Κιμάς σε παραλλαγές... για ευκολία χρόνου

Για τον κιμά, που ενδεχομένως σας έχει περισσέψει από μια μακαρονάδα, έχω ξαναγράψει. Αξιοποιείται πολύ εύκολα σε μια γρήγορη πίτα ή ακόμη και στο να φτιάξετε λαχταριστά πυροσκί.
Προσωπικά πολλές φορές το κάνω επί τούτου. Και τούτες τις μέρες που "τρέχω" - "περπατώ" και δεν "φτάνω" ήταν μια επιλογή που μου έλυσε τα χέρια για δύο μαγειρέματα.
Έφτιαξα δηλαδή περισσότερο κιμά για την μακαρονάδα και κράτησα την ποσότητα που ήθελα για μια γρήγορη κιμαδόπιτα όπως αυτή που σας φωτογράφησα.

Για τούτην την γρήγορη "βραδινή' κιμαδόπιτα"  χρησιμοποίησα:  τον έτοιμο κιμά (στον οποίο είχα προσθέσει μανιτάρια και καρότα την ώρα που τον έφτιαχνα για τα μακαρόνια), 300 γραμμάρια πικάντικη γραβιέρα τριμμένη στην χοντρή πλευρά του τρίφτη, 3 μέτρια αυγά και 1 κεσεδάκι γιούρτι.

Φύλλο δεν άνοιξα. Αλλά χρησιμοποίησα ένα πακέτο έτοιμο φύλλο με ζύμη κουρού. Εξού και το γρήγορο της προετοιμασίας.

Ανακατεύουμε σε βαθύ μπολ όλα τα υλικά της γέμισης.
Στρώνουμε το ένα φύλλο κουρού σε ελαφρώς λαδωμένο ταψί, από πάνω μοιράζουμε ομοιόμορφα την γέμιση, καλύπτουμε με το δεύτερο φύλλο το οποίο αλοίφουμε λίγο αυγό και γάλα και πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι. Χαράσουμε με μαχαίρι και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-190 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η πίτα.  Εναλλακτικά τον κιμά τώρα, μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε για να φτιάξετε πιροσκί.

Αυτό το μεζεδάκι είναι απο τα αγαπημένα μου, από όταν ήμουν παιδί. Στον έτοιμο κιμά πρέπει να προσθέσετε ψιλοκομμένο βραστό αυγό, μισό φλυτζάνι τυρί τριμμένο και λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό ή άνηθο (για πιο έντονο άρωμα).
Τα πιροσκί στην αυθεντική τους εκδοχή θέλουν: μπόλικη, αφράτη και τηγανισμένη ζύμη, έτσι τα έκανα η μάνα μου. Τα είχε γράψει πολύ ωραία και η Αγγελική Ν. σε παλαιότερο post της, αλλά μπορείτε να ψήσετε και στον φούρνο. Επίσης λαχταριστά γίνονται.

Για την ζύμη θα χρειαστούν :  1 φλυτζάνι τσαγιού χλιαρό νερό, 1 φλυτζάνι τσαγιού χλιαρό γάλο, 1 και 1/2 φακελάκια ξηρή μαγιά, 1 κουταλάκι του γλ. αλάτι, 1/2 κουταλάκι γλ. ζάχαρη, 1 αυγό και περίπου  700 γραμμάρια αλεύρι. Την διαδικασία ζυμώματος παραδοσιακά μπορείτε να την κάνετε με το χέρι.

Εγώ αυτό το "σπορ" το αποφεύγω λίγο με κάτι πονάκια που έχω, κι' έτσι βάζω όλα τα υλικά στον αρτοπαρασκευαστη μου, με την άναποδη σειρά απ' ότι τ' αναφέρω.
Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά  βάζω την ζύμη στον πάγκο εργασίας ελαφρώς αλευρωμένο, παίρνω μπαλάκια τα οποία ανοίγω στην χούφτα μου, βάζω μια κουταλιά γέμιση. Κλείνω καλά και στην συνέχεια τοποθετώ τα πιροσκί σε ταψί στρωμμένο με χαρτί του φούρνου, με την ένωση προς τα κάτω.
Τα βάζω μέσα σε ελαφρώς ζεστό φούρνο. Και τ' αφήνω για μισή ώρα ακόμη να φουσκώσουν ξανά.
Στην συνέχεια ψήνω στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν και να μυρίσουν :-))

Τον κιμά σας τέλος, μπορείτε να τον κάνετε μικρά ταρτάκια στρώνοντας τα ταψάκια για muffins με μικρά σφολιατάκια, αφού προηγουμένως τους έχετε βάλει μέσα σε κάθε θήκη ένα κομματάκι χαρτί φούρνου, ή το ειδικό χαρτάκι για muffins. Ανοίγετε λίγο με το χέρι το σφολιατάκι και στην συνέχεια γεμίζετε την κάθε θήκη σφολιάτας με γέμιση κιμά κι' από πάνω γαρνίρετε με τριμμένα τυράκια της αρεσκείας σας ανακατεμένα μ' ένα αυγό και λίγη κρέμα γάλακτος.

