25.6.13

Κοτόπουλο χωριάτικο = χωριάτικη κοτόπιτα

Τα αυθεντικά χωριάτικα κοτόπουλα είναι αυτό που λένε "πτηνά" από σπίτι!
Πραγματικά ξέρεις από που προέρχονται, ειδικά όταν μιλάμε για συγγενικό σπίτι.
To θέμα είναι ότι συνήθως είναι "σκληρούτσικα" στην αίσθηση και θέλουν φυσικά ειδική μεταχείριση στο μαγείρεμά τους.
Έτσι, με ειδική μεταχείριση δηλαδή, αποφάσισα να συμπεριφερθώ κι' εγώ, σ' αυτό που έφτασε στα χέρια μου, ως πεσκέσι από το πεθεροχώρι.
Ψητό σίγουρα, δεν γίνεται. Βραστό όμως με λαχανικά και να κάνεις μετά το ζουμάκι του μια ωραία σούπα, η επιτυχία είναι σίγουρη. Έλα όμως ,που με τις σούπες και μέσα στην ζέστη, εμείς καλά δεν θα έλεγα πως τα πηγαίνουμε...
Ο κύβος ερρίφθει, καθώς έπρεπε να έχουμε ένα ακόμη εορταστικό έδεσμα για την μέρα των γενεθλίων που πλέον μας άφησε πίσω της.

Κοτόπιτα, με όλα της τα καλά!


Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Έβρασα το κοτόπουλο (περίπου 1.200 γραμμάρια ήταν) σε νεράκι εμπλουτισμένο με το χυμό ενός μεγάλου λεμονιού και χωρίς καθόλου αλάτι, για 2 ώρες περίπου (μιλάμε για χωριάτικο κοτόπουλο, όχι αυτά του εμπορίου ή του χασάπη σας).
Ξάφρισα, όταν έβγαλε αφρούς σχετικά σκούρους,
Το βράσιμο φυσικά μπορεί να το πραγματοποιηθεί από την προηγούμενη μέρα και να το αφήσει κανείς να κρυώσει ώστε να μπορέσει μετά να το ξεψαχνίσει αφαιρώντας κόκαλα και πέτσα, όπως έκανα εγώ τουλάχιστον.
Τον ζωμό θα μπορούσα να τον κρατήσω για άλλη χρήση, ή να βράσω μέσα σ' αυτόν τα κρεμμύδια μου, όπως θα δείτε πιο κάτω. Αλλά αποφάσισα να μην το κάνω, φοβούμενη λίγο το αποτέλεσμα στην γεύση της πίτας.

Στην συνέχεια έκοψα τα κομμάτια κοτόπουλου με τα δάχτυλά (ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ψαλίδι) σε μικρότερα κομμάτια και τα έβαλα σ' ένα τάπερ, στο ψυγείο μου..

Την επόμενη μέρα μπήκα στη λογική της ετοιμασίας της χωριάτικης κοτόπιτας.
Αν είστε προκομμένες νοικοκυρές και τα πάτε καλά με το άνοιγμα φύλλου, ανοίγετε το δικό σας φυλλαράκι. Αλλιώς θα πάτε στην  αγορά έτοιμου χωριάτικου φύλλου κρούστας για πίττες (όπως έκανα κι' εγώ).


Για την γέμιση τώρα, που αυτή έχει άλλωστε και το στρατηγικό ρόλο στη συγκεκριμένη πίτα, χρησιμοποίησα:
2 μεγάλα κρεμμύδια κομμένα σε χοντρά κομμάτια.
2 φλιτζάνια (του τσαγιού) νερό,
1 φλιτζάνι (του τσαγιού) γάλα φρέσκο,
3 κουταλιές του σούπας κόρν φλάουερ,
1 μεγάλο καρότο τριμμένο,
1 ματσάκι φρέσκο άνηθο ψιλοκομμένο,
1 κουταλιά σούπας αποξηραμένο δυόσμο,
4 αυγά,
αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο από μισό κουταλάκι.
1.5 κούπα τριμμένο τυρί γραβιέρα ή κεφαλοτύρι όχι πολύ αλμυρό,
3-4 κουταλιές σουσάμι,
και 8 φέτες  μεγάλες μπέϊκον.

Σε κατσαρόλα έβαλα τα κομμένα κρεμμύδια να βράσουν μαζί με το νερό μέχρι να μαλακώσουν πολύ και να λιώνουν αν τα τσιμπήσουμε μ' ένα πιρούνι.
Μέσα στο ζουμί αυτό, έριξα το κρύο γάλα στο οποίο προηγουμένως θα είχα διαλύσει το κόρν φλάουερ και ανακάτεψα τα υλικά μεταξύ τους.
Κατόπιν πρόσθεσα και το τεμαχισμένο κοτόπουλο..
Συμπληρωματικά ήρθαν μέσα στο μείγμα μου:  το τριμμένο καρότο, ο άνηθος, ο δυόσμος, το αλάτι,  το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο.
Έβγαλα τη κατσαρόλα από την φωτιά κι άφησα το μείγμα να κρυώσει λίγο.
Μετά το εμπλούτισα με τα αυγά χτυπημένα καθώς και το τριμμένο τυρί.
Η γέμιση  είναι έτοιμη.


Σε καλά λαδωμένο ταψί έστρωσα πλέον τα φύλλα, αφού το καθένα προηγουμένως το είχα περάσει με λίγο ελαιόλαδο και το είχα πασπαλίσει με σουσάμι.

Σημείωση 1η: στην περίπτωση που χρησιμοποιήσετε έτοιμο χωριάτικο φύλλο κρούστας, θα μοιράσατε την ποσότητα στα δύο.
Τα μισά δηλαδή για το κάτω μέρος της πίτας καλύπτοντας ομοιόμορφα το ταψί σας και τα άλλα μισά στην πάνω πλευρά, πάντα λαδώνοντας τα και πασπαλίζοντας πάντα με λίγο σουσάμι.
Το σουσάμι θα δώσει πρόσθετη γεύση σ' αυτήν την εξαιρετική πίτα.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-190 βαθμούς με αέρα ή μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.

Σημείωση 2η:  το ψήσιμο εξαρτάται πάντα από τις δυνατότητες του φούρνου μας. Θα την ψήσετε εκεί που εσείς συνήθως ψήνετε τις πίτες (σε αέρα ή με αντιστάσεις πάνω και κάτω).
Την έβγαλα από τον φούρνο. Άφησα λιγάκι να σταθεί και να κρυώσει και έτοιμη για σερβίρισμα!

Είναι πλήρες γεύμα μαζί με μια πράσινη σαλάτα για συνοδεία.
Φαγώθηκε εξίσου καλά και την επόμενη μέρα σε θερμοκρασία δωματίου :-)))
Η όλη "βαβούρα" είναι απλώς στο ξεψάχνισμα και στο τεμάχισμα του πτηνού.
Καλή σας απόλαυση, εάν αποφασίσετε να την φτιάξετε.

20.6.13

Να φυσήξω ή να μην φυσήξω;

Να φυσά ο βοριάς...
Nα φυσά ο νοτιάς...
Να φυσά ο Λεβάντες και ο Σιρόκος και εσύ να σκέφτεσαι ... αν πρέπει να φυσήξεις για να σβήσεις ένα τόσο δα, μικρό κεράκι;
E, άμα το κεράκι σου προσθέτει κι' άλλον χρόνο στην πλάτη, σίγουρα το πράγμα την θέλει την σκέψη του... ειδικά από μια ηλικία και ύστερα :-)))
Να φυσήξω ή να μην φυσήξω;  Ιδού η απορία.....

Όπως και να έχει όμως...Happy Birthday to me, φίλες και φίλοι.

Υγεία να έχω επιθυμώ και αμέσως μετά Δύναμη Ψυχής για να αντέξω όλα όσα θα φέρουν τα χρόνια που έχουν προδιαγράψει για μένα οι Μοίρες που ήρθαν πάνω από την κούνια μου, όπως λένε και στα παραμύθια.

