Καυκαλήθρες και μυρώνια…τώρα και χωρίς σεντόνια!

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Έλα ντε;

Ορισμένες φορές ξεφεύγω τελείως.

Φταίει μάλλον η κούραση που με κάνει να παραμιλάω και να φτιάχνω στιχάκια. 

Φταίνε όλα γύρω μου και μάλλον και κάποια «άλλα» μέσα μου, αλλά εσείς μην με ξεσυνερίζεστε :-))

Η παραγγελιά προς τον «κύρη» μου ήταν: αν βρεις καυκαλήθρες και μυρώνια πάρε μου λίγα, για να κάνω πίτα (μιας και το σπανάκι υπήρχε ήδη έτοιμο).

Και το απογευματάκι που επέστρεψα είχε φέρει και από τα δύο είδη καθώς και λίγα λάπατα!

Άμα θέλει όλα τα καταφέρνει…

Χάρηκα πολύ. Έκανα τα σχετικά μου (τα της επιστροφής) και μετά πήραν σειρά τα λαχανικά μας. Πλύθηκαν καλά, κόπηκαν με το μαχαίρι  και όδευσαν προς το τηγάνι  για το σχετικό «μάραμα».

Παρέα τους έκαναν: μπόλικο ψιλοκομμένο ξερό κρεμμυδάκι, το σπανάκι και ο άνηθος.

Αφού τελείωσε η διαδικασία, είπα δεν θα βάλω τα φύλλα που είχα, αλλά θα την κάνω κάπως σαν τον πλαστό.

Σε βαθιά λοιπόν λεκάνη, μπήκαν:

4 αυγά,

1 κεσεδάκι γιούρτι,

1 ποτήρι του νερού γάλα,

1 κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,

1 κουταλάκι πιπέρι τριμμένο,

1 κουταλάκι αλάτι (με λίγη προσοχή στην ποσότητα)

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

400 περίπου γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

και μισό περίπου ποτήρι λάδι.

Ανακάτεψα όλα τα πιο πάνω καλά με τον αυγοδάρτη και στην συνέχεια πρόσθεσα όλα τα σοταρισμένα χορταρικά (καυκαλήθρες, μυρώνια, λάπατα, σπανάκι, άνηθο, κρεμμυδάκι).

Επόμενη προσθήκη:  400 γραμμάρια φέτα χοντροκομμένη και μετά όλα μέσα σε μεγάλο ταψί φούρνου που ήταν καλά λαδωμένο και πασπαλισμένο με λίγο καλαμποκάλευρο (εάν δεν έχετε βάλτε κανονικό αλεύρι).

Ίσιωσα την επιφάνεια μ’ ένα κουτάλι και πασπάλισα με σουσάμι ανακατεμένο με τριμμένο κεφαλοτύρι, περίπου 3 κουταλιές της σούπας (μιας και εδώ μάλλον δούλεψε το μάτι παρά οι αναλογίες).

Ψήθηκε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς για περίπου 40 λεπτά,

Την αφήσαμε να κρυώσει κάπως, την πίτα μας χωρίς σεντόνια, χωρίς φύλλα δηλαδή και της δώσαμε και κατάλαβε. Νοστιμότατη πρέπει να σας πω. Θα έχουμε και κολατσιό αύριο στην δουλειά ...

Γυαλιστερά. Για να δούμε θα σας αρέσουν;

Στο σπίτι μου μέσα έχω δύο «σοκολατομανείς» που και μόνον στην ιδέα ότι μπορεί να τους αφήσω χωρίς σοκολάτα για δύο-τρεις μέρες, ενδεχομένως να τους κάνει να ξανασκεφτούν τον λόγο ύπαρξή μου μέσα σε τούτη τη πλάση :-)) έχετέ το κατά νου αυτό...

Αλλά σε τελική ανάλυση, δεν έχω βρει και πολλούς να μπορούν ν' αντισταθούν στα σοκολατένια παρασκευάσματα για μεγάλο διάστημα... οπότε ας μην «κακολογώ» το σπίτι μου, μην πέσει και με πλακώσει κιόλας!

Τα τρουφάκια προηγούμενου post είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Έκτοτε τα έχω φτιάξει 3-4 φορές με μικρές παραλλαγές κάθε φορά. Στην τελευταία όμως "version" είπα να τους αλλάξω και λίγο εμφάνιση!

Έτσι αντί για «καφετί κουστούμι» απέκτησαν γυαλιστερό με γεύση μαστίχας και λεμονιού!

Η σύνθεσή τους ήταν ίδια με αυτήν της βασικής συνταγής, μόνον που είχαν ως πρόσθετα υλικά:  λικέρ από κράνα- 2 κουταλιές της σούπας κι' αντί για αμύγδαλo, καβουρδισμένο και αλεσμένο φουντούκι.

Η εκτέλεση και τα βήματα εφαρμογής παρέμειναν ακριβώς τα ίδια.
Μόνο που το στόλισμά τους έγινε με υποβρύχιο μαστίχα που ζεστάθηκε  (όχι να βράσει πολύ) παρέα με τον χυμό από μισό λεμόνι καθώς και λίγο ξύσμα του.

Μετά μ’ ένα κουταλάκι μοίρασα αυτό το γλάσσο πάνω από τα τρουφάκια και τα έβαλα και πάλι στο ψυγείο να παγώσουν.

Στο τέταρτο της ώρας, τα έπλασα με τα δάχτυλα (καθαρά χεράκια σας παρακαλώ πολύ) δίνοντάς τους σχήμα σφαιρικό. 

