Λευκή Μαρμελάδα

Λευκή Μαρμελάδα...γιατί απλά, κανένα από τα υλικά που μπήκαν στην κατσαρόλα μας τούτη τη φορά δεν είχε χρώμα έντονο: κόκκινο, πορτοκαλί, φούξια, ροδί ή κάτι άλλο παρόμοιο.

Υλικά:
8 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε μικρά κομμάτια,
2 μήλα φρέσκα και μυρωδάτα, το ένα ξινόμηλο και το άλλο JonaGold αν δεν κάνω λάθος το όνομα (αυτά με την υπόξινη γεύση και χρώμα κιτρινό-κόκκινο) επίσης καθαρισμένα και τριμμένα στον τρίφτη.
1 λεμόνι πλυμένο για το ξύσμα του καθώς και τον χυμό του,
1 κουταλάκι κοφτό κρυσταλλική βανίλια,
1 μεγάλη κούπα άσπρη ζάχαρη.

Όλα "μπλουμ" μέσα στην κατσαρόλα να βράσουν και να μοσχοβολήσουν μέχρι να γίνουν ωραία και κάπως "μπεζ" στο χρώμα "πούλπα" που θα κρατά λίγο την υφή του ολόκληρου φρούτου. Από καιρό σε καιρό ανακάτεμα με μια ξύλινη κουτάλα και η κατσαρόλα να είναι αντικολλητική αν γίνεται.

Προκύπτει μια πολύ αρωματική μαρμελάδα.
Ενδιαφέρουσα για συνοδεία σε βουτυρωμένο ψωμί ή φρυγανιά αλλά και σαν σάλτσα σ' ένα ωραίο κρεμώδες και λευκό τυρί (όλα λευκά είπαμε...) αλλά και για χρήση σε μια ωραία τάρτα.

Αρωματικά Κεφτεδάκια Δυόσμου

Με τα αρωματικά και τα μπαχαρικά έχω μια ιδιαίτερη σχέση και φαντάζομαι πως όλοι όσοι ασχολούνται με την κουζίνα, την ίδια σχέση μάλλον έχουν.
Αλλά μου έχει τύχει να φάω φαγητό σε εστιατόριο ή σε σπίτι που να είναι παντελώς άνοστο μιας και η έλλειψη αυτών των συστατικών το οδήγησαν  στο άχαρο αποτέλεσμα.
Θυμάμαι γειτόνισσα στο πατρικό μου, παλιά νοικοκυρά, να λέει στην μάνα μου: μα πως είναι δυνατόν να έχουν όλα τα φαγητά σου άλλο άρωμα!
Η γυναίκα αυτή δεν είχε "καμμία σχέση" με τα μπαχάρια! Ότι και να της έλεγε η έρμη η μάνα μου, όλο "Ναι" έλεγε...αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιούσε αυτό που έπρεπε!
Έτσι, κάθε φαγητό που μαγειρεύω, κάθε γλυκό που φτιάχνω πρώτα το σκέφτομαι σε συνδυασμό με τα αρώματά του και μετά προχωρώ στη πρακτική εφαρμογή :-))

Κεφτεδάκια όλοι έχετε φτιάξει και όλοι έχετε μαγειρέψει...αλλά σαν της γιαγιάς ή της μάνας σας σπάνια βρίσκετε.
Κι' εγώ χθες αυτές τις δύο είχα στο μυαλό μου (όχι ότι δεν τις έχω και συνέχεια δηλαδή..) και όταν είπα να φτιάξω το φαγητό της επόμενης μέρας θυμήθηκα την μυρωδάτη σάλτσα δυόσμου-ντομάτας που σκάρωναν το καλοκαίρι για να συνοδέψουν μεγάλους τηγανιτούς κεφτέδες
Για μένα όχι όμως τούτη την φορά στο τηγάνι.
Στον φούρνο για πιο υγεινό φαγητό και με λιγότερο μπελά.

Οπλιστείτε λοιπόν με: κιμά, κρεμμύδια, ντομάτες, ψωμάκι ή παξιμάδι, μπαχαρικά, ελαιόλαδο και μπόλικο δυόσμο και πάμε...

1/2 κιλό κιμά (μοσχαρίσιο ή ανάμεικτο)
2 μεγαλούτσικα κρεμμύδια ψιλοκομμένα,
3 μέτριες ντομάτες σφιχτές και ώριμες ψιλοκομμένες με το μαχαίρι (χωρίς πολύ φλούδα και σπόρους)
2 μικρές σκελίδες σκόρδο λιωμένες,
1 μεγάλη φέτα ψωμί (της αρεσκείας σας - εγώ έβαλα δικό μου ζυμωτό) ή 2 μέτρια παξιμάδια βρεγμένα και στημένα,
1 αυγό,
1/2 κουταλάκι πάπρικα,
1/4  κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1 ξύλο κανέλλας
1/4 κουταλάκι ζάχαρη,
1/2 φλιτζάνι χυμό ντομάτας,
λίγο αρωματισμένο ξύδι (κάνει πιο αφράτους τους κεφτέδες)
αλάτι, πιπέρι (κατά τα γούστα σας αλλά μην το παρακάνετε)
2 κουταλιές της σούπας δυόσμο ξερό

Μέσα σε βαθύ μπολ βάζετε τον κιμά, το μουλιασμένο (και στραγγισμένο) ψωμί ή παξιμάδι, το αυγό, την μισή ποσότητα του κρεμμυδιού λιωμένη όμως στο multi με ελάχιστο λάδι ή αρωματισμένο ξύδι, το λιωμένο σκόρδο, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, την πάπρικα και το ένα κουταλάκι δυόσμο. Ζυμώνετε καλά για αρκετή ώρα με τα χέρια ώστε να ενωθούν τα υλικά. Και τα αφήνετε στο ψυγείο για μια ώρα τουλάχιστον να ενωθούν τα αρώματα.

Μέσα σε μια κατσαρόλα βάζετε ελαιόλαδο και ρίχνετε την υπόλοιπη ποσότητα του κρεμμυδιού ψιλοκομμένο, χωρίς να το έχετε λιώσει στο multi, να σοταριστεί.  Στην συνέχεια ρίχνετε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, το ξύλο της κανέλλας, το τριμμένο μοσχοκάρυδο, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, την ζάχαρη, τη δεύτερη κουταλιά δυόσμου και τον χυμό της ντομάτας. Αφήνετε το μείγμα της σάλτσας να βράσει 6-7 λεπτά.

Σε πυρέξ ή άλλο σκεύος που μπαίνει στον φούρνο, βάζετε τα κεφτεδάκια πλασμένα σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού, κόβετε και 2-3 πατάτες σε μικρούς κύβους. Ραντίζετε με λίγο ελαιόλαδο και στην συνέχεια τα περιχύνετε με την σάλτσα. Ψήνετε για 40 λεπτά περίπου στους 180 βαθμούς με αέρα και από καιρό σε καιρό γυρίζετε με την βοήθεια ενός κουταλιού τα κεφτεδάκια σας. Ίσως χρειαστεί λίγο νεράκι (μπορεί και όχι) στο ενδιάμεσο του ψησίματος, αν δείτε ότι οι πατάτες "κρατάνε" ακόμη.  Κλείνετε τον φούρνο αφήνετε να σταθεί και μετά από 20 λεπτά είναι έτοιμο προς κατανάλωση.
Η μυρωδιά του νομίζω πως θα δικαιώσει την επιλογή σας, να το φτιάξετε.
Καλή απόλαυση.

Επετειακά Τρουφάκια

Ο χειμώνας δεν μας ήρθε ακόμη αλλά οι σοκολατένιες γεύσεις που συνήθως τον συνοδεύουν, είναι εδώ!  Είχαμε και μια επέτειο να γιορτάσουμε, οπότε οι σοκολατένιες τρούφες παρέα με ένα ωραίο γλυκό κρασάκι ήταν ότι έπρεπε να γιορτάσουμε κι' εμείς μέσα στην τόσο στενάχωρη ατμόσφαιρα που επικρατεί γύρω μας, και να γλυκαθούμε κάπως.

Την αφορμή για την συνταγή την πήρα από την καλή φίλη Ζαμπία, του Kitchen Stori.es.
"Μαστόρισα" του είδους και η οποία είχε  την καλοσύνη να μας τρατάρει κιόλας πριν λίγο καιρό, αλλά δεν πρόλαβα που λένε να τις δω..."φύγανε" ως δια μαγείας από τους άντρες της οικογένειας, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω κι΄ εγώ!

Ανασκουμπώθηκα λοιπόν, μάζεψα τα υλικά μου και επί το έργον.
Το αποτέλεσμα πολύ γευστικό και το μικρό τους μέγεθος σε κάνει να μην σταματάς εύκολα.
Αυτό είναι μια μικρή παγίδα οπότε θα σας έλεγα με προσοχή και με μέτρο!

Υλικά:
300 γραμμάρια σκούρα σοκολάτα, κομμένη σε μικρά κομματάκια.
100 γραμμάρια σοκολάτα γάλακτος  (είχα και λίγη άσπρη και την έβαλα κι' αυτή) επίσης σε μικρά κομμάτια,
1 μικρό κουτί κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
100 γραμμάρια μπισκότα OREO αλεσμένα στο multi,
2 κουταλιές βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου,
2 κουταλιές μέλι θυμαρίσιο (ή ότι σας βρίσκεται),
1/4 κοφτό κουταλάκι τζίντζερ σκόνη,
1/4 κοφτό κουταλάκι μείγμα μπαχαρικών Σμυρνιό,
1/4 κουταλάκι αλάτι,
2 κουταλιές αλεσμένο αμύγδαλο,
4-5 κουταλιές κακάο σκόνη.

Σε κατσαρολάκι βάζετε την κρέμα γάλακτος μαζί με το μέλι να ζεσταθούν καλά. Σε βαθύ μπολ (κατά προτίμηση μεταλλικό) που έχετε κόψει όλες τις σοκολάτες σε μικρά κομματάκια. Ρίχνετε μέσα την ζεστή σοκολάτα και ανακατεύετε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να λιώσει ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ρίχνετε και το βούτυρο. Ανακατεύετε καλά και αμέσως μετά ρίχνετε μέσα στο μείγμα σοκολάτας-κρέμας- βουτύρου, το αλεσμένο μπισκότο, τα μπαχαρικά, το αλάτι και το αμύγδαλο. Ανακατεύετε καλά ώστε τα υλικά σας να ενωθούν πλήρως.  Τα αφήνετε να κρυώσουν τελείως και τοποθετείτε το μπολ στο ψυγείο, σκεπασμένο με μεμβράνη.

Μετά από 4-5 ώρες, ίσως και κάτι παραπάνω για μένα, αφού το μείγμα το έφτιαξα το πρωϊ, και το πλάσιμο το έκανα απόγευμα, στρώνετε ένα ταψί με λαδόχαρτο και με την βοήθεια μικρού κουταλιού παίρνετε ποσότητα από το σοκολατένιο μείγμα και κάνετε μικρά μπαλάκια, θα είναι ελαφρώς "ανώμαλα" στο σχήμα, αλλά μην σας στεναχωρεί αυτό καθόλου, διορθώνεται λίγο αργότερα στην επόμενη φάση.

Βάζετε το κακάο σε σουρωτηράκι ή κουτάκι αχνορίχτη και πασπαλίζετε επαρκώς τα τρουφάκια. Ξανά-βάζετε τα τρουφάκια στο ψυγείο για καμμια ώρα και μετά όπως είναι πάνω στο λαδόχαρτο προσθέτετε λίγη ακόμη σκόνη κακάο και τα ρολλάρετε μέσα  για να στρογγυλέψουν.
Τα βάζετε σε γυάλινο ή πλαστικό αεροστεγές σκεύος και είστε πια έτοιμοι να τα απολαύσετε.
Λίγα-λίγα σας παρακαλώ πολύ.

Ω! Τι χρώμα μάμα....

 Ω! Τι χρώμα μαμά.
Τι είναι αυτό;
Ερώτηση που είχε ως απάντηση: Κράνα Λικέρ.
Με κράνα που έκαναν ένα μακρινό ταξίδι τον Αύγουστο!

Από την όμορφη παραδοσιακή αγορά της Ξάνθης, ήρθαν σ’ ένα σπιτικό της Αθήνας που πρώτη φορά δε, είχε σκοπό να τα φτιάξει λικέρ.

Ε, ακριβώς επειδή ήταν πρώτη φορά για μένα, αξίζει τον κόπο να σας πω τι έκανα, έχοντας βέβαια πάρει καλές συμβουλές από την φίλη Στέλλα, αλλά εγώ έκανα και πάλι τα δικά μου…

Πλύθηκαν καλά τα κράνα (μισό κιλό περίπου γιατί για πρώτο πείραμα είπα να μην βάλω όλα όσα έφερα) σουρώθηκαν και μετά μπήκαν μέσα σε καθαρή γυάλα παρέα με μισό φλιτζάνι ζάχαρη στο οποίο είχα ανακατέψει και μισή κοφτή κουταλιά του γλυκού βανίλια κρυσταλλική (μιας και δεν είχα αρωματισμένη βανίλια με λοβό). 

Ένα σφυνάκι τσίπουρο, προστέθηκε απλώς για να έχουμε κάτι υγρό στο πρώτο στάδιο. Η γυάλα τοποθετήθηκε στον ήλιο και κάθε μέρα γινόταν ένα καλό ανακάτεμα για να λιώσει η ζάχαρη για την πρώτη εβδομάδα.

Την δεύτερη εβδομάδα προστέθηκε μέσα στην γυάλα ένα μείγμα από ελαφρού «αφέψηματος»: κανέλας, αστεροειδούς γλυκάνισου, 2 ποτηριών τσίπουρου και  ¼  φλιτζανιού μαυροδάφνης, που είχαν βράσει μαζί για 5-6 λεπτά περίπου, ώσπου τα μυρωδικά να αποδώσουν το άρωμά τους.

Το αφέψημα κρύωσε και μετά το πρόσθεσα μέσα στην γυάλα, όπου και παρέμεινε για  20 ημέρες πάλι στον ήλιο, για να «ψηθεί» μαζί με τα κράνα.

Εδώ φυσικά ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Να μην έχω την «αυθεντική γεύση» του κράνου, όπως μου είπε η Στέλλα, γιατί από μόνο του είναι άκρως ιδιαίτερο και τα υπόλοιπα αρώματα θα κάλυπταν την γεύση.

Δεν ξέρω.

Πάντως το αποτέλεσμα, αλλά και το χρώμα, προσωπικά μου άρεσαν. Διακρίνονται τα αρώματα και η ελαφρά στυφάδα που πρέπει να δώσουν τα κράνα στην γεύση.

Όταν πέρασε το 25 ήμερο της γενικής διαδικασίας, το λικέρ σουρώθηκε δύο φορές με την βοήθεια χωνιού και μέσα από χάρτινο φίλτρο του καφέ και μπήκε στην καράφα του.

Πως σας φαίνεται;

Τα επόμενα κράνα, γιατί τα έχω βάλει στην κατάψυξη, ίσως τα κάνω  λικέρ με τον πιο κλασσικό τρόπο, αλλιώς θα γίνουν ίσως κάποια σάλτσα ή μαρμελάδα.

Αφιερωμένη στην φίλη Χαραυγή, μιας και μας τα ζήτησε.
Και με ευχαριστίες πολλές στην φωτογράφο τους, που ήταν αποδέκτης ενός ακόμη πακέτου με κράνα και που περιμένουμε με αγωνία την δική της δημιουργία. Ζ....με ακούς!

Τα "7" θανάσιμα Αμαρτήματά μου...

Δύσκολα μου βάζετε…

Αλλά είπα να κάνω ότι καλύτερο, μιας και έδωσα υπόσχεση στην φίλη Vita, να προσπαθήσω με τούτο το νέο παιχνίδι των 7.

Τα φωνήεντα είναι 7 και φωνάζουν δυνατά.

Τα θαύματα επίσης είναι 7.

Και οι μέρες της εβδομάδας 7 είναι κι'  αυτές κι' άντε τώρα να ψάχνω εγώ για τα δικά μου «7άρια»…

Για να δούμε λοιπόν τι "7αρια" θα πιάσουμε:

Ως την πιο όμορφη θα επιλέξω την σοκολατένια γκανάζ τάρτα με σως φράουλας, μιας και είχε την καλύτερη γεύση σοκολάτας του τελευταίου 6μηνου, αλλά είχε και επιτυχία στους αναγνώστες μου. Και δικαίως θα της βάλω και την φωτογραφία της, σ' επανάληψη. Τα υπόλοιπα θα τα βρείτε μέσα στα link τους μαζί με τις πληροφορίες τους, να μην σας κουράζω τώρα.

