Η ουσία των πραγμάτων … και η δική μου ευτυχία.

Καιρό θέλω τώρα να το γράψω, αλλά όλο κάτι με κρατά ... και με φέρνει πίσω ξανά από την απόφασή μου. Όμως θεωρώ πως θα είναι καλό, για μένα πρώτα απ’ όλα, να πω αυτά που σκέφτομαι και να κάνω λίγο πιο "ξεκάθαρη τη θέση και τις συντεταγμένες μου" στον χώρο αυτόν που βρέθηκα.

Στον χώρο του food blogging  δηλαδή, όπως καθιερώθηκε να τον λέμε όλοι μας πια.

Πριν αρκετά χρόνια, κάπου το 2005 στις αρχές του αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου συνταγές στον ιστότοπο του Hungry, ήταν ένας ωραίος τρόπος επικοινωνίας και με έμαθε πολλά.
Τόσο για τα μαγειρικά δρώμενα όσο και για τους χαρακτήρες που «κρύβονταν» πίσω από τα ψευδώνυμα και τα αρχικά. Πίσω από τις συνταγές και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν.

Με τον καιρό γνώρισα προσωπικά κάποια από αυτά τα πρόσωπα.

Με κάποια κάναμε μια πιο «στενή» παρέα, με άλλα πάλι βρεθήκαμε μια-δυο φορές σε διοργανώσεις ή κάποιες συγκεντρώσεις και τίποτε περισσότερο.

Ο καιρός πέρασε. Το Hungry άλλαξε σε ύφος αλλά και σε ανθρώπους.

Κάποιοι απομακρύνθηκαν, κάποιοι άλλοι παρέμειναν και κάποιοι άλλοι έφτιαξαν την «επόμενη μέρα».

Έφτιαξαν το Hungry for Life, ως απάντηση και ως εξέλιξη.

Σ’ αυτούς τους τρίτους ήρθα να προσθέσω και τον εαυτό μου, όπου κι’ εγώ με την σειρά μου έγραφα τα δικά μου… και βεβαίως μου δόθηκε  εκ’ νέου η ευκαιρία να γνωρίσω πρόσωπα από κοντά.  
Αλλά και το Hungry for Life, έγραψε την ιστορία του και έκλεισε τον κύκλο του, με όποιον τρόπο επιλέχτηκε να τον κλείσει, μιας και τα δρώμενα και τότε ήταν πολλά και διάφορα.
Συμπέρασμα. Όλα αργά ή γρήγορα κάνουν τον «κύκλο» τους και απλώς μας δίνουν την «πάσα» για κάτι νέο.

Το νέο λοιπόν ήταν να κάνουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες στο Hungry for Life,
τα δικά τους προσωπικά blogs.
Άλλοι τα κρατήσαν (από επιλογή) σε προσωπικό επίπεδο σαν ημερολόγια (και όχι απαραίτητα μαγειρικής τώρα πια).
Άλλοι προσπαθήσαν να τα κάνουν πιο «επαγγελματικά» εργαλεία, είτε γιατί ήθελαν μια ενασχόληση, είτε γιατί εμπλέκονταν επαγγελματικά με το χώρο της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής, είτε γιατί επιθυμούσαν και φιλοδοξούσαν να ασχοληθούν επαγγελματικά στο μέλλον και να βελτιώσουν τα οικονομικά τους μέσα από αυτήν τους τη νέα δράση.

Όλα είναι θεμιτά. Και οι προσπάθειες του καθενός αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο.

Και όλα βεβαίως είναι απολύτως αποδεκτά, με την προϋπόθεση ότι  δεν θίγουν τους άλλους.

Και όταν εννοώ δεν θίγουν...  εννοώ: ότι δεν «κρυφό-κοιτούν», δεν «αντιγράφουν», δεν παρουσιάζονται κάποιοι ως «μεσσίες της μαρμίτας και της χύτρας» και δεν προσπαθούν με τα λεγόμενα τους στα «ιντερνετικά πηγαδάκια» και τις «ιντερνετικές κλίκες», να στρέψουν αλλήλους εναντίον αλλήλων! Δημιουργώντας εικονικές εντυπώσεις.  
Νισάφι πια!

Αυτά τα τελευταία μακριά από εμένα, ως θερμή-θερμότατη παράκληση...

Γιατί, το προσωπικό μου blog, έχει καθαρά ημερολογιακό χαρακτήρα.

Γιατί, γράφω με τον δικό μου τρόπο, για γεύσεις και πράγματα που φτιάχνω μέσα στο σπίτι μου: για την οικογένειά μου, τους συγγενείς και τους φίλους μου.

Γιατί, δεν διαθέτω «επαγγελματία» διαχειριστή, μιας κι’ αυτό το διάβασα σε πρόσφατο mail που έλαβα, προκειμένου να γίνω αποδέκτης Δελτίων Τύπου και Διαφημίσεων.

Γιατί, δεν αναρτώ διαφημίσεις, από επιλογή και ας έχω «υπηρετήσει» χρόνια τον επαγγελματικό χώρο αυτό. Δεν είναι το προσωπικό μου ζητούμενο, όχι σε αυτή την φάση τουλάχιστον.

Γιατί, δεν κάνω προβολή εμπορικών δράσεων, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων και αυτό γιατί έχω προσωπική άποψη για το θέμα καθώς μπορεί να συμμετέχω σ' αυτό, με κάποιον τρόπο.

Γιατί, προτιμώ να προβάλλω γεγονότα και δράσεις που έχουν κυρίως  ανθρωπιστικό χαρακτήρα.

Γιατί, δεν με ενδιαφέρουν τα «τυπικά» κολακευτικά σχόλια, απλώς για να μπει κάποιος και να κάνει ένα σχόλιο σε ότι έγραψα με προσωπικό κόστος σε χρόνο και χρήμα. Διότι για να μαγειρέψεις κάτι πάρα - πάνω, σαφώς κοπιάζεις και σαφώς αγοράζεις!

Γιατί, με ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και η "ουσία" της γεύσης.

Γιατί, με ενδιαφέρει να δοκιμάσουν κάποιοι να φτιάξουν αυτά που έγραψα και παρουσίασα και να έρθουν μετά με την σειρά τους να μου πουν τις εντυπώσεις τους.

Γιατί, πραγματικά με ενδιαφέρει να γνωρίσω (εάν το θελήσουν φυσικά και εκείνα) κάποια άτομα από κοντά, που με τον τρόπο τους και τα λόγια τους, με «γέμισαν» και με έκαναν να τα «αγαπήσω». 

Εάν τα τρία τελευταία «γιατί μου» γίνουν, έστω και για το 1/10  όσων έχουν δηλώσει πως ακολουθούν το blog μου και με διαβάζουν, πραγματικότητα,  θα νιώσω πάρα - μα πάρα πολύ ευτυχής.

Σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε (αν φτάσατε μέχρι το τέλος) και αυτό μου το post και ίσως κάποιοι από εσάς να με κατάλαβαν με το «πρώτο». Άλλοι πάλι όχι. Σας ευχαριστώ όλους όπως κι' να 'χει!

Τελειώνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω, όσες και όσους με διαβάζουν (και ξέρω καλά πως με διαβάζουν άνθρωποι που αγαπώ και γνωρίζω προσωπικά)  και δεν γράφουν σχόλια... να γράφετε βρεις σεις το κάτι τοις σας... «δεν δαγκώνουμε»  εδώ μέσα :-))
'Αστε που θα μου δίνετε και μένα κουράγιο να συνεχίσω να γράφω και να σας «ζαλίζω» με τα δικά μου, μιας και η επικοινωνία (έστω και με αυτόν τον τρόπο) είναι αμφίδρομη και απαιτεί την ύπαρξη τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη". Διαφορετικά δεν έχει νόημα. Κι αν δεν έχει νόημα πια, απλώς ένας ακόμη κύκλος θα κλείσει...

Σας καλημερίζω για σήμερα...

Aroma Vanillias – κατά κόσμο – Πηνελόπη (administrator του εαυτού μου).

Υ.Γ. οι φωτογραφίες τραβηγμένες σε διάφορες χρονικές στιγμές από εμένα και η σχέση τους με το θέμα μου συμβολική και αλληγορική.

Μια βόλτα …που μας έδωσε ένα ωραίο φαγητό.

Μια βόλτα στην περιοχή του Μεγάλου Πεύκου, που βρίσκεται σχετικά κοντά στα μέρη μας, πέρα από τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα είχε τούτη τη φορά και μια καλή σοδειά. 2-3 κιλά φρέσκα καλαμαράκια σε πολύ καλή τιμή!

Αυτά τα «τυχερά» είναι που κάνουν την βόλτα μας συνήθως πιο συναρπαστική, έτσι δεν είναι;
Ή εγώ το βλέπω έτσι ;-)

Πέρασαν λίγες μέρες και να που ήρθε η ώρα να αξιοποιηθεί το «τυχερό» μας.

Καλαμαράκια Κοκκινιστά με ούζο και  με καστανό ρύζι

Υλικά για 4 άτομα

1 κιλό φρέσκα καλαμάρια (που φυσικά θα καθαριστούν και θα πλυθούν ανάλογα)

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι (κόκκινο κατά προτίμηση)

1 μεγάλη και ώριμη ντομάτα,

4-5 κόκκους μπαχάρι,

3 φύλλα δάφνης,

1 ποτηράκι (κρασιού) ούζο,

½ φλιτζάνι χυμό ντομάτας,

αλάτι χοντρό, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, σκόνη σκόρδου από ½ κοφτό κουταλάκι,

και ελαιόλαδο και ελάχιστο νεράκι.

Καθαρίζετε τα καλαμάρια, χωρίζοντας το κεφάλι από το σώμα. Από το κεφάλι θα αφαιρέσετε τα μάτια, καθώς και το κεντρικό δόντι του καλαμαριού, που βρίσκεται ανάμεσα στα πλοκάμια του κεφαλιού.

Από το σώμα θα αφαιρέσετε το κεντρικό κόκαλο του ασπόνδυλου και όσα πιθανόν ξένα σώματα βρείτε μέσα στο σώμα. Τα δικά μας καλαμάρια ήταν και αυγομένα. Καλό θα είναι να μην τους αφαιρέσετε αυγά αν υπάρχουν, γιατί είναι εξαιρετικά στην γεύση. Διατηρείτε το σώμα των καλαμαριών ολόκληρο, αν το μέγεθός τους δεν είναι πολύ μεγάλο.

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το βάζετε με ελαιόλαδο να ροδίσει μέσα σε βαθιά κατσαρόλα.
Όταν γυαλίσει ρίχνετε μέσα τα καθαρισμένα καλαμάρια. Και συμπληρώνετε με την φρέσκια ντομάτα ψιλοκομμένη και χωρίς φλούδα, τα μπαχάρια, τη δάφνη, το χυμό, το ούζο και τα υπόλοιπα υλικά. Αφήνετε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά για 20-25 λεπτά, ανακατεύοντας συχνά-πυκνά με μια κουτάλα.

Όταν είναι έτοιμο περνάτε στην ετοιμασία του ρυζιού.
Το καστανό ρύζι είναι εξίσου νόστιμο με το λευκό, αλλά είναι σαφώς πιο θρεπτικό.

Βάζετε σε μια κατσαρόλα λίγο λάδι και προσθέτετε ρύζι κατάλληλο για 4 άτομα.

Το αφήνετε 1-2 λεπτά να ψηθεί με το λάδι και στην συνέχεια προσθέτετε με βαθιά κουτάλα την σάλτσα από τα καλαμάρια, ώστε να βράσει μαζί της.
Φροντίζετε να ρίξετε σχεδόν όλη τη σάλτσα ώστε να μαλακώσει και να ψηθεί καλά το ρύζι.
Εάν δεν έχετε αρκετή ίσως χρειαστείτε λίγο ζεστό νεράκι.

Σε 10 λεπτά το ρύζι είναι έτοιμο σχεδόν.
Το αφήνετε να τραβήξει και τα τελευταία υγρά του, σκεπάζοντας με μια πάνινη πετσέτα.

Είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.  Στολίστε το ρυζάκι με λίγη τριμμένη παρμεζάνα ή κεφαλοτύρι και ψιλοκομμένο μαϊντανό. Μοναδικό άρωμα θάλασσας στο πιάτο σας.

Παραλλαγμένα ναι... αλλά άκρως παραδοσιακά κουλουράκια. Kι ένα βραβείο!

Τα κουλουράκια της φωτογραφίας μην νομίζετε ότι μας παραψήθηκαν και μας «μαυρίσανε».

Όχι, βέβαια.  Απλώς είναι μια άκρως παραδοσιακή γεύση που την βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές σε πολλές γωνιές της πατρίδας μας, ειδικά όταν μιλάμε για περιοχές που είναι παραγωγοί ελαιολάδου, με μια μικρές όμως προσθήκες που θα σας περιγράψω πιο κάτω, που έκαναν την διαφορά στο χρώμα αλλά και την τελική γεύση.

Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτή η γεύση συνόδευε το πρωϊνό  μας γάλα αλλά και το δεκατιανό μας πολλές φορές στο σχολείο. Τόσο η μάνα μου, όσο και οι γιαγιάδες μου τα έφτιαχναν συχνά, γιατί τα λατρεύαμε όλοι μέσα στην οικογένεια.
Τις δε περιόδους νηστείας εμείς ως πιτσιρικάδες χορταίναμε την πείνα μας, τρώγοντας 5-6 την κάθε φορά!

Μιλώ για τα παραδοσιακά κουλουράκια λαδιού με πορτοκάλι χυμό και ξύσμα.

Στην νέα οικογένεια, που μπήκα πια ως νύφη εδώ και μερικά χρόνια, ανακάλυψα ότι τα αγαπούν επίσης το ίδιο. Και τώρα πια που και το δικό μου παιδί έχει «άποψη» επί των γεύσεων φάνηκε ότι τα αγαπά και αυτό εξίσου.

Τι να πω;

Προφανώς είναι θέμα γονιδιακό! Η μεταφορά γεύσης με το πέρασμα των χρόνων και από γενιά σε γενιά… σαφώς και έχει να κάνει με το πώς αναπτύσσονται τα αισθητήρια που έχουν οι γευστικοί μας κάλυκες!!

Τα λαδένια κουλουράκια πορτοκαλιού μου, όμως αυτή τη φορά ενισχύθηκαν και με σοκολάτα ενώ εξωτερικά, τα μισά τουλάχιστον, πασπαλίστηκαν με σουσάμι ενώ αρωματίστηκαν με μαστίχα και μαχλέπι!

Έγιναν εξίσου συναρπαστικά και τα 6 ταψιά φούρνου κοντεύουν να γίνουν πια «ιστορία», αφού μοιράσαμε και φάγαμε ήδη αρκετά.

Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για περίπου 80-90 κομμάτια (6 ταψιά φούρνου)

Ήταν:

1,5 κιλό αλεύρι (και λίγο παραπάνω)

3 κουταλάκια του γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,

1,5 κουταλάκι σόδα μαγειρική,

1,5 ποτήρι ελαιόλαδο,

1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού (6 μέτρια πορτοκάλια)

το ξύσμα από τα 6 πορτοκάλια (να μην είναι κερωμένα και γυαλιστερά)

3 κούπες ζάχαρη,

3 κουταλάκια κοπανισμένης μαστίχας, μαζί με μαχλέπι και λίγη ζάχαρη (εάν δεν θέλετε το άρωμα της μαστίχας χρησιμοποιήστε βανίλια σκέτη ή αρωματισμένη με πορτοκάλι).

1 κούπα ρόφημα σοκολάτας (δηλαδή 6 κουταλιές σοκολάτας διαλυμένες μέσα σε γάλα ελαφρώς ζεστό).

Και βρεγμένο σουσάμι προαιρετικά για τον στολισμό τους.

Εσείς προσαρμόζετε τα υλικά σύμφωνα με τις ανάγκες, τα άτομα στο σπίτι σας καθώς και τον διαθέσιμο χρόνο σας.

Μέσα σε μεγάλη λεκάνη θα βάλετε τη ζάχαρη με το ξύσμα των πορτοκαλιών.
Θα ανακατέψετε καλά μ’ ένα κουτάλι και θα τα αφήσετε να σταθούν για 10 λεπτά.

Στην συνέχεια θα ρίξετε το λάδι, τον χυμό, το μπέϊκιν πάουντερ, την αρωματισμένη βανίλια και
την σόδα.
Θα χτυπήσετε με τον αυγοδάρτη για να ενωθούν τα υλικά και εκεί θα δείτε την σόδα ελαφρώς ν’ αφρίζει.  Ενσωματώνετε το ρόφημα της σοκολάτας και σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι, μέχρι να το πάρει όλο.

