Φουντούκι...το αγαπημένο.

Ξηροί καρποί!
Είτε τους αγαπάς θανάσιμα, είτε τους  απεχθάνεσαι :-))
Λίγοι άνθρωποι μάλλον είναι αυτοί που βρίσκονται στον ενδιάμεσο δρόμο και που σαφώς είναι και πιο φυσιολογικοί, εδώ που τα λέμε!
Για μας όμως μέσα στην οικογένεια, οι ξηροί καρποί είναι πολύ αγαπητοί, μέχρι και στο κατοικίδιο μας. Μην δει φυστίκια, αμύγδαλα ή καρύδια εμπρός της, ορμά ακάθεκτη!
Τους τιμούμε  λοιπόν συχνά σκέτους ή μέσα σε γλυκά.
Σε φαγητά λιγότερο και μόνον όπου ενδεχομένως δεν θα "ξενίσουν" με την παρουσία τους.

Αγαπημένο μας γλυκό ο μπακλαβάς, ειδικά σε γιορτές, σαν ένα επιπλέον κέρασμα. 
Μπακλαβάς λοιπόν, που όμως αυτή την φορά έγινε αποκλειστικά με φουντούκια.

Φουντούκια ανάλατα που ελαφρώς καβουρδίστηκαν για να δώσουν το πλήρες άρωμά τους και μετά περάστηκαν από στο multi, όχι όμως να γίνουν σκόνη.
2 φλιτζάνια χοντρό-αλεσμένα ψημένα φουντούκια,
500 γραμ. φύλλο κρούστας για γλυκά ή και το κανονικό.
1/2 φλιτζάνι λιωμένο βούτυρο αγελάδας,
3 φρυγανιές αλεσμένες,
1/2 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική και τέλος,
350-400 γραμ. μέλι, της αρεσκείας σας (αλλά κατά προτίμηση Ελληνικό).

Τα αλεσμένα φουντούκια ανακατεύτηκαν με τη φρυγανιά και τη βανίλια σ' ένα μπολ.
Έλιωσα το βούτυρο,  ώστε να με διευκολύνει στο άλειμμα των φύλλων (μπορεί να γίνει στον φούρνο μικροκυμάτων αλλά σε χαμηλή θερμοκρασία και με προσοχή για να μην υπάρξουν ατυχήματα από την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας).
Τα φύλλα μπήκαν ανά δύο και αλείφθηκαν με το βούτυρο, ενώ τη γέμιση την τοποθέτησηα σε όλο το μήκος της μιας πλευράς και μετά τα τύλιξα σε ρολό. Η επιφάνεια όλων των ρολών αλείφθηκε και πάλι με βούτυρο και μπήκαν, σε επίσης,  βουτυρωμένο ταψί.

Τα μπαστούνια του φουντουκιένιου μπακλαβά ψήθηκαν  σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσουν καλά.

Όπως βγήκαν από τον φούρνο και στις χαρακιές που ήδη είχαν γίνει πριν μπουν για ψήσιμο  έριξα το μέλι, όπως το γλυκό ήταν ζεστό. Το έβαλα και πάλι στο φούρνο χωρίς να είναι εν' λειτουργία απλά με την θερμότητα που είχε και το άφησα για 2 ώρες να πιει το φύλλο όλο το μέλι.

Έτοιμος προς κατανάλωση και τέρψη, μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι. Ενώ διατηρείται εξίσου τραγανός για αρκετές μέρες.

Μια "τσαχπίνα" τυρόπιτα

Χωρίς πολλά - πολλά λόγια,  και επειδή από το προηγούμενο post οι πίτες ήταν αυτές που μας κάνουν συνέχεια να λιγουρευόμαστε... είπα να καταπιαστώ με πίτα κατά την ενεργή επάνοδο στην κουζίνα μου!
Είναι και η δεδομένη αγάπη που τους έχω άλλωστε, οπότε σήμερα έχω μια "τσαχπίνικη" παρουσίαση πίτας, που την οφείλουμε στην Μαρίνα από το blog Il laboratorio di mm και που ήρθε ο καιρός να σας την θυμίσω, καθώς τώρα την θυμήθηκα κι' εγώ ανατρέχοντας και πάλι στο blog της Μαρίνας, για περισσότερες λεπτομέρειες.

Η δική μου εσωτερική σύνθεση έγινε με:
μαλακά τυριά: γκούντα, πικάντικο κασέρι και φέτα σε αναλογία 2/3 προς ένα.
1/2 φλιτζάνι γιαούρτι,
δύο μεγάλα αυγά,
μοσχοκάρυδο τριμμένο και πιπέρι  περίπου μισό κοφτό κουταλάκι του γλυκού
και τέλος δύο κουταλιές απαλή σε γεύση μουστάρδα, και όχι με τα υλικά που περιγράφει η Μαρίνα στην λαχταριστή της κιμαδόπιτα με λάχανο, λόγω εποχής.

Για την επικάλυψη, χτύπησα ένα αυγό, μαζί με δύο κουταλιές γάλα εβαπορέ και μια κουταλιά ελαιόλαδο.

Αυτό που μετράει ωστόσο, είναι η όμορφη "φάτσα" της πίτας που κάνει και την έκπληξη σ' ένα φιλικό τραπέζι.
Δοκιμάστε την με την μέθοδο που μας περιγράφει η Μαρίνα και βεβαίως με μια γέμιση της αρεσκείας σας ή των υλικών που σας βρίσκονται.

Το μόνο που θα πρέπει να προσέξετε είναι να μην είναι πολύ υδαρής η γέμισή, γιατί θα σας δυσκολέψει πολύ στο κόψιμο για την αρχική σύνθεση της πίτας, καθώς και το πόσο "πλαγιαστά" θα βάλετε τα κομμένα κομμάτια το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα στο ταψί σας, ανάλογα το αποτέλεσμα που επιθυμείτε να έχετε στην εμφάνιση, μιας και το κάθε κομμάτι μπορεί να σερβιριστεί σχεδόν αυτόνομα.
Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα σε όλους.
Ευχαριστούμε σε, Μαρίνα!

Ότι είδες...γεύτηκες...και μαγεύτηκες!

Και επειδή εδώ είμαστε παρέα μαγειρικών αναζητήσεων και συζητήσεων.... ας βάλουμε και λίγες εικόνες με υλικά που σε αφθονία συναντά κανείς στο ταξίδι του στην Δυτική Μακεδονία για να ολοκληρώσουμε το οδοιπορικό!
Θα βρείτε λοιπόν από τσιρώνια και γριβάδια φρέσκα και νωπά ή αποξηραμένα (αν φτάσετε μέχρι τις Πρέσπες) μέχρι πιπεριές Φλωρίνης κόκκινες και λαχταριστές, στο χωράφι ή την γλάστρα!

Ενώ θα συναντήσετε από μανιτάρια Πίνδου αποξηραμένα και μείγμα για μανιταρόσουπα, μέχρι φασόλια με την ονομασία μαύροι ελέφαντες (!) που σαν βράσουν σου θυμίζουν στη γεύση τα κάστανα. Εξαιρετικοί! Τους πρώτους τους έκανα ήδη σαλάτα με μπόλικο μαϊντανό, ντομάτα, αγγουράκι φρέσκο και τουρσί κι' ένα ντρέσσινγκ με ελαιόλαδο, βαλσάμικο και μουστάρδα.

Τσάι αρωματικό με Κρόκο Κοζάνης (θα βρείτε και στην Αθήνα τούτο το προϊόν σε διάφορα μαγαζιά) αλλά προσωπικά πρώτη φορά το αγόρασα από την Κοζάνη, έτσι για να τιμήσω τον τόπο παραγωγής του. Έπεται η δοκιμή του...