Κέρασμα κεκάκι σοκολατένιο. 
Αυτό που μας παρουσίασε πριν λίγες μέρες η αγαπημένη φίλη blogger Ερμιόνη.
Ευχαριστώ σε, καλή μου για την ιδέα, που  μου ήρθε ομολογουμένως "κουτί"!!!
Από την πρώτη στιγμή μου έκανε κλικ, όπως σου έγραψα και να η απόδειξη της εφαρμογής του.
Το μόνο που προσωπικά άλλαξα (γιατί ως γνωστόν το μικρόβιο της αλχημείας κυλά στο αίμα μου) ήταν λιγάκι η γέμιση.

Ενώ, το στόλισα και μ' ένα γλάσσο λεμονιού και αστερο-λουλουδάκια για να το κάνω εορταστικό.


Ακολουθείστε την συνταγή όπως την περιγράφει η Ερμιόνη.
Αλλιώς ως εναλλακτική σας προτείνω το τυρί κρέμα να το ανακατέψετε με μαρμελάδα λεμόνι, τέτοια σε υφή που να φαίνεται λιγάκι η φλούδα του λεμονιού, αφαιρώντας τελείως την ζάχαρη της αρχικής εκδοχής.
Και τέλος, αντί για μπισκότα Oreo που προσωπικά δεν διέθετα, βάλτε κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα γκοφρετίνια αλεσμένα.
Στην δικιά μου έκδοση ήταν τα 8 κομμάτια  Derbi, αυτά με την καρύδα και τους κόκκους ρυζιού, όπου η καρύδα συνδυάστηκε πολύ ωραία με το λεμόνι της μαρμελάδας αλλά και την σοκολατένια υφή του κέϊκ.
Όταν το κεκάκι είχε κρυώσει, ετοίμασα ένα ελαφρύ γλάσσο λεμονιού με μια κούπα ζάχαρη άχνη, χυμό και ξύσμα από ένα λεμόνι και μια κουταλιά του γλυκού βούτυρο ζεσταμένο.


Πέρασα την επιφάνεια του κέϊκ και στην συνέχεια το στόλισα
Καιιιιιιιιιι  ... Φούυυυυυυυυυυ.... με τη μια στο ένα κεράκι, που πήρε την θέση του για να μας θυμίσει την επέτειο.
Χρόνια Πολλά σε μένα, αλλά και σε όποιον άλλο συνάνθρωπο έχει σήμερα τα γεννέθλειά του.

Υ.Γ. να σας πω ότι μέσα στην κρέμα που γεμίζει τούτο το κέϊκ, σίγουρα έχετε την δυνατότητα να αυτοσχεδιάσετε με γεύσεις που σας αρέσουν, έτσι τουλάχιστον το σκέφτομαι εγώ για την επόμενη φορά...

17.6.13

Τάρτα, η απολαυστική!

Δεν θα σας γράψω πρόλογο, δεν θα σας γράψω και επίλογο... μιας και σε αυτή τη φάση τα λόγια  είναι περιττά και καθώς το μόνο που ήθελα ήταν ένα γρήγορο βραδινό φαγάκι.
Κατέληξα στην λύση της τάρτας για να αξιοποιήσω κάτι τυράκια που ήθελα να "καταναλώσω"  έγκαιρα.
Τα πράγματα εύκολα, απλώς διαμορφώθηκαν κάπως διαφορετικά με τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν και είχαν ως αποτέλεσμα μια τάρτα τυριών (και όχι μόνον τελικά..) πολύ απολαυστική.


Για την βάση της τάρτας:
2 κούπες γεμάτες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1/2 κούπα αλεύρι καλαμποκιού,
1 μέτριο αυγό,
4 κουταλιές ελαιόλαδο,
3 κουταλιές βούτυρο αγελάδος,
1/2 κουταλιά βούτυρο γάλακτος (αυτό χρησιμοποιήθηκε για να δώσει άρωμα στην ζύμη και σαφώς κάνει την διαφορά)
λίγο αλάτι.

Για την γέμιση
300 γραμ. τυρί τύπου Edam (προσωπικά έβαλα αυτό με τις μεγάλες τρύπες που είναι αγαπημένο του μικρού μας ποντικιού, γιατί είναι και πιο γλυκό στην γεύση) τριμμένο.
100 γραμ. τσένταρ ψιλοκομμένο,
80 γραμ. κασέρι,
2 μέτρια αυγά,
5 κουταλιές της σούπας γιαούρτι στραγγιστό 2% λιπαρά (που ήταν διαθέσιμο)
3 φέτες μπέϊκον ψιλοκομμένο,
1/2 κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο.

Και για το ντεκόρ
Φέτες από μισό κολοκυθάκι λεπτές σε πάχος,
Κομμάτια ντομάτας μόνον την σάρκα και χωρίς σπόρους.
Και πασπάλισα την επιφάνεια της τάρτας με καπνιστή πάπρικα.


Αρχικά ετοίμασα την ζύμη μου. Έστρωσα την ταρτιέρα με χαρτί ψησίματος και μοντάρισσα επάνω την ζύμη,  Την τρύπησα σε όλη την επιφάνεια μ' ένα πιρούνι και την έβαλα στο ψυγείο για μιάμιση ώρα.

Την έβγαλα και την έψησα μόνη της σε προθερμασμένο φούρνο (καθώς προηγουμένως) είχα φουρνίσει μερικά μπισκότα, στους 170 βαθμούς για 6-7 λεπτά.
Την έβγαλα και έστρωσα σε όλη την επιφάνειά της, την γέμιση που στο ενδιάμεσο είχα ετοιμάσει ανακατεύοντας όλα μου τα υλικά

Στην επιφάνεια έβαλα τις φέτες κολοκυθιού και τα κομμάτια ντομάτας.
Πασπάλισα με την καπνιστή πάπρικα και την έβαλα πάλι για ψήσιμο.
Περίπου 25 λεπτά μέχρι να φουσκώσει και να ροδίσει η επιφάνεια της.
Έτοιμη.
Την άφησα να κρυώσει λίγο και κατόπιν κόπηκε σε μερίδες.


Υ.Γ. το ένα από τα δύο τυριά μπορείτε να το αντικαταστήσετε με κάτι πιο πικάντικο και αλμυρό, για να μην σας φανεί ενδεχομένως "γλυκό" το αποτέλεσμα, όπως  συνέβει με τον μεγάλο άντρα της οικογένειας. Ο μικρός πάντως, τα πήγε μια χαρά μαζί της :-)) καθώς του αρέσει άλλωστε ιδιαίτερα αυτό το τυρί, όπως κι' εγώ άλλωστε.
Δοκιμάστε την, τολμώ να προτείνω και σας εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα και ένα ωραίο καλοκαίρι καθώς φαίνεται πως αποφάσισε να έρθει πια...

14.6.13

Ένα διαφορετικό ταμπουλέ

Το ταμπουλέ είναι μια σαλάτα που πολύ αγαπούν στις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Προσωπικά το γεύτηκα πρώτη φορά πριν χρόνια σε μαγαζί με Λιβανέζο ιδιοκτήτη, στη Λευκωσία.
Με είχε πραγματικά ευχαριστήσει η γεύση της και η δροσιά της καθώς είχα πέσει και σε υψηλές θερμοκρασίες στο ταξίδι μου στην Κύπρο.
Από τότε το έφτιαξα κάποιες φορές κι' εγώ στο σπίτι και όντως κάθε φορά η γεύση του μου προσφέρει πάντα την ίδια δροσερή αίσθηση.

Προχθές όμως αποφάσισα να πειραματιστώ μαζί του και τελικά οδηγήθηκα σε άλλα μονοπάτια.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, πάντως εμένα μου άρεσε πολύ και αυτό το πείραμα, γι' αυτό και σας το γράφω.

