Μια πολύ γευστική φοκάτσα

Οι ζύμες είναι από  τις πολύ αγαπημένες γεύσεις μέσα στο σπίτι μας, καθώς αποτελούν "εύκολη λύση" για ένα σνακ στο σχολείο είτε για ένα απογευματινό-βραδινό μετά τα διαβάσματα και κάθε τύπου δραστηριότητες.
Μια μικρή προετοιμασία χρειάζεται και ένας συνδυασμός που συνήθως "γεννιέται" στο μυαλό μου τις ώρες που είμαι σε αναμονή ή κάνω κάποια άλλη δουλειά που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αυτοσυγκέντρωση όπως το σιδέρωμα για παράδειγμα :-))

Έτσι μου "βγήκε" λοιπόν η ακόλουθη φοκάτσα (ή φοκάτσια για άλλους) καθώς δεν ήθελα αλλαντικά και σάλτσες για το βραδινό...

Ζυμαράκι, φρέσκα τοματίνια-βελανίδια, ρίγανη, παραρουνόσπορος (είχε προηγηθεί βέβαια επίσκεψη για προμήθειες στο μπαχαριτζίδικο της περιοχής μας και έτσι υπήρχε διαθέσιμος όταν τον θέλησα) λαδάκι, τυράκια...

Φοκάτσα με μπλε τυρί, φέτα, ντοματίνια και ρίγανη

Επί το έργον λοιπόν...
Για την ζύμη της χρειάστηκα:
450 γραμ. αλεύρι για όλες τι χρήσεις,
80 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό (3 κουταλιές της σούπας είναι περίπου)
350 γραμ. νερό,
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο και ελαφρώς χλιαρό,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
1/2 κουταλάκι ζάχαρη,
1,5 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη (ή θυμάρι)
1 κουταλάκι παπαρουνόσπορο,

Για την επικάλυψη της:
20-25 ντοματίνια βελανίδια (ή στρογγυλά αλλά όχι πολύ μεγάλα)
120 γραμ. μπλε τυρί,
80 γραμ. φέτα σκληρή,
1 κουταλάκι ρίγανη,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά (προαιρετικά)

Προσωπικά την ζύμη την ετοίμασα στον αρτοπαρεσκευαστή μου στο πρόγραμμα ζυμώματος με όλα τα υλικά μαζί.  Αν τώρα την κάνετε με το χέρι, θα ανακατέψετε αρχικά την μαγιά με το χλιαρό γάλα (προσοχή όχι ζεστό γιατί θα "καεί" η μαγιά και δεν θα φουσκώσει τη ζύμη). Μετά θα ανακατέψετε με όλα τα υπόλοιπα υλικά ενσωματώνοντας τελευταίο το σιμιγδάλι με το λάδι και θα δουλέψετε και πάλι για λίγο.
Το ζυμάρι δεν πρέπει να βγει πολύ σφιχτό. πρέπει να μοιάζει κάπως σαν αρκετά σφιχτός χυλός. Θα κολλάει δηλαδή κάπως στα χέρια γι' αυτό και τα λαδώνουμε αρκετά όταν τον απλώνουμε.

Μόλις είναι έτοιμο, το σκεπάζετε και το βάζετε σε ζεστό μέρος (ας πούμε τον φούρνο σας λίγο προθερμασμένο) για μία ώρα, για να φουσκώσει.

Στη συνέχεια και αφού μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά το ζυμάρι μου ήταν έτοιμο, έστρωσα σ' ένα τετράγωνο μεγάλο ταψί, αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και το ράντισα με ελαιόλαδο.
Με λαδωμένα χέρια το άπλωσα σε όλη την επιφάνεια και έστρωσα επίσης με λαδωμένα χέρια τη ζύμη μου σε όλη την επιφάνεια του ταψιού όσο πιο ομοιόμορφα γινόταν.

Πάνω στη ζύμη πασπάλισα πάλι ρίγανη και έβαλα τα ντοματίνια με αποστάσεις ίσες μεταξύ τους, πιέζοντας ελαφρώς μέσα στο ζυμάρι,
Από πάνω έτριψα με τα χέρια το μπλε τυρί και μετά τη φέτα. Στο σημείο αυτό αν θέλετε μπορείτε να πασπαλίσετε και με λίγη πάπρικα γλυκιά (προσωπικά δεν έβαλα και το σκέφτηκα μετά).

Έβαλα το ταψί πάλι σε ελαφρώς προθερμασμένο και σβηστό φούρνο, για μία ώρα, ώστε να ξαναφουσκώσει η ζύμη μου και μετά έψησα στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Μέχρι δηλαδή που είχε αρχίσει να ροδίζει η επιφάνεια της ζύμης και φυσικά είχαν μαλακώσει τα ντοματίνια και τα τυριά μου. Άφησα να κρυώσει για 10 λεπτά και έτοιμο προς κατανάλωση!

Περιττό να σας πω, πως έγινε ανάρπαστη τούτη η φοκάτσα.
Δεν έμεινε ούτε ψίχουλο για την επόμενη μέρα (όπως υπολόγιζα για κολατσιό στο σχολείο) και γι' αυτό πιστεύω πως θα άξιζε να την δοκιμάσετε.
Ο κόπος της  είναι ελάχιστος (πέρα ίσως από το ζύμωμα) και τα υλικά της είναι όλα πολύ αρμονικά συνδυασμένα.
Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε.