Η βόλτα στην εξοχή τούτη τη περίοδο πέρα από το γεγονός ότι είναι χαρά και απόλαυση είναι και μια "μικρή γιορτή όπως το κυνήγι Θησαυρού" που μπορεί να σε οδηγήσει πάντα εμπρός σε μια έκπληξη!
Όταν δε, μιλάμε για έκπληξη που έχει να κάνει με την γεύση, είναι ότι πιο ευπρόσδεκτο ως δώρο από τη μητέρα φύση, αλλά και από τους καλλιεργητές που φροντίζουν για τα δένδρα και τα φυτά της.
Κάπως έτσι, για να μην μακρηγορώ, βρέθηκα ξαφνικά εμπρός σε φιστικιές.
Μιλάμε για φιστικιές Αιγίνης μέσα στα περιβόλια της Αττικής που ο καρπός ακόμη είναι πράσινος και γεμάτος χυμούς χωρίς να έχει σφίξει για να μας δώσει το γνωστό κελυφωτό φιστίκι το τόσο πλούσιο σε γεύση και άρωμα.
Πως ν' αντισταθείς;
Μαζεύεις μερικά τσαμπιά με καρπούς πράσινους, πρασινό-κόκκινους και χαίρεσαι με την σοδειά αλλά και την άδεια που σου δόθηκε απλόχερα.
Φιστίκι Τσάγαλο γλυκό του Κουταλιού.
Ένα από τα πιο ακριβά γλυκά της κατηγορίας του και συνήθως σε περιορισμένη ποσότητα και μόνον σε τόπους όπου παράγουν το συγκεκριμένο προϊόν, όπως η Αίγινα με ότι παράγωγο μπορείτε να φανταστείτε, λιγότερο η Χίος με τεράστια φήμη στα γλυκά κουταλιού, αλλά και η Κύπρος με ποσότητες που έρχονται από το Χαλέπι, εξού και η ονομασία Χαλεπιανό για γλυκά σιροπιαστά που περιέχουν φιστίκι πράσινο.
Ο γλυκατζής ο άνθρωπος δεν μπορεί κρυφτεί λοιπόν, αλλά ούτε και ν' αντισταθεί στον πειρασμό, όταν βρει τέτοια μοναδική πρώτη ύλη εμπρός του.
Μαζεύει και ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, έστω κι' αν το κάνει για πρώτη φορά στη μαγειρική ζωή του.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες, φιστίκι τσάγαλο γλυκό κουταλιού.
Μου πήρε 3 μέρες για να το ολοκληρώσω, αλλά αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γιατί κατάφερα να βγάλω την μοναδική του γεύση, όπως ακριβώς την είχα στην μνήμη μου.
Υλικά:
900 γραμ. φιστίκι πράσινο καθαρό (από φύλλα και κοτσανάκια)
1250 γραμ. ζάχαρη κρυσταλλική,
3 μέτρια σε μέγεθος, ποτήρια νερό,
3 κουταλιές γλυκόζη (πρώτη φορά ομολογώ πως έκανα χρήση της σε γλυκό κουταλιού)
χυμό από ένα λεμόνι
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.
Αφού μάζεψα τα φιστίκια με το κοτσανάκι τους (μοιάζουν με φούντα γεμάτη καρπούς) τα καθάρισα από φύλλα και μίσχους και τα έπλυνα πάρα πολύ καλά 4-5 φορές με κρύο νερό.
Τ' άφησα στο στραγγιστήρι μου και μετά μπήκα σε βιβλία και Internet για να διαβάσω τρόπους παρασκευής.
Βρήκα συνταγή από την Μάνα του Λόχου (την Έφη) καθώς και σε κάποιες άλλες σελίδες.
Διάβασα και τις παλαιότερες συνταγές για γλυκά κουταλιού από την μαγειρική εγκυκλοπαίδεια του Φυτράκη και τελικά προχώρησα σε μια μικτή κατάσταση.
Ζεμάστισμα των φιστικιών για 3-4 λεπτά σε βραστό νερό για 3 συνεχόμενες φορές, αφού άλλαξα το νερό κάθε φορά και αφού βεβαίως κάθε φορά έβραζε.
Αυτό για να έρθει το φιστίκι να μαλακώσει όπως έπρεπε.
Μετά στράγγισμα καλό μέσα στο στραγγιστήρι και έμειναν να κρυώσουν.
Αφού κρύωσαν με μια οδοντογλυφίδα με μύτη (ή χοντρή βελόνα) τα τρύπησα από το σημείο που κρέμονται με το μίσχο στο κοτσάνι.
Έφτιαξα το σιρόπι με το νερό και την ζάχαρη, μέχρι που έλιωσε καλά η ζάχαρη και τα έβαλα να βράσουν μαζί για 6-7 λεπτά.
Τα άφησα μέσα στο σιρόπι για 24 ώρες (ίσως και λίγο πάρα πάνω γιατί έκανα άλλες δουλειές)
και μετά δοκίμασα ένα για να δω αν είναι αρκετά γλυκό στην γεύση και αρκετά μαλακό.
Τα έβρασα ξανά για 5 λεπτά ρίχνοντας αυτή τη φορά την γλυκόζη, τον χυμό λεμονιού και την βανίλια και τ' άφησα πάλι μέσα στο σιρόπι για 4-5 ώρες.
Τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα και τα έβαλα μέσα σε αποστειρωμένα βάζα και βαζάκια, ενώ έβρασα για 4-5 λεπτά ακόμη το σιρόπι ώστε να το δέσω λίγο περισσότερο (ίσως και να μην χρειαζόταν, αλλά ομολογώ πως μου φάνηκε λίγο αραιό).
Έτοιμο!!!
Ένα από τα πιο περίεργα αλλά πραγματικά πολύ γευστικά παραδοσιακά γλυκά.
Άξιζε τον κόπο και κυρίως την αναμονή.
Όταν δε, μιλάμε για έκπληξη που έχει να κάνει με την γεύση, είναι ότι πιο ευπρόσδεκτο ως δώρο από τη μητέρα φύση, αλλά και από τους καλλιεργητές που φροντίζουν για τα δένδρα και τα φυτά της.
Κάπως έτσι, για να μην μακρηγορώ, βρέθηκα ξαφνικά εμπρός σε φιστικιές.
Μιλάμε για φιστικιές Αιγίνης μέσα στα περιβόλια της Αττικής που ο καρπός ακόμη είναι πράσινος και γεμάτος χυμούς χωρίς να έχει σφίξει για να μας δώσει το γνωστό κελυφωτό φιστίκι το τόσο πλούσιο σε γεύση και άρωμα.
Πως ν' αντισταθείς;
Μαζεύεις μερικά τσαμπιά με καρπούς πράσινους, πρασινό-κόκκινους και χαίρεσαι με την σοδειά αλλά και την άδεια που σου δόθηκε απλόχερα.
Φιστίκι Τσάγαλο γλυκό του Κουταλιού.
Ένα από τα πιο ακριβά γλυκά της κατηγορίας του και συνήθως σε περιορισμένη ποσότητα και μόνον σε τόπους όπου παράγουν το συγκεκριμένο προϊόν, όπως η Αίγινα με ότι παράγωγο μπορείτε να φανταστείτε, λιγότερο η Χίος με τεράστια φήμη στα γλυκά κουταλιού, αλλά και η Κύπρος με ποσότητες που έρχονται από το Χαλέπι, εξού και η ονομασία Χαλεπιανό για γλυκά σιροπιαστά που περιέχουν φιστίκι πράσινο.
Ο γλυκατζής ο άνθρωπος δεν μπορεί κρυφτεί λοιπόν, αλλά ούτε και ν' αντισταθεί στον πειρασμό, όταν βρει τέτοια μοναδική πρώτη ύλη εμπρός του.
Μαζεύει και ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, έστω κι' αν το κάνει για πρώτη φορά στη μαγειρική ζωή του.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες, φιστίκι τσάγαλο γλυκό κουταλιού.
Μου πήρε 3 μέρες για να το ολοκληρώσω, αλλά αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γιατί κατάφερα να βγάλω την μοναδική του γεύση, όπως ακριβώς την είχα στην μνήμη μου.
Υλικά:
900 γραμ. φιστίκι πράσινο καθαρό (από φύλλα και κοτσανάκια)
1250 γραμ. ζάχαρη κρυσταλλική,
3 μέτρια σε μέγεθος, ποτήρια νερό,
3 κουταλιές γλυκόζη (πρώτη φορά ομολογώ πως έκανα χρήση της σε γλυκό κουταλιού)
χυμό από ένα λεμόνι
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.
Αφού μάζεψα τα φιστίκια με το κοτσανάκι τους (μοιάζουν με φούντα γεμάτη καρπούς) τα καθάρισα από φύλλα και μίσχους και τα έπλυνα πάρα πολύ καλά 4-5 φορές με κρύο νερό.
Τ' άφησα στο στραγγιστήρι μου και μετά μπήκα σε βιβλία και Internet για να διαβάσω τρόπους παρασκευής.
Βρήκα συνταγή από την Μάνα του Λόχου (την Έφη) καθώς και σε κάποιες άλλες σελίδες.
Διάβασα και τις παλαιότερες συνταγές για γλυκά κουταλιού από την μαγειρική εγκυκλοπαίδεια του Φυτράκη και τελικά προχώρησα σε μια μικτή κατάσταση.
Ζεμάστισμα των φιστικιών για 3-4 λεπτά σε βραστό νερό για 3 συνεχόμενες φορές, αφού άλλαξα το νερό κάθε φορά και αφού βεβαίως κάθε φορά έβραζε.
Αυτό για να έρθει το φιστίκι να μαλακώσει όπως έπρεπε.
Μετά στράγγισμα καλό μέσα στο στραγγιστήρι και έμειναν να κρυώσουν.
Αφού κρύωσαν με μια οδοντογλυφίδα με μύτη (ή χοντρή βελόνα) τα τρύπησα από το σημείο που κρέμονται με το μίσχο στο κοτσάνι.
Τα άφησα μέσα στο σιρόπι για 24 ώρες (ίσως και λίγο πάρα πάνω γιατί έκανα άλλες δουλειές)
και μετά δοκίμασα ένα για να δω αν είναι αρκετά γλυκό στην γεύση και αρκετά μαλακό.
Τα έβρασα ξανά για 5 λεπτά ρίχνοντας αυτή τη φορά την γλυκόζη, τον χυμό λεμονιού και την βανίλια και τ' άφησα πάλι μέσα στο σιρόπι για 4-5 ώρες.
Τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα και τα έβαλα μέσα σε αποστειρωμένα βάζα και βαζάκια, ενώ έβρασα για 4-5 λεπτά ακόμη το σιρόπι ώστε να το δέσω λίγο περισσότερο (ίσως και να μην χρειαζόταν, αλλά ομολογώ πως μου φάνηκε λίγο αραιό).
Έτοιμο!!!
Ένα από τα πιο περίεργα αλλά πραγματικά πολύ γευστικά παραδοσιακά γλυκά.
Άξιζε τον κόπο και κυρίως την αναμονή.
Κόψαμε τις βόλτες στην εξοχή και χάσαμε πολλά. Αυτό το γλυκό γίνεται περίπου όπως και το καρυδάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πες όμως γιατί αποφάσισες να βάλεις γλυκόζη;;
Ξανθή μου, το καρυδάκι νομίζω ότι είναι πιο σκληρό ακόμη και το "τσάγαλο". Το φυστικάκι είναι πιο απαλό και λιγότερο δύσκολο στην όλη διαδικασία..
ΔιαγραφήΤην γλυκόζη την έβαλα (όπως ήδη έγραψα για πρώτη φορά) γιατί σύμφωνα με όσα διάβασα κι' εγώ, θα ήθελα περισσότερη ζάχαρη για τούτο το γλυκό, ενώ ταυτόχρονα ήθελα να κάνω το σιρόπι να "γυαλίζει" πάνω στον καρπό και θεωρώ πως τα κατάφερα.
Όσο για τις βόλτες στην εξοχή, είναι πιο χαλαρωτικές τούτο τον καιρό, σίγουρα!
Εξαιρετικό γλυκό Πηνελόπη μου,έχω δοκιμάσει έτοιμο,που αγόρασα από την Αίγινα και μας άρεσε πολύ!φαντάζομαι το δικό σου που είναι σπιτικό θα είναι καλύτερο!καλοφάγωτο και του χρόνου με υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμπρινή μου, προσωπικά το πρωτοδοκίμασα στην Χίο πριν πολλά-πολλά χρόνια. Από τότε το έχω αγοράσει και στα ταξίδια μου εκεί (στην Χίο δηλαδή δύο-τρεις φορές) αλλά και στις επισκέψεις μας στην Αίγινα που γίνονται σχεδόν μια-δυο φορές τον χρόνο.
ΔιαγραφήΦαντάσου τώρα την τύχη μου, να βρεθώ μπροστά στον νέο καρπό :-))
Πραγματικά είναι από τα καλύτερα γλυκά κουταλιού που έχω καταφέρει να φτιάξω.
Χαιρετισμούς πολλούς.
Από τα πιο νόστιμα γλυκά του κουταλιού το φυστίκι Πηνελόπη, μπράβο σου που το επιχείρησες και το πέτυχες τόσο καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα πιο νόστιμα και τα πιο ιδιαίτερα Αμαλία μου. Συμφωνώ απόλυτα.
ΔιαγραφήΕίχα τη τύχη με το μέρος μου, αλλά η αλήθεια είναι πως θέλει να το κάνεις με τον δικό του ρυθμό, για να το πετύχεις όπως του αξίζει.
Χαιρετισμούς και φιλιά.
γεια στα χερια σου!!! η αληθεια ειναι οτιμονο μια φορα εχω δοκιμασει ειχα κεραστει στη θεσσαλονικη τυποποιημενο και δεν με ειχε ενθουσιασει και πολυ. απο τοτε ψαχνω να βρω να ξαναδοκιμασω αλλα που....
ΑπάντησηΔιαγραφήμπελαλιδικο μεν σιγουρα το εκανες νοστιμο ομως!
Αναστασία μου, πάντα τα σπιτικά γλυκά είναι τα καλύτερα! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για κάτι τόσο παραδοσιακό, όπως ένα γλυκό κουταλιού.
ΔιαγραφήΚρίμα που δεν είσαι κοντά, να σε κεράσω, για να αλλάξεις άποψη για το συγκεκριμένο.
Δεν εχω δοκιμάσει τέτοιο γλυκό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο το έκανες Πηνελόπη.
Καλοφάγωτο !!!
Φιλιά
Είναι ίσως από τα πιο σπάνια γλυκά κουταλιού που μπορείς να γευτείς Μάριον, όπως ο ανθός λεμονιού ή το γλυκό καρπούζι (που γίνεται κυρίως από την φλούδα του καρπουζιού) και οι παλιές νοικοκυρές ήταν μαστόρισσες σε κάτι τέτοια!!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ σε.
Πόσο ιδιαίτερο γλυκάκι Πηνελόπη! Σπάνια βλέπω κάποια συνταγή για το φιστίκι! Τι ωραία που μας το παρουσίασες. Τα γλυκά του κουταλιού τα θεωρώ κομμάτι της παράδοσής μας και πρέπει να τα μεταφέρουμε και στις επόμενες γενιές. Εγώ παλιά όταν έλεγα πως φτιάχνω γλυκό βύσσινα με κοίταζαν σαν εξωγήινο :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!!!! Καλοφάγωτο !!!
Φίλε Άρη, μην σταματήσεις να το φτιάχνεις.
ΔιαγραφήΓιατί πραγματικά του δίνεις την αξία που του πρέπει, καθώς εσύ είσαι νέας γενιάς ζαχαροπλάστης και έχει ιδιαίτερη σημασία να περάσει και στα δικά σου χέρια η παράδοση.
Τους θερμούς μου χαιρετισμούς.
Ένα γλυκό ιδιαίτερο που δεν το έχω φτιάξει αλλά ούτε το έχω δοκιμάσει ποτέ!!! Πολύ μου άρεσε η συνταγή του Πηνελόπη μου και θα ψάξω να δω αν θα βρω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Ε, να κάνω μια "μάζωξη" να σας κεράσω όλες!
ΔιαγραφήΈχω ακόμη μεγάλο βάζο Κική μου.
Αν βρεις φρέσκο καρπό - τσάγαλο...πρέπει να το φτιάξεις.
Χαιρετισμούς πολλούς σου στέλνω.
Πηνελόπη μου δεν γνώριζα το συγκεκριμένο γλυκό του κουταλιού, αλλά από αυτά που διάβασα και είδα πιστεύω ότι θα μου αρέσει πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να είναι πολύ ντελικάτο και ιδιαίτερο σε γεύση!
Και όπως τα περισσότερα γλυκά του κουταλιού, πρέπει να παντρεύεται άψογα με γιαουρτάκι!
Σε φιλώ
Ερμιόνη μου, αν τα ταξίδια που κάνετε, σας βγάλουν προς την Αίγινα είναι βέβαιο πως θα το συναντήσεις στα μαγαζιά που πωλούν φιστίκια και όλα τα σχετικά με αυτά.
ΔιαγραφήΑλλιώς έλα προς τα μέρη μου, για να σε τρατάρω :-)))
Τα φιλιά μου σε όλες σας.
δεν το έχω δοκιμάσει, δεν το γνώριζα και ούτε μπορούσα να το φανταστώ!ευχαριστούμε πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σας έδειξα κάτι νέο...αλλά ταυτόχρονα τόσο παλιό και παραδοσιακό Ευαγγελία μου.
ΔιαγραφήΑπό τα ωραιότερα γλυκά κουταλιού είχα πάρει πριν 2 χρόνια 2 βαζάκια από την Αίγινα. Αν και δεν είμαι των σιροπιαστών η ιδιαίτερη γεύση του φυστικιού με ξετρέλανε! Ευχαριστούμε για την συνταγή Πηνελόπη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://artdecorationcrafting.blogspot.gr
Χριστίνα μου χαίρομαι που με "νιώθεις" για την γεύση αυτού του τόσο ιδιαίτερου γλυκού.
ΔιαγραφήΓιατί έτσι περνάς και σε όσους μας διαβάζουν, το μήνυμα, ότι όντως είναι κάτι πολύ γευστικό!
Χαιρετισμούς πολλούς σου στέλνω.
Ερώτηση : Πότε συλλέγουμε το φιστίκι για να κάνουμε γλυκό του κουταλιού;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις αρχές του Απρίλη μέχρι και τις αρχές του Μάη (το πολύ) μαζεύουμε τον μαλακό καρπό του φυστικιού, γιατί μετά αρχίζει να σκληραίνει προκειμένου να ετοιμαστεί για να δημιουργήσει τα σκληρά του κελύφη. Βέβαια εξαρτάται και από την περιοχή που βρίσκονται τα δένδρα, αλλά αυτή είναι γενικά η περίοδος για την συλλογή του.
Διαγραφή