27.5.13

Κάπως σαν...εκμέκ πολίτικο!

Όταν ήμουν πιτσιρίκα μια από τις αγαπημένες βόλτες που έκανα με την γιαγιά μου και τις αδελφές της μάνας μου, ήταν ο περίπατος (με τα λεωφορεία της εποχής μιλάμε...) στην περιοχή του Καρέα.
Να πάμε στον μοναστήρι και να εκκλησιαστούμε.
Να κάνουμε μια βόλτα, στους πρόποδες του βουνού του Υμηττού.
Και τέλος, να γευτούμε εκμέκ πολίτικο στης "Κορίνας" στον Καρέα, αφού βέβαια είχαμε κάνει και μια στάση για φαγητό σε μια από τις διάσημες ταβέρνες της περιοχής. Να σημειώσω, εδώ ότι τα πράγματα τότε στην περιοχή του Καρέα, δεν ήταν όπως είναι σήμερα.
Τότε ήταν ΕΞΟΧΗ.
Για όσους δε, γνωρίζουν περισσότερα από εμένα, στην περιοχή του Καρέα, όπως και: της Νέας Σμύρνης, του Παλαιού Φαλήρου, της Νέα Χαλκηδόνας της Νέας Φιλαδέλφειας υπήρχαν πολλοί συμπολίτες μας που είτε είχαν έρθει με την Καταστροφή του 1922, ή από το 1955 και μετά, που άρχισαν να έρχονται κι' άλλοι  Έλληνες  "διωγμένοι" πια από την Πόλη και τα εκεί δρώμενά τους.

Στην μνήμη μου κάπως έτσι έχω καταχωρήσει και τη κυρία Κορίνα  με την οικογένειά της.
Χωρίς να ξέρω περισσότερα γι' αυτήν και ταυτόχρονα να την θυμάμαι αμυδρά, την "τοποθετώ" στους ανθρώπους αυτούς, που ήρθαν από την Πόλη και για να ζήσουν εδώ στην Ελλάδα, άρχισαν να δημιουργούν και να πωλούν τις "γεύσεις" και τις "μυρωδιές" της Πόλης στα μικρά μαγαζιά τους.
Έφτιαχνε το καλύτερο Πολίτικο Εκμέκ που έχω φάει στην ζωή μου.

Εκμέκ  ψωμί. Βάση που μύριζε μαστίχα και βούτυρο. Σιροπιαστό τόσο που να ισορροπεί τέλεια με την πλούσια κρέμα του και από πάνω μια καλή μπάλα παγωτού καϊμάκι που μύριζε επίσης μαστίχα και να είναι τέλειο στην "κόρδα" του, τη "κλωστή'  δηλαδή που πρέπει να κάνει το σωστό παγωτό καϊμάκι, μέσα στην υφή του.
Και τέλος  στολισμένο με κεράσι γλυκό. Αλησμόνητο!

Το Πολίτικο Εκμέκ  είναι αυτό κυρίες και κύριοι και όχι το συνηθισμένο με κανταϊφι, που συναντάμε συχνά ως εκδοχή σήμερα.


Το τσουρέκι που είχε μείνει λοιπόν μέσα στο ψυγείο, από τις μέρες του Πάσχα και ήταν πραγματικά μυρωδάτο με την μαστίχα και το μαχμλέπι του, σκέφτηκα να το κάνω κάπως σαν εκμέκ, (υποσχόμενη στον εαυτό μου, πως την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να κάνω μια πιο αυθεντική συνταγή όπως αυτή, από τις Συνταγές της Παρέας)


Για το δικό μου, το "σαν Πολίτικο Εκμέκ" χρησιμοποίησα περίπου 10 φέτες τσουρέκι, κομμένες σε πάχος ενός εκατοστού.
Έστρωσα τις φέτες μου σε πυρέξ, και κάλυψα και όλα τα σημεία που ενδεχομένως υπήρχε κενό.
Είχα διαθέσιμο γλυκό κουταλιού από φλούδες λεμονιού.
Σιρόπιασα τις φέτες τσουρεκιού με με 10 κουταλάκια σιρόπι.
Πάνω από τις φέτες έκοψα σε καρεδάκια ψιλά από το γλυκό μου και τις σκόρπισα πάνω στις φέτες διάσπαρτα.
Και τώρα πάμε στην κρέμα, που έχει το ιδιαίτερο άρωμα της μαστίχας.
1 φυτική σαντιγύ 500 γραμ., αυτή στο πράσινο κουτί, που μας έρχεται από την Ιταλία.
200 γραμ. τυρί κρέμα.
1/2 κούπα τσαγιού ζάχαρη άσπρη, από την οποία κρατάμε στην άκρη μια κουταλιά.
1 φακελάκι ζελέ με άρωμα λεμόνι (ή ανανά - αν δεν βρείτε λεμόνι).
1/2 φλιτζάνι ζεστό νερό για να διαλύσετε το ζελέ (όχι περισσότερο).
4-5 δάκρυα μαστίχας μέτριο μέγεθος, αν είναι μικρά θα βάλετε περισσότερα.


Χτυπάμε στο multi την μαστίχα με τη μια κουταλιά ζάχαρης, μέχρι να γίνουν τα δάκρυα της μαστίχας σκόνη.
Σε βαθύ μπολ βάζουμε την ζάχαρη μαζί με το τυρί και το χτυπάμε μέχρι να ενωθούν.
Στο ζεστό νερό έχουμε διαλύσει καλά το ζελέ και το αφήνουμε στην άκρη.
Μέσα στο μπολ που χτυπήσαμε το τυρί με τη ζάχαρη, ρίχνουμε την σκόνη μαστίχας καθώς και τη φυτική σαντιγύ και χτυπάμε με το μίξερ χειρός μέχρι να αφρατέψει.
Σταδιακά προσθέτουμε και το χλιαρό ζελέ.
Η κρέμα μας δεν είναι πολύ σφιχτή, αλλά δεν πειράζει γιατί θα σφίξει όσο χρειάζεται στο ψυγείο.
Την στρώνουμε πάνω από τις σιροπιασμένες φέτες τσουρεκιού και το κομματάκια γλυκού και αφήνουμε το πυρέξ για ένα 8-10 ώρες στο ψυγείο.
Έτοιμο για κατανάλωση.
Η κρέμα του είναι πραγματικά τόσο αφράτη και μυρωδάτη, που με πήγε πίσω στα χρόνια μου τα παιδικά, με τις αναμνήσεις από την "Κορίνα" που έφτιαχνε έτσι κι' αλλιώς απίθανα παγωτά εκείνη την εποχή (δεκαετία του 70).

Σερβίρεται σκέτο ή στολισμένο κατά το δοκούν.
Στην δική μου περίπτωση με ελαφριά σάλτσα φράουλας, αγαπημένο "φετίχ'" της εποχής.
Και καθώς το "κουταλιάζει" κανείς έχει εναλλάξ αρώματα: μαστίχας, μαχλεπιού, λεμονιού, φράουλας και ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή του.
Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα σε όλους.

23.5.13

Τα πρώτα γεμιστά... της ζέστης!

Μας έπιασε η ζέστη και η πρώτη μου σκέψη για φαγητό, ήταν τα γεμιστά!!
Προσωπικά τα λατρεύω σε όλες τους τις εκδοχές και παραλλαγές.

Τα τρώω σκέτα, με ρύζι και λαχανικά, με σταφίδες και κουκουνάρια, με κιμά ή χωρίς.
Με φέτα, με τριμμένα τυράκια ... Όμως τούτη τη φορά επιστρατεύθηκαν δύο κονσέρβες τόνου σε νερό, πλιγούρι  λαχανικά τριμμένα και  με μπόλικος μαϊντανός και  φρέσκος δυόσμος.

Και να σου οι μελιτζάνες μαζί με μερικές πιπεριές κέρατο (πράσινες) έτσι για να κάνουν καλή παρέα. μέσα στο ταψί μου. Από δίπλα και μερικές κομμένες πατατούλες με μπόλικη  φρέσκια ντομάτα, που πραγματικά ήταν ευωδιαστή, αν και νωρίς ως εποχή και ιδού το αποτέλεσμα.

Γεμιστές μελιτζάνες και πιπεριές με τόνο και πλιγούρι.


Υλικά
5 μελιτζάνες μέτριες,
4-5 πιπεριές πράσινες κέρατο,
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο καρότο τριμμένο στον τρίφτη,
2 ντομάτες κόκκινες μόνον η σάρκα τους κομμένη σε μικρά κομματάκια.
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες με την πρέσα
1 καλό μάτσο ψιλοκομμένο μαϊντανό,
1 μικρό μάτσο φρέσκο δυόσμο (ή 2 κουταλάκια κοφτά ξερό)
2-3 πατατούλες κομμένες κυδωνάτες,
1 κονσέρβες τόνου σε νερό,
1 φλιτζανάκι πλιγούρι
ντομάτα χυμό, αλάτι, πιπέρι, λίγη πάπρικα και αρκετό ελαιόλαδο.


Έπλυνα καλά τις μελιτζάνες μου.
Τις άδειασα από την ψίχα τους και τις έβαλα σε αλατισμένο νερό που έβραζε για 6-7 λεπτά "καπακωμένες" μ' ένα πυρίμαχο πιάτο για να μαλακώσουν και να ξεπικρίσουν.  Αν και οι "σύγχρονες" μελιτζάνες δεν έχουν την πίκρα των προγόνων τους :-)
Τις σούρωσα και τις άφησα κατά μέρος να κρυώσουν, οπότε και πέρασα στην φάση να ετοιμάζω την γέμιση.
Σε βαθύ τηγάνι έβαλα ελαιόλαδο για να σοτάρω το κρεμμύδι μου.
Μέσα ' σ' αυτό έριξα το τριμμένο καρότο, την μισή ψίχα από τις μελιτζάνες (αυτή που δεν είχε σπόρους) επίσης ψιλοκομμένη.
Στη συνέχεια έριξα τις κομμένες ντομάτες μόνον την σάρκα, επίσης χωρίς σπόρους.
Αφού πήραν μια πρώτη βράση, έριξα μέσα τον μαϊντανό, τον δυόσμο, το λιωμένο σκόρδο, τον τόνο - ελαφρώς σπασμένο μ' ένα πιρούνι και στραγγισμένο από το νερό του.
Αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και τελευταίο το πλιγούρι.
Ανακάτεψα πολύ καλά και μοίρασα την γέμιση στις μελιτζάνες και τις πιπεριές μου.
Μπήκαν στο ταψί με τις κομμένες πατατούλες ανάμεσά τους.
"Λούστηκαν" με χυμό ντομάτας, ελαιόλαδο, λίγο αλατάκι και 3/4 ποτηριού νερό και μπήκαν στον φούρνο για ψήσιμο στους 180 βαθμούς με αέρα για μία ώρα περίπου.

Έτοιμα. Λαχταριστά και μυρωδάτα...και τα πιάτα μας γεμάτα!
Δοκιμάστε τα, αν σας αρέσουν  φυσικά τα γεμιστά όπως συμβαίνει με μένα τουλάχιστον, γιατί αυτή την φορά δεν σκέφτηκα καθόλου τα υπόλοιπα στόματα που είχα να ταϊσω...
Ώρες-ώρες με πιάνει ένας εγωϊσμός :-)))
 

20.5.13

Καλαμπόκι + Παρμεζάνα = μπισκότα αλμυρά και λαχταριστά

Τα κουλούρια του Πάσχα, αλλά και τα νηστίσιμα μπισκότα όλων των ειδών είχαν την τιμητική τους όλο το προηγούμενο διάστημα, εμένα όμως μου ήρθε επιθυμία για αλμυρό μπισκοτάκι!
Για σκεφτείτε τα μπατόν-σαλέ, τα αλμυρά κρακεράκια μικρά και μεγάλα και μην μου πείτε ότι δεν έχω ένα τόσο δα, όσο πατάει η γάτα, δίκιο :-))

Είχα παρμεζάνα τριμμένη, είχα και μπόλικο καλαμποκάλευρο, και πάλευα μέσα μου να τα συνδυάσω.
Νομίζω πως πραγματικά τα κατάφερα, αφού όσοι τα δοκίμασαν  είπαν καλά λόγια!!


Μπισκότα αλμυρά, με αλεύρι καλαμποκιού και παρμεζάνα λοιπόν, όπου για 60-70 κομμάτια περίπου χρησιμοποίησα:
500 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,
200 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2,5 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
2 μεγάλα αυγά,
1 πορτοκάλι (μόνον το χυμό του)
3 κουταλάκια ζάχαρη,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι (γιατί έχουμε και το τυρί)
1,5 ποτήρι χλιαρό νερό,
1 ποτήρι ελαιόλαδο,
1 μεγάλο φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα  ή και ελληνικό κεφαλοτύρι.


Σε βαθιά λεκάνη, βάζετε το αλεύρι καλαμποκιού, το χλιαρό νερό, τα αυγά, το μπεϊκιν πάουντερ και τον χυμό. Τα χτυπάτε με την χαμηλή ταχύτητα ενός μίξερ χειρός, μέχρι να πάρετε έναν παχύρρευστο χυλό.
Στον χυλό αυτό σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι για όλες τις χρήσεις, το λάδι και την τριμμένη παρμεζάνα (εναλλάξ τα υλικά σας). Εκεί προς το τέλος ζυμώνετε πλέον με το χέρι.
Μια ζύμη που ελαφρώς κολλάει στα χέρια θα είναι το αποτέλεσμά σας.
Με λίγο λαδάκι στα χέρια θα τελειώσετε το ζύμωμα.

Αφήνετε την ζύμη να σταθεί για μισή ώρα με τρία τέταρτα.
Και είστε έτοιμοι για τα μπισκότα σας.
Προσωπικά η αρχική μου σκέψη ήταν να χρησιμοποιήσω κορνέ για να τους δώσω πιο δελεαστικό σχήμα, αλλά ανακάλυψα πως αυτό που είχα με είχε πλέον «ενγκαταλήψει».
Έτσι τα έπλασα μπαλάκια (όσο ένα καρύδι) και μετά τα πάτησα με τα δάχτυλα, για να τους δώσω το σχήμα που βλέπετε.


Ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170 βαθμούς (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) για 8-10 λεπτά μέχρι να ροδίσουν, τρία ταψιά ταυτόχρονα.
Όσο κρύωναν, τόσο πιο λαχταριστά ήταν, αν και το μικρό αντράκι τελικά είχε και πάλι αντιρρήσεις, αφού δεν ήταν γλυκά!!!
Δοκιμάστε τα να τα φτιάξετε, γίνονται πολύ γρήγορα και τρώγονται επίσης πάρα μα πάρα πολύ γρήγορα :-))

16.5.13

Τα δώρα της φύσης ...απαιτούν απλότητα!

Όταν η φύση σου χαρίζει κάτι γενναιόδωρα...και αυτό το κάτι, είναι από μόνο του ένας μικρός γευστικός θησαυρός, δεν χρειάζονται πολλά να κάνεις για να πάρεις ένα πεντανόστιμο πιάτο.
Η απλότητα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι από μόνη της  οδηγός και μπούσουλας στην κουζίνα μας.
Η πρώτη ύλη που θέλουμε να αναδείξουμε μας "καθορίζει" και το πως θα πρέπει να την μαγειρέψουμε.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα φρέσκα μανιτάρια.
Αυτά τα εκπληκτικά μανιτάρια που βλέπετε στην φωτογραφία, μου χαρίστηκαν από συγγενικό πρόσωπο.


Η μοναδική μου σκέψη όταν τα αντίκρισα είναι ότι έπρεπε να τα φτιάξω άμεσα.
Ο χρόνος με πίεζε έτσι κι' αλλιώς... και τελικά κατέληξα στην λύση του ψησίματος.


Καθαρίστηκαν με βρεγμένο πανί, κόπηκαν στην βάση τους μίσχου τους, τα ξεχώρισα σε μεγάλες και μικρότερες βεντάλιες, πραγματικά βεντάλιες σου θυμίζει το σχήμα τους.
Τα έβαλα σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο και οι επιλογές μου ήταν πολύ απλές.


Ράντισμα με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, λίγο αλάτι, 1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου, 2 κουταλιές φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό και λίγο αλάτι. Ψήθηκαν στον αέρα, στους 180 βαθμούς μέχρι που ρόδισαν καλά και στην ουσία έχασαν περισσότερο από τον μισό τους όγκο.


Τα άρτησα ως τελευταία πινελιά με λίγο σιρόπι Balsamico και ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.
ΘΕΪΚΑ.

13.5.13

Αγαπημένα Δελφίνια, χαρά μικρών και μεγάλων

Τις μέρες του Πάσχα, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια ακόμη επίσκεψη στο Αττικό Πάρκο, για χάρη των μικρών της οικογενείας μας που τους το είχα κατά κάποιον τρόπο, τάξει.
Αν δεν έχετε μέχρι σήμερα περάσει τις πύλες του, αξίζει να το κάνετε μόνον και μόνον για το θέαμα των αγαπημένων δελφινιών, που μέσα στην ζεστή μέρα που βρεθήκαμε εκεί, μας δρόσισαν με την πανέμορφη και παιχνιδιάρικη, στην κυριολεξία, παρουσία τους.

Τα δελφίνια θεωρούνταν από πάντα φιλικά πλάσματα και με αγάπη για τους ανθρώπους, καθώς πολλοί είναι οι μύθοι αλλά και οι πραγματικές ιστορίες που έχουν καταγραφεί για σωτηρία ναυαγών και ανθρώπων που "παγιδεύτηκαν" κατά κάποιον τρόπο μέσα στη θάλασσα.

Ενώ όταν  ακολουθούν πλοιάρια αλλά και πιο μεγάλα πλοία, μέσα στην ανοικτή θάλασσα, προσφέρουν μοναδικό θέαμα για όσους τα αντικρίζουν μέσα στον δικό τους θαλάσσιο δρόμο, φροντίζοντας πάντα με τα παιχνίδια τους, να ικανοποιήσουν τους θεατές τους :-))
Εάν δεν σας έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να τα δείτε έτσι, μπορείτε να τα χαζέψετε με την άνεσή σας, στο Αττικό Πάρκο.




Η αγάπη και το δέσιμο που έχουν με τους εκπαιδευτές τους, που στην πραγματικότητα τους θεωρούν φίλους και συντρόφους τους, δεν κρύβεται με τίποτε :-))







To Δελφινάριο στο Αττικό Πάρκο δεν έχει να ζηλέψει τίποτε, με άλλα παρόμοιο Ευρωπαϊκά στα οποία έχει τύχει να βρεθώ, τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ισπανία.
Πραγματικά δείτε το, σαν μια ευκαιρία για ημερήσια εκδρομή με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και κάντε την επίσκεψή σας.

10.5.13

Ανοιξιάτικα Φραουλοπιτάκια

Μέρες είχα να φτιάξω κάποιο γλυκάκι.
Εντάξει τα Λαζαράκια και τα Τσουρέκια του Πάσχα, δεν πιάνονται :-))) είναι σαφώς κάτι που γίνεται στις περισσότερες κουζίνες, ειδικά αν οι μαγείρισσες καταπιάνονται και με τα παραδοσιακά εδέσματα.
Αυτά λοιπόν δεν πιάνονται είπαμε... αλλά κάτι ελαφρύ και μυρωδάτο και ταυτόχρονα πανεύκολο, όπως τα  Ανοιξιάτικα Φραουλοπιτάκια, μετράει πραγματικά, για όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους γλυκά.


Υλικά λίγα και ταυτόχρονα με συνδυασμό που γλυκαίνει κάθε ουρανίσκο.
Χρειάζεστε για 12 κομμάτια:
8 κουταλιές σπιτική μαρμελάδα φράουλα, και αυτό γιατί σαφώς είναι πιο αρωματική από του εμπορίου.
150 γραμ. φρέσκο ανθότυρο,
1/2 κουταλάκι αποξηραμένη μέντα,
6 φύλλα κρούστας.

Λιώνετε το ανθότυρο μέσα σ' ένα μπολ με την βοήθεια ενός πιρουνιού.
Το ανακατεύετε με την μαρμελάδα της φράουλας και τέλος προσθέτετε την αποξηραμένη μέντα καλά τριμμένη, ώστε να ενωθεί με το μείγμα.


Παίρνετε τα φύλλα κρούστας, το κόβετε μ' ένα καλό μαχαίρι στη μέση και μετά βάζετε τα κομμένα μισά και τα ξανακόβετε στην μέση. Δηλαδή ένα φύλλο θα χωριστεί σε 4/4.
Κάθε κομμάτι τώρα θα το βουτυρώστε ελαφρά μ' ένα πινελάκι.
Ταυτόχρονα θα έχετε βουτυρώσει καλά και 12 θήκες muffins.
Στρώνετε από ένα διπλωμένο στα δύο, τέταρτο φύλλου, σε κάθε θήκη, και να περισσεύει λίγο στα πλαϊνά. 
Γεμίζετε με μείγμα τυριού, μαρμελάδας κατά τα 2/3 και σκεπάζετε μ' ένα επίσης βουτυρωμένο και διπλωμένο στα δύο, τέταρτο φύλλου.
Γυρίζετε όλες τις άκρες προς τα μέσα, και βουτυρώνετε και την επιφάνεια της κάθε μικρής πίτας.


Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς, με αέρα και πάντα ανάλογα με τον φούρνο, μέχρι να ροδίσουν.
Τα βγάζετε και αφήνετε λιγάκι να σταθούν.
Με την βοήθεια μεγάλου κουταλιού, τα βγάζετε από τις θήκες των muffins.
Τ' αναποδογυρίζετε γιατί θέλουμε την πλευρά με την γέμιση να έρθει προς τα πάνω κι' ενδεχομένως να σας ανοίξουν λίγο κατά τη μεταφορά. Αυτό δεν μας πειράζει, μάλλον είναι το ζητούμενο, καθώς  θέλουμε να φαίνεται κάπως η γέμισή τους.
Τα στολίζετε με μια καλή κουταλιά σως φράουλας, ή και περισσότερη αν το επιθυμείτε, που θα την φτιάξετε με την ίδια μαρμελάδα, ελαφρώς αραιωμένη με ελάχιστο κονιάκ, κόκκινο γλυκό κρασί ή κάποιο λικέρ από κόκκινο φρούτο κατά προτίμηση.
Καλή σας απόλαυση και ένα γλυκό και ήρεμο Σαββατοκύριακο σε όλους.

7.5.13

Μακαρονάδα, έτσι…κι αλλιώς!

Χριστός Ανέστη, φίλες και φίλοι.
Χρόνια Πολλά σε όλους μας...
Πάει πέρασε κι' αυτή η Πασχαλιά.
Τα κεφάλια μέσα και "πάμε" με δύναμη, να δούμε που θα μας οδηγήσουν και οι επόμενοι μήνες...

Τι να σας πω;
Ότι έπιασα κουτάλες και κατσαρόλες και πάλι...
Ε, ναι το έκανα, αλλά πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι έγινε με πολύ μεγάλο μέτρο.
Δημιουργίες απλές, που είχαν να κάνουν περισσότερο με τα "θέλω" όλων μας, ειδικά μετά το σουβλιστό αρνί (να ναι καλά ο πεθερός) και τα φουρνιστά λεμονάτα γαρδουμπάκια μου.

Κι όταν εννοώ "θέλω" μιλώ για παράδειγμα, για το "θέλω μακαρόνια" πάει τέλειωσε.
Τα θέλω,  εδώ και τώρα!
Και τ’ αγόρια της παρέας "θέλουν" πλέον, μόνον «μακριά» ο ένας... κι άλλος «μακριά και λεπτά»...
Τα βάζεις κάτω λοιπόν όλα τα δεδομένα …και πράττεις τα δέοντα έτσι ώστε να ξεμπερδεύεις με όλα τα "θέλω".
Ξεχνάς τις πένες, τα κοχυλάκια, τα κοφτά, τα χοντρά, τα έτσι… τα αλλιώς… γιατί αλλιώς τα  τρως μόνη σου :-))



Αλλά αυτό το «αλλιώς» μπορεί να μεταφραστεί και σ’ ένα διαφορετικό «αλλιώς»
Σε μακαρόνια με κιμά που όμως δεν έγιναν με τον παραδοσιακό τρόπο μαγειρέματος!
Έγιναν κάπως αλλιώς, δηλαδή :-))).

Σε μια κατσαρόλα έγινε η όλη προετοιμασία σχεδόν ταυτόχρονα, με τον κιμά σε πρώτο πλάνο και  σε δεύτερο, ένα αντικολλητικό τηγάνι όπου και πήρε μέρος η διαδικασία για τα Αρωματικά Ντοματίνια που τον συνόδευσαν.


Αρωματικά Ντοματίνια
1 κουτάκι φρέσκα μικρά στρογγυλά ντοματίνια, πλυμένα καλά χωρίς τα κοτσανάκια τους και κομμένα στα δύο.
1 κλαράκι φρέσκο βασιλικό ψιλοκομμένο,
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,
αλάτι, πιπέρι και τέλος  2,5 κουταλιές σιρόπι βαλσάμικο.
Τα ντοματίνια μπαίνουν στο ελαιόλαδο να «μαραθούν» επίσης για 7-8 λεπτά και ν’ ανακατευτούν με τον βασιλικό, το αλάτι, το πιπέρι και το σιρόπι βαλσάμικο, σαν να θέλαμε να τα "καραμελώσουμε".

Σάλτσα Κιμά
(πάντα ανάλογα με τα άτομα που θα φάνε) εμείς υπολογίζουμε πάντα τα τρία μας.
250 γραμ. κιμά μοσχαρίσιο,
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
2-3 κλαράκια μαϊντανό ψιλοκομμένο,
½ κοφτό κουταλάκι ρίγανη,
αλάτι, πιπέρι, σκόνη σκόρδου, λίγη πάπρικα και λίγη κανέλλα σκόνη ή ξυλαράκι.

Σοτάρουμε καλά τα υλικά μας μαζί με τον κιμά περισσότερο χρόνο, ώστε να μαγειρευτούν μέσα στο ελαιόλαδο και με ότι υγρά βγάλουν τα ίδια τα υλικά, ανακατεύοντας συχνά.
Και αφού πια είναι έτοιμος, τον φέρνουμε σε επαφή και αρμονία με τα ντοματίνια και την σαλτσούλα τους, μέσα στο πιάτο μας.


Σερβίρετε πάνω από μακαρονάδα (με μακαρόνια της αρεσκείας σας) και φυσικά με μπόλικο τριμμένο τυράκι πάνω από την σάλτσα ή και σκέτα αν έτσι, τραβά η όρεξή σας!

Υ.Γ. η σάλτσα αυτή μπορεί να γίνει εξαιρετική και με τόνο, αντί για κιμά, μόνον που θα αλλάξουν λιγάκι τα μυριστικά της, αφήνοντας σίγουρα έξω την κανέλα και την πάπρικα και στην θέση τους να βάλετε περισσότερο άνιθο ή φρέσκο μάραθο, που είναι και στην εποχή του.