Ως πιο δημοφιλή θα έλεγα την ανάρτηση της Λεμονόπιτας, μιας και είχε τα περισσότερα views (2030).

Αμέσως μετά χάρη ιδιαίτερη και την θεωρώ ως χρήσιμη, για όσους διαθέτουν αρτοπαρασκευστή τουλάχιστον ήταν το express τσουρέκι, που μας έφτασε σε περίεργο διάλογο, με κάποιους από τους αναγνώστες μου, αλλά παρά ταύτα επιμένω πως ήταν ένα πολύ νόστιμο τσουρέκι.

Η ανάρτηση που θα έλεγα πως με έκανε περήφανη είναι αυτή του Λονδρέζικου Χαλβά, που είναι καθ' όλα Έλλην και στάθηκε ίσως η αφορμή να γνωρίσω πια και προσωπικά την καλή φίλη του Kitsen Stories.

Ως αμφιλεγόμενη τέλος, θα χαρακτήριζα την ανάρτηση για την μαρμελάδα πεπόνι, που είχε μόνον 7 σχόλια αλλά 1506 views! Κι' όμως δοκιμάστε να την φτιάξετε, νομίζω πως θα σας αρέσει.

H ανάρτηση που δεν της δόθηκε η δέουσα προσοχή θα έλεγα πως ήταν αυτή με τα ψητά ροδάκινα. Ίσως γιατί τότε δεν είχα πια μπει στην εμπειρία της άμεσης φωτογράφησης κάτι που τελικά μας το έφερε ο καιρός. Πάντως τα ροδάκινα είναι ακόμη στην εποχή τους, οπότε δοκιμάστε να τα φτιάξετε.

Και τέλος θα έλεγα πως η ανάρτηση που με ξάφνιασε με την επιτυχία της ήταν αυτή για τυρένια κουλουράκια της φασίνας, που ήταν η πρώτη συνταγή για αλμυρό, που είχε και πολλά σχόλια αλλά και πάμπολλα views και ήταν για κάτι αλμυρό και όχι γλυκό όπως όλες οι προηγούμενες.

Και να ρθω με την σειρά μου να καλέσω στο παιχνίδι (γιατί τελικά πρέπει να υπακούσω στους όρους του) άλλους 5 φίλους bloggers.

Την γλυκιά  Ζαμπία
Την αγαπημένη Θεία Κική
Την φίλη Μαρία
Την καλή μας Λίλα
Και τέλος τον αγαπητό Γιώργο  στο γυναικρατούμενο (θα έλεγα) τούτο παιχνίδι.

Mεσογειακά αλμυρά μπισκότα

Όλα τα παιδάκια είναι πια στα θρανία τους.

Και τα δικά μου το ίδιο. Και το μικρό και το μεγάλο, oπότε το πρόβλημα της διατροφής έχει πάρει και πάλι την διάσταση της “ανησυχίας: τι θα πάρουν μαζί τους αύριο”;

Γιατί  καλά εγώ μπορώ να τρώω σαλάτες μέχρι να βελάξω :-)) αλλά με τούτα τα παιδάκια τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Για τον μικρό, το έχουμε κάπως λύσει το πρόβλημα, αφού ο παιδικός σταθμός του προσφέρει δεκατιανό και μεσημεριανό, τα υπόλοιπα τα ρυθμίζουμε όταν η μαμά είναι παρούσα!

Με τον μεγάλο όμως;

Έτσι πρέπει να σπάω το κεφάλι μου κάθε τρεις και λίγο για λύσεις εύκολες σε μεταφορά και με άνεση κατανάλωσης. Οπότε τα σπιτικά σνάκς, τα σαντουϊτσάκια με διάφορες συνθέσεις και τα φρούτα είναι οι επιλογές μου. Γιατί το «ταπεράκι» εδώ δεν «παίζει».

Σ’ αυτά λοιπόν τα πλαίσια των υπαρξιακών μου αναζητήσεων, σκάρωσα προχθές τούτα τα σκανδαλιάρικα, που ελλείψει ονόματος, εγώ τα είπα μπισκότα μεσογειακά.

Χρειάζεστε:

200 γραμμάρια φέτα τριμμένη με το πιρούνι,

100 γραμμάρια γλυκιά γραβιέρα τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη

1 φλιτζάνι ξινόγαλο (εάν δεν έχετε, μπορείτε να φτιάξετε εύκολα διαβάζοντας εδώ, η Μαρία το λέει πολύ ωραία, με ξύδι, είτε αντί για ξύδι με το χυμό από μισό λεμόνι)

2 μικρά αυγά,

1/2 φλιτζανιού ελαιόλαδο,

2 ντομάτες ώριμες κομμένες σε κομματάκι αφού έχετε αφαιρέσει φλούδα και σπόρους,

1 κουταλάκι ρίγανη,

½ κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,

½ φρεσκό-τριμμένο πιπέρι (έχω πάντα τριών λογιών πιπέρια μέσα σε μύλο έτοιμο για χρήση)

1 κουταλάκι κοφτό μπεϊκιν,

1 κουταλάκι κοφτό ξηρή μαγιά,

και 2 φλιτζάνια περίπου αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Τρίβετε τα τυριά μέσα σε βαθύ μπολ. 

Σπάτε στην συνέχεια τ’ αυγά και ρίχνετε μέσα το ξυνόγαλο και τα μπαχαρικά. Ανακατεύετε πολύ καλά με τον αυγοδάρτη.

Κατόπιν μέσα στο μείγμα ρίχνετε το λάδι, τα κομματάκια ντομάτας και ενώνετε επίσης. 