Το κέϊκ Μήλου της Ζαμπίας

Στις αρχές του μήνα και λίγο μετά τις γιορτές η Ζαμπία στις Ιστορίες Κουζίνας είχε αναρτήσει μια συνταγή για ένα εκπληκτικά αφράτο κέϊκ μήλου.

Το ότι το κεϊκ της είχε κομμάτια ολόκληρου μήλου καθώς και λίγη ξηρή μαγιά στα υλικά του, που καιρό τώρα ήθελα να πειραματιστώ μαζί της στα κεϊκς,  ήταν για μένα στοιχεία που μ'  έκαναν να θέλω να το φτιάξω άμεσα.
Το έπραξα λοιπόν και την μεθεπόμενη μέρα της έγραψα και την άποψή μου.

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε όμως, το έφτιαξα εκ' νέου και το φωτογράφισα για να σας κάνω να "ζηλέψετε" και να σας προτείνω να ακολουθήσετε τα βήματα της συνταγής και να το φτιάξετε το συντομότερο δυνατόν, γιατί γράφουμε όλοι μας τόσα πολλά για τα δικά μας, αλλά σπάνια γράφουμε για κάτι που φτιάξαμε διαβάζοντας τις αναρτήσεις και τις συνταγές κάποιου άλλου φιλικού blog.

Το μόνον που δεν έβαλα τούτη την φορά ήταν σταφίδες, μιας και δεν είχα στο σπίτι. Όμως η εξαιρετική του γεύση είναι εκεί και δεν αλλάζει καθόλου με το αν έχει ή δεν έχει σταφίδες.

Ευχαριστώ πολύ Ζαμπία για τούτη την όμορφη συνταγή.
Άρεσε σε πάρα πολλούς ανθρώπους πρέπει να σου πω, όχι μόνον σε μένα  :-)))
Καλημέρες και καλή Εβδομάδα.

Μου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια!

Μου φαγες όλα τα δαχτυλίδια ...

και μ΄ έχεις και κοιμάμαι τώρα στα σανίδια!

Ξέφυγα τελείως από το θέμα, αλλά δεν πειράζει, γιατί το τραγούδι αυτό πολύ μου αρέσει.

Δαχτυλίδια με πολλαπλά νοήματα και ερμηνίες και σύμφωνα πάντα με τις επιθυμίες αυτών που θέλουν να τα φορέσουν.
Αλλά εμείς δεν μιλάμε γι' αυτά.
Μιλάμε για τα τραγανά δαχτυλίδια που συνοδεύουν μπυρίτσες.
Δαχτυλίδια κρεμμυδίου κυρίως, αλλά κάναμε και πιπεριάς γιατί είπαμε να έχουμε και μια παραλλαγή.
Δοκιμάστε τα.
Είναι ίσως το μοναδικό μεζεδάκι, που με έκανα να βάλω τηγάνι στην κουζίνα μου (έχω να τηγανίσω περισσότερο από 6 μήνες και το κάνω πολύ σπάνια). Αλλά μπήκα στα αίματα μιας και τα τραγανά δαχτυλίδια τα τσάκισε το παιδάκι μου, όταν προ ημερών βρεθήκαμε μεσημεράκι με φίλους για μια μπυρίτσα.
Είπα λοιπόν να δοκιμάσω την τύχη μου και στο σπίτι.
Και κατέβασα τηγάνι...

Για 3 - 4 άτομα  (δεδομένου ότι μιλάμε για μεζέ), χρειάζεστε:
ένα μεγάλο και χοντρό κρεμμύδι (αν διαθέτετε κόκκινο που είναι και πιο γλυκό στην γεύση ακόμη καλύτερα).
Δύο μεγάλες πιπεριές (μια πράσινη κα μια κόκκινη έβαλα).
1,5 φλυτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 αυγό,
1 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ,
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1/2 κουταλάκι  ρίγανη,
1/3 κουταλάκι πάπρικα καπνιστή,
1 ποτήρι μπύρα.
Ελαιόλαδο, για το τηγάνισμα (περίπου ένα ποτήρι).

Καθαρίζετε το κρεμμύδι το ξεπλέντε και το κόβετε σε παχουλούτσικες ροδέλλες, τις "ξεμονεύετε" με τα δάχτυλα και τις αφήνετε σ' ένα μπολ με νερό για να φύγει η σπιρτάδα του κρεμμυδιού.
Πλένετε τις πιπεριές, αφαιρείτε τους σπόρους και το κοτσάνι και τις κόβετε επίσης σε ροδέλλες.

Σε βαθύ μπολ, βάζετε το αλεύρι, προσθέτετε το μπεϊκιν, το αλάτι, την ρίγανη, την καπνιστή πάπρικα και ανακατεύετε. Στην συνέχεια ρίχνετε το αυγό και ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη. Σταδιακά προσθέτε την μπύρα ανακατεύοντας συνεχώς με τον αυγοδάρτη μέχρι να ενωθούν καλά τα υλικά και να πάρετε έναν ωραίο παχύρευστο χυλό.

Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζετε λάδι να κάψει. Στραγγίζετε τα κρεμμύδια από το νερό. Και τα βουτάτε στον χυλό. Τηγανίζετε και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσουν και τα βάζετε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας, και μετά στην πιατέλα σερβιρίσματος. Συνεχίζετε με τις πιπεριές, περασμένες επίσης μέσα από τον χυλό, και συνεχίζετε μέχρι να τελειώσουν όλα. Σίγουρα θα χρειαστεί να προσθέσετε λάδι στο τηγάνι σας κατά την διαδικασία.
Σερβίρουμε όσο είναι τραγανά πασπαλίζοντας με αλάτι.

Εναλλακτικά στον χυλό σας αντί για την καπνιστή πάπρικα μπορείτε να προσθέσετε μισό φλυτζάνι λιωμένο μπλε τυρί, που θα το ανακατέψετε καλά με 2 κουτελιές μπύρας για να γίνει αλοιφή. Αυτή είναι η άλλη διάσταση στην γεύση του κρεμμυδιού!

Τα συνοδευτικά  ντιπ, είναι σύμφωνα με τα γούστα του καθενός. Από απλή ketsup, μέχρι αρωματισμένο ντιπ γιαουρτιού με μουστάρδα, σκόρδο, ψιλοκομμένο μαϊντανό ή άνηθο.

Για όποιον ενδιαφέρεται...και περνά απ' εκεί.

Χθες το απόγευμα επιστρέφοντας από την εργασία, κατέβηκα στον σταθμό Μετρό του Συντάγματος για κάποια δουλειά στο κέντρο.
Είδα πολύ κόσμο στον εκθεσιακό του χώρο και στάθηκα.
Λοιπόν για όποιον ενδιαφέρεται (αν και δεν είδα πουθενά ημερομηνίες και χρονική διάρκεια για να μπορέσω να σας τις μεταφέρω) υπάρχει μια εκδήλωση με πολλά ελληνικά προϊόντα και πολλά περίπτερα.

Έμφαση μεγάλη έχει δωθεί στο μέλι, τις ποικιλίες του και τα παράγωγά του.
Υπήρχαν γυναικείοι συνεταιρισμοί με γλυκά και μαρμελάδες.
Παραγωγοί μπισκότων,παξιμαδιών,κουλουριών και χαλβά.
Ξηροί Καρποί καραμελωμένοι. Καθώς και με σοκολάτα.
Χυλοπίτες, Τραχάνας και κάποια άλευρα.
Είδα πετιμέζι και παστέλια διάφορα.
Τέλος υπήρχε μέχρι και παραγωγός (ένας μόνον νομίζω - γιατί επικρατούσε πολύς πανικός) με Κρητικά τυριά.

Το όλο στήσιμο ελαφρώς "άναρχο" αλλά μία απο τις φορές με τα πιο πολλά προϊόντα που έχω δει στον χώρο αυτό.

Προσωπικά αγόρασα ένα βάζο με μέλι και ξηρούς καρπούς με σοκολάτα. Θα μπορούσα ν' αντισταθώ, αλλά ήταν η ώρα δύσκολη βλέπετε :-)))

Μόλις βρήκα ένα σχετικό Link και σας το μεταφέρω αυτούσιο.  Μέχρι τις 27 έχει διάρκεια, οπότε μπορεί και να προλαβαίνετε να δείτε.

Η Λεμονόπιτα ... στα χνάρια της Πορτοκαλόπιτας

Κατά το παρελθόν έχω ανεβάσει ένα post για μια γρήγορη μπανανομπουγάτσα καθώς και για μια πορτοκαλόπιτα που γίνεται με φύλλο. Αυτή η τελευταία συνταγή δεν ήταν δικιά μου, την είχα βρει στις Συνταγές της Παρέας και πολύ γνωστή σε αρκετές μαγείρισες και μάγειρες, απλώς της έκανα κάποιες δικές μου προσαρμογές σύμφωνα με τα υλικά που είχα τότε στην διάθεσή μου.

Στα χνάρια αυτής της πορτοκαλόπιτας ήρθε τώρα να "πατήσει" μια  λεμονόπιτα.
Είπαμε, μεγάλη η παραγωγή σε λεμόνια και αυτοσχεδιάζουμε παντού πια  :-))  Θα σας γράψω λοιπόν τα υλικά γι' τούτην την εύκολη συνταγή της οποίας το αποτέλεσμα μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία.

Tα υλικά που χρησιμοποίησα είναι τα ακόλουθα :
Για την  κρέμα λεμονιού:

1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό,
1/2 από ένα κουτάκι ζαχαρούχο γάλα
4 μικρά αυγά
1 κεσεδάκι λιωμένο φυτικό βούτυρο,
1 φλυτζάνι ζαχαρη,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
2 μέτρια πολύ φρέσκα λεμόνια, πλυμμένα πολύ καλά, κομμένα σε κομμάτια για να αφαιρέσω τα κουκούτσια και αλεσμένα στο multi με μορφή πάστας ώστε να μην μείνουν καθόλου χοντρά μέρη.
Tέλος, 1 πακέτο φύλλο κρούστας, (το οποίο ανοίγετε πριν ξεκινήσετε την όλη διαδικασία και αφήνετε να ξεραθεί όσο γίνεται).

Για το σιρόπι τώρα:
1 και μισό ποτήρια νερό,
1/2 ποτηριού σπιτικής λεμονάδας από αυτήν που είχα φτιάξει τις προηγούμενες ημέρες.
Εσείς μπορεί να μην έχετε, οπότε βάλτε λεμόνι χυμό ή πορτοκάλι. Στην περίπτωση που θα βάλετε φυσικό χυμό λεμονιού όμως, θα αυξήσετε την ποσότητα της ζάχαρης σίγουρα κατά μισό ποτήτρι ακόμη.
1 σφηνάκι κονιάκ,
2 ποτήρια  ζάχαρη άσπρη ή σκούρα (την σκούρα την προτιμώ στα σιρόπια και στο ντεκόρ γενικώς γιατί δίνει ένα άρωμα καραμέλας, το έχω ξαναγράψει).
1 ξυλάκι κανέλλα,
2-3 φλούδες από λεμόνι και τέλος
3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού (εάν έχετε).

Βάζουμε όλα τα υλικά που θα φτιάξουμε την κρέμα λεμονιού σ' ένα βαθύ μπολ και τα χτυπάμε με το μίξερ ή τον αυγοδάρτη μέχρι να ενωθούν πολύ καλά.  Στην συνέχεια το πακέτο του φύλλου το οποίο έχουμε ανοίξει και αφήνουμε να ξερένεται το τρίβουμε και ψιλοκόβουμε με τα χέρια μας  ρίχνοντας το μέσα στο μείγμα της κρέμας.
Κάθε φορά που μαζεύεται μια καλή ποσότητα φύλλου ανακατεύουμε και πάλι με το μίξερ, μέχρι
να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να τελειώσει όλο το φύλλο. Στρώνουμε το μείγμα σε βουτυρωμένο ταψί ή πυρέξ και  το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια του γλυκού (για περίπου 40 λεπτά) στους 180-200 βαθμούς.

Στο διάστημα αυτό δένουμε και το σιρόπι, το οποίο αφήνουμε να χλυάνει και το σιροπιάζουμε την πορτοκαλόπιτα μας όταν τη βγάλουμε πια από τον φούρνο και αφού προηγουμένως τις έχουμε κάνει χαρακιές μ' ένα μαχαίρι (σε σχήμα κομματιών που εμείς θέλουμε).
Τρώγεται σκέτη ή με σαντιγύ... αλλά και για παγωτάκι ποιός θα έλεγε όχι;

Αλμυρές Χωριάτικες Φλογέρες

Έχοντας πολλές φορές αγοράσει κάποιο έτοιμο σνακ, όπως οι περισσότεροι νομίζω άλλωστε όταν πάμε στις δουλειές μας, κάθε φορά συλλαμβάνω τον εαυτό μου ν' αναρρωτιέται για την ποιότητα των υλικών που αυτά περιέχουν.
Έχει τύχει δε, να δεινοπαθήσει το στομάχι μου μετά την κατανάλωση κάποιων εξ΄ αυών.
Έτσι τ' αποφεύγω πια όσο μπορώ και προσπαθώ να έχω μαζί μου κάτι απλό, φτιαχμένο από μένα στο σπίτι.
Αλλιώς αρκούμαι  σε κουλουράκια Θεσσαλονίκης με τυράκι και φρούτο.
Ή γιαουρτάκι, παξιμάδια και φρούτα.

Για να έχω σήμερα λοιπόν κάτι για κολατσιό, ετοίμασα αποβραδίς τις αλμυρές χωριάτικες φλογές.

Το "χωριάτικες" προέκειψε, από την χωριάτικη σαλάτα, για να μην αναρρωτιέστε, μιας και τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι σχεδόν αυτά που βρίσκει κανείς σε μια γευστική χωριάτικη σαλάτα.

Έχουμε και λέμε:
1 μεγάλη ντομάτα ξεφλουδισμένη, ξεσποριασμένη και ψιλοκομμένη με το μαχαίρι.
300 γραμμάρια φέτα λιωμένη μ' ένα πιρούνι,
3 κουταλιές πάστα ελιάς (πράσινη ή μαύρη ότι διαθέτετε)
λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό
1 κουταλάκι ρίγανη,
2  μέτριου μεγέθους αυγά
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο.

Σ' ένα μπολ λιώνετε την φέτα με το πιρούνι, ρίχνετε την ψιλοκομμένη ντομάτα, την πάστα ελιάς, τον μαϊντανό, τη ρίγανη, τ' αυγά και το ελαιόλαδο. Ανακατεύετε καλά μ' ένα πιρούνι να ενωθούν τα υλικά.

Λαμβάνετε αν' χείρας ένα πακέτο σφολιάτα, το οποίο έχετε αφήσει να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Ανοίγετε ένα φύλλο την φορά, το κόβετε κατά το πλάτος του σε τέσσερεις λουρίδες και στην μέση κάθε λωρίδας βάζετε γέμιση χωριάτικη. Τυλίγετε σε σχήμα φλογέρας (ενώνοντας τις άκρες και διπλώνοντας προς τα μέσα). Τοποθετείτε τις φλογέρες σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο με την ραφή τους προς τα κάτω. Τις χαράζετε ελαφρά μ' ένα μαχαιράκι σε 4-5 σημεία και τις ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο μέχρι να φουσκώσουν και ροδίσουν οι φλογέρες σας.

Για τα δύο φύλλα σφολιάτας θα χρειστείτε 2 αντίστοιχα ταψιά φούρνου, γιατί θέλουν μια απόσταση μεταξύ τους. Θα φουσκώσουν μην το ξεχάστε. Τα υλικά της γέμισης είναι ακριβώς για 2 φύλλα σφολιάτας.
Εάν τώρα είστε χρυσοχέρες και χρυσοχέρηδες καταπιαστείτε με το να φτιάξετε το δικό σας φύλλο σφολιάτας ή ζύμη της αρεσκείας σας.
Καλή απόλαυση σας εύχομαι και καλή εβδομάδα - φτάσαμε κιόλας στην τελευταία εβδομάδα του Γενάρη του 2011. Πως περνά έτσι ο καιρός τελικά;

Πειραματικό σουφλέ ή Ομελέτα φούρνου

Τις περισσότερες φορές έχοντας κατά νου κάποια υλικά που πρέπει να αξιοποιηθούν μου προκύπτουν και οι καλύτερες πειραματικές εκδόσεις σε φαγητά ή γλυκά.
Κάποιες άλλες πάλι, είναι σκέτη αποτυχία, αλλά προσπαθώ να το ξεπερνώ :-) και να μην το ξαναπράξω ως πείραμα.

Χθες λοιπόν έτσι μου βγήκε και το ακόλουθο σουφλέ λαχανικών ή η ομελέτα φούρνου ή κάτι μεταξύ των δύο.
Το βλέπετε στην φωτογραφία που ακολουθεί και νομίζω πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλες λέξεις ή να πω καλύτερα πως αξίζει τις μπουκιές που κρύβει!

Υλικά για χρησιμοποιήθηκαν:
2 μέτρια καρότα βρασμένα (όχι πάρα πολύ όμως) κομμένα σε μικρά κομμάτια,
1 κόκκινη πιπεριά (μπορεί και πράσινη φυσικά) κομμένη επίσης σε μικρά κομμάτια.
3 μέτριες σφυχτές ντομάτες ξεφλουδισμένες και χωρίς σπόρους ψιλοκομμένες,
1 μικρό κουτί μανιτάρια σε φέτες (δεν είχα διαθέσιμα φρέσκα αλλιώς θα τα έβαζα)
1 μικρό ματσάκι μαϊντανός ψιλοκκομένος,
300 γραμμάρια τυρί ένταμ ψιλοκομμένο (ή όποιο κίτρινο τυρί σας βρίσκετε)
200 γραμμάρια ζαμπόν ψιλοκομμένο επίσης,
6 αυγά,
1 μικρή κρέμα γάλακτος με λίγα λιπαρά,
3-4 κουταλιές της σούπας αλεύρι,
ένα φλυτζάνι (του τσαγιού) ελαιόλαδο, όχι πολύ γεμάτο όμως.
Μοσχοκάρυδο, πιπέρι, ρίγανη και ελάχιστο αλάτι.

Πλένετε καλά όλα σας τα λαχανικά και τα καθαρίζετε.
Βάζετε τα καρότα να βράσουν (όχι να παραβράσουν όμως).
Ψιλικόβετε την πιπεριά, αφαιρείτε τους σπόρους.
Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες και αφαιρείτε τους σπόρους τους όσο περισσότερο γίνεται.
Σ' ένα μέτριο πυρέξ ρίχνετε τα 3/4 του ελαιολάδου και το αλοίφετε καλά στο σκεύος.
Μέσα στο πυρέξ βάζετε τα κομμάτια της ντομάτας, την πιπεριά, τα μανιτάρια (όποια είναι πιο μεγάλα τα κόβετε στην μέση) τα καρότα αφού έχουν βράσει επίσης κομμένα και τον μαϊντανό.
Ανακατεύετε καλά με τα χέρια έτσι ώστε να αναμειχτούν τα υλικά και να λαδωθούν από το λάδι που υπάρχει μέσα στο πυρέξ.
Στην συνέχεια ρίχνετε το ψιλοκομμένο τυρί και το ζαμπόν, ανακατεύετε και πάλι.
Πασπαλίζετε με ρίγανη, περίπου ένα κουταλάκι του γλυκού.

Στην επόμενη φάση, χτυπάτε μέσα σε βαθύ μπόλ: τα αυγά, με την κρέμα γάλακτος, το αλεύρι, το μοσχοκάρυδο, το πιπέρι και το υπόλοιπο ελαιόλαδο πολύ καλά μ' έναν αυγοδάρτη και περιχύνετε με το μείγμα αυτό τα υλικά που έχετε στο πυρέξ.

Ψήνετε σε καλά προθεμασμένο φούρνο (με αέρα στην δική μου κουζίνα) στους 180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά. Μέχρι να αποκτήσει το σουφλέ ή ομελέτα σας (εσείς αποφασίζετε για το όνομα της κατασκευής) μια ωραία κρούστα και να μοσχομυρίσει η κουζίνα σας.
Τα υλικά σηκώνουν φυσικά αυτοσχεδιασμό.
Αλλά νομίζω πως η γεύση των συγκεκριμένων, έδεσε πολύ ωραία.

Η σοκολάτα ... στο Μουσείο!

Κάποιες μεγάλες αφίσσες σε ορισμένους σταθμούς του Μετρό, που με φευγαλέα ματιά είδα μέσα από τον συρμό, με έβαλαν σε σκέψεις.
Προς στιγμήν, νόμισα ότι το διάβασα, γιατί εκείνη την ώρα σκεφτόμουνα πως να οργανώσω σύντομα ένα νέο ταξίδι στο εξωτερικό.
Μέσα στην σκέψη μου είχα την Ρώμη και την Βιέννη, οπότε επειδή η Βιέννη είναι συνύφασμένη με την σοκολάτα, θεώρησα πως "νόμισα" ότι το είδα! Συμβαίνει συχνά, ειδικά άμα έχεις έντονες επιθυμίες :-))

Αλλά τελικά, το είχα δει πραγματικά.
Και υπάρχει ως εκδήλωση.
Και υπάρχει και ως είδηση στον τύπο. 
Εκδήλωση για το Ελληνικό Μουσείο Σοκολάτας.
Με το που βρέθηκα μπροστά στον υπολογιστή, έκατσα και το έψαξα και σας μεταφέρω το Link για περισσότερες πληροφορίες.
Και βέβαια η εκδήλωση, περιλαμβάνει μέσα στους στόχους και τα δρώμενα της κι' έναν ΚΑΛΟ σκοπό. Γεγονός που στις μέρες μας έχει πια μια ιδαίτερη αξία.

Λεμόνια και Πορτοκάλια

Όταν είσαι αποδέκτης μιας μεγάλης ποσότητας από οποιοδήποτε φρούτο ή λαχανικό, πρέπει να βρεις τρόπους να το αξιοποιήσεις πριν σου χαλάσει, γιατί πόσο μπορείς να φας όταν είναι ωμό;
Έτσι λοιπόν με τα χρόνια οι νοικοκυρές έβαλαν μέσα στις κουζίνες τους: τα γλυκά κουταλιού, τις μαρμελάδες, τις κονσέρβες με άλμη, τα τουρσιά και άλλα που ίσως αυτήν την στιγμή μου ξεφεύγουν.
Λεμόνια πολλά και πορτοκάλια τα τελευταία μου αποκτήματα.
Πορτοκαλάδες φρέσκες λοιπόν, για τα μέλη της οικογενείας σχεδόν καθημερινά. 
Έκανα όμως και σπιτική λεμονάδα , ως συμπυκνωμένο χυμό, με την δεύτερη εκδοχή της Κικής από την Μικρή κουζίνα.
Έκανα και παγάκια λεμονιού για να τα έχω για χρήση στα φαγητά μου αργότερα.
Τις φλούδες και από τα δύο εσπεριδοειδή τις έκανανα μαρμελάδα και χάρισα βαζάκια στους γύρω μου.
Αλλά έκανα και μια τάρτα με κρέμα λεμονιού και μήλα, έτσι για να γλυκαθούμε, αλλά και γιατί μου αρέσουν ιδιαίτερα τα γλυκά με άρωμα και γεύση λεμονιού.

Νάτην η ταρτούλα λοιπόν.  

Και για να την φτιάξετε χρειάζεστε υλικά για μια ζύμη μπριζέ σύμφωνα με τα γούστα σας.
Προσωπικά την έκανα με μιάμιση κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 αυγό, 50 γραμμάρια βούτυρο παγωμένο, 50 γραμμάρια ζάχαρη, μια πρέζα αλάτι και αλεσμένο καρύδι με κανέλα 2 κουταλιές της σούπας.
Αφού ανακάτεψα τα υλικά και τα δούλεψα με το χέρι ώστε να πάρω την "ψιχουλιαστή" ζύμη της τάρτας την έστρωσα στην φόρμα σιλικόνης και την έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 10 λεπτά.

Την ώρα που η ζύμη ψηνόταν, ετοίμασα την κρέμα λεμονιού. 
Για την κρέμα χρησιμοποίησα το ξύσμα από τέσσερα καλά πλυμένα λεμόνια, που το είχα σε πρώτο στάδιο ανακατέψει με 2 κουταλιές ζάχαρη, φτιάχνοντας κάτι σαν πολτό. Με τον τρόπο αυτό το ξύσμα βγάζει το πλήρες άρωμά του για κάθε γλυκό που το χρειάζεστε.
Ενώ τον χυμό τους τον χρησιμοποίησα στο επόμενο στάδιο.

Σε μπολ έριξα 3 αυγά μαζί με 1 καλή κουταλιά της σούπας ζάχαρη και λίγη κρυσταλλική βανίλλια.
Τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη για εννωθούν ως υλικά και να αφρατέψουν τα αυγά.

Στην συνέχεια πρόσθεσα το ξύσμα λεμονιού-ζάχαρης και τον χυμό από τα  4 λεμόνια (αφού τον είχα προηγουμένως σουρώσει), καθώς επίσης και μία κουταλιά της σούπας λιωμένο βούτυρο, μισό κουτάκι ζαχαρούχο γάλα, 2 κουταλιές αλεύρι.  Το μείγμα είναι υγρό και όχι πυκνό. Θα πήξει κατά το ψήσιμο στον φούρνο.

Βγάζω την ελαφρώς ψημένη τάρτα από τον φούρνο με προσοχή, ρίχνω μέσα το μείγμα της κρέμας λεμονιού και στην συνέχεια στρώνω στο εσωτερικό της μήλα κομμένα σε λεπτά μισοφέγγαρα.
Πασπαλίζοντας την επιφάνεια με σκούρα ζάχαρη και καραμελωμένο κουκουνάρι ή αμύγδαλο προαιρετικά.
Καλό δε, θα είνα τα μήλα να είναι ώριμα και της κατηγορίας γκόλτεν ή και ξυνόμηλα γιατί δένουν πολύ ωραία στην γεύση.
Φουρνίζουμε με προσοχή (μιας και το μείγμα μας είπαμε είναι αρκετά υγρό) και ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά στους 180 βαθμούς με αέρα, μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της τάρτας.

Καλή απόλαυση.

What is trendy?

O ορισμός του Trendy ποιός θα μπορούσε άραγες να είναι;

Προσωπικά δεν τα πάω και πολύ καλά με αυτούς τους ιδιαίτερους όρους που συνήθως χαρακτηρίζουν τάσεις της μόδας, μιας και η μόδα δεν είναι και κάτι που μπορώ να πω, πως παρακαλουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Όμως όταν σε επιλέγουν τρία  διαφορετικά  αγαπητά blogs :
Η Ξανθή,   ή Έφη  και η καλή μου Αγγελική Ν.  για να σου προσφέρουν ένα βραβείο που ορίζεται από την πηγή του http://thetrendytreehouse.blogspot.com/2009/12/grab-one-of-our-buttons.html, τι μπορείς να πεις;
Γλυκιές μου κυρίες σας ευχαριστώ πολύ για την επιλογή και ας με βάζετε να κάνω τώρα δύσκολα...

Θα πρέπει εγώ τώρα με την σειρά μου να στείλω τούτο το βραβείο σε άλλους 10 αποδέκτες.
Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, μιας και οι επιλογές μου έχουν στενέψει αρκετά.
Θα κάνω όμως μια προσπάθεια έστω και με λιγότερα blogs και ζητώ την απόλυτη επιείκεια την δική σας και της Φοίβης  που ήταν η πρώτη που νομίζω (μπορεί να κάνω και λάθος ) που ξεκίνησε τις αποστολές προς τα ελληνικά blogs.

Και το βραβείο θα μπορούσαν (εάν θέλουν και έχουν την διάθεση) να παραλάβουν τα ακόλουθα blogs:

Το πατεσπάνι
Το άρωμα Δάφνης
Το Ημερολόγιο Κουζίνας
Η  Σκοτεινή μας Σεφ
Οι Ιστορίες Κουζίνας
Ο LaxanoKitsos
O Γαργαντούα
και οι  Δυό τους στην Κουζίνα

Και κάπου εδώ σταματώ γιατί θα αρχίσω μάλλον τις επαναλήψεις (κάτι βέβαια όχι ιδιαίτερα κακό) στα μαγειρικά blogs.
Οπότε ας πάω σε δύο πιο ποικίλου ενδιαφέροντος blogs γιατί με τον τρόπο τους και τα posts τους με έχουν ταξιδέψει πολλές φορές. Και τα ταξίδια είναι κάτι που επίσης πολύ αγαπώ, όπως και το άρωμα της Βανίλλιας.  Στον KitsoMitso  και στην Artanis λοιπόν και ελπίζω ν' ανταποκριθούν.

Μαστιχωτά Κουλουρό-μπισκοτάκια

Μπορεί στο όνομα του blog, αρωματικό ρόλο να έχει η βανίλλια, αλλά το επίσης μεθυστικό άρωμα της μαστίχας είναι εξίσου αγαπημένο. Το χρησιμοποιώ συχνά σε διάφορα αρτοσκευάσματα : ψωμάκια, τσουρεκάκια, ντόνατς αλλά και μπισκότα και κουλούρια. Ειδικά τα κουλουράκια-μπισκοτάκια είναι κάτι που "ξεπετάμε" πια, μέχρι να πεις "φουρνίσαμε".
Γιατί τούτα τα κουλουρό-μπισκοτάκια μπορεί και να τα φτιάξουμε 2-3 φορές μέσα σ' έναν μήνα. Σκέφτηκα λοιπόν να σας την γράψω την συνταγή, αν και την είχα σίγουρα δώσει παλαιότερα στο HFL.

Υλικά που θα σας χρειαστούν :
ένα πακέτο βούτυρο μαλακό,
μισή κούπα ζάχαρη άχνη,
τρεις κούπες αλεύρι (κατάλληλο για μπισκότα είναι το κλασσικό κόκκινο ή ότι διαθέτετε εσείς),
δύο κοφτά κουταλάκια μπέικιν πάουντερ,
1/4 κουταλάκι (γλυκού) αλάτι,
ένα ποτήρι (κρασιού) λικέρ μαστίχας,
δύο  αυγά,
τέσσερα-πέντε δάκρυα μαστίχας σε μέτριο μέγεθος, που θα χτυπήσετε στο Multi μαζί με δύο κουταλιές της σούπας κρυσταλλική ζάχαρη.

