30.1.17

Ταρτάκι με κρέμα ταχινιού-πορτοκαλιού

Διαφήμιση δεν κάνω και το δηλώνω ευθύς εξ' αρχής για να μην με παρεξηγήσετε φίλες και φίλοι αναγνώστες, αλλά το προϊόν που θα σας δείξω πιο κάτω είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει μέσα στην χρονιά που μας πέρασε.
Και το γράφω έτσι, γιατί σαν προσωπικό στόχο έχω θέσει να δοκιμάζω νέα προϊόντα που βρίσκω στα SM, όταν έχω χρόνο και χαζεύω τα ράφια, μέσα στα πλαίσια των οικονομικών μου δυνατοτήτων αλλά και γεύσεων που πιστεύω πως θα μας αρέσουν οικογενειακώς.
Εδώ "κάθεται καλά" αυτό που έλεγε και ο Λάκης Λαζόπουλος στου 10 Μικρούς Μήτσους: ρε 'συ Χριστόφορε, πάμε Βασιλόπουλο να χαζέψουμε μουστάρδες; (!!!)

Έτσι σας έδειξα στο περελθόν: το Ζαγορίσιο φύλλο του Χαβέλα, (Πέπη μου, συμφωνείς φαντάζομαι...), τον καπνιστό τόνο από την Τράτα, τα φύλλα Περέκ και Γαής τυρί από τον Ραγιάν, το κασέρι Ξάνθης από τον Χατζηϊωννίδη, τα κατεξυγμένα Berries της Alterra, τα γροθοτυράκια του Ζοφεφίνου, το στρογγυλό χωριάτικο φύλλο από την Ζύμη Ψαχνών και κάποια άλλα... Προϊόντα που είτε τα βρήκα στα SM, είτε τα έφερα από ταξίδι στον τόπο παραγωγής τους και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας στη συνταγή που τα συμπεριέλαβα.
Κάποιες από αυτές τις δοκιμές μ' έχουν δικαιώσει απόλυτα μέσα στο πέρασμα του χρόνου και έχω αγοράσει και ξαναγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν.
 Έτσι και τώρα με το ταχίνι με πορτοκάλι από την βιομηχανία Χαϊτογλου.

Πήρα το πρώτο βάζο δοκιμαστικά γιατί ήταν σε καλή τιμή και μέσα σε 10 ημέρες αγόρασα άλλα δύο, για να τα έχω στο ντουλάπι μου (αχόρταγο μάτι)!
 Όπως καταλαβαίνετε βρήκε εφαρμογή σε γλυκές συνταγές αλλά και σκέτο πάνω σε λαδοπαξίμαδο ή ψωμάκι φρυγανισμένο είναι εξαιρετικό.

Ταρτάκια με κρέμα ταχινιού-πορτοκαλιού


Υλικά:
10-12 στρογγυλά σφολιατάκια,
4 κουταλιές ταχίνι με άρωμα πορτοκαλιού,
χυμό και ξύσμα από 2 (μη κερωμένα) μέτρια πορτοκάλια,
100 γραμ. τυρί κρέμα,
1/3 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια (ή υγρό εσάνς βανίλιας)
άχνη ζάχαρη και κανέλα σκόνη ανακατεμένες μαζί (περίπου 2 κουταλιές της σούπας άχνη με ένα κουταλάκι κανέλα)
30-35 φουντούκια ψημένα, όχι όμως αλατισμένα.
Χαρτί ψησίματος.

Αρχικά άφησα τα σφολιατάκια να ξεπαγώσουν για 2 ώρες εκτός ψυγείο.
Στη συνέχεια έκοψα 4 λωρίδες από χαρτί ψησίματος με πλάτος 10-12 περίπου εκατοστά και κάθε λωρίδα την έκοψα σε 3 ίσα μέρη.
Πάνω σε κάθε χαρτάκι άνοιξα ελαφρώς ένα σφολιατάκι και μετά το τοποθέτησα μέσα στο ταψί για τα muffins (με το χαρτί). Το σημειώνω πως το αντικολλητκό χαρτί είναι ο καλύτερος τρόπος για ψήσετε στο συγκεκριμένο σκεύος χωρίς απώλειες, καθώς πολλές φορές τα ειδικά χαρτάκια αποδεικνύονται "τζίφος"...


Ετοίμασα απλά και γρήγορα την κρέμα με: το ταχίνι, τον χυμό, το ξύσμα και το κρεμώδες τυρί ζεσταίνοντάς τα για ένα λεπτό στον φούρνο μικροκυμάτων μέσα σ' ένα πυρίμαχο (ή άλλο μπολ) ανακάτεψα μετά και τη βανίλια και χτύπησα για λίγο μ' ένα πιρούνι ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα.
Έβαλα από δύο κουταλάκια του γλυκού γέμιση μέσα στο κάθε σφολιατάκι και από πάνω 3-4 ολόκληρα φουντούκια πιέζοντας τα ελαφρώς.


Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, μέχρι που φούσκωσαν και ρόδισαν τα τοιχώματα από τα σφολιατάκια.
Τα έβγαλα από τον φούρνο, άφησα 5-6 λεπτά να σταθούν, αφαίρεσα πανεύκολα το χαρτί ψησίματος και πασπάλισα με  άχνη και κανέλα.


Γλυκάκι σε χρόνο dt, με γεύση απίστευτη!
Μ' όσο το δυνατόν πιο λίγη επιβάρυνση αφού δεν προστέθηκε καθόλου ζάχαρη καθώς το συγκεκριμένο ταχίνι περιέχει καστανή ζάχαρη και χωρίς πολλά-πολλά περιττά.
Σας συνιστώ να τα δοκιμάσετε και θα χαρώ ν' ακούσω τα σχόλιά σας.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους εύχομαι.

25.1.17

Μια πολύ γευστική φοκάτσα

Οι ζύμες είναι από  τις πολύ αγαπημένες γεύσεις μέσα στο σπίτι μας, καθώς αποτελούν "εύκολη λύση" για ένα σνακ στο σχολείο είτε για ένα απογευματινό-βραδινό μετά τα διαβάσματα και κάθε τύπου δραστηριότητες.
Μια μικρή προετοιμασία χρειάζεται και ένας συνδυασμός που συνήθως "γεννιέται" στο μυαλό μου τις ώρες που είμαι σε αναμονή ή κάνω κάποια άλλη δουλειά που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αυτοσυγκέντρωση όπως το σιδέρωμα για παράδειγμα :-))

Έτσι μου "βγήκε" λοιπόν η ακόλουθη φοκάτσα (ή φοκάτσια για άλλους) καθώς δεν ήθελα αλλαντικά και σάλτσες για το βραδινό...

Ζυμαράκι, φρέσκα τοματίνια-βελανίδια, ρίγανη, παραρουνόσπορος (είχε προηγηθεί βέβαια επίσκεψη για προμήθειες στο μπαχαριτζίδικο της περιοχής μας και έτσι υπήρχε διαθέσιμος όταν τον θέλησα) λαδάκι, τυράκια...

Φοκάτσα με μπλε τυρί, φέτα, ντοματίνια και ρίγανη


Επί το έργον λοιπόν...
Για την ζύμη της χρειάστηκα:
450 γραμ. αλεύρι για όλες τι χρήσεις,
80 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό (3 κουταλιές της σούπας είναι περίπου)
350 γραμ. νερό,
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο και ελαφρώς χλιαρό,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
1/2 κουταλάκι ζάχαρη,
1,5 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη (ή θυμάρι)
1 κουταλάκι παπαρουνόσπορο,

Για την επικάλυψη της:
20-25 ντοματίνια βελανίδια (ή στρογγυλά αλλά όχι πολύ μεγάλα)
120 γραμ. μπλε τυρί,
80 γραμ. φέτα σκληρή,
1 κουταλάκι ρίγανη,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά (προαιρετικά)

Προσωπικά την ζύμη την ετοίμασα στον αρτοπαρεσκευαστή μου στο πρόγραμμα ζυμώματος με όλα τα υλικά μαζί.  Αν τώρα την κάνετε με το χέρι, θα ανακατέψετε αρχικά την μαγιά με το χλιαρό γάλα (προσοχή όχι ζεστό γιατί θα "καεί" η μαγιά και δεν θα φουσκώσει τη ζύμη). Μετά θα ανακατέψετε με όλα τα υπόλοιπα υλικά ενσωματώνοντας τελευταίο το σιμιγδάλι με το λάδι και θα δουλέψετε και πάλι για λίγο.
Το ζυμάρι δεν πρέπει να βγει πολύ σφιχτό. πρέπει να μοιάζει κάπως σαν αρκετά σφιχτός χυλός. Θα κολλάει δηλαδή κάπως στα χέρια γι' αυτό και τα λαδώνουμε αρκετά όταν τον απλώνουμε.

Μόλις είναι έτοιμο, το σκεπάζετε και το βάζετε σε ζεστό μέρος (ας πούμε τον φούρνο σας λίγο προθερμασμένο) για μία ώρα, για να φουσκώσει.


Στη συνέχεια και αφού μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά το ζυμάρι μου ήταν έτοιμο, έστρωσα σ' ένα τετράγωνο μεγάλο ταψί, αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και το ράντισα με ελαιόλαδο.
Με λαδωμένα χέρια το άπλωσα σε όλη την επιφάνεια και έστρωσα επίσης με λαδωμένα χέρια τη ζύμη μου σε όλη την επιφάνεια του ταψιού όσο πιο ομοιόμορφα γινόταν.

Πάνω στη ζύμη πασπάλισα πάλι ρίγανη και έβαλα τα ντοματίνια με αποστάσεις ίσες μεταξύ τους, πιέζοντας ελαφρώς μέσα στο ζυμάρι,
Από πάνω έτριψα με τα χέρια το μπλε τυρί και μετά τη φέτα. Στο σημείο αυτό αν θέλετε μπορείτε να πασπαλίσετε και με λίγη πάπρικα γλυκιά (προσωπικά δεν έβαλα και το σκέφτηκα μετά).


Έβαλα το ταψί πάλι σε ελαφρώς προθερμασμένο και σβηστό φούρνο, για μία ώρα, ώστε να ξαναφουσκώσει η ζύμη μου και μετά έψησα στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Μέχρι δηλαδή που είχε αρχίσει να ροδίζει η επιφάνεια της ζύμης και φυσικά είχαν μαλακώσει τα ντοματίνια και τα τυριά μου. Άφησα να κρυώσει για 10 λεπτά και έτοιμο προς κατανάλωση!


Περιττό να σας πω, πως έγινε ανάρπαστη τούτη η φοκάτσα.
Δεν έμεινε ούτε ψίχουλο για την επόμενη μέρα (όπως υπολόγιζα για κολατσιό στο σχολείο) και γι' αυτό πιστεύω πως θα άξιζε να την δοκιμάσετε.
Ο κόπος της  είναι ελάχιστος (πέρα ίσως από το ζύμωμα) και τα υλικά της είναι όλα πολύ αρμονικά συνδυασμένα.
Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε.

20.1.17

700 +1

Ο τίτλος 700 + 1... σαφώς και δεν κάνει για τίτλος κάποιου μαγειρικού πονήματος (!) αλλά είναι τίτλος για τις 700 αναρτήσεις (με τελευταία αυτή για το κέικ πορτοκαλιού) που έχει συμπληρώσει το πνευματικό μου παιδί, κατά κόσμον... προσωπικό blog Aroma Vanillias.

Πραγματικά δεν περίμενα να καταφέρω να φτάσω μέχρι αυτό το νούμερο, όταν ξεκίνησα το 2009 (στις 22.5.2009)  με τη πρώτη πειραματική καταγραφή μου, για μια ωραία και νόστιμη κερασόπιτα.

Ο καιρός που πέρασε, με έμαθε πολλά πράγματα για τις δυνάμεις και τις αντοχές μου μέσα κι έξω από την κουζίνα.
Ταυτόχρονα με έκανε "σοφότερη" στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους που με περιέβαλλαν στο παρελθόν, αλλά και με αυτούς που εξακολουθούν να με περιβάλλουν σήμερα, πέρα από τα δικά μου αγαπημένα κοντινά πρόσωπα.

Ξεκίνησα ως μέλος μιας ομάδας (του HFL) και πιο πριν... μιας διαδικτυακής κοινότητας (του Hugry) που σαν κοινό χαρακτηριστικό είχαν το "καλό φαγητό". Και τελικά θα έλεγα πως κατέληξα μέλος μιας πολύ μεγάλης κοινότητας, της επονομαζόμενης κοινότητας των food bloggers, που συνεχώς εξελίσσεται και εμπλουτίζεται με νέες παρουσίες και απόψεις, πάνω στα θέματα διατροφής.

Σε ανύποπτο χρόνο, σε μια συζήτηση που έκανα με φίλη, τέθηκε το θέμα  αν και πως η κοινότητα των food bloggers, κυρίως του εξωτερικού, έχει τη δύναμη να καθορίζει "πολιτικές" στις προωθητικές ενέργειες των παραγωγών τροφίμων (είτε μιλάμε για μεγάλες εταιρίες, είτε για μικρούς παραγωγούς).
Προσωπικά δεν το πιστεύω!
Είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο νομίζω, μεμονωμένα άτομα να έχουν την δυνατότητα να επηρεάσουν το παντοδύναμο marketing.
Όμως πιστεύω ακράδαντα πως άτομα που αγαπούν να μαγειρεύουν και να δημιουργούν γεύσεις αλμυρές ή γλυκές, μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους γύρω τους ώστε να τραφούν πιο σωστά και να θέσουν τον "πήχη" της γεύσης πολύ ψηλά.
Μπορούν ακόμη να "εκπαιδεύσουν" τους άλλους στην αναγνώριση υλικών και συστατικών, κατορθώνοντας έτσι  να τους κάνουν πιο σωστούς καταναλωτές, γεγονός πραγματικά σημαντικό!

700 + 1 αναρτήσεις, λοιπόν...
 Ένα προσωπικό σημειωματάριο συνταγών, που όπως έχω γράψει και πει στο παρελθόν, το ξεκίνησα για να έχω την "πειθαρχία" να καταγράφω τα όσα δοκίμαζα να φτιάξω στην κουζίνα μου.
Οι  προσπάθειες που είχα κάνει να κρατώ χειρόγραφα τετράδια ήταν μάλλον αποτυχημένες εκείνο τον πρώτο καιρό καθώς πολλά γεγονότα της προσωπικής μου ζωής είχαν πέσει απανωτά.
 Έτσι η "ηλεκτρονική καταγραφή" αφού ήμουν (επαγγελματικά) πάρα πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη και με συνεχή σύνδεση στο Internet μου φάνηκε σαφώς πιο απλή και γρήγορη!
Με τα χρόνια εξελίχτηκε σε "προσωπική διασκέδαση" και ως τέτοια παραμένει και σήμερα, χωρίς στόχο ν' αλλάξει... πέρα από το γεγονός ίσως, ότι δεν το κάνω με τον ίδιο ενθουσιασμό που το έκανα παλαιότερα.

700 + 1 αναρτήσεις, λοιπόν...
Με πιο δημοφιλής τις ακόλουθες (όπως δείχνουν και τα στατιστικά στοιχεία του blogger):


Μανιταρόπιτα σε μπουρέκι (από το 2016)

Μαραθόπιτα ιδιαίτερη (από το 2016)

Θράψαλα στον φούρνο (από το 2016)

Μακαρονόπιτα στα γρήγορα (από το 2015)

Τα αφράτα κουλουράκια καρότου (από το 2015)

Ο αρωματικός σιμιγδαλένιος χαλβάς (από το 2015)

Πιροσκί με πατάτα και φέτα (από το 2015)

Nutella cheesecake  (από το 2014)

Σεκέρ Παρέ  (από το 2014)

Cheesecake με μύρτιλλα (από το 2014)

Μια σουπιά... (από το 2014)

Τυρόπιτα σαν ...κέικ (από το 2013)

Τονάκι Λεμονοπορτοκαλάτο (από το 2013). Αυτό το φαγητό έχει 14.410 views.
Πραγματικά αξιοθαύμαστο, καθώς προσωπικά το θεωρώ από τις πιο απλές συνταγές που μπορεί να βρει κάποιος μέσα στο blog μου.

Γλυκό με άρωμα καφέ (από το 2013)

Σοκολατένια μπόμπα (από το 2013)

Κοτόπιτα με χωριάτικο κοτόπουλο  (από το 2013)

Σαν εκμέκ ... πολίτικο (από το 2013)

Ταραμάς κέικ (από το 2013)

Cookies τα καταπληκτικά (από το 2013)

Ένας άλλος μπακλαβάς ... (από το 2012)

Ρεβύθια που θα λατρέψετε (από το 2012)

Πορτοκαλόπιτα (από το 2012)

Καραμελωμένος χαλβάς με άρωμα βουτύρου (από το 2012)

Μοσχάρι στο πήλινο (από το 2012)

Ένα σκανδαλιστικό πατέ (από το 2012)


Μανιτάρια με φέτα (από το 2011) Η συνταγή best seller (!!!) 15.035 views.

Σαλιγκάρι ή Σαραγλί (από το 2011)

Χρυσά μήλα των Εσπερίδων (από το 2011) κυδώνια ψητά δηλαδή. Μια συνταγή με πάμπολλα views επίσης.

Λικέρ Κράνου (από το 2011)

Τάρτα Γκανάζ (από το 2011)

Ουζοκούλουρα (από το 2011)

Κάπου εδώ λέω να σταματήσω μιας και τα επόμενα χρόνια θα μας πάνε πολύ πίσω...και τα δεδομένα τότε στο blog ήταν ακόμη σε "εμβρυακό" στάδιο. Μάθαινα και εξελισσόμουν μαζί του σε θέματα φωτογράφισης και διαχείρισης (ακόμη μαθαίνω φυσικά...καθώς κάθε μέρα ανακαλύπτω και κάτι νέο στα όσα μπορείς να κάνεις μέσα στην κουζίνα, ενώ γνωρίζω καλύτερα τις λειτουργίες της φωτογραφικής μου μηχανής).

Για όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, χαίρομαι που κατάφερα να καταγράψω με τον τρόπο μου: υλικά, αρώματα, γεύσεις, συνθέσεις, μνήμες, συνήθειες, εικόνες και τόπους... και ν' ανατρέχω όποτε θέλω να επαναλάβω μια συνταγή μου, ή να δω κάποιες φωτογραφίες που αγάπησα.

Μα περισσότερο χαίρομαι, που βρέθηκαν κάποιοι να τα διαβάσουν και να τα δοκιμάσουν, όπως ακριβώς θα γινόταν αν είχαμε την ευκαιρία να σας έχω στο τραπέζι μου...στο σπίτι μου...σε καθημερινή ή σχόλη.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την παρέα σας σ' αυτές τις
700 + 1 αναρτήσεις φίλες και φίλοι αναγνώστες.
Να έχετε ένα ξεκούραστο και χαλαρό Σαββατοκύριακο,

με αγάπη
Πηνελόπη

16.1.17

Κέικ Πορτοκαλιού

Ένα κέικ πορτοκαλιού μπορεί να σε κάνει ν' αλλάξεις διάθεση!
Μπορεί να σε βοηθήσει να νοιώσεις καλύτερα όταν ο πυρετός τριγυρίζει (χωρίς εμφανείς ενδείξεις ίωσης) τον κανακάρη της οικογένειας ... Και καθώς αυτός δεν είναι και "τύπος" που σηκώνει πυρετό εύκολα...μπαίνεις στην "λογική" του να ψάχνεις και να "ψάχνεσαι" προς τι το συγκεκριμένο φαινόμενο εντός της οικίας του σπιτιού σου;
Να ξεπεράσω τα νεύρα ήθελα...αλλά και να κάνω κάτι όχι πολύ μπελαλίδικο και σύνθετο.
Πορτοκάλια εμπρός μου.
Πορτοκαλένια μαρμελάδα (από thermomix) που μου προσέφεραν.
Ταχίνι με πορτοκάλι (πάρα πολύ νόστιμο σας λέω!!!) που αγόρασα.
Αλεύρι που φουσκώνει, αυγαλάκια, λαδάκι, βουτυράκι, ζάχαρη με στέβια, εσάνς πορτοκαλιού, βανίλια κρυσταλλική λίγη σπασμένη σοκολάτα (που είχαμε απόθεμα από τις ημέρες των γιορτών) και όλα έγιναν στα γρήγορα.
Ούτε καν φόρμα για κέικ δεν έβγαλα από το ντουλάπι. Ένα ταψάκι στρωμένο με βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί και σε 40 λεπτά είχα κάνει το σπίτι να μυρίζει συναρπαστικά.

Κέικ Πορτοκαλιού με σοκολάτα


Υλικά:
1 ποτήρι χυμό φρέσκου πορτοκαλιού,
ξύσμα από 2 μέτρια πορτοκάλια,
120 γραμ. ελαιόλαδο,
80 γραμ. λιωμένο βούτυρο,
1/2 ποτήρι ζάχαρη με στέβια,
2 κουταλιές ταχίνι με πορτοκάλι,
1/2 φλιτζάνι μαρμελάδα πορτοκάλι,
1/2 κουταλάκι βανίλια κρυσταλική,
4-5 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού,
3 μέτρια αυγά,
450 γραμ. αλεύρι αυτοδιογκούμενο,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
120 γραμ. σοκολάτα γάλακτος σε μικρά κομματάκια.

Στην συγκεκριμένη συνταγή δεν βγήκε ούτε φόρμα κέικ από το ντουλάπι, μα ούτε και μίξερ...
Με τον αυγοδάρτη χτύπησα τα υλικά μου μέσα σε βαθύ μπολ και με την σειρά που τα προαναφέρω κάνοντας την όλη διαδικασία πολύ-πολύ εύκολη και γρήγορη.


Μετά έστρωσα το βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί στο ταψί μου και με μια μαρίζ (πολύ ωραίο αξεσουάρ) πήρα όλο τον χυλό του κέικ μέσα από το μπολ.


Έψησα στους 180 βαθμούς με αέρα τα πρώτα 10 λεπτά και μετά χαμήλωσα την θερμοκρασία στους 170 για τα υπόλοιπα 20 λεπτά. Ρόδισε, μοσχομύρισε και ήταν πραγματικά απολαυστικό όταν συνόδευσε το απόγευμα του Σαββάτου μας, αλλά και το πρωινό της Κυριακής μας.
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα.

9.1.17

Κολοκυθομηλόπιτα της παγωνιάς...

Το κρύο καλά κρατεί...οπότε η πρώτη γευστική ανάρτηση της νέας χρονιά μια γλύκα την χρειάζεται!
Γλύκα φυσική και χωρίς πολλές θερμίδες καθώς ήδη έχουμε πάρει αρκετές... μέσα στο 15πενθήμερο των γιορτινών ημερών.

Η μεγάλη κολοκύθα που ήρθε από το χωριό του πεθερού περίμενε υπομονετικά πάνω από μήνα την σειρά της...
Την κόψαμε και την χωρίσαμε σε δύο (μη πω και τρία) σπίτια.
Το δικό μου μερτικό το βλέπετε πιο κάτω.


Αφού την παρέλαβα (κομμένη) την καθάρισα στην φλούδα μ' ένα βρεγμένο πανί.
Έστρωσα ένα ταψί με χαρτί ψησίματος την έβαλα μέσα (με την φλούδα στον πάτο) και την σκέπασα με αλουμινόχαρτο.
Την έψησα στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Όταν την έβγαλα την άφησα να κρυώσει και την έκοψα σε μεγάλες φέτες. Μετά σε κομμάτια τετράγωνα και την καθάρισα από την φλούδα. Αποθήκευσα σε σακούλες τροφίμων τρία πακέτα των 600 γραμ. και το τέταρτο μέρος το έκανα (μισό κολοκυθόσουπα με καρότα, πατάτα και μπαχαρικά) και το άλλο μισό, πίτα μαζί με ξινόμηλα).