Η μαστίχα μοιάζει ελαφρώς με "πλαστελίνη" σ’ αυτήν την φάση κι' έτσι πήραν γυαλιστερή πατίνα αλλά και γεύση υπέροχη.

Το κίτρινο χωριάτικο ψωμί μας

Πριν ένα χρόνο (καλά πως περνά έτσι ο καιρός δεν λέγεται...) η αγαπητή μας  Ζαμπία στις ιστορίες της Κουζίνας της  είχε ποστάρει τόσες όμορφες λεπτομέρειες για τον κουρκουμά.

Με έβαλε στα αίματα και αγόρασα (αλλά μου ήρθε και ένα βαζάκι πεσκέκι πολύ-πολύ πρόσφατα) οπότε στο Κυριακάτικο τραπέζι μας που συνήθως έχω πάντα φρέσκο ψωμί (μιας και φτιάχνω πλέον μόνον μια φορά την εβδομάδα) το φραντοζολάκι μας είχε γεύση και χρώμα κουρκουμά αλλά και επίγευση χωριάτικου ψωμιού!

Προσωπικά όλα τα υλικά τα βάζω στον αρτοπαρασκευαστή κάνω το ζύμωμα και μετά μεταφέρω τη ζύμη στο ταψί που θα την ψήσω και αυτό με τη σειρά του το βάζω να φουσκώνει σε ζεστό μέρος για κανένα δύοωρο. Μετά περνώ στην φάση του ψησίματος. Τούτη τη φορά έκανα ένα έτσι, κ'ι ένα το αφήσα να ζυμωθεί και να ψηθεί μέσα στο μηχάνημα, για να το δώσω στα πεθερικά.

Γευστικώς ήταν σχεδόν τα ίδια, οπότε φαντάζομαι ότι αν ακολουθήσετε και την παραδοσιακή μέθοδο του πλήρους ζυμώματος με τα χέρια τα πράγματα θα είναι εξίσου όμορφα ή και καλύτερα.

Υλικά που θα σας χρειαστούν για ένα μέτριο καρβελάκι 

Κίτρινου Χωριάτικου Ψωμιού

500 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

200 γραμμάρια αλεύρι ολικής αλέσεως,

330 γραμμάρια νερό,

40 γραμμάρια ελαιόλαδο,

½ κουταλάκι αλάτι,

1 κουταλάκι κοφτό ζάχαρη,

1 κουταλάκι γεμάτο κουρκουμά,

και τέλος, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Με αυτήν την σειρά μπαίνουν τα υλικά στην μηχανή.
Αν ζυμώσετε στο χέρι ενώστε όλα τα στερεά υλικά (πλην της μαγιάς) σε μια λεκάνη ζυμώματος, στην συνέχεια ρίχτε το λάδι και το νερό και την μαγιά και αρχίστε το ζύμωμα. Εάν σας κολλά η ζύμη στα χέρια με λαδώστε τα ελαφρά και συνεχίστε.  Μόλις το ζυμαράκι σας γίνει ελαστικό, το μεταφέρετε στο ταψί που θα το ψήσετε (καλύτερο ν’ είναι αντικολλητικό και ελαφρώς λαδωμένο ή καλυμμένο με λαδόχαρτο.  Σκεπάστε το με καθαρή πετσέτα και μια κουβερτούλα (ας πούμε μια μικρή φλιζ) και βάλτε το στην άκρη για δύο ώρες.

Διαφορετικά προθερμάνετε ελαφρώς το φούρνο σας. Σβήστε τον και βάλτε εκεί το ταψάκι σας να περιμένει και να φουσκώσει μέχρι να έρθει η ώρα να το ψήσετε.

Πριν ξεκινήσετε το ψήσιμο μπορείτε να το ψεκάσετε με λίγο νεράκι και να το πασπαλίσετε με σουσάμι.

Καλή συνέχεια, καλή επιτυχία, καλό Εθνικό Εορταστικό 3ήμερο ...και με Yγεία το νέο μας Κούρεμα!

Βότανα, αφεψήματα & μαντσούνια μαγικά!

O χειμώνας είναι κατ’ εξοχή η περίοδος των αφεψημάτων!

Προσωπικά μου αρέσουν ιδιαίτερα και τα πίνω για να μου φτιάξουν τη διάθεση με το άρωμά τους κι όχι μόνον γιατί κάνει κρύο ή έχω ένα κρυολόγημα.

Ένα από τα πρόσφατα αγαπημένα μου είναι Μονάρδα, ή αλλιώς το αρωματικό βότανο (σε μορφή μικρού φυτού, όπως ο δυόσμος) Περγαμόντο. Την έχω 2-3 χρόνια στο μπαλκόνι του σπιτιού που κατοικώ τώρα, αλλά και παλαιότερα στο εξοχικό που διατηρούσαν οι γονείς μου.
Όχι, δεν μιλάμε για το δένδρο με τους όμορφους καρπούς, αλλά ένα φυτό με βαθύ πράσινο χρώμα, στα κάπως παχιά φυλλαράκια του, που όταν τα τρίψεις με τα ακροδάχτυλα βγάζουν έντονο το άρωμα του περγαμόντου.

Για όσους γνωρίζουν την γεύση του τσαγιού Ear Grey, θα καταλάβουν αμέσως αυτό το ιδιαίτερο άρωμα. Στο παρελθόν η Μονάρδα είχε χρήση στην θεραπεία με βότανα χάρη στις αντισηπτικές ιδιότητες για δερματικές μολύνσεις και πληγές με μικρό μέγεθος. Εκείνο όμως που εμένα μ’ έμαθε η γιαγιά μου είναι ότι κάνει καλό στο πονόλαιμο. Και τελικά είχε δίκιο όπως αποδείχτηκε πολύ πρόσφατα. Ότι δήλαδή το αφέψημά της το έπιναν για λοιμώξεις του λαιμού και του στόματος.
Μπορώ  από προσωπική πείρα να σας το επιβεβαιώσω.

Ο γιος μου είχε έναν βήχα κάπως έντονο και ξερό, έτσι μας γύρισε από τον παιδικό πριν μερικές μέρες... Δεν ήθελε με τίποτε να πιει σιρόπι, δεν είχε διάθεση για πολλά-πολλά γενικώς και το βιολί αυτό κράτησε δύο μέρες σχεδόν. 
Την δεύτερη μέρα της επιστροφής του το απογευματάκι αφού τον  ηρέμησα κάπως, του λέω: να σου φτιάξω ένα τσαγάκι ζεστό να το πιούμε μαζί κουταλάκι-κουταλάκι;
Αρνητικός όπως πάντα!
Εγώ θα φτιάξω για μένα και θα κάνω και για σένα, να μου κάνεις παρέα… (πιάνει καμιά φορά το κόλπο της μίμησης).

Για να μην σας τα πολυλογώ, έβαλα να βράσω ένα φλιτζανάκι νερό, μαζί με 5-6 φυλλαράκια και ανθάκια Μονάρδας, την οποία διατηρώ στο μπαλκόνι μου γιατί μου αρέσει το άρωμά της. Μέσα στο αφέψημα του έβαλα και μια κουταλιά μέλι από συγγενή παραγωγό και τον «πότισα» κουταλάκι-κουταλάκι φυσώντας πάντα για να μην καεί!

Μετά από 4 ώρες ο βήχας είχε εντελώς εξαφανιστεί!
Μου έκανε φοβερή εντύπωση το γεγονός, γι’ αυτό και σας το γράφω.
Έκατσα και έψαξα στο διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες που επιβεβαίωσαν τελικά αυτά που ήξερα από την γιαγιά μου, η οποία αγαπούσε πολύ τα βότανα.
Χάρη σ’ αυτήν της την «μανία» και σε μια λατρία που έχω προσωπικά στα αρώματα τους, σήμερα καλλιεργώ σε όλα τα μπαλκόνια μου: λουϊζα, δυόσμο, λεβάντα, βασιλικό, μονάρδα ή περγαμόντο, μαντζουράνα, μέντα, και δεντρολίβανο παρέα με άλλα φυτά.
Δώστε λοιπόν μια ευκαιρία στα αρωματικά βότανα, γιατί μπορεί να σας βγάλουν από δυσκολίες εκεί που δεν το περιμένετε, ενώ η χρήση τους μέσα στη μαγειρική και την ζαχαροπλαστική δίνει άλλη νότα με την ολόφρεσκια μυρωδιά τους!

Γευστικά, τραγανά και σοκολατένια!

Γαλατάκι με κακάο (γιατί αλλιώς δεν το πίνουμε) ή καφεδάκι με γάλα, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την συνοδεία μπισκότων  ή γευστικών κουλουριών (τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό).

Οπότε όταν έχουμε χρόνο και διάθεση, όλο και κάτι καινούργιο σκαρώνουμε, για να μας βρίσκεται και για να γλυκαίνουμε και κανέναν συνάνθρωπό μας!

Πάντα βρίσκω εθελοντές για να τα γευτούν τα πονήματά μου, μην νομίζετε…

Δείτε λοιπόν την τελευταία μας δημιουργία.

Για την οποία και χρειάστηκαν κάποια απλά υλικά:

½ φλιτζάνι κουάκερ (αν δεν έχετε, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με δημητριακά ολικής αλέσεως)

½  φλιτζάνι χοντρό-αλεσμένο φουντούκι,

½  φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη,

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο (μπορείτε να βάλετε και λιωμένο βούτυρο φυσικά, απλώς εγώ προτίμησα το λάδι)
1 μεγάλο αυγό,

2 φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,

1/3 κουταλιού μπέϊκιν πάουντερ,

2 κουταλιές της σούπας κακάο,

3 κουταλιές σταγόνες σοκολάτας γάλακτος,
ελάχιστο αλάτι,
και τέλος,  2-3 σταγόνες υγρής βανίλιας.

Όλα τα πιο πάνω υλικά μπαίνουν σε μεγάλη λεκάνη και με τον αυγοδάρτη τα ανακατεύετε καλά μέχρι να ενωθούν και να μοιάζουν με πυχτό χυλό.

Ταψάκια του φούρνου, στρωμένα με χαρτί αντικολλητικό και με την βοήθεια κουταλιού μοιράζεται γεμάτες κουταλιές (με κάποια απόσταση μεταξύ τους).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 10-12 λεπτά. 

Βγαίνουν ελαφρώς νωπά, αλλά στεγνώνουν πολύ γρήγορα, γι' αυτό μην τα παραψήσετε.

Του τυριού και του λεμονιού...

Μετά από ένα ωραίο γεύμα το επιδόρπιο καθώς και ο μυρωδάτος καφές είναι ότι χρειάζεται.

Αφήστε που μόνον έτσι ολοκληρώνεται η καλή σας εικόνα ως οικοδεσπότη ή οικοδέσποινας :-)

Σ' ένα πρόσφατο γεύμα επέλεξα λοιπόν να φτιάξω ένα επιδόρπιο λεμονάτο και επειδή είχε άκρως θετική ανταπόκριση και μεγάλη επιτυχία είπα να το μοιραστώ μαζί σας και να μην το κρατήσω μυστικό.

Τιραμισού με γεύση λεμονιού

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά, χρειάζεστε:

1 κουτί τυρί Μασκαρπόνε

½ κουτιού τυρί Philadelphia (από την μεγάλη συσκευασία)

½ κούπα ζάχαρη άχνη,

χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο και φρέσκο λεμόνι,

1 φακελάκι ζελέ με άρωμα λεμόνι,

1/3  κουταλάκι βανίλια σκόνη,

και τέλος, ένα πακέτο μπισκότα σαβαγιάρ.

Σ’ ένα ζεστό ποτήρι νερό, διαλύετε καλά το ζελέ λεμονιού. Το αφήνετε λίγο να χλιάνει.

Στην συνέχεια σε βαθύ μπολ βάζετε όλα τα υλικά (εκτός από το ζελέ) και τα χτυπάτε  με το μίξερ.
Το χλιαρό ζελέ το ρίχνετε σταδιακά κατά την διάρκεια του χτυπήματος μέχρι να ενσωματωθούν όλα τα υλικά. Βάζετε το μπολ στο ψυγείο να σφίξει κάπως η κρέμα (για κανένα τέταρτο περίπου).

Λαμβάνετε ανά χείρας μακρόστενη φόρμα του κέϊκ (την πιο μεγάλη που διαθέτετε) και την στρώνετε με μεμβράνη φαγητού, έτσι ώστε να καλυφθεί καλά αφήνοντας και αρκετή απ’ έξω από τα τοιχώματα της (αυτά τα περισσεύματα θα τα χρειαστείτε αργότερα).

Σ’ ένα μπολ βάζετε ένα ποτηράκι κρασιού limonccello και 3 κουταλιές της σούπας γάλα εβαπορέ αδιάλυτο (ή φρέσκο γάλα) βρέχετε ελαφρώς τα σαβαγιάρ ένα-ένα. Στρώνετε σε όλο τον πάτο της φόρμας, από πάνω βάζετε κρέμα. Συνεχίζετε με δεύτερη στρώση σαβαγιάρ (πάντα τα βρέχετε λίγο) τελειώνετε με την κρέμα.

Με την ανάποδη ενός κουταλιού στρώνετε καλά το μείγμα, πιέστε ελαφρώς και τα σαβαγιάρ αν δείχνουν ν’ ανεβαίνουν προς την επιφάνεια. Γυρίστε τις άκρες της μεμβράνης προς τα μέσα και σκεπάστε.

Βάλτε την φόρμα στο ψυγείο για 5-6 ώρες, ίσως και περισσότερο (προσωπικά το έφτιαξα μεσημέρι και το σερβίρισα βραδάκι πια).

Με την βοήθεια της μεμβράνης αναποδογυρίστε το γλυκό σε μακρόστενη πιατέλα και στολίστε το με λίγο ξύσμα λεμονιού, συνοδεία του αγαπημένου σας καφέ.

Η φωτογραφία μάλλον το αδικεί, γιατί δεν προλάβαινα τις κουταλιές των παρευρισκομένων!
Καλή σας απόλαυση και φροντίστε να είστε παρέα με φίλους γιατί οι δύσκολοι καιροί το απαιτούν.

Ένα ακόμη παιχνίδι των 7

Δύο βραβεία…δύο φίλες bloggers  που (προσωπικά) προσπαθώ να διαβάζω συχνά.

Τι να πω;

Σας ευχαριστώ για την επιλογή σας.

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις πως έστω και μέσα από αυτόν τον «εικονικό» κόσμο του διαδικτύου υπάρχουν άτομα με τα οποία ταυτίζονται: οι ιδέες, οι σκέψεις, οι καθημερινές επιλογές σου...γιατί αυτή είναι τελικά η ζωή μας και όχι όλα τα υπόλοιπα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά.

Ευχαριστώ σε, αγαπητή Κική.   Ευχαριστώ σε, αγαπητή Ελένη.

7 πράγματα, ως τυχαία επιλογή, που με χαρακτηρίζουν δεν είναι μάλλον εύκολο να επιλέξω και να το παραθέσω μέσα σε τούτο το blog, αλλά θα σας έλεγα ποια είναι η  σχέση μου με τα «λόγια» μέσα από 7 προσωπικές τάσεις.

Θα έλεγα πως είμαι άνθρωπος των πράξεων (και μάλιστα των άμεσων και ίσως ακραίων κάποιες φορές)  και λιγότερο των λόγων, με μια τάση να έχω εγώ πάντα τον τελευταίο λόγο σε θέματα που με θίγουν άμεσα.

Επίσης αγαπώ τα όμορφα και σοφά λόγια μέσα από τα καλογραμμένα βιβλία, μια αγάπη που κρατάει πολλά-πολλά χρόνια.

Χωρίς να μου αρέσουν ωστόσο καθόλου οι άνθρωποι που είναι όλο λόγια, υποσχέσεις  και ψευτοκολακείες!

Από την άλλη, μπορώ να σταθώ με τις ώρες για να ακούσω ανθρώπους μορφωμένους και εκπαιδευμένους, με το έμφυτο και ιδιαίτερο χάρισμα της επικοινωνίας να δονεί τον χώρο που αυτοί κινούνται.

Τα παιδικά λόγια του γιου μου, πολλές φορές με γεμίζουν χαρά, χαμόγελο και αισιοδοξία.

