Μια ανάρτηση ...για την αποχή.

Επειδή κάποιες φίλες αναγνώστριες με ρώτησαν, θέλησα να απαντήσω με μια μικρή ανάρτηση.

Πραγματικά απέχω το τελευταίο διάστημα από τις αναρτήσεις τούτου το blog.

Ίσως ήρθε ο καιρός να κλείσει αυτός ο όμορφος δημιουργικός κύκλος καταγραφής και δημοσιεύσεων.
2009.....2019 (και είμαστε πια στο 2020) πιστεύω πως 10 χρόνια είναι αρκετά για να διατηρείς ένα blog, όχι επαγγελματικού χαρακτήρα, όπως το δικό μου. Αν δε, συνυπολογίσω και συμμετοχή σε ομαδικά blogs κατά τα προγενέστερα, του 2009, χρόνια...τότε είναι ακόμη περισσότερα, οπότε σωστά ο κύκλος δείχνει να ολοκληρώνεται.

Άλλωστε, έχουν γεννηθεί αρκετά blogs με πιο φρέσκια παρουσίαση και μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων, ακόμη και όταν αντιγράφουν.
Ενώ οι επαγγελματίες μάγειροι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους, καλύπτοντας κάθε γούστο αλλά και κάθε κενό που ίσως να υπήρχε για τις απλές μαγείρισσες (όπως είναι η αφεντιά μου).

Όπου κι' αν ανατρέξει κανείς μπορεί να βρει συνταγές για τα υλικά που διαθέτει αλλά και τα υλικά που θα ήθελε να δοκιμάσει.
Τα πάντα υπάρχουν και αυτό είναι το ωραίο και το θαυμαστό με τον πλουραλισμό του διαδικτύου!

Συνεχίζω να μαγειρεύω και να πειραματίζομαι αρκέτες ημέρες και ώρες.
Διαβάζω συχνά όλα τα blogs που παρακολουθούσα από χρόνια (αρκετά έχουν πια σταματήσει να είναι ενεργά) και προσπαθώ να μαγειρεύω αρκετά (έστω και με τις δικές μου παραλλαγές και πινελιές) απ' όσα μου κάνουν "κλικ" με το που τα διαβάζω.
Ξεφυλλίζω βιβλία και περιοδικά που ήδη έχω στο αρχείο μου, έχοντας το αρκετά ξεσκαρτάρει το τελευταίο διάστημα, καθώς ο χώρος αλλά και ο χρόνος μου, είναι κάτι πάρα πάνω από πολύτιμος.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, αν τα φέρει έτσι το ρεύμα και ο καιρός, σας εύχομαι τα καλύτερα.
Υγεία και Δύναμη στην κάθε σας μέρα.

Γλυκές προτάσεις ...με αναδρομές στις παλιές σελίδες και σκέψεις

Ομολογώ πως φέτος δεν έχω καθόλου καταπιαστεί με σκέψεις για γλυκά Χριστουγέννων.

Πρόσφατο τραπέζωμα στο σπίτι μας, λόγω γενεθλίων, είχε σαν αφορμή να ετοιμάσω καρυδάτο μπακλαβά με μέλι, αλλά κι' ένα ελαφρύ γλυκό ψυγείου με σφολιατίνια και φράουλες κομπόστα που είχα κονσερβοποιήσει και αποθηκεύσει από το καλοκαίρι.

Έτσι τώρα, φτάνοντας ίσως προς την τελική ευθεία για την αγορά υλικών, μπαίνω στην λογική να "ψάχνομαι" για το τι τελικά θα φτιάξω και όλο "ξεφυλλίζω" τις παλιές μου αναρτήσεις.

Είπα λοιπόν να τις ξανά-θυμίσω και σε όσους μπαίνουν στην λογική να με διαβάζουν για λίγο, τούτο το διάστημα, καθώς πολλά συμβαίνουν και ο χρόνος πιέζει χωρίς έλεος, όλους μας.

Για δείτε λοιπόν, τον πρόσφατο Λευκό Κορμό Καρύδας, την παλαιότερη  Κυδωνόπιτα των Χριστουγέννων,  αλλά και τις Φωλιές Κάστανου που είναι πάντα επίκαιρο υλικό τέτοιες ημέρες.

Για την Πρωτοχρονιά ίσως μια γιορτινή Γεμιστή Πλεξούδα να κλέψει την παράσταση στο τραπέζι με τους φίλους και τους αγαπημένους και ένα ελαφρύ επιδόρπιο με Άρωμα Μαστίχας και κομπόστα αποξηραμένων φρούτων μπορεί να δροσίσει και να αλλάξει την γεύση στον ουρανίσκο, μετά από ένα πιο βαρύ γεύμα.

Όπως και να ΄χει, προτάσεις υπάρχουν αρκετές κάτω από την ετικέτα με την επωνυμία "Χριστουγεννιάτικα", αλλά και πάρα πολλές σε αγαπημένα φιλικά blogs και φυσικά σε όλο τον ευρύ φανταστικό κόσμο της γεύσης του διαδικτύου, εσείς μένει να διαλέξετε!