Τελευταία μπαίνουν στο μείγμα: το μπεϊκιν, η μαγιά και το αλεύρι, ανακατεύοντας πάντα.

Αφήνετε τον χυλό να σταθεί κανένα 10-λεπτο και στην συνέχεια μ’ ένα βαθύ κουτάλι μοιράζετε το μείγμα σε δύο ταψιά μεγάλα του φούρνου που έχετε στρώσει με λαδόχαρτο. 

Αφήνετε ένα εύλογο διάστημα ανάμεσα στις κουταλιές γιατί τα μπισκότα θα απλώσουν ελαφρώς.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο και με αέρα, για 20 λεπτά περίπου στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσουν. Ζεστά και κρύα είναι βέβαιο ότι είναι πολύ νόστιμα. Ενώ οι παραλλαγές με λαχανικά μπορούν να γίνουν σίγουρα. Τριμμένο καρότο, σοταρισμένο και ψιλοκομμένο σπανάκι, κρεμμυδάκια τηγανιτά σε μικρές ροδέλλες μαζί με κεφαλοτύρι θα είναι μάλλον η επόμενη εκδοχή μου, καθώς την σκέφτηκα το βράδι (τότε μου έρχονται όλα τα ωραία). Ενώ όσα μείνουν μπορείτε να τα κάνετε "σάντουϊτς" βάζοντας ανάμεσα σε δύο μια καλή φέτα τυρί μαλακό, να τα ζεστάνετε και να τα απολαύστε με ένα ποτηράκι παγωμένη μπύρα.

Καλή σας απόλαυση αν αποφασίσετε να φτιάξετε.

H Κίτσα Μπουκίτσα και η φίλη της η Λιχούδα

Η Κίτσα Μπουκίτσα μαθαίνει στα παιδιά να εξερευνούν τον κόσμο της γεύσης και να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να απολαμβάνουμε το φαγητό!

Ελεύθερα θα βγάλουμε όλοι τις γλώσσες μας έξω, θα φωνάξουμε και θα τραγουδήσουμε.
Φτιάχνουμε τις δικές μας συνταγές, συνδυάζοντας γεύσεις και γινόμαστε δημιουργικοί μάγειρες για λίγο. Μεγάλοι και μικροί θα εντυπωσιάσουν με τα γευστικά τους πειράματα και τους γιαμ γιαμ συνδυασμούς τους.
Θεματικές ενότητες:

• Τι είναι γεύση
• Πώς την καταλαβαίνουμε
• Ποιες είναι οι 4 γεύσεις
• Πώς τις νιώθουμε
• Πού τις συναντάμε
• Παραδείγματα

Η Λιχούδα θα μάθει στα παιδιά τι συμβαίνει στη φύση κάθε εποχή.
Πώς νιώθουμε και τι θέλουμε να κάνουμε, ποιες οι ανάγκες μας αλλά και ποια φαγητά μας αρέσουν καλύτερα.
Συνδυάζουμε τις εποχές με τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά και όλα όσα χαρίζουν στον οργανισμό μας. Μαθαίνουμε μεγάλοι και μικροί πώς ένα κολοκυθάκι μπορεί να έχει πολύ νόστιμη γεύση ή πώς ένα καροτάκι θα μας χαρίσει τα πιο όμορφα κόκκινα μάγουλα.
Θεματικές ενότητες:

• Τι είναι οι 4 εποχές
• Πώς νιώθουμε κάθε εποχή
• Τι ανάγκες έχουμε
• Τι τρώμε
• Ποια η εποχή για κάθε λαχανικό και φρούτο
• Τι μας χαρίζει στις δραστηριότητές και στην εμφάνισή μας
• Παραδείγματα

Υπό την αιγίδα του ΕΛΙΓΑΣΤ η Food Issues θα συμμετάσχει στη Γειτονιά της Γεύσης στην  «Μικρόπολις» 2011, με Μαθήματα Διατροφικής Αγωγής από ειδικούς παιδαγωγούς, από 21-25 Σεπτεμβρίου.     Αλλά στην διοργάνωση θα υπάρχουν κι 'άλλα πολλά ενδιαφέροντα για τους μικρούς μας θησαυρούς.  Δείτε το πιο πάνω link.

Τρέχοντας ... για την ΖΩΗ

Greece Race for the Cure®, 

στις 2 Οκτωβρίου 2011, 

στις  11.00π.μ., στο Ζάππειο, ενάντια στον καρκίνο του μαστού.

Στον 1^ο αλλά και στον 2^ο Αγώνα Greece Race for the Cure® συμμετείχαν 5.000 και 8.000 άτομα αντίστοιχα! 

Γυναίκες, άντρες και μικρά παιδιά έλαβαν μέρος στον Αγώνα Δρόμου και στον Περίπατο με σκοπό να αφυπνίσουν τον κόσμο για τον καρκίνο του μαστού και να ενωθούν όλοι μαζί για να τρέξουν για τη ΖΩΗ!

Τα έσοδα που συγκεντρώθηκαν από τον Αγώνα διατέθηκαν για την εκπόνηση ενός Προγράμματος Ενημέρωσης για την αξία της πρόληψης – έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του μαστού σε νέες γυναίκες ηλικίας 20 – 39 ετών, σε συνδυασμό με την παροχή δωρεάν κλινικών εξετάσεων. Οι εξετάσεις έγιναν σε συνεργασία με την Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία Μαστού (ΕΧΕΜ). Επίσης, από τα έσοδα χρηματοδοτήθηκαν οι Ψυχοθεραπευτικές Ομάδες που λειτούργησαν στο «Άλμα Ζωής» το 2011.

Φέτος, πάνω από 1,6 εκατομμύριο άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, σε περισσότερες από 140 πόλεις του κόσμου, θα δώσουν με τη συμμετοχή τους στον Αγώνα, μια κοινή υπόσχεση:  ο καρκίνος του μαστού μπορεί να νικηθεί!

Η εγγραφή κοστίζει 5€. 

Γίνεται μέσω ιστοσελίδας, στα γραφεία του Συλλόγου και σε επιλεγμένα σημεία στην πόλη!


Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα του Αγώνα:
 www.almazois.gr/race2011

Μεθυσμένο επιδόρπιο.

Το μπουκάλι της μαυροδάφνης κάθε φορά που το βλέπω με βάζει σε πειρασμό.

Δεν πολύ-πίνω είναι η αλήθεια αλλά τα γλυκά κρασιά είναι μια ωραία αδυναμία και τα χρησιμοποιώ κυρίως στις μαγειρικές μου προσπάθειες.

Από την άλλη τ' αχλάδια είναι στα καλά τους, οπότε είπα κι' εγώ να τα παντρέψω μιας και είχα μεγάλη ποσότητα.

Βάζετε τη μαυροδάφνη (ένα νεροπότηρο) παρέα με μισό ποτήρι κόκκινο κρασί μέσα σε μια κατσαρόλα. Ρίχνετε μια κούπα μαύρη (ή άσπρη ζάχαρη) ανακατεύετε καλά και τα αφήνετε λίγο να σταθούν. Στην συνέχεια ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα: 2 ξυλαράκια κανέλας, 4-5 γαρύφαλλα, 2 κεφαλάκια αστεροειδούς γλυκάνισου, 1/2 κουταλάκι κοφτό βανίλλια κρυσταλική. Βάζετε τα μπαχαρικά να βράσουν μαζί με τα κρασιά για περίπου 5 λεπτά.

Σε μια βαθιά λεκάνη ρίχνετε χυμό από 2 λεμόνια, και αφού έχετε πλύνει καλά καμμιά 10αριά μεγάλα αχλάδια. Τα καθαρίζετε, τα κόβετε στη μέση, αφαιρείτε τα κουκούτσια και τα κοτσανάκια και τα μισά τα κόβετε πάλι σε μισά. Κάθε αχλάδι δηλαδή, θα κόπει σε τέσσερα κομμάτια (ή και 6 αν είναι αρκετά μεγάλο).
Τα κομμάτια που ετοιμάζετε τα βάζετε μέσα στον χυμό του λεμονιού για να μην μαυρίσουν.

Όταν το κρασί έχει αρχίσει να βράζει βάζετε τα κομμένα αχλάδια μέσα και τα αφήνετε να βράσουν μαζί για 20 λεπτά περίπου. Κατεβάζετε την κατσαρόλα από την φωτιά, κι' αφήνετε στην άκρη να μαριναρίζονται" τα αχλάδια μέσα στο αρωματισμένο κρασί για 2-3 ώρες.
Στην συνέχεια τα αφαιρείτε με προσοχή και με την βοήθεια τρυπητής κουτάλας τα βάζετε σε καθαρό και αποστειρωμένο βάζο.

Βάζετε πάλι την κατσαρόλα με το κρασί πάνω στην φωτιά και ρίχνετε λίγο χυμό λεμονιού. Βράζετε σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 40 λεπτά μέχρι να δέσει και να μειωθεί σε όγκο.
Αφήνετε λίγο να κρυώσει και γεμίζετε με αυτό το γυάλινο βάζο που έχετε προηγουμένως βάλει τα αχλάδια. Κλείνετε καλά, και έχετε ένα ωραίο και αρκετά  "μεθυσμένο" γλυκό κουταλιού για να συντροφέψετε το γιαούρτι ή το παγωτό σας. 
H επιλογή δική σας.

Παρόμοια διαδικασία μπορείτε να κάνετε με ροδάκινα ή και σύκα, κατά προτίμηση μαύρα.
Είναι βέβαιο πως θα αρέσουν πολύ.

Muffins Κανέλλας-Αμύγδαλου (αυτά του ψαρέματος)

Τα πράγματα είναι απλά, όταν θέλεις κάτι γλυκό, το πιο απλό που μπορείς να φτιάξεις είναι ένα κέϊκ. Με τα muffins πια, έχουμε όμως ακόμη πιο γρήγορη διαδικασία (τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω) και είναι και εύκολα στην μεταφορά αν θέλεις να τα πας κάπου.

Ανοίγεις ντουλάπια και ότι υπάρχει διαθέσιμο ως υλικό μπορεί να σου δώσει άμεσα λύση. Αρκεί τα ντουλάπια σας να μην είναι παντελώς άδεια  :-)  συμβουλή προς τις νέες νοικοκυρές και νοικοκύρηδες.
Φροντίζετε να έχετε πάντα ορισμένα πράγματα ως στοκ: ελαιόλαδο, ζυμαρικά, ρύζι, αλεύρι, ζάχαρη, καφές, μπαχαρικά, λίγους ξηρούς καρπούς της αρεσκείας σας, κάποιο χυμό (συνήθως πορτοκάλι) εσσάνς, κάποιο κρασάκι. Και στο ψυγείο φυσικά παρομοίως: μαργαρίνη ή βούτυρο, φρούτα, αυγά, τυράκι και κάποια λαχανικά. Τούτα τα πράγματα θα σας βγάλουν από δύσκολη θέση αρκετές φορές (και τώρα που κάποια νέα παιδιά πάνε να μείνουν μόνα τους ως φοιτητές, δώστε τους αυτές τις συμβουλές καθώς και ένα βιβλιαράκι με εύκολες και γρήγορες συνταγές, πιστεύω πως θα τα βοηθήσετε αρκετά για να νοιώσουν αυτόνομα μακριά από την κουζίνα της οικογένειας).

