Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά...

Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά, Μαρία Πενταγιώτισσα

Αχ, και στο Χρυσό κριάρια, μωρή δασκαλοποόλα
Και στης Μαρίας την ποδιά, Μαρία Πενταγιώτισσα
Αχ, σφάζουνται παλικάρια, παιδιά σαν τα βλαστάρια
Μαρία, πού 'ν' τ' αδέρφια σου; Μαρία Πενταγιώτισσα
Αχ, μωρή δασκαλοποόλα, που 'σύ τα κάνεις ούλα!!!

Τραγούδι παραδοσιακό, γνωστό στο Πανελλήνιο, για όποιον ασχολείται με την παραδοσιακή μας μουσική. Ρουμελιώτικος Τσάμικος και όποιος έχει δει «φουστανελάδες» χορευτές να τον χορεύουν πράγματι κάθεται και χαζεύει, όπως ο γιός μου πολύ πρόσφατα :-))

Για χάζεμα όμως, είναι και όλα τα μέρη που είναι γύρω από τα περιβόητα Σάλωνα, την σημερινή  Άμφισσα, δηλαδή.  Η παλιά συνοικία της πόλης,  η Χάρμαινα, αλλά και το Κάστρο της Ωριάς,  σε οδηγούν σε μια εποχή που η επεξεργασία του δέρματος, είχε δώσει στην οικονομία της πόλης τεράστια οφέλη, σε συνδυασμό με μια ακμάζουσα αγροτική οικονομία, που  φυσικά χάρησαν τον πλούτο με τον οποίο κατασκευάστηκαν τα πανέμορφα Νεοκλασσσικά της Άμφισσας που σώζονται και σήμερα. Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο θα σας δώσουν μια σχεδόν πλήρη εικόνα για την ζωή στην πόλη των Σαλώνων, σε άλλους καιρούς.

Σε μικρή απόσταση, από την Άμφισσα θα δείτε: την  Ιτέα.
Προσωπικά λάτρεψα την άπλα της παραλιακής περαντζάδας της, χωρίς τον φόβο των αυτοκινήτων και των μηχανών, για παιδιά και τετράποδα.
Και  χάρηκα πραγματικά, γιατί με δικαίωσε που την επέλεξα ως βάση της εκεί διαμονής μας

Για το γραφικό Γαλαξίδι, τα λόγια δεν μπορεί παρά να είναι μόνον καλά, αλλά είναι και λίγο στενάχωρο να περπατάς παρέα με τους «τροχοφόρους».

Δείτε και την όμορφη Ερατεινή αλλά και όλα τα παράλια χωριά μέχρι να φτάσετε, σε μια ώρα το πολύ, μέχρι την πανέμορφη Ναύπακτο.

  

Τεράστιος ο ρόλος της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου στην εξέλιξη της ΙΣΤΟΡΙΑΣ μας, και μάλιστα δύο φορές. Το 429 Π.Χ. μέσα στα δρώμενα του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά και το 1571 Μ.Χ. πια, όπου οι ιππότες και οι δούκες της Δύσης, μάχονται εναντίον των Οθωμανών (με τους έρμους τους Έλληνες πάντα ανάμεσα…).  Στη Ναυμαχία αυτή έλαβε μέρος, ως υπαξιωματικός της γαλέρας Μαρκέσα, ο διάσημος (αργότερα πια)  για τον Δον Κιχώτη του,  Ισπανός συγγραφέας Μιχαήλ Θερβάντες.

Από την άλλη μεριά, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τον «Ομφαλό» της  Γης, τους Δελφούς, και να μάθετε όλο και κάτι παραπάνω για το γνωστό Ιστορικό Μαντείο, την Πυθία του (που σαφώς δεν ήταν μόνον μια …) και τον ιερό ναό του Θεού Απόλλωνα, για μας η μυθολογία αποτελεί βλέπετε την περίοδο αυτή... πηγή νέας γνώσης!

Πιο κάτω θα φανεί και η Αράχωβα, που αν και πολυσύχναστη τουριστικά, και με δυσκολία στην κίνηση, αφού μια σταλιά τόπος είναι όλος κι’ όλος… θα βρείτε σίγουρα κάτι που θα σας εντυπωσιάσει. Για μένα προσωπικά, αυτό το κάτι, είναι η φημισμένη Φορμαέλα!

Και γυρίζοντας πια προς την Αθήνα, περάστε και από την Λιβαδειά. Μια βόλτα μέχρι την όμορφη και δροσερή Κρύα, μέσα από την οποία περνά το νερό του ποταμού Έρκυνα που προσφέρει μέχρι σήμερα την χάρη των άφθονων νερών του, σε ντόπιους αλλά και περαστικούς ταξιδευτές...

Σημαδιακό θα έλεγα γι’ εμάς, το ότι  κάναμε αυτό το ταξίδι  3ήμερο της 25^ης Μαρτίου, μιας και όλοι τούτοι οι τόποι, έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στα δρώμενα της Ιστορίας που μας έφεραν στο ιστορικό του 1821.

Ελάχιστες ώρες από την Αθήνα και με αρκετές επιλογές διαμονής, που εσείς μπορείτε να καθορίσετε σύμφωνα με το δικό σας πρόγραμμα και χρόνο.

Με τις δικές μου ελάχιστες  αράδες και εικόνες απλώς προσπάθησα να σας μεταφέρω κάτι από την οικογενειακή μας εμπειρία ταξιδιού.

Εύχομαι σε όλους πάντα ΔΥΝΑΜΗ  και ΥΓΕΙΑ και φυσικά... ευκαιρίες για ταξίδια, αφού τα ταξίδια αποτελούν το "αλάτι" της ζωής μας.

Κερνάμε γλυκάκι... υγιεινά κολασμένο!

Γιορτάζαμε, αλλά απουσιάζαμε...
Όμως η γιορτή κρατά 40 μέρες και το κέρασμα ... θέλετε ... δεν θέλετε... δεν το γλιτώνετε :-)))

Καλά τραβάτε με κι' ας κλαίω που λένε...αλλά μέσα σε μέρες Σαρακοστής όλο και περισσότεροι νηστεύουν ανάμεσά μας. Όλο και κάποιος θα είναι σε δίαιτα λόγω εποχής... (κάποιοι έχουν βάλει στόχους που θέλουν να πιάσουν - προσωπικά μάλλον δεν... αλλά κάτι παλεύω κατά διαστήματα) κι' έτσι το κέρασμα για την γιορτή του δικού μας  Θ.  θα είναι ταυτόχρονα "κολασμένο" αλλά και "υγιεινό".

Κολασμένο, λόγω σοκολάτας.
Υγιεινό, γιατί έχει τέτοια υλικά που η θρεπτική τους αξία είναι σαφώς αδιαπραγμάτευτη.

Τάρτα Βρώμης- Αμυγδάλου με Σοκολάτα κουβερτούρα, πορτοκάλι και ταχίνι

Για ντεκόρ δε, σπιτική μαρμελάδα ακτινίδιο, καραμελωμένα αμύγδαλα και μάρζιπαν.

