Γιατί η παρέα ήταν γλυκιά ... σαν το μέλι της.

Η συνάντηση σε Λιλά φόντο, έδωσε χαρά θέλω να πιστεύω σε όσους και όσες βρεθήκαμε εκεί.
Είναι μια απο τις πιο όμορφες εμπειρίες στην ζωή μας να συναντάμε τελικά πρόσωπο με πρόσωπο, ανθρώπους που έχουν αποκτήσει υπόσταση μέσα από το Διαδίκτυο. Έτσι κι' εμείς βρεθήκαμε με την Λίλα και την οικογένειά της καθώς και το  Αστέρι, την Μαρία με τον σύντροφό της.

Σας ευχαριστούμε πολύ Λίλα που ανοίξατε (την πάντα ανοιχτή όπως αποδείχτηκε πόρτα) του σπιτιού σας.

Το συναίσθημα της όμορφης συνάντησης με συνόδευε καθ΄ όλη την διάρκεια της Κυριακής και επειδή είχα τα κέφια μου και είχα και την πρώτη ύλη...Μέλι φρεσκοτρυγιμμένο, έκατσα και σκάρωσα λουκουμάδες μετά τα σεκέρ παρέ που είχα κάνει στα γρήγορα για τον Σαββατιάτικο καφέ μας.

Λουκουμάδες όμως με μερικές έξτρα προσθήκες και κάπως σαν παραλλαγή.

Γράφω λοιπόν και αφιερώνω την συνταγή σε σένα και τους δικούς σου.
3 κούπες του τσ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3 μέτρια αυγά,
1/2 κοφτή κουτ.σούπας ξερή μαγιά,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού αλάτι,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού μείγμα σμυρνιό,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού βανίλια σκόνη,
3 κουτ. σούπας ζάχαρη,
1 ποτήρι γάλα πλήρες, σε θερμοκρασία δωματίου
1 σφυνάκι λιμοντσέλλο (λικέρ λεμόνι)
και τέλος λίγο νερό χλυαρό (εάν χυλός μοιάζει αρκετά σφυχτός)

Για το σιρόπιασμα χρειάστηκαν:
5 κουτ. σούπας μέλι (ίσως και παραπάνω, γιατί βάλαμε και σε κάποιους έξτρα)
1 κουτ. νερό
κανέλλα σκόνη (αρκετή γιατι εμένα μου αρέσει)
αμύγδαλα ξασπρισμένα και κοπανισμένα στο Multi (περίπου 1 φλυτζάνι του τσαγιού)
καθώς και λίγο σουσάμι.

Σε μια λεκανίτσα βάζουμε όλα τα στερεά και ρίχνουμε αμέσως μετά τα αυγά και το γάλα λίγο – λίγο, ανακατεύουμε. Στην συνέχεια ρίχνουμε στο μείγμα το λιμοντσέλλο (μπορείτε να βάλετε και ξύσμα λεμονιού). Ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να έχουμε έναν παχύρευστο χυλό. Μπορεί να σας φανεί σφυχτός ο χυλός οπότε εδώ θα χρειαστεί να προσθέσετε το χλυαρό νερό.

Σκεπάζουμε την λεκανίτσα με μια καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε σ' ένα ζεστό μέρος (αν και τώρα με την ζέστη παντού ζεστά είναι μέσα στο σπίτι) χωρίς να την κουνάμε, για μια περίπου 2 ώρες.

Μετά από δύο ώρες και αφού ο χυλός μας έχει αυξήσει τον όγκο του και έχει κάνει φουσκαλίτσες και τρυπούλες στην επιφάνειά του είναι έτοιμος για την παραγωγή λουκουμάδων.
Βάζουμε σε μια κατσαρόλα μπόλικο ελαιόλαδο και το αφήνουμε να ζεσταθεί καλά.
Ετοιμάζουμε το κουτάλι μας προς χρήση.
Προσωπικά δεν έχω καταφέρει ποτέ να τους κάνω με το κόλπου που αναφέρουν πολλοί, με τον αντίχειρα και τα λοιπά. Απλώς έχω ένα αρκετά στρογγυλό κουτάλι και με αυτό παίρνω κουταλιές από τον χυλό και τις ρίχνω γρήγορα και κοφτά στο καφτό λάδι.  Μόλις πάρουν χρώμα είναι έτοιμοι για εξαγωγή, πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και μετά έτοιμοι προς κατανάλωση αφού τους περιχύσουμε με μέλι (ατόφιο ή ελαφρώς αραιωμένο με νερό) πασπαλισμένους με κανέλα, σουσάμι και τριμμένο αμύγδαλο ή καρύδι.

Όπου κι΄ αν βρεθώ η Ελλάδα με πληγώνει…

Καλά θα μου πείτε, εσύ τώρα τι θες και μας τα λες έτσι.

Είπαμε να πας να δεις και τον τόπο αυτό, αλλά μην μας τα λες τόσο ΤΡΑΓΙΚΑ.

Φίλες και φίλοι, τούτο το ταξίδι στην ΜΑΛΤΑ, σύντομο, λίγων ημερών μόνον, μου έδωσε απλώς να καταλάβω πόσο εύκολα μπορείς να βγεις ή να μπεις σε μια καθημερινότητα.

5 μέρες,
27 άνθρωποι,
από διάφορα μέρη της χώρας μας (γιατί έχει και αυτό την σημασία του, όταν ανταλλάσεις εμπειρίες): είδαν, σχολίασαν, διάβασαν, άκουσαν, αναζήτησαν, γεύτηκαν, φωτογράφησαν, γέλασαν, έπεσαν (είχαμε και κάτι πτώσεις σε βράχια για μερικούς της παρέας) γνωρίστηκαν και αντάλλαξαν απόψεις μεταξύ τους και μόνον πριν τις τελευταίες ώρες από την επιστροφή συμφώνησαν όλοι σε κάτι, από κοινού. Την χώρα μας την θέλουμε πίσω και μακριά από την μιζέρια και την μουρμούρα που βιώνουμε τόσο καιρό. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα, γιατί είπα μέσα μου πως αυτό είναι ΔΕΙΓΜΑ ΥΓΕΙΑΣ.
Αρχίσαμε κάπως να αντιδρούμε στα όσα με κάθε τρόπο μας "πασάρουν" καιρό τώρα.

Όσο για τις συγκρίσεις σε πολλά πράγματα αναπόφευκτες δυστυχώς.

2 καφεδάκια καπουτσίνο και ένα milk sake σε μαγαζί κάπου ας πούμε στο Λουτράκι... έχουν 14-16 Euros.  Σε αντίστοιχο τουριστικό θέρετρο, την Qawra (Λουτράκι της δεκαετίας του 70 το χαρακτηρίσαμε εμείς)  4.90 Εuros. Και φυσικά παντού παρόμοιες οι τιμές τους.

Κατώτερος μισθός Μαλτέζου 720 Euros, κάπου εκεί και ο δικός μας.
Ένα 3άρι σπίτι ας πούμε κάπου στα όρια Ταύρου - Φαλήρου, σημέρα πρέπει να έχει 150-180.000 Euros και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Στην Μάλτα δεν ξεπερνά τις 70.000 άντε 80.000 Euros.

Ενδεικτικά είναι όλα θα μου πείτε, ναι αλλά οι δικές μας ενδείξεις είναι "αρνητικές".

Κατά τα άλλα, τα τοπία σε ορισμένες περιοχές μάλλον θυμίζουν Μαρόκο και Αλγερία. Οι βαθύτατες επιρροές από τους κατακτητές τους είναι εκεί και κάποιες τις έχουν εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Αραβικά, Ιταλικά και Αγγλικά στοιχεία είναι ένα σύμπλεγμα που δίνει ιδιόμορφες καταστάσεις.

Άνθρωποι φιλικοί και ήσυχοι. Με λαϊκά στοιχεία, της Ελλάδας του 50 μέχρι και το 70, αυτή την εντύπωση τουλάχιστον έδωσαν σε μενα. Πιστοί καθολικοί. Με έντονο το λατρευτικό στοιχείο.

Γεύσεις και αρώματα που θυμίζουν Ελλάδα κυρίως νησιωτική. 

Κάστρα, πανοπλίες, ιππότες, σταυροφόροι.

Πειρατές, αλλά και Ελληνικοί μύθοι (Οδυσσέας και Καλυψώ)

Σπίτια φτιαγμένα στο χρώμα της ξεροληθιάς (από πορόλυθο) που δίνουν ταυτότητα στα χωριά τους.

Αλλά και τέχνη στο γυαλί που σε κάνει να τρέχεις στην Μεγάλη Γαληνοτάτη, την Βενετία.

Ψαρόβαρκες με χρώματα χαρούμενα σε τυρκουάζ νερά.
Παλιά αστικά λεωφορεία, βγαλμένα μέσα από ελληνικές ταινίες με το τόσο έντονα αναγνωρίσιμο χρώμα τους. Κάτι που σαν "ατραξιόν" θα εκλείψει μετά το πέρας του 2010, σύμφωνα με εντολές και απαιτήσεις της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Προλάβετε λοιπόν, γιατί θα είναι σαν να πηγαίνετε στην Κούβα και να έχουν αποσυρθεί πλήρως τα παλαιά μοντέλα αμερικανικών αυτοκινήτων!

Αλλά και πανάκριβες θαλαμηγοί και κότερα. Ένας άλλος οικονομικός πόρος, για ένα τόσο μικρό νησί που ωστόσο έχει όμορφα και καλά οργανωμένα φυσικά λιμάνια.

Μεγάλες μερίδες φαγητού και πολύ καλές τιμές (τουριστικό δέλεαρ για τους Ευρωπαίους γειτονές τους) γευστικά καλές και μέσα στα δικά μας γούστα. Ωραιτότατα τα "παστίτσι". Οι δικές τους τυρόπιτες δρόμου με ριγκότα και αυγό μόνον στην γέμιση και εξωτερικά φύλλο, σε σχήμα βαρκούλας ή μικρού πενιρλύ. Αξία : 0.50 έως 0.65 λεπτά το ένα. Εδώ μια απλή τυρόπιτα ξεπερνά πια το 1.20!! Τις βλέπετε κάτω δεξιά στην εικόνα, παρέα με κουλουράκια μελιού και γλυκάνισου (ιδιαίτερη γεύση).
Ενώ τα κουλουράκια γλυκανίσου με σουσάμι, ομολογώ πως τα έτρωγα δύο-δύο στον πρωϊνό καφέ μου. Πολύ γευστικά.

Ζέστη όμως πολύ και υγρασία με το νεράκι να μην επαρκεί (αφαλάτωση τουλάχιστον για το νησί της Μάλτας, όχι όμως και για το Gozo) και ακριβά τα νεράκια αν δεν τα πάρεις απο το mini market που βρίσκεται σίγουρα κάπου δίπλα στο ξενοδοχείο διαμονής σου.

Μια ωραία εμπειρία και τούτο το ταξίδι στην Μάλτα, στο νησί των Ιπποτών της Μεσογείου. Τα ωραιότερα, το ταξιδιωτικό μας γραφείο τα επιφύλαξε για τις 2 τελευταίες ημέρες, γιατί δεν σας το κρύβω η αρχική εντύπωση που μου έδωσε το νησί ήταν σαφώς κατώτερη των περιγραφών των τουριστικών οδηγών.

Καλώς σας βρήκα και πάλι.

Και να είμαστε αισιόδοξοι.
Ίσως θα πρέπει να κλείσουμε και για αρκετό καιρός τα αυτιά μας στις "σειρήνες του  πολέμου" που μαίνεται γύρω μας και μέσα μας.

Θες να τα πεις "παπουτσάκια"...

"Θες να τα πεις, παπουτσάκια,...πες τα!
Εγώ τα λέω μελιτζάνες με τυρί κρέμα και μανιτάρια".
Αυτή ήταν η στιχομυθία με τον καλό μου, πάνω από ένα ταψάκι με μελιτζάνες χθες το βραδάκι.
Δεν μας φτάνει η ζέστη, δεν μας φτάνουν τα διάφορα που ενοχλούν όλους μας κατά καιρούς, δεν μας φτάνουν τα τρένα, και τα αεροπλάνα που θα θέλαμε να είμαστε μέσα και δεν είμαστε…
Έχουμε τώρα προβληματισμό και για το πες ονομάζεται το πιάτο ημέρας, που ετοιμάσαμε νύχτα!

Ήμαρτον λέμε,  ήμαρτον.

Έχω νεύρα ...Φταίει η ηλικία ...

Φταίνε κι’ άλλα, αλλά που να τα απαριθμώ τώρα.

Μεγαλώνω και τα περιθώρια στενεύουν όπως στενεύουν και οι αντοχές και οι ανοχές μου (όχι μόνον οι δικές μου, αλλά όλων μας).

Τέλος πάντων.

Εγώ μελιτζάνες γεμιστές έκανα, με ότι βρήκα μπροστά μου στο ψυγείο και στον φοριαμό τροφίμων (δόκιμος όρος)!

Υλικά για ένα μέτριο ταψί:
5 μεγάλες μελιτζάνες (σημειώστε ότι είναι από τις γλάστρες μας)
250 γρ. τυρί κρέμα,

1 γιαουρτάκι στραγγιστό,

1 κρεμμύδι κόκκινο γλυκό και ψιλοκομμένο,

1 κουτάκι μανιτάρια φρέσκα,
4 αυγά,
2 φλιτζάνια τριμμένα σκληρά τυριά (ρεγκάτο και γραβιέρα Τριπόλεως)
1 μικρή χούφτα φρέσκο ψιλοκομμένο βασιλικό (από τις γλάστρες μου) και λίγο μαϊντανό επίσης,
ελαιόλαδο,

ντομάτα σάλτσας (από κουτί)
αλάτι, μοσχοκάρυδο τριμμένο και πιπέρι.

Σε βαθύ τηγάνι, σοτάρισα το κρεμμύδι και στην συνέχεια έριξα τα μανιτάρια κομμένα σε κομμάτια, μαζί με την σάρκα από τις μελιτζάνες αφού είχα αφαιρέσει τους σπόρους όσο περισσότερο μπορούσα. Σοταρίστηκαν όλα μαζί για 7-8 λεπτά και στην συνέχεια τ΄ ανακάτεψα με το τυρί κρέμα, το γιαούρτι, τα αυγά, τα τριμμένα τυριά, τον βασιλικό και τον μαϊντανό.

Αλατοπιπέρασα (σύμφωνα με τα γούστα μου) πρόσθεσα και το μοσχοκάρυδο και με το μείγμα γέμισα τις μελιτζάνες. Αφού προηγουμένως τις είχα αδειάσει και ζεματίσει σε ελαφρώς αλατισμένο νερό (την σάρκα την βάλαμε στην γέμιση, όπως καταλάβατε από τα πιο πάνω).

Στο ταψάκι λοιπόν και στον φούρνο για ψήσιμο, αφού τις περίχυσα με χυμό ντομάτας, λαδάκι και λίγο νεράκι. Σε 40 λεπτάκια περίπου ήταν έτοιμες και σήμερα το μεσημέρι μας περιμένουν, εφόσον θα έχουν «μελώσει» καλύτερα όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Μιας και έτσι πρέπει με το λαδερό φαγητό.

Σας χαιρετώ για λίγες μέρες και πάλι.
Εύχομαι όταν γυρίσω, να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί στις θέσεις και τις επάλξεις μας!
Και το γέλιο να μην έχει εξαφανιστεί οριστικά από την καθημερινότητά μας.
Η φωτογραφία της ανάρτησης από το site http://www.cartoonstock.com

Παραλαγμένη Κασόπιτα

Το οδοιπορικό στην Ήπειρο ήταν όμορφο και γεμάτο εικόνες για όλους μας. Όμως ωφείλω να γράψω και μια συνταγή από κείνα τα μέρη, για να τα τιμήσουμε όπως τους πρέπει. Τι καλύτερο λοιπόν από μια συνταγή για πίτα;
Ξέρω πως δεν θα γράψω κάτι πρωτότυπο ή πολύ ιδιαίτερο, αλλά σίγουρα είναι καλό και νόστιμο, άστε που γίνεται σε χρόνο dt!
Και το θέμα του χρόνου είναι γεγονός "καυτό" μέσα σε τούτες τις ζεστές μέρες που τίποτε δεν με κάνει να θέλω να μπω στην κουζίνα...ούτε και κείνα τα κουλουράκια πορτοκαλιού που τόσο αγαπώ με τον καφέ μου κάθε πρωί.  ΒΑΡΙΕΜΑΙ σας λέω...
Αμαρτία εξομολογουμένη, δεν είναι αμαρτία. Σωστά;

Έτσι λοιπόν τα μόνα πράγματα που έχω φτιάξει από το Σάββατο που επιστρέψαμε, είναι μπιφτέκια με λαχανικά και κάρυ καθώς και πατάτες στον φούρνο. Έναν αρακά, με μπόλικα καροτάκια, λαδερό. Και την Κασόπιτα (Ηπειρώτικη εύκολη τυρόπιτα) για βραδινό και κολατσιό στο γραφείο...με προσθήκη μελιτζάνας (που είχαμε παραγωγή στις γλάστρες της ταράτσας μας). Γιατί όποιος έχει αρκετό πιπέρι βάζει και στα λάχανα, την οποία και ονομάζω πλέον : Παραλαγμένη Κασόπιτα.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τούτην την παραλαγή ήταν :

1 και μισή κούπα του τσαγιού αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του),

3 κουταλιές βούτυρο μαζί με μισό φλυτζάνι ελαιόλαδο,

2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό,

4 αυγά - από τις κότες του χωριού του πεθερού. Βγήκαμε γύρα με τον Θ. και εισπράξαμε τους μπουναμάδες για το παιδί, βλέπετε :-)

1/2 του κιλού φέτα,
1/2 κουταλάκι γλυκού τριμμένο μοσχοκάρυδο,
1 μικρό ματσάκι ψιλοκομμένο μαϊντανό,

λίγο τρυμμένο μπλέ τυρί,

φρυγανιά τριμμένη,

2 μελιτζάνες στρογγυλές κομμένες σε ροδέλες και ψημμένες στο γκριλ,

2 κουταλάκια του γλυκού σουσάμι.

Τα πιο πάνω βέβαια υλικά δεν είναι τα αντίστοιχα για την παραδοσιακή Κασόπιτα, αλλά είναι γνωστό σε όσες και όσους μπαίνετε στον κόπο να με διαβάζετε, ότι κάπου την "βρίσκω" με τους αυτοσχεδιασμούς.

Τι πράτουμε τώρα λοιπόν:
Βήμα 1ο : κόβουμε τις μελιτζάνες σε ροδέλες και τις αφήνουμε για κανένα μισάωρο (μέχρι να κάνουμε δηλαδή όλα τα υπόλοιπα) σε αλατόνερο για να ξεπικρίσουν.  Μετά τις ψήνουμε στο γκριλ για 10 λεπτά αφού τις έχουμε προηγουμένες ελαφρά λαδώσει μ' ένα πινέλο.
Βήμα 2ο :  ανακατεύουμε το βούτυρο (που πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου) μαζί με το λάδι και την φέτα που την έχουμε τρίψει μ' ένα πιρούνι, τ' αυγά, το γιαούρτι, το μοσχοκάρυδο, τον μαϊντανό και το αλεύρι, μέχρι να πάρουμε έναν ωραίο και ομοιωγενή χυλό (εάν είναι αρκετά σφιγχτός προσθέστε λίγο γάλα).
Βήμα 3ο: λαδώνουμε ένα ταψί φούρνου ελαφρά και πασπαλίζουμε με την φρυγανιά.
Βήμα 4ο: βάζουμε τον χυλό στο ταψί. Στην επιφάνεια στρώνουμε τώρα τις φέτες μελιτζάνας, το μπλέ τυρί τριμμένο με το χέρι και πασπαλίζουμε με το σουσάμι.
Βήμα 5ο: ψήνουμε στο φούρνο για 40-45 λεπτά στους 180 βαθμούς, πάνω - κάτω αντίσταση στην δεύτερη σκάλα (από κάτω προς τα πάνω). Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την λειτουργία του φούρνου σας. Και τέλος.
Βήμα 6ο: την βγάζουμε από τον φούρνο. Την αφήνουμε ελαφρά να κρυώσει και την απολαμβάνουμε παρέα με κρύα μπύρα ή κρασάκι λευκό παγωμένο.
Καλή συνέχεια στις διακοπές σας, μιας και η Αθήνα φαίνεται τουλάχιστον άδεια και σήμερα το πρωί.

Αθήνα - Γιάννενα ... με δυό παπούτσια πάνινα

Αθήνα (και όχι Θεσσαλονίκη όπως λέει το τραγούδι του Γ. Νταλάρα...) 

Γιάννενα με δυό παπούτσια πάνινα... και ακόμη παραπέρα!

Φαράγγι Βίκου, Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο,

Κλειδωνιά, Αρίστη, Κόνιτσα, Μπουραζάνι, Μερτζιανή, Παναγιά Μολυβδοσκέπαστη, Καλπάκι.

Τόποι και ονόματα γεμάτα ιστορία!
Ιστορία Ελληνική, που δεν μπορείς να την παραχαράξεις όσο κι' αν προσπαθήσεις.
Αυτή είναι η δική μου τουλάχιστον αίσθηση και πεποίθηση από το δεύτερο οδοιπορικό μας στα μέρη αυτά τα τελευταία 7 χρόνια.

Σαρανάπορος, Βοϊδομάτης, Αώος.

Ποτάμια που τρέχουν και σε καλούν να σκεφτείς περισσότερο και με βάθος, την ζωή σου.
Την ζωή σου που τρέχει σαν ποτάμι που δεν έχει γυρισμό.
Ενώ, η "ζωή" που προσφέρουν τα νερά τους στα τοπία και τα μέρη που ρέουν είναι ανυπολόγιστης αξίας!
Όσων λοιπόν οι ζωές σας είναι στην Αθήνα και γενικά στην νότια Ελλάδα, βρείτε χρόνο στις όποιες διακοπές προγραμματίζετε και φτάσετε μέχρι την Ήπειρο. Αξίζει τον κόπο.

Γιατί θα νοιώσετε ότι η πρόσφατη ιστορία της χώρας μας (δεν είναι πολύ μακρινό το ΕΠΟΣ του '40) είναι εκεί και μας περιμένει.
Οι άνθρωποι της Ηπείρου έχουν μια ντομπροσύνη στα μάτια.
Ναι, ίσως όχι όλοι... αλλά παντού υπάρχουν προβληματικοί χαρακτήρες είναι βέβαιο.
Και οι ρυθμοί που μάθαμε να ζούμε μας έχουν κάνει να μην κοιτάμε τους άλλους στα μάτια.

Αγαπούν ιδιαίτερα τα παιδιά (με εντυπωσίασε σφόδρα αυτό τους το χαρακτηριστικό). Ισως γι' αυτό και να δικαιολογείται το γεγονός ότι η Ήπειρος είναι γενέτειρα δασκάλων πολλών, πέρα από την φτώχεια των παλαιότερων χρόνων που τους έστρεφε προς αυτό το επάγγελμα.

