1.10.09

Πάστα καυτερής πράσινης πιπεριάς


Φέτος, το έχω ξαναγράψει, το "παίξαμε" αγρότες.
Είναι πολύ όμορφη εμπειρία να βλέπεις τα μποστανάκια να αυξάνονται κι' ας μην ξέρεις ΟΥΤΕ τα βασικά για να τα περιποιηθείς, που λένε.
'Eτσι, μας προέκειψαν οι μελιτζάνες, οι πιπεριές και ελάχιστες ντομάτες με φυσική γεύση στο εξοχικό. Αλλά βάλαμε και για πλάκα 4-5 ρίζες με πιπεριές και στην ταράτσα μας στην Αθήνα.
Όμως ο καλός μου επέλεξε 2 απο αυτές να είναι καυτερές. Και μιλάμε για πολύ καυτερές. Ούτε να τις κόψεις σε κομματάκια δεν μπορείς γιατί "ζεματάνε" τα χέρια.
Που να τις βάλω λοιπόν; Για σαλάτα ούτε λόγος, από λάθος μόνον το έκανα την πρώτη φορά.
Τις κράτησα λοιπόν ξεχωριστά και του υποσχέθηκα ότι θα τις αξιοποιήσω και ΔΕΝ θα τις πετάξω, μιας και η παραγωγή αυξάνονταν μέρα με την μέρα.
Το έπραξα λοιπόν.

Μερικές τις έκανα Τυροκαφτερή.
Άλεσα 3 μέτριες στο multi μαζί με λάδι και στην συνέχεια έριξα μέσα τριμμένη φέτα. Άλεσα ξανά και το τελικό αυτό αποτέλεσμα το ανακάτεψα με 2 καλές κουταλιές γιαούρτι, 2 καλές κουταλιές έτοιμη μαγιονέζα και λίγο σκόρδο σε σκόνη. Νομίζω πως ήταν καλή από το ελάχιστο που δοκίμασα, γιατί δεν τα αντέχω τα τόσο καυτερά.

Όμως τις πιο πολλές δεν ήξερα τι να τις κάνω.
Αρχικά είπα να τις αποξηράνω.
Αλλά μετά βαρέθηκα να κάθομαι να περνάω σε κλωστή με την σακοράφα.
Μετά είπα να τις κάνω σαν τουρσί όπως τις πιπεριές φλωρίνης.
Τελικά επέλεξα κάτι πιο απλό σαν διαδικασία.

Πάστα καυτερής πιπεριάς. Το είχα δει σ' ένα ταξίδι μας στην Βουδαπέστη, χειμώνα καιρό, με -16 βαθμούς, πριν 5 χρόνια. Αλλά ήταν με κόκκινες πιπεριές.
Γιατί όχι και με πράσινες σκέφτηκα; Αλλά ποιά να είναι η διαδικασία;
Στην τύχη λοιπόν και με την απλή "μαγειρική" λογική ξεκίνησα.
Τις ξέπλυνα καλά. Τις έβαλα να σταθούν και σε νεράκι (όπως κάνουμε με το ξεπίκρισμα των εσπεριδοειδών) για μια μέρα και μετά τις έβαλα σε ταψί στον φούρνο (γκριλ με αέρα) μόλις άρχισε να ροδοψήνεται η φλούδα έκλεισα τον φούρνο.
Αφήσα να κρυώσουν.
Και μετά έβγαλα το κοτσανάκι και τους σπόρους (η κάψα...κάψα ωστόσο... έκανα το λάθος να βάλω το χέρι στο στόμα και είδα αστεράκια) τις πέρασα στο multi μαζί με 2 κουταλιές valsamiko ξύδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο.
Την πάστα την φύλαξα σε αποστηρωμένο βάζο προσθέτοντας στην επιφάνεια λίγο λάδι (για να έχει και ρόλο συντηρητικού).
Οι δοκιμές στις επερχόμενες χειμωνιάτιες φασολάδες και σε κανένα κοκκινιστό κατσαρόλας οπότε και θα δούμε τα αποτελέσματα.

10 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα ιδέα η πάστα! Στα χειμωνιάτικα φαγάκια σε λίγη ποσότητα θα είναι ότι πρέπει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα!!!To βρισκω ενδιαφέρον.Μου αρέσουν οι καυτερές γεύσεις.
    Ελπιζω να με γνωρίσετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Big Mama, με αυτήν την σκέψη την έφτιαξα κι'εγώ. Ως quest star, στα χειμωνιάτικα φαγάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Betty, με τα καφτερά προσωπικά δεν τα πάω καθόλου καλά. Αλλά είχα δώσει μια υπόσχεση βλέπεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ, δεν τα αντέχω τα καυτερά...
    Καλή επιτυχία όμως με τις δικές σου συνταγές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ούτε εγώ αντέχω τα καφτερά αγαπητή Artanis, αλλά είπαμε ήταν υπόσχεση και έπρεπε να την κρατήσω και να αξιοποιήσω με κάποιο τρόπο τις καυτερές πιπεριές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καθόλου άσχημη δεν ακούγεται η καυτερή πάστα! Με κρύο δε, ανοίγουν μύτες κανονικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν αντέχεις Κικίτσα μου τα καυτερά είναι μια ωραία ιδέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ιδέα ΜΕ αρέσει, που λέμε και στην πατρίδα! Θα την εφαρμόσω στις red hot chili peppers της γλάστρας μας. Καλή θα ήταν (λίιιιγη όμως) και σε καταπραϋντικές σούπες τα κρύα βράδυα του χειμώνα. Ευχαριστούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Eva, φαντάζομαι πως το αποτέλεσμα θα είναι πιο καυτερό, με τις δικές σας πιπερίτσες :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή