Περί ορέξεως...

Περί ορέξεως ...κολοκυθόπιτα!

Σε πολλούς δεν αρέσει η γλυκειά (και εμένα κάποιες που έχει τύχει να δοκιμάσω δεν μου άρεσαν καθόλου).
Στην αλμυρή πάλι πρέπει να πετύχεις κάποιες ανολογίες.
Σ' αυτές τις αναλογίες θα ήθελα τώρα ν' αναφερθώ, μιας και την πορτοκαλί κολοκύθα που παρέλαβα από την πεθερά (καθαρισμένη και τριμμένη, καλή της ώρα) κάναμε ψηφοφορία για το πως θα την φτιάξουμε και η ψήφος έπεσε στην αλμυρή.

Κατ' αρχάς να πω, πες στην περίπτωση αυτή έφτιαξα φύλλο με τα χεράκια μου. Δεν το κάνω πολύ συχνά πια. Αλλά αξίζει τον κόπο του.  Μέθοδοι υπάρχουν ανάλαγα με την κάθε περιοχή. Συνήθως προτιμώ αυτόν με την λογική του Ήλιου (στην Μακεδονία την αποκαλλούν Ήλιο της Βεργίνας), αλλά άμα πάτε στα διάφορα blogs: του Αστεριού, της Κικής , της Γαστερόπληξ,  θα βρείτε αυτόν που σας ταιριάζεικαι θα προχωρήστε στην δημιουργία του δικού σας φύλλου.

Εκείνο που μετρά ωστόσο είναι η γέμιση τούτης της πίτας.
Εγώ λοιπόν έβαλα :
περίπου 4 φλυτζάνια τριμμένη και όσο το δυνατόν πιο στραγγισμένη κολοκύθα,
300 γραμμάρια γραβιέρα πικάντικη τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη
4 αυγά,
1 φλυτζάνι αλεσμένο αλατισμένο κάσιους,
1/2 φλυτζανιού ψιλές χυλοπίτες (για να απορροφήσει τα πρόσθετα υγρά της κολοκύθας).
1 κουταλάκι πιπέρι μαύρο,
1/2 κουταλάκι μοσχοκάρυδο,
1/2 κουταλάκι ξερό δυόσμο.

Το αποτέλεσμα ήταν τέλειο.
Η γεύση είχε μια νότα καπνιστού,  χάρη στα μπαχαρικά και το κάσιους με την ελαφρώς "βουτυράτη" γεύση.
Υγρά δεν υπήρξαν καθόλου, ενώ το φύλλο τραγανό και πλούσιο κράτησε την τέλεια ισορροπία.
Αν λοιπόν βρεθείτε με κολοκύθα στα χέρια, χάρη σε κάποιον ευγενικό χορηγό όπως στην δική μου περίπτωση, δοκιμάστε αυτήν την αλμυρή εκδοχή.  Έφαγαν και δεύτερο κομμάτι, οι ορκισμένοι "εχθροί" της κολοκύθας και του κολοκυθιού γενικότερα.

Μανταρινάτο Επιδόρπιο...για μετά το κρέας!

Τσικνοπέμπτη σήμερα!
Καλά ε; όλα τα "κρεατικά" στην πίστα και ο καθένας τιμά το έθιμο σύμφωνα με τον τρόπο που αγαπά. Όμως το κρέας που δεν μας "απολύπεται" και μάλλον το τρώμε συχνά, θέλει μετά την τσίκνα του κάτι δροσερό. Κάτι ανάλαφρο... για να "φύγει" από τους ουρανίσκους μας η  έντονη γεύση του.
Έτσι σκεφτόμουνα και χθες το βράδυ, την ώρα που ετοίμαζα τα σουβλάκια με το φιλέτο κοτόπουλου για μαρινάρισμα.

Είχα κατά νού βέβαια και τα μανταρίνια που πριν μέρες έλαβα ως πεσκέσι σε σημαντική ποσότητα.  Ωραία, όλα τους.
Δύο είδη: μικρές λαχταριστές κλημεντίνες και μεγάλα αρωματικά τύπου χιώτικου μανταρινιού, αυτά τα δεύτερα έχουν λίγα κουκούτσια, αλλά δίνουν πολύ χυμό.

