Ήταν να μην κάνω την παρασπονδία με το τηγάνι (με τα δαχτυλίδια) πήρα φόρα και το ξανάκανα.
Το τηγάνισμα, εννοώ. Μέσα σε 10 μέρες δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και γυναικός βεβαίως) σοφού!
Αλλά αυτήν την φορά ήταν για γλυκό. Έχει κι' αυτό το κρύο τις προηγούμενες μέρες, που δικαιολογήθηκα απόλυτα στον εαυτό μου και τις τύψεις που έννοιωθε :-))
Έχουν ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι, ανακατεμένο με 3 κουταλιές ζάχαρης άσπρης για να βγάλει όλο το άρωμά του. Χυμό από το πορτοκάλι καθώς και ένα σφυνάκι με κανελλάδα (ή όποιο σπιτικό λικέρ κανέλας μπορεί να διαθέτετε).
Σ' ένα βαθύ μπόλ βάζετε το ξύσμα του πορτοκαλιού μαζί με 3 κουταλιές σούπας ζάχαρης, ανακατεύετε καλά και το αφήνετε να σταθεί για ένα 10λεπτο.
Στην συνέχεια στο μπολ προσθέτετε 2 φλυτζάνια αλεύρι, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά, ένα μέτριο αυγό, τον χυμό από το πορτοκάλι, την κανελάδα και μια πρέζα αλάτι. Ανακατεύετε καλά με τον αυγοδάρτη να εννωθούν τα υλικά. Αν ο χυλός σας φαίνεται κάπως σφιχτός, προσθέτε (με το μάτι πια) λίγο χλυαρό γάλα.
Αφήστε το στην άκρη να σταθεί (περίπου για 20 λεπτά) μέχρι ν' αρχίσει η δράση της μαγιάς. Ετοιμάστε το σκεύος με το λάδι που θα κάνετε το τηγάνισμα. Το λάδι πρέπει να κάψει αρκετά. και όταν είναι πια έτοιμο, ξεκινήστε με το κουτάλι την διαδικασία τηγανίσματος. Όχι πολλές όμως κουταλιές μαζί για να έχετε το περιθώριο να γυρίζετε τις τηγανίτες, πρέπει να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές.
Τις βάζετε σε σκεύος στρωμένο με απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Και μετά τις μεταφέρετε σε πιατέλλα ή πιάτο σερβιρίσματος πασπαλίζετε με κανέλλα, σουσάμι και περιχύνετε με μέλι.
Πάρτε και μια κούπα καφέ ή τσαϊ από δίπλα και καλή σας απόλαυση
:-)))
Το τηγάνισμα, εννοώ. Μέσα σε 10 μέρες δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και γυναικός βεβαίως) σοφού!
Αλλά αυτήν την φορά ήταν για γλυκό. Έχει κι' αυτό το κρύο τις προηγούμενες μέρες, που δικαιολογήθηκα απόλυτα στον εαυτό μου και τις τύψεις που έννοιωθε :-))
Σκάρωσα λοιπόν στα γρήγορα τηγανίτες.
Που όμως έχουν κάτι περισσότερο από αυτές που οι περισσότεροι συνηθίζουμε να φτιάχνουμε.Έχουν ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι, ανακατεμένο με 3 κουταλιές ζάχαρης άσπρης για να βγάλει όλο το άρωμά του. Χυμό από το πορτοκάλι καθώς και ένα σφυνάκι με κανελλάδα (ή όποιο σπιτικό λικέρ κανέλας μπορεί να διαθέτετε).
Σ' ένα βαθύ μπόλ βάζετε το ξύσμα του πορτοκαλιού μαζί με 3 κουταλιές σούπας ζάχαρης, ανακατεύετε καλά και το αφήνετε να σταθεί για ένα 10λεπτο.
Στην συνέχεια στο μπολ προσθέτετε 2 φλυτζάνια αλεύρι, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά, ένα μέτριο αυγό, τον χυμό από το πορτοκάλι, την κανελάδα και μια πρέζα αλάτι. Ανακατεύετε καλά με τον αυγοδάρτη να εννωθούν τα υλικά. Αν ο χυλός σας φαίνεται κάπως σφιχτός, προσθέτε (με το μάτι πια) λίγο χλυαρό γάλα.
Τις βάζετε σε σκεύος στρωμένο με απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Και μετά τις μεταφέρετε σε πιατέλλα ή πιάτο σερβιρίσματος πασπαλίζετε με κανέλλα, σουσάμι και περιχύνετε με μέλι.
Πάρτε και μια κούπα καφέ ή τσαϊ από δίπλα και καλή σας απόλαυση
:-)))
Νοστιμοτατες τις εκανες τις τηγανιτες σου,μπραβο γεια στα χερια σου..καλη σου μερα και καλη εβδομαδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τι μου κάνεις τι μου κάνεις!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό προχθές θέλω να φάω τηγανίτεςςςςςςςςςςς σλουρπ
Τηγάνιζες και εσύ εεεεεεεεεε;;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως φαίνονται μοστιμότατες!!!
Ευχαριστώ σε Γωγούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όντως πολύ νόστιμες και μυρωδάτες με αυτήν την εκδοχή.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα.