Ξέφυγα όμως, από το θέμα, που είναι η ευκολία με την οποία μπορούμε να φτιάξουμε muffins, που καταναλώνονται δε, επίσης πολύ εύκολα.

Τα muffins της φωτογραφίας έγιναν στον εξοχικό (και μάλιστα ανήμερα του Αγίου Φανουρίου) για να τα πάρουν οι ψαράδες μας μαζί τους (μιας και θα την έβγαζαν στην θάλασσα όλη νύχτα) να τους γλυκάνουν αλλά και να τους φανερώσουν ψάρια!

Δεν ήταν η αυθεντική συνταγή για Φανουρόπιτα, αλλά έμοιαζε αρκετά και μέσα στα "πλαίσια" των 9 υλικών που απαιτούνται.

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 κουταλιά γλυκού μπεϊκιν πάουντερ,

1 κούπα ζάχαρη,

2 κουταλάκια κανέλα σκόνη,

½ κουταλάκι βανίλια,

½ κούπας ελαιόλαδο

½ κούπας αλεσμένο ωμό αμύγδαλο

1 ποτηράκι κονιάκ

1 μικρό μπουκαλάκι πορτοκαλάδα με ανθρακικό (το ανθρακικό δρα όπως η σόδα)

Σε βαθύ μπολ βάζετε το λάδι, την ζάχαρη, την κανέλα και την βανίλια και χτυπάτε καλά μ’ ένα μιξεράκι για 3-4 λεπτά. Στην συνέχεια προσθέτετε το αλεσμένο αμύγδαλο, το κονιάκ, την πορτοκαλάδα για να ενωθούν και τελευταία μπαίνουν το αλεύρι και το μπεϊκιν.

Μοιράζετε το υλικό σε θήκες των muffins ντυμένες με χαρτάκια ή λαδόχαρτο και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για μισή ώρα περίπου.

Τα βγάζετε αφήνετε να κρυώσουν και πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη.

Δεν γύρισε πίσω ούτε ένα, από το ψάρεμα, αλλά ήρθαν κάπου 6 κιλά ψαράκια!

Το καλοκαίρι μας γλυκαίνει με κάθε τρόπο.

Το καλοκαίρι μας γλυκαίνει πάντα.
Ταπεινή μου δε άποψης, ότι τα κέϊκς του καλοκαιριού πρέπει να είναι ανάλαφρα και να έχουν οπωσδήποτε μέσα τους φρούτα, γιατί γίνονται σαφώς πιο σαγηνευτικά.
Έτσι λοιπόν και τούτο της φωτογραφίας μας, που έγινε με ταχύτητα, χάρη σε μια πρόσκληση της τελευταίας στιγμής είναι μέσα στα πλαίσια που προσωπικά ήθελα.

Τα υλικά απλά και συνηθισμένα για ένα κέϊκ.
Αυγά, γάλα, βούτυρο ή λάδι (εγώ βάζω μισό - μισό το υλικό αυτό), ζάχαρη, βανίλια και τριμμένο μοσχοκάρυδο (αυτό κάνει την διαφορά στην μυρωδιά) λίγο υγρό εσανς με άρωμα πορτοκάλι (2-3 σταγόνες) μια πρέζα αλάτι (το χρειάζεται η ζύμη το αλμυρό της και μην σας φανεί παράξενο.
Παστέλια ξηρών καρπών, ή σουσαμιού σπασμένα με το mutli ή μέσα σε μια σακούλα που θα τα θρυμματίσετε με κάτι βαρύ (όπως ένας πλάστης), αμύγδαλα ωμά ή φυστίκια Αιγίνης είναι επίσης εξαιρετική συνοδεία.

Το μοσχοκάρυδο, ήρθε να δέσει απόλυτα με τα ροδάκινα που μπήκαν στο κεϊκ, ενώ δύο καλές χούφτες κεράσια ( που είχαν γίνει μια ελαφριά κομπόστα εδώ και καιρό - χωρίς κουκούτσι πάντα)  μπήκαν μέσα στον χυλό επίσης έδωσαν ακόμη πιο "τσαχπίνικο" τόνο και γεύση.
Δοκιμάστε να κάνετε παρόμοια πράγματα με τα φρούτα που σας βρίσκονται διαθέσιμα.
Τα σύκα ή οι κόκκινες ρώγες σταφυλιού, είναι πολύ πετυχημένοι αντικαστάτες.

Βουτυρώνετε καλά ένα μέτριο ταψί φούρνου και το πασπαλίζετε με δύο κουταλιές σούπας ζάχαρη (σ' αυτή την διαδικασία προτιμώ την μαύρη) πάνω από την ζάχαρη βάζετε κομμάτια καθαρισμένων ροδάκινων, σε μισοφέγγαρα ή κύκλους, καλύπτοντας καλά όλο το ταψί.
Από πάνω πασπαλίζετε τα φρούτα με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς, το σουσάμι ή τους ανάλατους ξηρούς καρπούς ψιλοκομμένους.

Ετοιμάστε τον χυλό του κέϊκ, κατά τα κλασσικά και ρίχτε τον πάνω στα φρούτα και τους ξηρούς καρπούς.  Στην συνέχεια μέσα στον χυλό βυθίστε κεράσια, βύσσινα, κομμάτια ροδάκινου, σύκα κομμένα στα τέσσερα, ρώγες από σταφύλι (φροντίστε να μην έχει κουκούτσια) και ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για περίπου 45 λεπτά.

Αφήστε το κέϊκ να κρυώσει πάνω στην σχάρα για μισή ώρα με τρία τέταρτα, χαρακώστε γύρω-γύρω μ' ένα κοφτερό μαχαίρι και αναποδογυρίστε σε μια μεγάλη πιατέλα. Πασπαλίστε με άχνη αν θέλετε και είστε έτοιμοι να το γευτείτε. Φροντίστε να έχετε κι' ένα ωραίο καφεδάκι και καλή παρέα και όλα θα είναι σαφώς πιο ευχάριστα.

Η Στέλλα της Ξάνθης ... και ο Έρωτας της!

O Έρωτας των Γεύσεων  ήταν αυτός που μας "πρωτογνώρισε"  αλλά από τότε η σχέση μας κρατεί καλά και η επικοινωνία μας δεν έπαψε όλο αυτόν τον καιρό.
Πάνε σχεδόν 6 χρόνια (αν θυμάμαι καλά) που η Στέλλα μπήκε στις "επιλογές ψυχής" που λέμε, μέσα από το βιβλίο της και μετά από μια δική μου τότε αναφορά στο Ηungry, όπου ιντερνετικός φίλος μας έφερε σε επαφή και η Στέλλα με ευχαρίστησε για τα καλά μου λόγια.

Αυτή ήταν και η αρχή της γνωριμίας μας.
Από τότε είπαμε και γράψαμε πράγματα μεταξύ μας.

Την διάβαζα και την παρακολουθούσα μέσα στο blog της, μέσα από το Facebook, επικοινωνούσαμε με mail, τα λέγαμε στο τηλέφωνο, την συνάντησα στην Αθήνα... αλλά  ήρθε και ο καιρός να την συναντήσω στην έδρα της, την Ξάνθη (τα πράγματα πάντα γίνονται στον χρόνο τους).

Ήρθε και το πρόσφατο βίβλιο της  Καβάλας  Γεύσεις, που κατάφερε να αποσπάσει ένα πολύ σημαντικό βραβείο, στο τόσο αυτό ειδικό χώρο των εκδόσεων γεύσης, που πραγματικά αιστάνθηκα υπερήφανη για την αγαπημένη Στέλλα. Ήταν η δικαίωση των κόπων της. Της αγάπης που έχει γι' αυτό που κάνει με αφοσίωση και "πείσμα" παρά τις όποιες δυσκολίες έχει συναντήσει.

Στο ταξίδι μου στην Ξάνθη, η φίλη Στέλλα, δικαίωσε την εικόνα που είχα σχηματίσει τόσο καιρόν γι' αυτήν. Είναι άτομο με θέληση.

Αγαπά με πάθος τον τόπο της (σχεδόν όλη την Βόρειο Ελλάδα δηλαδή). Θέλει να περάσει μέσα από την δουλειά της, την αγάπη για την μαγειρική και σε άλλους ανθρώπους. Αγωνίζεται και προσπαθεί για να κάνει το μεράκι της και την αγάπη της, επάγγελμα, και αυτό (για όσους με διαβάζετε) είναι ΕΥΛΟΓΙΑ και το εννοώ.

Σκεφτείτε να δουλεύετε για χρόνια σε μια δουλειά, χωρίς να την αγαπάτε, χωρίς να σας γεμίζει αυτό που κάνετε... Το μόνο που κερδίζετε είναι τα χρήματα που σας βοηθούν να ζήσετε ευπρεπώς.

Δεν κερδίζετε όμως σε δημιουργία, σε εμπειρίες, σε εικόνες, σε συνεργασίες, σε όνειρα και σε στόχους για την επόμενη μέρα (ελπίζω ότι καταλαβαίνετε τι θέλω να σας πω).
Αυτά όλα, έχω την αίσθηση, πως η Στέλλα τα έχει κερδίσει με την αξία της!

Μέσα από τα μάτια της είδα λοιπόν και την όμορφη Ξάνθη και με την βοήθειά της ψωνίσαμε ωραία πράγματα (μπαχαρικά, φύλλο,  όσπρια μέχρι και καλάθια αυθεντικά). Ενώ φάγαμε και κάτι λιχουδιές που τι να σας λέω τώρα... Φύγαμε και την χαιρετήσαμε με την υπόσχεση ότι θα βρεθούμε σύντομα (μάλλον στην Αθήνα αυτήν την φορά).

Σαν αποχαιρετιστήριο δώρο είχα κάποια καλούδια από αυτήν.

Αυτό που θα σας αναφέρω όμως με ιδιαίτερη έμφαση είναι η σάλτσα βύσσινο, φτιαγμένη από τα χεράκια της και με βύσσινα της δικής της παραγωγής! 

Την δοκίμασα λοιπόν σε γαρίδες το περασμένο ΣΚ όπως μου πρότεινε.

Είναι  πολύ καλή και δεν το λέω για να της κάνω διαφήμιση, αλλά καλού-κακού άμα θέλετε να την δοκιμάσετε (γιατί κάνει και διανομές) κάντε μια παραγγελία, και δεν θα χάσετε, ως σύσταση για όσους αρέσκονται στα γλυκόξινα.  Πληροφορίες θα βρείτε μέσα στο blog της Στέλλας καθώς και την τιμής της.

Στελλίτσα, καλή συνέχεια σε όλα.

Οι στόχοι σου να ευωδωθούν γρήγορα...και keep going με πείσμα και με "τσαμπουκά".

Πάντα, για όλα τα προβλήματα έρχεται η λύση. Λυτρωτική πολλές φορές  (αλλά και σαρωτική) και από 'κει που δεν το περιμένουμε.

Με αγάπη,

Πηνελόπη