Από τα πρώτα, έκανα λίγα, γλυκό κουταλιού. Τα πιο μικρά σε μέγεθος. Πρώτη φορά το έφτιαξα με οδηγίες που βρήκα στο Blog της αγαπητής Γαστερόπληξ αλλά επειδή δεν είχα γλυκόζη το έδεσα λίγο πια απλά με την βοήθεια χυμού λεμονιού, λίγη βανίλια ενώ χρησιμοποιήσα και μέλι  στο δεύτερο δέσιμο.
Αυτό το γλυκάκι ήταν τέλειο από μόνο του, αλλά στάθηκε αφορμή και για το χθεσινοβράδυνο επιδόρπιο ψυγείου, που μου ήρθε σαν έμπνευση στιγμής..

Υλικά ελάχιστα, που τις πιο πολλές φορές υπάρχουν στα σπίτια μας, εκτός ίσως από το συγκεκριμένο γλυκό του κουταλιού.
Να σας πω τώρα τι χρησιμοποιήσα, για 6 ποτήρια σαν αυτό της φωτογραφίας:

600 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό (2% για λιγότερα λιπαρά),
100 γραμ. τυρί κρέμα,
3 κουταλιές μέλι (κατά προτίμηση θυμαρίσιο)
ξύσμα από δύο μεγάλα μανταρίνια,
2 πακέτα μπισκότα σοκολάτας mini cookies, αλλιώς ότι έχετε διαθέσιμο.

Αλέθετε τα μπισκότα στο multi.
Κόβετε τα μανταρινάκια γλυκό, σε κομματάκια, το σιρόπι τους δεν το πετάτε, γιατί θα το χρειαστείτε για να βρέξετε τα αλεσμένα μπισκότα.
Ανακατεύετε σε μπολ: το γιαούρτι, την κρέμα τυρίου, το ξύσμα μανταρινιού και το μέλι, καλά μ' έναν αυγοδάρτη και μέχρι να ενωθούν ομοιόμορφα σε κρέμα.

Στην συνέχεια παίρνετε τα ποτήρια που θα σερβίρετε το γλυκό σας, στρώνετε τον πάτο με μια καλή κουταλιά αλεσμένο μπισκότο. Το βρέχετε με το λίγο από το σιρόπι του γλυκού, βάζετε κομματάκια μανταρινιού, στρώνετε με μια καλή δόση κρέμας.
Συνεχίζετε με μπικότα, σιρόπι, κρέμα και στολίζετε με το υπόλοιπο μανταρινάκι.
Τοποθετείτε τα ποτήρια στο ψυγείο για 3-4 ώρες και σερβίρετε.
Και την επομένη μια χαρά θα είναι,σας βεβαιώνω γι' αυτό.

Και του χρόνου πάλι, με περισσότερο κέφι. Και φυσικά μπορείτε ν' αντικαταστήσετε το γλυκό κουταλιού μανταρίνι, με κάποιο άλλο εάν έχετε (πορτοκάλι, νεράντζι ή κίτρο).

Τάρτα κέρασμα

Ένας νέος επαγγελματικός τίτλος, ήθελε το κέρασμα του, μιας και η ομάδα μου πιστεύει πως αυτό αποτελεί δικαίωση μετά από πολλά χρόνια δουλειάς στην συγκεκριμένη εταιρία.
Προσωπικά χατήρια δεν χαλώ (κι' ας μην έχω την ίδια εντύπωση για το προαναφερόμενο θέμα) κι' έτσι τα κέρασα τα "παιδιά μου" μια  καραμελωμένη τάρτα μπανάνας με καρύδια και άρωμα μανταρινιού.
Για δείτε την κι' αν σας αρέσει οπτικά, τολμήστε την ως ιδέα, είναι πολύ απλή στην εκτέλεση (μην σας τρομάξει η αναλυτική περιγραφή που θα κάνω) και με πολύ ωραίο γευστικό αποτέλεσμα.

 

Για την ζύμη μπριζέ : 350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 70 γραμ βούτυρο παγωμένο κομμένο κομματάκια, ένα αυγό, μια πρέζα αλάτι, 3 κουταλιές ζάχαρη άχνη και λίγη σκόνη βανίλλιας, και τέλος ελάχιστο ελαιόλαδο για να καθαρίσετε τα χέρια σας όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία ζυμώματος.
Οι ποσότητες παίζουν ανάλογα με την ταρτιέρα ή ταψί που θα χρησιμοποιήσετε. Εδώ έβαλα ένα μέτριο ταψί φούρνου. Ετοιμάζετε την ζύμη της τάρτας, την αφήνετε για μισή με μία ώρα στο ψυγείο και στην συνέχεια την στρώνετε στο ταψί σας, επιλέγοντας τον τρόπο που σας διευκολύνει να το κάνετε αυτό. Είτε ανοίγοντάς την ως φύλλο με την βοήθεια του πλάστη, είτε με τα χέρια σας δουλεύοντάς την μέσα στο ταψί σας.