Εκείνο που έχει όμως αξία, είναι να αποφασίσουμε να περάσουμε όμορφα και καλά, παρέα με αυτούς που εμείς θα επιλέξουμε να είμαστε αντάμα στο τραπέζι και στο σπιτικό μας. 

Γιατί η αλήθεια είναι, ότι οι μέρες περιέχουν και λίγο "καταναγκασμό" εντός τους... κι αυτό δυστυχώς δεν είναι κάτι που προσωπικά αντέχω πια.
Μεγαλώνω βλέπετε και η φιλοσοφία μου αλλάζει.

Σας εύχομαι καλά ψαξίματα και "φωτίστε" με και εμένα με καμιά καλή ιδέα.

Ένα γενικό σχόλιο....

Το άρθρο που επισυνάπτεται, γραμμένο το 2015, ενδεχομένως να είχε νόημα την εποχή που γράφτηκε.
https://www.forummagazines.gr/psito/articles/food-blogging-ergaleio-proothisis-gastronomias?page=3

Σήμερα όμως, 4 χρόνια μετά, τα πράγματα θεωρώ πως έχουν αλλάξει αρκετά, για να μην πω δραματικά και φανώ υπερβολική.

Οι ονομαζόμενοι foodd bloggers (πολλοί περισσότεροι από αυτούς που μνημονεύονται στο άρθρο) αρκετούς από τους οποίους είχα την τύχη να τους γνωρίσω προσωπικά σε συναντήσεις που οι ίδιοι διοργανώναμε αλλά και σε everts εταιριών και περιοδικών, δεν είναι ενεργοί πια και σταδιακά άφησαν το bloggin (ως χομπυ) πίσω τους.

Πολλοί (ανάμεσά τους κι' εγώ) γράφουμε όλο και λιγότερο. Άλλοι πάλι, γράφουν πιο στοχευμένα και με προσωπικούς ενδεχομένως περιορισμούς. Λίγοι παραμένουν πιστοί στη συνεχή ενημέρωση των blogs που δημιούργησαν (εκτός από αυτούς που ίσως δεσμεύονται με κάποια συμβόλαια με εταιρίες τροφίμων).

Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί οι διαφημιστικές εταιρίες μας βομβαρδίζουν συνεχώς με δελτία τύπου για κάτι που έχει κάνει ο "x" διαφημιζόμενος (για ένα προϊόν που βραβεύτηκε, για έναν διαγωνισμό που τρέχει, για μια νέα συσκευασία που λάνσαραν κ.λ.π.).

Προσωπικά αναφέρω συνέχεια στα τηλεφωνήματα που δέχομαι, πως διατηρώ το blog γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω, πειραματιζόμενη στην κουζίνα μου και μοιράζομαι απλώς αυτήν την εμπειρία με όσους κάνουν τον κόπο να με διαβάσουν και να σχολιάσουν κάποιες φορές. Διότι συμβαίνει να διαβάζουν αρκετοί αλλά να μην μπαίνουν στην λογική να σχολιάσουν.

Αναρτήσεις έτοιμων και υπαγορευμένων δελτίων τύπου ΔΕΝ κάνω και αναφέρομαι (όταν αναφέρομαι...) σε ελληνικά προϊόντα μόνον όταν τα έχω προσωπικά επιλέξει και δοκιμάσει. 

Αυτά τα ολίγα, προς όποια διαφημιστική εταιρία και εκπρόσωπο αυτής, κάνει τον κόπο να με διαβάσει πριν με πάρει ξανά τηλέφωνο.

Καλή Χρονιά με Αρώματα Εσπεριδοειδών

Ακόμη δεν κατάφερα να "πειθαρχήσω" και να κάτσω να γράψω συνταγές που παράχθηκαν μέσα στο 15ηθημερο των εορτών.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα και ώρα για κάτι τέτοιο, καθώς οι οικογενειακές βόλτες, οι οικογενειακές μαζώξεις και οι συναντήσεις με φίλους δεν άφησαν πολλά περιθώρια.
Ελπίζω σιγά-σιγά να καταφέρω να "επανασυνδεθώ" με το blog και τα δρώμενα στον χώρο των φίλων food bloggers, αλλά μέχρι τότε εύχομαι ολόψυχα σε όλες και όλους που έχουν την ίδια αδυναμία στις γεύσεις, μια Καλή, Ειρηνική, Γαλήνια και πολύ Γευστική Νέα Χρονιά.

Επειδή δε, είθισται να γίνονται ανασκοπήσεις στα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς, εγώ λέω να κάνω μια ανασκόπηση στις γλυκιές συνταγές με πορτοκάλια, μανταρίνια και κουμ κουάτ, καθώς η παραγωγή εσπεριδοειδών ήταν και πάλι μεγάλη.
Τσάντες με πορτοκάλια, μανταρίνια και λεμόνια προσπαθούν να βολευτούν.
Έπλυνα, έτριψα, έστυψα, έφτιαξα... χυμούς σε μπουκαλάκια, χυμούς σε ποτήρια, ξύσμα σε γλυκά των ημερών, μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού (μέχρι και στην Ολλανδία στείλαμε...)

Δοκιμάστε λοιπόν, ότι σας κεντρίσει το ενδιαφέρον και είναι μέσα στα πλαίσια της ζαχαροπλαστικής δράσης σας, χωρίς αναστολές και σκέψεις για δίαιτα κατόπιν εορτών :-)
Τα λέμε, σύντομα...

Ταρταλέτες πορτοκαλιού
http://aromavanillias.blogspot.com/2017/11/blog-post_29.html

Κρακελέ μπισκότα με μανταρίνι και ταχίνι
http://aromavanillias.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html



Μαρμελάδα μανταρίνι και κουμ κουάτ
http://aromavanillias.blogspot.com/2018/11/blog-post_18.html



Μανταρινένια
http://aromavanillias.blogspot.com/2017/11/blog-post_21.html

Τάρτα Μανταρίνι με σοκολατένια ζύμη
http://aromavanillias.blogspot.com/2016/12/blog-post_5.html



Κέϊκ Πορτοκαλιού αφράτο και απολαυστικό
http://aromavanillias.blogspot.com/2018/11/blog-post.html

Καλά Χριστούγεννα

Επισήμως εύχομαι και από τούτο το ημερολόγιο, καλά Χριστούγεννα σε όλες και όλους.

Οι μέρες είναι κυρίως για τα παιδιά, αλλά και για τα παιδιά που κρύβουμε οι μεγαλύτεροι μέσα μας.

Έλεγα πως δεν θα στολίσω φέτος καθώς η χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη και επεισοδιακή, αλλά ο "μικρο-μέγαλος" της παρέας (με την καλή την έννοια το λέω το μικρο-μέγαλος..) που είναι όπως μας λέει πια μεγάλος, αλλά στην ουσία παραμένει παιδί, δεν μπορούσε να το συγχωρέσει στην μάνα του, ότι δεν θα κάνει χριστουγεννιάτικο δένδρο.

Αν λοιπόν σε απειλούν με την σωματική σου ακεραιότητα :-)) τι να κάνεις;
Ενδίδεις και προχωράς στη ντεκορασιόν της κατοικίας, με αλλαγές σε χρωματική παλέτα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές και με κρυφή σκέψη στην πίσω πλευρά του μυαλού σου, να μην έχεις μετά πολύ "ξεστόλισμα".

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, φίλες και φίλοι.
Ότι καλύτερο στον δρόμο όλων μας και με διάθεση να μοιραστούμε στιγμές χαράς και γαλήνης με όσους αγαπάμε και σεβόμαστε.

Γλυκιές αξιοποιήσεις ή αλλιώς "μπράουνις" με τσουρέκι

Πολύ καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι στο blog.
Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι ότι έχω "τελειώσει" μαζί του...
Νοιώθω πως σταδιακά το αφήνω πίσω μου κι' αυτό το κεφάλαιο, ενώ απλώς γίνομαι "θεατής" σε ότι νεώτερο παρουσιάζεται.
Πολλές οι νέες προσπάθειες από άτομα που επιθυμούν να ασχοληθούν πιο "επαγγελματικά" με το είδος.
Πολλές οι προσπάθειες που απλά επαναλαμβάνουν παλαιότερες δημιουργίες, πολλές και οι προσπάθειες που "κοπιάρουν" άλλους (!) και πάει λέγοντας...

Προσωπικά μαγειρεύω σχεδόν κάθε μέρα, καθώς η οικογένεια είναι παρούσα και πάντα θέλει το πιάτο της στο τραπέζι, αλλά νοιώθω ότι δεν έχω την πειθαρχία που είχα στο παρελθόν για να συνδυάζω, να φωτογραφίζω και να γράφω για όσα και ότι μαγειρεύω.

Από την άλλη ίσως ήρθε καιρός να περάσω κι' εγώ σε μια νέα πλατφόρμα για το blog, αλλά δεν το έχω πάρει και απόφαση το ομολογώ (παρά τις συμβουλές της καλής μου Ερμιόνης).  Χάθηκα κάπου στην μετάφραση...και μετά βαρέθηκα... (τόσο απλά).

Μέχρι τότε απλώς σκέφτομαι, δημιουργώ και ενίοτε αναβάλω τις αποφάσεις που πρέπει να πάρω. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μέχρι να πω ότι κατεβάζω οριστικά "ρολά"  δεν θα γλυκαθούμε κιόλας :-))
Την χρωστούσα την συνταγή καθώς την ανέβασα στο FB πριν μερικές ημέρες, με τα τσουρέκια που αξιοποίησα από το Πάσχα και τα οποία είχαν μείνει στην κατάψυξη.

Πουτίγκα ή μπράουνις σοκολάτας-φράουλας με τσουρέκι

Υλικά για ένα κανονικό πυρέξ φούρνου
400 γραμ. τσουρέκι,
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος,
125 γραμ. κουβερτούρα 70%,
125 γραμ. κουβερτούρα γάλακτος,
2-3 κουταλιές σούπας σπιτική μαρμελάδα φράουλα,
6-7 φράουλες φρέσκιες κομμένες σε μεγάλα κομμάτια,
1,5 κουταλιά κακάο άγλυκο (σκόνη καλά κοσκινισμένο)
100 γραμ. τυρί κρέμα σε θερμοκρασία δωματίου,
2 φλιτζάνια γάλα φρέσκο,
1 κουταλιά σούπας (όχι πολύ γεμάτη) στιγμιαίο καφέ,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
2 μέτρια αυγά,
2-3 κουταλιές καρύδια χοντροκομμένα,
Επιπλέον λίγη τριμμένη κουβερτούρα για την επιφάνεια (μπορεί να βάλετε και άσπρη για περισσότερο εφέ).

Αρχικά βουτύρωσα καλά το πυρέξ και έκοψα το τσουρέκι σε μεγάλους κύβους. Έστρωσα τους κύβους παντού μέσα στο πυρέξ καλύπτοντας καλά όλα τα σημεία και με διπλό ύψος πολλές φορές.

Πάνω από το τσουρέκι έβαλα διάσπαρτα την μαρμελάδα φράουλα.
Κατόπιν έπλυνα, καθάρισα και έκοψα τις φράουλες, τις οποίες επίσης σκόρπισα πάνω από το τσουρέκι και την μαρμελάδα.

Επόμενο υλικά πάνω από το τσουρέκι, τις φράουλες και την μαρμελάδα...τα χοντροκομμένα καρύδια παντού στην επιφάνεια.

Μέσα σε μια μέτρια κατσαρόλα έβαλα το βούτυρο κομμένο σε κομμάτια καθώς και τις κουβερτούρες.  Συμπλήρωσα με το γάλα, το κακάο και τον στιγμιαίο καφέ.
Όλα τα υλικά αυτά σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συχνά-πυκνά με τον αυγοδάρτη ώστε να ενωθούν τα υλικά.
Κατόπιν πρόσθεσα το τυρί κρέμα και την βανίλια, ανακατεύοντας για λίγο ακόμη.
Κατέβασα την κατσαρόλα από την φωτιά και έριξα ένα-ένα τα αυγά χτυπώντας πάντα με τον αυγοδάρτη ώστε να ενωθούν μέσα στην σοκολατένια κρέμα.

Την κρέμα αυτήν την έριξα με προσοχή πάνω στα στερεά υλικά μου και άφησα το πυρέξ για μία ώρα στην ησυχία του. Μπορείτε και περισσότερο απλώς εμείς ήμασταν λίγο βιαστικοί.

Όταν ήμουν έτοιμη να ψήσιμο, προθέρμανα ελαφρώς τον φούρνο στους 170 βαθμούς, σκόρπισα την τριμμένη κουβερτούρα πάνω στην επιφάνεια και έψησα στους 180 για 30 περίπου λεπτά.

Άφησα να κρυώσει λίγο και μετά σερβίρισα.  Πρέπει να σημειώσω πως είχε μια υφή σαν μπράουνις λόγω των αυγών και του τυριού και γι' αυτό έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Ενώ και 2-3 ημέρες μετά είναι πάρα μα πάρα πολύ καλό.  Συνοδεύεται δε, θαυμάσια από ένα παγωτάκι...

Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να το φτιάξετε.
Να έχετε μια όμορφη Πρωτομαγιά και φυσικά έναν Μάϊο, όπως θα πρέπει: μυρωδάτο, λαμπρό, ανέφελο και χωρίς καθόλου σκόνη (ή άλλα προβλήματα).
Καλή Πρωτομαγιά σε όλες και όλους.

Νηστίσιμες Προτάσεις

Προσπαθώ να  βρω και πάλι τον "βηματισμό" μου, μέσα στην σφαίρα του blogger.
Πολλά προβλήματα τεχνικά μου παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα και ομολογώ πως δεν έχω το χρόνο αλλά και την υπομονή ν' ασχοληθώ μαζί τους.

Κάτι έκανε το έταιρο μου ήμισυ και με κάποιο τρόπο "κλείδωσε" τον αγαπημένο μου browser του Chrome. Αυτός δεν με αφήνει μπω στον λογαριασμό μου και πάει λέγοντας το πράγμα...
Πρέπει να τον καταφέρω (τον καλό μου) να κάτσει να δει τι έχει κάνει ώστε να μπορέσω να δουλέψω πιο άνετα.

Σήμερα δε, κατάλαβα ότι μας χωρίζουν ελάχιστες εβδομάδες μέχρι το Πάσχα. 
Διανύουμε Σαρακοστή κι' εγώ μέχρι τώρα που γράφω και μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, δεν έχω γράψει ούτε μια συνταγή μέσα στο 2018 (που αλλιώς ευχόμουν να είναι...).

Δεν έχω όρεξη. Δεν έχω ψυχική διάθεση. Δεν έχω χρόνο. Με "έπιασε" και η Άνοιξη και όλο θέλω να την "κάνω κοπάνα" κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τους δρόμους και τα φυτά που αλλάζουν όψη μέρα τη μέρα!!  Οπότε σκέφτηκα, να κάνω μια υπενθύμιση παλαιότερων νηστίσιμων συνταγών,έτσι για να τις θυμηθώ κι' εγώ μαζί σας και φυσικά να διευκολυνθώ στο καθημερινό αλλά και εβδομαδιαίο προγραμματισμό, αποφεύγοντας τις πολλές και ποικίλες σκέψεις.

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

Πατατόπιτες

Θράψαλα στον Φούρνο

Ελιόψωμα

΄

"Πράσινη" Πέρκα

Γαρίδες με ταχίνι και μουστάρδα

Σύντομα θα μπω στην λογική να κοιτάξω και τις γλυκές αναρτήσεις για την περίοδο της νηστείας, γιατί το γλυκάκι όπως λέει και μια ψύχη: δεν πάει μόνον στο σώμα, αλλά και στην ψυχή!

Καλή συνέχεια σας εύχομαι κι' αν ψάχνετε συνταγές για την περίοδο της νηστείας καθώς βρίσκεστε μέσα στο blog, η ενότητα Νηστίσιμα (στην δεξιά πλευρά με τις ετικέτες) σας έχει απαντήσεις.

Ανθρωπινη ιδιωτικη πρωτοβουλια, μια πρωτη σκεψη

Ύστερα από σχεδόν δύο μήνες... έρχομαι να καταγράψω κάτι στο blog.

Μετά την περιπέτεια που είχαμε στο ΚΑΤ (με συγγενικό μου πρόσωπο) και αφού άρχισα να σκέφτομαι λίγο πιο θετικά...  Χθες το βράδυ είχα μια σκέψη (που την πάλευα τις ημέρες και τις ώρες που περνούσαν εντός νοσοκομείου...). ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ διαθέσιμα κλινοσκεπάσματα για μέρες για τους ήδη υπάρχοντες ασθενείς. Τα καθαρά που δινόντουσαν με το "σταγονόμετρο" ήταν κυρίως για τις νέες εισαγωγές, ενώ ότι περίσσευε πήγαινε στους υπόλοιπους. Και έτσι τα μικρόβια έκαναν παντού το δικό τους "πάρτι"! Δεδομένο δε, ότι σχεδόν κανείς δεν αποφεύγει την ενδονοσομειακή λοίμωξη!!! Οι συγγενείς έπρεπε να το αποδεχτούν, ενώ νοσηλευτές και γιατροί το έχουν ως καθημερινή πραγματικότητα και σου το λένε, σχεδόν απροκάλυπτα!

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί, δεν υπάρχουν πόροι στο κράτος να υποστηρίξει νοσοκομεία (και όχι μόνον). Τα σεντόνια, οι μαξιλαροθήκες και τα μικρά υποσέντοντα μεταφοράς επί κλίνης είναι είδος προς εξαφάνιση. Όλα τα νοσοκομεία "κινούνται" με τον εξοπλισμό που είχαν από το 2004, λόγω Ολυμπιακών αγώνων! Μετά όμως...Μετά τα άφθονα πλυσίματα με σκληρά απολυμαντικά και απορρυπαντικά (όπως είναι το σωστό) είναι φυσικό να υπάρχει φθορά στην ύλη, αλλά αντικατάσταση καμία ή σχεδόν καμία. Οπότε οι ασθενείς μένουν ακάλυπτοι μέσα στην ταλαιπωρία τους!!! Να μην κάνω δε, κουβέντα, για τις κουβέρτες των δωματίων. Με την ίδια μπορεί να έχουν σκεπαστεί πάνω από 10-20 άτομα, μέχρι ενδεχομένως να πάει για πλύσιμο.

Η σκέψη μου λοιπόν ήταν μία, αυτή της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ. Να μπορέσω να απευθυνθώ σε ιδιώτες με μικρή ή μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα και να μπούμε στην λογική μιας ανθρώπινης δωρεάς προς συνανθρώπους μας.
Να βρούμε ίσως κάποιους φιλάνθρωπους κατέχοντες (εάν γνωρίζουμε) και με την δική μας προσωπική συμβολή να αγοράσουμε κλινοσκεπάσματα για κάποιες από τις πτέρυγες του νοσοκομείου ΚΑΤ, ξεκινώντας από την ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ που δεν σταματά ποτέ να έχει εισαγωγές.

Αν εσείς οι φίλες και οι φίλοι μου αναγνώστες του blog, αλλά και φίλοι στο FB, βρίσκετε την σκέψη μου σωστή, επικοινωνήστε τούτο το μήνυμα και σε δικούς σας φίλους και ελάτε να κάνουμε ένα σωματείο-σύλλογο ανθρώπινης συμπαράστασης για το ΚΑΤ. Προσωπικά όσο ελεύθερο χρόνο έχω, θα προσπαθήσω να τον διαθέσω σ' αυτόν τον σκοπό γιατί αλλιώς μην περιμένετε από κανέναν να μας ΔΕΙ σαν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ σε όποιο δημόσιο νοσοκομείο κι' αν βρεθούμε. 
Θα είμαστε απλώς ένα ακόμη ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ (περαστικό ή μη), όπως λέγεται ο καθένας μας, στην γλώσσα των νοσηλευτών, ιατρών και λοιπών αρμοδίων ενός νοσοκομείου.

Ακούω τις σκέψεις και τις προτάσεις όλων σας. Αν δε, γνωρίζετε κάποιον ιδιώτη που θα ήθελε να κάνει από μόνος του μια δωρεά. Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω και να τον κάνω να δώσει λίγη σημασία στα όσα γράφω πιο πάνω.

Σας εύχομαι ολόψυχα ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και να έχετε όλες και όλοι ΥΓΕΙΑ.

https://www.facebook.com/penelope.kanellopoulou

Ετσι για να πω...ευχαριστω.

Επειδή κάποιες φίλες (ξέρουν αυτές...και τις ευχαριστώ πολύ από καρδιάς) με ρώτησαν στο προσωπικό μου mail, τι κάνω και που βρίσκομαι... να πω απλά, πως παιδεύομαι εδώ και 16 ημέρες στο ΚΑΤ, με συγγενικό μου πρόσωπο.

Κάθε μέρα μου επιφυλάσσει διαφορετική έκπληξη και πραγματικά λέω πως δεν ξέρω για τι αποθέματα υπομονής (μου) μιλάμε ακόμη.

Εύχομαι σε όλες και όλους ότι καλύτερο και φυσικά να είστε ΓΕΡΟΙ!

Καλό Σαββατοκύριακο.

Καλή Χρονιά και όλα...στρογγυλά

Καλή Χρονιά φίλες και φίλοι αναγνώστες του Blog.
Μακάρι το 2018 να είναι πιο "καλό και αγαθό" με όλους μας και για όλους μας! 

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την τελευταία ανάρτηση και η αλήθεια είναι πως ο χρόνος των εορτών έτρεξε σαν νεράκι μέσα στο αυλάκι :-)
Εκεί που στόλιζα και έφτιαχνα κουραμπιέδες ... έκανα την νοσοκόμα προκειμένου ν' αναρρώσει ο μικρός μας!
Εκεί που έκανα πρόβα για βασιλόπιτα λεμονιού...τελικά βρέθηκα να φτιάχνω μπακλαβά και γλυκό Χριστόψωμο με  άρωμα μαστίχας, αλλά ν' αγοράζω κι έτοιμο πολίτικο τσουρέκι στο Ναύπλιο για την νέα Χρονιά!
Πάνω που είπα θα κάτσω να ξεκουραστώ...πήρα τους δρόμους... και έφτασα σε χιονισμένα μονοπάτια της Δημητσάνας!

Ε, όλα καλά λοιπόν και να 'μαστε πάλι εδώ παρέα, για να φτιάξουμε και τούτη τη χρονιά πράματα ωραία. Όσο μπορώ και όσο προλαβαίνω πια... μιας και η Πέμπτη Δημοτικού είναι τελικά πολύ δύσκολη τάξη ;-).

Φέτος παρατήρησα για πρώτη φορά, πως ότι σκάρωσα στην κουζίνα μου είχε σχήμα στρογγυλό. Ελπίζω τούτο το σχήμα να δώσει τη χάρη του και τις "καμπύλες" του στο 2018, όπως το οχταράκι του το στρογγυλό.
Να είναι δηλαδή τούτη η χρονιά, πιο ήπια...πιο μαλακή... πιο καλοσυνάτη...και πιο "στρογγυλή" σε όλα της, βρε αδελφέ!
Μιας και σίγουρα οι καμπύλες έχουν άλλη χάρη και πέφτει κανείς πιο "μαλακά" επάνω τους, αν και όπως λέει ο σοφός ζαχαροπλάστης :  ο μπακλαβάς αξίζει μόνον όταν είναι γωνία!

Στρογγυλό σοκολατένιο γιορτινό κέικ με φουντούκια και αποξηραμένα φρούτα (ετοιμάστηκε για την γιορτή του Άϊ Γιάννη) αλλά και μια ωραία στρογγυλή τυρένια πίτα μπήκε επίσης στον φούρνο την ίδια μέρα.  Ο μπακλαβάς σε στρογγυλό ταψί έγινε με συνταγή από τα παλιά... Οι κουραμπιέδες μου στρογγυλοί επίσης φέτος.... αλλά και το Χριστόψωμο με τη  μαστίχα πάλι στρογγυλό.
Το ρολό γαλοπούλας (στρογγυλό) με πατατούλες μουσταρδάτες... και πάει λέγοντας.
Τι λέγαμε.... όλα στρογγυλά!

Σοκολατένιο κέικ με φουντούκια και αποξηραμένα φρούτα (η αρχική ιδέα είναι του κου Στέλιου Παρλάριου, αλλά οι προσαρμογές υπήρξαν ... και μάλλον ήταν έντονες).

