Και τα καλούδια της Μάνης...

Το ταξίδι όμως στην Μάνη, όπως ήταν φυσικό, είχε και τα γευστικά του δώρα.
Η κουζίνα της Μάνης στηρίζεται στην τοπική της παραγωγή (αν και σήμερα υπάρχουν και έξωθεν επιρροές...)  και σαφώς είναι γνωστή για το χοιρινά της και τα καλά της ψαρικά (γευστικές κουτσομούρες, καλαμαράκι και χταποδάκι στο Γύθειο αλλά και στον Γερολιμένα).

Μανιάτικο Σύγκλινο μας συνόδευσε στην επιστροφή μας... και είναι πλέον έτοιμο στα βάζα του, σύμφωνα με τις οδηγίες των καλών κρεοπωλών από το Κρεοπωλείο "Το φασκόμηλο" των αδελφών Κουράκου στην Αρεόπολη που ήταν και η βάση μας (δέχονται και παραγγελίες μέσω Internet για όποιον ενδιαφέρεται).

 Όπως επίσης και ωραία Καπνιστά Μανιάτικα Λουκάνικα, που αναμένουν την σειρά τους.

Αλλά η φύση, στάθηκε γενναιόδωρη μαζί μας καθώς ωραίο και ανθισμένο φασκόμηλο κατέκληζε τις περισσότερες πλαγιές των βουνών της. Φασκόμηλο, που κάνει θαύματα στον βραχνιασμένο μου (σχεδόν μόνιμα) λαιμό. Αλλά και στη μαγειρική (επιφυλάσσομαι για συνταγή) και στο κάπνισμα των κρεατικών που ανέφερα πιο πάνω.

Δώρα της όμως ήταν και τα φρέσκα καταπράσινα άγρια συκαλάκια που ήδη έγιναν γλυκό. Μυρωδάτο κέρασμα, που σίγουρα θα εκτιμήσουν αρκετοί γύρω μου, καθώς βγήκε αρκετά μεγάλη ποσότητα, που δεν το κατάλαβα ομολογώ :-))

Κρίταμα, μαζεμένα πάνω στα βρά χια του Οίτιλου έγιναν επίσης τουρσάκι (σύμφωνα με τις οδηγίες μιας καλής κοπελιάς σε εστιατόριο στο Πόρτο Κάγιο) καθώς μας τα  κέρασε παρέα στον μεζέ που παραγγείλαμε για την μπύρα μας.

Φέραμε όμως και Λαλάγγια αγορασμένα από τον πολύ γνωστό φούρνο του Νικητέα, έξω από την Σπάρτη. Με λίγο κεφαλοτύρι ή γραβιέρα, είναι το καλύτερο κολατσιό για πρωϊνό ή δεκατιανό :-))

Και κάποια κάπως διαφορετικά ζυμαρικά από τα γνωστή της Ελληνικής οικιακής Οικοτεχνίας.
Λαζανάκια με πάπρικα και κριθάρι, που απαιτούν ελάχιστο βράσιμο μόλις 4 λεπτά!
Με λίγη ντόπια "βουτυρένια" μυζήθρα....ήταν το φαγητό μου χθες βράδυ.

Τελειώνοντας, θέλω να προσθέσω ότι και το ξενοδοχείο μας στην Αρεόπολη, Κτήμα Καραγιώργου, ήταν εντυπωσιακό.
Μας χάρισε την άπλα ενός άνετου σπιτιού.  Στην κυριολεξία,το δωμάτιο μας ήταν ένα ολόκληρο σπίτι. Με πολύ ευγενικούς ανθρώπους, που μας βοήθησαν σε κάτι μικρό-δυσκολίες.
Αλλά και με πολύ προσεγμένους όλους τους χώρους του.

Σημαντική δε, η προσπάθεια που κάνουν να προσφέρουν στο πρωϊνό τους και γεύσεις του τόπου.
Όπως: φουσκωτές (τηγανίτες δηλαδή, ανεβατές) ντόπιο μέλι και μαρμελάδες, καρυδόπιτα, γαλατόπιτα, χαλβάς σιμιγδαλένιος, παξιμάδια με άσπρο κατσικίσιο τυρί και ντομάτα, υπέροχο ζυμωτό ψωμί και άλλα.

Είναι γεγονός πως τέτοιες προσπάθειες θα πρέπει να τις βάλουν καλά στο μυαλό τους, όλοι όσοι διατηρούν καταλύματα σε μέρη της πατρίδας που έχουν ιδιαίτερο χρώμα.
Αν και πιστεύω πως πρέπει να γίνει κανόνας, το Ελληνικό πρωϊνό, σε όλες τις Ελληνικές Ξενοδοχιακές Μονάδες, γιατί αποτελεί πραγματικό πόλο έλξης χωρίς καμία αμφιβολία.

Καλή συνέχεια σε όλους μας και πάντα με την ελπίδα για ένα ακόμη ωραίο ταξίδι την επόμενη φορά.

Στην αδούλωτη Μάνη...

Ένας από τους πιο μαγικούς και "σκληρούς" τόπους της Ελλάδας μας.  Μάνη!
Προσηλιακή  Μάνη (η πιο άγρια πλευρά της) Αποσκιερή Μέσα Μάνη και Μεσσηνιακή Έξω Μάνη (η πιο ήμερη και πράσινη).
Όσοι την έχουν "περπατήσει" είναι σχεδόν βέβαιο ότι την έχουν αγαπήσει βαθιά, καθώς κρατά την ιστορία μας μέχρι και τις μέρες μας, άκρως ζωντανή.
Ο αδούλωτος χαρακτήρας της έχει σαφώς να κάνει και με το άγριο φυσικό της τοπίο.

Τοπίο που αποτελεί φύση και θέση...το τελευταίο σύνορο της ηπειρωτικής ας πούμε Ελλάδας, χάρη στο Ακρωτήριο Ταίναρο!

Δεν πάει πιο κάτω...και  εδώ ίσως ήταν και η πύλη του Κάτω Κόσμου, σύμφωνα με τις γραφές των αρχαίων ιστορικών.

Πολλά, έχει να δει ο ταξιδιώτης αρκεί να έχει τα μάτια της ψυχής του ανοικτά.
Αρεόπολη, Λιμένι, Οίτιλο, Γερολυμένας, Βάθεια, Διρός,Ακρωτήριο Ταίναρο, Πόρτο Κάγιο, Κώτρονας, Σκουτάρι, Βαθύ, Αγερανός, Γύθειο. Κάθε σημείο, άξιο αναφοράς για τους δικούς του λόγους.

Πύργοι, Ιστορία και Θρύλοι, πλέκουν ένα κουβάρι που συναντά τις ανθρώπινες καθημερινές στιγμές με εκείνες των προγόνων τους. Και ήρωες από κάθε αιώνα, έρχονται να μας συναντήσουν μέσα στο σεργιάνι μας σε δρόμους και στενά, καθώς η Μάνη έχει προσφέρει πολλούς στην πατρίδα...

Όμως το τοπίο κρύβει και άλλες χάρες και αφήνει στον καθένα μας απλόχερα την ευκαιρία για τις δικές του επιλογές.
Πιάστε καρέκλα... πάγκο... ή έστω μια λουλουδιασμένη πεζούλα.

Πάρτε μολύβι και χάρτη και σχεδιάστε την διαδρομή της κάθε μέρας.
Σίγουρα θα σας χρειαστούν 4-5 μέρες για μια καλή γνωριμία με τον τόπο.
Εάν δε, τον συνδυάσετε και με καλοκαιρινές διακοπές, παραλίες άφθονες θα σας προσφερθούν για τις βουτιές σας.
Εμείς ως "αθλητικοί τύποι" το κάναμε το πρώτο μας το μπάνιο, εκεί στο Πόρτο Κάγιο.

Αλλά και λιακάδα απολαύσαμε στην άγρια ομορφιά του Γερολυμένα.
Και όμορφο ηλιοβασίλεμα στο Οίτιλο.
Και ζέστη...και αέρα...και δροσιά...και αλμύρα... και λίγη περίεργη σκόνη πάρα πάνω, καθώς βρεθήκαμε πιο κοντά στην Αφρική :-))

Τούτο το ταξίδι, έκρυβε αρκετές ωραίες στιγμές μέσα του.
Μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε νέους τόπους και ανθρώπους, αλλά και να δούμε αγαπημένη φίλη, στον τόπο καταγωγής της, καθώς στην Αθήνα δεν έχουμε καταφέρει να βρεθούμε κάτι χρόνια τώρα :-))
Γεια σου καλή μου Σταυρούλα Μ.  Σας ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία και το άκρως γευστικό κατσικάκι :-))

Στο σημείο αυτό να πω πως είχαμε αρκετές επαφές με ζώα (μερικές από αυτές άκρως επεισοδιακές) η χαρά του παιδιού και του σκυλιού μας, που μας έδειξε ότι διαθέτει φωνή και "τσαμπουκά".
Γουρουνάκια ελευθέρας βοσκής, που μας "δίδαξαν" τι πάει να πει: τρώει σαν γουρούνι!!

Χριστός Ανέστη, φίλες και φίλοι.
Υγεία και δύναμη να έχουμε (και εσείς και εμείς) ...ε, και μερικά χρήματα επίσης, για να μπορούμε να κινηθούμε μέσα στην χώρα μας.
Καλώς σας βρήκαμε.

Πάσχα...με άρωμα λεμονιού

Πάσχα χωρίς τσουρέκι δεν νοείται!
Και σαφώς οι πρώτες δοκιμές έχουν ξεκινήσει...Και σαφώς οι κλασσικές συνταγές έχουν την τιμητική τους...αλλά να, πάντα υπάρχει περιθώριο και για κάτι άλλο.
Και μην μου πείτε όχι :-))

Αφορμή για την δική μου δοκιμή στάθηκε η μεγάλη ποσότητα χοντρόφλουδων-λέμονιών που έφτασε στα χέρια μου, χάρη στον πεθερό.
 Είπαμε... όταν η ζωή σου χαρίζει λεμόνια, δεν μπορείς να της αρνηθείς :-))

Έτσι έφτιαξα αρκετό γλυκό κουταλιού, με την συνταγή της Vita, αλλά κομμένα σε μικρά τριγωνάκια.

Και σπιτική λεμονάδα, με τις οδηγίες από την Χρυσαυγή, αλλά με ελαφρώς μικρότερη ποσότητα ζάχαρής.

Και γλυκό ψυγείου με μπισκότα και κρέμα λεμονιού (δεν πρόλαβα να το φωτογραφήσω... καθώς μοιράστηκε με το που πάγωσε).
Και με αρκετό ξύσμα, που έμεινε... έκανα ... τσουρεκάκια.
Τέλειο άρωμα. Τέλεια γεύση. Τέλειο φούσκωμα και υφή "αφρού".
Ενθουσιάστηκα, γιατί έγιναν τόσο μα τόσο αφράτα, την πρώτη φορά, οπότε έγινε και δεύτερη επαναληπτική.

Τσουρεκάκια με ελαιόλαδο, άρωμα λεμονιού-μαστίχας-μαχλεπιού

Υλικά
750 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις ρ(ή αλεύρι για τσουρέκια)
100 γραμ. ελαιόλαδο,
200 γραμ. γάλα πλήρες,
2 μέτρια αυγά,
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη άσπρη,
1,5 κουταλάκι μαχλέπι,
2,5 κουταλάκια φρέσκο ξύσμα λεμονιού (που είναι εμφανές ως παρουσία μέσα στη ζύμη, όπως διακρίνετε και στην σχετική φωτογραφία)
4-5 δάκρυα μαστίχα κοπανισμένα (σε σκόνη) μαζί με λίγη ζάχαρη.
1,5 φακελάκι ξερή μαγιά.

Έβαλα όλα τα υλικά μου στον αρτοπαρασκευαστή στο πρόγραμμα για ζύμωμα και μετά από μια ώρα και 20 λεπτά η ζύμη μου ήταν έτοιμη.
Λάδωσα ελαφρώς τα χέρια μου, την χώρισα σε μπαλάκια (σαν μικρό πορτοκάλι) και έπλασα μπαστουνάκια.
Και μετά τα μπαστουνάκια έγιναν μικρές πλεξούδες.

Οι πλεξούδες μου μπήκαν σε ταψιά, στρωμένα με χαρτί ψησίματος και σε απόσταση μεταξύ τους.
Τις άλειψα με λίγο γάλα ανακατεμένο με μια κουταλίτσα φυτική μαργαρίνη και πασπάλισα με λίγη κρυσταλλική ζάχαρη.

Έβαλα τα ταψιά μου στον φούρνο, που προηγουμένως είχα ελαφρώς ζεστάνει, και τα ξέχασα (στην πραγματικότητα δηλαδή... αφού έφυγα για να κάνω εξωτερικές δουλειές) για 2,5 ώρες.
Μετά έψησα με αέρα στους 180 βαθμούς για 20-23 λεπτά, αλλάζοντας τους θέση μία φορά μέσα στον φούρνο.

Απολαυστικά. Ανάλαφρα και με μεθυστική μυρωδιά, χάρη στο λεμονάτο ξύσμα και τη μαστίχα.
Από τα πιο επιτυχημένα αρτοπαρασκευάσματα του τελευταίου διαστήματος και με την μοναδικότητα ότι έχουν γίνει με ελαιόλαδο και όχι βούτυρο (όχι ότι δεν θα κάνουμε και τέτοια...).

Και με αυτό το post, εύχομαι  σε όλους ολόψυχα Καλή Ανάσταση.
Υγεία σε εσάς και στους αγαπημένους σας.
Και με τις προσδοκίες όλων μας, "αναπτερωμένες" όπως άλλωστε μας δείχνει τούτη η γιορτή του Ελληνισμού.

Φρουτοσαλάτα εποχής με χαλβά.

Όποιος έχει πολύ πιπέρι... βάζει και στα λάχανα!
Άμα έχεις και αρκετό χαλβά (του μπακάλη) , βάζεις δε και στη φρουτοσαλάτα, ειδικά άμα θέλεις γρήγορο γλυκάκι και μάλιστα άμεσα!!!!

Και σας διαβεβαιώ ότι έχετε ένα πολύ υγιεινό δεκάτιανό, εκείνη την ώρα δηλαδή που η λιγούρα μπορεί να βαρέσει "κόκκινο" :-)) ή απογευματινό, ή επιδόρπιο μετά από ένα καλό γεύμα.

Για την συγκεκριμένη φρουτοσαλάτα, χρησιμοποίησα:
150 γραμ. φράουλες κομμένες σε κομματάκια,
2 βουτυράτα αχλάδια, επίσης σε κομματάκια,
1 μεγάλη μπανάνα κομμένη σε ροδέλλες,
χυμό από ένα μέτριο πορτοκάλι,
80 γραμ. χαλβά με γεύση βανίλια-σοκολάτα
και 1/2 κουταλάκι από πάστα βανίλιας (που η φίλη Ξανθή μου έφερε από την γηραιά Αλβιόνα) και είναι ένα εξαιρετικό προϊόν, το οποίο ανακάτεψα μέσα στον χυμό πορτοκαλιού.

Έπλυνα καλά τα φρούτα, το έκοψα σε κομματάκια και ροδέλλες μέσα σε μια σαλατιέρα.
Τα "έλουσα" με τον χυμό από πορτοκάλι-βανίλια και πασπάλισα με ελάχιστη κανέλα.
Έτριψα με τα δάχτυλα και τον χαλβά στην επιφάνεια τους και έτοιμο προς βρώση!
Απολαυστικό, θρεπτικό, μυρωδάτο και με μια φρουτένια γλύκα...έτσι για να πάνε τα φαρμάκια
κάτω :-))
Καλή Εβδομάδα σε όλους μας.

Μανιταρόσουπα... υπέρ του ασθενούς

Και όταν το κρυολόγημα σου "χτυπά" το αναπνευστικό εν' μέσω Άνοιξης, θες, δεν θες...μια σουπίτσα θα την γευτείς!
Ας την κάνεις τουλάχιστον πιο απολαυστική, έτσι για να μην αισθάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά...
Ειδικά όταν εσύ και οι σούπες δεν είστε και πολύ "κολλητοί" και  όταν λέμε "εσύ"  φυσικά εννοούμε εμένα αυτοπροσώπως :-)))

Μανιταρόσουπα λοιπόν, ενισχυμένη με ψητά μανιτάρια πλευρώτους και μπόλικο μαϊντανό.

Υλικά για 2-3 καλά πιάτα.
2/3 λίτρου σπιτικού ζωμού λαχανικών (που έχετε κρατήσει από βράσιμο λαχανικών για άλλο λόγο)
ή έτοιμου ζωμού. Φυσικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ζωμός από κοτόπουλο ή μοσχάρι.
Λίγο αλάτι,
λίγο πιπέρι,
λίγο κάρυ,
λίγη αποξηραμένη ρίγανη
και μια-δυο κουταλιές ελαιόλαδο.
1,5 ποτηράκι του κρασιού, μείγμα μανιταρόσουπας Γρεβενών, η οποία στην σύνθεσή της περιέχει: αλεύρι από σκληρό σιτάρι, αποξηραμένα μανιτάρια, πατάτα, μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι, γι' αυτό και είμαστε προσεκτικοί στο δικό μας αλάτισμα).

Φρέσκα μανιτάρια Πλευρώτους ή άλλα που θα ψηθούν στο γκριλ, μαζί με 1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο φρέσκο μαϊντανό και λίγο ελαιόλαδο.

Έβαλα τον ζωμό λαχανικών που είχα φυλάξει σ' ένα βάζο, στο ψυγείο, να βράσει παρέα με τα μπαχαρικά μου και το ελαιόλαδο. Όταν πήρε την πρώτη βράση έριξα μέσα το μείγμα μανιταρόσουπας, ανακάτεψα καλά και άφησα να βράσει για 10 λεπτά. Ανακατεύοντας συχνά-πυκνά.

Όσο η σούπα έβραζε, ξέπλυνα ελαφρώς τα μισά μανιτάρια από μια συσκευασία με πλευρώτους.
Έστρωσα χαρτί ψησίματος σ' ένα ταψί, τα μοίρασα και πασπάλισα με σκόνη σκόρδου, τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και λίγο ελαιόλαδο.
Τα έψησα στους 180 βαθμούς με αέρα και γκριλ για 10 λεπτάκια και έτοιμα.

Σερβίρισα σουπίτσα ζεστή και από πάνω στόλισα με ψημένα μανιτάρια και μαϊντανό.
Ήταν μια παρηγοριά στο ταλαιπωρημένο αναπνευστικό μου.
Να σημειώσετε δε, ότι με το ζωμό λαχανικών το πιάτο αυτό πέρα από γευστικό είναι και νηστίσιμο.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας.