Το Σαγκούνι...η Μάγδα...και το κεϊκ.

Είχα μια εκκρεμότητα μ' ένα κεκάκι... σχεδόν δύο χρόνια τώρα.
Ένα κεκάκι που με το που το πρωτοείδα στο blog της Μάγδας (My Little Expat Kitchen), άρχισα να λέω πως πρέπει να το φτιάξω.
Είπα να το ξαναψάξω, καθώς βρέθηκα με φρέσκα πορτοκάλια σαγκουίνι, αλλά με πρόδωσε το Internet για κάτι ημέρες, οπότε προσπάθησα να το κάνω από μνήμης, πλησιάζοντας το δικό της αποτέλεσμα έστω και με μικρές παραλλαγές...καθώς την ώρα που το ξεκίνησα δεν είχα όλα τα υλικά που εκείνη μας έγραφε.
Εξαιρετικά αρωματικό. Άρτιο "χρωματικά, καθώς προκαλεί το μάτι.
Και χάρη στο σιρόπι, μια άκρως γαργαλιστική γεύση και υφή.

Κεϊκ Πορτοκαλιού αποκλειστικά με Σαγκουϊνι 

Υλικά για μια κανονική φόρμα με τσέρκι:
Για το κεϊκ
100 γραμ βούτυρο αγελάδος,

80 γραμ. ηλιέλαιο,
1/2 κουτί γάλα ζαχαρούχο,
χυμό και ξύσμα από 4 φρέσκα πορτοκάλια σαγκούϊνι,
4-5 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού ή κίτρου,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
350 γραμ. αλεύρι αυτοδιωγκούμενο,
100 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό,
3 μεγάλα αυγά,
1,5 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1 ποτηράκι λικέρ γρεναδίνης για περισσότερο χρώμα και ελαφριώς "υπόξυνη" γεύση, χάρη στα φρούτα του δάσους!

Για το σιρόπι
χυμό από 5 σαγκούινι,

1/2 φλιτζάνι σκούρα ζάχαρη κρυσταλλική,
1/2 ποτηράκι λικέρ γρεναδίνης.

Αρχικά χτύπησα το βούτυρο, το ηλιέλαιο, το ξύσμα, την βανίλια και το ζαχαρούχο γάλα.
Σταδιακά πρόσθεσα τ' αυγά μου.
Κατόπιν τον χυμό από το πορτοκάλι ανακατεμένο με το λικέρ γρεναδίνης και το εσάνς.
Τέλος ενσωμάτωσα το αλεύρι που είχα ανακατέψει μαζί με το σιμιγδάλι και το μπεϊκιν πάουντερ.

Έβαλα το μείγμα μου σε φόρμα με τσέρκι, στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά.

Στο ενδιάμεσο έφτιαξα και το σιρόπι με τον χυμό σαγκούϊνι και την γρεναδίνη.
 Όταν το κεϊκ βγήκε  από τον φούρνο το άφησα να σταθεί για 15 λεπτά και το σιρόπιασα (όπου είχε σκάσει πολύ με βοήθησε από μόνη του...) με το χλιαρό σιρόπι, σιγά-σιγά, κάνοντας στην επιφάνειά του μερικές εγκοπές μ' ένα μαχαίρι.

Αφού "'ήπιε" όλο το σιρόπι, το άφησα για λίγο να σταθεί και μετά ήταν έτοιμο για κόψιμο.
Και τις επόμενες μέρες η δροσιά και η μυρωδιά από τα πορτοκάλια ήταν εξίσου "δυνατή".

Υ.Γ. όπως διαβάσατε ζάχαρη, στο σώμα του κεϊκ δεν υπάρχει. Η γλυκύτητα στο μείγμα επιτυγχάνεται μόνον με το ζαχαρούχο γάλα και φυσικά ενδυναμώνεται στο τέλος με το σιρόπιασμα του γλυκού.
Το σιμιγδάλι βοηθά σημαντικά στο να απορροφηθεί εξ' ολοκλήρου όλο το σιρόπι.

Καλή σας απόλαυση, αν αποφασίσετε να το δοκιμάσετε, και σας τ διαβεβαιώ πως το χρώμα και το άρωμά του το έκαναν "είδος προς εξαφάνιση" μέσα σε δύο μέρες :-)))

Πειραματική Τάρτα Καρότου, σε γλυκιά παραλλαγή

Σας έδειξα τα αφράτα κουλουράκια του καρότου σε προηγούμενο post, να σας δείξω τώρα και μια "γλυκιά" εκδοχή τάρτας καρότου :-)
Η σκέψη ήταν, πως  αφού γνωρίζουμε όλοι μας το κεϊκ καρότου (με τις διάφορες παραλλαγές και γαρνιτούρες του) γιατί να μην μπορώ να φτιάξω και μια τάρτα γλυκιά, μιας και αλμυρή έχω κάνει και στο παρελθόν.
Οπότε μπήκα στην λογική και άρχισα να συνδυάζω τα υλικά μου, για μια πειραματική Τάρτα Καρότου.

Υλικά που χάρη στην αναλογία με την οποία μπήκαν μέσα στην τάρτα, έδωσαν ένα αποτέλεσμα απροσδόκητο, καθώς είναι η αλήθεια πως είχα προετοιμαστεί για μια μικρή ...έως και με μεγάλη...αποτυχία...για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους :-)))

Λοιπόν, για την βάση της τάρτας μου χρησιμοποίησα:
250-300 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος παγωμένο και
σε κομματάκια,
50 γραμ αραβοσιτέλαιο,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
1 μέτριο αυγό,
1/2 κοφτό κουταλάκι κανέλα,
2 κουταλιές ζάχαρη άχνη.

Για την γέμιση της:
2 μεγάλα καρότα τριμμένα στη χοντρή πλευρά του τρίφτη,
1 ξυνόμηλο σε μικρά καρεδάκια,
τον χυμό από το πορτοκάλι που πήρα ξύσμα,
1 μεγάλο αυγό,
200 γραμ. κρεμώδες τυρί,
2 κουταλιές ζάχαρη άχνη,
2 κουταλιές καρύδα τριμμένη,
2 κουταλιές αποξηραμένα βύσσινα και cranberries (χωρίς ζάχαρη)
2 κουταλιές χοντροαλεσμένο καρύδι,
1/2 κοφτό κουταλάκι κανέλα,
2 κουταλιές αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Αφού έφτιαξα την ζύμη μου, την άπλωσα σε καλά βουτυρωμένη φόρμα, της έκανα τρυπούλες μ' ένα πιρούνι και την έβαλα στο ψυγείο για 40 λεπτά.
Στην διάρκεια της αναμονής αυτή ετοίμασα την γέμιση.

Έπλυνα, καθάρισα και έτριψα τα καρότα μέσα σ' ένα βαθύ μπολ.
Καθάρισα και το ξυνόμηλο και το έκοψα σε κυβάκια και μετά μέσα στο μπολ με τα τριμμένο καρότο, έριξα όλα μου τα υπόλοιπα υλικά.
Ανακάτεψα πολύ καλά να ενωθούν τα υλικά μου και τελευταίο πασπάλισα το αλεύρι για να μου τραβήξει τα υγρά κατά το ψήσιμο.

Η τάρτα μου ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για 25 λεπτά.
Την άφησα να σταθεί και άρχισε το κόψιμο και η κατανάλωση.

Αρωματική!!
Με όσο το δυνατόν πιο λίγη ζάχαρη για να δείξουμε και λίγη εγκράτεια :-)) άλλωστε το καρότο της προσφέρει την δική του γλυκύτητα.
Αξίζει να την δοκιμάσετε, αν σας αρέσουν τα ελαφριά γλυκά με φρουτένια γεύση.

Καλό Σαββατοκύριακο και καλή ψήφο.
Μακάρι δε, η ψήφος όλων μας, να είναι και η καλύτερη και η πιο σωστή για την πατρίδα μας!

Μαμαδίστικο σουφλέ...αξία διαχρονική!

Κάποιες γεύσεις είναι κλασσικές και σαφώς διαχρονικές, ειδικά αν σε "συνδέουν" με την μάνα που πάντα φρόντιζε να σε "κανακέψει" στα δύσκολα!
Δεν μπορείς με τίποτε να τις προσπεράσεις και να σε αφήσουν αδιάφορο.
Μια τέτοια γεύση είναι και το γνωστό στους περισσότερους καλοφαγάδες, σουφλέ με ψωμάκι τοστ.

Στην ανάλυση που θα δείτε πιο κάτω, νομίζω πως όσες και όσοι με διαβάζετε, θα θυμηθείτε πολλές δικές σας οικογενειακές παραλλαγές, ανάλογα με τα διαθέσιμα πάντα υλικά και την ώρα που "βάζατε" την μανούλα "στα αίματα" για να το σκαρώσει :-) )

Προσωπικά, για ένα μεγάλο τετράγωνο πυρέξ χρησιμοποίησα:

Για την κρέμα
1 κουτί γάλα εβαπορέ,
1 ποτήρι νερό,
1/4 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
80 γραμ φέτα τριμμένη (με το χέρι)
3 μέτρια αυγά,
2-3 κουταλιές σάλτσα σπιτικής ντομάτας,
Λίγα κομματάκια από βούτυρο γάλακτος (προαιρετικά).

Για το "σώμα" του σουφλέ
15-16 φέτες ψωμί τοστ (απλό ή με ρίγανη)
18 φέτες καπνιστό ζαμπόν, επειδή ήταν στρογγυλό προσπάθησα με τις πρόσθετες φέτες να καλύψω

τα κενά μου.
350 γραμ. τριμμένα μαλακά τυριά (γκούντα
και κασέρι ανάμεικτα)
λίγο μαλακό βούτυρο.

Για την σάλτσα ντομάτας 
3 μεγάλες ώριμες ντομάτες ψιλοκομμένες
2 κουταλιές ελαιόλαδο,
λίγη ρίγανη,
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά
και  τέλος λίγη ζάχαρη.
Σαφώς και την σάλτσα μπορεί κάποιος να την φτιάξει σύμφωνα με τα γούστα του.

Την σάλτσα ντομάτας την είχα ετοιμάσει
(για άλλο λόγο) από την προηγούμενη ημέρα
και έτσι την χρησιμοποίησα σαν ένα από τα
βασικά υλικά μου για τούτο το φαγητό.
Εάν δεν έχετε φρέσκες ντομάτες και με
κονσέρβα μπορείτε φυσικά να την φτιάξετε.

Στην συνέχεια από ένα μεγάλο πακέτο ψωμί τοστ, πήρα τις πρώτες 10 φέτες.
Τις βουτύρωσα ελαφρώς και επάνω έβαλα μια φέτα ζαμπόν.
Πάνω από το ζαμπόν έβαλα μια γενναία κουταλιά σούπας τριμμένα τυριά.
Πάνω στο τυρί, κατόπιν έβαλα μια κουταλιά σούπας σάλτσα ντομάτας.

Σκέπασα με 10 φέτες και τα "τοστάκια" που δημιουργήθηκαν τα έκοψα με κοφτερό μαχαίρι στην μέση.
Σε βουτυρωμένο (ή λαδωμένο) καλά πυρέξ, τοποθέτησα όλα μου τα κομμάτια.
Από πάνω έστρωσα και πάλι τυρί και σε όλη την επιφάνεια.
Τις υπόλοιπες φέτες του ζαμπόν κομμένες σε κομμάτια και κάλυψα με τις υπόλοιπες φέτες ψωμιού έτσι ώστε η τελική μου επιφάνεια ήταν καλυμμένη παντού με ψωμί.
Πασπάλισα και το υπόλοιπο τριμμένο τυρί και μετά το κάλυψα με την κρέμα μου.

Για την κρέμα τώρα, χτύπησα σε βαθύ μπολ: τα αυγά, με το γάλα εβαπορέ, το νερό και το μοσχοκάρυδο.
Στην συνέχεια έτριψα μέσα την φέτα και πρόσθεσα και την υπόλοιπη σάλτσα ντομάτας.
Και στην επιφάνεια έριξα μικρές "τσιμπιές" από βούτυρο γάλακτος (όχι περισσότερο από μια μέτρια κουταλιά σούπας, σε σύνολο) πάνω στην επιφάνεια.

Το άφησα να καθίσει για 20 λεπτά, έτσι ώστε η κρέμα να ποτίσει το ψωμί (πρέπει οπωσδήποτε να μείνει, για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα κατά το ψήσιμο) και το έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς, για 35 λεπτά.
Το έσβησα και το άφησα να σταθεί για 15 περίπου λεπτά ώστε να μπορέσω να το σερβίρω, χωρίς προβλήματα.

Ήταν ένα "γύρισμα" πίσω στον χρόνο για μένα, αλλά και για όσους το γεύτηκαν μια όμορφη γευστική εμπειρία.
Υλικά απλά και εύκολα, με διαδικασία ελάχιστη που αξίζει τον κόπο της.
Δοκιμάστε το!

Αφράτα και μυρωδάτα κουλουράκια καρότου

Το αγαπημένο λαχανικό του πασίγνωστου λαγού, είναι και το δικό μου αγαπημένο λαχανικό (μαζί με την κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης). Μπορώ να το βάλω σχεδόν παντού, τόσο για την γεύση, όσο και για τη νότα χαράς και την έκρηξη χρώματος που δίνει σ' ένα πιάτο.
Τα καρότα της λαϊκής μας ήταν εντυπωσιακά τούτη τη φορά, και ομολογώ πως πήρα μεγαλύτερη ποσότητα από αυτήν που χρειαζόμουν...Πρώτη φορά, δηλαδή μου ξανά συμβαίνει :-)))
Έγιναν σαλάτα, μπήκαν σε σάλτσες, γέμισαν ένα ωραίο ρολό κιμά, αλλά έγιναν και αφράτα κουλουράκια.

Αφράτα και αρωματικά (χάρη στα μπαχαρικά) κουλουράκια καρότου.
Δεν τα λες γλυκά, γιατί δεν είναι. Αλλά ούτε και αλμυρά, γιατί επίσης δεν είναι.
Είναι κάτι πιο ιδιαίτερο, που σαν υφή θυμίζει κάπως μικρό τσουρεκάκι ή μπριοσάκι.

Τα υλικά που ακολουθούν είναι για δύο μεγάλα ταψιά φούρνου.
300 γραμ. γιαούρτι πρόβειο πλήρες,
1 μεγάλο και χοντρό καρότο καθαρισμένο και τριμμένο στον τρίφτη (ρεντέ),
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1 κουταλάκι ζάχαρη μαύρη κρυσταλλική,
1 μεγάλο αυγό,
1/5 κουταλάκι γαρύφαλλο τριμμένο,
1 κουταλάκι δυόσμο αποξηραμένο,
1 κουταλάκι κοφτό σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι γεμάτο μπεϊκιν πάουντερ,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι ακέρωτο,
χυμό από το μισό πορτοκάλι,
1/2 ποτηριού ελαιόλαδο,
250 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
300 -350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Τα πράγματα είναι απλά και εύκολα.
Έτριψα το καρότο αφού προηγουμένως το έπλυνα και  το καθάρισα.
Έξυσα και το πορτοκάλι και τα δύο αυτά υλικά τα έβαλα σε βαθύ μπολ μαζί με το αλάτι και την ζάχαρη και τα ανακάτεψα καλά μ' ένα κουτάλι, ενώ τα άφησα για 6-8 λεπτά να δώσουν τα αρώματά τους.

Στο μείγμα ενσωμάτωσα το γιαούρτι, το αυγό, το γαρύφαλλο, τον δυόσμο και χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Πρόσθεσα τον χυμό του πορτοκαλιού, το μισό από το λάδι, το μπεϊκιν πάουντερ και την σόδα και σταδιακά τα δύο αλεύρια.
Κάποια στιγμή άφησα τον αυγοδάρτη κατά μέρος και έβαλα χέρι για το ζύμωμα μαζί με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.
Μέχρι που πήρα μια αφράτη ζύμη.
Σημασία ιδιαίτερη έχει το αλεύρι να μπει σταδιακά γιατί ενδεχομένως να μην χρειαστεί όλη η ποσότητα, μιας και δεν θέλουμε μια πολύ σφιχτή και συμπαγή ζύμη.