Ξυνόγαλο, που για πρώτη φορά αποφάσισα να δοκιμάσω και μην "βαράτε" όσοι το αγαπάτε...μέχρι πίτες παντός είδους: τυρόπιτες, χορτόπιτες, μανιταρόπιτες και κρεατόπιτες.
Πίτες χορταστικές και σε καλές μερίδες, μέχρι και πίτες από τα χεράκια της καλής μας της Στέλλας, με τα Κουζινομπερδέματά της :-)). και πολύ-πολύ την ευχαριστώ για τον κόπο της και την φιλοξενίας της.

Και πολλά-πολλά φρούτα, από ροδάκινα και πεπόνια μέχρι άγρια φρούτα του δάσους όπως κορόμηλα, βατόμουρα και κράνα (που ήδη ετοιμάστηκαν σε μαρμελάδα και λικέρ) συν τις μαρμελάδες που μου προσφέρθηκαν πάλι από την Στέλλα.
Και μπόλικο τσάϊ του βουνού (προσφορά του Χρήστου, της Κάλης και του Νίκου) για να αντιμετωπίσουμε τον χειμώνα που έρχεται...
Και τέλος να σας πω, ότι ο Νίκος που γνωρίσαμε στο Σιδεροχώρι μας χάρισε και χωνεμένη κοπριά (από το δικό του κοπάδι) για να βάλουμε στα φυτά της ταράτσας μας!!! Ευχαριστούμε πολύ Νίκο.

Κάθε ταξίδι, γίνεται ακόμη καλύτερο ως εμπειρία όταν δοκιμάζεις τις γεύσεις και προϊόντα του τόπου που επισκέπτεσαι.
Είναι σαφώς απαραίτητη προϋπόθεση για να πεις ότι:  είδες...γεύτηκες...και μαγεύτηκες!

Με το καλό και στις επόμενες εμπειρίες εύχομαι, τόσο για εμάς αλλά και για όλους εσάς που μου κάνετε την τιμή και με διαβάζετε.

Υ.Γ. να μου επιτρέψετε να αφιερώσω τούτο το post στους φίλους που συναντήσαμε σε αυτόμας το ταξίδι. Χαιρετισμούς πολλούς σε όλους σας.

Ιστορία είναι πάντα εδώ, στην Δυτική Μακεδονία.

Επιστροφή...
Αισθάνομαι περίεργα, καθώς  επανέρχομαι μετά από πλήρη "αποσύνδεση" με την καθημερινότητα και τα τόσα δύσκολα που την χαρακτήρισαν, έστω και μέρες καθιερωμένης Αργίας όπως αυτή του 15 Αυγούστου.
Λύπη, μιας και τελείωσε η θερινή μου άδεια αλλά και χαρά, καθώς μέσα στα 3 τελευταία χρόνια, καταφέραμε να "οργώσουμε" οικογενειακώς την Μακεδονία αφού για εμάς τους "χαμουτζήδες" πέφτει κάπως μακριά :-)) και ήταν ένας στόχος της δικής μας ζωής.

Στην Δυτική Μακεδονία η ΙΣΤΟΡΙΑ σε προκαλεί να την θυμηθείς ξανά και να διδαχθείς εκ' νέου από αυτήν (κάτι που σίγουρα έχουμε πολύ ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε).
Μακεδονικός Αγώνας, Πόλεμος του 40, Εμφύλιος αλλά και Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός των Μακεδόνων.

Ωστόσο και τη Σύγχρονη Ζωή αξίζει σίγουρα  να την ζήσεις όπως την βιώνουν οι κάτοικοι της.
Νομοί: Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς και Φλώρινας.  Ο καθένας με την δική του χάρη και τα δικά του αξιοθέατα και εμείς καταφέραμε να δούμε αρκετά ώστε να έχουμε μια καλή εικόνα για τούτη την μεριά της πατρίδας μας.