Για τις καραμέλες μπανάνες : σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι, τοποθετείτε 3/4 φλυτζανιού ζάχαρη άσπρη μαζί με 2 κουταλιές νερό και καθώς και το ξύσμα από ένα μεγάλο μανταρίνι. Τα αφήνετε να βράζουν και να αρχίσουν την διαδικασία καραμελωποιήσης τους. Όταν πια θα αρχίσουν να γίνονται ξανθά και να έχουμε τις φυσαλλίδες που πρέπει ρίχνετε μέσα τεμαχισμένες  σε ροδέλλες τέσσερεις μπανάνες που τις έχετε λούσει με τον χυμό από ένα λεμόνι. Χαμηλώντε την φωτιά και αφήνετε να ενωθούν τα υλικά για 4-5 λεπτά ανακατεύοντας με μια ξύλινη κουτάλα.

Αποσύρετε από την φωτιά το μείγμα καραμέλας-μπανάνας. Και βάζετε σε προθερμασμένο φούρνο την τάρτα να ψηθεί για 6-7 λεπτά, έχοντάς προηγουμένως τρυπήσει την ζυμή σε διάφορα σημεία μ' ένα πιρούνι.

Για την κρέμα γιαουρτιού: το διάστημα που η τάρτα ψήνεται, σ' ένα μπολ χτυπάτε ένα κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι, ένα αυγό, τον χυμό από το μανταρίνι καθώς και λίγη σκόνη βανίλιας, σε κρέμα.

Για την τελική σύνθεση της τάρτας : βγάζετε την τάρτα από τον φούρνο, την στρώνετε με το μείγμα καραμέλας-μπανάνας. πασπαλίζετε με χοντροκομμένο καρύδι και στην συνέχεια ρίχνετε επάνω την κρέμα γιουρτιού.
Ψήνετε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.
Την αφήνετε να κρυώσει καλά και μετά κόβετε και σερβίρετε.

Και σε άλλα με υγεία, αν και οι επαγγελματικοί τίτλοι - προσωπικά μόνον ως καλόπιασμα μου φαίνονται πια.

P.S. (και για κάποιους που το πρόσεξαν, όντως το κουταλάκι που συνοδεύει το κομματάκι της φωτογραφίας είναι σοκολατένιο. Ειχα φέρει μερικά από το τελευταίο ταξίδι στην Τοσκάνη, και ήρθε η ώρα τους να καταναλωθούν!).

Ελληνικό Γιαούρτι ;;;

 

«Πιστεύουμε ότι η ιστορία του ελληνικού γιαουρτιού σε αυτή τη χώρα έχει μόλις ξεκινήσει», δηλώνει υπερήφανα ο κ. Ουλουκάγια.

Φράση από τα χείλη ενός Τούρκου, εκπροσώπου Τουρκικής Βιομηχανίας Τροφίμων σε αμερικανική εφημερίδα. 

Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα του ηλεκτρονικού ΒΗΜΑΤΟΣ   και τα όποια ερωτήματα,

συμπεράσματα, πορίσματα ... δικά σας.

Εγώ απλώς σκέφτομαι, γιατί ο Οργανισμός  Προώθησης Ελληνικών Προϊόντων δεν ακούγεται πουθενά; Η μήπως δεν υπάρχει πια, δεν ξέρω κιόλας...και γιατί η σχετική δημοσίευση δεν έχει κάποιον έστω και ελάχιστο "αντίλογο" από τους Ελληνες Παραγωγούς και εκπροσώπους αυτού του κλάδου Τροφίμων, για να γίνει τουλάχιστον πιο ρεαλιστικό το όλο σκηνικό!

Μεθυσμένος και αποκεφαλισμένος γαύρος (όχι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ)

Ένα γρήγορο και θρεπτικό φαγητό, είναι το ψάρι σε κάθε του μορφή.
Το θέμα μας όμως, είναι τα κόκκαλα.
Ο μικρός και μεγάλος άνδρας της οικογένειας έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα.
Δεν θέλουν να βρίσκουν κόκκαλα.
Έλα όμως που ο γαύρος, μας ήρθε φρεσκοψαρεμένος και λαχταριστός.
Άντε και τον έβαλες στην κατάψυξη, άντε και τον άφησες για μια, δυό, τρεις, μέρες να σε περιμένει...Όμως είναι εκεί και σε "γαργαλάει" να τον μαγειρέψεις!
Τι να κάνουμε, θα τον φάτε έστω και με κόκκαλα!

Όμως τον πήρα τον ξέπλυνα καλά, τον αποκεφάλισα με την μία και βγήκαν έτσι και τα εντόσθιά του...τον ξανά, ματά, έπλυνα...και τσουπ μες στο τηγάνι το βαθύ.
Όχι κυρίες και κύριοι, δεν "ξανα-τηγάνισα" μέσα σε 20 ημέρες.
Μέσα στο τηγάνι στην ουσία ψήθηκε ο γαύρος σε κάπως πιο "νωπή" μορφή.

Ελαιόλαδο, μπόλικο λεμόνι, χυμός και ξύσμα, αλάτι, ρίγανη, ελάχιστο λεμονοπίπερο (θα το βρείτε στα καλά μπαχαριτσίδικα) και ένα γεμάτο σφυνάκι ούζο, μέθυσαν και αρωμάτισαν τον αποκεφαλισμένο γαύρο, μέσα σε 10 λεπτάκια.

Συνοδεύτηκε με χόρτα βραστά, με μπόλικο λεμόνι επίσης και τυρί φέτα.
Μπορεί το ψάρι να λέγεται πως δεν πρέπει να το συνοδεύουμε με τυρί, αλλά για μένα αυτό είναι ένας μύθος.
Το "τρίο" ήταν γευστικότατο.

Φωτίζοντας έναν χαρακτήρα...

Πως μπορείς να "φωτίσεις" τις πλευρές ενός χαρακτήρα που "γνωρίζεις" μόνον μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες ενός blog; Πραγματικά δεν νομίζω πως μπορώ να σας απαντήσω, μιας και συνήθως μέσα από μια τέτοια διαδικασία, ωραιοποιούνται κάποια πράγματα.
Προφανώς οι φίλοι Bloggers που ξεκίνησαν αυτό το "παιχνίδι" των 10 πραγμάτων που μας αρέσουν και μας χαρακτηρίζουν κάτι τέτοιο είχαν στο μυαλό τους. Ευχαριστώ  για την επιλογή τους τις φίλες : Dark Shef, Helengr , Μανουσίνα και  Μάνα του λόχου-Έφη

Τι να σας πω;  Ή καλύτερα τι να σας γράψω;  Για το, ποιά πράγματα μου αρέσουν δηλαδή; Είναι κάτι που πρέπει να με κάνει ας το πούμε πιο "ανοιχτή" στα συμπεράσματά σας για μένα, ή κάτι που απλώς θα με κάνει "αρεστή".  Ας γράψω λοιπόν κάποια ...και εσείς βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Μου αρέσει πρώτα και κύρια η Ευγένεια. Η φυσική ευγένεια που χαρακτηρίζει κάποιους ανθρώπους θεωρώ πως είναι μοναδικό χάρισμα και όπου την συναντήσω, την θαυμάζω!

Μου αρέσουν οι "καθαρές και ξάστερες" κουβέντες.  Δεν μπορώ τους αινιγματικούς υπαινιγμούς και τις "δήθεν" καταστάσεις, γιατί θεωρώ πως δυσκολεύουν πολύ, τις ήδη πολύ προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις.

Μου αρέσουν τα έντονα αρμονικά δεμένα μεταξύ τους χρώματα. Τόσο στο περιβάλλον που ζω, όσο και στα ρούχα που φορώ. Γι' αυτό μάλλον δεν αντέχω και την συννεφιά. Στην δεύτερη μέρα συννεφιάς παθαίνω "κατάθλιψη".

 Μου αρέσουν τα άγλυκα - μυρωδάτα - γλυκά...κι' γι' αυτά συνήθως πειραματίζομαι μέσα στην κουζίνα μου. Άλλοτε με καλά και άλλοτε με χάλια αποτελέσματα.

Μου αρέσουν επίσης και όλα εκείνα τα φαγητά που περιέχουν ψημένο τυρί. Το τυρί είναι μεγάλη αδυναμία και απόλαυση για μένα.

