30.9.16

Crumble Εποχής

Μήλα = μηλόπιτα !
Παραδοσιακή ή μη σε: μορφή κέικ , μορφή πίταςμορφή τάρτας, με ζύμη σπιτική ή μικρά πιτάκια  με έτοιμη ζύμη, σαφώς ακαταμάχητη γλυκιά επιλογή για σπιτικό γλυκό.

Αλλά εδώ που τα λέμε και τα κάπως πιο "ξενόφερτα" εδέσματα με την μορφή του crumble, που περιέχουν μήλο είναι εξίσου νόστιμα αν τους δώσεις την προσοχή που τους αξίζει.
Άσε, που γίνονται και πιο γρήγορα με υλικά που είναι σχεδόν πάντα διαθέσιμα αν είσαι κλασσικός γλυκατζής, όπως η αφεντιά μου :-))

Οπότε για ελάτε να δοκιμάσουμε... ένα cruble που έφτιαξα με μήλα αλλά και με μια πιο "εξωτική" πινελιά όπως τα κατεψυγμένα βατόμουρα (ελληνικής παραγωγής) που βρήκα στο SM.

Crumble (κράμπλ) με μήλα, βατόμουρα και αμύγδαλα



Υλικά για μια κλασσική ταρτιέρα
Για την γέμιση:
3 μεγάλα μήλα (και διαφορετικά μεταξύ τους ως είδη)
κομμένα σε κύβους,
150 γραμ. βατόμουρα κατεψυγμένα
(ή και περισσότερο αν σας αρέσει η γεύση τους)
χυμό από 1//2 πορτοκάλι και 1/2 λεμόνι,
1 κουταλιά σούπας μαύρη μαλακή ζάχαρη,
1,5 κουταλιά σούπας κορν φλάουερ,
1,5 κουτάλακι υγρό εσσάνς βανίλιας
1/3 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη.

Σε μια βαθιά λεκάνη έβαλα για το Crubmle:
70 γραμ. βούτυρο αγελάδος ανάλατο κομμένο σε κύβους (αν θέλετε μια νηστίσιμη εκδοχή αντί για βούτυρο χρησιμοποιήστε ανάλογη ποσότητα μαργαρίνης)
3/4 φλιτζανιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3/4 φλιτζανιού νιφάδες βρώμης,
3/4/ φλιτζανιού αλεσμένη αμυγδαλόψυχα,
3/4 φλιτζανιού μαύρη  μαλακή ζάχαρη,
1/5 κουταλάκι κανέλα σκόνη.

Ανακάτεψα πολύ καλά με τα δάχτυλα (μέσα στην λεκάνη) όλα τα υλικά του κράμπλ.

Σ' ένα άλλο μπολ ανακάτεψα τα κομμένα μήλα με το χυμό από τα εσπεριδοειδή, τα βατόμουρα, το κορν φλάουερ και το υγρό εσάνς βανίλιας.

Σε πολύ καλά βουτυρωμένη κλασσική ταρτιέρα έστρωσα το μισό μείγμα του κράμπλ, χωρίς απαραίτητα να καλυφθεί ομοιόμορφα όλος ο πάτος της.



Από πάνω έβαλα τα φρούτα ως δεύτερη στρώση, απλώνοντας ώστε να μοιραστούν ομοιόμορφα και τέλος σκέπασα με το υπόλοιπο μείγμα κράμπλ πατώντας του ελαφρώς μ' ένα κουτάλι.



Έψησα σε προσθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά, μέχρι που ροδοψήθηκε η επιφάνεια και φυσικά μοσχομύρισε το σπίτι...μέχρι και το τέλος του δρόμου μπορώ να σας πω :-))


Φαγώθηκε σκέτο από εμένα, αλλά και με λίγο από το ξεχασμένο παγωτό βανίλια στο ψυγείο έγινε εξαιρετικός συνδυασμός για το σερβίρισμα προς τους υπόλοιπους αποδέκτες :-))


Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε να το φτιάξετε,απλώς στο σημείο αυτό, να σημειώσω ότι όταν είναι ζεστούτσικο και φρέσκο είναι σαφώς πολύ καλύτερο από ότι αν παγώσει ή μείνει για την επόμενη μέρα.
Οπότε κατανάλωση κατά το δοκούν :-))
Καλό Σαββατοκύριακο.