Υλικά για τη βάση
(για την οποία την ιδέα πήρα από εδώ, αλλά προσαρμόστηκε στα δικά μου δεδομένα... και διαθέσιμα υλικά...)
1 κούπα βρώμη,
1 κούπα αμύγδαλα (ή άλλο ξηρό καρπό) ανάλατα,
1 κούπα ξανθιές σταφίδες,
1/3 κούπας καρύδα τριμμένη,
3 μεγάλες κουταλιές μέλι,
2 κουταλιές ελαιόλαδο ή μαργαρίνη λιωμένη
1 κουταλιά κονιάκ,
2 κουταλιές χυμό πορτοκαλιού.
Αλέθετε την βρώμη και τ' αμύγδαλα στο multi.
Τα βάζετε σ' ένα μπολ. Αλέθετε αμέσως μετά την σταφίδα μαζί με τον χυμό πορτοκαλιού και τα προσθέτετε επίσης στο μπολ. Αναμειγνύετε όλα τα υλικά προσθέτοντας επιπλόν: την καρύδα, το μέλι, το ελαιόλαδο και το κονιάκ και έχετε μια "ζύμη" όπως ένα μαλακό παστέλι.
Τη ζύμη αυτή, τη στρώνετε σε ταρτιέρα καλυμμένη με χαρτί ψησίματος και την "ισιώνετε" με την ανάποδη ενός κουταλιού. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς με αέρα, για 5 λεπτά  και την βγάζετε. Θέλουμε απλώς να γίνει πιο συμπαγής και να σταθεί ως βάση.
Την αφήνετε να κρυώσει και προχωράτε να φτιάξετε το μείγμα της σοκολατένιας γέμισης.

Υλικά για την γέμιση

300 γραμ κουβερτούρα,
ξύσμα από 2 μέτρια πορτοκάλια
χυμό από το ενάμιση πορτοκάλι (ο υπόλοιπος
μπήκε στο μείγμα της ζύμης)
4 κουταλίες σούπας ταχίνι,
1 κουταλιά ελαιόλαδο ή μια κουταλιά φυτική μαργαρίνη.

Σπάτε την σοκολάτα σε μικρά κομματάκια και τη
βάζετε σε κατσαρόλα αντικολλητική, παρέα με το
ξύσμα και τον χυμό του πορτοκαλιού.
Ζεσταίνετε σε χαμηλή φωτιά γι' να αρχίσει να λιώνει και προσθέτετε το ταχίνι και το ελαιόλαδο.
Ανακατεύετε με ξύλινη κουτάλα μέχρι όλα τα υλικά να ενωθούν καλά.
Κατεβάζετε από την φωτιά και στρώνετε το σοκολατένιο μείγμα πάνω από την βάση ξηρών καρπών που έχει πια κρυώσει. Στρώνετε καλά την επιφάνεια και ετοιμάζεστε πλέον για τον διάκοσμο της αρεσκείας σας. 
Διακόσμηση
Προσωπικά χρησιμοποίησα μερικά καραμελωμένα αμύγδαλα - μάντολες, όπως της λένε στην πατρίδα της γιαγιάς μου...
Αμυγδαλόπαστα (μάρζιπαν) κομμένη σε σχήμα μισού αμύγδαλου, μ' ένα μικρό κουταλάκι.
Μαρμελάδα ακτινίδιο, που είχα φτιάξει πριν λίγο καιρό με εμφανές το φρούτο στην δομή της, που χάρη στην ελαφριά υπόξινη γεύση ισορροπεί τέλεια με τη σοκολατένια γέμιση.

Με την βοήθεια του χαρτιού μεταφέρεται εύκολα και με λίγη προσοχή πάντα, σε πιατέλα σερβιρίσματος. Κόβετε γύρω-γύρω το χαρτί για ευπρεπέστερη παρουσίαση και είστε έτοιμοι.

Το σύνολο γευστικά εξαιρετικό, χωρίς υπερβολική γλύκα, καθώς προσωπικά δεν μου αρέσει.
Βάση, που θυμίζει ελαφρώς μαλακό παστέλι.
Γέμιση σοκολατένια, με άρωμα πορτοκαλιού και σουσαμιού, χάρη στο ταχίνι
Αμυγδαλόπαστα και ακτινίδιο ένας συνδυασμός που φέρνει ισορροπία με την πρώτη μπουκιά.
Καλή σας απόλαυση...
Χρόνια μας Πολλά...
Και καλή εβδομάδα να έχουμε όλες και όλοι.

Υ.Γ. το συγκεκριμένο γλυκό δεν χρειάζεται ψυγείο, για όσες μέρες κι' αν το έχετε, που φυσικά δεν θα είναι πολλές :-))

Καλαμαράκια, αρωματικό Γιουβέτσι ... κατσαρόλας

Να πιάσουμε και πάλι θάλασσα!
H θάλασσα είναι ΖΩΗ!
Είναι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και καταφέρνει να  ΠΑΝΤΡΕΨΕΙ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ότι άλλο κι' αν εμείς πιστεύουμε...
Γιαλό-γιαλό λοιπόν, θα περάσουμε όμορφα και τούτη Σαρακοστή του 2013, αρκεί να έχουμε Πάντα και Πάνω απ ΄ΟΛΑ την Υγεία μας.

Φαγητό για όλα τα γούστα πιστεύω πως είναι το σημερινό.

Για το οποίο και θα χρειαστείτε:

450-500 γραμ. καλαμαράκια φρέσκα ή κατεψυγμένα καθαρισμένα και ολόκληρα τα σώματα τους,

½ ποτήρι ελαιόλαδο,

5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια (και από το πράσινο μέρος τους) κομμένα σε μικρές ροδέλλες,

4 κομμάτια αστεροειδή γλυκάνισου,

1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο (ολόκληρη)

1 κουταλιά της σούπας (αλλά όχι πολύ γεμάτη) σκόνη κάρυ,

1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,

1 ποτηράκι ούζο,

1 ποτήρι ζεστό νερό,

αλάτι, φρεσκοτριμμένα πιπέρια (μαύρο, κόκκινο, πράσινο)

½ κοφτό κουταλάκι κουρκουμά,

1 φλιτζάνι κριθαράκι, μέτριο μέγεθος (ή ότι εσείς προτιμάτε).

Βάζετε σε βαθύ τηγάνι, κατσαρόλα ή γουώκ (που να σκεπάζουν) το ελαιόλαδο να ζεσταθεί παρέα με: το κάρυ, τα τέσσερα αστεράκια γλυκάνισου, μόλις αρχίσει να μυρίζουν τα μπαχαρικά σας, ρίχνετε μέσα τις ροδέλες από τα φρέσκα κρεμμυδάκια καθώς και την σκελίδα του σκόρδου.

Όταν το κρεμμύδι πάρει να γυαλίζει και το σκόρδο να αλλάζει χρώμα και να ροδίζει αρκετά, αφαιρείτε το σκόρδο και ρίχνετε μέσα τα καθαρισμένα και πλυμένα καλαμαράκια.

Προσθέτετε και το ούζο, σκεπάζετε και αφήνετε να βράσουν για 6-7 λεπτά.

Στη συνέχεια ρίχνετε: τον άνηθο, το αλάτι, τα τριμμένα πιπέρια, τον κουρκουμά και το μισό ζεστό νερό. 

Και πάλι σκεπάζετε και αφήνετε για άλλα 5 λεπτά τα καλαμαράκια να βράσουν.

Κατόπιν με τρυπητή κουτάλα, αφαιρείτε τα καλαμαράκια μέσα από την σάλτσα βάζοντας τα σ’ ένα μπολ και ρίχνετε μέσα το κριθαράκι και το υπόλοιπο νερό.

Μαγειρεύετε το κριθαράκι μέχρι να αρχίσει να φουσκώνει, ανακατεύοντας συχνά πυκνά με μια ξύλινη κουτάλα.  Εκεί ενδεχομένως να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο ζεστό νεράκι ακόμη και ελάχιστο ελαιόλαδο.

Πριν σβήσετε την φωτιά για ν’ αφήσετε το κριθαράκι να πιει όλο το ζουμί και να χυλώσει, επιστρέφετε και τα καλαμαρακια μέσα στο σκεύος και τα ανακατεύετε πια όλα μαζί.

Σε 4-5 λεπτά είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Κι’ αν δεν νηστεύετε, μπορείτε να συνοδεύσετε το κριθαράκι σας με τριμμένο τυρί ή φλούδες από τυράκι.

Καλή σας απόλαυση, είτε έτσι…είτε αλλιώς!

Cookies, τα... Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά

Δεν έχω λόγια…

Δεν έχω λόγια…

Τι να πωωωωω;

Ήσαν τα διάφορα σχόλια που άκουσα για τούτα τα μπισκότα... 

Ένας συνάδελφος, μόνον έγραψε στο mail μου :
Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά.

Δανείζομαι λοιπόν την φράση του και σας λέω, είναι από τα πιο καταπληκτικά μπισκότα που έχω φτιάξει τελευταίως. 

Συν το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνουν καθόλου βούτυρο και αυγά, μπορείτε να τα θεωρήσετε και ιδανικά για την περίοδο νηστείας που ξεκίνησε με τον ερχομό της Καθαρά Δευτέρας.

Για 30 περίπου κομμάτια μπισκότων, χρειάστηκαν:

½ κούπα βρώμη,

¾ κούπας αλεσμένο φουντούκι ή κάσιους ανάλατο (ή άλλο ξηρό καρπό της αρεσκείας σας)
1 κούπα μαύρη ζάχαρη,
1/3 κούπας μέλι ανθέων,
½ κούπα ελαιόλαδο,
χυμό και ξύσμα από 2 πορτοκάλια,
3-4 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού,
1 κουταλάκι σκόνη κανέλας,
1,5 κουταλάκι σκόνη μπαχαρικό Σμυρνιό,
1 κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
500 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Αρχικά θα αλέσετε τα κάσιους (ή τους ξηρούς καρπούς στο multi) αλλά όχι να γίνουν εντελώς σκόνη.

Μέσα σε βαθύ μπολ θα βάλετε: τη ζάχαρη, το μέλι, το ελαιόλαδο, τα μπαχαρικά και το ξύσμα και θα ανακατέψετε καλά με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια θα ρίξετε μέσα στο μείγμα:
το χυμό πορτοκαλιού, τη σόδα, το μπεϊκιν πάουντερ, το εσάνς πορτοκαλιού, το αλεσμένο φουντούκι ή κάσιους, τη βρώμη και θα χτυπήσετε και πάλι.
Σταδιακά θα ενσωματώσετε το αλεύρι κι’ ίσως χρειαστεί και λίγο επιπλέον ελαιόλαδο, μέχρι να πάρετε με συμπαγή μπάλα ζύμης καθώς θα ανακατεύετε πια και τα τελευταία υλικά μ’ ένα κουτάλι και όχι τον αυγοδάρτη.  Η ζύμη θυμίζει στην υφή «πλαστελίνη» και πλάθετε πολύ εύκολα σε μπαλάκια.

Θα πλάσετε μπαλάκια σε μέγεθος μέτριου καρυδιού και τ’ αραδιάζετε σε ταψιά που έχετε προηγουμένως στρώσει με χαρτί ψησίματος σε μια απόσταση 3 εκατοστών το ένα από το άλλο. Πατάτε ελαφρώς την επιφάνεια τους με την ανάποδη ενός κουταλιού και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170-180 βαθμούς με αέρα για 8-10 λεπτά. Θα φουσκώσουν, θα ροδίσουν έντονα (αφού το χρώμα τους είναι ήδη σκούρο – όπως ένα μουστοκούλουρο ας πούμε) και θα μοσχομυρίσει ο τόπος.

Αφήνετε να κρυώσουν λίγο και απολαμβάνετε.

Τα φυλάτε σε αεροστεγές δοχείο ή σε σακούλες τροφίμων για 2-3 μέρες, μιας και περισσότερο δεν θα σας μείνουν :-)))
Φυσικά και περισσότερο...

Είναι  Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά.


Μικρή Προσθήκη: επειδή τα σχόλια σχετικά με το μπαχαρικό Σμυρνιό, είναι αρκετά και για να μην σας προβληματίζω πολύ με ότι πρόσθετο γράψω, θα βάλω απλώς το Link αναφοράς στο συγκεκριμένο προϊόν.  Αν νομίζετε ότι μπορείτε να κάνετε τη σχετική σύνθεση μόνοι σας, τα επιμέρους μπαχαρικά αναφέρονται. Προσωπικά το προμηθεύομαι από το SM - αυτό με το πουλιού το γάλα - κυρίως στα μεγάλα του καταστήματα.

Μυρωδάτη φρουτένια σκεπαστή Τάρτα.

Καθώς η Άνοιξη μας λούζει με το φως της και την «αισιοδοξία» που κουβαλά με τον ερχομό της, οι πρώτες μας σκέψεις είναι πάντα θετικές.

Σηκώνει κανείς το κεφάλι ψηλά και παίρνει βαθιά ανάσα από τα αρώματα που σκορπίζει γύρω της … και αμέσως μετά (τουλάχιστον για μένα…) η σκέψη οδηγείται σε πιο «ανάλαφρα» μονοπάτια, ακόμη και με τον σημερινό αέρα που τίναξε αλύπητα σχεδόν, όλα τα πέταλα από τα άνθη της γειτόνισσας μυγδαλιάς!

Θέλουμε να ξεφύγουμε από τη «γκρίζα ζώνη» του χειμώνα, με όλα τα «γκρίζα» που είχε στα υφάδια της. Το μυαλό μου εμένα δε, πηγαίνει αυτόματα (μυαλό είναι αυτό, κι ότι θέλει κάνει) στα φρούτα τα χυμώδη, που θα έρθουν.

Κάπου τα βαρέθηκα πια: τα μήλα, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια και τις μπανάνες.
Γι’ αυτό λέω να τ’ αποχαιρετήσω σιγά-σιγά με μια μυρωδάτη φρουτένια τάρτα, που δεν θα σας αφήσει πιστεύω και πολλά-πολλά περιθώρια άρνησης.

Για την ζύμη

½ κούπα ελαιόλαδο,

3 κουταλάκια (του γλυκού) βούτυρο γάλακτος,

¾ κούπας ζάχαρη,

1 αυγό,

1,5 κουταλιά σούπας κρέμα γάλακτος, ή γιαούρτι στραγγιστό,

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

ξύσμα από ένα πορτοκάλι

¼ κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

¼ κοφτό κουταλάκι κανέλα,

400 γραμ. (ίσως κάτι πάρα-πάνω) αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Χτυπάμε με το μίξερ χειρός: τη ζάχαρη, το λάδι και το βούτυρο γάλακτος, μέχρι ν’ ασπρίσουν και να αυξήσουν τον όγκο τους. Να εξηγήσω στο σημείο αυτό, πως το βούτυρο γάλακτος μπήκε για να δώσει στην ζύμη το υπέροχο άρωμά του σε συνδυασμό με όλα τα μυριστικά.  Μπορείτε εάν δεν το θέλετε (αλλά, θα έλεγα να μην το κάνετε) να το παραλείψετε.

Στη συνέχεια στο μείγμα ρίχνουμε το αυγό, τη κρέμα γάλακτος, όλα τα μυριστικά καθώς και το μπεϊκιν πάουντερ. Σταδιακά ενσωματώνουμε και όλο το αλεύρι, όπου και αφήνουμε το μίξερ στην άκρη και πλάθουμε τη ζύμη με το χέρι, μέχρι να γίνει ομοιόμορφη και ελαστική.
Βάζουμε την ζύμη για μια με δύο ώρες στο ψυγείο σκεπασμένη με μεμβράνη ή σακούλα τροφίμων.

Για την γέμιση

4 μεσαία μήλα κομμένα σε κύβους (και διαφορετικά μεταξύ τους αν έχετε)

100 γραμ. βατόμουρα (κατεψυγμένα αν δεν βρείτε φρέσκα, όπως εγώ, τα οποία θα αφήσετε να ξεπαγώσουν)

3 κουταλιές σταφίδες ξανθιές

2 κουταλιές cranberries

2 κουταλιές νιφάδες βρώμης

2 κουταλιές ζάχαρη ή  2,5 καλές κουταλιές μαρμελάδα φράουλα ή βατόμουρο (όπως έκανα κι' εγώ)

Χυμό από 1/2 λεμόνι

Και λίγη βανίλια κρυσταλλική.

Όλα τα φρούτα τα ανακατεύουμε σε βαθύ μπολ, μαζί με τη ζάχαρη (ή τη μαρμελάδα) το χυμό, τη βανίλια και την βρώμη.

Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και τη χωρίζουμε σε δύο μέρη. Το ένα λίγο πιο μεγάλο από το άλλο.
Κάθε κομμάτι θα το ανοίξουμε πάνω σε αντικολλητικό χαρτί με την βοήθεια ενός μικρού ρολού ή πλάστη. Θα το στρογγυλέψουμε στις άκρες μ’ ένα μαχαιράκι και είναι έτοιμα προς χρήση.

Σε ταρτιέρα που έχουμε βάλει ελάχιστο λάδι για να την αλείψουμε, μεταφέρουμε στην βάση (με το χαρτί πάντα) το μεγαλύτερο κομμάτι. Το στρώνουμε και από πάνω μοιράζουμε όλη τη γέμιση των φρούτων.

Καλύπτουμε με το δεύτερο φύλλο ζύμης. Το οποίο και μεταφέρουμε με το χαρτί, το «τουμπάρουμε» πάνω στα φρούτα και αμέσως μετά αφαιρούμε το χαρτί.

Αν χαλάσει και τριφτεί λίγο κατά το τουμπάρισμα, δεν πειράζει, αφού θα το φτιάξουμε με τα δάχτυλά μας και θα του κάνουμε και τρύπες μ’ ένα πιρούνι ή ένα μαχαίρι..

Ψήνουμε την τάρτα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνειά της.

Κλείνουμε τον φούρνο και την αφήνουμε να κρυώσει καλά, με την πόρτα του φούρνου ελαφρώς ανοιχτή.

Καυτή δεν καταναλώνεται γιατί δεν θα «νοιώσετε» σωστά τα αρώματα της.

Καλή σας απόλαυση.

 

Υ.Γ. 1ο  Και φυσικά μπορεί να γίνει και νηστίσιμη αν παραλείψετε το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος από την ζύμη. 

Υ.Γ.2ο  Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω και τούτο το γλυκό, μ' έχει πιάσει η μανία των αφιερώσεων τελευταίως, σ' ένα άτομο της μπλοκογειτονιάς, άκρως χαμογελαστό και πολύ του γούστου μου, που γνώρισα πολύ πρόσφατα από κοντά.  Ελπίζω ότι θα "νοιώσει" τούτη την αφιέρωση,  χωρίς να χρειαστεί να αναφέρω καν το όνομά του.

 Υ.Γ. 3ο  Σας εύχομαι ολόψυχα, ένα ξεκούραστο και φωτεινό 3ήμερο, που όλοι μας λίγο, πολύ ή περισσότερο... έχουμε ανάγκη. Και με το καλό στη ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

Ως κέντρο αναφοράς...τα Toffees

Τα εικονιζόμενα σοκολατάκια τα γνωρίζετε;

Το παρόν post δεν αποτελεί διαφήμιση, αλλά βρέθηκα με επαρκή ποσότητα από τα συγκεκριμένα και επειδή όπως αποδείχτηκε είναι άκρως εθιστικά, άρχισα να σκέφτομαι τρόπους αξιοποίησής τους για να βάλω κι’ άλλους να μοιραστούν την αμαρτία τους, μαζί μας.

Και βρήκα τη πρώτη τους εφαρμογή, ως κερασάκι στην τούρτα… Όχι λάθος... ως Κέντρο Αναφοράς σε muffins, ήθελα να πω !

Toffee Muffins

Για 18 τεμάχια χρειάστηκαν.

2 μέτρια αυγά,

2 κουταλιές σούπας από ρόφημα σοκολάτας (για τα πιτσιρίκια)

3 κουταλιές σούπας στέβια σε σκόνη,

3 κουταλιές σούπας μέλι,

4 σταγόνες υγρού εσσάνς με άρωμα πορτοκάλι (εάν δεν έχετε, η βανίλια είναι μια χαρά),

χυμός και ξύσμα από 1 μεγάλο πορτοκάλι,

100  γραμ. βούτυρο, 

80 γραμ. λάδι,  3 κουταλιές τρούφα πικρής σοκολάτας, 2  κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,  ½ κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ.  

Και 18 σοκολατάκια Toffee (για τα ισάριθμα muffins).

Σε βαθύ  μπολ έβαλα τα υλικά με την σειρά που αναφέρονται πιο πάνω.

Μέχρι και το πορτοκάλι όλα μαζί, και τα χτύπησα να ενωθούν με το σύρμα.

Στη συνέχεια πρόσθεσα το λιωμένο βούτυρο, το λάδι, την τρούφα σοκολάτας και ανακάτεψα πάλι.

Σταδιακά στο μείγμα ενσωματώθηκε το αλεύρι και το μπέϊκιν πάουντερ.

Το μείγμα ήταν έτοιμο μέσα σε 10 λεπτά.

Μοιράστηκε σε 3 σετ φορμάκια των 6 θέσεων για muffins, αφού μπήκαν πρώτα τα σχετικά χαρτάκια, μέχρι τα 2/3 της κάθε θήκης.
 Στο κέντρο τους μπήκε ένα στρογγυλό σαγηνευτικό σοκολατάκι!

Ψήθηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα, για 18-20 περίπου λεπτά.

Αφού στάθηκαν και κρύωσαν …προωθήθηκαν  προς διάφορες κατευθύνσεις... όπου και αρκετοί  τα χάρηκαν πολύ!
Και έτσι η αμαρτία μοιράστηκε :-)))

Ενα γλυκό ... εξαιρετικά αφιερωμένο!

Μέσα σε ελάχιστες μέρες (με μικρή διαφορά ημέρας δημοσίευσης, δηλαδή...) διάβασα σε φιλικά blogs: για ελαφριά mousse σοκολάτας με γιαούρτι, για γαλλική μους σοκολάτας, για ατομικά σοκολατένια cheecake, στην Αμαλία, στη Πέπη και στην Ερμιόνη μας αντίστοιχα.  

Καπάκι ήρθε και αμυδαλωτή κρέμα για κρέπες, της Χρυσαυγής (που μας ξελύγωσε δε, με την αναμονή από το ένα post στο άλλο...). Κι' όλες μαζί τούτες οι κυράδες, μου έδωσαν και "κατάλαβα" καθώς προσπαθούσα η έρμη η λιχούδα, να "μανικουλάρω" την λιγούρα μου.
Όπως φυσικά, καταλαβαίνετε μου έδωσαν και την αφορμή, για μια άλλη σύνθεση, καθώς το "πειραματικό εργαστήρι" εντός μου, δεν σταματά ποτέ να εργάζεται... κάνοντας ενίοτε και διπλοβάρδιες!

Τι φταίω εγώ που κάθομαι και σας διαβάζω όλες;
Και μετά δεν ξέρω τι να πρωτο-φτιάξω…

Σας βάζω λοιπόν όλες μαζί κάτω, με τυπωμένες τις σελίδες εμπρός μου.
Ναι μάλιστα - έτσι εμπεδώνω τα πράγματα  εγώ καλύτερα. Με χαρτί και μολύβι.
Και μετά του δίνω και καταλαβαίνει!!

Το γλυκάκι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλες σας, κυρίες μου :-))) 

Cheecake με κρέμα γιαουρτιού σοκολάτας και επικάλυψη αμυγδαλόκρεμας

(την "δαχτυλιά" που λείπει από την συγκεκριμένη φωτογραφία, δεν θα αποκαλύψω, ποιος την έκλεψε...)

Για την βάση

1 πακέτο μπισκότα πτι μπερ, βουτύρου ή βανίλιας (όχι κανέλας εδώ)

4 κουταλιές βούτυρο λιωμένο,

και λίγη κρυσταλλική βανίλια.

Για την κρέμα σοκολάτας

150 γραμ. κουβερτούρα,

3 κουταλιές από ρόφημα σοκολάτας,

300 γραμ. τυρί κρέμα,

120 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό (2 % λιπαρά)

2 κουταλιές ζάχαρη,

120 γραμ. κρέμα γάλακτος,

χυμό από ένα μέτριο πορτοκάλι και το ξύσμα του,

1/3 φακελάκι ζελέ ανανά ή λεμόνι.

Για την επικάλυψη αμυγδαλόκρεμας

200 γραμ. λευκής σοκολάτας,

80 γραμ. κρέμα γάλακτος,

70 γραμ. μάρζιπαν (marzipan)

2 κουταλιές σούπας λικέρ πικραμύδαλο, ή κονιάκ.

Σπάτε τα μπισκότα στο multi. Τ’ ανακατεύετε με το λιωμένο βούτυρο και την βανίλια.
Σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο, στρώνετε χαρτί ψησίματος και από πάνω μοντάρετε το μείγμα μπισκότου-βουτύρου, να γίνει ένας ωραίος μπισκοτένιος πάτος.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 6-7 λεπτά και το αφήνετε στην άκρη να κρυώσει.

Για τη σοκολατένια κρέμα, ζεσταίνετε την κρέμα γάλακτος και μέσα ρίχνετε την σπασμένη κουβερτούρα..

Προσθέτετε και το ρόφημα σοκολάτας και ανακατεύετε να ενωθούν τα υλικά.

Χτυπάτε μέσα σε βαθύ μπολ το τυρί κρέμα, το γιαούρτι, τη ζάχαρη και το ξύσμα του πορτοκαλιού. Ζεσταίνετε τον χυμό του πορτοκαλιού και μέσα διαλύετε το ζελέ.

Το μείγμα το ρίχνετε μέσα στη κρέμα γιαουρτιού και ενσωματώνετε με μια σπάτουλα και το σοκολατένιο μείγμα.

Στρώνετε πάνω από το μπισκότο και το βάζετε να σταθεί στο ψυγείο για 2 ώρες περίπου ώστε να σφίξει.

Όταν κοντεύει το 2ωρο να τελειώσει ετοιμάζετε και την επικάλυψη αμυγδαλόκρεμας.

Βάζετε την κρέμα γάλακτος να ζεσταθεί.
Προσθέτετε την σπασμένη σε κομματάκια άσπρη σοκολάτα καθώς και το μάρζιπαν κομμένο σε μικρά κομματάκια.
Τελευταίο μπαίνει στο μείγμα το λικέρ ή το κονιάκ.
Ανακατεύετε πάντα καλά με μια ξύλινη κουτάλα, ώστε να γίνει το μείγμα λείο.

Το στρώνετε πάνω από την σοκαλατένια βάση και διακοσμείτε με φιλέ αμυγδάλου ή λεπτοκομμένα αμύγδαλα με την φλούδα.

Αφήνετε και πάλι για μια ώρα στο ψυγείο να παγώσει.

Για την περίπτωση που διαθέτετε κάποια  έξτρα διακοσμητικά στοιχεία, όπως μικρά σοκολατένια διακοσμητικά ή ζελέ διακόσμησης, κάνετε τα δικά σας τερτίπια.
Τα δικά μου σαφώς φαίνονται στις φωτογραφίες.

Καλή σας απόλαυση…

Όσες για τις κυρίες που μου έδωσαν την αφορμή, σαφώς και δικαιούνται μεγάλο κομμάτι :-))) με την επόμενη εκτέλεση, γιατί αυτό πάει πέρασε... παρέα με το περασμένο Σαββατοκύριακο. 

Λευκό ... Μασκαρεμένο... Στιφάδο

Λευκό  και κάπως "μασκαρεμένο" τούτο στιφάδο... πιο ελαφρύ, πιο "ντελικάτο" μιας και τα κρεμμύδια εδώ έχουν άλλη μορφή αλλά με όλα τα χαρακτηριστικά της γεύσης ενός καλού  ελληνικού πιάτου.

2 μεγάλα κρεμμύδια σε μισοφέγγαρα,
2 μεγάλες πατάτες κομμένες σε κύβους ή χοντρές ροδέλλες
300 γραμ. μανιτάρια φρέσκα,
1,5 κιλό κρέας μοσχαριού ή αγριόχοιρου (όπως έτυχε να είναι το δικό μου) κομμένο σε μεγάλους κύβους,
ελαιόλαδο,
1/2 ποτήρι κρασί λευκό,
1/4 ποτηριού ξύδι,
1/4 ποτηριού ζεστό νερό,
5-6 κόκκους μπαχάρι,
3 φύλλα δάφνης,
αλάτι, πιπέρι και λίγο κάρυ.

Στην προετοιμασία τα πράγματα είναι απλά.

Κόβουμε τα δύο κρεμμύδια σε χοντρούτσικα μισοφέγγαρα και το κρέας σε μεγάλους κύβους.

Βάζουμε το λάδι σε βαθιά κατσαρόλα να κάψει για να σοτάρουμε το κρέας, το οποίο και πρέπει να το ροδίσουμε απ’ όλες τις πλευρές του.

Μόλις το κρέας πάρει χρώμα, το βγάζουμε από την κατσαρόλα και ρίχνουμε μέσα τα κρεμμύδια. 

Μόλις πάρουν να γυαλίζουν, επιστρέφουμε το κρέας στην κατσαρόλα το περιχύνουμε με το κρασί, και το νερό και το αφήνουμε να βράσει για 20 λεπτά.

Στην συνέχεια ρίχνουμε μέσα τις κομμένες πατάτες, τα φύλλα της δάφνης, τα μπαχάρια, το κάρυ και το ξύδι και αφήνουμε το να μαγειρευτούν όλα μαζί για 15 λεπτά. 

Τελευταία παίρνουν την θέση τους στην κατσαρόλα, τα μανιτάρια, το αλάτι, το πιπέρι και ενδεχομένως και λίγο λαδάκι ακόμη (εάν δείτε ότι το φαγητό σας το χρειάζεται). 

Συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 45 με 50 λεπτά ακόμη, μέχρι να δούμε πως το κρέας έχει μαλακώσει αρκετά.

Σβήνουμε την φωτιά και αφήνουμε το φαγητό να ηρεμήσει και να αποτελειώσει το ψήσιμό του με την θερμότητα που ήδη έχει η εστία μας.

Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε παρέα με μια ωραία πράσινη σαλάτα, τυράκι της αρεσκείας σας καθώς και κρασάκι ή μπύρα.

Εξαιρετικό στην γεύση. Με τα αρώματα του στιφάδου, αλλά σαφώς "μεταμορφωμένο".

Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους!

Αποκριάτικα Ντοκουμέντα...για περισσότερες μνήμες!

Ένα φωτογραφικό "ντοκουμέντο" για Αποκριές περασμένων χρόνων (μην πούμε πόσων, γιατί θα χάσουμε και τον λογαριασμό...) που ήθελα να δει το παιδί μου σήμερα, αλλά να κάνω και την αγαπητή Φοίβη, του Donkey and the Carrot, αφού της γεννήθηκε η απορία, να δει πως μπορεί να είναι:

Μια Μπουγάδα, μασκαράς...

Ένας Μεθύστακας...με τα όλα του!

Ένας Γόης της Εποχής, κάπου στα '80... με το κατάλληλο ύφος!

Καλό Σαββατοκύριακο Αποκριάς σε όλες και όλους.
Δύναμη και όσο γίνεται αισιοδοξία, που αντλούμε μέσα από τις ίδιες μας τις ζωές, κι' ας περνούν τα χρόνια...

Γαϊτανάκια....

Να σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά.
Η μέρα είναι τέτοια που το καλεί.
Αλλά πάντα τέτοιες μέρες προσωπικά θυμάμαι μόνον τα αυτοσχέδια μασκαρέματα που έκανα και όχι με στολές κατ' ανάγκη νοικιασμένες (εκείνη την εποχή δεν αγοράζονταν οι στολές, καθώς τα κόστη ήταν απαγορευτικά) και λιγότερο τα ψημένα κρέατα.

Πάντα την Τσικνοπέμπτη έκανα το πρώτο μου μασκάρεμα και έβγαινα για να πάω: στο φροντιστήριο, στη σχολή αργότερα, ή σε κάποιο τραπέζι στο πατρικό μου ή και σε συγγενικό σπίτι.

Έχω ντυθεί: Μεθύστακας, Μπουγάδα, Μάγκας - Νεολαίος της Εποχής,  Γριά - Μπαμπόγρια (εκεί κόντεψε να μου μείνει άνθρωπος στα χέρια, από την τρομάρα που πήρε)  Μάγισσα  Μαύρη και Κακιά, καθώς και  άλλα πολλά, που τώρα δεν θυμάμαι...
Σκέφτομαι ν' ανατρέξω κάποια στιγμή στο φωτογραφικό μου αρχείο να βρω αυτές τις φωτογραφίες για να τις  δείξω στο παιδί μου ώστε να μπορέσει καταλάβει πως οι Απόκριες (που δεν θεωρούνται και πολύ Χριστιανική Γιορτή, αλλά περισσότερο γιορτή Διονυσιακού Χαρακτήρα) δεν είναι οι στολές: των Νίτζα, των Κορμίτι, του Spiderman, της Barbie και ότι άλλο λανσάρεται σήμερα στα παιδάκια μας.

Αλλά στολές σατυρικές που πάντα κάτι συμβολίζουν μέσα από τα δικά μας ήθη και έθιμα.

Όπως και να ΄χει να σας ευχηθώ τα καλύτερα "κοψίδια" για την σημερινή βροχερή Τσικνοπέμπτη.
Προτιμήστε να περάσετε με φίλους και αγαπημένους παρέα, μέσα στα σπίτια σας ...παρά την ταλαιπωρία των όποιων σχετικών χασαποταβερνίων.

Και όπου δείτε γαϊτανάκι, μπορεί και να δείτε ...ποτέ κανείς δεν ξέρει... θυμηθείτε λίγο τα παλιά. Άλλωστε η Αποκριά ήταν και είναι πάντα ... συνδυασμένη με τα δρώμενα της Παλιάς Αθήνας. 

Φωτογραφία από το αρχείο του Περιοδικού Εικόνες, που βρέθηκε εμπρός μου μέσα από το άρθρο που δημοσιεύται εδώ, πέρσι τέτοιον καιρό.
Καλή Τσικνοπέμπτη σε όλους.

Ψητά...και γευστικά...

Επειδή όποιον άνθρωπο «τρατάρω» τελευταίως, μου λέει πως είναι σε δίαιτα, το φαινόμενο ... της κάθε Άνοιξης δηλαδή :-)  είπα κι' εγώ να φτιάξω και να σας τραπεζώσω με φαγάκι ελαφρύ.

Φιλέτο Πέρκας ψητό, με Κουνουπίδι και Καρότα ψητά επίσης.

Το ιδιαίτερο βέβαια δεν είναι στα λαχανικά αυτά καθ' αυτά, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτά αρτύθηκαν.

1 μέτριο κουνουπίδι κομμένο σε μπουκετάκια

2 μεγάλα καρότα κομμένα σε μπαστουνάκια

1/3 ποτηριού ελαιόλαδο,

1/3 ποτηριού κρασί λευκό,

1/3 ποτηριού νεράκι,

1 μεγάλο λεμόνι χυμό και ξύσμα,

1 μεγάλο πορτοκάλι επίσης χυμό και ξύσμα,

½ κουταλάκι κύμινο τριμμένο,
½ κουταλάκι αλάτι,

½ κουταλάκι πιπέρι.

Σε ταψί στρώνετε χαρτί ψησίματος και αραδιάζετε επάνω τα λαχανικά σας καλά πλυμένα και κομμένα.

Στην συνέχεια προσθέτετε όλα τα υγρά που προανέφερα καθώς και τους χυμούς.

Ρίχνετε τα μπαχαρικά και το ξύσμα λεμονιού-πορτοκαλιού και ανακατεύετε καλά μ’ ένα κουτάλι ώστε όλα τα κομμάτια λαχανικών να αρωματιστούν εξίσου.

Ψήνετε με αέρα στους 180 βαθμούς για 30-40 λεπτά γυρίζοντας τα κομμάτια σίγουρα μια φορά για να πάρουν χρώμα. Τα υγρά (νερό και κρασί) εξατμίζονται και μένουν μόνον οι χυμοί με το λαδάκι. Ενδεχομένως να χρειαστεί κατά το ψήσιμο να προσθέσετε λίγο νεράκι.

Συνοδεύουν τέλεια ψάρι ψητό.
Το δικό μου,  ήταν φιλέτο Πέρκας που επίσης ψήθηκε μέσα σε χυμούς από:

1 μεγάλο λεμόνι,
1 μέτριο πορτοκάλι,

αλάτι, ρίγανη και θρούμπι,

καθώς και  μια γενναία δόση από μουστάρδα, με την οποία αλείφθηκε το φιλέτο.

Σε 10 λεπτά ήταν έτοιμο.

Πιάτο νόστιμο και υγιεινό για όσους κάνουν δίαιτα, αλλά και για όσους έτσι κι’ αλλιώς αρέσκονται στα ψαρικά και στις ελαφριές γεύσεις. Τα αρωματικά δίνουν δε, εξαιρετικό τόνο στα λαχανικά καθώς και το κρασάκι.

Σουσάμι και Πορτοκάλι σ' ένα κέικ

Καβουρδισμένο Σουσάμι, μυρωδιά και γεύση μοναδική και ίσως ο μόνος που δεν μπορεί να του ευχαριστηθεί, είναι όποιος δεν αγαπά τα ζεστά κουλούρια Θεσσαλονίκης.

Υπάρχει άραγε κάποιος εκεί έξω;

Ενδεχομένως και ναι, μιας και τα γούστα πάντα ποικίλουν.

Προσωπικά όμως αγαπώ πολύ το καβουρδισμένο ή ψητό σουσάμι. Και καθώς ένα μισο-κιλάκι έφτασε στα χέρια μου, ενώ ετοιμαζόμουνα να κάνω ένα κέικ πορτοκαλιού, σκέφτηκα να το συμπεριλάβω στα υλικά μου.

Μισό φλιτζάνι λοιπόν μπήκε σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς καθόλου λιπαρή ουσία και καβουρδίστηκε μέχρι που μοσχομύρισε και πήρε χρώμα.
Κατόπιν το άφησα στην άκρη να κρυώσει λίγο και προχώρησα για την παρασκευή του κέικ μου, στα υπόλοιπα υλικά που ήταν:

2/3 φλιτζανιού ζάχαρη,

1/3 φλιτζανιού λιωμένο βούτυρο

2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο,

χυμός και ξύσμα από τέσσερα μέτρια πορτοκάλια,

1 φακελάκι βανίλια αρωματισμένη με πορτοκάλι,

4 μέτρια αυγά,

1 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,

500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.

Έπλυνα καλά τα πορτοκάλια και πήρα το ξύσμα τους.
Το ξύσμα το έβαλα να σταθεί για 8-10 λεπτά, μαζί με την ζάχαρη στο μπολ που θα έκανα το μείγμα του κέικ και το ανακάτεψα καλά. Με τον τρόπο αυτό το ξύσμα δίνει ακόμη περισσότερο τα αιθέρια αρώματά του.

Μέσα στο μείγμα ξύσματος-ζάχαρης έβαλα το βούτυρο και το λάδι. Χτύπησα με το μίξερ μέχρι να ενωθούν καλά τα υλικά αυτά και στην συνέχεια έσπασα ένα-ένα τ’ αυγά και χτυπούσα με το μίξερ. Προστέθηκαν η βανίλια, το μπέϊκιν πάουντερ και το καβουρδισμένο σουσάμι καθώς και ο μισός χυμός του πορτοκαλιού και σταδιακά ενσωμάτωσα και το αλεύρι με τον υπόλοιπο χυμό.

Σε καλά βουτυρωμένη φόρμα του κέικ μπήκε ο χυλός και ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά. Εξαιρετικά αρωματικά.
Το σουσάμι κάνει έντονη την παρουσία του με το άρωμά του, ενώ δένει εξαιρετικά με το άρωμα και τη γεύση του πορτοκαλιού.

Το κάθε κομμάτι μπορεί να φαγωθεί σαφώς σκέτο, ή να συνοδευτεί από μια σάλτσα πορτοκαλιού που μπορεί να γίνει με λίγη μαρμελάδα πορτοκαλιού αραιωμένη με μερικές σταγόνες χυμού ή και λίγο κονιάκ, ελαφρώς ζεσταμένα.

Η επιλογή δική σας κι αν τελικά το δοκιμάσετε, πιστεύω πως θα με δικαιώσετε.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους.

Αποκριά...και φλογέρες με κρέμα Πορτοκαλιού

Αρχή Τριωδίου την περασμένη Κυριακή, του Ασώτου μεθαύριο…

Μπήκαμε πια και στην περίοδο της Αποκριάς με καλό θα έλεγα «χρόνο»,  μιας και φέτος τα πράγματα έρχονται πιο φυσιολογικά και σε εύλογους χρόνους και όχι το ένα πάνω στο άλλο, μιλώ για τις γιορτές πάντα! Μιας και τα "υπόλοιπα" σκάνε σαν αστροπελάκια όλα πάνω στα κεφάλια μας...

Αφού μπήκαμε λοιπόν στο Τριώδιο, κάποια γλυκά έχουν σίγουρα την τιμητική τους.

Γαλακτομπούρεκα, γαλατόπιτες, ρυζόγαλα σε διάφορες παραλλαγές, χαλβάδες σιμιγδαλένιοι, μέχρι να φτάσουμε σταδιακά στους χαλβάδες με το ταχίνι και να μπούμε πια στην Σαρακοστή.

Προσπαθώντας λοιπόν να είμαι κι’ εγώ στο κλίμα της εποχής, αλλά επειδή κι ο μεγάλος άνδρας ενώ

ήταν σε ημερήσιο ταξίδι, λιγουρευόταν γαλακτομπούρεκο, είπα με την επιστροφή να του κάνω μια έκπληξη.

Αλλά το παραδοσιακό έγινε κάπως πιο μοντέρνο και ελαφρώς διαφορετικό.

Μεταμορφώθηκε σε μια μακριά φλογέρα με απόλυτα πορτοκαλένια κρέμα, και ένα σιρόπι που είχε ελαφρύ άρωμα καραμέλας, μιας και φτιάχτηκε με μισή δόση μαύρης ζάχαρης και μισή δόση άσπρης ζάχαρης. Η μαύρη ζάχαρη δίνει πάντα μια «καραμελένια επίγευση» στα γλυκά.

Για το σιρόπι:

500 γραμ. νερό,
150 γραμ. ζάχαρη μαύρη (αυτή που είναι σαν βρεγμένη άμμος),
150 γραμ. ζάχαρη άσπρη
κι' ένα κομμάτι από μια πορτοκαλόφλουδα.
Βάζετε το σιρόπι να βράσει και μετά από 8 λεπτά που θα έχει πάρει να βράζει καλά, θα σβήσετε την φωτιά. Θέλουμε το σιρόπι να κρυώσει, για να το χρησιμοποιήσουμε κρύο ή ελαφρώς χλυαρό, πάνω από τις ζεστές (όπως θα βγουν από τον φούρνο μας, φλογέρες).

Για την κρέμα πορτοκαλιού:

1 μέτριο πορτοκάλι καλά πλυμένο, βρασμένο και πολτοποιημένο.

800 γραμ. γάλα φρέσκο πλήρες,

200 γραμ. κρέμα γάλακτος επίσης πλήρη,

5 μεγάλα αυγά,

160 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό

50 γραμ. κορν φλάουερ,

120 γραμ. ζάχαρη άσπρη (ή μπορείτε να βάλετε την μισή ποσότητα ζάχαρης με την υπόλοιπη ποσότητα σε στέβια σε μορφή σκόνης)

½ κοφτό κουταλάκι βανίλιας,

30 γραμ. βούτυρο γάλακτος (ή αγελάδος).

Κατ’ αρχάς πλένετε το πορτοκάλι, και το βάζετε με δύο ποτήρια νερό για να βράσει μέχρι να μαλακώσει. Στο 10 λέπτο πετάτε το πρώτο νερό, γιατί στην ουσία έχει χρησιμοποιηθεί για ξεπίκρισμα. Βάζετε νέο, και βράζετε για 20 λεπτά ακόμη.

Αδειάζετε το νερό και αφήνετε το πορτοκάλι να κρυώσει.  Το κόβετε σε κομμάτια, αφαιρώντας ενδεχομένως κάποια σημεία που μπορεί να έχουν κανένα χτύπημα στην φλούδα και το αλέθετε στο multi μέχρι να γίνει «πουρές». Θα αξιοποιηθεί στη συνέχεια.

Σ’ μια μεγάλη κατσαρόλα βάζετε το γάλα μαζί με την κρέμα γάλακτος να πάρουν βράση.

Σ’ ένα βαθύ μπολ βάζετε τ’ αυγά, το σιμιγδάλι, το κορν φλάουερ, τη ζάχαρη και τη βανίλια και χτυπάτε καλά με το μίξερ χειρός μέχρι να ενωθούν και να πάρει ωραίο χρώμα το μείγμα. Ρίχνετε μέσα και 2-3 κουταλιές από τον πουρέ πορτοκαλιού και ανακατεύετε και πάλι.

Το γάλα με την κρέμα γάλακτος έχουν ζεσταθεί (όχι να βράσει), με μια βαθιά κουτάλα ρίχνετε σταδιακά 2 – 3 κουταλιές μέσα στο μείγμα των αυγών, πορτοκαλιού σιμιγδαλιού. Ανακατεύετε καλά και το μείγμα αυτό το φέρνετε πλέον μέσα στην κατσαρόλα όπου συνεχίζει να βράζει το γάλα και κρέμα. Ανακατεύετε συνεχώς με το σύρμα και μόλις αρχίζει η κρέμα να δείχνει πως πήζει προσθέτετε και τον υπόλοιπο  πουρέ πορτοκαλιού. Κατεβάζετε την κρέμα από την φωτιά και την αφήνετε λίγο στην άκρη να κρυώσει.

Ετοιμάζετε την διαδικασία για το φύλλο και το τύλιγμα:
500 γραμ. φύλλο κρούστας (1 πακέτο δηλαδή)

και 230-250 γραμ. βούτυρο λιωμένο.

Κάθε φύλλο το διπλώνετε προς τα μέσα κατά το 1/3 του. Βουτυρώνετε καλά με την βοήθεια πινέλου. Πάνω στην διπλή «φάσα φύλλου» θα βάλετε 3-4 κουταλιές κρέμας. Θα διπλώσετε τα πλαϊνά προς το μέσα και θα τυλίξετε όπως κάνουμε με τα μπουρεκάκια. Τα μεταφέρετε σε επίσης καλά βουτυρωμένο ταψί και κάνετε μια γεμάτη στρώση. Δεν χρειάζεται να βάλετε τις φλογέρες τη μια μακριά από την άλλη.

Κολλητά και με την ένωση του φύλλου κατά προτίμηση προς τα κάτω.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180-190 βαθμούς για 35-40 περίπου λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι να ροδίσουν καλά.

Όπως θα τα βγάλετε θα τις «λούσετε» με το κρύο σιρόπι, όπου και θα ακουστεί ένας λαχταριστός χαρακτηριστικός ήχος :-))
Αφήνετε το γλυκό για μια-μιάμιση ώρα να πιει το σιρόπι του και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.
Καλή επιτυχία, καλό μήνα και ένα εξίσου καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.