Την άφησα να σταθεί για μισή ώρα, και μετά έπλασα κουλουράκια που αράδιασα σε ταψιά καλυμμένα με χαρτί ψησίματος.
Ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς με αέρα, για 15-18 λεπτά.
Μέχρι που η επιφάνεια τους είχε πάρει να ροδίζει.
Βγήκαν από τον φούρνο και σε λίγη ώρα ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.
Εξαιρετικά αφράτα και μυρωδάτα.  Παραμένουν δε, μαλακά και τις επόμενες ημέρες.
Ένα εξαιρετικό κολατσιό για μικρούς και μεγάλους, παρέα σε καφέ ή τσάι, που αξίζει να τα δοκιμάσετε.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Φυστίκια Αιγίνης... σε ανάλαφρη τούρτα

Ένα από τα ωραιότερα ελληνικά προϊόντα, είναι το φυστίκι Αιγίνης.
Γιατί έχει εξαιρετικό άρωμα και αυτή η ελαφριά δόση ρετσινιού, όταν το μασάς, το κάνει πραγματικά ξεχωριστό.
Προμήθεια από ψίχα καθαρισμένου φυστικιού Αιγινής μου ήρθε από το νησί με τον καλό μου που είχε πάει εκεί ταξίδι για δουλειά μέσα στον Νοέμβρη.
Όμως, με το καλοκαιρινό μας ταξίδι στο Παρίσι ανακάλυψα μέσα στον χώρο τροφίμων της Gallery Lafayette, ένα βαζάκι μοναδικό.

Πραλίνα άλειμμα από φυστίκια τύπου Αιγίνης, με το brand name Marullo. 

Το αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Χώρα παραγωγής του η γειτονική Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στη Σικελία όπως ενημερώθηκα εκ΄ των υστέρων. Με λίγο τσιμπημένη τιμή είναι η αλήθεια, καθώς η έρευνα στο διαδίκτυο μου έδειξε ότι υπάρχει και πιο φθηνό, αν κάνεις ηλεκτρονική αγορά.

Ωστόσο μήπως θα ήταν μια καλή ιδέα οι Έλληνες παραγωγοί φυστικιού να το "ψάξουν" το πράγμα.
Είναι ίσως ένα προϊόν που θα μπορούσε να έχει την ίδια επιτυχία με το "αμερικάνικο" φυστικοβούτυρο, ή την πιο γνωστή σε όλους μας
πραλίνα φουντουκιού.
Λέω εγώ τώρα...

Όπως ήταν φυσικό, περίμενα την κατάλληλη στιγμή για την χρήση του. Και  αυτή ήρθε, την περίοδο των γιορτών, με την τούρτα που ακολουθεί, και η οποία φτιάχτηκε για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του μεγάλου άντρα της οικογένειας.
Η Ιταλική πινελιά βεβαίως δεν ήταν αρκετή από μόνη της, την συμπλήρωσε εκπληκτικά η Ελληνική γεύση με το άρωμα, το χρώμα και το τραγανό των φυστικιών Αιγίνης.

Για μια κανονικού μεγέθους τούρτα τα υλικά ήταν τ' ακόλουθα:

500 γραμ φυτική κρέμα χτυπημένη σε σαντιγύ,
500 γραμ. τυρί κρέμα σε θερμοκρασία δωματίου,
190 γραμ. (1 βαζάκι) άλειμμα πραλίνας φυστικιού,
100 γραμ. πραλίνα φουντουκιού,
350 γραμ φυστίκι Αιγίνης χοντροαλεσμένο,
2-3 κουταλιές κονιάκ,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλάκι σκόνη στιγμιαίου καφέ,
1/2 φλιτζάνι γάλα,

1 σφηνάκι σιρόπι γρεναδίνης φρούτων.
Αποξηραμένα βύσσινα και κίτρο για το ντεκόρ (ή ότι εσείς νομίζετε ότι σας αρέσει) και,
3 ομοιόμορφα παντεσπάνια βανίλιας (προσωπικά χρησιμοποίησα αυτή τη συνταγή, αλλά και τα έτοιμα μια χαρά βοηθούν όταν δεν υπάρχει χρόνος).

Αρχικά άφησα το τυρί κρέμα να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου για να δουλευτεί πιο εύκολα.
Χτύπησα με το μίξερ την φυτική σαντιγύ με το κονιάκ και την
 βανίλια μέχρι να αφρατέψει και κατόπιν πρόσθεσα το τυρί κρέμα
και χτύπησα εκ' νέου.
Κράτησα το 1/3 του μείγματος σ' άλλο μπολ και μέσα στην μεγάλη
ποσότητα έριξα την πραλίνα φυστικιού Αιγίνης.
Και τα 2/3 από το χοντροαλεσμένο φυστίκι.
Δούλεψα καλά ώστε να ενωθούν πλήρως τα υλικά μου.

Στο άλλο μπολ, έβαλα την πραλίνα φουντουκιού και την σκόνη στιγμιαίου καφέ και τα χτύπησα επίσης. Έτσι είχα δύο διαφορετικές κρέμες.

Σε τσέρκι έβαλα το πρώτο παντεσπάνι το οποίο έβρεξα με το γάλα που είχα ανακατέψει με το σιρόπι γρεναδίνης.  Έστρωσα κρέμα φυστικιού  και την άπλωσα καλά. Νέο παντεσπάνι. Πάλι βρέξιμο και μετά η κρέμα με την πραλίνα και τον καφέ. Το τελευταίο παντεσπάνι και σχεδόν όλο το υπόλοιπο της κρέμας φυστικιού  (κράτησα λίγο για το τελικό στρώσιμο της τούρτας, όταν θα έβγαζα το τσέρκι).

Στο ψυγείο για πάγωμα 3-4 ώρες και μετά στρώσιμο με την υπόλοιπη κρέμα (όταν βγήκε το τσέρκι) στα πλαϊνά και στην επιφάνεια.
Πασπάλισμα με μπόλικο τριμμένο φυστίκι και  για ντεκόρ λουλουδάκι με αποξηραμένα βύσσινα και γλασσαρισμένο κίτρο.
Ανάλαφρη και άκρως εντυπωσιακή χάρη στο φυστίκι.
Αξίζει να την δοκιμάσετε, αν βρεθείτε με τέτοια υλικά.

Πιροσκί, το αγαπημένο των παιδικών μου χρόνων...

Καλή και νόστιμη χρονιά σε όλους σας. Χρόνια Πολλά και Καλά!
Εύχομαι να είχατε την ευκαιρία να χαρείτε τους ανθρώπους σας περισσότερο αυτές τις ημέρες και να νοιώσατε πιο κοντά στις αξίες που κλείνουν μέσα τους οι γιορτές του 15ηνθημέρου.
Και φυσικά... να δοκιμάσατε όμορφες γεύσεις αλμυρές και γλυκιές, που σαφώς και επιβάλλονται :-))

Για μένα μια από τις γεύσεις των ημερών που πέρασαν, ήταν αυτή, του πιροσκί.
Το πιροσκί είναι μια αγαπημένη γευστική ανάμνηση που με συνδέει με τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Με συνδέει κατ' ουσία με την γιαγιά και την μάνα μου, διότι ήταν μια λιχουδιά που έφτιαχναν για να μας χορτάσουν: στο σχολείο, στις εκδρομές και τα συνεχή "πήγαινε-έλα" μας στα συγγενικά σπίτια τέτοιες ημέρες.
Αφήστε που ήταν  αγαπημένο σνακ από το ζαχαροπλαστείο "ΡΩΣΙΚΟΝ" της Ομονοίας μαζί με το κράπφεν με γέμιση μαρμελάδα βερίκοκο και μπόλικη άχνη ζάχαρη, για όσους θυμούνται...αυτά τα στέκια, έστω και σαν όνειρο :-)

Έτσι κι' εγώ είπα, να τις φέρω και τις δυο πιο κοντά μου (τη μάνα και την μάνα της) φτιάχνοντας πιροσκί για τα αγαπημένα μου πρόσωπα και τους φίλους μας, που φαγώθηκαν παρέα με κρασάκι και μπυρίτσα δίπλα στο αναμμένο τζάκι καθώς το κρύο καλά κρατούσε και ακόμη κρατεί δηλαδή!
Η εκτέλεση ξεφεύγει λίγο από την κλασσική που ενδεχομένως γνωρίζετε, αλλά είναι αξεπέραστα νόστιμη.

Πιροσκί με πατάτα, παρμεζάνα και φέτα

Τα υλικά που ακολουθούν δίνουν 15 με 20 κομμάτια ανάλογα το μέγεθος που θα επιλέξτε να κάνετε.

Για την ζύμη:
750-800 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,
3/4 ποτηριού νερό,
2/3 ποτηριού ελαιόλαδο,
3 κουταλιές γάλα πλήρες,
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1/3 κουταλάκι ζάχαρη
και τέλος ένα φακελάκι μαγιά.

Ζέστανα ελάχιστα το γάλα και μέσα σ' αυτό διέλυσα το φακελάκι της μαγιάς.
Μετά δούλεψα σε βαθιά λεκάνη όλα μου τα υλικά μαζί, προσθέτοντας τμηματικά το ελαιόλαδο μέχρι που πήρα μια ωραία και ελαστική ζύμη.


Έβαλα την ζύμη σε ζεστό μέρος για μία ώρα μέχρι να φουσκώσει. Και πέρασα στην ετοιμασία της γέμισης.

Για την γέμιση:
3 μεγάλες πατάτες καθαρισμένες, βρασμένες
και λιωμένες μ' ένα πιρούνι ώστε να κρυώνουν.
Οι πατάτες δεν πρέπει να είναι ζεστές γιατί δεν θα μας βοηθήσουν με την ζύμη.
1 μεγάλο αυγό,
100 γραμ. φέτα τριμμένη,
100 γραμ παρμεζάνα τριμμένη,
2 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό,
2 κουταλιές ψιλοκομμένο μαϊντανό,

2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα και ελαφρώς σοταρισμένα,
1/2 κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/3 κουταλάκι πιπέρι τριμμένο,
1/3 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη ή  δυόσμο (ανάλογα πια γεύση σας αρέσει).

Βεβαίως με την γέμιση μπορεί κάποιος να παίξει σύμφωνα με τα γούστα του αλλά και τα διαθέσιμα υλικά.

Αφού είχε διπλασιαστεί σε όγκο η ζύμη μου και είχα ολοκληρώσει την ανάμειξη των υλικών της γέμισης, προχώρησα στην ετοιμασία των πιροσκί.

Σε βαθύ τηγάνι (ή γουώκ στην δική μου περίπτωση) έβαλα αρκετό αραβοσιτέλαιο καθώς είναι πιο ελαφρύ για το συγκεκριμένο τηγάνισμα (μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που κρίνω απαραίτητο το τηγάνισμα).

Έπαιρνα κομμάτια (λίγο μεγαλύτερα από ένα μεγάλο καρύδι) από την ζύμη και την άνοιγα μέσα στην χούφτα μου. Με γεμάτη κουταλιά σούπας από την γέμιση και έκλεινα το πιροσκί πλάθοντας το ξανά μέσα στο χέρι. Μέχρι να κάψει το τηγάνι είχα κάνει τα μισά και τα ακουμπούσα σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί. Στην συνέχεια έγιναν και τα υπόλοιπα.

Τα αράδιασα επίσης σε ταψί στρωμένο με χαρτί κουζίνας για να τραβήξει το περίσσιο λάδι και έτοιμα για το σερβίρισμα.
Μια καλή σαλάτα τους ταιριάζει πολύ, όπως άλλωστε και η καλή παρέα :-))
Καλή απόλαυση, αν αποφασίσετε να τα δοκιμάσετε.
Ευτυχές και "αειθαλές" το 2015!