Τα τοπία δίνουν την ομορφιά ορεινής πράσινης Ελλάδας.
Που είναι υπέροχη.
Του ορεινού όγκου, του επιβλητικού, του βαθύ πράσινου και καθάριου ποταμίσιου νερού. Των χρωμάτων που συναλλάσονται αντίστοιχα ανάλογα με τις εποχές του χρόνου.

Και οι γεύσεις από παραδοσιακά πιάτα σε μικρές τοπικές ταβέρνες (μιας και έχουμε και την μαγειρική τέχνη σε ημερήσια διάταξη σε τούτο το blog μην ξεχνιόμαστε) είναι αυτές που θέλουμε να γευόμαστε, χωρίς να αισθανόμαστε ότι μας κοροϊδεύουν.
Όλων των ειδών οι ΠΙΤΕΣ (ο προσωπικός μου παράδεισος δηλαδή, με πρώτη την κασόπιτα και μετά την πρασόπιτα), καπνιστό χέλι (πρώτη φορά στην ζωή μου έφαγα. Δεν ξέρω αν θα ξαναφάω, αλλά ήταν μια εμπειρία) πέστροφες (ωραιότατες) και ωραία κρεατικά (αν και δεν είναι η αδυναμία μου) που με έκαναν να πω πως αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Και τέλος πολύ νόστιμα τυριά με φρέσκο ζυμωτό ζεστό ψωμί για δεκατιανό :-))
Για γλυκά τι να σας πω;
Χάθηκα σε κάτι ταψιά με μπακλαβάδες και δεν λέω να γυρίσω πίσω.Τα υπόλοιπα, αν υπάρχουν, απλώς δεν τα γεύτηκα. 'Οσο για τα γλυκά του κουταλιού αγόρασα μερικά, δεν ξέρω αν είναι καλά. Και με τον καιρό θα τα δοκιμάσω, αν και πιστεύω πως κι' εγώ φτιάχνω πολύ καλά γλυκάκια.

Τέλος να ευχηθώ σε όλους όσους γιόρταζαν χθες με την Χάρη της, να είναι γεροί και δυνατοί και να προχωράνε στην ζωή με αισιοδοξία.
 
Δείτε πληροφορίες στα ακόλουθα links  :
http://www.about-ioannina.gr
http://www.epirusnews.gr/
http://www.epirus-history.gr/
http://ipiros.blogspot.com/2007/12/blog-post.html
http://www.sfeva.gr/
http://www.travelsecrets.gr/
http://eleytherospoliorkimenos.blogspot.com/2009/10/1940-1941.html


Και η παλαιά φωτογραφία της λίμνης από το Internet (από την ατομική συλλογή της Ιφιγένειας Χριστιάς Μπάη - ΠΗΓΗ: http://www.zosimaia.gr/?page=home)

Στην Οξφόρδη μαθαίνουν αρχαία ελληνικά

Τα αρχαία ελληνικά είναι μια υπέροχη γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και εντυπωσιακά νοήματα, τόνισε η Λόρνα Ρόμπινσον η διευθύντρια του προγράμματος.

Αυτά διαβάζω κι' αναρρωτιέμαι, την ώρα που εμείς έχουμε ξεχάσει να μιλάμε και τα νεολληνικά, που στην ευχή πάει τούτος ο έρμος τόπος!


Δείτε το σχετικό link και απλώς αναρρωτηθείτε κι' εσείς σαν και μένα!  Γιατί πέρα από το ΔΝΤ και τα όποια οικονομικά προβλήματα, την ύφεση, την ανεργεία και την έλλειψη βασικών αγαθών για πολλούς συμπατριώτες μας, υπάρχει και κάτι άλλο που θα μας φέρουν τα επόμενα χρόνια. Αυτό που λέγεται "έλλειψη ελληνικότητας" και έλλειψη ιστορικής μνήμης και ταυτότητας. Ίσως να πρέπει να αρχίσουμε "αντιδράσεις" και "απεργείες" και για τούτο το "καυτό" θέμα.