Γλυκές Βαρκούλες Γεμιστές

Φαίνεται πως μπαίνουμε  πια για τα καλά στην τελική ευθεία ή καλύτερα στην μεγάλη προ Χριστουγέννων εποχή, καθώς έχει επιμηκυνθεί πια ο χρόνος της προετοιμασίας, σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα οι στολισμοί και οι πρώτες εκδηλώσεις.
Και είναι η προσμονή και η αναμονή που μετράει... και που βοηθά στο να φτιάχνει η διάθεση όσων τουλάχιστον αγαπούν αυτές τις εορταστικές μέρες του χρόνου.

Για μένα, όσο μεγαλώνω, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και προφανώς φταίει το γεγονός ότι δεν είμαι πια παιδί (ή το παιδί κάποιων που να είναι εν' ζωή - για να με κάνουν να νοιώθω παιδί...).
Αλλά από την άλλη, έχω ένα παιδί που λατρεύει τα Χριστούγεννα και τα περιμένει με μεγάλη αγαλλίαση, οπότε θέλοντας και μη "μπαίνω" κι' εγώ συμπαραστάτης στα συναισθήματά του αυτά και κάνω ότι καλύτερο μπορώ, δεδομένων των καταστάσεων. Ολοκλήρωσα τον στολισμό του σπιτιού και καθώς το έκανα, είπα ότι πρέπει και να "μυρίσουν" Χριστούγεννα!!

Και ιδού λοιπόν, η πρώτη Χριστουγεννιατική λιχουδιά για μικρούς και μεγάλους, που έγινε σε συνδυασμό με το δεύτερο τεστ για τα φετινά μας μελομακάρονα, καθώς το πρώτο έχει προηγηθεί κάπου 10 ημέρες πριν.

Ελπίζω να σας αρέσει και να την δοκιμάσετε.

Γλυκές Βαρκούλες Γεμιστές (και το βαρκούλες όπως καταλαβαίνετε έχει και τον νονό του...)

Για την ζύμη χρησιμοποίησα:
500 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 κουταλιές σούπας σιμιγδάλι χονδρό,
1/2 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1 μεγάλο αυγό,
ξύσμα από ένα λεμόνι,
ξύσμα και χυμό από ένα πορτοκάλι,
3 κουταλιές ζάχαρη (ή στέβια εάν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε ζάχαρη)
1/4 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο,
2 κουταλιές βούτυρο γάλακτος λιωμένο (προσδίδει ιδιαίτερο άρωμα και υφή στην ζύμη)
2-3 κουταλάκια κονιάκ (το κονιάκ ήταν αυτό στο οποία είχα μουλιάσει τα gozi berries που χρησιμοποίησα στην γέμιση που περιγράφω πιο κάτω).

Σε βαθιά λεκάνη έβαλα όλα μου τα υλικά (πλην του αλευριού και του σιμιγδαλιού) ανακάτεψα καλά να ενωθούν και στην συνέχεια ενσωμάτωσα σταδιακά το αλεύρι, το σιμιγδάλι και το μπεϊκιν πάουντερ. Ζύμωσα μέχρι που πήρα μια ωραία ζύμη ελαφρώς ελαστική.
Την άφησα να ξεκουραστεί για μισή ώρα και στο ενδιάμεσο ετοίμασα την γέμιση για τις βαρκούλες μου.

Για την γέμιση τώρα:
αρχικά είχα βάλει 2 κουταλιές σούπας, gozi berries, να μουσκεύουν σε κονιάκ για ένα 2ωρο. Πριν καν ξεκινήσω δηλαδή για τα υπόλοιπα (εάν δεν έχετε gozi berries χρησιμοποιήστε ελληνικές σταφίδες ή granberries με την ίδια ωστόσο διαδικασία. Να πιουν κονιάκ και να μαλακώσουν).
Κατόπιν άλεσα στο multi 4-5 μανταρίνια γλυκό κουταλιού χωρίς το σιρόπι τους (μπορείτε να βάλετε πορτοκάλι, μανταρίνι ή περγαμόντο γιατί έχουν ιδανικό άρωμα για τούτο το γλυκάκι).
Άλεσα επίσης και 1/2 κούπας αμύγδαλο άψητο.
Και τέλος, 3 κουταλιές μαρμελάδα βερίκοκο΄.
Όλα μαζί ενώθηκαν σε μια πολύ αρωματική "πάστα" για την γέμιση.