Εγώ σου κάνω μωρέ Αστερομαράκι; Εσύ βρε άφησες κανένα ν' αγιάσει με τα μηλοπιτάκια σου ;-))
ΑπάντησηΔιαγραφήMarina μου, το έκανα...αλλά δεν θα το ξανακάνω σύντομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ με τα πιροσκί να προσέχεις...και όχι μικρή δόση σ' αυτήν την περίπτωση :-))
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! Με τις τηγανίτες έχω ένα θέμα, με πειράζουν στο στομάχι (ευτυχώς από μία άποψη!), οπότε δεν θα τις επιχειρήσω αλλά ομολογουμένως φαίνονται πολύ λαχταριστές! Φαντάζομαι πόσο θα άρεσαν στον βενιαμίν της οικογένειας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές δεν έφαγε Αμαλία μου, αλλά τις δοκίμασε όντως! Μιας και δεν τον "καταφέρνουμε" εύκολα να δοκιμάσει νέα πράγματα :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πολλά γλυκά δεν τρώω αλλά και οι υπόλοιποι.Αλλά δυο τρεις φρέσκες φρέσκες θα τις ήθελα τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα.
Ωραίες οι τηγανίτες σου και αρωματικές με το πορτοκαλάκι τους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!!!
Είναι τόσο λαχταριστές που νομίζεις ότι μπορείς να τις φας ...από τη φωτογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Ωραία προσθήκη το πορτοκάλι στις κλασικές τηγανίτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ταίριαζε να αραιώσουμε το μέλι που θα τους περιχύσουμε με λίγο λικέρ πορτοκαλιού για extra άρωμα!
Καλή βδομάδα!
Mας αρέσουν πολύ οι τηγανίτες και με το πορτοκαλάκι σούπερ!
ΑπάντησηΔιαγραφήoh lala!!!super!!το θελω οπωσδηποτε με κανελλαδα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιγώθηκα, μόνο αυτό έχω να πω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάζω το τσάϊ, βάζεις τα υπόλοιπα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜένει να διαλέξουμε ημέρα :)
Φιλί σας
Θα πρέπει να είναι υπέροχοι σε άρωμα, λιγώθηκα βραδιάτικα...να είχα ένα πιάτο τώρα να το ..τσακίσω το άτιμο!Θα το δοκιμάσω..πρώτη φορά βλέπω τέτοια εκδοχή με χυμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ Πηνελόπη μου δικαιολογώ την ανάγκη σου για ..τηγανίτες!!!!Τό κρύο την θέλει την γλυκασιά του!!!!Και τους εκανες και νόστιμους...Αχ!!!και νάχα μια μερίδα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ, το ξέρω πως είσαι τυχερή Ξανθή μου, που δεν αρέσκεσαι στα γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου τέτοια "τύχη" εμείς οι γλυκατζήδες:-))
Εφη καλημέρα, όντως όταν περάσεις στην φάση του "αρωματισμού" των τηγανίτων...μάλλον πέφτει στο παράπτωμα να τις ξαναφτιάξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως είναι έτσι λαχταριστές, η αλήθεια είναι αγαπητή μου Δήμητρα, ότι δεν σταματάς σε μία μόνον :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήDark Shef έχεις δίκιο ως προς το σιρόπιασμά τους... απλά όταν έχεις ένα καλό μέλι, όπως αυτό της φίλης Λίλας, δεν το "αραιώνεις" τόσο εύκολα :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλα μου ήταν πολύ καλές. Και είχαν και μελάκι παραγωγής σου. Μου τελείωσε όμως αυτό που πήρα το καλοκαίρι και άντε να δούμε πότε θα τα καταφέρω να ρθω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά.
Cook να τις δοκιμάσεις... άλλωστε εμείς εκεί στα μέρη κάτω από το αυλάκι, αρεσκόμαστε πολύ σε τούτην την λιχουδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου KitsoMitso, είδες τι παθαίνουμε... κι' εγώ έτσι την "πατάω" τόσο συχνά :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαμπία συμφωνώ... μόνον που πρέπει να τις έχουμε φρέσκες μπροστά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα "ξεμπλέξω" λίγο από τα τρεχάματα των τελευταίων ημερών. Και θα το κανονίσουμε το tea party με τηγανίτες :-))
Είμαστε και μακριά βρε Αχτιδούλα μου, αλλιώς θα έφτιαχνα μια μεγάλη "τηγανιά" μόνον για σένα και να στις έστελνα :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο βρε Ειρήνη μου, να βρεθεί και κάποιος να με δικαιωλογήσει, μην πάω με το "κρίμα"! Αν και τις έβαλαν κάτω όσοι βρέθηκαν εκεί την ώρα παραγωγής...και τους άλλαξαν τα φώτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σου λέω...
Πολλές καλημέρες.
Μμμ, ήταν ο,τι χρειαζόμουν τώρα με την υπογλυκαιμία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θα το αναβάλλω για το βράδυ!
Αμ κι' εγώ βραδάκι τις έφτιαξα Χαρά μου...και απλώς όσες έμειναν φαγώθηκαν την Κυριακή το πρωί στο πρωινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωπω!! Νοστιμότατες φςίνονται!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελοτουρίστρια
Tις ζήλεψα Πηνελόπη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο το πορτικάλι...λίγο το καστανόχρυσαφί τους χρώμα!!
Υπέροχες!!
Φιλάκιαα!
Πηνελοπίτσα δεν φταις εσύ, μην έχεις τύψεις, τις ζήλεψα τις τηγανίτες σου... , αλλά πρέπει να συγκρατηθώ. Θα φτιάξω όμως μια Κυριακή για πρωινό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως καλή μου Τρελλοτουρίστρια βγήκαν πολύ νόστιμες και λαχταριστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά βρε Εύα μου, κι εγώ την σαλτσούλα από το μοσχαράκι σου να δεις πως ζήλεψα όταν την διάβασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήManousina οι "τύψεις" είναι εκεί για να μας "ελέγχουν" κάπως :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλά κάνουν εδώ που τα λέμε, καλή μου.
Οι τηγανίτες είναι ωραίες για ένα Κυριακάτικο πρωϊνό, με κάπως πιο χαλαρό πρόγραμμα...
Καλή επιτυχία αν τις φτιάξεις τελικά.