Μου αρέσουν οι ταινίες με όμορφη φωτογραφία και καλή μουσική...ακόμη κι' αν το story μας βγει λίγο "μάπα".

Μου αρέσει πολύ να χαζεύω περιοδικά για το σπίτι και την διακόσμησή του. Επειδή "βαριέμαι" να βλέπω συνέχεια τις ίδιες εικόνες μέσα στο σπίτι μου, προσπαθώ να αλλάζω κάποια πράγματα, που αλλάζουν εύκολα, όπως κουρτίνες, ριχτάρια, καλύμματα, τραπεζομάντηλα. Παίρνω ιδέες όπως μπορώ και όσο μου επιτρέπεται.

Μου αρέσει η χαλαρωτική βόλτα δίπλα στην θάλασσα, αλλά και μέσα στα βουνίσια μονοπάτια βρίσκω πια, μια ηρεμία ψυχής, που την έχω τόσο πολύ ανάγκη.

Μου αρέσουν τα βιβλία λογοτεχνίας. Μυθιστορήματα που με κάνουν να ξεχνιέμαι όταν τα διαβάζω, βλέποντας τα πράγματα από μια άλλη οπτική. Και πολλές φορές έχει τύχη να μου δώσουν μια απάντηση, σε κάποιο ερώτημα που με απασχολεί εκείνη την χρονική στιγμή, με μια μόνον φράση του συγγραφέα.

Τέλος μου αρέσουν τα όμορφα, μαλακά και άνετα παπούτσια! Όπου τα βρω, και μου κάνουν οπτικά σε πρώτο στάδιο, μπαίνω και τα δοκιμάζω. Αν με ικανοποιούν τα αγοράζω αμέσως. Δεν ζητώ να δοκιμάσω ποτέ πολλά ζευγάρια εναλλακτικά. Μόνον αυτό που έχω δει στην βιτρίνα ή το ράφι καταστήματος...αν μου κάνει το αγοράζω χωρίς να "βασανίσω" τον πωλητή.

Δεν ξέρω σε ποιόν θα ήθελα να προσφέρω αυτό το "πολύχρωμο" βραβείο του καταλόγου για τα 10 πράγματα που μου αρέσουν. Πολλοί φίλοι το έχουν ήδη αναπτύξει το θέμα, όποιος όμως απο εσάς τους 210 (!) που έχετε δηλώσει πως με διαβάζετε, θέλει να απαντήσει, ας πάρει την σκυτάλη!
Χρυσούλα, Ελπινίκη, Μαρίνα, Αμαλία, Ζαμπία, Γαστερόπληξ, Κύριε Δημήτρη και Αχτίδα , Ξανθή και Λίνα, Γιώργο, Δήμητρα, Ειρήνη .  Και όποιος άλλος/άλλη θέλει, ελάτε και δώστε μας την δική σας περιγραφή χαρακτήρα.

Λεμονάτα Muffins Καρύδας

Μερικές φορές, ο μόνος τρόπος για να "ξαλεγράρει" το μυαλό μου, είναι να μπω στην κουζίνα για πειράματα, με την συνοδεία του ραδιοφώνου!
Είναι ο τρόπος που με βοηθά να "ξεκολλήσει" το μυαλό μου από κάποιες σκέψεις (κυρίως μαύρες ή γκρίζας απόχρωσης).
Σ΄ αυτήν την φάση λοιπόν ανοίγω τον "τροφοσυλλέκτη" μου - το ντουλάπι δηλαδή που βάζω διάφορα υλικά - και απλώς κάνω συνδυασμούς με όσα μου κάνουν "κλικ" εκείνην την ώρα.

Έτσι και το Σαββατόβραδο, μετά απο μια πολύ κουραστική εβδομάδα (που θέλω να ελπίζω ότι δεν θα την ξαναζήσω ...όχι τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον) βγήκαν τα Λεμονάτα Muffins Καρύδας,

 

καθώς και ένα απλό strudel μήλου με σφολιάτα.
Ήθελα κάτι ανάλαφρο, γλυκό, που θα το είχα και για συνοδεία στο βραδινό μου τσαγάκι το οποίο απολαμβάνω, χαλαρώνοντας  βλέποντας κάτι καλό στην TV (ας είναι καλά η Nova που με βοηθά να βλέπω ταινίες πρόσφατες που δεν κατάφερα να δω στον κινηματογράφο 2-3 χρόνια τώρα... ξέφυγα όμως από το θέμα).

