Τα γλυκά είναι η αδυναμία μου, το λέω μήπως και κάποιοι από εσάς που με διαβάζετε, δεν το έχετε καταλάβει :-))
Αλλά εκείνο που προσπαθώ, είναι να τα κάνω όσο το δυνατόν πιο ελαφρά και όσο το δυνατόν λιγότερο γλυκά (γιατί τα πολύ γλυκά στον ουρανίσκο, δεν τα αντέχω).
Το παλεύω λοιπόν, όσο μπορώ και κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.
Τότε το γράφω σε τούτο εδώ το blog, για να υπάρχει, μιας και ποτέ δεν κάνω πάντα τα ίδια δυό φορές, κι΄ αν θελήσω να το κάνω ξανά, πρέπει να ψάχνω το πονεμένο μου μυαλό. Για τέτοια είμαστε τώρα!
Σ΄αυτά τα πλαίσια και πάντα αυτοσχεδιάζοντας, χάρη και πάλι στις ώριμες μπανάνες (κακό μεγάλο, μου έχουν κάνει που γίνονται έτσι γρήγορα, γιατί λυπάμαι να τις πετάξω) τις χθεσινές τέσσερεις που μου είχαν μείνει, τις έκανα millefeuille.
Μillefeuille, δεν το λες βέβαια, μιας και δεν είχε στην κυριολεξία 1000 φύλλα, αλλά είναι κάτι που του μοιάζει.
Από ένα πακέτο φύλλου σφολλιάτας, χρησιμοποίησα το ένα κομμάτι, το οποίο τοποθέτησα σε ταψί φούρνου στρωμένο με λαδόχαρτο. Το πασπάλισα με λίγη καστανή ζάχαρη, στην συνέχεια το έκαψα στην μέση σε δύο μέρη και το τρύπησα σε αρκετές μεριές μ' ένα πιρούνι.
Το έβαλα στον φούρνο να ψηθεί στους 170 βαθμούς για περίπου 20 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.
Όσο το φύλλο ψηνόταν, με το μίξερ χτύπησα μια φυτική κρέμα γάλακτος (αυτήν στο πράσινο κουτί) μαζί μ΄ ένα κουταλάκι βανίλιας κρυσταλλικής και μισή κούπα ζάχαρη άχνη.
Και αφού αφράτεψε την έβαλα στο ψυγείο.
Σ' ένα φλυτζάνι ζεστό νερό έριξα ένα φακελλάκι ζελέ με άρωμα μπανάνας, το διέλυσα καλά και το άφησα στην άκρη λίγο να χλυάνει.
Σε μια μεγάλη λεκάνη καθάρισα τις μπανάνες τις οποίες και έλιωσα με το πιρούνι καλά.
Τις έλουσα με τον χυμό ενός λεμονιού και τις πασπάλισα με 3 γεμάτες κουταλιές ζάχαρη άχνη, ανακάτεψα καλά για να γίνουν σαν κρέμα.
Κατόπιν ένωσα τα τρία βασικά υλικά:. Χτυπημένη κρέμα γάλακτος, ζελέ, μείγμα μπανάνας και η κρέμα μπανάνας για το millefeuille μπανάνας ήταν έτοιμη!
Την έβαλα για μια ώρα στο ψυγείο, να σταθεί κάπως καλύτερα και μετά ήμουν έτοιμη για την συναρμολόγηση του γλυκού.
Σε πιατέλα τοποθέτησα το ένα φύλλο σφολιάτας, από πάνω έστρωσα την μισή κρέμα μπανάνας. Συνέχισα με το δεύτερο φύλλο σφολιάτας. Έστρωσα την υπόλοιπη κρέμα.
Έβαλα το γλυκό μου να σταθεί για 3 ώρες στο ψυγείο.
Για να κάνω ένα ελαφρύ ντεκόρ, έσπασα ένα μικρό πακέτo sαβουαγιάρ που είχαν μείνει από άλλο γλυκό, 3 κουταλιές αλεσμένο φουντούκι, καθώς και 2 κουταλιές ζάχαρη άχνη, τα ανακάτεψα καλά και με αυτό το υλικό κάλυψα όμορφα την επιφάνεια όταν ήταν έτοιμο για σερβίρισμα το απογευματάκι πια...
Καλή απόλαυση, εάν τελικά το προσπαθήσετε.
Και καλό Σαββατοκύριακο (σήμερα όλο μπερδεύομαι και λέω πως είναι Δευτέρα) :-))
26.10.10
Φουρνιστά Φρούτα Εποχής ή αλλιώς Clafouti
Σήμερα είναι γιορτή.
Γιορτή που στην ουσία σημαδεύει την έναρξη του χειμώνα με τις τόσες ονομαστικές εορτές μέχρι και τα Χριστούγεννα (και αργότερα φυσικά).
Προσωπικά αγαπώ τον Άγιο Δημήτριο, γιατί πριν πολλά πολλά χρόνια, ανήμερα στην γιορτή του είχα ένα ατύχημα, πέρασα στην ουσία μέσα από μια μεγάλη τζαμαρία με πολύ φόρα, με ελάχιστα ευτυχώς τραύματα.
Την θυμάμαι έτσι πάντα αυτήν την μέρα, ακόμη κι αν δεν τα πάω πολύ καλά με τις ονομαστικές εορτές (για όσους με ξέρουν).
Από την άλλη ξέρω κάποιον που γιορτάζει σήμερα και περίμενε όπως λέει πως θα βάλω κάποια ανάρτηση με γλυκό, όμως δεν το έκανα έγκαιρα γιατί απλά δεν είχα κάτι πολύ σημαντικό να γράψω ενώ ταυτόχρονα το τελευταίο διάστημα είναι η προσωπική μου πίεση τέτοια που δεν προλαβαίνω να σκαρώνω και πολλά μέσα στην κουζίνα μου. Τα βασικά μονάχα.
Όμως θα γράψω το χθεσινό μου επιδόρπιο γιατί νομίζω πως θα του αρέσει.
Αρχικά γιατί είναι ελαφρύ, δεύτερον γιατί είναι γευστικό χωρίς να τον κολάζω θανάσιμα, και τρίτον γιατί μπορεί να φτιαχτεί πολύ γρήγορα και εύκολα απ' όλους μας με πρώτες ύλες που σίγουρα έχετε στο σπίτι αυτόν τον καιρό.
Clafouti (κλαφουτί επί το ελληνικότερον) ή αλλιώς φρούτα φουρνιστά και μελωμένα μέσα σε ανάλαφρη ζύμη.
Την Ανοιξη γίνεται υπέροχο με κεράσια και άλλα κόκκινα φρούτα, ενώ το έχω φτιάξει και με βερύκοκκα καθώς και δαμάσκηνα αποξηραμένα που τα έχω ωστόσο αρκετή ώρα μέσα σε ποτό και ζεστό νεράκι.
Έχουμε και λέμε:
3 μήλα,
3 αχλάδια
(και 2 μεγάλες πολύ ώριμες μπανάνες, γιατί λυπήθηκα να τις πετάξω),
2 κουταλιές μαργαρίνη με άρωμα βουτύρου,
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη,
2 κουταλιές λικέρ πικραμύγδαλο (ή άλλο που να ταιριάζει στην γεύση, ακόμη και μαύρο ρούμι ή κονιάκ).
Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζετε το βούτυρο να ζεσταθεί, έχετε κόψει τα φρούτα σε με μισοφέγγαρα και ροδέλλες και τα βάζετε μαζί με την ζάχαρη και το λικέρ (προς το τέλος) για ένα 10 λεπτο να καραμελώσουν.
Στην συνέχεια χτυπάτε σε βαθύ μπολ:
3 μεγάλα αυγά,
200 γραμμάρια ζάχαρη,
3/4 κούπας μαργαρίνη (με άρωμα βουτύρου) λιωμένη, μέχρι να ασπρίσουν.
Στο μείγμα ρίχνετε στην συνέχεια :
1 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλάκι κανέλα,
λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο ή τζίντζερ σε σκόνη,
3 με 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ,
1 κεσεδάκι γιαούρτι πλήρες (η γαλλική συνταγή θέλει κρέμα γάλακτος),
1 σφηνάκι λικέρ πικραμύγδαλο,
και τέλος αν έχετε αλεσμένο (σε σκόνη) αμύγδαλο ή φουντούκι, περίπου το μισό κεσεδάκι από το γιαούρτι. Καλό θα είναι αν βάλετε φουντούκι, να είναι ψημένο και ανάλατο φυσικά γιατί έχει περισσότερη γεύση.
Τον χυλό που θα προκύψει (μοιάζει αρκετά με αραιό χυλό για κέϊκ) τον ρίχνετε μέσα σ' ένα πυρέξ ή άλλο πυρίμαχο σκεύος στο οποίο έχετε βάλει τα καραμελωμένα φρούτα.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 25 περίπου λεπτά μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια του γλυκού. Το αφήνετε λίγο χλυάνει και σερβίρετε αμέσως. Μπορείτε να το συνοδέψετε με γλυκειά σος, σος βουτύρου, ή σος από αραιωμένη μαρμελάδα. Να το πασπαλίσετε με άχνη ζάχαρη. Αλλιώς και σκέτο είναι πολύ ωραίο.
Μπορείτε βεβαίως το όλο μείγμα να το μοιράσετε σε ατομικά πυρεξάκια για πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, όπως αυτά της φωτογραφίας που υπάρχουν στο blog του Junglefrog Cooking.
Ότι κι' αν αποφασίσετε, καλή επιτυχία σας εύχομαι.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Δημήτρη.
Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους τους αγαπημένους σας που γιορτάζουν. Χρόνια Πολλά Αχτίδα, να τους χαίρεστε και τους δύο. Χρόνια Πολλά αγαπητή Δήμητρα με τις Μανιταροδημιουργίες σου.
Γιορτή που στην ουσία σημαδεύει την έναρξη του χειμώνα με τις τόσες ονομαστικές εορτές μέχρι και τα Χριστούγεννα (και αργότερα φυσικά).
Προσωπικά αγαπώ τον Άγιο Δημήτριο, γιατί πριν πολλά πολλά χρόνια, ανήμερα στην γιορτή του είχα ένα ατύχημα, πέρασα στην ουσία μέσα από μια μεγάλη τζαμαρία με πολύ φόρα, με ελάχιστα ευτυχώς τραύματα.
Την θυμάμαι έτσι πάντα αυτήν την μέρα, ακόμη κι αν δεν τα πάω πολύ καλά με τις ονομαστικές εορτές (για όσους με ξέρουν).
Από την άλλη ξέρω κάποιον που γιορτάζει σήμερα και περίμενε όπως λέει πως θα βάλω κάποια ανάρτηση με γλυκό, όμως δεν το έκανα έγκαιρα γιατί απλά δεν είχα κάτι πολύ σημαντικό να γράψω ενώ ταυτόχρονα το τελευταίο διάστημα είναι η προσωπική μου πίεση τέτοια που δεν προλαβαίνω να σκαρώνω και πολλά μέσα στην κουζίνα μου. Τα βασικά μονάχα.
Όμως θα γράψω το χθεσινό μου επιδόρπιο γιατί νομίζω πως θα του αρέσει.
Αρχικά γιατί είναι ελαφρύ, δεύτερον γιατί είναι γευστικό χωρίς να τον κολάζω θανάσιμα, και τρίτον γιατί μπορεί να φτιαχτεί πολύ γρήγορα και εύκολα απ' όλους μας με πρώτες ύλες που σίγουρα έχετε στο σπίτι αυτόν τον καιρό.
Την Ανοιξη γίνεται υπέροχο με κεράσια και άλλα κόκκινα φρούτα, ενώ το έχω φτιάξει και με βερύκοκκα καθώς και δαμάσκηνα αποξηραμένα που τα έχω ωστόσο αρκετή ώρα μέσα σε ποτό και ζεστό νεράκι.
3 μήλα,
3 αχλάδια
(και 2 μεγάλες πολύ ώριμες μπανάνες, γιατί λυπήθηκα να τις πετάξω),
2 κουταλιές μαργαρίνη με άρωμα βουτύρου,
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη,
2 κουταλιές λικέρ πικραμύγδαλο (ή άλλο που να ταιριάζει στην γεύση, ακόμη και μαύρο ρούμι ή κονιάκ).
Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζετε το βούτυρο να ζεσταθεί, έχετε κόψει τα φρούτα σε με μισοφέγγαρα και ροδέλλες και τα βάζετε μαζί με την ζάχαρη και το λικέρ (προς το τέλος) για ένα 10 λεπτο να καραμελώσουν.
Στην συνέχεια χτυπάτε σε βαθύ μπολ:
3 μεγάλα αυγά,
200 γραμμάρια ζάχαρη,
3/4 κούπας μαργαρίνη (με άρωμα βουτύρου) λιωμένη, μέχρι να ασπρίσουν.
Στο μείγμα ρίχνετε στην συνέχεια :
1 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλάκι κανέλα,
λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο ή τζίντζερ σε σκόνη,
3 με 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ,
1 κεσεδάκι γιαούρτι πλήρες (η γαλλική συνταγή θέλει κρέμα γάλακτος),
1 σφηνάκι λικέρ πικραμύγδαλο,
και τέλος αν έχετε αλεσμένο (σε σκόνη) αμύγδαλο ή φουντούκι, περίπου το μισό κεσεδάκι από το γιαούρτι. Καλό θα είναι αν βάλετε φουντούκι, να είναι ψημένο και ανάλατο φυσικά γιατί έχει περισσότερη γεύση.
Τον χυλό που θα προκύψει (μοιάζει αρκετά με αραιό χυλό για κέϊκ) τον ρίχνετε μέσα σ' ένα πυρέξ ή άλλο πυρίμαχο σκεύος στο οποίο έχετε βάλει τα καραμελωμένα φρούτα.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 25 περίπου λεπτά μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια του γλυκού. Το αφήνετε λίγο χλυάνει και σερβίρετε αμέσως. Μπορείτε να το συνοδέψετε με γλυκειά σος, σος βουτύρου, ή σος από αραιωμένη μαρμελάδα. Να το πασπαλίσετε με άχνη ζάχαρη. Αλλιώς και σκέτο είναι πολύ ωραίο.
Μπορείτε βεβαίως το όλο μείγμα να το μοιράσετε σε ατομικά πυρεξάκια για πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, όπως αυτά της φωτογραφίας που υπάρχουν στο blog του Junglefrog Cooking.
Ότι κι' αν αποφασίσετε, καλή επιτυχία σας εύχομαι.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Δημήτρη.
Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους τους αγαπημένους σας που γιορτάζουν. Χρόνια Πολλά Αχτίδα, να τους χαίρεστε και τους δύο. Χρόνια Πολλά αγαπητή Δήμητρα με τις Μανιταροδημιουργίες σου.
20.10.10
Είναι κι' αυτή ...μια μηλόπιτα.
Βέβαια τότε ως νέα και άπειρη, δεν είχα καμμία σχέση με την κουζίνα (βοηθητικώς μόνον) που μυαλό για να ζητήσω συνταγή!!