Κολοκυθομηλόπιτα με φύλλο κρούστας


Γι' αυτήν την πίτα λοιπόν χρησιμοποίησα φόρμα με αποσπώμενο πάτο (για να βγει πιο όμορφη) και τα υλικά μου ήταν τα ακόλουθα:
300 γραμ. ελαφρώς ψημένη κολοκύθας και τριμμένη στη χοντρή πλευρά του τρίφτη (ρεντέ)
2 μεγάλα ξινόμηλα επίσης τριμμένα,
1/3 φλιτζανιού σιμιγδάλι ψιλό,
1/2 φλιτζάνι σταφίδες διάφορες (ξανθές και μαύρες)
1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα,
2,5 κουταλάκια κανέλα σκόνη,
1/5 κουταλάκι τριμμένο γαρύφαλλο,
1/5 κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,
1/5 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
4 κουταλιές σούπας καστανή ζάχαρη,
χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
250 γραμ. φύλλο κρούστας για γλυκά,
80 γραμ. λιωμένο βούτυρο αγελάδος.
Επιπλέον για το πασπάλισμα άχνη ζάχαρη και κανέλα.

Αφού έκανα όλη την διαδικασία με την κολοκύθα όπως την περιέγραψα πιο πάνω, τα κομμάτια που ήθελα για την πίτα τα έτριψα στον τρίφτη. Μαζί έτριψα και τα  δύο ξινόμηλα.
Κατόπιν τα ανακάτεψα με τον χυμό του πορτοκαλιού και το ξύσμα ενώ μέσα στο ίδιο σκεύος ανακάτεψα και όλα τα υπόλοιπα υλικά εκτός από τις 2 κουταλιές ζάχαρη (οι άλλες δύο μπήκαν στο μείγμα) και το λιωμένο βούτυρο.


Βουτύρωσα καλά την φόρμα μου και έστρωσα φύλλα βουτυρωμένα (κομμένο στη μέση το μεγάλο φύλλο μας δίνει δύο μικρότερα και έτσι τα ήθελα όλα) σταυρωτά.

Πάτος 4 φύλλα βουτυρωμένα και αμέσως μετά πασπάλισα την μισή κουταλιά ζάχαρης, άλλα 4 φύλλα κατόπιν όλο το μείγμα (κολοκύθας, μήλων, σταφίδες, καρύδια και μπαχαρικά) και πάλι 4 φύλλα βουτυρωμένα, ζάχαρη και πάλι 4 φύλλα βουτυρωμένα και πάλι ζάχαρη και τέλος άλλα 4 φύλλα βουτυρωμένα πάντα. Στην επιφάνεια όσο βούτυρο και ζάχαρη έμειναν.

Τέλος, χάραξα με κοφτερό μαχαίρι και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς για 25 περίπου λεπτά.



Μυρωδιά εξαιρετική με το βούτυρο και την κανέλα να υπερισχύουν, ενώ πρέπει να πω ότι την επόμενη μέρα εμένα μου φάνηκε ακόμη πιο αρωματική τούτη η πίτα.
Κόβετε κομμάτι πασπαλίζετε με έξτρα ζάχαρη άχνη και κανέλα και έχετε ένα πολύ ωραίο γλυκό.


Καλές δοκιμές αν την κάνετε και να ξέρετε πως συνοδεία μ' ένα ζεστό ρόφημα ή ακόμη κι' ένα ποτήρι γλυκό κόκκινο κρασί νομίζω πως θα έχετε εξαιρετικό "αντίδοτο" στην παγωνιά που επικρατεί.
Δύναμη σε όλες και όλους εύχομαι.

1.1.17

2017...


Έχουμε πάρει άραγε την σωστή κατεύθυνση;
Θα δούμε... σε 365 ημέρες από σήμερα!!


Ευτυχισμένο το 2017 για όλους μας.
Μακάρι οι όμορφες μέρες που θα κλείνει εντός του να είναι περισσότερες από αυτές που μπορούμε να αντέξουμε :-)))
Καλή Χρονιά.