Τόποι ονομαστοί όπως:  Πρέσπες,  Άγιος Αχίλλειος, Άγιος Γερμανός, Κρυσταλλοπηγή, Φλώρινα, Νυμφαίο, Λέχοβο, Αετός, Βαρικό, Κοζάνη, Σέρβια, Σιάτιστα, Βελβεντός, Καστοριά, Σιδηροχώρι, Κορέστεια, Κλεισούρα, Βογατσικό, Γράμμος, Βίτσι, Γρεβενά...τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτογράψω!
Κάθε ονομασία και μια φήμη. Κάθε στράτα και μια σελίδα ιστορίας!

Φωτογραφικά, ελπίζω να καταφέρω να σας δώσω μια εικόνα και να σας πω ότι αυτό το ταξίδι αξίζει να το κάνει κανείς,  έστω και μια μόνον φορά στην ζωή του.

Καλή επάνοδο σε όλους μας.... και με Δύναμη και Υγεία θα τους αντιμετωπίσουμε  ΟΛΟΥΣ και ΟΛΑ! Δεν γίνεται να κάνουμε άλλωστε και διαφορετικά...

Ανηθόπιτες...γεύσεις καλοκαιριού.

Ένα μάτσο άνηθο, ένα μάτσο μαϊντανό ζήτησα από την λαϊκή, να μου αγοράσει ο μεγάλος άνδρας του σπιτιού. Και όταν είδα πόσο φρέσκος και μπόλικος ήταν ο άνηθος μια σκέψη έκανα μονάχα...
Ανηθόπιτες!
Οι ανηθόπιτες, όπως άλλωστε και όλες οι πίτες που γίνονται στο τηγάνι (που δεν το πολύ-χρησιμοποιώ, είναι αλήθεια...) και σερβίρονται σε ατομική ας πούμε μερίδα, είναι μεγάλη απόλαυση τώρα το καλοκαίρι.

Για 6 μεγάλες ατομικές ανηθόπιτες χρησιμοποίησα τα ακόλουθα υλικά.
1/3 από ένα μεγάλο μάτσο άνηθο ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη,
1/2 κούπα τυρί gerrigold τριμμένο επίσης,
1 μεγάλο αυγό,
1/3 κοφτό κουταλάκι κάρυ,
1/3 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/3 κοφτό κουταλάκι πιπέρι,
1/4 κοφτό κουταλάκι αλάτι (γιατί ήδη έχουμε το τριμμένο τυρί)
1 φλιτζάνι γιαούρτι στραγγιστό 2% λιπαρά,
1 σφηνάκι ούζο,
2 κουταλιές λάδι,
2 κουταλιές γάλα,
1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1,5 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Όλα τα υλικά μπήκαν σε βαθύ μπολ με την σειρά που αναγράφονται και με το αλεύρι να ενσωματώνεται τελευταίο στο μείγμα. Πήρα ως αποτέλεσμα ένα αρκετά πηχτό χυλό.

Τον άφησα λίγο να σταθεί, μέχρι κατ΄ουσία να κάψει το ελαιόλαδο, που είχα βάλει στο τηγάνι.
Για κάθε ανηθόπιτα μεγάλου μεγέθους χρησιμοποίησα 4 καλές κουταλιές της σούπας μείγμα.
Μόλις ρόδισε καλά από την μια μεριά την γύρισα από την άλλη με προσοχή και με την βοήθεια μεγάλης σπάτουλας. Αυτό μάλλον είναι και το πιο δύσκολο μέρος στην όλη διαδικασία.

Κάθε πίτα για λίγο σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και μετά σερβίρισα με αρκετό γαλοτύρι, ντοματάκια Σαντορίνης (από την παραγωγής μας) και επιπλέον φρέσκο άνηθο.
Ένα πιάτο πλήρες, για τις μέρες του καλοκαιριού, που τα θέλουμε όλα λίγο πιο απλά.

Και με αυτό το post, σας χαιρετώ και πάλι για μερικές ακόμη μέρες.
Να είστε όλες και όλοι, καλά.
Να να προσέχετε τους εαυτούς σας και να χαρίζετε ένα χαμόγελο στους γύρω σας, κάνει καλό... και σίγουρα όλοι αισθανόμαστε έτσι πιο αισιόδοξοι!