Αλλά ο καιρός έχει γυρίσματα ως γνωστόν και ο χρόνος που περνά σε κάνει να θυμάσαι πράγματα του παρελθόντος και να λες, τώρα αυτό πως να φτιάχνετε; Τι θυμάσαι πως είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό στην γεύση; Τι συστατικά μπορεί να είχε; Πώς τέλος πάντων να το έφτιαξε εκείνη η καλονοικοκυρά η Γερμανίδα; Μια συμπαθέστατη νέα κυρία εκείνη την εποχή...Ελπίζω να είναι καλά σήμερα.
Βάζεις λοιπόν την γκλάβα σου να δουλέψει, ειδικά αν είσαι μέσα στον συρμό του μετρό και γυρίζεις σπίτι (με τον τρόπο αυτόν περνά ο χρόνος :-)) και δεν το καταλαβαίνεις για πότε έφτασες).
Σκέφτεσαι και τι υλικά διαθέτεις....και το πράγμα πάει λέγοντας...
Κάπως έτσι λοιπόν μας προέκειψε η χθεσινή "Γερμανική Μηλόπιτα". Αν τώρα εσείς γνωρίζετε κάτι πάρα πάνω από μένα για τούτην την συνταγή, πολύ θα χαρώ να μου την πείτε και να μου τα γράψετε, για την επόμενη φορά που θα την κάνω. Είναι εύκολη και πολύ νόστιμη τελικά.
Χρειαζόμαστε:
2 μεγάλα πακέτα μπισκότα κανέλλας (βρίσκω κάτι πολύ ωραία σε γνωστή αλυσίδα SM με διπλή σειρά μπισκότων και σε πολύ καλή τιμή).
1/2 φλυτζανιού λιωμένο βούτυρο (έβαλα και μισή κουταλιά βούτυρο γάλακτος για περισσότερο παραδοσιακό άρωμα).
1 κούπα καρυδόψυχα αλεσμένη,
6-7 μήλα κομμένα σε λεπτά κομμάτια και λουσμένα με χυμό λεμονιού,
2 κουταλιές της σούπας αλεύρι,
1 κουταλιά γλυκού κανέλλα σκόνη,
1/4 γλυκού γαρύφαλλο σκόνη,
2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό,
1 κουτάκι γάλα ζαχαρούχο,
1 μικρό αυγό,
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική (σκόνη).
Έχουμε και λέμε λοιπόν, γιατί με τον τρόπο κατασκευής τα πράγματα είναι σχετικά απλά.
Παίρνουμε μια φόρμα με έλασμα, την οποία στρώνουμε με λαδόχαρτο, για να γλιτώσουμε και το πολύ τρίψιμο στο πλύσιμο, αλλά και για σαφώς πιο εύκολο ξεφορμάρισμα του γλυκού.
Αλέθουμε τα μπισκότα στο multi (όπως για το cheesh cake δηλαδή) και ανακατεύουμε το μισό υλικό μπισκότων με το λιωμένο βούτυρο και το αλεσμένο καρύδι. Το μείγμα το τοποθετούμε (κατά τα γνωστά πιστεύω) στην βάση της φόρμας.
Σ' ένα μπολ έχουμε καθαρίσει και κόψει τα μήλα σε φετάκια και τα έχουμε λούσει με τον χυμό ενός λεμονιού (μπορείτε να βάλετε και πορτοκάλι, κάνει επίσης την ίδια δουλειά).
Σ' ένα άλλο μπολ, ανακατεύουμε το υπόλοιπο τριμμένο μπισκότο, με το αλεύρι και τα μπαχαρικά.
Πάμε για το "στρώσιμο".
Πάνω από την βάση των μπισκότων-καρυδιού, βάζουμε μήλα ώστε να καλύψουμε όλον τον πάτο, πασπαλίζουμε με το μείγμα μπισκότου-αλευριού-μπαχαρικών. Συνεχίζουμε με μήλα, δεύτερη στρώση, πασπαλίζουμε και πάλι με μπισκότο-αλεύρι-μπαχαρικά, βάζουμε και μια τελευταία στρώση μήλων.
Και τώρα έρχεται να μπει η κρέμα...δηλαδή το γιαούρτι χτυπημένο με το σύρμα μαζί το ζαχαρούχο γάλα, το αυγό και την σκόνη βανίλιας. Απλώνουμε καλά πάνω από τα μήλα με την βοήθεια ενός κουταλιού και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 30-35 περίπου λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να αποκτήσει ένα καραμελωμένο χρώμα η επιφάνεια.
Αφήνουμε λίγο το γλυκό να τραβήξει και είμαστε έτοιμοι για σερβίρισμα.
ΑΠΟΛΑΥΣΗ δεν σας το κρύβω :-))
Υ.Γ. 1ο ζητώ συγγνώμη για την όχι και τόσο καθαρή φωτογραφία, αλλά βγήκε με το κινητό. Αλλιώς πάλι δεν θα είχαμε καθόλου.
Υ.Γ. 2ο η συνταγή δεν περιλαμβάνει καθόλου ζάχαρη, γιατί τα μπισκότα είναι ήδη γλυκά και το ζαχαρούχο γάλα επίσης.
19.10.10
Αν είχε κολοκύθι...θα ήταν Μπατζίνα
Όταν δεν έχω κάτι να κάνω, λέω πως θα ΚΑΤΣΩ και δεν θα ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπας και ξεκουραστώ λιγάκι, αλλά να, που έχω και το κουσούρι να μην "κάθομαι στ' αυγά" μου με τίποτε.
Έτσι χθες το απογευματάκι, που όλα ήταν στην θέση τους (πρωτοφανές) είπα θα κάτσω! Όμως εκεί που καθόμουνα, σκέφτηκα το πρωϊ τι θα πάρεις μαζί σου στην δουλειά για κολατσιό;
Φρούτα, εντάξει, ίσως και κανένα γιαούρτι...
Μπα, δεν μου άρεσε και τόσο η ιδέα.
Και καθώς είχε έρθει το νέο τσουβαλάκι με αλεύρι, σκέφτηκα να κάνω μια γρήγορη πίτα.
Πίτα με χυλό, μπατζίνα την ξέρετε οι περισσότεροι ίσως,
Ναι, αλλά εδώ αυτοσχεδιάσαμε και πάλι, γιατί θέλαμε κάτι διαφορετικό και ως γνωστόν πιο αρωματικό.
Έτσι βγήκε μια άλλου είδους μπατζίνα (χωρίς κολοκύθι) που είχε μέσα:
300 γραμμάρια φέτα,
ρεγκάτο τριμένο περίπου μισό φλυτζάνι,
4 αυγά,
1 γιαούρτι,
1/2 πακέτου βούτυρο λιωμένο,
1 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/2 ποτηριού γάλα,
3/4 παριζάκι τριμμένο στον τρίφτη,
2 καλές κουταλιές μουστάρδα,
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο (που κάνει και την διαφορά)
2 κουταλάκια μπέϊκιν,
3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φλυτζάνι καλαμποκάλευρο
λάδι με το μάτι περίπου τα 3/4 φλυτζανιού (στο σύνολο μαζί με το άλειμα του ταψιού).
Και σουσάμι για το πασπάλισμα.
Σε μια βαθειά λεκάνη, τρίβουμε με το πιρούνι ένα κομμάτι φέτα, προσθέτουμε στην συνέχεια το τριμμένο ρεγκάτο, τα αυγά, το γιαούρτι, το λιωμένο βούτυρο, το μοσχοκάρυδο, το τριμμένο παριζάκι και τα ανακατεύουμε καλά με την βοήθεια ενός πηρουνιού. Στην συνέχεια ρίχνουμε το άσπρο αλεύρι, το μπέϊκιν και το γάλα, και συνεχίζουμε το ανακάτεμα να ενωθούν τα υλικά. Για το τέλος έχουμε αφήσει τον άνηθο, το καλαμποκάλευρο και το λάδι. Τα ρίχνουμε και συνεχίζουμε το ανακάτεμα με γρήγορες κινήσεις μέχρι ο χυλός μας, που είναι παχύρρευστος, να έχει ενωθεί καλά.
Σε ταψί αντικολλητικό, που το έχουμε λαδώσει και πασπαλίσει με καλαμποκάλευρο ρίχνουμε τον χυλό μας και τον μοιράζουμε μ' ένα κουτάλι να πάει παντού, χωρίς να είναι πολύ χοντρός σε πάχος για να ψηθεί καλά. Τέλος τον στολίζουμε με αρκετό σουσάμι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 βαθμούς με αέρα το έκανα εγώ) μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.
Την αφήνουμε να χλυάνει και είναι έτοιμη για κατανάλωση.
Και σήμερα το πρωί είναι μια χαρά συνοδευτικό στο γραφείο.
Έτσι χθες το απογευματάκι, που όλα ήταν στην θέση τους (πρωτοφανές) είπα θα κάτσω! Όμως εκεί που καθόμουνα, σκέφτηκα το πρωϊ τι θα πάρεις μαζί σου στην δουλειά για κολατσιό;
Φρούτα, εντάξει, ίσως και κανένα γιαούρτι...
Μπα, δεν μου άρεσε και τόσο η ιδέα.
Και καθώς είχε έρθει το νέο τσουβαλάκι με αλεύρι, σκέφτηκα να κάνω μια γρήγορη πίτα.
Πίτα με χυλό, μπατζίνα την ξέρετε οι περισσότεροι ίσως,
Ναι, αλλά εδώ αυτοσχεδιάσαμε και πάλι, γιατί θέλαμε κάτι διαφορετικό και ως γνωστόν πιο αρωματικό.
Έτσι βγήκε μια άλλου είδους μπατζίνα (χωρίς κολοκύθι) που είχε μέσα:
300 γραμμάρια φέτα,
ρεγκάτο τριμένο περίπου μισό φλυτζάνι,
4 αυγά,
1 γιαούρτι,
1/2 πακέτου βούτυρο λιωμένο,
1 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/2 ποτηριού γάλα,
3/4 παριζάκι τριμμένο στον τρίφτη,
2 καλές κουταλιές μουστάρδα,
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο (που κάνει και την διαφορά)
2 κουταλάκια μπέϊκιν,
3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φλυτζάνι καλαμποκάλευρο
λάδι με το μάτι περίπου τα 3/4 φλυτζανιού (στο σύνολο μαζί με το άλειμα του ταψιού).
Και σουσάμι για το πασπάλισμα.
Σε μια βαθειά λεκάνη, τρίβουμε με το πιρούνι ένα κομμάτι φέτα, προσθέτουμε στην συνέχεια το τριμμένο ρεγκάτο, τα αυγά, το γιαούρτι, το λιωμένο βούτυρο, το μοσχοκάρυδο, το τριμμένο παριζάκι και τα ανακατεύουμε καλά με την βοήθεια ενός πηρουνιού. Στην συνέχεια ρίχνουμε το άσπρο αλεύρι, το μπέϊκιν και το γάλα, και συνεχίζουμε το ανακάτεμα να ενωθούν τα υλικά. Για το τέλος έχουμε αφήσει τον άνηθο, το καλαμποκάλευρο και το λάδι. Τα ρίχνουμε και συνεχίζουμε το ανακάτεμα με γρήγορες κινήσεις μέχρι ο χυλός μας, που είναι παχύρρευστος, να έχει ενωθεί καλά.
Σε ταψί αντικολλητικό, που το έχουμε λαδώσει και πασπαλίσει με καλαμποκάλευρο ρίχνουμε τον χυλό μας και τον μοιράζουμε μ' ένα κουτάλι να πάει παντού, χωρίς να είναι πολύ χοντρός σε πάχος για να ψηθεί καλά. Τέλος τον στολίζουμε με αρκετό σουσάμι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 βαθμούς με αέρα το έκανα εγώ) μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.
Την αφήνουμε να χλυάνει και είναι έτοιμη για κατανάλωση.
Και σήμερα το πρωί είναι μια χαρά συνοδευτικό στο γραφείο.
18.10.10
Μπακαλιάρος ο "αρωματικός".
Τα φιλέτα ψαριού είναι μια πολύ καλή λύση, για γρήγορο και ελαφρύ μαγείρεμα και όταν τα κρεατικά γενικώς δεν είναι της αρεσκείας σου (όπως στην δική μου περίπτωση). Αλλά και το ψάρι, δεν είναι κάτι που τρώγεται εύκολα απ' όλους ειδικά όταν μιλάμε για μικρά παιδιά.
Έτσι υιοθετούμε τα φιλέτα που αφήνουν δυνατότητα δημιουργίας (και δεν έχουν πολλά-πολλά κόκκαλα).
Παλαιότερα, έχω κάνει αναρτήσεις στο Hungry for life, αλλά και σ' αυτό το blog για φιλέτα σολωμού, φιλέτα πέρκας, φιλέτα γαλέου, που μπορεί να χορτάσουν τόσο την αίσθηση της όσφρησης, γιατί η μυρωδιά είναι το πρώτο μισό ενός πιάτου, όσο και τον απαιτητικό για γεύση ουρανίσκο, αλλά και το ταλαιπωρημένο από την πείνα,
στομάχι :-)))
Για την σημερινή συνταγή την αφορμή μου την έδωσε η Vita.
Δεν κομίζω "γλαύκα" στην Αθήνα, απλώς ήρθε, για να συμπληρώσει τα δικά της λεγόμενα για το φιλέτο ψαριού που είναι ΤΕΛΕΙΟ, έτσι όπως μας το παρουσίασε, με μια άλλη δική μου εκδοχή.
Υλικά λοιπόν: για αρωματισμένο φιλέτο μπακαλιάρου, που θα ταϊσουν 2 ανθρώπους (εμείς βέβαια είμαστε τρείς, αλλά τρώμε για ενάμισυ).
2 μεγάλα φιλέτα μπακαλιάρου ξαλμυρισμένου (η γνωστή εταιρία κατεψυγμένων θαλασσινών διαθέτει τέτοια έτοιμα, ψαλμυρισμένα και παγωμένα).
1 μεγάλη μαραθόριζα (γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να βρούμε φρέσκο μάραθο εδώ στο άστυ) τριμμένη στον χοντρό του τρίφτη,
1 μέτριο ψιλοκομμένο κόκκινο, γλυκό, κρεμμύδι (πρόσφατα βρήκα Ζακύνθου, Κικίτσα)
2 μεγάλα καρότα, ελαφρώς βρασμένα και κομμένα σε ροδέλλες,
1 κουταλάκι κοφτό, σπόρο γλυκανίσου (τριμμένο λίγο με το χέρι για να σπάσει ο κόκκος)
αλάτι, πιπέρι (περίπου 1/2 κοφτό κουταλάκι)
χυμό και το ξύσμα από ένα λεμόνι,
1 σφυνάκι ούζου
και τέλος, ελαιόλαδο (εδώ πάω λίγο με το μάτι) περίπου ένα κρασοπότηρο.
Σ' ένα κατσαρολάκι βάζουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι.
Στην συνέχεια ρίχνουμε την τριμμένη μαραθόριζα και τ' αφήνουμε για λίγο να σοταριστούν μαζί.
Σε αντικολλητικό ταψί ή πυρέξ στρώνουμε τις ροδόλλες του βρασμένου καρότου, πάνω τοποθετούμε τα φιλέτα του ψαριού τα οποία και σκεπάζουμε με το μείγμα κρεμμυδιού-μαραθόριζας.
Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε το ξύσμα, τον χυμό του λεμονιού, το ούζο, το ελαιόλαδο και τον σπόρο του γλυκανίσου. Ανακατεύουμε ελαφρά μ' ένα κουτάλι και ψήνουμε στους 180 βαθμούς με αέρα, σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο, για 10-12 λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο και το πόσο χοντρά είναι τα φιλέτα).
Είστε έτοιμοι για σερβίρισμα. Αν έχετε διάθεση, πιείτε και κανένα ουζάκι ή λευκό παγωμένο κρασάκι.
Το απαιτούν οι περιστάσεις.
15.10.10
Πόση "Ειρήνη" θα είχαμε σήμερα στον κόσμο αν ο Μάρξ δεν έτρωγε την σούπα του!
H αλήθεια είναι πως η διάθεσή μου το τελευταίο 2ήμερο δεν είναι καθόλου καλή, μετά από ένα συμβάν που μου επιβεβαίωσε :
Αλλά δεν παύει να έχει χαλάσει πολύ η διάθεσή μου. Να έχω χάσει τον ύπνο μου αυτές τις μέρες και να μην έχω και διάθεση για πολλά - πολλά, παρά μονάχα για να βρω τρόπο και πρακτικές που θα με βγάλουν από την κατάσταση αυτή (και που σίγουρα θα μου κοστίσει σε κόπο και χρήμα).
Λίγο φρέσκο ψωμί και ένα πιάτο ζεστής σούπας λαχανικών καθώς και λίγες σπιτικές χυλοπίτες (τουτουμάκια για όσους τις ξέρουν) μέσα σε φρέσκια σάλτσας ντομάτας με βασιλικό και σκόρδο... για το σημερινό μενού μιας και δεν είχα διάθεση ούτε στην κουζίνα να μπω.
Και τέλος, μια ωραία σκηνή από την αγαπημένη μου Mαφάλντα έτσι για να σας ευχηθώ ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο και μακάρι να σταματήσει πια να βρέχει και να μην είναι και ο καιρός έτσι κατσούφης...
- το γεγονός για το πόσο ανήθικη έχει γίνει πια η κοινωνία μας,
- για το πόσο μπορεί να νομίζουν κάποιοι ότι είναι "εξυπνότεροι" των άλλων,
- για το πόσο εύκολα πιστεύουν κάποιοι, πως μπορούν να "ξεφεύγουν" χωρίς να έχουν και καλά συνέπειες για τις παράνομες πράξεις τους και πρακτικές τους,
- για το πόσο μπορεί να μπλεχτείς εσύ, που απλά έδειξες "χαλαρός" και άφησες την εμπιστοσύνη να πάρει προβάδισμα μιας και ο απέναντι ήταν ένας άνθρωπος "απλός" σαν και σένα....
Αλλά δεν παύει να έχει χαλάσει πολύ η διάθεσή μου. Να έχω χάσει τον ύπνο μου αυτές τις μέρες και να μην έχω και διάθεση για πολλά - πολλά, παρά μονάχα για να βρω τρόπο και πρακτικές που θα με βγάλουν από την κατάσταση αυτή (και που σίγουρα θα μου κοστίσει σε κόπο και χρήμα).
Λίγο φρέσκο ψωμί και ένα πιάτο ζεστής σούπας λαχανικών καθώς και λίγες σπιτικές χυλοπίτες (τουτουμάκια για όσους τις ξέρουν) μέσα σε φρέσκια σάλτσας ντομάτας με βασιλικό και σκόρδο... για το σημερινό μενού μιας και δεν είχα διάθεση ούτε στην κουζίνα να μπω.
Και τέλος, μια ωραία σκηνή από την αγαπημένη μου Mαφάλντα έτσι για να σας ευχηθώ ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο και μακάρι να σταματήσει πια να βρέχει και να μην είναι και ο καιρός έτσι κατσούφης...
12.10.10
ΝΕΔΑ
Ήταν συμπαθητικό το όλο στήσιμο, αν και θα περίμενα λίγο περισσότερους εκθέτες.
Εκείνο που προσωπικά με εντυπωσίασε γιατί δεν το γνώριζα πως υπήρχε, είναι η νέα ετικέτα μπύρας με τόπο προέλευσης και όνομα καθαρά Μεσσηνιακό. ΝΕΔΑ. Νέο προϊόν και όπως φαίνεται αρκετά υποσχόμενο για την τοπική κοινωνία και όχι μόνον. Χρειάζεται όμως την υποστήριξή του στα εστιατόρια της περιοχής πρώτα από όλα.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε το link με αναφορά στην Μεσσηνιακή μπύρα, αλλά και να την γευτείτε στην συγκεκριμένη έκθεση.
Την ονομασία της, η μπύρα την πήρε από το ποτάμι ΝΕΔΑ. Και Η Νέδα, γιατί το όνομα είναι θηλυκό, ίσως να είναι και το μοναδικό θηλυκό ποτάμι στην Ελλάδα, με μαγευτικές διαδρομές για πεζοπορία αλλά και χωριά που αξίζει τον κόπο να τα δείτε από κοντά.
11.10.10
Μεσσηνιακή Παρουσία στην Αθήνα
Αυτήν στην οποία έζησα και τα πρώτα μου παιδικά χρόνια....την Μεσσηνία και ιδιαίτερα την Πύλο και την Μεθώνη, θα κάνω μια μικρή αναγγελία.
Σήμερα ξεκίνησε η τριήμερη έκθεση "Παραδοσιακών Τυποποιημένων Αγροτικών Προϊόντων και Χειροτεχνίας της Μεσσηνίας" που οργανώνεται από το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, στον εκθεσιακο χώρο του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος. Τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν κάπου το μεσημέρι και το όλο γεγονός θα κρατήσει μέχρι και τις 13 Οκτωβρίου.
Φαντάζομαι ότι κάτι καλό θα μπορέσετε να βρείτε, μιάς και οι ελιές, το λάδι, τα αποξηραμένα σύκα, τα παστέλια, αλλά και τα μεταξωτά της Καλαμάτας είναι αρκετά διάσημα.
8.10.10
Ένα αφιερωμένα banana bread...
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες ημέρες γίνονται πολλά γύρω μου, στενάχωρα τα περισσότερα δυστυχώς. Αλλά αυτό είναι κάτι σαν νόμος στην ζωή, δηλαδή τα στενάχωρα να πέφτουν μαζεμένα και να λες πότε θα σταματήσει το κακό...
Έτσι δεν είχα διάθεση για πολλές χαρούμενες περιγραφές συνταγών.
Σκάρωσα όμως κάτι χθες το βράδυ, για να ξορκίσω το κακό και για να υπάρχει κάτι νόστιμο στο κολατσιό σήμερα το πρωί....
Και τέλος, γιατί καθώς διάβασα σήμερα το πρωί το blog του φίλου Δημήτρη Τερζή του έδωσα μια υπόσχεση :-))
Σίγουρα, αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε άπειρες εκδοχές, παραλλαγές, συνταγές για ένα banana Bread. Το δικό μου απλώς ήταν έμπνευση της στιγμής και με μια ιδιαιτερότητα. Οι μπανάνες αποτελούσαν την γέμισή του. Κάτι σαν τα γεμιστά τσουρέκια που σίγουρα έχετε οι περισσότεροι δοκιμάσει.
Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και γευστικό. Τα ευχαριστήθηκαν όλοι. Μικροί, μεγάλοι και σήμερα οι λίγοι συνάδελφοι στο γραφείο (λιγοστεύουμε καθημερινά...κι' εδώ).
Επί το έργω λοιπόν, για να μην λέω πολλά.
Αρτοπαρασκευαστής, μια μέτρια κατσαρόλα αντικολλητική και δύο φόρμες μακρόστενες για κέϊκς, οι βασικοί μου συντελεστές.
Μέσα στον αρτοπαρασκευαστή στο πρόγραμμα για ζύμωμα (που στο δικό μου μηχάνημα κρατά 1 ώρα και 20 λεπτά).
Μπήκαν: 330 γραμμάρια νερό, 50 γραμμάρια λιωμένο βούτυρο, 30 γραμμάρια γάλα φρέσκο, 700 γραμμάρια αλεύρι λευκό για όλες τις χρήσεις, 1 μεγάλο δίκροκο αυγό, 1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
3 κουταλιές σούπας ζάχαρη κρυσταλλική, 1 κουταλάκι κοφτή βανίλια σκόνη, 1 φακελλάκι μαγιά και 1 κουταλιά γάλα σε σκόνη
Όλα τα υλικά ζυμώθηκαν με τον τρόπο του αρτοπαρασκευαστή.
Στο διάστημα που αυτός ζύμωνε, εγώ έφτιαξα την μαρμελάδα μπανάνας.
Μέσα στην μέτρια κατσαρόλα έκοψα σε φέτες 5 μεγάλες μπανάνες, έριξα τον χυμό από 2 μέτρια λεμόνια, 3/4 κούπας ζάχαρη και λίγες σταγόνες εσσάνς βανίλιας (προς το τέλος του βρασμού).
Τις άφησα να σιγοβράσουν για περίπου 20 λεπτά ανακατεύοντας συχνά-πυκνά μιας και η μπανάνα ως φρούτο με άμυλο "κολλάει" εύκολα. Όταν ήσαν κοντά στην μορφή της μαρμελάδας έβγαλα την κατσαρόλα τελείως από την φωτιά.
Ο αρτοπαρασκευστής συνέχισε να ζυμώνει.
Πήρα στην συνέχεια τις δύο μακρόστενες φόρμες κέϊκ, τις έντυσα με το μαγικό λαδόχαρτο και τις άφησα στην άκρη. Περίμενα να τελειώσει το ζύμωμα και στο διάστημα αυτό έπλυνα τα σχετικά κατσαρολικά. Ενώ προθέρμανα ελαφρώς τον φούρνο μου για να είναι έτοιμος για την δεύτερη φάση...
Το ηχητικό σήμα του αρτοπαρασκευαστή ήρθε.
Πήρα την ζύμη μου, την χώρισα σε 4 ίσα μέρη (θέλει σ' αυτό το στάδιο λίγο λάδωμα στα χέρια, γιατί η ζύμη λόγω βουτύρου είναι κάπως κολλώδης) και το κάθε κομμάτι το έπλασα ως μακρόστενη φρατζολίτσα. Έβαλα τις δύο πρώτες μέσα στις φόρμες, τις άπλωσα με τα χέρια καλά για να πάνε σε όλο το μήκος της φόρμας και στην επιφάνειά τους έστρασα κομμάτια απο 3 σοκολάτες γάλακτος (που έπρεπε να τις διώξω απο το ψυγείο μου).
Από πάνω έβαλα κουταλιές μαρμελάδας μπανάνας σε όλην την επιφάνεια της κάθε φρανζόλας.
Στην συνέχεια πρόσθεσα και τις δύο υπόλοιπες φραντζόλες, μια σε κάθε φόρμα πάντα.
Πάτησα λίγο με τα δάχτυλα να ενωθούν.
Χάραξα ελαφρά τις επιφάνειες τους με μαχαίρι ενώ τις άλοιψα με λίγο γάλα.
Και τις ξέχασα για μιάμιση περίπου ώρα στον ζεστό φούρνο...για να ανέβουν και να φουσκώσουν όσο θα έπρεπε. Στην ουσία διπλασίασαν (και κάτι παρά πάνω) τον όγκο τους.
Η συνέχεια ήρθε κατά τις 8 το βράδυ πια, που έβαλα τον φούρνο μου να ψήσει στους 180 βαθμούς με αέρα για μισή ώρα περίπου.
Μοσχοβόλησε η κουζίνα μου.
Ο γιός μου καθόταν μπροστά στην πόρτα του φούρνου και περίμενε....
Το γεύτηκε όμως σήμερα το πρωί και μετά ξεκίνησε με χαρά για το σχολείο του, είναι άλλωστε και Παρασκευή.
Αφού ψήθηκαν τις άφησα για λίγο στην σχάρα του φούρνου και μετά τα σήκωσα με την βοήθεια του λαδόχαρτου από τις φόρμες και τις άφησα όλη νύχτα στην σχάρα του φούρνου...
Το αποτέλεσμα ήταν ένα γευστικό, γλυκό, βαρύ ψωμί με πολλά αρώματα.
Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο.
Να θυμάστε πως, θέλουμε, δεν θέλουμε, πρέπει να είμαστε πάντα με το κεφάλι ψηλά. Να είμαστε αισιόδοξοι, για να μπορούμε να δίνουμε ανάσες πνοής και σε αυτούς που μας έχουν ανάγκη στις δικές τους δύσκολες στιγμές.
Γιατί οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται.
Πάντα έτσι πάλευα τα δύσκολά μου μέχρι τώρα και έτσι προσπαθώ και σήμερα που σας γράφω.
Καλό Σαββατοκύριακο, φίλε Δημήτρη.
Έτσι δεν είχα διάθεση για πολλές χαρούμενες περιγραφές συνταγών.
Σκάρωσα όμως κάτι χθες το βράδυ, για να ξορκίσω το κακό και για να υπάρχει κάτι νόστιμο στο κολατσιό σήμερα το πρωί....
Και τέλος, γιατί καθώς διάβασα σήμερα το πρωί το blog του φίλου Δημήτρη Τερζή του έδωσα μια υπόσχεση :-))
Σίγουρα, αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε άπειρες εκδοχές, παραλλαγές, συνταγές για ένα banana Bread. Το δικό μου απλώς ήταν έμπνευση της στιγμής και με μια ιδιαιτερότητα. Οι μπανάνες αποτελούσαν την γέμισή του. Κάτι σαν τα γεμιστά τσουρέκια που σίγουρα έχετε οι περισσότεροι δοκιμάσει.
Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και γευστικό. Τα ευχαριστήθηκαν όλοι. Μικροί, μεγάλοι και σήμερα οι λίγοι συνάδελφοι στο γραφείο (λιγοστεύουμε καθημερινά...κι' εδώ).
Επί το έργω λοιπόν, για να μην λέω πολλά.
Αρτοπαρασκευαστής, μια μέτρια κατσαρόλα αντικολλητική και δύο φόρμες μακρόστενες για κέϊκς, οι βασικοί μου συντελεστές.
Μέσα στον αρτοπαρασκευαστή στο πρόγραμμα για ζύμωμα (που στο δικό μου μηχάνημα κρατά 1 ώρα και 20 λεπτά).
Μπήκαν: 330 γραμμάρια νερό, 50 γραμμάρια λιωμένο βούτυρο, 30 γραμμάρια γάλα φρέσκο, 700 γραμμάρια αλεύρι λευκό για όλες τις χρήσεις, 1 μεγάλο δίκροκο αυγό, 1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
3 κουταλιές σούπας ζάχαρη κρυσταλλική, 1 κουταλάκι κοφτή βανίλια σκόνη, 1 φακελλάκι μαγιά και 1 κουταλιά γάλα σε σκόνη
Όλα τα υλικά ζυμώθηκαν με τον τρόπο του αρτοπαρασκευαστή.
Στο διάστημα που αυτός ζύμωνε, εγώ έφτιαξα την μαρμελάδα μπανάνας.
Μέσα στην μέτρια κατσαρόλα έκοψα σε φέτες 5 μεγάλες μπανάνες, έριξα τον χυμό από 2 μέτρια λεμόνια, 3/4 κούπας ζάχαρη και λίγες σταγόνες εσσάνς βανίλιας (προς το τέλος του βρασμού).
Τις άφησα να σιγοβράσουν για περίπου 20 λεπτά ανακατεύοντας συχνά-πυκνά μιας και η μπανάνα ως φρούτο με άμυλο "κολλάει" εύκολα. Όταν ήσαν κοντά στην μορφή της μαρμελάδας έβγαλα την κατσαρόλα τελείως από την φωτιά.
Ο αρτοπαρασκευστής συνέχισε να ζυμώνει.
Πήρα στην συνέχεια τις δύο μακρόστενες φόρμες κέϊκ, τις έντυσα με το μαγικό λαδόχαρτο και τις άφησα στην άκρη. Περίμενα να τελειώσει το ζύμωμα και στο διάστημα αυτό έπλυνα τα σχετικά κατσαρολικά. Ενώ προθέρμανα ελαφρώς τον φούρνο μου για να είναι έτοιμος για την δεύτερη φάση...
Το ηχητικό σήμα του αρτοπαρασκευαστή ήρθε.
Πήρα την ζύμη μου, την χώρισα σε 4 ίσα μέρη (θέλει σ' αυτό το στάδιο λίγο λάδωμα στα χέρια, γιατί η ζύμη λόγω βουτύρου είναι κάπως κολλώδης) και το κάθε κομμάτι το έπλασα ως μακρόστενη φρατζολίτσα. Έβαλα τις δύο πρώτες μέσα στις φόρμες, τις άπλωσα με τα χέρια καλά για να πάνε σε όλο το μήκος της φόρμας και στην επιφάνειά τους έστρασα κομμάτια απο 3 σοκολάτες γάλακτος (που έπρεπε να τις διώξω απο το ψυγείο μου).
Από πάνω έβαλα κουταλιές μαρμελάδας μπανάνας σε όλην την επιφάνεια της κάθε φρανζόλας.
Στην συνέχεια πρόσθεσα και τις δύο υπόλοιπες φραντζόλες, μια σε κάθε φόρμα πάντα.
Πάτησα λίγο με τα δάχτυλα να ενωθούν.
Χάραξα ελαφρά τις επιφάνειες τους με μαχαίρι ενώ τις άλοιψα με λίγο γάλα.
Και τις ξέχασα για μιάμιση περίπου ώρα στον ζεστό φούρνο...για να ανέβουν και να φουσκώσουν όσο θα έπρεπε. Στην ουσία διπλασίασαν (και κάτι παρά πάνω) τον όγκο τους.
Η συνέχεια ήρθε κατά τις 8 το βράδυ πια, που έβαλα τον φούρνο μου να ψήσει στους 180 βαθμούς με αέρα για μισή ώρα περίπου.
Μοσχοβόλησε η κουζίνα μου.
Ο γιός μου καθόταν μπροστά στην πόρτα του φούρνου και περίμενε....
Το γεύτηκε όμως σήμερα το πρωί και μετά ξεκίνησε με χαρά για το σχολείο του, είναι άλλωστε και Παρασκευή.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα γευστικό, γλυκό, βαρύ ψωμί με πολλά αρώματα.
Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο.
Να θυμάστε πως, θέλουμε, δεν θέλουμε, πρέπει να είμαστε πάντα με το κεφάλι ψηλά. Να είμαστε αισιόδοξοι, για να μπορούμε να δίνουμε ανάσες πνοής και σε αυτούς που μας έχουν ανάγκη στις δικές τους δύσκολες στιγμές.
Γιατί οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται.
Πάντα έτσι πάλευα τα δύσκολά μου μέχρι τώρα και έτσι προσπαθώ και σήμερα που σας γράφω.
Καλό Σαββατοκύριακο, φίλε Δημήτρη.
6.10.10
Γλυκά με φρούτα, σπόνσορες της νέας μου χειμερινής γκαρταρόμπας
Μήλα, αχλάδια, δαμάσκηνα φρούτα λαχταριστά για τάρτες όλων των ειδών που έχουν την τιμητική τους τούτες τις μέρες τόσο στην αγορά όσο και στα περισσότερα blogs που ασχολούνται με την κουζίνα και τις λαχτάρες της.
Κάθε μέρα διαβάζω (όσο μπορώ και προλαβαίνω πάντα) τους φίλους bloggers με τις απίστευτες δημιουργίες τους και με κάνουν να θέλω να τα φτιάξω όλα.
Μα πως, δεν γίνεται κάτι τέτοιο;
Γιατί αν γίνει ... θα πρέπει να μετά να με χρηματοδοτήσετε όλοι μαζί (εσείς οι υπεύθυνοι) για την αγορά νέας χειμερινής γκαρταρόμπας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Καλά, άσχετο, τι τιμές έχουν κάποια μαγαζιά σε ρούχα;
Μήπως πρέπει να το αναθεωρήσουν και να το σκεφτούν καλύτερα, ότι το λουκέτο το βάζουν οι ίδιοι στα μαγαζιά τους...και όχι η ΚΡΙΣΗ!
Είδα μπλούζα εποχής με 50 Euros και την ίδια (μα ακριβώς την ίδια) σε μαγαζί με κινέζικα έξω απο το Ναύπλιο την βρήκαμε με 7 Euros.
Τι δεν πάει καλά;
Ας επανέλθω όμως, τα γλυκά (γιατί για εκεί ξεκίνησα τούτο το post) με αγαπημένα φρούτα τούτην την εποχή είναι στο φόρτε τους. Ίσως γιατί τα περιμέναμε όλοι μας με μια κάποια αγωνία.
Μηλόπιτα στο Funky Cook ,
Τάρτα αχλαδιών στο Taste Advisor,
Λιχουδιά με αχλάδια και σοκολάτα στο Blog της Fimere.
Είναι όλα τόσο δελεαστικά και τέλεια.
Έτσι επέλεξα να σας παρουσιάσω κι' εγώ κάτι γρήγορο που έφτιαξα πρόσφατα και αν ίσως σας αρέσει ως ιδέα να το δοκιμάσετε μέσα στον κατακλησμό των φρούτων του φθινοπώρου κκαι των συνταγών που τα συνοδεύουν.
Υλικά
1 φύλλο σφολιάτας (με ή χωρίς βούτυρο, ανάλογα τις προτιμήσεις σας)
2 μεγάλα μήλα (τριμμένα στην χοντρή πλευρά του τρίφτη)
1 σακουλάκι μπισκότα σοκολάτας (τα mini διευκολύνουν πολύ) γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη γαλέτα....
1 μεγάλη κουταλιά σούπας σοκολάτα τρούφα (πικρή ή γάλακτος)
χυμό από ένα λεμόνι
3 κουταλιές μαύρης ζάχαρης
μια πρέζα βανίλια κρυσταλλική
και τέλος, 2 κουταλιές σταφίδες.
Το φύλλο της σφολιάτας το κόβετε σε δύο ίσα μέρη (κατά πλάτος).
Σ' ένα μεγάλο μπόλ τρίβετε τα μήλα με την βοήθεια του τρίφτη, τα περιχύνετε με το χυμό από το λεμόνι για να μην μαυρίσουν και γιατί τους πάει στην γεύση.
Σπάτε τα μπισκότα σοκολάτας με το χέρι σας, καθώς είναι μέσα στο κλειστό σακουλάκι) για να γίνουν τρίμμα. Τα προσθέτε στα μήλα, βάζετε επιπλέον την σοκολάτα τρούφα, την ζάχαρη, τις σταφίδες και ανακατεύετε καλά μ' ένα κουτάλι.
Στρώνετε κουταλιές στο κέντρο των δύο κομματιών της σφολιάτας, ενώνετε τις άκρες τους καλά και βάζετε τα ρολά με την ένωση προς τα κάτω, μέσα σε μέτριο ταψί του φούρνου που έχετε στρώσει το μαγικό αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Χαράσετε την επιφάνεια με ένα μαχαίρι σε 3-4 ελαφριές τομές (βοηθά το ψήσιμο της σφολιάτας) και ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 35 λεπτά μέχρι να έχει ροδίσει η επιφάνεια καλά.
Βγάζετε από τον φούρνο, αφήνετε να χλυάνει ελαφρώς και σερβίρετε το κάθε κομμάτι πασπαλισμένο με αρκετή άχνη ανακατεμένη με κανέλα.
Υ.Γ. τα υλικά που σας δίνω είναι ικανή ποσότητα για το ένα φύλλο σφολιάτας που θα σας δώσει 2 ρολλά για 8 καλές μερίδες. Εάν θέλετε να κάνετε και τα 2 φύλλα, σαφώς και θα διπλασιάσετε τις ποσότητες.
Κάθε μέρα διαβάζω (όσο μπορώ και προλαβαίνω πάντα) τους φίλους bloggers με τις απίστευτες δημιουργίες τους και με κάνουν να θέλω να τα φτιάξω όλα.
Μα πως, δεν γίνεται κάτι τέτοιο;
Γιατί αν γίνει ... θα πρέπει να μετά να με χρηματοδοτήσετε όλοι μαζί (εσείς οι υπεύθυνοι) για την αγορά νέας χειμερινής γκαρταρόμπας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Καλά, άσχετο, τι τιμές έχουν κάποια μαγαζιά σε ρούχα;
Μήπως πρέπει να το αναθεωρήσουν και να το σκεφτούν καλύτερα, ότι το λουκέτο το βάζουν οι ίδιοι στα μαγαζιά τους...και όχι η ΚΡΙΣΗ!
Είδα μπλούζα εποχής με 50 Euros και την ίδια (μα ακριβώς την ίδια) σε μαγαζί με κινέζικα έξω απο το Ναύπλιο την βρήκαμε με 7 Euros.
Τι δεν πάει καλά;
Ας επανέλθω όμως, τα γλυκά (γιατί για εκεί ξεκίνησα τούτο το post) με αγαπημένα φρούτα τούτην την εποχή είναι στο φόρτε τους. Ίσως γιατί τα περιμέναμε όλοι μας με μια κάποια αγωνία.
Μηλόπιτα στο Funky Cook ,
Τάρτα αχλαδιών στο Taste Advisor,
Λιχουδιά με αχλάδια και σοκολάτα στο Blog της Fimere.
Είναι όλα τόσο δελεαστικά και τέλεια.
Έτσι επέλεξα να σας παρουσιάσω κι' εγώ κάτι γρήγορο που έφτιαξα πρόσφατα και αν ίσως σας αρέσει ως ιδέα να το δοκιμάσετε μέσα στον κατακλησμό των φρούτων του φθινοπώρου κκαι των συνταγών που τα συνοδεύουν.
Μηλόπιτα με επίγευση σοκολάτας.
Υλικά
1 φύλλο σφολιάτας (με ή χωρίς βούτυρο, ανάλογα τις προτιμήσεις σας)
2 μεγάλα μήλα (τριμμένα στην χοντρή πλευρά του τρίφτη)
1 σακουλάκι μπισκότα σοκολάτας (τα mini διευκολύνουν πολύ) γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη γαλέτα....
1 μεγάλη κουταλιά σούπας σοκολάτα τρούφα (πικρή ή γάλακτος)
χυμό από ένα λεμόνι
3 κουταλιές μαύρης ζάχαρης
μια πρέζα βανίλια κρυσταλλική
και τέλος, 2 κουταλιές σταφίδες.
Το φύλλο της σφολιάτας το κόβετε σε δύο ίσα μέρη (κατά πλάτος).
Σ' ένα μεγάλο μπόλ τρίβετε τα μήλα με την βοήθεια του τρίφτη, τα περιχύνετε με το χυμό από το λεμόνι για να μην μαυρίσουν και γιατί τους πάει στην γεύση.
Σπάτε τα μπισκότα σοκολάτας με το χέρι σας, καθώς είναι μέσα στο κλειστό σακουλάκι) για να γίνουν τρίμμα. Τα προσθέτε στα μήλα, βάζετε επιπλέον την σοκολάτα τρούφα, την ζάχαρη, τις σταφίδες και ανακατεύετε καλά μ' ένα κουτάλι.
Στρώνετε κουταλιές στο κέντρο των δύο κομματιών της σφολιάτας, ενώνετε τις άκρες τους καλά και βάζετε τα ρολά με την ένωση προς τα κάτω, μέσα σε μέτριο ταψί του φούρνου που έχετε στρώσει το μαγικό αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Χαράσετε την επιφάνεια με ένα μαχαίρι σε 3-4 ελαφριές τομές (βοηθά το ψήσιμο της σφολιάτας) και ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 35 λεπτά μέχρι να έχει ροδίσει η επιφάνεια καλά.
Βγάζετε από τον φούρνο, αφήνετε να χλυάνει ελαφρώς και σερβίρετε το κάθε κομμάτι πασπαλισμένο με αρκετή άχνη ανακατεμένη με κανέλα.
Υ.Γ. τα υλικά που σας δίνω είναι ικανή ποσότητα για το ένα φύλλο σφολιάτας που θα σας δώσει 2 ρολλά για 8 καλές μερίδες. Εάν θέλετε να κάνετε και τα 2 φύλλα, σαφώς και θα διπλασιάσετε τις ποσότητες.
4.10.10
Το πιστόλι
To κείμενο που ακολουθεί δεν είναι δικό μου, είναι από αυτά που παραλαμβάνουμε όλοι μας κάθε μέρα στο προσωπικό μας ταχυδρομείο, ευγενική αποστολή άλλων φίλων, που το έλαβαν από άλλους και πάει λέγοντας.
Όμως αυτό το συγκεκριμένο το μεταφέρω αυτούσιο,
1ον γιατί μου άρεσε ο τρόπος γραφής του δημιουργού του.
και
2ον γιατί πιστεύω πως πολλές αλήθειες κρύβονται μέσα στις λέξεις του.
Ευχαριστώ την φίλη Νένα που μου το έστειλε και μου έφτιαξε την μέρα πρωί-πρωί...σε μια φάση αρκετά περίεργη.
Όμως αυτό το συγκεκριμένο το μεταφέρω αυτούσιο,
1ον γιατί μου άρεσε ο τρόπος γραφής του δημιουργού του.
και
2ον γιατί πιστεύω πως πολλές αλήθειες κρύβονται μέσα στις λέξεις του.
Ευχαριστώ την φίλη Νένα που μου το έστειλε και μου έφτιαξε την μέρα πρωί-πρωί...σε μια φάση αρκετά περίεργη.
Το «πιστόλι» που στόχευε αλλού...
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)