Άλλες πάλι, με κάνουν να «κολλάω» με την πλάτη μου στον τοίχο αναλογιζόμενη πως  ένα τετράχρονο συνδυάζει τέτοιες κουβέντες!

Είμαι άνθρωπος που μάλλον μετρά  πολύ τις κουβέντες και τα λόγια του τώρα πια.
Η ζωή και η πορεία μου μέσα σ’ αυτήν με διαμόρφωσαν έτσι, παρά το γεγονός ότι οι σπουδές μου είχαν σαν αντικείμενό τους την επικοινωνία και τον διαφημιστικό λόγο!

Πόσο μπορεί να σας φώτισα με αυτά που έγραψα δεν ξέρω, αλλά είναι σίγουρα αυτή η σχέση μου με τα λόγια.  Στο σημείο αυτό θα πρέπει να προσκαλέσω άλλους 15 bloggers να "παίξουν"  (αν κατάλαβα καλά τους όρους του παιχνιδιού). 

Ζητώ συγγνώμη εκ' των προτέρων που δεν θα το κάνω. 

Γιατί όλοι που ίσως θα μπορούσα να προσκαλέσω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν ήδη συμμετάσχει, ενώ την ίδια στιγμή θεωρώ πως  θα ήταν καλύτερο να δώσω την ευκαιρία σε κάποιους που με διαβάζουν και δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να σχολιάσουν οτιδήποτε μέχρι τώρα, να πάρουν αυτήν την "σκυτάλη" και να γράψουν όσα εκείνοι θέλουν για τα δικά τους 7.

Κάντε το φίλοι αναγνώστες.

Η πρόσκληση είναι ανοιχτή για όλους.

Και μια αλλαγή στην παρουσίασή μου, ήταν λιγάκι απαραίτητη, με την αλλαγή της εποχής.

Μυρωδάτος & Πολύχρωμος Μπακαλιάρος

Μια συνταγή που είχα γράψει πριν χρόνια στο HFL είναι αυτή με το μπακαλιάρο με κάπαρη και άνηθο.
Ήρθε λοιπόν ο καιρός να την ξαναβάλω σε τούτο το blog τώρα πια αλλά, με αλλαγές.
Και οι αλλαγές έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν μπήκε τούτη την φορά σε κατσαρολό-τηγάνι, αλλά σε ταψάκι και στον φούρνο!
Και με διαφοροποιημένα κάπως τα υλικά του.

Διαλέχτε εσείς ότι σας διευκολύνει από πλευράς χρόνου και δοκιμάστε την, τόσο την παλιά όσο και την νέα εκδοχή του.

Για αυτήν την νέα εκδοχή θα χρειαστείτε:
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
2 μεγάλες πατάτες, ελαφρώς βρασμένες και κομμένες σε κύβους,
4 καρότα επίσης βρασμένα και κομμένα σε ροδέλες,
1 κουτί φρέσκα ντοματίνια, κομμένα στα δύο,
1 μεγάλο φιλέτο ξαλμυρισμένου μπακαλιάρου
1 μέτριο ματσάκι άνιθο ψιλοκομμένο
2 κουταλιές σούπας κάπαρη (ξεπλυμένη από την άλμη της)
1 σφινάκι λικέρ μαστίχας ή ούζο αρωματικό
λίγο αλάτι, πιπέρι, κάρυ,
καθώς και 2 κουταλιές σάλτσα από βύσσινα (εγώ είχα από την φίλη Στέλλα) ή μύρτιλλα, ή δαμάσκηνα,
και τέλος ελαιόλαδο και λίγο νεράκι.

Καθαρίζετε πατάτες και καρότα και τα βράζετε για κανένα 10λεπτο μέχρι να μαλακώσουν.

Στρώνετε στο ταψί σας το φιλέτο του μπακαλιάρου (υπάρχουν έτοιμα ξαλμυρισμένα τεμάχια στα ψυγεία με τα κατεψυγμένα προϊόντα. Αν ωστόσο δεν βρείτε αγοράστε παστό και αφήστε τον να ξαλμυρίσει χωρίς να τον κόψετε σε μερίδες αλλά αλλάζοντας πολλά νερά). Και στα πλαϊνά του μοιράζετε τα κομμένα καρότα, πατάτες και τα ντοματίνια. Πασπαλίζετε με τον ψιλοκομμένο άνιθο, το σκόρδο, αλάτι, πιπέρι, κάρυ και την κάπαρη, ενώ σκορπάτε εδώ κι' εκεί την σάλτσα από τα βύσσινα. Στην συνέχεια προσθέτετε το ούζο, το λάδι και το νεράκι ανακατεύετε λίγο τα υλικά και ψήνετε για 25 περίπου λεπτά με αέρα στους 180-190 βαθμούς μέχρι να χρυσίσουν οι πατάτες και να μελώσουν (όπως έλεγε η μάνα μου) τα καρότα.
Όρεξη να έχετε, ενώ θα πρέπει εδώ να σημειώσω πως τα πιο πάνω υλικά αφορούν 3 μερίδες φαγητού, οπότε προσαρμόστε τις ανάλογα με τα άτομα της οικογενείας σας.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και πιο καθαρό!
Για να δούμε τι θα γίνει με το θέμα των απορριμάτων γιατί η Αττική γενικότερα δεν περπατιέται με τίποτε!!! Και ο ποδαρόδρομος με τούτες τις απεργίες δεν είναι τελικά ωφέλιμος για την Υγεία!

Muffins ή γλυφιτζούρια!

Muffins με υλικά που λίγο έως πολύ μας βρίσκονται, μπορεί να καλύψουν τις κρίσεις υπογλυκαιμίας (εμείς στην οικογένεια είμαστε μόνιμα σε τέτοια κρίση) ή μιας ξαφνικής επίσκεψης φίλων για κουβέντα και καφεδάκι, ή να τα προσφέρετε εσείς σε επίσκεψη σε φίλους.

Τούτα τα γευστικά muffins της φωτογραφίας, βγήκαν με τα ακόλουθα υλικά:

3/4  από ένα κουτάκι μαργαρίνη με άρωμα βουτύρου,  
3/4  φλιτζανιού ζάχαρη καστανή,

3 μικρά αυγά, 
1/2  φλιτζάνι κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά, 
¼ φλιτζανιού φρέσκο γάλα.  1 και 1/2  κουταλάκι  ξύσμα λεμονιού, 
χυμό από ένα λεμόνι, 
3 κουταλιές της σούπας καρύδα,
2 κουταλιές σούπας κακάο
και τέλος  2, 5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις ανακατεμένο με  1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ και 1/2 κουταλάκι (κοφτό) γλυκού αλάτι.

Σε μπολ μπήκαν στην αρχή η ζάχαρη με τ’ αυγά και το λιωμένο βούτυρο. Τα χτύπησα με τον αυγοδάρτη ώστε να ενωθούν καλά.  Στην συνέχεια πρόσθεσα την κρέμα γάλακτος, το γάλα, το ξύσμα, την καρύδα. Ανακάτεψα και πάλι με τον αυγοδάρτη. Μετά μπήκε και ο χυμός λεμονιού και σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι με τα υπόλοιπα υλικά.

Ο χυλός μπήκε στις θήκες των muffins που ήταν στρωμένες με χαρτάκια και προωθήθηκε στον προθερμασμένο φούρνο για 25 λεπτά περίπου στους 180 βαθμούς.

Έτοιμα.

Τα άφησα να κρυώσουν ελαφρώς και στολίστηκαν με αρωματικό γλάσσο λεμονιού.

¾ κούπας ζάχαρη άχνη ανακατεμένη μ’ ένα φακελάκι βανίλιας με άρωμα λεμονιού και μια κουταλιά χυμό λεμονιού.

Όπως είπε ο μικρός άντρας της παρέας: μαμά μοιάζουν με φλιτζούρια! (με γλυφιτζούρια για όποιον δεν μας κατάλαβε) καθώς θεώρησε ότι μπορεί να γλύφει το γλάσσο με άνεση
 ;-))

Τα βρήκαμε... μπαστούνια.

Τέτοια εποχή λίγο έως πολύ, όλοι οι οικιακοί μάγειρες έκαναν τα προσωπικά τους θαύματα με μούστο και πετιμέζι. Και εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην τους ακολουθήσουμε :-)

Φτιάξαμε τα δικά μας κουλουράκια, μόνον που τα κάναμε μπαστουνάκια για περισσότερη ευκολία και με κάποιες παραλλαγές.

Χρειάστηκαν:

1 φλιτζάνι πετιμέζι,

1 φλιτζάνι ελαιόλαδο,

1 φλιτζάνι μαρμελάδα πορτοκάλι (με αρκετά κομματάκια φλούδας μέσα)

1 φλιτζάνι χυμός πορτοκαλιού,

1 κουταλάκι σκόνη κανέλλα,

½ κουταλάκι σκόνη γαρύφαλλο,

½ κουταλάκι σκόνη μοσχοκάρυδο,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

2 κουταλάκι σόδα μαγειρική,

½ φλιτζανιού καβουρδισμένο σουσάμι

και τέλος, αλεύρι για όλες τις χρήσεις περίπου 700 γραμμάρια μιας και τα υγρά ήταν αυτά που μας οδήγησαν στην ζύμη που θέλαμε.

Τα υλικά μπήκαν όλα μέσα σε βαθιά λεκάνη με την σειρά που γράφτηκαν πιο πάνω και σε δύο φάσεις. Πρώτα, όλα τα υγρά μαζί με τα μπαχαρικά και την μαρμελάδα. Ανακατεύτηκαν καλά με τον αυγοδάρτη και στάθηκαν για ένα τέταρτο της ώρας για να ενωθούν τα αρώματα.

Στην δεύτερη φάση, μπήκαν το μπεϊκιν και η σόδα που άρχισε φυσικά να αφρίζει. Σταδιακά  προστέθηκαν το αλεύρι και το σουσάμι, ανακατεύτηκαν με τον αυγοδάρτη στην αρχή και μετά με το χέρι, μέχρι να πάρω μια ωραία εύπλαστη ζύμη. Στην φάση αυτή χρειάστηκα λίγο λαδάκι ακόμη για να ξεκολλά πιο εύκολα η ζύμη από τα χέρια.

Άφησα την ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ώρα και μετά έπλασσα μπαστούνια τα οποία έκοψα με μαχαίρι πάνω σε επιφάνεια κοπής, κάθετα και σε μπαστουνάκια φάρδους 2 εκατοστών. Πιο εύκολη διαδικασία σαφώς από το πλάσιμο σε κουλουράκια (ήταν καθαρά θέμα χρόνου).

Ταψιά φούρνου έτοιμα και στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί, τα υποδέχτηκαν και ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς, για περίπου 20 λεπτά.
Η διαδικασία αυτή έχει να κάνει πάντα με το φούρνο μας.