Εκεί κάπου θα αφήσετε τον αυγοδάρτη κατά μέρος και θα συνεχίζετε το ζύμωμα με το χέρι.

Ενδεχομένως να σας χρειαστεί ακόμη λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, μέχρι η ζύμη να είναι ελαστική και να μην κολλά στα χέρια.

Την αφήνετε να ξεκουραστεί κανένα μισάωρο και ετοιμάζεστε για το πλάσιμο.

Μικρά χαριτωμένα κουλουράκια (ή ότι σχήμα σας αρέσει) που κάποια από αυτά ή όλα θα τα πασπαλίσετε με το βρεγμένο σουσάμι.

Για να βρέξετε το σουσάμι. Βάλετε το σ’ ένα σουρωτηράκι και περάστε με προσοχή κάτω από την βρύση. Το στραγγίζετε και το βάζετε σ’ ένα πιάτο ή μπολ.

Μεταφέρετε τα πλασμένα κουλουράκια σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 12-15 λεπτά, στους 180 βαθμούς (και πάντα ανάλογα με τον φούρνο). Αφήνετε να κρυώσουν και μπορούν να διατηρηθούν, αν τα καταφέρετε δηλαδή, για μέρες 
μέσα σε αεροστεγές δoχείο.
Εχουν άρωμα τσουρεκιού, είναι όμως τραγανά όσο ένα κουλουράκι και σκουρούτσικα χάρη στο κακάο!

Και πριν  σας αφήσω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα του Αγίου Δημητρίου.
Χρόνια Πολλά στην Πατρίδα μας για την Επέτειο του ΟΧΙ και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να την κάνουμε περισσότερο ΔΥΝΑΤΗ. 
Γιατί  Η ΕΛΛΑΔΑ είμαστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ είτε ζούμε μέσα στην χώρα, είτε μακριά από αυτή.

Να ευχαριστήσω επίσης την φίλη Ελένη Gr, για το βραβείο της Διαφορετικότητας.

Ο καθένας μας καλή μου Ελένη είναι Διαφορετικός και για τον λόγο αυτό είναι και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.
Το θέμα είναι να καταφέρουμε να εκτιμήσουμε και να αξιοποιήσουμε σωστά αυτή τη Διαφορετικότητά μας και να το νοιώσουν και τα παιδιά μας καθώς θα μεγαλώνουν.
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την επιλογή.
Εγώ με την σειρά μου θα το χαρίσω μόνον σε μια φίλη bloger γιατί ενώ απολύτως "φωτεινή"
επέλεξε να κινείται και να αναζητά το "φως" της, στα "σκοτάδια".
Στην φίλη Dark Shef λοιπόν.  Για την δική της Διαφορετικότητα...

Καρμελωμένος Χαλβάς, με άρωμα βουτύρου

Δεν ξέρω αν ο τίτλος σας προϊδεάζει για το τι θα διαβάσετε πιο κάτω, αλλά η φωτογραφία σίγουρα θα σας δώσει μια καλύτερη εικόνα, αφού ως γνωστόν μια εικόνα αξίζει όσο χίλες λέξεις!

Ο απλός κλασσικός σιμιγδαλένιος χαλβάς μπορεί να «μεταμορφωθεί» σ’ ένα υπέροχο γλυκό που ίσως δεν το έχετε έτσι φανταστεί, αν και είναι ένα γλυκό που μπορεί να συνδυαστεί με πολλά άλλα αρώματα. Δείτε για παράδειγμα τις τελευταίες δημιουργίες της Έρης αλλά και της Μαρίνας (που με ξεσήκωσαν) και να σας βγάλει ασπρο-πρόσωπους σ' ένα τραπέζι.

Για τον χαλβά (για μεγάλη φόρμα γλυκού) θα χρειαστείτε:

1 πακέτο σιμιγδάλι χοντρό,

1/4 πακέτου σιμιγδάλι ψιλό,

150 γραμ. αγελαδινό βούτυρο ανάλατο,

100 γραμ. ελαιόλαδο,

1 φλιτζάνι αποξηραμένα cranberries, σταφίδες ξανθές, σταφίδες μαύρες, χοντροκομμένα αμύγδαλα και φουντούκια (ανάλατα πάντα).

Για το σιρόπι θα χρειαστείτε:

3 κούπες ζάχαρη

1 και ½ κούπα νερό,

1 μεγαλούτσικο ξυλαράκι κανέλλας.

Ή διαφορετικά κάποιο σιρόπι από γλυκό κουταλιού που θα σας έχει μείνει που θα το αραιώσετε με λίγο ζεστό νερό και ανάλογα την ποσότητα θα συμπληρώσετε σε νερό και ζάχαρη μέσα στην κατσαρόλα που θα βάλετε τα υλικά να βράσουν.

Εγώ έβαλα από το αρωματισμένο με φλούδες λεμονιού σιρόπι μου και συμπλήρωσα αντίστοιχα τα υπόλοιπα υλικά μου.

Για την πιο πάνω ποσότητα σιμιγδαλιού θέλετε στην ουσία δύο ποτήρια του νερού, σιρόπι.

Για το «καραμέλωμα» θα χρειαστείτε:

10 καραμέλες γάλακτος (τις κλασσικές τετράγωνες στο χρυσό χαρτάκι)

και 1 και ½ κουταλιά της σούπας γάλα πλήρες.

Βάζετε σε βαθιά κατσαρόλα το βούτυρο μαζί με το ελαιόλαδο να ζεσταθούν μέχρι να αρχίσουν να καίνε, και ρίχνετε μέσα τα δύο είδη σιμιγδαλιού. Ανακατεύετε συχνά μέχρι το σιμιγδάλι να αρχίσει 

να παίρνει χρώμα και να ροδίζει. Εδώ βέβαια μπαίνει και το θέμα του γούστου, πόσο καβουρδισμένο επιθυμείτε να έχετε τον χαλβά σας.

Προσωπικά προτιμώ κάτι ενδιάμεσο. Ούτε άσπρο αλλά ούτε και παραψημένο.

Όταν αρχίσει να παίρνει χρώμα ρίχνετε μέσα όλα τα ξηρό-κάρπια και συνεχίζετε το ανακάτεμα για να ενωθούν καλά τα υλικά και να ψηθούν λίγο και τα αμύγδαλα με τα φουντούκια.

Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε σε διπλανή κατσαρόλα το σιρόπι σας. 

Είτε απλά με ζάχαρη, νερό και κανέλα. 

Είτε με την παραλλαγή με το σιρόπι, ζάχαρη, ζεστό νερό και κανέλα.

Από την στιγμή που θα αρχίσει να βράζει το σιρόπι, ίσως βγάλει λίγο σκούρο αφρό οπότε αν θέλετε το ξαφρίζετε, αφήνετε 5 λεπτά και το σβήνετε. Τότε με κουτάλα σερβιρίσματος σούπας (και αφού ο χαλβάς έχει πια πάρει χρώμα και άρωμα) ρίχνετε λίγο-λίγο το σιρόπι με την βοήθεια της κουτάλας μέσα στον χαλβά και ανακατεύετε συνεχώς. 

Παρακαλώ να είστε προσεκτικές/οί γιατί  «πιτσιλάει» και καίει πάρα πολύ. Γι’ αυτό και συστήνω να έχετε βαθιές κατσαρόλες προς χρήση.

Στο μείγμα αυτό του χαλβά πασπαλίστε τώρα και λίγη κανέλα σκόνη (1/2 κοφτό κουταλάκι).

Αποσύρετε από την φωτιά. Ακουμπάτε στον πάγκο εργασίας σας και παίρνετε μια φόρμα με την οποία θα δώσετε το επιθυμητό σχήμα στον χαλβά σας.

Αφήνετε την φόρμα κατά μέρος (για ¾ της ώρας) και ξεφορμάρετε με προσοχή.

Καραμελώνετε την επιφάνεια του χαλβά με το μείγμα από τις δέκα καραμέλες γάλακτος που θα βάλετε μαζί με το γάλα σ’ ένα μπολάκι και είτε θα τις ζεστάνετε στον φούρνο μικροκυμάτων, είτε σ’ ένα μικρό μπεν μαρί.

Θα φροντίστε να ενσωματωθούν καλά τα δύο υλικά και να έχετε μια παχύρρευστη σάλτσα καραμέλας. Στολίζετε με αυτήν την επιφάνεια του χαλβάς σας και νομίζω πως κανείς δεν θα
πει : όχι για ένα, αλλά και δεύτερο κομματάκι, από τούτο το κλασσικό γλυκό, με την μοντέρνα
πια εμφάνιση :-))

Καλή σας απόλαυση.

Σπανακόπιτα με ξυνομιζύθρα και φέτα, αλλά και με ωραίο φύλλο

Είμαι πάντα της λογικής ότι όταν συναντάς το καλό, πρέπει να το αναφέρεις και με τον τρόπο σου να το βοηθάς να γίνει γνωστό και να το χαρούν και να το «κανακέψουν» και οι άλλοι γύρω σου.

Να το στηρίξεις δηλαδή, για να συνεχίσει να είναι καλό. Και ίσως να γίνει και καλύτερο.

Γι’ αυτό λοιπόν θα σας γράψω για ένα εξαιρετικό έτοιμο φύλλο χωριάτικο, που από τύχη επέλεξα να αγοράσω σε μεγάλο SM.
Και η επιλογή μου έγινε, με απλά χαρακτηριστικά: είχε πολύ καλύτερη τιμή από άλλες πιο γνωστές μάρκες, ήταν ελληνικό προϊόν και είχε ένα εξαιρετικά ωραίο πράσινο χρώμα στη συσκευασία του.
Τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα και αυτό ως καταναλωτής και άνθρωπος που εργάζεται στον χώρο του Marketing χρόνια μου τράβηξε το μάτι σχεδόν αμέσως.

Μιλώ για το πακέτο με χωριάτικο φύλλο της εταιρίας  Χαβέλας – Ζαγορίσιο.

Δεν κάνω διαφήμιση, ούτε έχω καμμία σχέση με την εταιρία, αλλά πρέπει να πω όνομα για να μπορέσετε να το αναγνωρίσετε αν το βρείτε εμπρός σας. Είχε μέσα 6 μεγάλα φύλλα (βάρος 750 γραμμάρια) τόσο προσεγμένα στη συσκευασία, με το καθένα να χωρίζετε με ψηλή μεμβράνη που
δεν χάλασαν ούτε για δείγμα. Ενώ η μεμβράνη αυτή βοηθά και να τα διπλώσεις όπως επιθυμείς
(στην δική μου περίπτωση έγιναν στριφτή σπανακόπιτα).

Εάν θέλετε να δείτε περισσότερα το www.zagorisio-filo.gr είναι στην διάθεσή σας.

Και πάμε τώρα στην πίτα μου: Σπανακόπιτα με ξυνομιζύθρα και φέτα.

Η οποία και έγινε με:

1 μεγάλο κρεμμύδι κόκκινο ψιλοκομμένο,

1 κιλό σπανάκι καθαρό και ψιλοκομμένο,

1 ματσάκι άνηθο επίσης ψιλοκομμένο,

2 μέτρια αυγά,

1/3 φλιτζανιού ρύζι καρολίνα,

½ κουταλάκι πιπέρι τριμμένο,

½ κουταλάκι κουρκουμά σε σκόνη,

λίγο αλάτι,

και τέλος, 250 γραμ. ξυνομιζύθρα τριμμένη με το χέρι μαζί με 150 γραμμάρια φέτα σκληρή και ελαφρώς πικάντικη,  επίσης τριμμένη με το χέρι.

Σωτάρουμε τα τρία πρώτα υλικά σε ελαιόλαδο μέχρι να μαραθούν και αποσύρουμε από την φωτιά.

Μετά μέσα στο μείγμα ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα και ανακατεύουμε καλά να ενωθούν.

H αλήθεια είναι ότι θα ήθελα περισσότερα άγρια χόρτα στην πίτα μου, αλλά και με σκέτο σπανάκι έγινε γευστική, ενώ όλα τα υπόλοιπα υλικά της έδωσαν το άρωμα που ήθελα.

Το φύλλο εξαιρετικό, επαναλαμβάνω κι' ας γίνω κουραστική :-)
Κάθε ένα το δίπλωσα στα 2/3, το λάδωσα με πινελάκι, έβαλα γέμιση κατά μήκος του φύλλου. Δίπλωσα σε ρολό και μετέφερα σε ελαφρώς λαδωμένο ταψί σχηματίζοντας με το κάθε ρολό – σαλίγκαρο.

Λάδωσα ελαφρώς την επιφάνεια των φύλλων και πάλι, αν και  στη συσκευασία μιλούσαν για ράντισμα με γάλα ή νερό μιας και το φύλλο είναι πολύ απορροφητικό.

Τέλος πάντως εγώ προτίμησα τα δικά μου χούγια!

Ψήθηκε καλά και ρόδισε σε όλα τα μέρη, ενώ το φύλλο έγινε πολύ τραγανό.

Αν το πετύχετε κάπου, κάντε κι’ εσείς την δική σας πίτα.
Καλή εβδομάδα να έχετε και με αλλαγές προς το φθινόπωρο καθώς φαίνεται...

Με άρωμα βανίλιας…αλλά και κανέλας

Κεκάκια για όλες τις ώρες…με άρωμα βανίλιας (μιας και έχουμε και το όνομα…) που όμως έχουν και άρωμα κανέλας (σαφώς πιο έντονο) και δεν θα σας αφήσουν εύκολα ασυγκίνητους νομίζω.
Την συνταγή αυτή θα μου επιτρέψετε ν' αφιερώσω στην φίλη Αγγελική Ν, μιας και με το τελευταίο της σχόλιο με προκαλούσε ;-)) "να δω τι άλλο άρωμα θα μας βάλεις ακόμη μέσα στα πιάτα μας"!
Δεν θα βάλω κάτι νέο Αγγελική μου, αλλά κάτι κλασσικό και αγαπημένο μέσα σ' ένα γλάσσο που σου προτείνω να δοκιμάσεις, αφού η κανέλα είναι από τα υλικά που αγαπάς.
Φιλιά πολλά και με ευχές για πολλά όμορφα ωραία ταξίδια και πολλές ωραίες χειροποίητες δημιουργίες.

Σημαντικό δε να πω στο σημείο αυτό, πως φτιάχνονται πάρα πολύ εύκολα και καταναλώνονται εξίσου εύκολα, με υλικά που λίγο έως πολύ, έχουμε σχεδόν πάντα στο σπίτι.

Για 12 φορμάκια muffins  τα υλικά που θα σας χρειαστούν είναι τα ακόλουθα:

Για τα κεκάκια:

¾ φλιτζανιού ζάχαρη,

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο,

2 μέτρια αυγά,

½ κούπα χυμός βερίκοκο ή ροδάκινο (από συσκευασία). Αν δεν έχετε χυμό, βάζετε γάλα.

1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ

1 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη,

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Για το γλάσσο:

3 κουταλιές βανίλια υποβρύχιο,

1 κουταλιά χυμός βερίκοκο ή ροδάκινο,

½ κοφτό κουταλάκι κανέλα

Σ’ ένα βαθύ μπολ βάζετε την ζάχαρη μαζί με το ελαιόλαδο και τα χτυπάτε καλά με το σύρμα μέχρι να ενωθούν. Στη συνέχεια προσθέτετε τ’ αυγά, τη βανίλια, τον χυμό, το μπέκιν πάουντερ και συνεχίζετε το χτύπημα ενώ ενσωματώνετε σταδιακά και το αλεύρι.

Την κανέλα δεν θα την ρίξετε. Θα πάει στο επόμενο στάδιο.

Στην φόρμα των muffins στρώνετε τα σχετικά χαρτάκια ή αν δεν υπάρχουν, λαδώνετε – βουτυρώνετε ελαφρώς την κάθε θήκη.  Βάζετε σε κάθε θήκη από δύο γεμάτες κουταλιές (της σούπας) μείγμα.
Στο υπόλοιπο μείγμα που θα μείνει, ενσωματώνετε την κανέλα χτυπώντας καλά και προσθέτοντας ίσως ένα κουταλάκι έξτρα χυμό. 

Το νέο μείγμα το μοιράζετε ισόποσα πάνω σε κάθε φορμάκι.
Έτσι θα έχετε δύο διαφορετικά επίπεδα στο muffin: αυτό της βανίλιας και αυτό της κανέλας.
Κάπου εδώ επίσης, οφείλω να αναφέρω πως την ιδέα μου την έδωσε η Vita με το πανέμορφο Συννεφιασμένο κέικ της. Ευχαριστώ σε, πολύ Βαγγελιώ μου :-)).
Εγώ απλώς της έδωσα μια άλλη οπτική τόσο στα κεκάκια, όσο και μέσα στο γλάσσο.

Ψήνετε σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο για 25 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς.
Τα αφήνετε λίγο να κρυώσουν και ετοιμάζετε το γλάσσο κανέλας.

Ζεσταίνοντας σ’ ένα μικρό μπρίκι ή στον φούρνο μικροκυμάτων το υποβρύχιο με τον χυμό.
Ανακατεύετε μ’ ένα μικρό πιρουνάκι να ενωθούν καλά και προσθέτετε και το τελευταίο υπόλοιπο της κανέλας και το μοιράζετε πάνω από τα κεκάκια σας, όχι όμως πολύ ζεστό για να μπορέσει να σταθεί και στην επιφάνεια.

Συνοδεύουν τέλεια καφέ, τσάι ή κάποια άλλο αφέψημα της αρεσκείας σας.
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι, με πολύ αντοχή, δύναμη και τρυφερότητα μέσα στις ζωές σας

Μακαρόνια με κιμά; NΑΙ, γεμιστά και φουρνιστά!

Και μιλάμε για τα υπόλοιπα μακαρόνια κοχύλια, από αυτά που εδώ και καιρό δεν είχα κάτσει να φτιάξω, άφου άλλα πράγματα έμπαιναν και έβγαιναν στην κουζίνα μου όλο αυτό το διάστημα.

Έφτιαξα λοιπόν, τον κιμά μου κατά τα δικά μου γούστα από την προηγούμενη μέρα (με τα ακόλουθα υλικά) και την επομένη το απόγευμα γέμισα τα μακαρόνια μου για ένα φαγητό γρήγορα και γεμάτο γεύση.

Εσείς πάντα με τα δικά σας γούστα, πράττετε κατά το δοκούν.

Για τον κιμά

250 γραμ. κιμάς μοσχαρίσιος,

1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο,

2 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες,

1 μεγάλο καρότο, τριμμένο στο χοντρό του τρίφτη σας,

1 ποτηράκι κόκκινο κρασί,

½ ποτήρι χυμό ντομάτας,

1 ξύλο κανέλας,

5 κόκκους μπαχάρι,

λίγο φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο (για πραγματικό άρωμα),

αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο.

Βάζετε το λάδι στην κατσαρόλα να ζεσταθεί και ρίχνετε μέσα το κρεμμύδι και τις σκελίδες του σκόρδου. Όταν πάρει να γυαλίζει βάζετε και τον κιμά και όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα αφήνετε να μαγειρευτούν σε μέτρια φωτιά για 20 περίπου λεπτά. Να εξατμιστεί το κρασάκι και να πάρει ωραίο χρώμα ο κιμάς.

Τον αφήνετε λίγο να κρυώσει (ή από την προηγούμενη) και ετοιμάζεστε να γεμίστε τα κοχύλια σας.

250 γραμ. περίπου (το υπόλοιπο από ένα πακέτο), μου έδωσε ένα πλήρως γεμάτο μετρίου μεγέθους πυρέξ.

Λαδώνετε ελαφρώς ένα πυρέξ και με τη βοήθεια μικρού κουταλιού γεμίζετε με τον κιμά, αφού προηγουμένως έχετε αφαιρέσει τους κόκκους μπαχαριού, τη κανέλα και τις σκελίδες του σκόρδου.

Τα αραδιάζετε στο πυρέξ και ετοιμάζεστε για μια «υπερπαραγωγή» λευκής σάλτσας, όχι μπεσαμέλ!

Για την λευκή σάλτσα

1/3 κούπας γάλας φρέσκο,

½ κούπας γάλα εβαπορέ,

2 κούπες νερό,

2 αυγά,

1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό 2%,

2-3 κουταλιές λάδι,

½ κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,

½ κούπα τριμμένο κεφαλοτύρι.

Εάν σας έμεινε λίγος κιμάς, φυσικά δεν τον πετάτε! Μέσα στην κατσαρόλα του βάζετε όλα τα υλικά της λευκής σάλτσας, χτυπάτε καλά μ’ έναν αυγοδάρτη και ρίχνετε το μείγμα πάνω από τα κοχύλια (μέσα στο πυρέξ).

Ψήνετε το φαγητό στους 180 βαθμούς, σκεπασμένο με ένα αλουμινόχαρτο για 20 λεπτά.
Αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και αφήνετε να ψηθεί για 6-7 λεπτά ακόμη και να πάρει χρώμα.

Σημείωση: Το νερό στην αναλογία της σάλτσας μην σας φανεί πολύ.
Τα μακαρόνια δεν είναι προ-βρασμένα και θα το χρειαστούν, για να μαγειρευτούν σωστά.

Καλή σας απόλαυση.

Μπισκοτάκι μέντας;

Και μιλάμε για βουτυρένιο μπισκοτάκι με άρωμα μέντας και σοκολάτα.

Ε, μου ήρθε στο μυαλό ο συνδυασμός από τα αγαπημένα σοκολατάκια After Eight

και δεν μπορούσα να το ξεπεράσω, τόσο εύκολα.

Είπα λοιπόν να δω τι θα κάνω και στρώθηκα να δοκιμάσω.
Το πείραμα πέτυχε.

Δεν έχει τόσο έντονη γεύση μέντας όσο το σοκολατάκι, αλλά έχει άρωμα και τσαχπινιά
λόγω χρώματος  ;-))

Για 30 περίπου κομμάτια τα υλικά που χρειάστηκαν ήταν τα ακόλουθα:

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 και ½ κούπα βούτυρο ανάλατο αγελάδος,

1 κούπα ζάχαρη άσπρη (ή μισή μαύρη και μισή άσπρη)

1 μεγάλο αυγό,

½ κουταλάκι κοφτό μπεϊκιν πάουντερ,

¼ κουταλάκι κοφτό αλάτι,

½ κοφτό κουταλάκι βανίλιας,

1 και ½ κουταλάκι αποξηραμένη μέντας και τριμμένη σε σκόνη,

1 ποτηράκι λικέρ μέντας,

5-6 σταγόνες χρώματος ζαχαροπλαστικής πράσινο (δημιουργείται αν ανακατέψετε μπλε με κίτρινο)

½ κούπα σταγόνες πικρής σοκολάτας.

Σε μπολ χτυπάτε καλά το βούτυρο, που έχετε φροντίσει να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου, μαζί με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτετε το αυγό και όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύετε και πάλι σταδιακά ενσωματώνετε το αλεύρι και τις σταγόνες σοκολάτας, μέχρι να πάρετε ζύμη που θα ξεκολλά εύκολα από το φτερό του μίξερ. Συνεχίζετε λίγο με τα χέρια και δημιουργείτε 2-3 μπαστουνάκια ζύμης σαν μικρές μπακέτες ψωμιού.

Βάζετε την ζύμη για μια ώρα στο ψυγείο και κατόπιν κόβετε μ’ ένα μαχαίρι το κάθε μπαστουνάκι σε φέτες πάχους 1.5 εκατοστού. Στρώνετε τις φέτες σε ταψιά καλυμμένα με χαρτί φούρνου και ψήνετε για 8-10 λεπτά (ανάλογα με τον φούρνο).

Αφήνετε λίγο να κρυώσουν και είναι έτοιμα προς κατανάλωση, από μικρούς και μεγάλους με την ίδια χαρά, συνοδεύοντας καφεδάκι ή απλώς γάλα!

Ψαρό-μπιφτέκια γευστικά, εμπνευσμένα από την Πέπη

Η κουζίνα της Πέπης μας είχε μια πολύ ωραία συνταγή για σολωμό πριν λίγες μέρες.

Έχω ένα θέμα με τον σολωμό είναι η αλήθεια. Τον βρίσκω λίγο βαρύ στη γεύση, παρά το γεγονός ότι τα ψιλά φιλετάκια καπνιστού σολωμού μου αρέσουν ιδιαίτερα πάνω σε ψωμάκι με την προσθήκη απλώς λίγη καλής μουστάρδας.

Το φρέσκο ψάρι, όσες φορές το μαγείρεψα μου φάνηκε βαρύ. 

Αλλά τα μπιφτέκια της φίλης μας και η παρουσίασή τους μού  «κέντρισαν» με το πρώτο, το ενδιαφέρον!

Μπήκαν λοιπόν σε γραμμή παραγωγής, αλλά επειδή την ώρα που το αποφάσισα φρέσκο δεν μπορούσα να βρω, πήρα κατεψυγμένα κομμάτια. Και έκανα τα δικά μου πειράματα.

Δεν πείραξα ιδιαίτερα την συνταγή της Πέπης (εντάξει λιγάκι ίσως...).

Απλώς,επειδή ήθελα περισσότερα από 4 μπιφτέκια μαζί με τον σολωμό πρόσθεσα και ένα φιλέτο πέρκας σε ίση ποσότητα.

Λίγα φρέσκα κρεμμυδάκια καθώς κι’ ένα μικρό ξερό κρεμμύδι, λίγο πιπέρι και λίγο λάδι, όχι καυτερή πιπεριά, αλλά δύο μικρές πράσινες από τον μπαξέ της ταράτσας και έτοιμα τα ψαρό-μπιφτέκια μου.

Για 8 ψαρο-μπιφτέκια θα χρειαστείτε:

350 γραμ. σολωμό φιλέτο,

350 γραμ πέρκα φιλέτο,

3  φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα

1 μικρό ξερό κόκκινο κρεμμύδι επίσης ψιλοκομμένο,

1 λαϊμ χυμό και ξύσμα ή ένα ωραίο φρέσκο λεμονάκι,

1 κομμάτι (περίπου μισό δάχτυλό) φρέσκο τζίντζερ ψιλοκομμένο,

2 μικρές πράσινες πιπεριές (όχι καυτερές αν θα φάνε και μικροί)

αλατάκι, πιπεράκι και λίγο λαδάκι.

5-6 μικρά παξιμάδια κρίθινα (σκέτα ή και με μαυροκούκι)

Όλα τα υλικά θα αλεστούν στο multi (λίγα-λίγα όμως) και στο τέλος θα προσθέσετε και τα τριμμένα παξιμάδια.
Θα ζυμώσετε καλά να ενωθούν τα υλικά σας και θα τα αφήσετε για μια-δυο ώρες στο ψυγείο.
Πλάθετε κατόπιν τα μπιφτέκια σε κανονικό μέγεθος και είτε τα τηγανίζετε, όπως έκανε η φίλη Πέπη.
Είτε τα ψήνετε στον φούρνο πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, μαζί με λίγο ελαιόλαδο, ανακατεμένο με ελάχιστο νεράκι και λίγη σάλτσα σόγιας, στους 180 βαθμούς, στην μεσαία θέση του φούρνου και τα γυρίζετε μια φορά για να ψηθούν και από την άλλη πλευρά όπως έκανα εγώ, καθώς ήταν βραδάκι και δεν είχα διάθεση για τηγάνισμα  :-))

Συνοδεύτηκαν με το λαδολέμονο και μουστάρδα πάνω στα βραστά κολοκυθάκια, αλλά και ντοματούλα φρέσκια που στην φωτογραφία μας δεν φαίνεται.

Εσείς επιλέγετε σύμφωνα με την διάθεση και τα γούστα σας.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Σκεπαστή Δαμασκηνόπιτα με κρέμα Βανίλιας

Για μια ακόμη φορά  (τι πρωτότυπο αλήθεια, θα μου πείτε...) που η τάση μου για «ξέσπασμα» είχε ως κατάληξη ένα γλυκό!
Δεν φταίω όμως μόνον εγώ και τα νεύρα μου, αλλά και η αναγκαστική διήμερη αποχή από την κουζίνα για λόγους υγείας και ανωτέρας βίας, όπως επίσης και κάτι  δαμάσκηνα που ήταν μέσα στο αλουμινένιο σακουλάκι τους  καιρό τώρα μέσα στο ψυγείο, οπότε έπρεπε να γίνουν κάτι.
Βγήκαν λοιπόν και μπήκαν σε μπολ με χυμό βερίκοκου-πορτοκαλιού να κάνουν μπάνιο για 24ώρες, όσο το αριστερό μου χέρι έκανε παρέα με τα καλώδια που ήταν συνδεδεμένο :-)
Φούσκωσαν, αρωματίστηκαν και την επόμενη μέρα ήρθε η στιγμή της αξιοποίησής τους, καθώς
είχα αρχίσει να «συλλαμβάνω» την ιδέα το πονήματος κάπου μεταξύ: διαδρόμου, υπνοδωματίου, κουζίνας, γραφείου, ιατρείου κ.λ.π.…

Δαμασκηνόπητα με κρέμα βανίλιας 

(ένα φακελάκι με κρέμα βανίλιας, επίσης παραχωμένο και παραπονεμένο)

Χρειάζεστε απλά:

250 γραμ. δαμάσκηνα αποξηραμένα και χωρίς κουκούτσι,

1 ποτήρι χυμό βερίκοκο- πορτοκάλι- μήλο,

Βάζετε από βραδύς τα δαμάσκηνα με τον χυμό μέσα σ’ ένα μπολ να τα σκεπάζει.

Την επομένη μέρα, εκεί κατά το απογευματάκι πια, μπαίνετε στην κουζίνα με κακή διάθεση…για να βγείτε με καλή :-))
Βάλτε λίγη καλή μουσική  να παίζει...και που θα πάει θα φτιάξει το κέφι, φτιάχνοντας μια ωραία ζύμη (το ζύμωμα είναι καλό για εκτόνωση αλλά όχι με τις ώρες, τότε είναι απλώς πρόσθετη κούραση, για μένα τουλάχιστον) από :

350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

½ ποτήρι ελαιόλαδο (και ίσως κάτι παραπάνω)

1 αυγό,

1/3 ποτηριού χυμό βερίκοκο-πορτοκάλι-μήλο,

3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,

½ κοφτό μαγειρική σόδα,

2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άσπρη.

Ζυμώνετε μέχρι να πάρετε μια ζύμη ελαστική και κάπως σφιχτή, για τον λόγο αυτό ίσως χρειαστεί λίγο παραπάνω λαδάκι στη διαδικασία.

Κατόπιν αφήνετε λίγο τη ζύμη κατά μέρος και περιλαμβάνετε τα δαμάσκηνα.

Αλέθετε την μισή ποσότητα τους, στο multi με τον χυμό που έχει μείνει μέσα στο μπολ και τα υπόλοιπα τα διατηρείτε ολόκληρα.

Σ’ ένα μπολάκι για να φτιάξετε την κρέμα βανίλιας, βάζετε :

1 φακελάκι κρέμα βανίλιας,

2 αυγά,

½ κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,

½ ποτήρι γάλα σε φυσική θερμοκρασία.

Χτυπάτε καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά σας.

Την ίδια στιγμή που κάνετε την πιο πάνω διαδικασία σ’ ένα μικρό κατσαρολάκι ζεσταίνετε:

1 ποτήρι γάλα μαζί με 2 κουταλιές ζάχαρη ( ή 2 κουταλιές μέλι), να λιώσει η ζάχαρη αλλά μην παραβράσει το γάλα. Στη συνέχεια ενώνετε το μείγμα κρέμας-αυγών με το ζεστό γάλα σταδιακά και πάντα ανακατεύοντας.

 Πάμε τώρα για το μοντάρισμα της ζύμης μας, την οποία θα στρώσετε σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο για περισσότερη διευκόλυνση.

Χωρίζετε τη ζύμη σε δύο μέρη. Αναλογία 2/3 και 1/3.   

Το μεγαλύτερο κομμάτι θα το ανοίξετε με τη βοήθεια μικρή ρολού πάνω σε χαρτί αντικολλητικό, μεγαλύτερο από το πάτωμα της φόρμας μιας και πρέπει να καλυφτούν και τα πλαϊνά της τοιχώματα.

Το μεταφέρετε στην φόρμα. Από πάνω στρώνετε τα λιωμένα δαμάσκηνα.

Ρίχνετε στην συνέχεια το μείγμα της κρέμας βανίλιας και προσθέτετε κυκλικά μέσα στη φόρμα και τα ολόκληρα δαμάσκηνα.

Ανοίγετε και το δεύτερο κομμάτι ζύμης και το μεταφέρετε από πάνω για να καλύψετε την γέμιση, αναποδογυρίζοντάς το με την βοήθεια του χαρτιού πάνω στην επιφάνεια της κρέμας.

Γυρίζετε τα πλαϊνά και κλείνετε προς το κέντρο του πάνω φύλλου και τα πλαϊνά του κάτω για να κλείσει σαν φάκελος η ζύμη.
Αν τώρα βγει λίγη κρέμα (αφού είναι αρκετά αραιή) στην επιφάνεια, μην σας φοβίσει.

Όλα θα βρουν την θέση τους (!!) κατά το ψήσιμο.

Πασπαλίστε την επιφάνεια με λίγη ζάχαρη, για να καραμελώσει με το ψήσιμο και ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο, πάνω-κάτω αντιστάσεις στους 180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά.

Η κρέμα θα σφίξει κατά το ψήσιμο, είναι απολύτως βέβαιο.

Αφήνετε να κρυώσει καλά και την ξεφορμάρετε πάνω σε αντίστοιχη πιατέλα, αφαιρώντας και το αντικολλητικό χαρτί.  Εάν θέλετε μπορείτε να πασπαλίσετε με λίγη έξτα άχνη. Αλλιώς σκέτη.
Καλή σας απόλαυση.

H τάρτα κολοκυθιών της Ξανθής.

Όταν διάβασα την τάρτα με κολοκυθάκια και κολοκυθο-ανθούς της Ξανθής ήταν τέτοια η ώρα που δεν μπορούσα παρά να την «λιγουρευτώ» όπως κάθε αξιοπρεπής λιχούδης  :-))  που σέβεται τον εαυτό του αλλά και  τις ωραίες γεύσεις.

Δεν πέρασε λοιπόν μια μέρα, και να την έτοιμη κι’ από εμένα.

Το ίδιο βράδυ ανέβασα την φωτογραφία του κομματιού, στο προφίλ της φίλης μας στο FB.

Έγινε συναρπαστικά νόστιμη. Και σας προτείνω να την δοκιμάσετε.

Στο blog της Ξανθής θα δείτε βήμα-βήμα όλη τη διαδικασία, οπότε το θεωρώ λιγάκι υπερβολή να σας τα γράψω κι' εγώ απ' εδώ.
Κάντε της λοιπόν μια επίσκεψη.

Προσωπικά οι μόνες αλλαγές ή προσθήκες που έκανα ήταν : το μισό κουταλάκι κοφτό κουρκουμά, σε σκόνη, στην ζύμη μου. Ενώ αντί για δενδρολίβανο έβαλα δυόσμο πρόσφατα αποξηραμένο από τα φυτά της ταράτσας μας, που θεωρώ πως ταιριάζει πάρα πολύ όμορφα με τα κολοκυθάκια.

Τα τυριά που χρησιμοποίησα κι εγώ, δύο: Gouda και  Κυπριακό Χαλούμι,  τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη μου.

Δοκιμάστε την, λοιπόν.
Είτε όπως μας την παρουσίασε η Ξανθή, είτε με τις μικρές δικές μου αλλαγές, νομίζω πως θα σας αρέσει ιδιαίτερα.
Καλή εβδομάδα να έχουμε...

Μπριος γεμιστό ... με ελαιόλαδο!

Τα μπριός είναι μια λαχταριστή λιχουδιά ειδικά για το πρωϊνό, κι αν τύχει να είναι και ελαφρώς ζεστούτσικα είναι  σκέτο όνειρο!

Τα μπριος για να φτιαχτούν απαιτούν, οπωσδήποτε αυγά και βούτυρο. Αλλά κάπως πρέπει να καταφέρουμε να τα κάνουμε λίγο πιο υγιεινά και ίσως και πιο μεσογειακά.

Έτσι λοιπόν έκανα την σκέψη να κάνω τη ζύμη μου αποκλειστικά με ελαιόλαδο.

Και τελικά οι αναλογίες που έβαλα μου έδωσαν πραγματικά ωραίο και ελαφρύ στη γεύση αποτέλεσμα, χωρίς να φαίνεται καθόλου το λάδι στη γεύση, ενώ η σκέψη για «γέμισμα» τους ήταν καθοριστική του αποτελέσματος!  

Υλικά για 2 στρογγυλά ταψάκια 23 εκατ.

Για τη ζύμη:

700 γραμ. αλεύρι λευκό για όλες τις χρήσεις,

350 γραμ. νερό,

100 γραμ. ελαιόλαδο,

2 μέτρια αυγά,

½ κούπα ζάχαρη,

½ κοφτό κουταλάκι αλάτι,

2 κουταλάκια γεμάτα τριμμένη κανέλα,

½  κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,

1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο γαρύφαλλο,

1 και ½ φακελάκι ξηρή μαγιά.

Όλα τα πιο πάνω υλικά μπήκαν με αυτήν ακριβώς τη σειρά στον αρτο-παρασκευαστή μου.
Η χαρά του ζυμώματος σε αυτή τη περίπτωση πάει …αλλά την προτιμούν τα κουρασμένα χέρια
μου :-)

Όταν η ζύμη μου ήταν έτοιμη την έβγαλα από το μηχάνημα και τη χώρισα σε δύο ίσα μέρη.  Έστρωσα αντικολλητικό χαρτί πάνω στο πάγκο εργασίας του οποίου και λάδωσα ελαφρώς την επιφάνεια. Με την βοήθεια μικρού ρολού άνοιξα το κάθε κομμάτι σε φύλλο όπου μετά έστρωσα τη γέμισή μου.

Για τη γέμιση:

1 κούπα καρύδια σε χοντρά κομμάτια

1 κούπα γλυκό σταφύλι χωρίς το σιρόπι του.

Η γέμιση από γλυκό σταφύλι, μόνον όμως τις ρόγες του σταφυλιού, αφού το στράγγιξα από το σιρόπι του καθώς και αρκετό καρύδι σε χοντρά κομμάτια, μου ήρθε καθώς έπεσε το μάτι μου πάνω στο βάζο του γλυκού!

Κάθε κομμάτι ζύμης αφού το στόλισα με τα πιο πάνω υλικά το χώρισα σε τρία μέρη και κάθε μέρος έγινε ένα στριφτό μπαστουνάκι και πήρε τη θέση του μέσα στο ταψί για να δημιουργήσω ένα στριφτάρι, όπως κάνουμε με τις  αλμυρές πίτες.

Μπήκαν στον ελαφρώς ζεστό φούρνο και έμεινα εκεί για 45 λεπτά μέχρι να πραγματοποιηθεί το δεύτερο φούσκωμα.

Στη συνέχεια ψήθηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι που ρόδισε η επιφάνειά τους.
Τα άφησα να κρυώσουν και έκανα σχέδια στην επιφάνεια με λιωμένη μαστίχα υποβρύχιο για τον στολισμό τους.

Εξαιρετικά αφράτα και μυρωδάτα. Χωρίς να είναι πολύ γλυκά και με γεύση που κρατά μέχρι και την τελευταία μπουκιά. Κάθε μπουκιά και έκπληξη καθώς συναντάς το σταφυλάκι ή το καρυδάκι στο δόντι  :-)) και μέσα σε πλαστική σακούλα τροφίμων κρατά μέχρι και μια εβδομάδα.
Έρχεται λοιπόν Σαββατοκύριακο, οπότε είναι μια καλή πρόταση για το πρωϊνό της Κυριακής σας, εάν έχετε την διάθεση να το δοκιμάσετε.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Παπουτσώσαμε και τα λουκάνικα!

Όταν τα υλικά είναι λίγα γιατί έχουν ξεμείνει από μια άλλη συνταγή... απλώς πρέπει να σου έρθει μια "φλασιά"για να τα αξιοποιήσεις και να μην πάνε χαμένα, καθώς θα περιμένουν την σειρά τους μέσα στο ψυγείο.

Έτσι μου είχαν ξεμείνει 2 λουκάνικα μεγάλα, τύπου Φρανκφούρτης, από τα hot dogs του τελευταίου δεκαημέρου (επαναλαμβάνουμε πια την εκτέλεση συχνά :-))
Μας βρίσκονταν και 2 μεγάλες μελιτζάνες φλάσκες και είπα να τα συνδυάσω όλα...και ο Άγιος Ευφρόσυνος (ο προστάτης των μαγείρων) βοηθός, για το αποτέλεσμα που θα έβγαινε.

Πλύθηκαν οι μελιτζάνες. Κόπηκαν ακριβώς στην μέση. Αφαιρέθηκε η ψίχα τους. Αλατίστηκαν και έκατσαν για λίγο στην άκρη να περιμένουν.

Η ψίχα ψιλοκόπηκε, εκτός από τα μέρη που είχαν αρκετό σπόρο, τα οποία και δεν χρησιμοποίησα, και μπήκε στο τηγάνι να σοταριστεί παρέα μ’ ένα μέτριο ψιλοκομμένο κόκκινο κρεμμύδι.

Από κει και πέρα, τα υλικά που προστέθηκαν στο τηγάνι ήταν:

1 ντομάτα κομμένη σε κύβους χωρίς πολλά υγρά,

2 λουκάνικα κομμένα επίσης σε κύβους,

μοσχοκάρυδο φρεσκό-τριμμένο, πιπέρι, σκόνη σκόρδου, λίγος φρέσκος ψιλοκομμένος βασιλικός και ελάχιστο αλάτι.  Όλα μαζί αποτέλεσαν την γέμιση για τις μελιτζάνες.

Ξέπλυνα τις μελιτζάνες με νεράκι για να φύγει το αλάτι. Τις γέμισα και  έτοιμες.
Όμως για να γίνουν παπουτσάκια, μια μπεσαμέλ ή μια τυρένια επικάλυψη την τράβαγε ο οργανισμός τους!  Προτίμησα την δεύτερη εκδοχή (ήταν και πιο εύκολη αλλά και πιο light) και έτσι προέκυψε το μείγμα της τυρένιας επικάλυψης από:

2 μέτρια αυγά,

½ κούπα φρέσκο γάλα,

1 κούπα φέτα πικάντικη τριμμένη

¼ κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο.

Μπήκαν στο ταψί, μαζί με λαδάκι, χυμό ντομάτας και νεράκι και ψήθηκαν στους 180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά.

Μια άλλη πρόταση για παπουτσάκια λοιπόν, με υλικά για 2-3 άτομα. Εσείς αν θέλετε για περισσότερα απλώς υπολογίστε ανάλογα τα υλικά σας και ως απλή συμβουλή: μην το παρακάνετε με τα μπαχαρικά γιατί τα λουκάνικα είναι ήδη αρκετά πικάντικά

Μήλα παντού...

Οι μηλόπιτες δίνουν και παίρνουν. Όπου κι αν κοιτάξεις τούτη την εποχή: σε blogs, σε ηλεκτρονικά sites περιοδικών εσωτερικού και εξωτερικού, αλλά και σε έντυπα φύλλα (μιλάω για το τυπωμένο πια περιοδικό) υπάρχουν εκδοχές και παραλλαγές για μηλόπιτα.

Από Τάρτα Tatin μέχρι … μηλόπιτα σε μορφή μπακλαβά (αυτή πραγματικά θέλω να την δοκιμάσω κάποια στιγμή). Όσο για τα πιτάκια και τα μαφφινάκια είναι η καλύτερη εκδοχή για mini ατασθαλίες, με πιο αγαπημένα για μένα τουλάχιστον τα πιτάκια με ζύμη που περιέχει λευκό κρασί ή ρετσίνα. Είναι πραγματικά πεντανόστιμα και με πάνε πολλά χρόνια πίσω, μιας και ήταν από τις πρώτες μου προσπάθειες στην κουζίνα για ζύμη, αφού γίνονται τόσο εύκολα.

Σ’ αυτήν την φάση λοιπόν και αφού κόντευα στην κυριολεξία να "δαγκώσω" οθόνες και σελίδες περιοδικών :-)) έκανα κι’ εγώ μια γρήγορη μηλόπιτα για το απογευματινό μας, καφέ ή τσάι, μετά από μια κοπιαστική μέρα με μπόλικες δουλειές στο σπίτι. Και έβαλα μέσα ότι υλικά είχα τα οποία και ήθελα να καταναλώσω. Εξηγούμαι πάραυτα λοιπόν...

Μηλόπιτα με λεπτή ζύμη ή χυλό.

Για ένα μέτριο στρογγυλό  (25 εκατ.) ταψί φούρνου.

5 μέτρια μήλα Γκόλτεν που είναι πια στο φόρτε τους και όχι ψυγείου!

150 γραμμάρια βούτυρο, (τα 50 στο ταψί, τα 100 στον χυλό).

3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη (στο ταψί).

½ κουταλάκι κανέλα (στο ταψί πάνω από τα μήλα).

100 γραμ. ρυζάλευρο,

150 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

2 μέτρια αυγά,

1 κουταλάκι κανέλα,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

1κοφτό κουταλάκι βανίλια σκόνη,

1 σφηνάκι λικέρ πορτοκάλι,

½ κούπα χυμό από πορτοκάλι,

1 ποτηράκι κρασιού μέλι ή πετιμέζι (ή ακόμη και σιρόπι από κάποιο γλυκό κουταλιού που σας έχει μείνει).

½ κούπα γάλα φρέσκο.

Λιώνετε κατ’ αρχάς το βούτυρο. Το 1/3 της ποσότητας θα το βάλετε στο ταψί που θα κάνετε το γλυκό σας (όχι πολύ μεγάλο για την πιο πάνω ποσότητα υλικών, το 25άρι είναι καλό), το υπόλοιπο θα πάει στον χυλό.

Πάνω στο λιωμένο βούτυρο θα πασπαλίσετε την μαύρη ζάχαρη.

Στρωματάκι στην ζάχαρη θα κάνουν τα μήλα, που προηγουμένως έχετε καθαρίσει και κόψει σε μισοφέγγαρα όχι πολύ λεπτά απαραίτητα.

Θα τα ραντίσετε με το πρώτο μισό κουταλάκι κανέλας.

Ετοιμάζετε τώρα τον χυλό με όλα τα υπόλοιπα υλικά, ανακατεύοντας με τον αυγοδάρτη.
Μην ξεχάστε το υπόλοιπο βούτυρο!

Το μείγμα θα βγει ίσως λίγο σφιχτό, όπως ο χαλβάς από σιμιγδάλι, προσθέστε λίγη πορτοκαλάδα ή λίγο γάλα ακόμη.

Ρίχνετε τον χυλό πάνω από τα στρωμένα μήλα και με την βοήθεια κουταλιού το απλώνετε να πάει παντού.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, για 35 λεπτά, στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια του γλυκού.

Αφήνετε να κρυώσει καλά, χαρακώνετε γύρω-γύρω τα τοιχώματα και αναποδογυρίζετε σε κατάλληλη πιατέλα.

Το ζητούμενο είναι να μην έχετε έναν πολύ παχύ χυλό, πάνω από τα μήλα σας.

Ενώ τα μήλα θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα σαν κομμάτια για να κάνουν την διαφορά.

Καραμελωμένα, αρωματικά μήλα! Έτοιμα για κατανάλωση.

Η μηλόπιτα αυτή: σκέτη, με παγωτό βανίλια αλλά και με στραγγιστό γιαούρτι (ναι σας το υπογράφω, γιατί εγώ έτσι την έφαγα) τρώγεται πολύ γρήγορα :-))

Όμως η χάρη μου δεν σταμάτησε εδώ...
Αφού είχα φτιάξει αυτή τη μηλόπιτα, είχα μέσα στο μυαλό μου το post της φίλης Ερης για τα μηλομπισκότα με βρώμη. Αυτό από τη στιγμή που το διάβασα  ... έπρεπε και να το φτιάξω!!!

Και φυσικά τα έφτιαξα το ίδιο απόγευμα...γιατί ο λιχούδης άνθρωπος (όπως εγώ) όσο κουραμένος και να είναι, τη λιχουδιά θα την φτιάξει!!! μην υπολογίζοντας κόπο και ώρα!

Έγιναν θαυμάσια. Μπορείτε να τα φτιάξετε και εσείς μιας και είναι από τις πιο εύκολες συνταγές για μπισκότα. Αν δε θέλετε, προσθέστε και άλλους ξηρούς καρπούς πέρα από τα καρύδια. Προσωπικά έβαλα και φυστικάκια Αιγίνης.

Ενώ επειδή έκανα ποσότητα μεγαλύτερη από αυτήν της ΄Ερης μας, έβαλα και βούτυρο και ελαιόλαδο.
Τα αρώματα και υφή των μπισκότων, είναι συναρπαστικά.
Μόνο το μικρό μας "στριμμένο άντερο" δεν ικανοποιήθηκε γιατί δεν είχαν σοκολάτα και ίσως το μαλακό του ψημένου μήλου να μην ήταν το καλύτερο του!
Οι μεγάλοι πάντως έπεσαν με τα μούτρα  :-))
Σ' ευχαριστούμε Έρη για την όμορφη συνταγή σου.
Ενώ για εμένα σίγουρα θα υπάρξει και δεύτερη και τρίτη εκτέλεση... μέσα στην διάρκεια του χειμώνα. Καλό μήνα σε όλες και όλους.