27.9.16

Κέρασμα με άρωμα καλοκαιρινό

Μια πρόσφατη επέτειος στο σπίτι μας, ήθελε το γλυκάκι της, για να γιορταστεί έστω και κάπως ανεπίσημα. Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και με υλικά που υπήρχαν ήδη, προσπάθησα να σκαρώσω κάτι στα γρήγορα από το προηγούμενο βράδυ για την επόμενη μέρα.

Γλυκό ελαφρύ και με μια λογική τούρτας χάρη στα σαβαγιάρ και στην αρωματική κρέμα του αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω. Γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα αλλά χρειάζεται λιγάκι υπομονή ως προς το "πάγωμα" των στρώσεων.
Το σκεύος που προσωπικά χρησιμοποίησα ήταν πυρέξ, αλλά αν θέλετε να το κάνετε τούρτα σαφώς και μια φόρμα με τσέρκι θα κάνει πολύ καλή δουλειά

Γλυκό Ψυγείου με Βερικόκο και κρέμα βανίλιας (για να τιμήσουμε και το Blog)


Υλικά (για ένα μέτριο πυρέξ):
1 και 1/4 πακέτο σαβαγιάρ,
500 γραμ. φυτική σαντιγύ πολύ καλά παγωμένη,
300 γραμ. τυρί κρέμα σε θερμοκρασία δωματίου,
200 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι,
3 κουταλιές σούπας μαρμελάδα βερίκοκο,
1/2 κούπα ζάχαρη με στέβια (ή άχνη ζάχαρη)
3 φύλλα ζελατίνης (βρεγμένα σε κρύο νερό)
2 κουταλιές ζεστό σιρόπι από την κομπόστα βερίκοκο,
3 κουταλάκια πάστα βανίλιας (ή 1,5 κουταλάκι υγρό εσάνς)
1 φακελάκι ζελέ βερίκοκο,
1 μεγάλη κονσέρβα βερίκοκο,
2 κουταλιές σούπας ζεστό σιρόπι από την κομπόστα βερίκοκο,
το υπόλοιπο σιρόπι  από την κονσέρβα,
1/2 φλυτζάνι του τσαγιού νερό,
και 2 κουταλιές σούπας γάλα φρέσκο.


Πριν αρχίσω να πω, ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η φυτική σαντιγύ να είναι πολύ καλά παγωμένη,  ενώ το κρεμώδες τυρί να έχει βγει μισή ώρα νωρίτερα από το ψυγείο για να χτυπηθεί πιο άνετα με το μίξερ και να αφρατέψουν.

Η πάστα βανίλιας που χρησιμοποίησα (την έχω αναφέρει και στο παρελθόν) έχει έρθει από το Λονδίνο και περιέχει στην ουσία και σποράκια από τον λοβό της βανίλιας, ενώ είναι ένα οργανικό προϊόν. Έχει εξαιρετικό άρωμα και δίνει πολύ ιδιαίτερη γεύση σε κάθε κρέμα βανίλιας.


Σε βαθύ μπολ χτύπησα με το μίξερ χειρός: το κρεμώδες τυρί για 3-4 λεπτά, μαζί με το γιαούρτι, τη μαρμελάδα και την πάστα βανίλιας.
Αμέσως μετά πρόσθεσα: τη ζάχαρη με στέβια, την φυτική σαντιγύ και χτύπησα για 4 λεπτά ακόμη μέχρι που είχα μια ενιαία κρέμα.
Σ' αυτό το στάδιο πρόσθεσα και τη ζελατίνη αφού την στράγγιξα από το κρύο νερό την διέλυσα μέσα στα 2 κουταλάκια ζεσταμένο σιρόπι από την κονσέρβα.
Το μπολ με την κρέμα το έβαλα στο ψυγείο για 25-30 λεπτά, ώστε να σφίξει λίγο η κρέμα και να μπορέσω να την δουλέψω.


Μέτα μέσα στο πυρέξ μου (μέτριο μέγεθος) έστρωσα πρώτο πάτο από σαβαγιάρ καλύπτοντας και τα όποια κενά σημεία.
Τα σαβαγιάρ το έβρεχα προηγουμένως μέσα στο σιρόπι που κράτησα από την κονσέρβα και το οποία ανακάτεψα με το γάλα.

Πάνω από την πρώτη στρώση σαβαγιάρ, έβαλα μια στρώση κρέμας και πάνω στην κρέμα τοποθέτησα σκόρπια βερίκοκα κομπόστα κομμένα στην μέση. Από πάνω σαβαγιάρ βρεγμένα και πάλι κρέμα.


Στο ενδιάμεσο διάστημα έκανα το ζελέ βερίκοκο μόνον με μισό φλιτζάνι νερό και άλεσα στο multi όσα βερίκοκα δεν μπήκαν στο γλυκό ώστε να γίνουν μια αλοιφή.
 Ένωσα το ζελέ με τα αλεσμένα βερίκοκα και όταν πια το γλυκό μου είχε αρκετά παγώσει το άπλωσα με προσοχή (και μ' ένα κουτάλι) πάνω σε όλη την επιφάνεια (γιατί αν το ρίξουμε απότομα θα "σηκώσει" την κρέμα της επιφάνειας).
Τοποθέτησα το γλυκό όλη την νύχτα στο ψυγείο να παγώνει και να ενωθούν ομοιόμορφα όλες οι γεύσεις.


10 Χρόνια γάμου, αρωματίστηκαν με απολαυστική κρέμα βανίλιας και άρωμα βερίκοκο (ρίκο-ρίκο-ρίκο...ρικο..κοοοοο..)!!

23.9.16

Μια πίτα με πομοντόρια ή αλλιώς ντοματόπιτα

Ντομάτες και ντοματίνια έχω χρησιμοποιήσει σε πολλές εκδοχές τάρτας, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να σας δείξω μια ντοματόπιτα για την οποία στάθηκαν αφορμή κάτι πανέμορφα πομοντόρια αλλά και η πολύ διάσημη μαραθόπιτα (επίσης από το παρελθόν) που έχει συγκεντρώσει πολλά views από τις δικές σας επισκέψεις αγαπητοί αναγνώστες.
Mιλάμε για μια πραγματικά κλασσική σπιτική πίτα (με χειροποίητο φύλλο) καθώς έτσι την καταγράφω πια, σε τούτες τις σελίδες του blog.

Ντοματόπιτα με πομοντόρια


Υλικά για ένα τετράγωνο ταψί μετρίου μεγέθους
Για την γέμιση:
800 γραμ. φρέσκα, ώριμα και σφιχτά πομοντόρια ελαφρώς καθαρισμένα και κομμένα σε κομματάκια,
4-5 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
2 μεγάλα αυγά ολόκληρα συν 1 ασπράδι ( ο κρόκος χρησιμοποιήθηκε σε επόμενο στάδιο),
200 γραμ. κεφαλοτύρι κομμένο σε κυβάκια με το μαχαίρι,
150 γραμ. τυρί ένταμ επίσης κομμένο σε κυβάκια,
300 γραμ. φέτα ελαφρώς πικάντικη, επίσης κομμένη σε κομματάκια,
1/2 φλιτζάνι χυλοπίτες ψιλές (ή ρύζι εάν δεν υπάρχουν χυλοπίτες)
1 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη,
1/4 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη,
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά,
1/4 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/4 κοφτό αλάτι πιπέρι.


Για την ζύμη:
τα υλικά είναι όπως αυτά που αναφέρονται στην μαραθόπιτα καθώς και ο τρόπος ζυμώματος και ανοίγματος του συγκεκριμένου φύλλου, οπότε δεν θα σας κουράσω με ανάλυση εδώ.

Το επιπλέον ήταν το μαυροσούσαμο καθώς και ο κρόκος που είχα κρατήσει από την γέμιση, μαζί με δύο κουταλιές γάλα φρέσκο για την επιφάνεια της πίτας, ενώ αυτή τη φορά δεν έβαλα καθόλου κολοκυθόσπορο στην ζύμη καθώς θεώρησα ότι θα ήταν ένας μικρός πλεονασμός.


Αρχικά έπλυνα καλά τα πομοντόρια, τα καθάρισα από στίγμα τα και τα ελαφρώς πράσινα μέρη τους (εκεί που είναι το κοτσανάκι) τα έκοψα στην μέση και αφαίρεσα τους σπόρους από όσα μέρη ήταν πιο υγρά. Στη συνέχεια το έκοψα σε κομματάκια και τα πασπάλισα με το αλάτι και την ζάχαρη.

Κατόπιν καθάρισα και ψιλόκοψα το κρεμμύδι. Αυτό με τη σειρά του μπήκε στο τηγάνι για να σοταριστεί και να μαλακώσει παρέα με την πάπρικα για να βγάλει το άρωμα της.


Μόλις άρχισε να γυαλίζει έριξα μέσα τα κομμένα πομοντόρια, ανακάτεψα καλά και τ' άφησαν να βράσουν.
Σ' αυτό το βράσιμο πρόσθεσα την αποξηραμένη ρίγανη και μαγειρεύτηκαν όλα μαζί για 10 λεπτά μέχρι που μειώθηκαν τα υγρά από τα πομοντόρια.


Κατέβασα το τηγάνι μου από την φωτιά, πρόσθεσα τις χυλοπίτες και ανακάτεψα εκ' νέου.
Άφησα το υλικό να κρυώνει και καταπιάστηκα για τα καλά με την ζύμη.
 Όταν ετοιμάστηκε και αυτή, πήρε σειρά το κόψιμο των τυριών σε κομμάτια τα οποία προστέθηκαν στις ντομάτες παρέα με τα δύο αυγά και το ένα ασπράδι. Πιπέρι και μοσχοκάρυδο καλό ανακάτεμα και έτοιμη η γέμιση.


Η ζύμη μοιράστηκε σε δύο ίσα μέρη και κάθε κομμάτι το άνοιξα πάνω σε χαρτί ψησίματος όσο σχεδόν το μέγεθος του ταψιού μου με τα χέρια.


Γρήγορα και απλά πράγματα καθώς είναι μια ζύμη ιδιαίτερη εύπλαστη και ευέλικτη.
Πρώτη στρώση ζύμη, όλη η γέμιση και μετά δεύτερη στρώση ζύμης αναποδογυρίζοντας απλώς το χαρτί ψησίματος και αφαιρώντας το.


Στη συνέχεια χάραξα την πίτα και την άλειψα με τον κρόκο ελαφρώς χτυπημένο με το γάλα και πασπάλισα με το μαυροσούσαμο.
Ψήθηκε με αέρα στους 180 βαθμούς, για 35 λεπτά μέχρι που ρόδισε πολύ καλά (καθώς το χρώμα της ζύμης είναι αρκετά σκούρο χάρη στο αλεύρι ολικής).


Μια διαφορετική  πίτα που εξέπληξε όλους πολύ ευχάριστα με την γεύση της, καθώς είναι ζουμερή στην (χωρίς όμως καθόλου υγρά) χάρη στην ντομάτα και με την γεύση των τριών διαφορετικών τυριών που κρατούν μια τέλεια ισορροπία μεταξύ τους Καθόλου αλμυρή και καθόλου λιπαρή.
Μια τέλεια ισορροπία σε όλα τα υλικά.
Η τέλεια πίτα για μια τέτοια εποχή. Τρώγεται άνετα και την επόμενη (αλλά και την μεθεπόμενη) μέρα.
Δοκιμάστε τη και νομίζω πως θα με δικαιώσετε.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

20.9.16

Ένα όνομα...μια ιστορία...ένα μαγικό ταξίδι με μια κούπα μυρωδάτο καφέ

Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες!

Όποιος δεν γνωρίζει αυτό το ιστορικό slogan, προφανώς δεν είναι κάτοικος της πατρίδας μας :-))
Το όνομα Λουμίδης, είναι τόσο γνωστό και τόσο συνυφασμένο με τον μυρωδάτο ελληνικό καφέ που ενδεχομένως κάθε πρόσθετη λέξη από πλευράς μου να είναι περιττή.
Όμως είχα την τύχη να βρεθώ στο προσφάτως ανακαινισμένο ιστορικό κατάστημα των Χαφτείων στην Αθήνα και με αυτή την αφορμή θα μπω στην λογική να σας "ταξιδέψω" λίγο με τις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Το κατάστημα στην συμβολή των οδών Αιόλου και Πανεπιστημίου (στην Ομόνοια) άνοιξε το 1932 (τα πρώτα καταστήματα των αδελφών Λουμίδη είχαν έδρα τον Πειραιά).
Στην συγκεκριμένη θέση κατά το παρελθόν (πριν το 1932) βρισκόταν το ονομαστό καφενείο του Γιάννη Χάφτα που επίσης ήταν "ορόσημο" για την ζωή της Αθήνας της τότε εποχής.



Το 1938 εγκαινιάστηκε και το θρυλικό "Πατάρι του Λουμίδη" επί της οδού Σταδίου 38.
Από το πατάρι πέρασαν σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και της πολιτικής, ενώ καθιερώθηκε σαν "στέκι" όπου οι Αθηναίοι της εποχής απολάμβαναν τον καφέ τους.





Οι δικές μου μνήμες (κάπου γύρω στο 1967) περιλαμβάνουν ένα τεράστιο κλουβί με παπαγάλο -αυτόν που είναι γνωστός ως και σήμερα σαν σήμα του καφέ Λουμίδη - εντός του, στην είσοδο του καταστήματος, αν δεν με γελά η μνήμη καθώς τα χρόνια έχουν περάσει οριστικά και αμετάκλητα...
Ήταν ότι πιο εξωτικό είχαν αντικρίσει τα παιδικά μου μάτια.





Όμως φίλοι αναγνώστες το ανακαινισμένο κατάστημα Λουμίδη μπορεί να μην διαθέτει σήμερα "ζωντανή ατραξιόν" καθώς και ειδικό χώρο για χώρο για να απολαύσετε επιτόπου τον μυρωδάτο: ξανθό, σκούρο, αρωματικό ή με διπλό χαρμάνι ελληνικό σας, αλλά είναι από μόνο του ένα κόσμημα στην καρδιά της πόλης.






Μιας πόλης που προσπαθεί να παρουσιάσει "ωραιότερη" εικόνα το τελευταίο διάστημα.
Αυτό το διάστημα, που όλες οι επιχειρήσεις του κέντρου βάλλονται.
Ιστορικά μεγάλα μαγαζιά (με τελευταία απώλεια το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης) έχουν ήδη κλείσει ή κλείνουν.
Μικρότερα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν και  ο "θάνατος" του εμπορικού κέντρου της Αθήνας μοιάζει να είναι αμετάκλητος.

Γι' αυτό κάντε την βόλτα σας προς τα Χαυτεία. 

Θαυμάστε...Μυρίστε... Επιλέξτε...και αναπολήστε πάνω από μια μυρωδάτη κούπα ελληνικού καφέ.
Εάν πάλι θέλετε κάτι πιο μοντέρνο, να είστε σίγουροι πως και αυτό θα το βρείτε!
Καλή σας απόλαυση.

18.9.16

Μπισκότα καρυδάτα

Είπαμε, τα σχολεία άρχισαν.... και μπαίνουμε στην δεύτερη εβδομάδα λειτουργίας τους δυναμικά.
Για να μην αναφέρω και τις άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες που αρχίζουν σιγά-σιγά να τρέχουν. Οπότε πάνω σ' αυτό το τρέξιμο, μια γλύκα την χρειαζόμαστε μικροί και μεγάλοι!
Να σας γλυκάνω το λοιπόν με κέρασμα: αφράτο και μυρωδάτο, για μπόλικη "ενέργεια" που κρίνεται άκρως απαραίτητη για την συγκεκριμένη περίοδο :-)) και φυσικά με πολύ ωραία γεύση.