Μοσχομυριστά.
Ελαφρώς νωπά (γιατί το λάδι βοηθά πολύ σ’ αυτό) και πολύ γευστικά, χάρη στο καβουρδισμένο σουσάμι και το πορτοκάλι.

Τα 3 ταψιά έγιναν ανάρπαστα και σύντομα πάμε για νέα δόση.
Καλή Εβδομάδα σε όλους μας...αν και φαίνεται ήδη πολύ δύσκολη και χειμωνιάτικη!

Pesto ...κι' έγινε!

Το τελευταίο 3μηνο προσπαθώ μέσα από μια πιο ελεγχόμενη διατροφή, να μην καταναλώνω πολλές τροφές με άμυλο όπως ζυμαρικά, πατάτες, ψωμί κ.λ.π. Kι' ενώ αυτά τα ελέγχω (!) για τα γλυκά προσπαθώ με νύχια και με δόντια που λένε ... για όσο το δυνατόν πιο μικρές ποσότητες, αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χοϋι!

Γιορτάζοντας όμως προχθές μια προσωπική μάχη, έχοντας χάσει τα πρώτα 8 κιλά του στόχου μου, είπα να με επιβραβεύσω τρώγοντας μια μακαρονάδα!

Αγαπώ ιδιαίτερα τα φρέσκα μυρωδικά και καθώς τα χειμερινά βασιλικά του μπαλκονιού μου τα πήγαν καλά και φέτος, τα μακαρόνια με pesto βασιλικού ήταν το «δώρο» προς τον εαυτό μου.

Μακαρονάκια σπιτικά (φτιαγμένα από μια παλιά νοικοκυρά) με τα δικά της αυγά και αλεύρι, έβρασαν για 7-8 λεπτά (δεν θέλουν περισσότερο) σε αλατισμένο νερό με λίγες σταγόνες λαδιού. Σουρώθηκαν και μετά μπήκαν στην κατσαρόλα ζεστά όπως ήταν να κάνουν παρέα στην σάλτσα pesto που έφτιαξα
με:
1 σκελίδα σκόρδο (αν δεν έχετε φρέσκο, σκόνη σκόρδου μπορεί να βοηθήσει) δεν ήθελα πιο πολύ,
4 κλαράκια βασιλικού (καλά πλυμένο) μα μόνον τα φρέσκα φύλλα του,
30 γραμμάρια καρπό κουκουνάρι,
6-7 αμύγδαλα ανάλατα με το φλούδι τους και τέλος,
2 κουταλιές σούπας φρέσκο ελαιόλαδο.

Το σωστό είναι να φτιάξει κανείς το pesto κοπανώντας αλύπητα μέσα στο γουδί, αλλά ζητώ συγγνώμη, το multi έκανε καλά εδώ την δουλειά του. Την ωραία αυτή μυρωδάτη σάλτσα την έριξα μέσα στην ζεστή κατσαρόλα και μετά έριξα τα βρασμένα μακαρόνια. Ανακάτεψα καλά μ’ ένα κουτάλι και σερβίρισα με μια καλή ποσότητα τριμμένης παρμεζάνας ανακατεμένης με ελληνική μυζήθρα.

Εξαιρετικό φαγητό.

Απολαυστικό και γρήγορο.

Με άρωμα που σε κάνει να θέλεις και δεύτερο πιάτο, αλλά δείχνεις εγκράτεια!!

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και οπλιστείτε με δύναμη.
Ας προσπαθήσουμε να είμαστε "μονιασμένοι" σαν λαός στα δύσκολα. Είναι ίσως η μόνη δύναμη που έχουμε σίγουρα στα χέρια μας.

Πίτα γρήγορη και νόστιμη, ενάντια στην "εκμετάλλευση"

Η πιο γρήγορη πίτα που έχω φτιάξει ποτέ!

Μετά από μια άκρως κουραστική για τα νεύρα, μέρα.
Με πολλά σκαμπανεβάσματα που δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν στο άμεσο επαγγελματικό μέλλον, είπαμε να πάμε απογευματινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας οικογενειακώς. Ωραία περάσαμε (παρά το χάλι στο οποίο έχει περιπέσει το εμπορικό κέντρο της πόλης μου - μιας και εκεί εγώ έχω μεγαλώσει), χαζέψαμε, συζητήσαμε, είδαμε βιτρίνες από τις οποίες δεν θα αγοράσουμε τίποτε, πήραμε κάτι λίγα μπαχαρικά που χρειαζόμουν και μετά πεινάσαμε....

Τι πιο απλό απ' ένα σουβλάκι, παραδοσιακά στο Μοναστηράκι.

Όμως δεν στάθηκε δυνατό να το φάμε, γιατί λυπάμαι αλλά δεν αντέχω αυτήν την "λίγδα" που περιβάλλει τα τραπεζο-καθίσματα στο γνωστό πεζόδρομο και στάθηκε αφορμή να διαφωνήσω με τον "πασά" και "κύρη" μου!
Συγγνώμη, να τους δώσω τα ευρουλάκια μου αλλά να μην αισθάνομαι τόσο μα τόσα ρυπαρά τα πεζοδρόμια που εκμεταλλεύονται κάθε τους άκρη και ταυτόχρονα να κάθομαι με την μισή πλευρά μου όρθια για να περνούν οι διερχόμενοι από τα σταυροδρόμια, ενώ οι σερβιτόροι είναι σαν να μου κάνουν χάρη που θα με "υποστούν".
Λυπάμαι, δεν θα μπορέσω...

Έτσι, φτάνοντας στο σπίτι και για να παρηγορήσω την πείνα των ενηλίκων έκανα την πιο γρήγορη πίτα της μαγειρικής μου
καριέρας  :-))

Υλικά για μια πίτα express:
1 μεγάλο φύλλο νωπής σφολιάτας,
200 γραμμάρια τριμμένο ρεγκάτο,
200 γραμμάρια τριμμένη γκούτα,
1 γιαούρτι ελαφρύ,
2 μέτρια αυγά,
1 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
200 γραμμάρια μανιτάρια κομμένα σε φέτες (από κονσέρβα)
1 μεγάλη ντομάτα κομμένη σε φέτες χωρίς τους σπόρους
και φρεσκο-μαζεμένη ρίγανη.

'Έκοψα ένα φύλλο λαδόχαρτο πάνω στο οποίο άνοιξα την σφολιάτα με το χεράκι για να στρώσει ομοιόμορφα. Μετέφερα το λαδόχαρτο με την σφολιάτα σε κατάλληλο ταψί.
Ο φούρνος προθερμαινόταν στους 100 βαθμούς, κατά το διάστημα της προετοιμασίας.
Σε βαθύ μπολ έβαλα τα τυριά που είχα τρίψει, για άλλη δουλειά, αλλά λόγω χρόνου χρησιμοποιήθηκαν άμεσα. Έσπασα τα αυγά, έριξα το γιαούρτι και το μοσχοκάρυδο ανακάτεψα καλά μ' ένα κουτάλι.
Έστρωσα το μείγμα πάνω στο φύλλο σφολιάτας και από πάνω μοίρασα τα μανιτάρια που είχα προηγουμένως ξεπλύνει από το νερό της κονσέρβας. Έστρωσα και τις φέτες ντομάτας και πασπάλισα με ρίγανη. Γύρισα τις γωνίες της σφολιάτας προς τα μέσα σαν φάκελο και έψησα για 35 λεπτά στους 190 βαθμούς. Μέσα σε 3/4 της ώρας από την είσοδό μας στο σπίτι, είχαμε έτοιμο κάτι να φάμε και το σημαντικότερο καθαρό και χωρίς διαβάτες πάνω από το κεφάλι μου, να μετράνε τις μπουκιές μου.

Ήμαρτον πια!
Μπορεί να "διαβάζομαι" γκρινιάρα, αλλά τώρα πια δεν ανέχομαι να με εκμεταλλεύονται καθόλου όλα τα μαγαζιά γρήγορης εστίασης (κυρίως), γιατί πάντα μπροστά από το καλό, υπάρχει το καλύτερο!
Πόσο μάλλον από το μέτριο ή το παντελώς (για την δική μου αισθητική και γεύση τουλάχιστον) άσχημο...

Μπανανό-σοκολατό-μπουκιές

Καλά αυτή δεν είναι λέξη, είναι γλωσσοδέτης σαν το: Τζίτζιρας ο Μίντζιρας ...ο Τζιτζιμιντζιχόντζιρας!
Πάντως η γεύση έκανε το θαύμα της κι' εγώ αξιοποίησα κάτι ώριμες μπανάνες που δεν μου πήγε η καρδιά να τις πετάξω!
Δεν φταίω εγώ,το Χρέος μας φταίει που μ' έχει κάνει τσιγκούνα :-))
Σε καμιά 40αρια χρόνια, αν θα ζω και η πατρίδα μας παρέα, θα το ξεπεράσω μάλλον και τούτο το κουσούρι!
 
Μπήκαν το λοιπόν σε μια κατσαρόλα (οι μπανάνες) τις έλιωσα με το πιρούνι και τους έριξα τον χυμό από μισό λεμόνι και 4 κουταλιές μαύρη ζάχαρη.  Τις έβρασα για 20 λεπτά και μετά άφησα το μείγμα να κρυώσει.

Κατόπιν τις ανακάτεψα με αρκετή ποσότητα αλεσμένο μπισκότο (εγώ έβαλα σοκολάτας, αλλά ότι έχετε κάνει εξίσου καλά) περίπου 2,5 κούπες.
2 πλάκες σοκολάτα κουβερτούρα κομματιάστηκαν και έλιωσαν μέσα σ' ένα κουτάκι κρέμα γάλακτος (πλήρη λιπαρά) που ζεστάθηκε χωρίς να βράσει. Μέσα στο ίδιο μείγμα μπήκαν και 2 κουταλιές βούτυρο. Ανακάτεψα όλα τα πιο πάνω καλά με μια πλαστική σπάτουλα και στο τέλος πρόσθεσα 1 και 1/2 κουταλάκι κανέλα σκόνη.
Το μείγμα σκεπάστηκε με μεμβράνη και μπήκε στο ψυγείο όπου και το "ξέχασα" για 6 ώρες.

Μετά από αυτές τις 6 ώρες πήρα ένα ταψί κουζίνας (που χωρούσε στο ψυγείο μου) το σκέπασα με λαδόχαρτο και με την βοήθεια κουταλιού μοίρασα μπουκιές από το παγωμένο μείγμα μπανάνας-σοκολάτας κ.λ.π.
Τις κουταλιές τις πασπάλισα με μπόλικο κακάο και τις άφησα να παγώσουν για άλλες 6 ώρες.
Τις ρολλάρισα και πάλι πάνω σε κακάο και ήταν έτοιμες.
Δεν έγιναν συμπαγείς όπως τα τρουφάκια προηγούμενου post, αλλά ήταν ελαφρώς νωπές και θύμιζαν στην υφή μαλακό λουκούμι!