Για το μείγμα του κέικ:
Υλικά για μια κανονική φόρμα με αποσπώμενο πάτο
80 γραμ. αλεσμένο φουντούκι ψημένο και ανάλατο,
6 γεμιστά μπισκότα σοκολάτας επίσης αλεσμένα (τα έβαλα γιατί είχαν πολύ τριφτεί, αλλιώς μπορείτε να τα παραλείψετε)
2 μεγάλα αυγά,
3 κουταλιές καστανή ζάχαρη demerara,
60 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
40 γραμ. ελαιόλαδο ελαφρύ,
3 κουταλάκια κακάο σκόνη,
2 πορτοκάλια μέτρια για τον χυμό τους,
1/2 κουταλάκι μπαχαρικό Σμυρνιό,
1 κουταλάκι εσάνς πικραμύγδαλο,
1/2 ποτηράκι λικέρ βύσσινο ή κονιάκ,
100 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1 κουταλάκι γλυκού μπέϊκιν πάουντερ.

Για την διακόσμηση:
αποξηραμένα φρούτα κομμένα σε κύβους.
Προσωπικά έβαλα 6 βερίκοκα, 3 δαμάσκηνα, 2 σύκα, 1 κουταλιά σούπας αποξηραμένα βύσσινα, 1 κουταλιά σούπας μαύρη σταφίδα.

Όλα τα φρούτα κομμένα τα άφησα να μουλιάσουν για δύο ώρες σε μείγμα από: 1/2 ποτηράκι ανθόνερο, 2 κουταλάκια κονιάκ και 2 κουταλάκια ζεστό νερό. Όταν ήρθε η ώρα να τα χρησιμοποιήσω τα στράγγιξα από το υγρό και ανακάτεψα με 3 κουταλιές μαρμελάδα βερίκοκο.

Επιπλέον μια μικρή χούφτα χοντρο-σπασμένα φουντούκια.

Η εκτέλεση για την δημιουργία του μείγματος του κέικ απλή και στα καθιερωμένα ...
Χτύπημα της ζάχαρης με το λιωμένο βούτυρο και τ' αυγά μέχρι να ενωθούν καλά.
Προσθήκη του χυμού, του ελαιόλαδου, του μπαχαρικού, του εσάνς και νέο χτύπημα.
Κατόπιν το κακάο μαζί με το λικέρ, αλεσμένο μπισκότο και αλεσμένο φουντούκι... πάλι χτύπημα και τέλος σταδιακή προσθήκη του άλευρου μαζί με το μπέικιν πάουντερ και ένα ακόμη τελικό χτύπημα υλικών.

Σε στρωμένη φόρμα με ελαφρώς βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί ψησίματος, έβαλα το μείγμα του κέικ και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 180 βαθμούς.

Όταν μετά από 35-40 λεπτά το κέικ ήταν έτοιμο, το άφησα να κρυώσει αρκετά πάνω σε σχάρα. Αφαίρεσα το στεφάνι της φόρμας. Το μετέφερα σε πιατέλα αφαιρώντας και το χαρτί ψησίματος και το διακόσμησα με το μείγμα φρούτων-μαρμελάδας και τα κοπανισμένα φουντούκια.

Ήταν πραγματικά μια όμορφη εικόνα.
Σας εύχομαι και πάλι τα καλύτερα για το 2018 και φυσικά καλά μαγειρέματα.

Στρασβούργο...το κέντρο αποφάσεων

Καθώς οι τελευταίες ημέρες είναι δύσκολες για την χώρα και τον λαό μας, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
Δεν ξέρω πραγματικά, τι άλλο μπορεί να μας φέρει το μέλλον, πέρα από το γεγονός ότι τα πάντα έχουν απορρυθμιστεί στη ζωή του 90% του πληθυσμού τούτης της χώρας και φυσικά ότι όποιο σταθμό τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό κι' αν δεις ή ακούσεις θα "πλακωθεί" εντελώς η ψυχή σου.

Κάποτε πίστευα ότι μπορώ να δημιουργήσω την τύχη μου, με την προσπάθειά και τα έργα μου!
Τώρα πια ξέρω, πως αυτή την καθορίζει ένα κέντρο αποφάσεων, στο οποίο εγώ δεν έχω "φωνή" πέρα από αυτή των Ευρωβουλευτών που εκπροσωπούν την χώρα μου... Tι λέω τώρα :-))))

Έτυχε να βρεθώ λοιπόν, στην πόλη που εδρεύει αυτό το κέντρο αποφάσεων και να σχηματίσω μια άποψη για την ζωή όπως είναι εκεί και βεβαίως τον πολιτισμού που επικρατεί στο Στρασβούργο.

Το Στρασβούργο είναι όντως μια παραμυθένια πόλη και πρωτεύουσα της ιστορικής Αλσατίας.
Ο λόγος που επιλέχτηκε για έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι συμβολικός καθώς πάντα αποτελούσε την "γέφυρα" των δύο πιο σημαντικών εταίρων της παλαιάς ΕΟΚ, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ανά τους αιώνες άλλαζε "χέρια" καθώς μια γίνονταν Γαλλικό και μια Γερμανικό, μέχρι που οριστικά το 1944, μετά την ήττα των Γερμανών, περνά στην Γαλλική κυριαρχία και βεβαίως δικαιώνει απολύτως το όνομά του που σημαίνει: "η Πόλη Σταυροδρόμι".

Πολλά μπορώ ακόμη να σας γράψω για την ιστορία της πόλης, αλλά λέω να αρκεστώ σε ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ για "γευστικές" εμπειρίες καθώς το blog έχει χαρακτήρα μαγειρικό και όχι ιστορικό.
Εκείνο που για μένα είναι σίγουρο, πως για μια ακόμη φορά η Γαλλική αλλά και η Γερμανική κουζίνα, καθώς στο Στρασβούργο υπάρχει μια έντονη μείξη, δεν είναι η ιδανική.
Προτιμώ την Ελληνική, την Ιταλική και ότι έχει να κάνει με τη μεσογειακή μας διατροφή.

Πόσα λουκάνικα, μπορεί ν' αντέξει ο άνθρωπος; Πόσα χοιρινά κότσια και πατάτες;
Μόνο η ποικιλία αρτοπαρασκευασμάτων σώζει την κατάσταση (τουλάχιστον σ' ότι με αφορά)!
Και πείτε μου, αν έχω δίκιο...

Η "πίτσα" της Αλσατίας! Μιλάμε για την συνταγή της tarte flambee. Τραγανή λεπτή ζύμη καλυμμένη με κρέμα τυριού (fromage blanc) κρεμμύδια και ψιλοκομμένο μπέικον, ψημένη σε ξυλόφουρνο.

Ποικιλία λουκάνικων και χοιρινής πανσέτας, με λάχανο τουρσί, πατάτα βραστή, κέτσαπ ή μουστάρδα καυτερή ανάλογα την όρεξη.

Χοιρινό κότσι με πατάτες μαγειρεμένες με κρέμα, λίγο ψιλοκομμένο εστραγκόν αλλά με πλήρη απουσία οποιουδήποτε άλλου μπαχαρικού. Ωραία μαγειρεμένο, αλλά πολύ βαρύ, λόγω λίπους (προσωπικά του έκανα χειρουργική επέμβαση...).

Μους από αφρόγαλα με σχοινόπρασσο και λίγο μοσχοκάρυδο, σαν εισαγωγικό για να μας έρθει η όρεξη. Εδώ απλώς βλέπετε τα συμπαθέστατα καρδαράκια  παντελώς άδεια!
Περισσότερο γαλλική γεύση σαφώς!

Κλασσική γαλλική κρεμμυδόσουπα με τυράκι τριμμένο και φρυγανισμένο ψωμί. Το μόνο ίσως φαγητό που μου άρεσε για μια ακόμη φορά στη Γαλλία. Το έχω δοκιμάσει 4-5 φορές και πάντα μου ήταν αρεστό.

Κοτόπουλο τηγανιτό (για τα πιτσιρίκια της παρέας) με κάτι πατάτες ας τις πούμε τηγανιτές επίσης...και σαλάτα. Ε, δεν το λες και συναρπαστικό πιάτο!

Για τα κρασάκια δεν μπορώ να πω... Ήταν όλα όσα δοκίμασα, αν και δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις, απολαυστικά. Οι μπύρες πάλι είχαν διάφορες γεύσεις και χρωματικές αποχρώσεις και προτίμησα τις μαύρες.

Και τώρα η χαρά του κάθε ανθρώπου που αγαπά τα γλυκά!!
Μακαρόν, σοκολάτες, σοκολατάκια, νουγκά σ' όλες τις γεύσεις και σ' όλες αποχρώσεις.
Μάρτζιπαν σε διάφορα σχήματα και συνθέσεις όπως τα σπαράγγια που θα δείτε πιο κάτω.

Ψωμάκια αρωματικά, μπρέτζελ, κρουασάν, μπακέτες, κέικς, με πιο χαρακτηριστικό το Kοugelhοpf που γίνεται από αφράτη μαλακή ζύμη, ολόκληρα αμύγδαλα, σταφίδες και γαλλικό μπράντι. Εξαιρετική επιλογή για συνοδεία σε πρωινό ή απογευματινό καφέ.

Αλλά και τα τυριά έχουν πολύ σημαντική θέση στο τραπέζι της περιοχής αυτής. Είναι δε, η δοκιμή τους μια αποκάλυψη κάθε φορά, καθώς προέρχονται ως επί το πλείστον από επιχειρήσεις και φάρμες της περιοχής της Αλσατίας και υποστηρίζονται απόλυτα στα τοπικά εστιατόρια.

Ένα ακόμη ταξίδι, που μας γέμισε με εμπειρίες και κυρίως με όμορφες εικόνες μιας πόλης που περπατιέται με άνεση από άκρη σε άκρη, αν θέλεις να την γνωρίσεις όσο περισσότερο μπορείς.

Αλλιώς υπάρχουν τραμ και λεωφορεία, πλήθος ενοικιαζόμενων ποδηλάτων αλλά και το κλασσικό ποταμόπλοιο για μια γρήγορη γνωριμία με τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης.

Υπόσχομαι να επανέλθω και με άλλο οπτικό υλικό. Ως τότε σας εύχομαι ολόψυχα ΔΥΝΑΜΗ και ΥΓΕΙΑ.