Μπισκότα καρυδάτα με χαρούπι και μέλι


Υλικά για 2 μεγάλα ταψιά φούρνου
500 γραμ. αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του)
1/2 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ,
1/2 κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1 φλιτζάνι τσαγιού μέλι ανθέων (το θυμαρίσιο το τρώμε μονάχο του για την εξαιρετική γεύση)
4 κουταλιές σούπας χαρουπόσκονη,
1/4 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,
ξύσμα από ένα μεγάλο ακέρωτο πορτοκάλι (υπάρχουν στις λαϊκές ωραία πορτοκάλια και αυτή την εποχή) καθώς και  τον χυμό  του,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο (ή αραβοσιτέλαιο αν θέλετε)
1 φλιτζάνι γάλα φρέσκο ελαφρώς χλιαρό,
1/2 φλιτζάνι αλεσμένη καρυδόψυχα,
και περίπου 40 "πεταλούδες" καρυδόψυχας (δηλαδή το μισό από κάθε καρύδι) ολόκληρες.

Επί το έργω λοιπόν...που δεν είναι και καθόλου δύσκολο πρέπει να σας πω, ενώ θυμίζει αρκετά την παλαιότερη συνταγή μου για τα μπισκότα νεγράκια, αλλά με διαφορετικά υφή και άρωμα αυτή την φορά.

Σ' ένα μπολ ζυμώματος (μεγάλο κατά προτίμηση) έριξα το ξύσμα πορτοκαλιού, την κρυσταλλική βανίλια και ανακάτεψα να ενωθούν.
Τ' άφησα να σταθούν για 5-6 λεπτά ώστε να συνδυαστούν αρμονικά τα δύο αρώματα και μετά πρόσθεσα: το ελαιόλαδο, το μέλι και το γάλα μέσα στο οποίο προηγουμένως είχα διαλύσει καλά την χαρουπόσκονη.


Μέσα στον χυμό πορτοκαλιού έριξα τη σόδα και την ανακάτεψα πάνω από την λεκάνη ζυμώματος, γιατί  όπως ξέρετε η σόδα αφρίζει μέσα στα υγρά και μετά ανακάτεψα καλά με τον αυγοδάρτη όλα τα ρευστά υλικά μου.

Κατόπιν σταδιακά και εναλλάξ έριξα στο μείγμα των υγρών την αλεσμένη καρυδόψυχα και το αλεύρι μέσα στο οποίο είχα ενσωματώσει και το μπέϊκιν πάουντερ.
Ανακάτευα συνεχώς μέχρι που πήρα μια εύπλαστη (πολύ εύπλαστη) ζύμη προσθέτοντας ελάχιστο ελαιόλαδο ακόμη στα χέρια μου για να διευκολυνθώ στο τελικό στάδιο του πλασίματος.


Άφησα για λίγο την ζύμη στην άκρη και ετοίμασα τα ταψιά μου, στρώνοντας τα με χαρτί ψησίματος.
Μια μπαλίτσα ζύμης σαν μεγάλο καρύδι, πλάσιμο και πάνω στο ταψί.
Σε 6-7 λεπτά όλες οι μπαλίτσες μου έτοιμες. Συνολικά 50 κομμάτια.

Στο κέντρο "πάτησα" γερά με τα δάχτυλα μια πεταλούδα καρυδόψυχας και έτσι έγινε και λίγο πιο"πλακέ" η μπάλα παίρνοντας ένα ωραίο σχήμα, το οποίο διατηρήθηκε και μετά το ψήσιμο και με την καρυδόψυχα πολύ καλά ενσωματωμένη μέσα στο μπισκότο.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 170 βαθμούς, για 8-10 λεπτά αλλάζοντας για μια φορά την θέση των ταψιών μου (πάνω - κάτω) και έσβησα τον φούρνο και τα έβγαλα.
Καθώς κρυώνουν τα μπισκότα σκληραίνουν ελαφρώς εξωτερικά αλλά εσωτερικά παραμένουν μαλακά εάν τα κρατήσετε σε σακούλα τροφίμων ή σε ένα τάπερ που κλείνει καλά.


Ωραίο κέρασμα για τον καφέ σας αλλά ακόμη ωραιότερο για τα πιτσιρίκια στο σχολείο που τα θεωρούν σοκολατένια...χωρίς ίχνος σοκολάτας :-))

Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα σε όλες και όλους.

12.9.16

Πρώτο κουδούνι...φθινόπωρο...και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Σήμερα χτύπησε το πρώτο σχολικό κουδούνι για την φετινή χρονιά.
Την κλασσική ατάκα "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" την άκουσε τόσες φορές σήμερα ο γιόκας μου και από τόσους πολλούς (εμένα, την νονά, τους παππούδες, την γειτόνισσα, τον περιπτερά στην γωνία, μέχρι και τους εμπόρους στους πάγκους της λαϊκής που πήγαμε μετά το πέρας της τελετής του Αγιασμού)  έτσι που στο τέλος άρχισε να "τσιτώνει" τα μουτράκια και να "τρίζει" τα δοντάκια του :-))
Έχω κρυφογελάσει τόσο πολύ μαζί του σήμερα, που σε καλό να μου βγει...

Όπως και να 'χει... η πρώτη μέρα στο σχολείο όσο χρονών κι' αν είσαι, σε όποια τάξη και αν πηγαίνεις, είναι πάντα δύσκολη μετά από σχεδόν 3 μήνες αγρανάπαυση, όπως έγινε και με το blog μου (3 μήνες παρά 2 ημέρες, έχει να δει ανάρτηση!!).

Ευκαιρία λοιπόν, να σας δώσω τις ευχές μου για καλή σχολική χρονιά (σε μαθητές, δασκάλους και καθηγητές) και για ότι καλύτερο εσείς έχετε κατά νου μέσα στο φθινόπωρο που έχει για τα καλά έρθει φέτος.
Τώρα που είπα φθινόπωρο...
Πολλά χρόνια είχαμε να δούμε όντως φθινόπωρο, όπως το φετινό.
Είναι  αρκούντως συννεφιασμένο, με πολλές βροχές (και πολλές καταστροφές δυστυχώς) με κατεβασμένες θερμοκρασίες και με ύφος πραγματικά μελαγχολικό, καθώς πολλά δέντρα έχουν αρχίσει να κιτρινίζουν φύλλα από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη (τι περίεργο).

Η επιστροφή ωστόσο κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, έχει σαν συνέπεια και το "σπαζοκεφάλισμα" της κάθε μάνας για το τι θα βάλει μέσα στην τσάντα των κατεργαρέων της για κολατσιό.
Ας θυμηθώ λιγάκι την παλιά μου τέχνη (όχι ότι όλο το καλοκαίρι δεν μαγείρευα.. απλώς όλα ήταν πια χαλαρά για διάφορους και ποικίλους λόγους...) κάνοντάς σας προτάσεις για μερικά καλούδια που μπορείτε να φτιάξετε γρήγορα και με λίγη καλή διάθεση από την προηγούμενη μέρα (εκτός και έχετε όρεξη για ξύπνημα από τα άγρια χαράματα όπως η γράφουσα πολλές φορές(!!!).

Καλούδια από παλαιότερες αναρτήσεις, που όμως παραμένουν πάντα νόστιμα και στις άμεσες επιλογές μου για το σχολείο, παρέα με κάποιο φρούτο ή φρέσκα μπαστουνάκια λαχανικών (καροτάκια, αγγουράκια κ.λ.π.).

Δείτε όμως και τις διάφορες ενότητες του blog που ήδη υπάρχουν και σκεφτείτε ελεύθερα εσείς τις εναλλακτικές σας.



















Καλή  Σχολική Χρονιά.
Καλό Φθινόπωρο και καλή Δύναμη σε όλες και όλους φίλοι αναγνώστες  και φυσικά για όλα όσα μας περιμένουν εκεί έξω...