Το πακέτο με την καρύδα, καιρό μες στο ντουλάπι, υπολογίζοντας πως θα έκανα κάποιο σχετικό γλυκάκι, ήταν μπροστά - μπροστά, οπότε κέρδισε τον πρώτο λαχνό!
Απλώς έπρεπε να βρω κάτι να το συνδυάσω. Και το μόνον που μου ταίριαζε στην γεύση ήταν το άρωμα του λεμονιού.
Ιδού λοιπόν τι θα χρειαστείτε:

2 φόρμες των 6 θέσεων για muffins καθώς και τα σχετικά χαρτάκια για τις φόρμες.

Υλικά
2 αυγά,
2 λεμόνια (θα χρησιμοποιήσουμε και το ξύσμα τους και τον χυμό τους),
2 κουταλιές σούπας τριμμένη καρύδα ,
1 κούπα ζάχαρη,
1 και μισή κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλιά γλ. μπεϊκιν πάουντερ,
1/2 κούπας ελαιόλαδο,
1/2 κούπας γάλα

Σε βαθύ μπόλ παίρνετε το ξύσμα των λεμονιών που τα έχετε προηγουμένως πλύνει πολύ καλά και το ανακατεύετε με την ζάχαρη, για να βγάλει όλο του το εσσάνς. Τ' αφήνετε να σταθούν για κανένα δεκάλεπτο. Στην συνέχεια ρίχνετε μέσα τ' αυγά και χτυπάτε καλά με τον αυγοδάρτη για να εννωθούν τα υλικά. Προσθέτε τον χυμό των λεμονιών, την τριμμένη καρύδα και συνεχίζετε το ανακάτεμα. Σταδιακά ρίχνετε το αλεύρι με το μπέϊκιν πάουντερ, εναλλάξ ρίχνετε το ελαιόλαδο με το γάλα, μέχρι να τελειώσουν και αυτά τα υλικά και να έχετε έναν ωραίο χυλό.
Με την βοήθεια μιας κουτάλας με ρίγχος γεμίζετε τις θήκες των muffins.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να φουσκώσουν και να ροδίσουν όμορφα.
Τέλεια συνοδεία για τσαϊ ή καφεδάκι.

Για το Strudel δεν σας γράφω γιατί θεωρώ πως είναι κάτι που ξέρετε πολλοί να φτιάχνετε, την μόνη σημείωση που θα κάνω είναι να προτιμήσετε εάν χρησιμοποιείτε ζάχαρη, να βάζετε πάντα την μαύρη γιατί δίνει γεύση "καραμέλας" στα μήλα.

Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους.

Τίποτε πιο "express" από αυτό το τσουρέκι.

Το πιο "express" γεμιστό τσουρέκι, 

που θα μπορούσα να κάνω, νομίζω πως είναι αυτό της φωτογραφίας!

Ήθελα κάτι για το πρωινό κολατσιό, καθώς και να πάρω κάτι μαζί μου για τα παιδιά του γραφείου μου, είπαμε τα έχω υπό την προστασία μου, και ο χρόνος δεν ήταν υπέρ μου χθες το βράδυ.
Όταν το σκέφτηκα ήταν κάπως αργούτσικα οπότε ο βοηθός στην διαδικασία ζυμώματος μπήκε στην μπρίζα (αν και είναι σχεδόν πάντα στην μπρίζα και περιμένει ...)!

Μέσα στον αρτοπαρασκευαστή μου λοιπόν, μπήκαν τα ακόλουθα υλικά:
χυμός από δύο μέτρια πορτοκάλια,
1/2 κούπας λιωμένο βούτυρο, ανακατωμένο με μια ακόμη κουταλιά λιωμένο βούτυρο γάλακτος,
650 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3 κουταλιές της σούπας λευκή ζάχαρη,
1 πρέζα αλάτι,
1 μεγάλο αυγό,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική (αντί για μαστίχα),
το ξύσμα από τα δύο πορτοκάλια,
1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Το πρόγραμμα ζυμώματος μπήκε σ' ενέργεια κι' εγώ αποχώρησα για το SM. Μετά από μία ώρα και 20 λεπτά που είχα γυρίσει, είχε τελειώσει η διαδικασία ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος και μπήκα στην δεύτερη φάση. Η ώρα ήταν ήδη 8.30 το βράδυ...
Σ' μια φόρμα με έλασμα, έστρωσα χαρτί ψησίματος. Με ελαφρώς λαδωμένα χέρια (γιατί η ζύμη αυτή κολλάει) μετέφερα το μισό από το ζυμάρι μου.
Στην επιφάνεια του έστρωσα γέμιση που έφτιαξα με:
3 κουταλιές σούπας μερέντα,
1/2 πλάκαw λιωμένη bitter σοκολάτα,
1 κουταλιά λιωμένο βούτυρο
και τέλος, 3 κουταλιές αλεσμένο φουντούκι.

Κάλυψα την γέμιση με το υπόλοιπο ζυμάρι και όση σοκολατένια γέμιση μου έμεινε στο μπολ, την "έχωσα" με κουταλιές μέσα στο ζυμάρι σε διάφορα σημεία. Πασπάλισα με λίγη μαύρη ζάχαρη την επιφάνεια. Και άφησα το express τσουρέκι να φουσκώσει για 3/4 της ώρας ακόμη μέσα σε ελαφρώς ζεστό φούρνο.
Στην συνέχεια το έψησα στους 180 βαθμούς με αέρα και σε μισή ώρα ήταν έτοιμο και μας περίμενε για το πρωϊ.  Η πρωϊνή φωτογραφία σας δίνει μια εικόνα.
Γευστικώς πολύ καλό και με αρώματα: πορτοκαλιού, σοκολάτας, πραλίνας και φουντουκιού που το κάνει γαργαλιστικό για τους περισσότερους.

Αφράτες τηγανίτες πορτοκαλιού

Ήταν να μην κάνω την παρασπονδία με το τηγάνι (με τα δαχτυλίδια) πήρα φόρα και το ξανάκανα.
Το τηγάνισμα, εννοώ. Μέσα σε 10 μέρες δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και γυναικός βεβαίως) σοφού!
Αλλά αυτήν την φορά ήταν για γλυκό. Έχει κι' αυτό το κρύο τις προηγούμενες μέρες, που δικαιολογήθηκα απόλυτα στον εαυτό μου και τις τύψεις που έννοιωθε :-))

Σκάρωσα λοιπόν στα γρήγορα τηγανίτες. 

Που όμως έχουν κάτι περισσότερο από αυτές που οι περισσότεροι συνηθίζουμε να φτιάχνουμε.
 Έχουν ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι, ανακατεμένο με 3 κουταλιές ζάχαρης άσπρης για να βγάλει όλο το άρωμά του. Χυμό από το πορτοκάλι καθώς και ένα σφυνάκι με κανελλάδα (ή όποιο σπιτικό λικέρ κανέλας μπορεί να διαθέτετε).

Σ' ένα βαθύ μπόλ βάζετε το ξύσμα του πορτοκαλιού μαζί με 3 κουταλιές σούπας ζάχαρης, ανακατεύετε καλά και το αφήνετε να σταθεί για ένα 10λεπτο.
Στην συνέχεια στο μπολ προσθέτετε 2 φλυτζάνια αλεύρι, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά, ένα μέτριο αυγό, τον χυμό από το πορτοκάλι, την κανελάδα και μια πρέζα αλάτι.  Ανακατεύετε καλά με τον αυγοδάρτη να εννωθούν τα υλικά. Αν ο χυλός σας φαίνεται κάπως σφιχτός, προσθέτε (με το μάτι πια) λίγο χλυαρό γάλα.

Αφήστε το στην άκρη να σταθεί (περίπου για 20 λεπτά) μέχρι ν' αρχίσει η δράση της μαγιάς.  Ετοιμάστε το σκεύος με το λάδι που θα κάνετε το τηγάνισμα. Το λάδι πρέπει να κάψει αρκετά. και όταν είναι πια έτοιμο, ξεκινήστε με το κουτάλι την διαδικασία τηγανίσματος. Όχι πολλές όμως κουταλιές μαζί για να έχετε το περιθώριο να γυρίζετε τις τηγανίτες, πρέπει να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές.
Τις βάζετε σε σκεύος στρωμένο με απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Και μετά τις μεταφέρετε σε πιατέλλα ή πιάτο σερβιρίσματος πασπαλίζετε με κανέλλα, σουσάμι και περιχύνετε με μέλι.
Πάρτε και μια κούπα καφέ ή τσαϊ από δίπλα και καλή σας απόλαυση
 :-)))