Ζεστό Ταμπουλέ Ρεβυθιών


Χρησιμοποίησα:
250 γραμμάρια ρεθύθια χωρίς την φλούδα,
2 κούπες νερό,
3-4 κουταλιές ελαιόλαδο,
1/2 κούπα πλιγούρι χοντρό,
1 κουταλιά σούπας αποξηραμένο δυόσμο,
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1/2 κουταλάκι κάρυ,
1/3 κουταλάκι κουρκουμά,
1 ποτηράκι κρασιού, λευκό κρασί.

Μούλιασα τα ρεβύθια από το πρωί σε νερό και με την επιστροφή μου στο σπίτι τα έβαλα με τις δύο κούπες νερό και το λάδι για να βράσουν.
Στα 20 λεπτά  βρασμού τους, έριξα μέσα το πλιγούρι, τον δυόσμο, το αλάτι, το κάρυ, τον κουρκουμά και ανακάτεψα καλά. Μετά από 8 λεπτά περίπου και με συχνό ανακάτεμα, έριξα και το λευκό κρασί.
Συνέχισα το βράσιμο, μέχρι να φουσκώσει το πλιγούρι και να διακρίνεται μέσα στο μείγμα και έσβησα την φωτιά.


Το άφησα να ηρεμήσει και να τραβήξει όλο το ζουμάκι του.
Έτοιμο για σερβίρισμα με μερικές ακόμη προσθήκες ως προς την συνδυαστική παρουσίαση του πιάτου, για να το κάνει πιο "γαργαλιστικό" στο μάτι.
Και αυτές ήταν:
Πιπεριά Φλωρίνης έτοιμη ψημένη, κομμένη σε μεγάλες φέτες, που μετά κόπηκε με το πιρούνι μέσα στο πιάτο του καθενός.
Ψιλοκομμένα αγγουράκια τουρσί, καθώς και μερικά ακόμη φρέσκα φύλλα δυόσμου.
Να σημειώσω ότι ο δυόσμος εδώ έπαιξε σημαντικό ρόλο, καθώς όπως θα δείτε στα υλικά δεν περιλαμβάνεται ο καθιερωμένος μαϊντανός .
Αρτήθηκε όλο το πιάτο μια ελαφριά σως βινεγκρέτ με: ελαιόλαδο, λεμονάκι και μουστάρδα και έτοιμο προς κατανάλωση.


Επίσης μπορεί να προστεθεί ψιλοκομμένη ντομάτα και φρέσκο αγγουράκι, που το έκανα σε δεύτερη φάση, για να την μεταμορφώσω ακόμη περισσότερο σε φρέσκια σαλάτα, την ερχόμενη μέρα στο γραφείο...
Ένας ακόμη ωραίος τρόπος για να σερβίρετε ρεβύθια σαλάτα, που μπορεί τελικά να φαγωθούν και ως  κυρίως πιάτο :-))
Καλή σας απόλαυση και Καλό Σαββατοκύριακο να σας ευχηθώ.

11.6.13

Τετραγωνίσαμε το καλτσόνε...

Τι είναι αυτό μαμά, που ψήνεις;
Είναι γλυκό;
Ναι, γλυκό είναι.
Και πως το λένε;
Το λένε...
Πως;
Και τώρα σπάσε εσύ το κεφάλι σου, να δεις τι θα πεις, γι' αυτό που ψήνεις.
Ε - και τότε σου έρχεται η "φλασιά"!
Το λένε, καλτσόνε.
Πώωωως;  Καλτσόνε;  Τι έχει μέσα;  Και γιατί έχει το όνομα της κάλτσας;
Τις κάλτσες τις φοράμε, δεν τις ψήνουμε στον φούρνο....

Και οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις πέφτουν σαν το χαλάζι, αλλά όλες από το ίδιο στόμα!
Πόσο μπορεί ν' αντέξει μια έρμη κουρασμένη μάνα, βραδάκι εκεί κατά τις 8.00 μετά από σχεδόν 10 ώρες δουλειάς, συν τα πήγαινε-έλα.
Μην απαντήσετε...
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσπάθεια, αλλά να... είναι που ξέρω από πρώτο χέρι :-))) την απάντηση!

Ωστόσο το καλτσόνε  που μου ήρθε σαν φλας εκείνη την στιγμήείναι αγαπημένη λιχουδιά για μικρούς και μεγάλους.
Τέλειο (με κάθε γέμιση και κυρίως στην αλμυρή εκδοχή του) είναι η σκέψη που όλοι κάνουμε όταν ακούσουμε τούτο το όνομα.
Άλλο που εγώ τώρα, φλασσάροντας πάντα, κάθισα και το τετραγώνισα ή καλύτερα θα έπρεπε να πω, ότι το "παραλληλογράμμισα " και  μάλιστα  χωρίς ζύμη αφού είχα διαθέσιμη σφολιάτα  :-)))
Αλλά το κυριότερο είναι,  ότι το έκανα γλυκό επιδόρπιο!!!
Και όπως καλά καταλαβαίνετε, γλυκό ήθελα εκείνη την ώρα και δεν ήξερα που να ξεσπάσω...για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Καλτσόνε φρούτων με σοκολάτα γάλακτος


Τα υλικά που χρησιμοποίησα ήταν σύμφωνα με την διαθεσιμότητα αλλά και την έμπνευση της στιγμής.
Μιλάμε για:
1 μεγάλη μπανάνα κομμένη σε ροδέλες,
4 αχλάδια κομμένα σε μικρούς κύβους,
2 μεγάλες κουταλιές αποξηραμένα cranberries,
1,5 κουταλιά ζάχαρη,
1,5 κουταλιά κόρν φλάουερ,
1/5 κοφτό κουταλάκι βανίλιας κρυσταλικής
χυμό από μισό λεμόνι,
4 μεγάλες μπάρες σοκολάτα γάλακτος,
1 φύλλο σφολιάτας.


Έπλυνα και καθάρισα τα φρούτα μου.
Τα έκοψα σε ροδέλες και κύβους μέσα σε βαθύ μπολ.
Τα ράντισα με τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Στην συνέχεια έριξα τη ζάχαρη, τη βανίλια και το κόρν φλάουερ.
Ανακάτεψα καλά μέσα στο μπολ.


Έβαλα το φύλλο της σφολιάτας πάνω σε χαρτί ψησίματος, για να με διευκολύνει και για την μεταφορά στο ταψί μου, και να για να ψηθεί πιο εύκολα. Στην ουσία του αφαίρεσα την πλαστική μεμβράνη συσκευασίας και το "τουμπάρισα" πάνω στο χαρτί ψησίματος.
Το έκαψα σε δύο μέρη, αλλά το ένα ελαφρώς μεγαλύτερο όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.
Αυτό είναι χρήσιμο για να "κλείσει" σωστά η τετράγωνη πίτα μας, και είναι ωραίο tip και για άλλες παρόμοιες κατασκευές.


Έστρωσα τα φρούτα στο κέντρο του. Από πάνω έβαλα τις μπάρες σοκολάτας και κάλυψα με το δεύτερο μικρότερο κομμάτι. Γύρισα τις άκρες προς τα μέσα ώστε να δημιουργήσω φάκελο και  μ' ένα πιρούνι τρύπησα σ' όλη την επιφάνεια για να αποφύγω το μενομερές φούσκωμα της σφολιάτας μου.


Έψησα με αέρα στους 180 βαθμούς, αφού προηγουμένως είχα καλά προθερμάνει τον φούρνο μου, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια, για περίπου 20 λεπτά.  Έσβησα τον φούρνο.
Έβγαλα το φρουτένιο, τετράγωνο, καλτσόνε μου να κρυώσει ελαφρώς και ήταν πια έτοιμο για κατανάλωση.


Μελωμένο, αρωματικό και με σοκολάτα. 
Πασπαλισμένο με άχνη και λίγη κανέλα ή και σκέτο είναι ένα  επιδόρπιο που μάλλον δεν του λείπει τίποτε και μπορεί να καλύψει την ανάγκη σας για γλυκό, ανά πάσα στιγμή. 
Ενώ το ζεστό και τραγανό φύλλο πασπαλισμένο με την άχνη,  μπούκωσε μερικά στοματάκια, για να σταματήσουν να ρωτάνε και να απαντάνε, μόνα τους!
Καλή σας απόλαυση.
Εμείς πάει πια το φάγαμε όλο...

9.6.13

Μπυρένια Κοπανάκια

Με έπιασε το καλοκαίρι και  άρχισα να "δυσκολεύομαι" με τους συνδυασμούς φαγητών.
Αν βάλετε δε και τον αμείλικτο χρόνο, που εξακολουθεί να με πιέζει, λες και πρόκειται να καταφέρει κάτι περισσότερο από τα όσα κάνω :-))) ως συμπέρασμα έχετε: το ότι η καθημερινή μαγειρική μου έχει πάει για διακοπές ήδη.
Και πως  τα φαγάκια και τα γλυκάκια (γιατί και χωρίς αυτά δεν κάνουμε) που κατασκευάζονται πια, γίνονται με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια.
Τα φαγητά λοιπόν στον φούρνο, είναι αυτής ακριβώς της λογικής.
Η μικρότερη δυνατή "προσπάθεια", αλλά με επιθυμητό γευστικό αποτέλεσμα.
Σας παρουσιάζω λοιπόν ένα τέτοιο πιάτο και ελπίζω εάν το δοκιμάσετε να αρέσει και σ' εσάς, όπως έγινε μ' εμάς.

Μπυρένια Κοπανάκια



8-10 κοπανάκια κοτόπουλου
2  μέτριου μεγέθους στρογγυλά κολοκυθάκια (ή κανονικά)
2  μεγάλα καρότα,
1 μικρό ματσάκι άνηθο,
1 κοφτό κουταλάκι σκόνη κάρυ,
1 κοφτό κουταλάκι σκόνη κύμινο,
1 κοφτό κουταλάκι  αλάτι,
1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο πιπέρι,
1/3 κοφτό κουταλάκι σκόνη σκόρδου,
3/4 από ένα κουτάκι μπύρα  ξανθή  ή μαύρη,
3-4 κουταλιές ελαιόλαδο.

Έπλυνα καλά τα λαχανικά μου και τα καθάρισα.
Τα στρογγυλά κολοκυθάκια τα έκοψα σε μισοφέγγαρα και τα καρότα σε ροδέλες.
 Έπλυνα καλά και τα κοπανάκια και τα άφησα να στραγγίξουν.
Μέσα σε βαθύ πυρέξ αράδιασα τα κοπανάκια και ανάμεσα τους έβαλα τα λαχανικά μου.
Τα πασπάλισα μ' όλα μου τα μπαχαρικά..
Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως το κύμινο και το κάρυ δένουν εξαιρετικά με τα καρότα και γι' αυτό τα επέλεξα.
Στη συνέχεια τα "έλουσα" με την μπύρα και το λάδι και μπήκαν στον φούρνο.
Μαγειρεύτηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα για 45 λεπτά, ενώ στο ενδιάμεσα γύρισα 2 φορές τα μπουτάκια και από την άλλη τους πλευρά, για να ροδίσουν ομοιόμορφα.

Το φαγητό άρεσε σε μικρούς και μεγάλους, άσε που το τετράποδο είχε ξεροσταλιάσει  εμπρός στην πόρτα του φούρνου μήπως και είχε κανένα τυχερό, καθ' όλη την διάρκεια μαγειρέματος.
Δοκιμάστε τα.
Έχω την αίσθηση πως θα με δικαιώσετε.

Υ.Γ. μην βάλετε περισσότερα υγρά μιας και τα λαχανικά θα βγάλουν τα δικά τους. Καλή σας απόλαυση και με το καλό στη νέα εβδομάδα που ξεκινά.

2.6.13

Καπνιστός κορμός....με γαϊς τυρί.

Μια πίτα, ή αν το θέλετε ένα  κεϊκ διαφορετικό από τα καθιερωμένα.
Αλμυρό, πικάντικο και  με άρωμα καπνιστού τυριού ή αλλιώς άρωμα Πόντου. 
Πείτε το εσείς όπως θέλετε...
Προσωπικά απλώς θα βεβαιώσω το εξαιρετικό της γεύσης καθώς και το γρήγορο της παρασκευής του.

Καπνιστός  Κορμός με γαϊς τυρί.


 250 γραμ. καπνιστό Γαϊς τυρί, (στο link θα βρείτε αρκετές πληροφορίες για τα Ποντιακά τυριά και όχι μόνον).
100 γραμ. ανθότυρο.
1 μικρό σουτζούκι (για το πικάντικο της γεύσης).
5 αυγά μέτρια βραστά, κομμένα σε ροδέλες.
1 μεγάλη κόκκινη και σφιχτή ντομάτα, επίσης σε ψιλές ροδέλες και χωρίς τους σπόρους.
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι πρόβειο.
3-4 κουταλιές γάλα.
8-10 φύλλα κρούστας.
και ελαιόλαδο.

Τρίβουμε το γαϊς τυρί στο χοντρό μέρος του τρίφτη ή το αλέθουμε στο multi,
To ίδιο κάνουμε και με το σουτζούκι, αφού του αφαιρέσουμε την εξωτερική του μεμβράνη.
Λιώνουμε το ανθότυρο μ’ ένα πιρούνι και όλα μαζί τα πιο πάνω τα βάζουμε σε ένα βαθύ μπολ.
Ανακατεύουμε καλά, αφού προσθέσουμε μέσα στο μείγμα το γιαούρτι και το γάλα.
Προσοχή δεν ρίχνουμε καθόλου αλάτι και κανένα άλλο μπαχαρικό. Έχουμε ήδη αρκετά πικάντικα πράγματα μέσα στην γέμισή και το ανθότυρο μπήκε για να ισορροπήσει το αποτέλεσμα αλλά και να δώσει την σχετική υγρασία με την υφή του.

Χρειαζόμαστε μακρόστενη φόρμα του κεϊκ, την οποία αλείφουμε με ελαιόλαδο καλά στο πάτο και τα τοιχώματα.


Κόβουμε τα φύλλα κρούστας στη μέση. 
Στρώνουμε τα κομμένα μισά φύλλα, αλειμμένα  πάντα με ελαιόλαδο, έτσι που να ντύσουμε όλη τη φόρμα (και στα πλαϊνά της) 6-7 κομμάτια.
Βάζουμε μείγμα από τα τυριά και το γιαούρτι. 
Από πάνω στρώνουμε φέτες αυγού σε όλη την επιφάνεια και μετά φέτες ντομάτας.
Συνεχίζουμε με το υπόλοιπο μείγμα τυριού-γιαουρτιού. 
Φέτες αυγού και πάλι ντομάτα.
Τελειώνουμε με τα υπόλοιπα φύλλα πάντα αλειμμένα με ελαιόλαδο, καλύπτοντας τη γέμισή μας.
Γυρίζουμε και τα φύλλα που περισσεύουν στα πλαϊνά προς το κέντρο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για μισή ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια του κεϊκ.


Το βγάζουμε από τον φούρνο, αφήνουμε να σταθεί λίγο και το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα σερβιρίσματος.  
Εξαιρετική επιλογή ακόμη και για κυρίως φαγητό, μαζί με μια ωραία και δροσερή πράσινη σαλάτα.
Υ.Γ. εάν δεν σας είναι εύκολο να βρείτε το καπνιστό γαϊς τυρί, ένα αντίστοιχο καπνιστό όπως το Μετσοβόνε  ή κάποιο άλλο που γνωρίζετε εσείς, αλλά να έχει έντονη την γεύση καπνιστού μπορεί να δώσει εξίσου ωραίο γευστικό αποτέλεσμα.
Καλή σας απόλαυση.
Καλό Μήνα και καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι μας.