΝΑΜΗ σε όσες και όσους δουλεύουν.

Ψωμί Μπύρας ή αλλιώς το ψωμάκι της Ελένης

Όταν ο καιρός είναι βροχερός και πέφτει Σαββατοκύριακο, με πιάνουν κάτι νεύρα...μα κάτι νεύρα...
Πολλά πράγματα μαζεύονται και πρέπει να βρουν τον χρόνο τους για να πραγματοποιηθούν μέσα σ' αυτό το έρμο το Σαββατοκύριακο. Αλλά φευ η βροχή οπότε δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις...

Όμως ούτε και τις δουλειές του σπιτιού πάλι μπορείς να κάνεις με την άνεσή σου, καθώς ο καιρός είναι εναντίον σου και είναι και όλοι μαζεμένοι μες στο σπίτι. Ένας απ' εδώ...άλλος από εκεί...η τρίτη και καλύτερη μέσα στα πόδια σου συνέχεια για να απαιτεί παιχνίδια και χαδάκια, αφού βόλτα ξέρει πως δεν θα βγει..

Οπότε τι κάνεις;  "Τσάρκα" στα φιλικά blogs και μετά ξεσπάς... ως συνήθως στα ταψιά και τα τηγάνια :-)) έτσι για να βρουν όλα την απαιτούμενη ισορροπία τους.
Καθώς δε, ψωμάκι δεν είχαμε...είπα να σκαρώσω αυτό το γρήγορο με την μπύρα που μας έδειξε η Ελένη με τα Ταξίδια της.

Ψωμί Μπύρας με μαραθόσπορο

Όλα τα υλικά είναι ίδια με όσα μας έγραψε η Ελένη, εγώ απλώς δεν χρησιμοποίησα βούτυρο στο ζύμωμα, αλλά αγνό παρθένο ελαιόλαδο και νομίζω πως ήταν εξίσου γευστικό το καρβελάκι μου.
Το ταψί μου το έστρωσα με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και ιδού το αποτέλεσμα.

Για ένα κανονικό καρβέλι τα υλικά μου ήταν:
500 γραμ. αλεύρι γ.ο.χ.,
3 κουτ. γλυκού κοφτά Baking Pοwder,
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1 κουταλάκι ζάχαρη (λιγότερη από της Ελένης) και απλώς στην δική μου περίπτωση ήταν καστανή,
1 κουταλιά κοπανισμένους μαραθόσπορους (για την ζύμη),
1 κουτάκι μπύρας (σε θερμοκρασία δωματίου) δηλαδή 330ml
και τέλος 60-70 γραμ. ελαιόλαδο στην ζύμη (το οποίο πρόσθετα σταδιακά στο πλάσιμο του ψωμιού).

Για το στόλισμα λίγο μαραθόσπορο ακόμη, ολόκληρο αυτή τη φορά και ελάχιστο νεράκι στο οποίο είχα αραιώσει και λίγο μέλι με το οποίο πέρασα την επιφάνεια  του ψωμιού (ή αλλιώς απλώς λίγο βρεγμένα χεράκια) για να κολλήσει ο μαραθόσπορος καλύτερα.

Όλα τα υλικά μέσα σε μια βαθιά λεκάνη για ζύμωμα με το ελαιόλαδο τελευταίο καθώς ζύμωνα.
Σε 10 λεπτά ήταν έτοιμο το καρβελάκι.

Μπήκε στο ταψί στρωμένο με το χαρτί, πάτησα λίγο με τα δάχτυλα για να πάρει ένα ομοιόμορφο σχήμα, κατόπιν έβρεξα λίγο την επιφάνεια, όπως έγραψα πιο πάνω προκειμένου να κολλήσουν οι μαραθόσποροι και τέλος χάραξα 3 μαχαιριές στην επιφάνεια και μπήκε στον φούρνο για ψήσιμο.

Στους 170 (ίσως λίγο παραπάνω) με αέρα και σε 45-50 λεπτά ήταν ζεστό και μοσχομυριστό.

Ότι έπρεπε δηλαδή για το τόσο βροχερό περασμένο Σάββατο.
Δοκιμάστε την συνταγή της φίλης Ελένης, αξίζει πραγματικά τον πολύ ελάχιστο κόπο που θα κάνετε.

Κεκάκια μπανάνας

Η εποχή των "κεκακίων" είναι εδώ!
Μας χτύπησε για τα καλά και πάλι την πόρτα κι' αφού τελειώσαμε με τα αλμυρά muffins κίτρινης κολοκύθας (που είχα σε προηγούμενο post) ας πάμε και στα γλυκά (όχι πολύ είναι η αλήθεια) muffins (κεκάκια) μπανάνας που μπήκαν σε παραγωγή σήμερα... για να πάνε και μια βόλτα στο σχολείο να μάθουν γράμματα :-))

Συνταγές υπάρχουν ουκ ολίγες, οπότε απλώς εδώ θα καταγράψω μια ακόμη εκδοχή που ωστόσο έδωσε πολύ ωραίο αποτέλεσμα και τιμήθηκε πολύ από τα φιλαράκια του υιού στο σχολείο. Συμβουλή προς τις μαμάδες, αν φτιάχνετε τέτοιες λιχουδιές για τα παιδιά σας, βάζετε 2-3 κομμάτια πάρα πάνω στο ταπεράκι γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος φίλος ή φίλη που θα το ζητήσει (ή και θα το απαιτήσει με την βία ενίοτε) και το παιδάκι σας μάλλον με χαρά θα το μοιραστεί μαζί τα φιλαράκια του.

Muffins (κεκάκια) μπανάνας

Υλικά για 12-14 muffins
3 αρκετά ώριμες μπανάνες
καθώς και 1 πιο άγουρη (για την δεύτερη φάση)
3/4 από ένα κουτάκι γάλα ζαχαρούχο,
120 γραμ. λιωμένο βούτυρο αγελάδος,
2 κουταλιές της σούπας τυρί κρέμα,
2 μεγάλα αυγά,
1 πορτοκάλι για τον χυμό του,
1/4 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,
2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι (γεμάτο) μπέικιν πάουτερ,
1/3 κουταλάκι σόδα μαγειρική.
1,5 περίπου κουταλιά καστανή ζάχαρη.

Εκτέλεση
Σ' ένα βαθύ σκεύος έλιωσα τις ώριμες μπανάνες μ' ένα πιρούνι.
Τις περίχυσα με τον χυμό από το πορτοκάλι και ανακάτεψα να πάει παντού, έτσι ώστε να μην μαυρίσουν.
Στην συνέχεια πρόσθεσα το τυρί κρέμα και το λιωμένο βούτυρο και χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Μετά μπήκαν τα αυγά και η βανίλια. Ξανά καλό ανακάτεμα και σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι που προηγουμένως είχα ανακατέψει με το μπέικιν και την σόδα.

Έτοιμο το μείγμα που μοιράστηκε στα φορμάκια μου και όσο περίσσεψε το έβαλα σε μια ατομική θήκη για τάρτες ντυμένη με ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος.

Κατόπιν στην επιφάνεια κάθε muffin έβαλα μια ροδέλα από την αγουρωπή μπανάνα και την πασπάλισα με καστανή ζάχαρη για να την κάνω πιο "καραμελένια"  κατά το ψήσιμο.

Κεκάκια στο σχολείο για κολατσιό αλλά και στο καφεδάκι εκεί κατά τις 10.00  στο σπίτι ή την δουλειά. Και φυσικά και για τον απογευματινό καφέ, αν έχει καταφέρει κανένα να "διασωθεί".
Ήταν απολαυστικά, γι' αυτό και θα σας πρότεινα να τα δοκιμάσετε, χωρίς επιφυλάξεις.

Με λωτούς και πορτοκάλι...

Για πρώτη φορά (δεν ξέρω αν θα είναι και η τελευταία...) έπεσαν στα χέρια μου, λωτοί.
Πάντα τα ταξίδια του πεθερού προς την ύπαιθρο χώρα, έχουν σαν συνοδεία διάφορα πεσκέσια.
Το γεγονός ότι είναι μάλλον στυφά φρούτα ως προς την γεύση δεν το έχω ξεπεράσει, αλλά θυμήθηκα μια παλιά ανάρτηση της φίλης Ελένης Γρηγοριάδου για πάστα φλώρα με λωτούς και ανέτρεξα στο παρελθόν του blog της.
Είδα πως της είχα δώσει μάλιστα και υπόσχεση, πως αν βρεθώ με λωτούς στα χέρια... θα δοκιμάσω την συνταγή της καθώς πραγματικά φαινόταν απολαυστική.
Καιρός λοιπόν, να τηρήσω την υπόσχεση προς την αξιότιμη φίλη Ελένη. (Ελένη σ' ευχαριστώ για την έμπνευση!).

Το μόνο πρόβλημα ήταν πως εγώ δεν διέθετα μαρμελάδα πορτοκάλι, που είχε χρησιμοποιήσει εκείνη. Αλλά κάνεις, την ανάγκη...φιλοτιμία... αυτοσχεδιάζεις και λιγάκι...και περνάς σε εκτέλεση έστω και με κάποιες μικρές ανατροπές.

Έκανα μαρμελάδα (ή περίπου...) τους λωτούς που τους χρησιμοποίησα αυτούσιους, με προσθήκη ξύσματος πορτοκαλιού στην ζύμη και καραμελωμένες φέτες πορτοκαλιού πάνω από την μαρμελάδα λωτού.

Τάρτα Λωτού παρέα με πορτοκάλι

Για την ζύμη:

ξύσμα από ένα μεγάλο ακέρωτο πορτοκάλι,
1,5 κουταλάκι ζάχαρη με στέβια,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
1 μεγάλο αυγό,
125 γραμ. βούτυρο αγελάδος ανάλατο,
80 γραμ. αλεσμένο καρύδι,
1/5 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλική,
1/3 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη,
1 πρέζα αλάτι
1 κουταλιά ελαιόλαδο (για το τέλος του ζυμώματος)

Για την γέμιση:
4 λωτοί καθαρισμένοι, πλυμμένοι και κομμένοι σε κομμάτια,
1/2 φλιτζάνι νερό,
1/2  φλιτζάνι ζάχαρη καστανή,
1 κουταλάκι χυμό λεμονιού,
και λίγο επιπλέον ξύσμα πορτοκαλιού,
τις φέτες από ένα μεγάλο πορτοκάλι καθαρισμένες καλά από την άσπρη μεμβράνη)
και 2 κουταλάκια καστανή ζάχαρη.

Επί το έργον...
Πρώτα έξυσα το πορτοκάλι και ανακάτεψα το ξύσμα μ' ένα κουταλάκι με τη ζάχαρη που περιέχει στέβια (έχω ξαναπεί γι' αυτήν) και το άφησα στην άκρη για 7-8 λεπτά.
Μέσα σε μπολ ανάμειξης έβαλα το βούτυρο,
το αυγό, την κανέλα, την βανίλια, τη ζάχαρη με το πορτοκάλι και την επιπλέον ζάχαρη της ζύμης, το μισό αλεσμένο καρύδι (το άλλο το κράτησα για το τελείωμα της τάρτας) και τέλος το αλεύρι δουλεύοντας τα με το χέρι.
Προς το τέλος του ζυμώματος απλώς χρησιμοποίησα λιγάκι το ελαιόλαδο για να διώξω τη ζύμη από το χέρι μου.

Σε μια ταρτιέρα, έστρωσα ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος και μετά άπλωσα την ζύμη με τα δάχτυλα, παντού και σε όσο το δυνατό πιο ομοιόμορφο πάχος.

Έβαλα την ταρτιέρα στο ψυγείο για τρεις ώρες να σφίξει η ζύμη, ώστε να γίνει πιο τριφτή στο τελικό ψήσιμο.

Όταν την έβγαλα πια από το ψυγείο η μαρμελάδα λωτού ήταν έτοιμη και είχε πάρει να κρυώνει, ενώ είχα καραμελώσει και τις φέτες πορτοκαλιού.

Την μαρμελάδα την έκανα, βράζοντας πρώτα ένα ελαφρύ σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη. Μετά έριξα μέσα τους κομμένους λωτούς.

Οι δύο ήταν πιο ώριμοι από τους άλλους και σχεδόν έλιωσαν πριν καν πάρουν να βράζουν. Ξάφρισα ελάχιστα και μετά έριξα και τον χυμό λεμονιού. Άφησα να βράσει για 12 λεπτά ακόμη και την έβγαλα από την φωτιά.

Το πορτοκάλι αφού το καθάρισα από την ήδη ξυσμένη φλούδα του, το καθάρισα επίσης όσο καλύτερα μπορούσα και από την άσπρη μεμβράνη του.

Ξεχώρισα τα φετάκια του και τα έβαλα σε αντικολλητικό κατσαρολάκι μαζί με τα δύο κουταλάκια καστανή ζάχαρης.  Σε 5-6 λεπτά είχε μια ωραία υφή καραμέλας.

Βγάζοντας την ταρτιέρα από το ψυγείο, έστρωσα την μαρμελάδα και από πάνω τοποθέτησα τις φέτες πορτοκαλιού όσο πιο συμμετρικά.
Έριξα και την καραμέλα από το κατσαρολάκι και τέλος πασπάλισα με το υπόλοιπο τριμμένο καρύδι.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι που ρόδισε καλά η ζύμη μου.

Έτοιμη για σερβίρισμα, με λίγη έξτρα κανέλα και άχνη αν θέλετε, αλλιώς μια μπαλίτσα παγωτό πολύ θα της ταιριάξει.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι φίλες και φίλοι.

Κίτρινη Κολοκύθα = φθινόπωρο

Όλα τα φρούτα και τα λαχανικά αποτελούν "ορόσημο" κατά κάποιον τρόπο για τις εποχές που έρχονται και φεύγουν.
H αλήθεια είναι πως έρχονται και φεύγουν, χωρίς να μας υπολογίζουν... και αυτό στην τελική είναι μάλλον σε βάρος μας :-)
Ήρθε λοιπόν η εποχή της κίτρινης κολοκύθας (πολλά blogs έχουν κάνει ήδη τις πρώτες τους μαγειρικές) και αυτό σημαίνει πια για τα καλά φθινόπωρο.
Στην ταράτσα μας οι σπόροι που φυτέψαμε στις αρχές της Άνοιξης, από κολοκύθα που είχα αγοράσει πέρσι, απέδωσαν καρπούς ή για την ακρίβεια μια και μονάκριβη κολοκύθα!
Την "κανακέψαμε" όσο της άρμοζε όλο αυτό το διάστημα και να που ήρθε η ώρα της να πάει στην κουζίνα!
Έγινε muffins με τυράκια και μοιράστηκε σε διάφορους αποδέκτες.

Muffins κίτρινης κολοκύθας με φέτα και μοτσαρέλα

Υλικά
1 μέτρια σε μέγεθος κίτρινη κολοκύθα,
6-7 πράσινα κρεμμυδάκια καθαρισμένα το
άσπρο και λίγο από τα τρυφερά τους μέρη,
10-12 φύλλα φρέσκα σέλινο,
1 κουταλάκι δυόσμο αποξηραμένο,
1/2 κουταλάκι αλάτι,,
1/3 κοφτό κουταλάκι πιπέρι και μοσχοκάρυδο,
450 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
250 γραμ. φέτα πικάντικη,
150 γραμ. μοτσαρέλα τριμμένη,
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό,
3/4 από το κεσεδάκι ελαιόλαδο,
1 μεγάλη κουταλιά βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
2 μεγάλα αυγά,
και  για το στόλισμα
1 μεγάλη κουταλιά ηλιόσπορο και κολοκυθόσπορο.


Εκτέλεση
Τα πράγματα είναι αρκετά εύκολα και απλά στην διαδικασία, ενός χρόνος προετοιμασίας θα έλεγα πως είναι ελάχιστος. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο περισσότερη προσοχή στο καθάρισμα της κολοκύθας.
Έπλυνα λοιπόν καλά την κολοκύθα και μετά την καθάρισα με κοφτερό μαχαίρι από την φλούδα, η οποία παρεμπιπτόντως δεν ήταν τόσο σκληρή όσο την περίμενα.
 Έβγαλα τους σπόρους (και τους κράτησα για επόμενη σπορά και να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε πάλι...) και την σάρκα της την έκοψα σε κομμάτια.

Τα αλάτισα και άφησα να σταθούν στο στραγγιστήρι ώστε να βγάλουν τα υγρά τους.
Κατόπιν τα κομμάτια λίγα-λίγα τ' άλεσα στο multi.
Στην σειρά, άλεσα τα κρεμμυδάκια μαζί με το σέλινο, πάλι στο multi, ώστε να μην τα βρίσκει κανείς όταν το δαγκώνει (καθώς έχουμε και δύσκολους στην παρέα μας).

Όλα μαζί σε βαθύ μπολ.
Μέσα στο μπολ πρόσθεσα τα μπαχαρικά. τα αυγά, το γιαούρτι, τα τυριά τριμμένα, το βούτυρο και το ελαιόλαδο.

Καλό ανακάτεμα με τον αυγοδάρτη και σταδιακά μπήκε και το αλεύρι.
Μοίρασα το μείγμα σε φόρμες muffins ντυμένες με χαρτάκια και στην επιφάνεια πρόσθεσα κολοκυθόσπορο και ηλιόσπορο.

Ψήσιμο με αέρα στους 180 βαθμούς για 25 περίπου λεπτά.
Τ' άφησα να κρυώσουν λιγάκι και ήταν έτοιμα για κατανάλωση.

Μια ωραία λύση για σνακ στο σπίτι, στην δουλειά και το σχολείο, τώρα που η κολοκύθα μπήκε πια στην εποχή της.
Καλή Κυριακή σε όλους σας και καλή εβδομάδα να έχουμε από αύριο.

Με τόνο καπνιστό, λιαστή ντομάτα, πομοντόρια και πιπεριά...

Πείνα έπεσε στην "φυλή" και χρόνος για πολλά-πολλά δεν υπήρχε...
Τέτοιες στιγμές αυτό που σώζει την "μαγείρισσα" είναι το ζυμαρικό και πιστεύω πως οι περισσότερες οικιακές μαγείρισσες θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Μια σάλτσα λοιπόν θαύμα, έκανε το θαύμα της κι' ένα πακέτο πενάκι ήρθε και ολοκλήρωσε την εικόνα!

Μακαρονάδα με τόνο καπνιστό, λιαστή ντομάτα, πομοντόρια και πιπεριά

Υλικά για 4 άτομα:
7-8 κομμάτια λιαστής ντομάτας αποξηραμένης,
4-5 πομοντόρια καθαρισμένα από την φλούδα τους,
1 μέτρια πιπεριά πράσινη σε καρεδάκια,
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομένο,
6-7 φύλλα φρέσκο βασιλικό,
1 μεγάλη κονσέρβα καπνιστού τόνου,
αλάτι, πιπέρι από 1/2 κοφτό κουταλάκι,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά,
3 κουταλιές ελαιόλαδο.
2 κουταλιές χλιαρό νερό.

Μέσα σ' ένα μπολ έβαλα τις λιαστές ντομάτες μαζί με το νερό και τις άφησα να σταθούν για όση ώρα έκανα τις υπόλοιπες ενέργειες για την προετοιμασία της σάλτσας.

Έπλυνα τα πομοντόρια και τα καθάρισα από την φλούδα, κάτι που έγινε εύκολα, καθώς ήταν αρκετά ώριμα.
Τα έκοψα κομματάκια και τα έβαλα στο multi μαζί με τα φύλλα βασιλικού καθώς και τα κομμάτια λιαστής ντομάτας πρσθέτοντας και λίγο από το νερό που μούλιαζαν. Άλεσα μέχρι που έγιναν ενιαίος πολτός.

Κατόπιν έκοψα το κρεμμύδι και την πιπεριά σε κομματάκια.
Σε βαθύ κατσαρολάκι έβαλα το λάδι και το κρεμμύδι για να σοταριστεί και στην συνέχεια πρόσθεσα την κομμένη πιπεριά και την πάπρικα.
Μια πρώτη βράση και κατόπιν μέσα στην κατσαρόλα μπήκε ο πολτός ντομάτας-βασιλικού, αλάτι και πιπέρι, βράσιμο για 7-8 λεπτά. Προσθήκη του τόνου, χωρίς το νερό του και καλό ανακάτεμα.
Μαγείρεμα για 3-4 λεπτά ακόμη και έτοιμη η σάλτσα για την μακαρονάδα.

Τα δικά μας μακαρόνια ήταν πενάκια. Σερβιρίστηκαν σε μετρίως βαθιά πιάτα, με τυράκι τριμμένο, σάλτσα τόνου και λίγα φύλλα φρέσκου βασιλικού για την ομορφιά του πράγματος :-)
Εσείς διαλέγετε ότι σας αρέσει και ότι σας βρίσκετε την ώρα που θα καταπιαστείτε με τούτο το φαγάκι.
Καλή σας απόλαυση.