Μους Κάστανου με σοκολατένιο πάτο και κορυφή...για τους πρωταθλητές

Είμαστε πια πρωταθλητές ...έρχονται άλλες  εποχές (τραγούδι των Φατμέ)  

δανεικό από μια εποχή δόξας για την Ελλάδα...

Έτσι για να αλλάξουμε και λιγάκι διάθεση, μιας και εμείς στην οικογένεια είμαστε φέτος πρωταθλητές με 3 πρώτα βραβεία, κάποια δεύτερα και τρίτα σε οδικά πτηνά και δη καναρίνια.
Είπα λοιπόν να "παινέψω" λίγο το σπίτι μου και το στεφάνι μου μην πέσει και με πλακώσει (!) μιας κι' από το τόσο χρόνο που περνάει παρέα με τα πουλιά του έχουμε χάσει πλέον τον μπούσουλα σε όλα τα υπόλοιπα.
Και για να μοιραστούμε μαζί σας την χαρά μας, να ένα κερασματάκι εποχής που έχει γεύση εξαιρετική.

Μους Κάστανου με σοκολατένιο πάτο και κορυφή!

Χρειαζόμαστε:
300 γραμ. κάστανα βρασμένα και καθαρισμένα, τα οποία θα αλέσετε στο multi.
250 γραμ. κρέμα γάλακτος,
400 γραμ. τυρί κρέμα (μασκαρπόνε ή φιλαδέλφεια ή μισό-μισό),
2 κουταλιές μέλι,
2 κουταλιές ζάχαρη,
2 κουταλιές καφέ στιγμής,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
2 κουταλιές γάλα εβαπορέ,
2 κουταλιές μερέντα,
1 μεγάλο πακέτο μπισκότα σοκολάτας,
1 ποτηράκι λικέρ (πορτοκάλι, καφέ, ή καλούα).
Και τέλος, 3 κουταλιές σοκολατένιους κόκκους καφέ αλεσμένους (θα βρείτε στα ζαχαρώδη προϊόντα) ή αλλιώς σταγόνες πικρής κουβερτούρας .

Αλέθουμε αρχικά τα κάστανα και τα βάζουμε σε βαθύ μπολ.
Ζεσταίνουμε την κρέμα γάλακτος μαζί με το μέλι, μέχρι να ενωθούν καλά τα δύο υλικά, χωρίς να βράσουν.
Στη συνέχεια χτυπάμε με το μίξερ χειρός, το τυρί κρέμα μαζί με τη ζάχαρη, τη βανίλια, τον καφέ μέχρι να ενωθούν επίσης. Μέσα σ' αυτό το μείγμα ρίχνουμε το αλεσμένο κάταστανο και προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, χτυπάμε μια-δυο φορές ακόμη για πλήρη μίξη των υλικών μας.

Αλέθουμε τα μπισκότα στο multi.  Στρώνουμε σε μπολάκια σερβιρίσματος από μια καλή κουταλιά μπισκότο και τη βρέχουμε (μ' ένα κουταλάκι) λικέρ.

Ζεσταίνουμε το εβαπορέ σ' ένα μέτριο μπρίκι, βάζουμε μέσα τη μερέντα για να γίνει πιο ρευστή και το μείγμα αυτό το ανακατεύουμε με τους αλεσμένους σοκολατένιους κόκκους καφέ ή τις σταγόνες σοκολάτας καθώς και το υπόλοιπο αλεσμένο μπισκότο.

Προχωρούμε στην συναρμολόγηση του γλυκού μας:
Πάτος από σοκολατένιο μπισκότο αρωματισμένο με λικέρ.
Μούς κάστανου (5-6 κουταλιές) σε κάθε μπολάκι σε δεύτερο επίπεδο.
Εδώ θα κάνουμε διάλλειμα για μισή ώρα, αφήνοντας την μους να σταθεί και να πήξει κάπως (εκτός ψυγείου).
Επόμενο βήμα: την στολίζουμε με μια σοκολατένια κορυφή, βάζοντας 2 περίπου κουταλιές από το σοκολατένιο μείγμα:, μπισκότου, μερέντας και σταγόνες σοκολάτας.
Τοποθετούμε  τα μπολάκια τε στο ψυγείο για να στεθεροποιηθεί το όλο αποτέλεσμα και  σε 2-3 ωρίτσες είναι έτοιμη για να την απολαύσουμε.

Υ.Γ. οι προαναφερόμενες ποσότητες υλικών, μας έδωσαν 8 μπολάκια σαν αυτό της φωτογραφίας, οπότε εσείς κανονίζετε ανάλογα με τα άτομα που θέλετε να τρατάρετε.

Το Πνεύμα των Φετινών Χριστουγέννων... και τα Καρυδάτα γλυκά ψωμάκια.

Μπαίνουμε σιγά-σιγά στον δρόμο για τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Δειλά κάποια στολίδια έχουν κάνει την παρουσία τους σε βιτρίνες και μαγαζιά, με πρωταγωνιστές αυτά που πωλούν στολίδια και διακοσμητικά.
Αλλά από την άλλη, η ευημερία παλαιότερων χρόνων δεν φαίνεται να κάνει κι αυτή την παρουσία της. Αυτό είναι και καλό και κακό (κατά τη ταπεινή τουλάχιστον προσωπική μου άποψη).

Φώτα, λάμψη, χρυσόσκονη, αστρόσκονη, μπαμπακένιο χιόνι, εκτυφλωτικό κόκκινο και μαγικό βαθύ πράσινο, ίσως να μην βρουν τόσο εύκολα την θέση τους στα σπίτια των ανθρώπων φέτος.
Όλα μοιάζουν δύσκολα.
Όμως κάποιες μυρωδιές, κάποιες γεύσεις και κάποια άλλα υλικά είναι εύκολο να βρουν τον δρόμο τους προς αυτούς που τα έχουν ανάγκη, με την βοήθειά σας και μέσα από το περίσσευμά σας.
Οι "καλές πράξεις" άλλωστε είναι συνυφασμένες με τούτες τις μέρες!

Μια σακούλα με τρόφιμα που μπορεί να είναι τα βασικά (αλεύρι, ζάχαρη, καφές, μακαρόνια, ρύζι, γάλα εβαπορέ, όσπρια, κάποιες κονσέρβες με ζαμπόν ή κόρνε μπιφ) μαζί με λίγα φρούτα εποχής και ίσως και λίγες σοκολάτες  ΙΟΝ Γάλακτος (δεν κάνω διαφήμιση αλλά αυτή είναι αγαπημένη μικρών και μεγάλων) εύκολα μπορούν να βρουν έναν παραλήπτη που τα έχει ανάγκη.
Το κόστος της δεν είναι τόσο μεγάλο, πραγματικά. Για σκεφτείτε το.
Και είναι τελείως διαφορετικό να τα πάτε εσείς οι ίδιοι στο σπίτι που θα τα έχει ανάγκη, από το να τα δώσετε ίσως σε κάποιον φορέα (εάν είστε από αυτούς που φανερώνουν δυσπιστία σε κάτι τέτοιο).

Κοιτάξτε απλώς γύρω σας. Ρωτήστε. Δείτε τους συμμαθητές των παιδιών σας στο σχολείο. Παρατηρήστε τα παιδιά καλά, ενδεχομένως να διακρίνετε αυτά που έχουν ανάγκη, αρκετά εύκολα. Ακούστε τους γείτονες και τους συγγενείς σας.
Σίγουρα θα βρείτε κάποιον (άγνωστό σας, ίσως και όχι...)  που να έχει τέτοιες ανάγκες.
Το Πνεύμα των Φετινών Χριστουγέννων είναι στο χέρι μας και στις καρδιές μας.

Όλες αυτές τις σκέψεις και τις συζητήσεις τις κάναμε στο σπίτι μας, με μια αφορμή που μας δόθηκε... καθώς εγώ σκάρωνα τα Καρυδάτα Γλυκά Ψωμο-κεκάκια  που ακολουθούν.
Καρύδια, πορτοκάλι, κανέλα, γαρύφαλλο, είναι η μυρωδιά των Χριστουγέννων για μένα, που τώρα πια κάνει παρέα μαζί με πολλές έντονες αναμνήσεις.

Για 18 Καρυδάτα Γλυκά Ψωμάκια θα χρειαστείτε:

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κούπα ζάχαρη,
1 ποτηράκι κρασιού πετιμέζι,
1/2 κούπας λάδι,
2 πορτοκάλια για το ξύσμα και τον χυμό τους,
2 μέτρια αυγά,
2 κουταλάκια μείγμα μπαχαρικών Σμυρνιό (αλλιώς κανέλα,γαρύφαλλο,μοσχοκάρυδο τριμμένο ανακατεμένα όλα μαζί από εσάς).
1/2 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι μπείκιν πάουνερ,
1 φακελάκι βανίλια με άρωμα πορτοκάλι (υπάρχει έτοιμο, αλλιώς θα βάλετε απλή βανίλια σκόνη)
και τέλος μια κούπα καρύδια χοντροκομμένα
λίγη κανέλα έξτρα και λίγη ζάχαρη έξτρα (για πασπάλισμα)

Βάζετε σε βαθύ μπόλ όλα τα υγρά υλικά μαζί με την ζάχαρη, το ξύσμα και τ' αυγά. Ανακατεύετε καλά με τον αυγοδάρτη μέχρι να ενωθούν στην συνέχεια προσθέτετε την μαγιά, το μπέϊκιν, την βανίλια και συνεχίζετε το ανακάτεμα. Τελευταίο ενσωματώνετε το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να έχετε έναν ωραίο χυλό. Τον αφήνετε να σταθεί για ένα τέταρτο και στην συνέχεια μοιράζετε σε θήκες για Muffins τα σχετικά χαρτάκια. Γεμίζετε με χυλό κατά το ήμισυ. Βάζετε πάνω από τον χυλό μερικά καρύδια. Τα σκεπάζετε και πάλι με λίγο χυλό. Βάζετε μερικά στην επιφάνεια και πασπαλίζετε με λίγη κανέλα και λίγη κρυσταλλική ζάχαρη κάθε ψωμοκεκάκι.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να μοσχομυρίσουν.

ΦΕΕΕΕΤΑ...και όχι μόνο!

Φέτα, ξέρω κάποιους ανθρώπους που δεν αντέχουν ούτε να την μυρίσουν!
Εγώ πάλι την λατρεύω και όπως φαίνεται και το παιδάκι μου ακολουθεί τα βηματά μου, ειδικά αν είναι απ' αυτές τις πλούσιες σε γεύση βαρελίσιες φέτες.
Σήμερα έδωσα λοιπόν στην προσωπική μου αδυναμία (ε, καλά δεν έχω μόνον μια...)  μια άλλη διάσταση.
Αυτή, της κυρίαρχης γέμισης σε ψητά μανιτάρια!

10  μεγάλα μανιτάρια portobello που ξεπλύθηκαν ελαφρώς μέσα σε λίγο νεράκι, γι' αυτή την μέθοδο με το νοτισμένο πανί απλά δεν την πολύ εμπιστεύομαι! Σκουπίστηκαν μετά με στεγνό χαρτί κουζίνας και στη συνέχεια τους αφαίρεσα το κεντρικό κοτσανάκι.
Τα έβαλα σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο.

Σ' ένα μπολ έτριψα 300 γραμμάρια (περίπου ) φέτα βαρελίσια φερμένη από τα μέρη του Λεβιδίου, που πρόσφατα βρέθηκε ο πάτερ φαμίλιας μας, την οποία και δεν άφησα σκέτη, αλλά την εμπλούτισα βεβαίως-βεβαίως με :
100 γραμμάρια τριμμένο τσένταρ,
1 μέτριο αυγό,
2 κουταλιές ψιλοκομμένο άνηθο,
2 κουταλιές γάλα,
1 κουταλιά μουστάρδας,
λίγο πιπέρι μαύρο, λίγο κάρυ, λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο και λίγη σκόνη σκόρου.
Γέμισα τα μανιτάρια και τα έψησα για 30 λεπτα περίπου στους 170 βαθμούς με αέρα.

Αποτέλεσαν την συνοδεία για  μπιφτεκάκια που ήδη είχαμε από την προηγούμενη.
Απολαυστικά και ως μεζές και ως σύνθεση. 

Βράσε όρυζα...

Βράσε όρυζα... και μάλιστα αρωματική φασουλόρυζα!
Τώρα θα μου πείτε καλά ότι προλαβαίνεις μας λες ... αλλά σας υπόσχομαι πως τούτο το πιάτο θα σας μείνει αξέχαστο και θα θελήσετε να το επαναλάβετε σύντομα.

Τα πράγματα είναι σχετικά απλά και με υλικά πανεύκολα.

Για 4-5 μερίδες θα χρειαστείτε:
3/4 κιλού φασόλια χάντρες (τα ξεσπυρισμένα που έλεγε η γιαγιά μου) ή αλλιώς μπαρμπουνοφάσουλα.
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι (κόκκινο κατά προτίμηση γιατί είναι πιο γλυκό στην γεύση)
2 μέτριες σκελίδες σκόρδο,
2 φύλλα δάφνης,
την φλούδα από ένα μεγάλο πορτοκάλι καλά πλυμμένο,
1 κούπα χυμό ντομάτας,
3/4 κούπας ελαιόλαδο,
2 ποτήρια νερό,
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα,
1 μέτριο φλιτζάνι ρύζι καστανό,
1 μεγάλη ντομάτα.

Αγοράζετε ένα κιλό φασόλια χάντρες και μπαίνετε στην διαδικασία να τα ξεσπυρίσετε.
Υπάρχουν και κατεψυγμένα καθαρισμένα, αλλά τα φρέσκα που θα καθαρίσετε με τα χεράκια σας, είναι σαφώς καλύτερα και γευστικότερα. Θα σας βγουν περίπου  600-700 γραμμάρια καθαρισμένα.
Τα ξεπλένετε και τ' αφήνετε για λίγο στην άκρη.

