Πατάτες Γεμιστές

Τα γεμιστά παντώς είδους ομολογώ, πως είναι από τις πιο αγαπημένες φάσεις δημιουργίας μέσα στην κουζίνα μου. Γιατί κάθε φορά θέλω να ξεφεύγω από τα κλασσικά και να έχω δυνατότητα πειραματισμού με τα υλικά που έχω στην διάθεσή μου.
Χθες λοιπόν έσπαγα το κεφάλι μου, για να δω πως θα αξιοποίησω, τα άπειρα κιλά από πατάτες που αγόρασα σε μια κρίση καλής θέλησης από την λαϊκή μας προχθές, όταν ο μανάβης μου είπε: Κυρία 7 κιλά πατάτες 4 Euro, είναι προσφορά!
Στις προσφορές δεν λέμε ποτέ όχι (στους δύσκολους καιρούς που ζούμε) και έτσι του είπα: βάλτε τις.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτά πρέπει με κάποιον τρόπο να τις αξιοποιήσω όχι "πατατιάζοντας" τα διάφορα μαγειρέματά μου.
Δηλαδή βάζοντάς τες σαν συμπλήρωμα σε ότι φτιάχνω.
Αλλά να τις κάνω "αυτόνομο" φαγητό.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα χθες να κάνω γεμιστές πατατούλες!
Γεμιστές όμως με τί;
Kαι άρχισα να το ψάχνω, αποκλείοντας κάθε είδους ζυμαρικό, καθώς και τον κυμά.
Τα φιλέτα γλώσσας που είχα στην κατάψυξη μου έδωσαν την λύση.

Γεμιστές πατάτες με φιλέτο γλώσσας αρωματισμένη με μπόλικο άνηθο και όχι μόνον.

Για ένα μέτριο ταψί φούρνου, επέλεξα 8 πατάτες μετρίου μεγέθους.
Τις ξέπλυνα καλά και τις έβρασα με την φλούδα σε αλατισμένο νερό για 6-7 περίπου λεπτά.
Τις άφησα στην άκρη να κρυώσουν αφού προηγουμένως τις ξέπλυνα με κρύο νερό (για να ανακάψω και λίγο τον βρασμό).

Αφού κρύωσαν, τις άνοιξα κατά μήκος και τις άδειασα. Την ψύχα την κράτησα στην άκρη.

Ψεπάγωσα τα φιλέτα τα ξέπλυνα και τα "μάδησα" με τα χέρια, τα ανακάτεψα με την ψύχα της πατάτατας, που την έλιωσα ελαφρώς μ' ένα πιρούνι. Πρόσθεσα ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο καθώς και αρκετό ψιλοκομμένο άνηθο. Συμπλήρωσα το μείγμα με αλάτι, μαυροπίπερο φρεσκοτριμμένο και λίγο γλυκό κάρυ, καθώς και μια γενναία κουταλιά μουστάρδας.
Ανακάτεψα καλά να ενωθούν όλα τα υλικά με το μείγμα αυτό γέμισα τις πατατούλες μου.
Τις έβαλα στο ταψί και τις έλουσα με ελαιόλαδο χτυπημμένο στο multi μ' ένα ποτηράκι ούζο, λίγο ψιλοκομμένο άνηθο ακόμη και ελάχιστο αλάτι, προσθέτοντας τέλος στο ταψί και μισό ποτηράκι νερό.

Τις έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για κάτι περισσότερο από μισή ώρα, μέχρι να ροδίσει η επιφάνειά τους
Ωραίο γευστικώς το αποτέλεσμα και με πολύ άρωμα και πολύ εύκολο στην κατανάλωση από όλα τα μέλη της οικογένειας.
Νομίζω πως θα σας αρέσει.

Συναισθήματα Χαράς...για μια κυμαδόπιτα.

Η χαρά που παίρνω όταν φίλοι μου λένε καλά λόγια, για κεράσματα που τους προσφέρω, είναι μεγάλη. Φαντάζομαι το ίδιο συναίσθημα εισπράτετε και σεις όλες και όλοι που δημιουργείτε στις κουζίνες σας και μετά φιλεύετε με το "κάτι τις" σας, αγαπημένα πρόσωπα.
Λοιπόν σήμερα με πήρε τηλέφωνο μια αγαπημένη κυρία, να μου πει για το πόσο γευστικά ήταν τα όσα της πρόσφερα χθες το μεσημέρι που συναντηθήκαμε (ας το σημειώσουμε αυτό) έξω για φαγητό.

Το γλυκό κουταλιού σταφύλι (το οποίο φέτος έβρασα μέσα σε χυμό πορτοκαλιού, αντί για το λίγο νερό που χρειάζεται) μαζί με τα αμυγδαλάκια του και τα αρωματικά του (λουϊζα και βανίλια).
Το γεμιστό ψωμό-μπριός με μαρμελάδα κεράσι-σταφίδα και με άρωμα κανέλλας και γαρύφαλλου, που έφτιαξα για συνοδεία στο κεφαδάκι μας.
Και τέλος για την ανοιχτή κρεατόπιτα με αφράτη ζύμη.