Αρχικά, χτυπάτε την μαστίχα μαζί με την κρυσταλλική ζάχαρη, ανακατεύετε το αλεύρι μαζί με το μπέϊκν πάουντερ. Χτυπάτε σε βαθύ μπολ το βούτυρο μαζί με τα δύο αυγά μέχρι ν’ ασπρίσουν και αμέσως μετά ενσωματώνετε όλα τα υλικά.
Μαστίχα/Ζάχαρη, Αλεύρι/ Μπέϊκιν, Ζάχαρη Άχνη, Λικέρ Μαστίχας, Αλάτι.
Ζυμώνετε μέχρι να έχετε μια ομοιογενή ζύμη και την αφήνετε να ξεκουραστεί για κανένα μισάωρο.
Στρώνετε με λαδόχαρτο δύο ταψιά,  (θα φουρνίσετε ξανά στο πρώτο κατά πάσα πιθανότητα). Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και ξεκινάτε να δώσετε το επιθυμητό για σας σχήμα στα μπισκότα σας.

Ανάλογα την ώρα που έχω στην διάθεσή μου, φτιάχνω διάφορα σχήματα.
Άλλοτε πλάθω μετρίου μεγέθους κορδόνια, τα οποία κόβω σε κομμάτια μ’ ένα μαχαίρι και κάθε κομματάκι το πατάω με τα δάχτυλα πάνω σε επιφάνεια εργασίας και έχω άμεσα και γρήγορα μπαστουνάκια φαρδιά σαν  δύο δαχτυλάκια.
Άλλοτε ανοίγω σε φύλλα την ζύμη και την κόβω σε κύκλους μ' το στόμιο ενός ποτηριού.
Καμμιά φορά θυμάμαι και τις φόρμες μπισκότων που έχω καταχωνιασμένες στα ντουλάπια μου.
Ή απλά πλάθω κουλουράκια με τα δυό χεράκια.
Εσείς δημιουργήστε ανάλογα με την προσωπική σας επιλογή.
Τα αποτέλεσματα της επιλογής σας θα τα στρώσετε στο ταψί και αμέσως μετά θα τα φουρνίσετε στον αέρα, στους 180 Βαθμούς για 15 λέπτα. περίπου.

Στην τελευταία εκδοχή που έφτιαξα, πρόσθεσα και μια κούπα ξασπρισμένο αλεσμένο αμύγδαλο που μου είχε μείνει, από την παρασκευή της Βασιλόπιτας.  Και τούτα νοστιμότατα βγήκαν.
Η μυρωδιά της μαστίχας σπάει ρουθούνια είναι βέβαιο, δοκιμάστε τα λοιπόν, αν έχετε την διάθεση, με ή χωρίς προσθήκη αμύγδαλου.

ΑΠΟΧΗ

Μετά το πέρας των εορτών...αρχίζουμε όλοι τις αποχές από το φαγοπότι.
Tα γλυκάκια, τα ξεχνάμε.
Tα φαγάκια, τα κάνουμε πιο ανάλαφρα.
Tα ποτάκια, δεν μπαίνουν πια στα ποτήρια τόσο εύκολα :-) προκειμένου να έρθουμε και πάλι στον "ορθό" δρόμο.

Εμένα όμως τούτη η αποχή μου βγήκε κάπως διαφορετικά...
Αποχή από το blogging για ένα 10ήμερο.
Αποχή από τον υπολογιστή και τα παραφερνάλιά του επίσης για ένα 10ήμερο!
Τι να σας πω;
Το είχα τόσο ανάγκη, μιας και η δουλειά μου είναι τέτοια που μ' έχει καθηλωμένη μπροστά σ' ένα μηχάνημα πολλές ώρες.

Μπορεί κάποιοι να με χάσατε...και σας ευχαριστώ που με αναζητήσατε... απλώς μπήκα σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης υπολογιστή. Έπρεπε να ξεκουράσω το μυαλό  μου, τα μάτια μου και πάνω απ΄ όλα τους καρπούς, τους ώμους και τα χεράκια μου. Και πήρα άλλους δρόμους και άλλα καλτερίμια. Προτίμησα τα βιβλία που με περίμεναν να τα τελειώσω, τις βόλτες μου ανά την Αττική και όχι μόνον, παρέα με τους "πολύ δικούς μου" ανθρώπους.


Και μιας και είπα για  τους "δικούς" μου ανθρώπους.
Φέτος πραγματικά είδα πως οι  φίλοι μου τελικά, είναι πια μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός, άντε των δύο χεριών.
Ελάχιστοι κατάφεραν ή θέλησαν να μπουν στο σπίτι μου, τούτες τις γιορτές κι' ας είχαν και επίσημη πρόσκληση.
Αυτό για μένα ήταν ενδεικτικό.
Έχουμε όλοι γίνει άκρως μοναχικοί.
Παρά ταύτα, τούτη η διαπίστωση προσωπικά μ' έκανε να νοιώσω πιο δυνατή, έστω και μέσα σε πιο μοναχικό καλτερίμι, γιατί απλά ο άνθρωπος μέσα από την μοναχικότητα του, καταφέρνει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.
Καταφέρνει να δει τι δυνάμεις κρύβει μέσα του.
Καταφέρνει ν' αναγνωρίσει με σοφότερο τρόπο τις "ανάγκες" και τα "θέλω" του.

Με το καλό λοιπόν να δούμε τι θα μας φέρει και το 2011.

Πόσους άραγες "άσσους" να κρύβει στις 365 ημέρες του;
Υπομονή. Εδώ είμαστε για να ζήσουμε την κάθε μέρα του.