Σε μια κατσαρόλα βάζετε το λάδι και ρίχνετε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο, ενώ τις σκελίδες σκόρδου ολόκληρες, τις οποίες και θα αφαιρέσετε μόλις πάρουν χρώμα και δώσουν το άρωμά τους στο λάδι.
Όταν έχουν πάρει να γυαλίζουν τα κρεμμυδάκια (κι' αφού αφαιρέσατε τα σκόρδα) ρίχνετε μέσα τα φασόλια και προσθέτετε στην κατσαρόλα: το χυμό ντομάτας, το νερό, τα φύλλα δάφνης και τη πορτο-καλόφλουδα. Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως η φλούδα του πορτοκαλιού λόγω της βιταμίνης C, βοηθά στην πιο αποτελεσματική από τον οργανισμό μας απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών των οσπρίων, αλλά δίνει και υπέροχο άρωμα.
Μόλις πάρουν την πρώτη βράση βάζετε: την πάπρικα, το πιπέρι και το αλάτι.
Προσωπικά βάζω μισό  κουταλάκι του γλυκού, από όλα τα πιο πάνω.
Αφήνετε να βράσουν συνολικά για μισή ώρα.

Σβήνετε το μάτι της κουζίνας και μέσα στην κατσαρόλα ρίχνετε το ρύζι.
Ανακατεύετε καλά και μεταφέρετε το μείγμα σε μέτριο πυρέξ.
Συνεχίζετε το ψήσιμο του φαγητού στον φούρνο, για τρία τέταρτα περίπου ακόμη, στους 180 βαθμούς με αέρα. Και ανακατεύετε από καιρό σε καιρό με μια κουτάλα. Ενδεχομένως να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο ζεστό νεράκι.
Δέκα λεπτά πριν κλείσετε τον φούρνο, στολίζετε την επιφάνεια του με την φρέσκια ντομάτα κομμένη σε ροδέλες, ώστε να ψηθεί κι' αυτή.

Σβήνετε, κι' αφήνετε να σταθεί τουλάχιστον ένα τεταρτάκι ακόμη για να "ηρεμήσει" και να έρθει σε καλή καλή θερμοκρασία το φαγητό, ώστε να το γευτείτε.
Σερβίρετε παρέα μ' ένα πικάντικο αλλαντικό της αρεσκείας σας ή λουκάνικο χωριάτικο που είτε θα τηγανίσετε, είτε θα ψήσετε στο γκριλ σας.

Γεύση μεστή, αλλά τόσο αρωματική, χάρη στο πορτοκάλι και την δάφνη που μεταμορφώνουν παντελώς τα όσπρια.

Πειραματικό κέικ ... με κάστανα και αμύγδαλα

Τα κάστανα βρασμένα μέσα στο σπίτι μας δεν είναι και πολύ αρεστά.

Τα ψητά τα τιμούμε περισσότερο, τουλάχιστον ο ενήλικος πληθυσμός.

Μας έφερε η καλή μας η γιαγιά μισό κιλό έτοιμα βρασμένα, αλλά ξέροντας ότι δεν θα τα τρώγαμε σ’ αυτήν την μορφή, καθαρίστηκαν και αλέστηκαν στο multi ώστε να γίνουν η βασική πρώτη ύλη για ένα κέϊκ ποικίλου περιεχομένου, μιας και η Μάρα στο Blog της  μου είχε δώσει την ιδέα.

Αλέστηκαν τα κάστανα, αλέστηκε και ένα φλιτζάνι αμύγδαλο.
Χτυπήθηκαν τέσσερα μέτρια αυγά παρέα μ' ένα φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη και μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο.

Ανακατεύτηκαν τα στερεά υλικά παρέα με τρεις κουταλιές αλεύρι για όλες τις χρήσεις κι' ένα κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ.
Μπήκε και ο χυμός και το ξύσμα από δύο μέτρια πορτοκάλια.
Σ' ένα  ποτηράκι κρασιού με γάλα ζεστό, ανακατεύτηκαν  δύο κουταλιές στιγμιαίου καφέ
και τέλος, το εγχείρημα ολοκληρώθηκε με την προσθήκη από τρεις κουταλιές σούπας σταγόνες σοκολάτας.

Ένας χυλός μυρωδάτος και όχι πολύ αραιός που ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς με αέρα. Να σημειώσω σ' αυτό το σημείο πως το μείγμα αυτό εγώ το μοίρασα σε δύο μέτρια ταψιά μιας χρήσης (γιατί είχα τους λόγους μου).

Όταν το κέϊκ κρύωσε ελαφρώς, στολίστηκε με γκανάζ. Σοκολάτα κουβερτούρα δύο πλάκες, λιωμένη μέσα σε μισή κούπα κρέμα γάλακτος παρέα με μία κουταλιά βούτυρο.

Στην αρχή είχα ενστάσεις από το μεγάλο αγόρι της οικογένειας, γιατί είχα βάλει μέσα στο κέϊκ κάστανα και είχα "χαραμίσει" την σοκολάτα!!
Αλλά όταν τελικά το δοκίμασε, όχι την ίδια μέρα αλλά την επομένη σε φιλικό σπίτι που πήγαμε και το σχετικό μας πεσκέσι, άλλαξε γνώμη και με την επιστροφή μας πια στο σπίτι... επιτέθηκε με άγριες διαθέσεις στο υπόλοιπο ταψάκι!

Τελικά τα πειράματα βγάζουν τα καλύτερα αποτελέσματα, αυτό είναι το προσωπικό μου πια συμπέρασμα. Ευχαριστώ σε Μάρα για την ιδέα καθώς και τη φίλη σου την Δέσποινα για την δημιουργία της.

Τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων, με τέλειο Ρόδινο χρώμα

Σύμφωνα με την μυθολογία (θα βρείτε αρκετές πηγές μέσα στο διαδίκτυο) ένα από  τα ταξίδια του Ηρακλή, που πήγε μέχρι τον Κάτω Κόσμο και ξαναγύρισε, ήταν και αυτό που τράβηξε κατά τη Δύση. Πέρα από τον Ωκεανό, για να φέρει στον Ευρυσθέα, τα περίφημα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων.

Τα δέντρα με τα χρυσά μήλα φύτρωναν στον κήπο των Θεών και προέρχονταν από το πολύτιμο δώρο της θεάς Γης προς την Ήρα όταν έγιναν οι γάμοι της με τον Δία (ας πρόσεχε η έρμη η Θεά).
Στον κήπο έμεναν οι τρεις Εσπερίδες, κόρες της Νύχτας, οι οποίες μη αντέχοντας τον πειρασμό έκοβαν τα χρυσά μήλα της Θεάς.  Η  Ήρα για προστατέψει  την σοδειά της (είχε μεγάλη οικογένεια να θρέψει άλλωστε) έβαλε να φυλάει τα δέντρα της ένα εκατοντακέφαλο φοβερό φίδι, ο Λάδωνας (το γνωστό ποτάμι) το οποίο και δεν κοιμόταν ποτέ.

Ο Ηρακλής ξεκίνησε για τη νέα του αποστολή κινούμενος στην αρχή βόρεια και ύστερα έφτασε μέσω Ιλλυρίας στον Ηριδανό ποταμό. Εκεί οι Νύμφες του ποταμού τον προέτρεψαν να ρωτήσει το γερό- Νηρέα, θαλασσινό Θεό, ποιό δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να βρει τον κήπο των Θεών.
Ο Νηρέας δεν φάνηκε και πολύ πρόθυμος για  να βοηθήσει τον ήρωα μας, κι' αυτός με την σειρά του έπραξε τα δέοντα προκειμένου να τον «ζορίσει». Στην αρχή προσπάθησε να τον συλλάβει ενώ κοιμόταν, αλλά ο Νηρέας ξύπνησε και μεταμορφωμένος πότε σε νερό και πότε σε φωτιά προσπαθούσε να ξεφύγει. Ο Ηρακλής, όμως, τον έπιασε και αφού ο Νηρέας πήρε την αρχική του μορφή του έδειξε το δρόμο.

Να μην σας τα πολυλογώ... γιατί πρέπει να ξέρετε πως η μυθολογία μας είναι πραγματικά ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ σε περιπέτειες και ονόματα που συνδέονται μεταξύ τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (είναι όμορφη και καλό θα είναι να την διαβάζουμε συχνά - πυκνά) ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει τα Χρυσά Μήλα, τα οποία και έφτασαν στον Ευρυσθέα.  Αυτός όμως δεν τα κράτησε. Τα χάρισε στον Ηρακλή ως ανταμοιβή για τον άθλο του. 

Ο τελευταίος δεν θέλησε επίσης να τα κρατήσει (παρά τον κόπο που είχε καταβάλει γι' αυτά) και τα δώρισε στη Θεά Αθηνά. 

Η οποία ως Θεά της Σοφίας και του Καθήκοντος που ήταν, τα επέστρεψε πίσω στον κήπο των Θεών μιας και η κλοπή τους ήταν ανίερο πράγμα (για να μην ξεχνιόμαστε και να πάρουμε κι' ένα ηθικό δίδαγμα από τον όλο μύθο).

Κάπου εκεί όμως, κάποιοι από τους καρπούς «ξεστράτισαν» και βρέθηκαν στα χέρια των ανθρώπων. Έτσι σήμερα έχουμε τα πολύ όμορφα μήλα αλλά και τα υπέροχα μυρωδάτα κυδώνια που ενδεχομένως να κατάγονται απ’ εκείνα τα πρώτα «Χρυσά Μήλα».

Δείτε λοιπόν πως μπορείτε να τα μεταμορφώσετε τα κυδώνια σ' ένα πραγματικά εκπληκτικό επιδόρπιο.

Πλένετε καλά 4-5 μεγάλα τα κυδώνια. Αυτά που κυκλοφορούν ευρέως πια στην αγορά, είναι χωρίς πολύ χνούδι ευτυχώς, οπότε το τρίψιμο δεν είναι και πολύ. Τα κόβετε στην μέση (κατά πλάτος) και κάθε ήμισυ το κόβετε πάλι στα δύο για να αφαιρέσετε πιο εύκολα τα κουκούτσια του.
Αλείφετε κάθε κομμένο κομμάτι με λεμόνι και στρώνετε τα κομμάτια μέσα σε ταψί με το μέρος που έχει την φλούδα προς τα πάνω.

Μέσα στο ταψί σας τώρα θα βάλετε: ένα ποτήρι νερό, μια μεγάλη κούπα ζάχαρη σκούρα ή άσπρη (ότι σας βρίσκετε) δύο ξυλαράκια κανέλας,  τρία κεφαλάκια γαρύφαλλο, ένα  κρασοπότηρο λικέρ κανέλας ή πορτοκάλι ή κονιάκ. Και τέλος μισό κουταλάκι γλυκού κοφτό σκόνη βανίλιας.

Σκεπάζετε το ταψί σας με αλουμινόχαρτο και το βάζετε σε φούρνο ελαφρώς προθερμασμένο.
Ψήνετε στους 200 βαθμούς με αέρα για μια ώρα. Στην ώρα επάνω, αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και συνεχίζετε το ψήσιμο για 20 λεπτά ακόμη, αφού χαμηλώσετε την θερμοκρασία στους 180 βαθμούς.
Αμέσως μετά σβήνετε τον φούρνο. Αφήνετε να κρυώσει ελαφρώς και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Το ζουμάκι τους έχει γίνει ένα πολύ ωραίο ρόδινο σιρόπι. Το χρώμα τους είναι φανταστικό. Πασπαλίζετε με καρυδόψιχα και σουσάμι και απολαμβάνετε. Ενώ, για πιο extreme καταστάσεις το παγωτό καϊμάκι και το πρόβειο γιαούρτι (γιατί το ξινό του έρχεται σε υπέροχη αντίθεση με την γλύκα των κυδωνιών) θα κάνουν εξαιρετικό συνδυασμό.

Ως συμβούλη:  μη βάλετε περισσότερη ζάχαρη (γιατί έχω διαβάσει μέχρι και μισό κιλό ζάχαρη στα 5 κυδώνια) δεν την χρειάζονται, θα γίνουν πάρα πολύ γλυκά και θα χάσουν την "ταυτότητα" τους ως φρούτα.

Το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο και ...

Ξέρω ότι σ’ αυτό το blog κάνουμε κατ’ ουσία ανταλλαγή απόψεων για συνταγές που με κάποιον τρόπο εγώ έφτιαξα και μας άρεσαν και  τις καταγράφω για να τις μοιραστώ μαζί σας.

Για μένα το blog είναι σαν ημερολόγιο, το έχω ξαναγράψει, που ωστόσο με βάζει στην διαδικασία να «εκθέσω» στα σχόλια και βλέμματά σας κάποια προσωπικά μου βιώματα.
Δεν ξέρω αν τις περισσότερες φορές «εννοούμε» όλοι μας τα σχόλια που κάνουμε...

Για κάποιους που με διαβάζουν και που έχω καταφέρει να τους γνωρίσω προσωπικά κάνοντας πολύ ή και λίγη παρέα μαζί τους, νομίζω πως αυτά  τα σχόλια είναι από βάθος καρδιάς.

Για τους άλλους, ας μου επιτρέψετε να έχω μια συγκρατημένη στάση και να αφεθώ απλώς στην καλή σας διάθεση και πρόθεση.  Τα αρνητικά θα τα αφήσω πίσω, μιας και λίγα ήταν αυτά στο καιρό που παραθέτω στα μάτια σας, τα τοις κουζίνας μου!  

Κατά καιρούς έχω γράψει και κάποια γενικά πράγματα, έχω δώσει εικόνες από τα ταξίδια μας. Για να δούμε (;) πότε θα καταφέρουμε να κάνουμε το επόμενο…

Όμως αυτό που θα σας παραθέσω πιο κάτω, δεν το κάνω για να μπείτε στον κόπο, ντε και καλά να το σχολιάσετε! Αν το διαβάσετε, θέλω να πιστεύω, πως θα καταλάβετε τι πραγματικά προσπαθώ να πω.

Θα σας μιλήσω για το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο και το Γάλα. 

Το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο που θα φτιαχτεί φέτος με κουτιά από Γάλα στην Πλατεία Κοτζιά. 

Είναι μια  καθαρά συμβολική κίνηση, με στόχο να ευαισθητοποιήσει τους Αθηναίους πολίτες να συνδράμουν με τρόφιμα και φάρμακα, στο έργο της οργάνωσης των Γιατρών του Κόσμου.

Το προτιμώ από οποιοδήποτε άλλο δένδρο ή ντεκόρ έχει δει η πλατεία αυτή, την τελευταία 20ετία.       

Διαβάστε την σχετική  συνέντευξη στο in.gr και σκεφτείτε εσείς με τι τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε ώστε τούτο το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο να γίνει το ψηλότερο της πόλης.

Δεν ξέρω, αλλά τα φετινά Χριστούγεννα νομίζω πως θα βρουν με την βοήθεια όλων μας, το πραγματικό τους νόημα.

Δείτε όμως και την σελίδα των Γιατρών του Κόσμου, γιατί μπορεί ίσως να έχετε τον τρόπο να βοηθήσετε ή να δείτε τι περισσότερο μπορείτε να κάνετε : στην Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Πέραμα ή κάποια άλλη μεριά της Ελλάδας…  

από σήμερα…για τα φετινά Χριστούγεννα…αλλά και για περισσότερο χρόνο!

Ααα.. αφράτα και αρωματικά μπισκότα.

Μπισκότα για κάθε χρήση και παντώς καιρού (με τέτοιο κρύο, όλοι θέλουν πιο πολλές θερμίδες και μάλιστα προς το γλυκό τους...).
Για πρωί ή απόγευμα.
Για καφέ ή τσάϊ.
Για το σπίτι, το σχολείο αλλά και το γραφείο (εκεί να δείτε τι έγινε, δεν τους προλάβαινα).
Ως γλυκάκι γρήγορο για να ξεγελάσουμε τους μικρούς ή μεγάλους λιχούδηδες.
Για να κάνετε ένα ωραίο δωράκι στο κάλεσμα που θα πάτε.
Ότι τέλος πάντων εσείς νομίζετε καλύτερο.

Οι παραλλαγές τους πολλές, αλλά εγώ θα σας γράψω για τούτο της φωτογραφίας μου.

Μαλακό, αφράτο, αρωματικό και πολύ γευστικό, τουλάχιστον για τις 2 μέρες που άντεξε η πρώτη δόση τους, γιατί κάναμε και δεύτερη!

Χρησιμοποιήθηκαν:
3 κούπες αλεύρι μαλακό (τα κάνει σαφώς πιο αφράτα, από το αλεύρι για όλες τις χρήσεις, το έλεγε σωστά η μανούλα μου).
1 και 1/2 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι σκόνη τζίντζερ,
3/4 κούπας ελαιόλαδο,
3/4 κούπας ζάχαρη ψιλή,
3 κουταλιές της σούπας πετιμέζι,
1 κουταλάκι εσσάνς πορτοκαλιού,
2 αυγά,
3/4 κούπας σταφίδες μαύρες και ξανθές (μπορείτε εδώ φυσικά να χρησιμοποιήσετε cranberries ή τριμμένη καρύδα, ή κάποιο άλλο αποξηραμένο φρούτο)
και τέλος ελάχιστο αλάτι (γιατί οι ζύμες ακόμη και οι γλυκές το χρειάζονται).

Όλα τα υλικά σας σε βαθιά λεκάνη όπου και θα τα ενώσετε με την βοήθεια και μόνον ενός κουταλιού Λίγα πράγματα δηλαδή για πλύσιμο μετά :-).

Τελευταίες θα ρίξετε τις σταφίδες.
Θα αφήσετε 5-6 λεπτά το μείγμα σας να ξεκουραστεί και στην συνέχεια σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί θα μοιράσετε το μείγμα.
Χρόνος παρασκευής τους όχι περισσότερος από 10 λεπτά (και πολύ λέω) και ποσότητα 25 μπισκότα περίπου.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτάκια, με αέρα, μέχρι να ροδίσει η επιφάνειά τους. Μην τα παραψήσετε. Αφήνετε λίγο να κρυώσουν και είστε έτοιμοι να τα χαρείτε με όποιον τρόπο είναι πιο κατάλληλος για εσάς.

Και τούτα τα μπισκότα είναι "κέρασμα" 

για 3 αγαπητές food bloggers 

που θέλησαν να με τιμήσουν και πάλι μ' ένα βραβείο.

Ευχαριστώ αγαπητές : Σοφία Ζ (η δημιουργική αυτή την φορά),  Κική (η τόσο αγαπημένη θεία) και Ελένη (των Ταξιδιών). 
Θα πρέπει να το προσφέρω με την σειρά μου, αλλά ήδη έχει σταλεί σε όποιο φιλικό τουλάχιστον blog προς εμένα. Άργησα λίγο βλέπετε να κάνω την όποια ανάρτηση και ο χρόνος περιορισμένος για να κάνω μια πιο μεγάλη έρευνα.
Πάντως η παιχνιδιάρική διάθεσή του παραμένει και σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτό, οπότε είναι σαν να έκανα τις όποιες επιλογές μου.

Ελιά ... γιατί είναι μέσα στο DNA μας.

Ο μικρός άντρας της οικογένειας, έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις ελιές, πράγμα λίγο παράξενο για μικρό παιδί έχω την αίσθηση. Αλλά προφανώς, φέρει στο DNA του καταγεγραμμένα γονίδια: παππούδων, προ-παππούδων και προ-προ- παππούδων που μεγάλωσαν μέσα στις ελιές και το λάδι του Μεσσηνιακού κάμπου!

Έτσι λοιπόν κατόπιν αιτήματος του, που γεννήθηκε χάρη στον παιδικό σταθμό και τις δραστηριότητες του τούτον το καιρό με θέμα την Ελιά. Και αφού, είχε γευτεί ψωμί με ελιές και λάδι ως «μάνα» εξ’ ουρανού, τρώγοντας και τις ελιές των πιτσιρικάδων που δεν τις ήθελαν, συνηγορούντος του πατρός ... που έλεγε : η μαμά αυτά τα φτιάχνει καλύτερα!
Έπρεπε η έρμη μάνα να μπει σε διαδικασία παραγωγής!

Ελιόψωμα παραγωγής μας λοιπόν και με την βοήθεια του αρτοπαρασκευαστή στο πρώτο στάδιο παραγωγής (για να προλάβουμε να κάνουμε και καμμιά άλλη δουλειά στο ενδιάμεσο).

Χρησιμοποιήθηκαν:

330 γραμμάρια νερό,

3 κουταλιές (σούπας) ελαιόλαδο,

3 κουταλιές γάλα πλήρες,

1 κουταλάκι ξύδι λευκό,

500 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

100 γραμμάρια αλεύρι ολικής άλεσης,

½ κουταλάκι αλάτι,

1 κουταλάκι ζάχαρη,

½ κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,

½ κουταλάκι τριμμένου αστεροειδή γλυκάνισου,

1 κουταλάκι ρίγανη,

1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Όλα τα πιο πάνω υλικά μπήκαν με αυτήν ακριβώς τη σειρά στο μηχάνημα για ζύμωμα.
Όταν μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά το ζύμωμα και το πρώτο φούσκωμα είχαν τελειώσει, έβαλα την ζύμη σ’ ένα πιάτο και την χώρισα σε μπαλάκια λίγο μεγαλύτερα από ένα μεγάλο καρύδι.

Την άνοιξα με την βοήθεια μικρού ρολού πάνω σε ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια και μέσα έβαλα μια κουταλιά από ελιές πράσινες κομμένες και χωρίς κουκούτσι. 
Εσείς εδώ επιλέγετε τι σας αρέσει περισσότερο: πράσινες, μαύρες, πάστα ελιάς παρέα με λίγη ψιλοκομμένη πιπεριά και ντομάτα ή κάποιο άλλο συνδυασμό.

Τύλιξα τα ψωμάκια ως μικρά φρατζολάκια  και με την ένωση και τις άκρες γυρισμένες  προς τα  κάτων, μπήκαν σε ταψί (στρωμένο με λαδόχαρτο).
Τα  άλειψα με λίγο γάλα στην επιφάνεια και πασπάλισα με ρίγανη.
Μπήκαν σε ελαφρώς ζεστό φούρνο για ¾ ώρας, για το δεύτερο φούσκωμα.

Αφού είχαν διπλασιαστεί περίπου σε όγκο, ψήθηκαν με αέρα στους 180 βαθμούς για 30 περίπου λεπτά. Έτοιμα.

Παρέα με ντοματούλα και φέτα…για να μάθουμε πως στα απλά γεύματα υπάρχει μεγάλη χαρά και απόλαυση.
Καλή εβδομάδα σε όλους μας.

Κανελόνια ...λίγο διαφορετικά.

Τα ζυμαρικά είναι από τα πιο αγαπημένα φαγητά των περισσότερων νομίζω.

Κι εμείς τα αγαπάμε πολύ, αλλά προσπαθούμε να τα αποφεύγουμε, ή ποσότητα τους να είναι τέτοια που να μην βαρύνει ιδιαίτερο το όλο αποτέλεσμα.

Έτσι τα φαρδιά λαζάνια και τα κανελόνια μας προσφέρουν αυτήν την δυνατότητα αφού μπορούμε να τα συνδυάσουμε άριστα με περισσότερα λαχανικά, κιμά από κρέας ή πουλερικό και να γίνουν και πολύ γευστικά όταν μαγειρευτούν στον φούρνο.

Έτσι λοιπόν τούτη την δόση φτιάξαμε κανελόνια

αλλά με κιμά από κοτόπουλο και μεσογειακή μπεσαμέλ.

2 μεγαλούτσικα σε μέγεθος φιλέτα κοτόπουλου που ζήτησα από τον χασάπη να μου τα κάνει κιμά.

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

2 σκελίδες σκόρδο, επίσης ψιλοκομμένες,

1 μεγάλο καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια,

1 κουταλάκι κάρυ,

½ κουταλάκι πάπρικα γλυκιά,

4-5 σπόρους  μπαχάρι,

1 ξυλαράκι κανέλας,

χυμό ντομάτας,

ελαιόλαδο (θα σας χρειασθεί για το σοτάρισμα 4-5 κουταλιές περίπου)

και τέλος αλάτι και πιπέρι (σύμφωνα με τις δικές σας συνήθειες).

Σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο ελαιόλαδο και στην συνέχεια ρίχνουμε και το ψιλοκομμένο καρότο, μόλις αρχίσει να μαλακώνει ρίχνουμε και τον κιμά του κοτόπουλου παρέα με όλα τα μπαχαρικά και τον χυμό ντομάτας

Να μαγειρευτούν μαζί μέχρι ν’ απορροφηθούν τα υγρά τους.

Κατεβάζουμε τον κιμά από την φωτιά και τον αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς.

Για ένα κανονικό πυρέξ φούρνου θα χρειαστούμε ένα πακέτο κανελόνια που θα τα βάλουμε για 3-4 λεπτά σε βραστό νερό (κυκλοφορούν πλέον και κάποια που δεν θέλουν βράσιμο, όπως τα φαρδιά λαζάνια). Θα τα σουρώσουμε και θα τα αφήσουμε στην άκρη για γέμισμα.

Ετοιμάζουμε μια «μπεσαμέλ», αλλά κάπως διαφορετική από τα κλασσικά και με υλικά πιο μεσογειακά.

Θα χρειαστούμε:
1 φλιτζάνι χυμό ντομάτας,
1 κουταλάκι βασιλικό αποξηραμένο,
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό με χαμηλά λιπαρά,
1 μεγάλο αυγό,
100 γραμμάρια φέτα τριμμένη με το χέρι και,
100 γραμμάρια κασέρι τριμμένο στον τρίφτη, τέλος
2 κουταλιές ελαιόλαδο.
Χτυπάμε με αυγοδάρτη για να ενωθούν τα υλικά μας και μένει στην άκρη, μέχρι να γεμίσουμε τα κανελόνια με τον κιμά.

Για πιο ευκολία στο γέμισμα χρησιμοποιήστε δύο κουταλάκια του γλυκού.

Με τ' ένα θα κρατάτε την μία άκρη (για να μην σας βγαίνει η γέμιση) και με το άλλο θα τα γεμίζετε.
Τ’ αραδιάζετε στο καλά λαδωμένο πυρέξ και τα σκεπάζετε με την «μεσογειακή μπεσαμέλ».

Ψήνετε στο φούρνο για 25 περίπου λεπτά με αέρα (και πάντα ανάλογα με τον φούρνο σας και τον τρόπο λειτουργίας του).

Αφήνετε το φαγητό να χλιάνει και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα, παρέα με ωραία πράσινη σαλατούλα.

Αρωματική Τάρτα Πορτοκαλιού, 3D

Τα πορτοκάλια σιγά-σιγά έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Είναι πρωταγωνιστές σε πολλά από τα χειμερινά γλυκά, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα μήλα.

Προσωπικά έχω βάλει ήδη τις πρώτες μου πορτοκαλόφλουδες για λικέρ.

Ενώ έχω κάνει και μια μικρή δόση μαρμελάδας, όχι τόσο για άλειμμα σε ψωμάκι, όσο σε χρήση της σε άλλες συνταγές.
Το πορτοκάλι το χρησιμοποιώ συχνά και στα μαγειρέματά μου, γιατί δίνει υπέροχη γεύση στις σάλτσες, στα μαριναρίσματα, αλλά και χρώμα παρέα με τα αντίστοιχα μπαχαρικά, τούτο το τελευταίο το γράφω για την φίλη  Dark Chef που μου το σχολίασε στο προηγούμενο post και φυσικά είχε απόλυτο δίκιο.

Έτσι σήμερα θα σας δώσω μια από τις συνταγές για γλυκά με την απόλυτη γεύση του πορτοκαλιού. Είναι η τάρτα της  φωτογραφίας.

Τάρτα με πλήρες άρωμα πορτοκαλιού σε όλες τις στρώσεις της, 
γι’ αυτό και o χαρακτηρισμός  “3D”.

Στην πρώτη στρώση του μπισκότου, έχουμε αλεσμένα μπισκότα σοκολάτας, αλεσμένο αμύγδαλο, βούτυρο λιωμένο και όλα αυτά ανακατεμένα μ’ ένα κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού.

Στην δεύτερη στρώση έχουμε κρέμα πορτοκαλιού που φτιάχτηκε από : ένα φλιτζάνι ζάχαρη άχνη, ένα μεγάλο πακέτο τυρί κρέμα, ένα κουτάκι κρέμα γάλακτος με κανονικά λιπαρά,  χυμό από δύο μεγάλα πορτοκάλια που τον ζέστανα ελαφρώς και μέσα στον οποίο διέλυσα 4 φύλλα ζελατίνας αφού προηγουμένως είχα μουλιάσει σε κρύο νερό,. Τέλος μερικές σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού καθώς και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού.

Στο τρίτο επίπεδο στρώσης έχουμε σοκολάτα κουβερτούρα 70% κακάο, δύο μεγάλες πλάκες, ανακατεμένη με δύο  κουταλιές λιωμένο βούτυρο, μισή κουταλιά κανέλα σκόνη και τρεις κουταλιές μαρμελάδας πορτοκάλι.

Η κατασκευή της είναι σχετικά απλή. Αλλά πρέπει να της δώσετε λίγο χρόνο γιατί χρειάζεται να σταθεροποιείται καλά κάθε στρώση πρώτα, πριν πάτε στην επόμενη.

Φτιάχνετε την βάση μπισκότου, αλέθοντας τα μπισκότα και τα αμύγδαλα. Στην συνέχεια τ’ ανακατεύετε με το λιωμένο βούτυρο και το ξύσμα και τα στρώνετε σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο, την οποία καλά θα είναι να έχετε καλύψει με λαδόχαρτο για πιο εύκολο ξεφορμάρισμα.

Βάζετε την βάση μπισκότου να παγώσει στο ψυγείο για τρία τέταρτα περίπου.

Στην συνέχεια φτιάχνετε την κρέμα πορτοκαλιού χτυπώντας μαζί, την ζάχαρη άχνη, την κρέμα τυριού και την κρέμα γάλακτος. Σταδιακά προσθέτετε τον χυμό πορτοκαλιού στον οποίο έχετε διαλύσει την νωπή πλέον ζελατίνα καθώς και τις σταγόνες εσσάνς.

Στρώνετε το μείγμα πάνω από την βάση του μπισκότου και το ξαναβάζετε στο ψυγείο για 3 ώρες. 

Τρίτη και τελευταία στρώση είναι αυτή της σοκολάτας με την γεύση πορτοκαλιού.

Ζεσταίνετε σε bain marie, την σοκολάτα μαζί με το βούτυρο. Όταν ενωθούν καλά τα δύο υλικά προσθέτετε και την μαρμελάδα. Ενώνετε καλά, στρώνετε πάνω από την κρέμα με την βοήθεια κουταλιού και βάζετε το γλυκό σας και πάλι στο ψυγείο.

Το ξεχνάτε για μερικές ώρες ... ίσως και για μια μέρα :-)  για καλύτερα αποτελέσματα.
Στη διακόσμηση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γλασσαρισμένες πορτοκαλόφλουδες ή λίγα ρινίσματα πορτοκαλιού ή τέλος κάτι εντελώς διαφορετικό (προσωπικά έβαλα μερικούς καρπούς από γλυκό φυστίκι Αιγίνης).

Ένα γλυκάκι πολύ γευστικό που «δικαιώνει» και το ιδιαίτερο δέσιμο της σοκολάτας με το πορτοκάλι!

Άγχη, απάτες, φτερά και πούπουλα…με μυρωδάτο κοτόπουλο για κατάληξη!

Οι μέρες που περνούμε είναι καθ’ όλα πιεσμένες.

Δεν ξέρω και δεν μπορώ ούτε σκέψη να κάνω για το πότε και με ποιο τρόπο θα ξεφύγουμε από την «κατάθλιψη» και την «ψυχασθένεια» που ζούμε.

Βλέπω κάποιες στιγμές ανθρώπους να χαμογελούν ή να γελούν με την καρδιά τους (στιγμές όμως) και σκέφτομαι πότε θα ξαναβρούμε αυτόν τον ρυθμό ζωής;

Δηλαδή να βλέπεις κάποιον να χαμογελά και να χαίρεσαι για λογαριασμό του.

 Όχι να τον κοιτάς με μισό μάτι, γιατί μοιάζει ντε και καλά να «ζει στον κόσμο του»!

Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έχουμε και τις «κομπίνες» που στήνονται σε βάρος μας, από το πουθενά και με όποιον «επιτήδειο» τρόπο γίνεται.

Εδώ απλώς θα σας πω, να κοιτάτε με προσοχή τις χρεώσεις στα κινητά σας τηλέφωνα!

Προσωπικά μπήκα σε μια περιπέτεια, αλλά επειδή είμαι και λίγο «τρελή» το πράγμα δεν θα το αφήσω εντελώς στην τύχη του. Δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος προστασίας, αλλά υπάρχει πάντα ένας τρόπος «φρεναρίσματος».

Μ’ όλα αυτά λοιπόν να συμβαίνουν... που καιρός για πολλά μαγειρέματα και εμπνεύσεις. Αλλά δεν μπορεί και το φαγάκι μας να γίνει «άχυρο» έτσι γιατί ο καθένας θεωρεί πως μπορεί να μας «κάτσει» στον σβέρκο ή να μας «δουλεύει» μέσα στα μούτρα μας. Αυτή ήταν η αντίδρασή μου τουλάχιστον μετά από μια ακόμη δύσκολη μέρα.

Εύκολο φαγητό, αλλά γευστικό και μυρωδάτο.
Κοτόπουλο με πολύχρωμες πιπεριές και πατάτες αλλά με πολλά αρωματικά.

Χρησιμοποιήθηκαν 3 μπούτια από κοτόπουλο (ολόκληρα όχι μόνον τα κοπανάκια) για 3 μερίδες φαγητού (εσείς προσαρμόζετε ανάλογα με τα άτομα για τα οποία μαγειρεύετε).

5 πατάτες κομμένες σε χοντρές ροδέλλες, 3 πιπεριές χρωματιστές (κόκκινη, κίτρινη, πορτοκαλί) χυμός από 1 λεμόνι και 1 πορτοκάλι, το ξύσμα από το πορτοκάλι και αρτύματατα: πιπέρι μαύρο, κουρκουμάς, κάρυ, αλάτι, σκόνη σκόρδου και ρίγανη.

Και τέλος ελαιόλαδο και νεράκι.

Καθαρίζετε και πλένετε τα μπουτάκια. Τα βάζετε σε ταψί φούρνου και γύρω-γύρω βάζετε τις ροδέλες πατάτας, τις πιπεριές σε χοντρούτσικα κομμάτια και πασπαλίζετε με τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά  (ξύσμα και ρίγανη) περιχύνετε με το χυμό λεμονιού-πορτοκαλιού και  τέλος προσθέτετε το ελαιόλαδο και το νεράκι.

Το ταψί στο φούρνο και ψήσιμο με αέρα στους 190 βαθμούς για 40 λεπτά περίπου.

Στο διάστημα αυτό γυρίζετε τα μπουτάκια για να ψηθούν καλά και από τις δύο πλευρές και κοιτάτε αν το φαγητό σας είναι καλό ως προς τα υγρά του, έτσι ώστε να ψηθούν ευπρεπώς οι πατάτες.

Καλή όρεξη…και καλά ξεμπερδέματα με τα κάθε λογής προβλήματα που έχουν πέσει στα κεφάλια μας.

Σκεπαστή αχλαδό-μηλό-πίτα ανθότυρου

Η ανάρτηση της φίλης Ελένης και των ταξιδιών της, για την πάστα φλώρα ήρθε την επόμενη μέρα, από αυτήν που είχα φτιάξει ένα κονφί με αχλάδια και μήλα.
Με έβαλε σε πειρασμό είναι η αλήθεια γιατί κάτι τέτοιο είχα κατά νου.
Από την άλλη όμως, ήθελα και μια πιο διαφορετική εκδοχή να κάνω.
Το πήγαινα από δω, το πήγαινα από 'κει... και τελικά κατέληξα σε κάτι πιο σύνθετο από μια αρωματική αξεπέραστη ωστόσο πάντα, πάστα φλώρα.

Σε μια σκεπαστή αχλαδομηλόπιτα με ελαφριά κρέμα ανθότυρου.
Μην τρομάξετε. Δεν είναι τόσο σύνθετη όσο ακούγεται σε πρώτη φάση, αν έχετε ήδη φτιάξει από πιο πριν το κονφί των φρούτων σας.

Δηλαδή μια μαρμελάδα με ολόκληρα κομμάτια φρούτων.
Στην προκειμένη περίπτωση 7-8 αχλάδια και 3 μεγάλα μήλα, που αφού πλύθηκαν καλά, καθαρίστηκαν κόπηκαν σε κομματάκια (όχι πολύ ψηλά) και μπήκαν στην κατσαρόλα μαζί με τον χυμό από ένα και μισό λεμόνι, ένα φλιτζάνι ζάχαρη κι ένα κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική.
Έβρασαν σε μέτρια προς δυνατή φωτιά μέχρι που μειώθηκε ο όγκος τους περίπου στο μισό. Το βάζετε σε καθαρό και αποστειρωμένο βάζο και το κρατάτε για χρήση της αρεσκείας σας.

Προσωπικά είχα προσανατολιστεί για πάστα φλώρα, αλλά τελικά τα βήματά μου με οδήγησαν αλλού. Αυτό το κουσούρι το έχω. 'Αλλα διαβάζω, άλλα σκέφτομαι και άλλα τελικά μπαίνω και κάνω μέσα στην κουζίνα μου!!

Έφτιαξα λοιπόν μια ζύμη με τ' ακόλουθα υλικά:
3 κουταλιές βούτυρο,
1 μεγάλο αυγό,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
τον χυμό του πορτοκαλιού,
1 κουταλάκι σκόνη τζίντζερ,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ
2 κουταλάκια λικέρ κανελλάδας (ή κάποιο άλλο λικέρ που έχετε όπως: βύσσινο, κράνο, πορτοκάλι ή και μαύρο ρούμι),
2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις και τέλος
λίγο (περίπου μια κουταλιά) ελαιόλαδο.

Ανακατεύετε όλα τα πιο πάνω υλικά, με το βούτυρο παγωμένο και όχι λιωμένο, μέχρι να πάρετε μια ελαστική ζύμη και με προσοχή να μην το παρακάνετε με το ζύμωμα (όπως κάνουμε την ζύμη για τάρτες δηλαδή). Το ελαιόλαδο θα το χρησιμοποιήσετε στο τέλος απλώνοντας το στο χέρι σας για να κάνετε την ζύμη να ξεκολλήσει τελείως από τα χέρια σας, ενώ την ίδια στιγμή της προσθέτη ελαστικότητα.  Βάζετε την ζύμη σ' ένα μπολάκι και για 20 λεπτά την τοποθετείτε στο ψυγείο.

Σ' ένα μπολ ετοιμάζετε την γέμιση της τάρτας, κατά το διάστημα που η ζύμη παραμένει στο ψυγείο.
Θα χρειαστείτε:
200 γραμμάρια ανθότυρο,
2 αυγά,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ,
1/2 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
και τέλος περίπου 2 φλιτζάνια κονφί φρούτων (το υπόλοιπο που μου έμεινε θα χρησιμοποιηθεί σε κάτι άλλο στο άμεσο μέλλον, οπότε και επιφυλάσσομαι).

Λιώνετε το ανθότυρο μ' ένα πιρούνι και ανακατεύετε όλα τα υπόλοιπα υλικά, μην φοβηθείτε το τυρί σας παρακαλώ πολύ. Δένει υπέροχα όλο το αποτέλεσμα.

Βγάζετε την ζύμη από το ψυγείο και την χωρίζετε σε δύο μέρη, με αναλογία 2/3 και 1/3.
Το μεγάλο μέρος θα το ανοίξετε με πλάστη ή ρολλάκι πάνω σε μια κόλλα λαδόχαρτο.
Σε επιφάνεια κατάλληλη για το ταψί ή την φόρμα που θα χρησιμοποιήσετε.
Μεταφέρετε μαζί με το λαδόχαρτο και το στρώνετε στο ταψί σας.

Από πάνω μοιράζετε την κρέμα ανθότυρου-κονφί.
Το τελευταίο κομμάτι ζύμης το ανοίγετε επίσης σε δίσκο μικρότερης διαμέτρου για να καλύψετε την επιφάνεια της τάρτας και κατόπιν γυρίζετε και τα πλαϊνά του κάτω μέρους της ζύμης της προς τα μέσα, έτσι ώστε να σκεπαστεί όλη η γέμιση.

Ψήνετε με αέρα στους 190 βαθμούς (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια της τάρτας, για 30-35 λεπτά περίπου. Κλείνετε τον φούρνο αφήνετε λίγο να σταθεί  και μετά σηκώνετε με την βοήθεια του λαδόχαρτου και ακουμπάτε πάνω στην σχάρα για να κρυώσει και να μπορέσετε να την σερβίρετε (άμα αντέξετε δηλαδή...)

Καλή σας απόλαυση.
Η ζύμη είναι εξαιρετική. Μυρωδάτη. Αφράτη και ταυτόχρονα μπισκοτένια.
 Όσο για την γέμιση νομίζω πως θα σας καταπλήξει με την ανάλαφρη γεύση της.