Αυτήν την τελευταία θα σας περιγράψω. Είναι εύκολη- γρήγορη και όπως αποδείχτηκε νόστιμη συνταγή. Αν σας έχει περισσέψει κιμάς από μακαρόνια, ή αν έχετε ένα μεγάλο πακέτο κιμά από το οποίο θα προγραμματίζετε να κάνετε μπιφτέκια, κεφτεδάκια, σουτζουκάκια...το υπόλοιπο κάντε κιμά για μακαρόνια. Σκορδάκι, κρεμμυδάκι τσιγάρισμα. Μετά τον κιμά σας που θα τον εμπλουτίσετε με ψιλοκομμένη ντομάτα (χωρίς σπόρια και πολύ φλούδα παρακαλώ), καροτάκι ψιλοκομμένο, μαϊντανό, ντομάτα σάλτσας και τα μπαχαρικά που συνηθίζετε (εγώ βάζω κανέλλα ξύλο, μπαχάρι) αλάτι, πιπέρι και λίγη γλυκειά πάπρικα. Αφού γίνει ο κιμάς σας, αφήστε τον στην άκρη. Μην σας πω καλύτερα, ξεχάστε τον για την επομένη μέσα στο ψυγείο, γιατί κάπως καλύτερα μου κάθεται εμένα :-))

Πάμε τώρα στην παρασκευή της ζύμης.
300 -350 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φακελάκι μαγιά σκόνη,
αλάτι (κοφτό κουταλάκι του γλυκού)
λίγη ζάχαρη,
ρίγανη (1 κουταλάκι του γλυκού),
νεράκι ελαφρώς χλυαρό και λάδι (εδώ δουλεύω με το μάτι αλλά θα κάνω προσπάθεια να σας πω πως είναι περίπου μισό ποτήρι νερό και μισό ποτήρι λάδι σε αναλογία.

Σε λεκάνη δουλεύετε όλα τα πιο πάνω υλικά μέχρι να πάρετε μια εύπλαστη ζύμη.
Την αφήνετε σε μέρος ζεστό (κλασσικά, σε ελαφρώς ζεστό φούρνο) μέχρι να διπλασιάσει τον όγκο της για περίπου για 3/4 της ώρας.
Στην συνέχεια, λαδώνετε ένα μεγάλο ταψί φούρνου και ανοίγετε σε όλη του την επιφάνεια και τα πλαϊνά τοιχώματα, την ζύμη με τα χεράκια σας

Και πάμε για την γέμιση της κρεατόπιτας.
Πάνω από την ζύμη βάζετε σάλτσα ντομάτας (δική σας ή έτοιμη) την απλώνετε να πάει παντού.
Στην συνέχεια στρώνετε τον κιμά όσο πιο ομοιόμορφα μπορείτε.
Στην επιφάνεια του κιμά ρίχνετε τυρί μαλακό ψιλοκομμένο (της αρεσκείας σας). Προσωπικά έβαλα ένταμ και λίγο πικάντικο κασέρι.
Επάνω βάζετε φέτες φρέσκιας ντομάτας (που έχετε όμως προηγουμένως αφαιρέσει τον σπόρο-έχω μανία με το θέμα, γιατί αφήνει υγρά αρχικά και γιατί προσωπικά με ενοχλεί στο στομάχι).
Και τελειώνετε με τυρί ψιλοκομμένο. Το σύνολο του τυριού που χρησιμοποίησα ήταν κάπου 350 γραμμάρια.

Γυρίζετε την ζύμη από τα τοιχώματα προς τα μέσα και πάνω στο στρώμα της γέμισης και είστε έτοιμοι για φούρνο.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, πάνω-κάτω αντίσταση, για 3/4 της ώρας στους 190 και μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας σας. Την αφήνετε να κρυώσε ελαφρά και να τραβήξει γιατί διαφορετικά θα σας "διαλυθεί" στο κόψιμο.

Υ.Γ. η φωτογραφία μπήκε στο τέλος γιατί είναι από παλιότερες εποχές, εκείνες του HFL, απλώς σας την αναρτώ για να δείτε το σχήμα που θα πάρει η πίτα σας, όταν  γυρίσετε την ζύμη προς τα μέσα.
Καλοφάγωτη. Είμαι σχεδόν σίγουρη για το καλό του αποτελέσματος.

Εξωτικό, επετειακό κέρασμα

Τώρα ξέρω ότι θα αναρρωτηθείτε γιατί είναι επετειακό;
E! Ας το αφήσουμε να πλανάται στην ατμόσφαιρα ως μυστήριο.
Εσείς απολαύστε το ελαφρύ κερασματάκι (και το έκανα επίτηδες ελαφρύ, για να μην έχει πρόβλημα με καρδιολόγους πάλι ο φίλος Δημήτρης Τερζής).

Ένα γλυκάκι ψυγείου, ας το πούμε cheesh cake με εξωτικό άρωμα καρύδας (και όχι μόνον)!

Για μια μέτρια φόρμα, με αποσπώμενο πάτο, χρειαζόμαστε ένα πακέτο μπισκότα (όποιου είδους σας αρέσει ή έχετε διαθέσιμα) προσωπικά είχα πτι-μπερ, αλλά και μικρά με σοκολάτα. Προτίμησα τα δεύτερα γιατί... Γιατί έτσι, που λέει κι ο γιόκας μου.  Και στην ουσία χρησιμοποίησα 3 μικρά σακουλάκια, τα οποία και άλεσα στο multi, τα ανακάτεψα με λίγο βούτυρο και τα άπλωσα με την βοήθεια της πίσω πλευράς ενός κουταλιού, στον πάτο της φόρμας.

Έψησα για 5-6 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο το μείγμα μπισκότου και το άφησα να κρυώσει ενώ στο διάστημα αυτό έφτιαξα την κρέμα ψυγείου. Δεν μου πήρε περισσότερο από 5 - 6 λεπτά να την φτιάξω με τα ακόλουθα υλικά:

1 μεγάλο πακέτο τυρί κρέμα,
1 κεσεδάκι στραγγυστό 2%,
1 κουτί γάλα καρύδας,
3/4 ενός μεγάλου φλυτζανιού, ζάχαρη άχνη,
4 φύλλα ζελατίνας πιο το έβρεξα σε κρύο νερό και μετά τα διέλυσα σε λιγάκι ζεστό ποτό Badita (λικέρ καρύδας)
6 σταγόνες εσσάνς πικραμύδαλου.

Όλα τα πιο πάνω υλικά χτυπήθηκαν για 5 λεπτάκια με το μίξερ μέχρι να ενωθούν καλά. Με τελευταία την προσθήκη της ζελατίνας στο μείγμα μας και λίγο ακόμη χτύπημα. Η κρέμα αρκετά υγρή, στρώθηκε πάνω στο ψημένο μπισκότο και μπήκε στο ψυγείο για 5 περίπου ώρες (να σφύξει).
Στην συνέχεια διακοσμήθηκε με τριμμένη καρύδα, ανακατεμένη με αλεσμένο (στο multi) ανάλατο αμύγδαλο καθώς και λίγο ακόμη τριμμένο σοκολατένιο μπισκότο.

Cheese Cake: Καρύδας - Αμυγδάλου - Σοκολάτας 

Χρόνια μας πολλά και πάντα να είμαστε γεροί και ν' αντέχουμε...
Τα υπόλοιπα θα μας συναντήσουν από μόνα τους, στην πορεία της ζωής μας.

Οψώμεθα...

Διαβάζοντας σήμερα στο ηλεκτρονικό φύλλο των ΝΕΩΝ  ότι ζητείται να μπει " Φρένο στην επέκταση της Αθήνας με ταυτόχρονη Επιστροφή στις κατοικίες του Κέντρου για να αντιμετωπιστούν τα γκέτο" απλώς αναρρωτήθηκα για μια ακόμη φορά (τελευταίως το παθαίνω 3-4 φορές την μέρα...)
Σε τι χάλι πρέπει να φτιάσει πια το πολύπαθο κέντρο της Αθήνας για να αποφασίσουν οι αρχές να πάρουν κάποια μέτρα; 
Μαγαζιά ετών, που ήξερα ως μόνιμος κάτοικος κέντρου, να έχουν κλείσει εδώ και καιρό ή να ετοιμάζονται να κλείσουν με μισοάδεια ράφια και ανύπαρκτο πια προσωπικό.
Σπίτια - παλιές μονοκατοικίες να είναι πια εύκολη "λεία" μόνον για υψηλά βαλάντια. 
Διαμερίσματα μεγάλα (γιατί στις παλιές πολυκατοικίες του κέντρου τέτοια είναι, και όχι τα σύγχρονα κλουβιά που φτιάχνονται και καλά με πολυτελή κατά τ' άλλα χαρακτηριστικά τους)  να είναι εγκαταλελειμένα ή να έχουν νοικιαστεί υποτιποδώς σε αλλοδαπούς.  
Στην καλύτερη δε, των περιπτώσεων να έχουν πουληθεί με χαμηλό τίμημα για να μπορέσουν οι ιδιοκτήτες τους να τα "διώξουν" από πάνω τους. 
Καθημερινά οι δρόμοι γεμάτοι "γεγονότα" που δημιουργούν οι όποιες συμμορίες αλλοδαπών. 
Το να θέλεις να πας βόλτα μέσα σε κάποιο από τα ελάχιστα άλση ή πάρκα, να είναι το προσωπικό ρίσκο του καθενός που θα το αποφασίσει... 
Τα έρμα τα ράκη των χρηστών ναρκωτικών, να είναι καθημερινή εικόνα στην Ομόνοια και τα πέριξ, χωρίς πια να γίνεται τίποτε γι' αυτούς. 
Οι εκδιδόμενες αλλοδαπές να την "πέφτουν" κανονικά στους άρρενες πεζούς, χωρίς φραγμούς και όρια.
Τα σκουπίδια και η βρωμιά των δρόμων να είναι μόνιμη εικόνα στα μάτια όλων μας, μέχρι που την συνηθίσαμε ως "αισθητική" και "εικαστική" παρέμβαση!
Οι εικόνες από την πόλη του κυρίου Προκόπη Δούκα, τα περιγράφουν όλα αυτά, πολύ καλύτερα από εμένα (ζητώ την άδειά σας κύριε Δούκα για τούτο το link).

Κάπου για όλα όμως πρέπει να υπάρχει κι' ένα τέλος. 

Ένας "πάτος" βρε αδελφέ, πρέπει να υπάρχει και σε τούτο το βαρέλι...

Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά τα πράγματα... 

Λέτε να τον πιάσαμε (τον πάτο εννοώ);

Και να αποφασίστηκε να γίνει κάτι από αυτούς που έχουν και κατέχουν την εξουσία, ενώ ταυτόχρονα έχουν και το μαχαίρι για να τρώνε το πεπόνι που εμείς τους προσφέρουμε (στις κατά τετραετία επαναλαμβανόμενες εκλογές: Βουλευτικές και Δημοτικές).

Οψώμεθα.

Υ.Γ. Η εικόνα της οδού Ερμού καθώς νυχτώνει, δανεισμένη από το διαδίκτυο.

Μπανανό-μπουγάτσα η εύκολη

Το Σαββατοκυριακάτικο γλυκό μας ήταν έμπνευση της στιγμής και αξιοποϊήση υλικών που έπρεπε να καταναλωθούν άμεσα. Και μιλάω για τις μπανάνες (που μου έχουν γίνει άγχος το τελευταίο διάστημα, αφού ψωνίζω αρκετές γιατί τις τρώνε και τα δυό αγόρια μου, αλλά πάντα ωριμάζουν γρήγορα - ήταν και η ζέστη των ημερών βλέπετε).
Είχα κατά  νου τις διάφορες εκδοχές για γλυκειά πατσαβουρόπιτα, πορτοκαλόπιτα, γρήγορη μπουγάτσα της Κικής  και είπα να φτιάξω έναν γρήγορο συνδυασμό.
Βγήκε λοιπόν μια γρήγορη μπουγάτσα μπανάνας, άκρως αρωματική και απολαυστική σας διαβεβαιώ.

Υλικά
7-8 πολύ ώριμες μπανάνες
χυμός από ένα λεμόνι
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
2 αυγά
2 κουταλιές σιμιγδάλι ψηλό
χυμός από 3 πορτοκάλια μέτρια
1/2 κουταλάκι κοφτό κρυσταλλική βανίλια
ελάχιστο νεράκι.
Και τέλος ένα πακέτο φύλλο κρούστας και βούτυρο όσο χρειαστεί για το άλλειμά τους.

Καθαρίζουμε και λιώνουμε τις ώριμες μπανάνες σε βαθύ μπόλ, με την βοήθεια ενός πιρουνιού.
Τις ανακατεύουμε με τον χυμό λεμονιού άμεσα για να μην μας μαυρίσουν.
Στην συνέχεια μέσα σ' αυτό το μείγμα ρίχνουμε το ζαχαρούχο, τα αυγά, τον χυμό από τα πορτοκάλια, την βανίλια και το σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε πολύ καλά με το πηρούνι για να ενωθούν όλα τα υλικά
Σίγουρα θα έχει ξεμείνει λίγο ζαχαρούχο στο κουτάκι, οπότε εδώ συμπληρώνουμε με το ελάχιστο νεράκι και το μείγμα το ρίχνουμε στην κρέμα μπανάνας και λοιπόν υλικών που φτιάξαμε πιο πριν.

Σε βουτυρομένο ταψί φούρνου τώρα βάζουμε  ένα - ένα τα φύλλα, αφού προηγουμένως τα έχουμε καλά βουτυρώσει επίσης. Τα σουρώνουμε - τσαλακώνουμε σχηματίζοντας "πλισεδάκι". Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία με τα φύλλα, τα περιχύνουμε με την κρέμα μπανάνας-ζαχαρούχου και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 - 190 βαθμούς) για 40 περίπου λεπτά μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια της μπανανο-μπουγάτσας.
Αφήνετε λίγο κρυώσει, πασπαλίζετε με άχνη και κανέλλα ανακατεμένες στον αχνό-ρίχτη (εάν έχετε) αλλιώς συμβατικά με το σουρωτηράκι σας και καλή απόλαυση :-)

Τραχανο-συνοδεία στα καλαμαράκια

Όπως έγραψα και στο προηγούμενο post μου η "κουζινοθεραπεία" της Τετάρτης περιελάμβανε και το πιάτο "καλαμαράκια με τραχανά".
Δεν θεωρώ πως ήταν καμμία καινοτομία στην γεύση και μάλιστα φοβόμουν ιδιαιτέρως το αποτέλεσμα που θα προέκυπτε, αλλά τελικά μάλλον ήταν ωραίο, χορταστικό και γευστικό για τα ταλαιπωρημένα μας στομάχια!

Ο τραχανάς φέτος είχε την τιμητική του.
Στις διακοπές μας πήγαμε και στο χωριό του πεθερού, οπότε οι επισκέψεις σε συγγενικά σπίτια ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Και πέσαμε στην περίοδο που όλες οι παλιές καλό-νοικοκυρές έφτιαχναν τα σπιτικά ζυμαρικά τους. Χυλοπίτες, τραχανάδες, λαζανάκια.
Έτσι είχαμε και εμείς οι "πρωτευουσιάνοι" τα τυχερά μας.
Και επειδή το παιδάκι μας είναι μικρό, θεωρούν όλες αυτές οι γιαγιάδες ότι ο τραχανάς είναι απολύτως θρεπτικός για ένα μικρό παιδί.
Μωρέ αυτές δίκιο έχουν.
Αλλά άντε να πείσω εγώ τον Θ. ότι ο τραχανάς είναι πιο νόστιμος από μια σοκολάτα!
Αστειεύσαι μαμά (!) είναι το λιγότερο που θα μου πει το τρίχρονο.

Πάντως εμένα ο τραχανάς μου αρέσει ως φαγητό.
Όχι ως πρωϊνό που τον συνήθιζαν οι παλαιότεροι. Ως υλικό μέσα στο πιάτο μου. Που μπορεί να είναι: τραχανάς σε ντοματόσουπα,
τραχανάς με μελιτζάνες (αγαπημένο φαγητό της μιας δικής μου πατρίδας, το Τσιρίγο),
τραχανάς μέσα στην χορτόπιτα  για να δώσει γεύση και να τραβήξει τα υγρά,
ή τραχανάς με φέτα  σε πίτα, όπως έγραψε την παραδοσιακή συνταγή ο blogger Tobias.

Αλλά τούτη την φορά, τον σκέφτηκα επειδή το ζουμάκι από τα καλαμάρια μου ήταν αρκετό και δεν θέλησα να το πετάξω. Σκέφτηκα θα χυλώσει και ας ελπίσουμε ότι θα δέσει γευστικά και ότι θα το φάνε και όλοι άλλοι...
Λοιπόν το έφαγαν. Δοκίμασε και η πεθερά γιατί της φάνηκε περίεργο πως το είχα συνδυάσει και έζησαν αυτοί καλά κι' εγώ καλύτερα!

Δοκιμάστε το λοιπόν φίλες και φίλοι. Κι' αν τύχει να έχετε και ξυνόχοντρο νομίζω πως θα σας αρέσει το ιδιαίτερο άρωμα του. Προϋπόθεση να μην είστε δύσκολοι όπως η φίλη η Κική (από την Μικρή Κουζίνα) με τον τραχανά και να ανοίξετε τους γευστικούς ορίζοντες με τις παραδοσιακές μας γεύσεις.

Ένα μεγάλο πακέτο κατεψυγμένα καλαμάρια που θα τα καθαρίσετε φυσικά, προηγουμένως.
Σε βαθύ κατσαρόλα-τηγάνι θα ρίξετε ελαιόλαδο και θα σοτάρετε ένα μεγάλο ψιλοκομμένο κρεμμύδι.
Μόλις το κρεμμύδι αρχίζει να γυαλίζει, ρίχνετε μέσα τα καλαμάρια, τα γυρίζετε μια-δυό φορές με ξύλινη κουτάλα για να σοταριστούν μαζί και στην συνέχεια προσθέτετε ένα φλυτζάνι χυμό ντομάτας, πιπέρι, πάπρικα (από ένα κοφτό κουταλάκι) και ένα ποτηράκι κρασιού νερό και μισό ποτηράκι κρασί.

Αφήνετε τα καλαμάρια να μαγειρεύτουν  για 20 λεπτά περίπου και έπειτα ρίχνετε μπόλικο ψιλοκομμένο άνηθο και το αλατάκι (δεν βάζω πολύ στα φαγητά μου γενικώς), αφήνετε λίγο να βράσει και στην συνέχεια ρίχνετε ένα φλυτζάνι τραχανά, που τον ανακατεύετε συχνά - πυκνά για να μην σας κολλήσει. Ίσως χρειαστεί να ρίξετε λίγο νεράκι ακόμη. Μόλις αρχίσει το φαγητό να χυλώνει, κλείνετε την φωτιά για να ψηθεί με το υπόλοιπο της θερμοκρασίας του.
Όταν κρυώσει ελαφρώς είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.
Τρώγεται άνετα και την επομένη με ελάχιστο ζέσταμα.

Σίγουρα το φαγητό αυτό "σηκώνει" και προσθήκες, αλλά εγώ σας έγραψα την απλή βασική συνταγή που έκανα στα γρήγορα.
Καλημέρα εύχομαι και Καλό Σαββατοκύριακο, καλά πως πέρασε έτσι τούτη η εβδομάδα!

Η ιδέα της Χρύσας, που έγινε κέϊκ μπανάνας

Χθες καθώς είχα λίγο χρόνο παραπάνω μπήκα σε πολλά μπλοκόσπιτα (περισσότερα από άλλες μέρες) και συνάντησα μια συνταγή για μικρά κεκάκια με σταφύλι στο blog της Κουζινοθεραπείας (μου αρέσει ο τίτλος του Blog σου πάρα πολύ Χρύσα).
Όπως λέει και ένας γνωστός "τσιγκλίστηκα".
Γιατί φτιάχνονται γρήγορα και χωρίς να ανακατέψεις πολλά τσουμπλέκια μέσα στην κουζίνα.
Εξαιρετική λοιπόν ιδέα για ένα γρήγορο κεκάκι που θα συντρόφευε το πρωϊνό. Και καθώς η μέρα ήταν κουραστική και με πολύ τρέξιμο, ήταν κι' ένας ωραίος τρόπος να ολοκληρώσω κι' εγώ την χθεσινή μου κουζινοθεραπεία.

Θεραπεία που περιελάμβανε : καλαμαράκια με σάλτσα εμπλουτισμένη με τραχανά (να δω το μεσημέρι τι φαγητό θα είναι αυτό).  Τάρτα με τέσσερα τυριά και μωρά κολοκυθάκια. Και τέλος τα κεκάκια της Χρύσας, που ωστόσο έγιναν λίγο διαφορετικά.
Βγήκα απο την κουζίνα μου γύρω στις 10 το βράδυ δηλαδή...

Η διαφορετικότητα στα κεκάκια της Χρύσας είχε να κάνει με το γεγονός ότι εγώ, έχω πάρα-πολλές μπανάνες που ωριμάζουν τόσο γρήγορα οι  άτιμες, κι' ας τις αγοράζω καταπράσινες, είπα λοιπόν να βάλω μπανάνα μέσα, αντί για σταφύλι.

Έτσι χρησιμοποιήσα τα βασικά συστατικά της συνταγής με μικρές παραλλαγές για δύο φόρμες μακρόστενες για κέϊκς. Η πρώτη έμεινε στο σπίτι. Η δεύτερη ήρθε στο γραφείο για να γλυκαθούν και τα εδώ "παιδιά" μου, μιας και τελευταίως περνάμε αρκετά δύσκολα.

Τα υλικά που χρησιμοποίηση ήταν:
1 γιαούρτι total 2%,
3 μικρά αυγά,
3/4 από ένα φλυτζάνι ελαιόλαδο,
1 φλυτζάνι φρέσκο γάλα,
3/4 από ένα φλυτζάνι ζάχαρη άσπρη,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,
4 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα ροδάκινο-κορόμηλο (που είχα φτιάξει τον προηγούμενο μήνα και με περίμενε καρτερικά στο ψυγείο).
4 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις (δεν είχα από αυτό που φουσκώνει μόνο του)
χυμό από ένα μέτριο λεμόνι
και 3 μεγάλες μπανάνες κομμένες σε ροδέλλες.

Όπως έλεγε και η φίλη Χρύσα, βάζουμε όλα τα υλικά σ' ένα μπολ και τα ανακατεύουμε πολύ καλά μ' ένα κουτάλι μέχρι να πάρουμε έναν πηχτό χυλό κέϊκ. Αυτό ήταν και το σημείο που προσωπικά μου έκανε "κλικ".  Το έπραξα λοιπόν, με την σειρά που αναφέρονται τα υλικά. Κι' αφού μοίρασα τον χυλό σε δύο μακρόστενες φόρμες για κέϊκ, που προηγουμένως είχα λαδώσει και ελαφρώς αλευρώσει, έβαλα μέσα τις ροδόλλες μπανάνας που είχα βρέξει με τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Τις έσπρωχνα μέσα στον χυλό δημιουργώντας ένα ωραίο σύνολο σαν μωσαϊκό.

Τα κέϊκς ψήθηκαν σε προσθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά (κατά τα γνωστά). Κρύωσαν. Και σήμερα το πρωϊ ήταν έτοιμα προς κατανάλωση με την γαργαλιστική μυρωδιά τους.
Ευχαριστώ πολύ Χρύσα, για την ωραία ιδέα.

Λεμονάτα Cookies

Και επειδή είπαμε πως έπεται συνέχεια (την περίμενε και Big Mama, όπως μου έγραψε στο προηγούμενο post) και πολλές φίλες μπήκαν στο πρωϊνό μας club με την ίδια συνήθεια, να σας γράψω την χθεσιν-βράδινη τελευταία δημιουργία.
Αρωματική και μυρωδάτη, αλλά χωρίς φωτογραφία αυτήν την φορά, γιατί δεν είχα χρόνο ούτε "ωχ" να κάνω μετά και το καθάρισμα της κουζίνας.
Συγχωρήστε με.
Και δοκιμάστε και τούτην την συνταγούλα, νομίζω πως θα σας αρέσει το ίδιο, ενώ τα μπισκότα αυτά δένουν πολύ ωραία και με αρωματικό τσάϊ όχι, μόνον καφέ.

Μπισκότα Λεμονιού

Τα υλικά:
1 και μισό φλυτζάνι ζάχαρη άσπρη (η συνταγή λέει 2, αλλά υπάρχει ένα άλλο υλικό που θα αναφέρω πιο κάτω και το οποίο προσθέτει έξτρα γλύκα)
1 φλυτζάνι λιωμένο βούτυρο (έβαλα μισό φυτικό και μισό γάλακτος για περισσότερο άρωμα)
2 μέτρια αυγά,
χυμό και ξύσμα απο ένα μεγάλο λεμόνι,
1/2 κουταλάκι κρυσταλλικής βανίλιας,
1 φλυτζάνι ζαχαρούχο γάλα (επειδή  η συνταγή αναφέρει sweet milk, δεν ήξερα εάν μιλούσε για ζαχαρούχο, εγώ αυτό πάντως έβαλα)
1 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι σόδα
και τέλος, 2 με 3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Χτυπάμε καλά το βούτυρο και την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν και στην συνέχεια ρίχνουμε ένα ένα τ' αυγά
Προσθέτουμε το ξύσμα, το ζαχαρούχο, το μπέϊκιν πάουντερ και ανακατεύουμε.
Τμηματικά ρίχνουμε αλεύρι και ανακατεύουμε.
Στην φάση αυτή διαλύουμε την σόδα μέσα στον χυμό του λεμονιού και το ρίχνουμε στο μείγμα των προηγούμενων υλικών. Προσθέτουμε πια αλεύρι με το μάτι (λίγο) μέχρι ο χυλός μας να μην είναι ούτε πολύ ρευστός ούτε πολύ αραιός.

Μοιράζουμε το μείγμα σε ταψιά στρωμένα με χαρτί φούρνου και με την βοήθεια ενός κουταλιού, τα πιέζουμε να πλατύνουν. Στο κέντρο στάζουμε δυό σταγόνες μαρμελάδας λεμόνι (ή πορτοκάλι εάν δεν υπάρχει διαθέσιμο λεμόνι). Αλλιώς αφήστε τα έτσι και ετοιμάστε ένα γλάσσο λεμονιού, όπου θα στολίσετε με τον δικό σας τρόπο στο τέλος.

Ψήνουμε για 10-12 λεπτά, σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180 Βαθμούς με αέρα (πάντα ανάλογα με τον φούρνο).
Τα αφήνουμε να κρυώσουν ...και είναι έτοιμα για το καφεδάκι σας.
Καλή απόλαυση σας εύχομαι, καθώς και ένα ξεκούραστο και χαλαρωτικό Σαββατοκύριακο.

Πρωϊνή τελετουργία...

Κάθε πρωί, για να ξεκινήσει καλά η μέρα μου πρέπει να έχω οπωσδήποτε τον δικό μου προσωπικό χρόνο.
Δεν είναι πολύς, 6-7 λεπτά περίπου.
Δεν ζητάω τίποτε δηλαδή :-)) αν σκεφτείτε ότι το πρωϊνό μου ξεκινά κάπου στις 6.00 π.μ. και Θεού θέλοντος σταματώ να κάνω οτιδήποτε γύρω στις 11.00 το βράδυ!
Από τα 1.440 λεπτά που έχει ένα πλήρες 24ώρο, εγώ θέλω 6-7 αποκλειστικά και μόνον για μένα!
Εάν τύχει κάτι να πάει "στραβά" σ' αυτόν τον χρόνο, με τσακίζει, με γεμίζει νεύρα και δεν είναι εύκολο μετά να τα καταπολεμήσω όπως πρέπει. 

Αυτά λοιπόν, είναι τα λεπτά που απολαμβάνω τον πρωϊνό ελληνικό (σκέτο) καφέ μου σε μεγάλη κούπα, παρέα με μπόλικο φρέσκο γάλα και συνοδευμένο με κουλουράκια, μπισκοτάκια ή παξιμαδάκια... τα οποία και "παπαριάζω" μέσα στο ρόφημά μου.
Είναι συνήθεια ετών και δεν κόβεται με τίποτε ότι κι' αν μου λέτε.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της τελετουργίας, πολύ συχνά φτιάχνω μόνη μου μπισκοτάκια με πιο σκληρή ή μαλακή υφή, κουλουράκια αρωματικά σε διάφορα σχήματα κα σχέδια. Αγοράζω και παξιμαδάκια γλυκανίσου, μιας και μόνη μου δεν έχει τύχει να φτιάξω ποτέ, ανάλογα με το αν θα βρεθώ κοντά στον φούρνο που φτιάχνει τα πιο αγαπημένα μου σε γεύση.

Πρόσφατα λοιπόν, απέκτησα ένα βιβλίο (στην αγγλική γλώσσα) που είναι με σκληρό εξώφυλλο και μικρό μέγεθος (μισό Α4) που περιέχει σχεδόν 500 συνταγές για τέτοια καλούδια (έχει μέσα βέβαια και συνταγές για κέϊκς και ψωμάκια) αλλά το τι περιέχει για μπισκότα και κουλούρια, δεν λέγεται.
Θα χρειαστώ τσουβάλια με αλεύρια, για να τα δοκιμάσω να τα φτιάξω όλα. Και δεν θέλω να σκέφτομαι το τι θα δείχνει μετά η ζυγαριά μας  :-((

Όμως τελικά, χθες υπέκυψα και σε μισή ώρα μέσα έφτιαξα την πρώτη πολύ γρήγορη συνταγή για μαλακά μπισκότα, που προσάρμοσα στα δικά μου δεδομένα.

Μπισκότα αμυγδάλου με μέλι.

Για 30 τεμάχια χρειάστηκαν:
2,5 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι σόδα,
1 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ,
1 φλυτζάνι αμύγδαλο με την φλούδα (αλεσμένο στο multi),
1 αυγό,
4 κουταλιές ελαιόλαδο (η συνταγή δίνει βούτυρο λιωμένο)
4 κουταλιές γάλα,
4 κουταλιές μέλι,
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη,

5-6 σταγόνες βανίλια εσσάνς,

και τέλος τον χυμό από 2  μέτρια πορτοκάλια.(δική μου προσθήκη γιατί ο χυλός μου φάνηκε πολύ σφυχτός και δεν είχα άδικο τελικά).

Η εκτέλεση πολύ απλή. Ανακατεύουμε τα τέσσερα πρώτα υλικά μέσα σε μια λεκάνη μ' ένα μεγάλο κουτάλι. Στην συνέχεια ρίχνουμε το αυγό και όλα τα υπόλοιπα υλικά με την σειρά. Με γρήγορες κινήσεις ανακατεύουμε για να εννωθούν καλά όλα τα υλικά μας και με το ίδιο κουτάλι μοιράζουμε ομοιόμορφες κουταλιές στα ταψιά (γιατί θα χρειαστούν 2-3 ) που έχουμε προηγουμένως ντύσει με χαρτί φούρνου. Ψήνουμε για 10 λεπτά σε καλά προθερμασμένο φούρνο. Εαν δε, ο φούρνος ψήνει ταυτόχρονα πολλά ταψιά έχουμε επιτύχει εξοικονόμηση χρόνου και ενέργειας.

Σε 20 λεπτά με μισή ώρα το πολύ η όλη διαδικασία έχει τελειώσει. (Να σημειώσουμε εδώ, μετά από την παρατήρηση του Ανώνυμου/της Ανώνυμης αναγνώστη/αναγνώστριας, ότι το ψήσιμο γίνεται στους 170-180 βαθμούς με αέρα και πάντα ανάλογα με τον φούρνο).

Αφήνουμε να κρυώσουν ελαφρά και είναι έτοιμα προς κατανάλωση.
Μαλακά, μυρωδάτα και αφράτα και όχι ιδιαιτέρως γλυκά.

Η συνταγή σηκώνει φυσικά παραλλαγές, αλλά έπεται συνέχεια.

Pesto Πράσινης Πιπεριάς-κρέας πολύ μαλακό-εξαιρετικά αρωματικές πατάτες

Έχοντας αλλάξει εδώ και 3 μηνές η δυνατότητα χρήσης και χώνεψης του στομάχου,  του κατά κύριον λόγο καταναλωτή κρέατος της οικογενείας μας, έχουμε εκ' των πραγμάτων προσαρμόσει τις συνταγές μας στις διατροφικές νέες του συνήθειες.
Δεν γίνεται αλλιώς :-)
Έτσι λοιπόν το Σάββατο που μας πέρασε στο εξοχικό και μετά από ένα πολύ ωραίο μπάνιο στην θάλασσα (που προφανώς ήταν το τελευταίο τούτης της σαιζόν) οι πολύ μαλακές (έτσι κι' αλλιώς) χοιρινές μπριζόλες λαιμού, έγιναν ακόμη μαλακότερες.
Τόσο που έφαγε σχεδόν μια ολόκληρη και ο κανακάρης μου - που το κρέας δεν το γλωσσιάζει!

5 μέτριες μπριζόλες λαιμού αφού ξεπλύθηκαν, στρώθηκαν πάνω σ' ένα στρώμα από 3 μέτριες (προς το μεγάλο) πατάτες κομμένες στρογγυλές ροδέλες, που με την σειρά τους είχαν στρωθεί σε ταψί καλυμμένο με χαρτί ψησίματος.

Αλατίστηκαν, πασπαλίστηκαν με πιπέρι, κάρυ γλυκό, σκόρδο σε σκόνη καθώς και το ξύσμα από δύο βιολογικά λεμόνια. Στην συνέχεια καλύφθηκαν από ένα pesto πράσινης πιπεριάς, χυμού λεμονιού, ελαιόλαδου, θυμαριού, ρίγανης και λίγου ψιλοκομμένου μαϊντανού. Το pesto κάλυψε καλά τις μπριζόλες και τις πατάτες, αλλά μέσα στο ταψί προκειμένου να ψηθούν καλά οι πατάτες προστέθηκαν υγρά : κρασί (περίπου μισό ποτήριου του νερού) 1/4 ποτηριού νερό και λίγο ελαιόλαδο ακόμη.

Μετά απο μία ώρα και 15 λεπτά είχαμε τις πιο μαλακές και αρωματισμένες μπριζόλες των τελευταίων 2 ετών! Ψημένες στους 200 Βαθμούς με τον εσωτερικό αέρα φούρνου.

Για το pesto πράσινης πιπεριάς χρησιμοποίησα:
1 μεγάλη πράσινη πιπεριά,
1 και 1/2 χυμό λεμονιού.
1/2 κουτ. θυμάρι αποξηραμένο
1/2 κουτ. ρίγανη
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό.
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Γλυκός πειρασμός-πειραματισμός με άρωμα πορτοκαλιού

Ορισμένες φορές, απορώ με τον εαυτό μου το ομολογώ.
Και δεν είναι λίγες βέβαια, αρκετές είναι, αλλά το γεγονός παραμένει, ότι δηλαδή απορώ...
Πώς είναι δυνατόν κάποιες συνταγές που για πολλούς είναι εύκολες και νόστιμες και τις κάνουν συχνά, εγώ να μην τις έχω φτιάξει ποτέ στα όσα χρόνια καταγίνομαι με την κουζίνα.
Εντάξει δεν είναι και πάρα πολλά αφού όταν έμενα στο πατρικό μου δεν έμπαινα και τόσο συχνά στην κουζίνα!

Ωστόσο με τις δροσιές που μας βρήκαν η διάθεση για μαγεροτσουκαλίσματα ξαναγύρισε, όπως και μια διάθεση για γλυκά που μας έχει πιάσει οικογενειακώς εδώ και μια εβδομάδα (προσωπικά την έχω συνέχεια βέβαια).  Έτσι λοιπόν χθες πήρα αμπάριζα και βγήκα. Είδα τις συνταγές έχω σε εκκρεμότητα εδώ και καιρό προς δοκιμή καθώς και τα διαθέσιμα υλικά σε ντουλάπια και ψυγείο και κατέληξα στην πορτοκαλόπιτα.

Ως βασική συνταγή χρησιμοποίησα αυτήν που βρήκα στις Συνταγές της Παρέας (από πέρσι τον χειμώνα την είχα στην άκρη) και εύγε στην κυρία που την έχει αναρτήσει, αλλά εγώ έκανα κάποιες αλλαγές σύμφωνα με τα διαθέσιμα υλικά και κέφια.  Έτσι δεν χρησιμοποιήσα γιαούρτι 2% αλλά στραγγιστό που είχα, αραιωμένο μ' ένα ποτηράκι κρασιού γάλα φρέσκο.
Καλαμποκέλαιο δεν χρησιμοποιώ, αλλά και το ελαιόλαδο για την περίπτωση αυτή μου φαινόταν βαρύ. Χρησιμοποίησα λοιπόν φυτικό βούτυρο λιωμένο, καθώς και λίγο ελαιόλαδo στο ζάρωμα των φύλλων. Επίσης μαζί με το ξύσμα από δύο βιολογικά πορτοκάλια, έβαλα και 3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού. Και η ζάχαρή μου ήταν σκούρα.

 Έτσι τα υλικά που χρησιμοποιήθηκα ήταν τα ακόλουθα:
1 πακέτο φύλλο κρούστας,
1 κεσεδάκι γιαούρτι στργγιστό,
1 ποτηράκι κρασιού γάλα φρέσκο,
4 μικρά αυγά (από τις κότες του χωριού του πεθερού)
1 κεσεδάκι λιωμένο φυτικό βούτυρο,
1 φλυτζάνι σκούρα ζαχαρη,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
ξύσμα από δύο πορτοκάλια βιολογικά,
και 3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού.

Για το σιρόπι τώρα:
1 μισό ποτήρια νερό,
1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού (από αυτά που χρησιμοποιήσα για το ξύσμα)
1 σφηνάκι κονιάκ,
2 ποτήρια σκούρα ζάχαρη (την οποία προτιμώ γιατί δίνει ένα άρωμα καραμέλας στα σιρόπια γενικά)
1 ξυλάκι κανέλλα,
3 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού.

Βάζουμε όλα τα υλικά σ' ένα βαθύ μπολ, εκτός από το φύλλο και το ελαιόλαδο, και τα χτυπάμε με το μίξερ ή τον αυγοδάρτη μέχρι να ενωθούν καλά.  Στην συνέχεια το πακέτο του φύλλου το κόβουμε στα τέσσερα και με τα δάχτυλά μας το τσαλακώνουμε και το κόβουμε κομματάκια ρίχνοντας το μέσα στο μείγμα της κρέμας. Κάθε φορά που μαζεύεται μια καλή ποσότητα φύλλου ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και συνεχίζουμε το ανακάτευμα μέχρι να τελειώσει όλο το φύλλο. Στρώνουμε το μείγμα σε λαδωμένο μέτριο ταψί φούρνου και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει, για περίπου 40 λεπτά, στους 180-200 βαθμούς.

Στο διάστημα αυτό δένουμε και το σιρόπι, το οποίο αφήνουμε να χλυάνει και το σιροπιάζουμε την πορτοκαλόπιτα μας όταν τη βγάλουμε πια από τον φούρνο και αφού προηγουμένως την χαράξουμε.
Συνοδεύεται ωραία με το παγωτό. Είχαμε διαθέσιμο καϊμάκι.
Αλλά και κρύο την επόμενη μέρα που το έχω φέρει στο γραφείο για κέρασμα έχει τιμηθεί δεόντως από τους συναδέλφους.
Γλυκές καλημέρες σε όλους και καλή επάνοδο στις κουζίνες σας.