Οπότε και μπήκα στο έργο της δημιουργίας. Τόση ζύμη όσο ένα μεγάλο καρύδι.
Την άνοιξα στην χούφτα μου, έβαλα  1,5 κουταλάκι του γλυκού γέμιση, έκλεισα και έδωσα με το χέρι το σχήμα της βαρκούλας. Συνέχισα μέχρι που τελείωσαν όλα τα υλικά μου.

Σε αντικολλητικά ταψιά στρωμένο με χαρτί ψησίματος έβαλα τις βαρκούλες μου  και φούρνισα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς, με αέρα, για 15 περίπου λεπτά μέχρι η ζύμη να αποκτήσει ελκυστικό ρόδινο χρώμα και η μυρωδιά του γλυκού να "σπάει" μύτες. Ταυτόχρονα έψησα έτσι και τα δύο ταψιά που ετοιμάστηκαν.

Βγήκαν από τον φούρνο τις ψέκασα με ανθόνερο και άλλες πασπάλισα με άχνη και άλλες τις άφησα σκέτες.
Μια δοκιμή ενδεχομένως να σας κάνει να τις αγαπήσετε, όσο όλοι όσες τις δοκίμασαν, αφήστε που ζύμη τους θυμίζει λιγάκι παραδοσιακό κουραμπιέ :-))

Με άρωμα μαστίχας αλλά και κομπόστας φρούτων

Το blog αγαπά το άρωμα της βανίλιας αλλά εξίσου αγαπά και το άρωμα της μαστίχας και γενικώς όλα τα αρώματα...καθώς δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα έχω στο πιάτο μου φαγητό ή γλυκό χωρίς άρωμα!!!
Αν παρ' ελπίδα μου συμβεί να γευτώ κάτι τέτοιο...μετά την πρώτη μπουκιά κι' εντύπωση, απλώς δεν συνεχίζω :-))

Μια κρέμα θαλπωρής είναι αυτή που θα σας περιγράψω πιο κάτω, καθώς έγινε με περισσεύματα φρέσκου γάλακτος που είχε την ατυχία να οδεύει προς την λήξη του.

Κρέμα Μαστίχας με κομπόστα αποξηραμένων φρούτων

Την κομπόστα αποξηραμένων φρούτων την έφτιαξα, πρώτη φορά, πέρσι χάρη στην αγαπημένη Tante Kiki, και από τότε αρκετές φορές την έχω ξανακάνει γιατί πραγματικά μου άρεσε πολύ, με μικρές παραλλαγές.
Συνιστώ λοιπόν, να την δοκιμάσετε κι' εσείς (μόνη της ή σαν συνοδευτικό).

Για την Κομπόστα  Φρούτων χρησιμοποίησα: 10 αποξηραμένα βερίκοκα, 8 αποξηραμένα δαμάσκηνα, τα φετάκια από 2 μανταρίνια καθαρισμένα, 3 κουταλιές ξανθές σταφίδες, 1 ξύλο κανέλας,
4 κεφαλάκια γαρίφαλο, χυμό από 3 μανταρίνια, μισό ποτήρι νερό, 3 κουταλιές πετιμέζι, κι' ένα σφινάκι κονιάκ.
Τα έβρασα όλα μαζί για 35-40 λεπτά περίπου, τα άφησα να κρυώσουν και μετά έκοψα σε κομματάκια τα μεγάλα φρούτα.

Για την Κρέμα Μαστίχας χρησιμοποίησα:
800 γραμ. φρέσκο γάλα πλήρες,
200 γραμ.κρέμα γάλακτος (επίσης πλήρη)
3/4 κουτιού γάλα ζαχαρούχο,
2 κουταλιές ζάχαρη,
4-5 μέτρια δάκρυα μαστίχας,
6-7 φύλλα ζελατίνας (μαλακωμένα σε ελάχιστο κρύο νερό) ανάλογα το μέγεθος των φύλλων.

Αρχικά χτύπησα τα δάκρυα μαστίχας μαζί με την ζάχαρη μέχρι να γίνουν σκόνη.
Σε μεγάλη κατσαρόλα έβαλα όλα τα γάλατα να ζεσταθούν, καθώς και το μείγμα ζάχαρης-μαστίχας.
Πριν αρχίσει να βράζει το μείγμα μου, στράγγιξα τα φύλλα ζελατίνας και τα ενσωμάτωσα στο μείγμα της κρέμας, ανακατεύοντας συνεχώς.  Η διαδικασία μοιάζει σαφώς με αυτήν για την ετοιμασία της πανακότα.
Κατέβασα από την φωτιά.
Και το άφησα να κρυώσει.
Κατόπιν μετέφερα το μείγμα μου σ' ένα μεγάλο τάπερ και το έβαλα στο ψυγείο.
Όταν άρχισε να δείχνει πως πήζει το έβγαλα και με κουτάλα της σούπας άρχισα να το μοιράζω στα ποτήρια που θα το σερβίριζα.
Πρώτη στρώση... κρέμα μαστίχας.
Δεύτερη στρώση...κομπόστα φρούτων.
Τρίτη στρώση...κρέμα μαστίχας.
Ντεκόρ και τελευταία στρώση...κομπόστα φρούτων.

Ξανά στο ψυγείο μέχρι την ώρα του σερβιρίσματος. Η όλη διαδικασία της προετοιμασίας είναι εύκολη και απλή και για την κρέμα και για την κομπόστα, αλλά θέλετε ένα 24ώρο μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, καθώς χρειάζεται τον χρόνο του, το σύνολο για να πήξει ανάλογα.

Και καθώς το κουτάλι σας θα βυθίζεται στην αρωματική κρέμα, θα συναντά πάντα μια έκπληξη.
Ένα κομματάκι μελωμένο αρωματικό φρούτο.
Καλή σας απόλαυση και να θυμάστε πως αν το ξεκινήσετε τελικά...ξεκινήστε το από την προηγούμενη μέρα.
Και σαν τελική σημείωση: όλα τα προ-αναφερόμενα υλικά, μου έδωσαν 8 ποτηράκια σερβιρίσματος, οπότε εσείς ανάλογα τα άτομα κανονίζετε και τα υλικά σας.
Μια γλυκιά και ωραία εβδομάδα να έχετε.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις Κατερίνες, τις Καιτούλες, και τις Κάτιες. 

Γευστικό Ταξίδι με Κρητικά Αλλαντικά

Κατά καιρούς έχω γράψει και συζητήσει ενδεχομένως με κάποιους αγαπημένους bloggers (την Vita, την Silena)  για την αγάπη που τρέφω προς την Κρήτη.
Τους ανθρώπους της, τα έθιμα, τα προϊόντα και τις τοπικές γεύσεις της.
Έτυχε να γνωρίσω την Κρήτη από αγαπημένη συμφοιτήτρια που για χρόνια κάναμε πολύ αλλά
καλή, πραγματικά, παρέα...
Για πρώτη φορά ταξίδεψα στην Κρήτη στον γάμο της. Ξανά-ταξίδεψα στην γέννηση των παιδιών της. Και ξαναπήγα μερικά χρόνια μετά, όταν τα παιδιά της ήταν πια στο Δημοτικό...
Έχω χρόνια να πάω...αλλά δεν τους ξεχνώ και τους αγαπώ πάντα το ίδιο δυνατά.

Και να που η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε να κάνω ένα ακόμη γευστικό ταξίδι στην Κρήτη, χάρη στην πρόσκληση της εταιρίας Creta Farms.
Μια πρόσκληση, προκειμένου να γνωρίσω μαζί με όλους τους εκλεκτούς καλεσμένους της εταιρίας, τη σειρά νέων προϊόντων Gourmet Εν' Ελλάδι (Ψητή Γαλοπούλα, Καπνιστή Γαλοπούλα, Καπνιστή Γαλοπούλα Ορεινό, Ζαμπόν Ψητό και Κοτόπουλο Ψητό).

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο πολύ κομψό εστιατόριο Scala Vinoteca και ήταν τόσο όμορφο το στήσιμο των προϊόντων που μου θύμισε από την μια, παλιό κελάρι αρχοντικού (ενδεχομένως Κρητικού...) και από την άλλη, σίγουρα  Τρατορία στην περιοχή της Τοσκόνης, που όμως είχε ένα τόσο, μα τόσο ... Ελληνικό μενού.

Πρέπει να ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση την αγαπητή κα Βίκυ Μόσχου, της εταιρίας V + O. Όσα προσωπικά δοκίμασα, μιλώ για τα αλλαντικά καθώς δεν είχα τον χρόνο να παραμείνω σε όλη την εκδήλωση, ήσαν εξαιρετικά!
Κάτι που ήδη γνώριζα άλλωστε, μιας και έχω αγοράσει το τελευταίο διάστημα πάμπολλες φορές τόσο την Πάριζα με 60% λιγότερα λιπαρά, όσο και το κλασσικό παριζάκι Εν' Ελλάδι, που ο δικός μου Θ. καταναλώνει μετά μανίας.

Παρέλαβα και ένα "πολύ γεμάτο πακέτο" με τα νέα προϊόντα της εταιρίας και υπόσχομαι ως φόρο τιμής στην αγαπημένη μου Κρήτη, αλλά και στους ανθρώπους της εταιρίας Creta Farms, πως θα επανέλθω σύντομα με μια συνταγή κατά πως τους πρέπει!

Τελειώνοντας, να σημειώσω πως: καθώς οι καιροί που βιώνουμε είναι δύσκολοι, είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε ότι Έλληνες Παραγωγοί και Ελληνικές Εταιρίες κατέχουν ΠΡΩΤΙΕΣ στους χώρους που κινούνται στις αγορές του Εξωτερικού.
Και αυτό πρέπει να μας κάνει, να θέλουμε να τους στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Ανοιχτή Μανιταρόπιττα των Αρωμάτων

Μια πολύ ωραία επιλογή για ένα φιλικό τραπέζι είναι πάντα οι πίτες, είτε τις σερβίρουμε για ορεκτικό, είτε για ένα έξτρα συνοδευτικό σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα πιάτα μας, σαφώς και δεν "κομίζω γλαύκας εις Αθήνας"... απλώς το υπενθυμίζω και έρχομαι να σας δώσω μια πρόταση για μανιταρόπιττα.
Και μάλιστα, ανοιχτή και με πολύ άρωμα! Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, που την διαφοροποιούν από άλλες εκδοχές πολύ αγαπημένες επίσης.

Ανοιχτή Μανιταρόπιτα των Αρωμάτων

Προσωπικά χρησιμοποίησα:
1 έτοιμο φύλλο Ζύμης Κουρού, αλλά με χειροποίητα αντίστοιχο φύλλο σαφώς το αποτέλεσμα θα είναι πιο αναβαθμισμένο.
Και από 'κει και πέρα τα υπόλοιπα υλικά μου  ήταν:

200 γραμ. φρέσκα μανιτάρια πλευρώτους (καθαρισμένα και κομμένα σε λωρίδες) και ελαφρώς σοταρισμένα,
200 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό 2%,
200 γραμ. κρέμα γάλακτος χαμηλών λιπαρών,
100 γραμ. χαλούμι τριμμένο (στην χοντρή πλευρά του τρίφτη),
100 γραμ, ένταμ τριμμένο (επίσης όπως το χαλούμι),
100 γραμ. τυρί σε κρέμα,
2 μεγάλα αυγά,
1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,
1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο πιπέρι,
1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
και τέλος 1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού.

Τα δύο τελευταία αρώματα σαφώς και δίνουν την νότα που ανέφερα πιο πάνω, όπως ίσως καταλαβαίνετε.

Σε αντικολλητικό ταψί, αλείφουμε ελάχιστο λάδι ή βάζουμε χαρτί ψησίματος και απλώνουμε την ζύμη μας. Εάν περισσεύει ζύμη στα πλαϊνά του ταψίου μας, την γυρίζουμε προς τα μέσα όταν βάλουμε την γέμιση.

Σε βαθύ μπολ ανακατεύουμε όλα τα υλικά μας (τυριά, αυγά, κρέμα γάλακτος, γιαούρτι και μπαχαρικά) και στο τέλος ενσωματώνουμε στο μείγμα τα μανιτάρια, τον άνηθο και το ξύσμα. Ανακατεύουμε για να ενωθούν καλά και τα τελευταία υλικά.
Και στρώνουμε το μείγμα μας πάνω από την ζύμη καλύπτοντας ομοιόμορφα όλη την επιφάνειά της.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα (πάντα ανάλογα με τον φούρνο βέβαια) μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας μας και η γέμιση να μας δώσει την αίσθηση ότι έχει "φουσκώσει" χάρη στα αυγά και στην κρέμα.
Κλείνουμε τον φούρνο.
Αφήνουμε να σταθεί για 10 λεπτάκια και έτοιμη για σερβίρισμα.
Καλή σας απόλαυση.

Μηλοπιτάκια Εξπρές

Ότι πιο γρήγορο... για ένα ωραίο κέρασμα, ή για να γλυκαθείτε χωρίς πολλές δυσκολίες και σκεύη (και μην μου πείτε ότι κάτι τέτοιο δεν το εκτιμά και η πιο χρυσοχέρα μαγείρισσα) με την επιστροφή μου από απουσία μιας εβδομάδας και πλέον...

Ας είναι καλά ο ΟΤΕ και οι συνεργαζόμενες εταιρίες παροχής τηλεφωνικών και συναφών υπηρεσιών που με μια βροχή, βγήκαν εκτός λειτουργίας και επικοινωνίας ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα της πόλης μας!!!

Μηλοπιτάκια Σφολιάτας ή ανοιχτά muffins μήλου

Χρειάζεστε  12 σφολιατάκια στρογγυλά
2 μέτρια ξινόμηλα,
4-5 κουταλιές μαρμελάδα βερίκοκο ή ροδάκινο,
1/3 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη,
3 κουταλιές καρύδι χοντροκομμένο.

Και φυσικά 12 θήκες για muffins.

Τα 12 πιτάκια σφολιάτας, θα τ' ανοίξετε λίγο με ένα ξύλινο ρολάκι ή πλάστη.
Θα τα τοποθετήσετε σε 12 κομμάτια αντικολλητικό χαρτί αντίστοιχα, που θα έχετε προηγουμένως κόψει, όπου θα βάλετε πάνω στο κάθε χαρτάκι ένα σφολιατάκι ανοιγμένο.
Το σύνολο χαρτάκι-σφολιατάκι, μέσα στην κάθε θήκη muffins.

Και στην συνέχεια περνάμε στην γέμιση η οποία και θα γίνει με: τα ξινόμηλα καθαρισμένα και κομμένα σε κυβάκια, ανακατεμένα με την κανέλα, τη μαρμελάδα και το καρύδι.
Από 2-3 κουταλιές του γλυκού σε κάθε σφολιατάκι
Έτοιμα.
Στη συνέχεια θα τα ψήσετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς με αέρα, μέχρι να ροδίσει και να φουσκώσει η άκρη της σφολιάτας όπως θα την βλέπετε μέσα στις θήκες των muffins.
Τρώγονται με μανία μέχρι το τελευταίο, χλιαρά ή και κρύα την επόμενη μέρα (αν φυσικά μείνουν).
Για καλύτερη παρουσίαση όταν τα σερβίρετε αφαιρείτε το χαρτί που έχουν ψηθεί και πασπαλίζετε την επιφάνειά τους με λίγη έξτρα κανέλα, κι' αν σας βρίσκεται και παγωτάκι...γιατί όχι!

Καλή σας απόλαυση και καλή ΔΥΝΑΜΗ παντού και πάντα.

Και να που η αγαπημένη μου Αμαλία έκανε κιόλας την δοκιμή της και μ' εμπιστεύτηκε..

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που μάλλον εξακολουθώ να μπαίνω στην λογική του blogging, ακόμη και μετά από αρκετό καιρό... Το ότι τελικά παίρνουμε και δίνουμε ιδέες ο ένας στον άλλο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ Αμαλία μου.

Pesto...Pesto...Pesto... πέστα και μολόγατα όλα!

Πολλά έχουν γραφτεί για την αγαπημένη σάλτσα των Ιταλών, το Pesto, που ωστόσο έχει κατακτήσει και τις καρδιές πολλών από εμάς που αγαπούμε την κουζίνα.
Προσωπικά δεν είμαι εξαίρεση.
Και τούτη την φορά σκέφτηκα να αξιοποιήσω την σάλτσα pesto και με θαλασσινά.
Και πιο συγκεκριμένα με γαρίδες.

Γαρίδες με Pesto

Υλικά για την σάλτσα.
1 μικρό ματσάκι φρέσκο μαϊντανό,
1 χούφτα φρέσκα φύλλα βασιλικού (χειμωνιάτικου ή πλατύφυλλου)
1/2 κούπα αμύγδαλα ανάλατα με την φλούδα,
1,5 σκελίδα σκόρδο (ή περισσότερο αν το θέλετε έντονο το άρωμα)
1/3 κουταλάκι αλάτι χοντρό,
1/3 κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι,
1,5 κουταλάκι ελαιόλαδο.

Για το μαγείρεμα των γαρίδων
3 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 ποτηράκι κονιάκ ή άσπρο κρασί
700 γραμμάρια γαρίδες καθαρισμένες μεγάλο μέγεθος,

Στο multi έβαλα όλα τα υλικά για pesto μέχρι να γίνουν πολτός. Και το κράτησα στην άκρη.
Αφού έπλυνα και καθάρισα τις γαρίδες, έβαλα ένα μεγάλο τηγάνι να κάψει παρέα με το ελαιόλαδο.
Στη συνέχεια έριξα μέσα στο τηγάνι το pesto και το άφησα να μαγειρευτεί για δύο λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς. Έριξα και τις γαρίδες και έσβησα με το κονιάκ.
Συνολικό μαγείρεμα χρόνου 5-6 λεπτά ακόμη και κατέβασα το τηγάνι από την φωτιά.
Οι επιλογές για το σερβίρισμα του φαγητού είναι αρκετές.

Πάνω σε βραστή μεγάλη πατάτα.
Πάνω σε μακαρόνια.
Πάνω σε ρύζι λευκό.
Ή πάνω σε ατομικές μικρές πίτες για σουβλάκια τις οποίας βλέπετε πια εδώ, και τις οποίες έψησα κάτω από το ζεσταμένο γκριλ για 3 λεπτάκια.
Εσείς αποφασίζετε τι θέλετε να δοκιμάσετε και καλή σας απόλαυση.

Και στο σημείο αυτό να ανταποκριθώ σε μια πρόσκληση που μου ήρθε για παιχνίδι, από την αγαπημένη Μάρθα και κατά κόσμον "βαφτιστηράκι" μου, και να τα "ομολογήσω" όλα!!
Παιχνίδι-κουίζ με ιδέα και τίτλο που όποιος την είχε, πρέπει να είχε μεγάλα κέφια.
Un-paixt-able blogger.

Ερωτήσεις, Εικόνα και link για τους Un-paixt-able bloggers λοιπόν....

Ερώτηση πρώτη.
Intro (όνομα, τοποθεσία, ζώδιο, blog platform)
Πηνελόπη, Δίδυμος και  "μπλοκάρω" για το χόμπι μου για πάνω από 7 χρόνια, τόσο στο προσωπικό μου blog, όσο και σε ομαδικό... Και "είδαν" πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές των bloggers :-)). Κάτοικος Περιστερίου μετά γάμον...και γέννημα θρέμμα για 38 συναπτά έτη του Αθηναϊκού Κέντρου.

Ερώτηση δεύτερη.
Ποίο είναι το moto του blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
Μα έχω, και είναι αυτό που λέω, ότι αργά ή γρήγορα για όλα έρχεται η λύση!!!

Ερώτηση τρίτη.
Αν το bloggging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
Η "μπερλίνα" γιατί μέσα σε τούτο τον χώρο, λέγονται τόσα και ακούγονται άλλα τόσα...και παραφράζονται...ακόμη περισσότερα.

Ερώτηση τέταρτη.
Όταν γίνω διάσημη blogger θα... (συμπληρώστε τη φράση).
Δεν ξέρω...δεν απαντώ...σαν γκάλοπ ένα πράγμα, καθώς έχω την αίσθηση ότι η "διασημότητα" στις μέρες μας είναι κάτι που "φτιάχνεται" και δεν ορίζεται εύκολα.
Μα τι λέμε τώρα...

Ερώτηση πέμπτη.
Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτησή σου.
Θα έλεγα τις Ζυμωτές Τυρόπιτες που είναι και πρόσφατη, αλλά μάλλον δεν έτυχε της προσοχής που της άξιζε ενδεχομένως.

Ερώτηση έκτη.
Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την μπλοκόσφαιρα και γιατί;
Δεν νομίζω πως θα έκανα κάτι τέτοιο...τουλάχιστον για τις κατηγορίες που προσωπικά παρακολουθώ. Και αυτό γιατί η ελευθερία του λόγου είναι πολύ σημαντική!
Αν και πάντα η ελευθερία κάποιου σταματά (ή πρέπει να σταματά τουλάχιστον...) εκεί, που αρχίζει η ελευθερία κάποιου άλλου.
Κανόνας απαράβατος για τις κοινωνίες, τις ομάδες και τους χώρους που θέλουν να πάνε μπροστά και να επιβιώσουν.

Και η έξτρα ερώτηση που έθεσε η Μάρθα μας, είναι: 
Αν ήτανε να τρως για τον επόμενο χρόνο μόνο ένα γλυκό, ποιο θα διάλεγες;
Γλυκά κουταλιού...που έχουν και μεγάλη ποικιλία, ως προς την γεύση και των τρόπο παρασκευής τους 
:-)) πονηρά πάντα σκεπτόμενη!!

Φαντάζομαι πως τώρα πια αρκετοί, αν όχι όλοι οι bloggers που παρακολουθώ, θα έχουν συμμετάσχει σε τούτο το παιχνίδι-κοϋιζ, καθώς εγώ ανταποκρίνομαι με κάποια καθυστέρηση. 
Αν, πάλι όχι... η πρόσκληση παραμένει ανοιχτή για μια πεντάδα από εσάς, που με διαβάζεται και έχετε διάθεση να παίξετε.
Καλή συνέχεια σε όλους.

Ένα διαφορετικό "τυλιχτό"

Κάποιες φορές τα υλικά σου δίνουν την αφορμή για κάτι διαφορετικό, αν τα δεις και τα σκεφτείς, από μια άλλη οπτική γωνία!
Έτσι έγινε και με τα μανιτάρια που έπεσαν αυτή την φορά στα χέρια μου!
Τα μισά έγιναν πίτα (και υπόσχομαι ότι σύντομα θα σας την παρουσιάσω) και τ' άλλα μισά έγιναν σνακ, το επόμενο βράδυ. Ένα σνακ που ήρθε ν' αντικαταστήσει το τυλιχτό σουβλάκι που είναι πάντα η εύκολη λύση...

Για ένα Διαφορετικό Τυλιχτό λοιπόν...

... τα υλικά ήταν τα ακόλουθα:
150 (ίσως κάτι περισσότερο) γραμ. μανιτάρια πλευρώτους καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια,
1 κοφτό κουταλάκι κάρυ,
2 κουταλιές ελαιόλαδο,
3 πίτες αραβικές (μεγάλο μέγεθος)
3 κουταλιές στραγγιστό γιαούρτι,
1,5 κουταλιά μουστάρδα,
2 κουταλιές μαγιονέζα,
100-150 γραμ χαλούμι κομμένο σε μπαστουνάκια,
λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Σε αντικολλητικό τηγάνια έβαλα το ελαιόλαδο. Μέχρι να αρχίσει να ανεβάζει θερμοκρασία καθάρισα και έκοψα τα μανιτάρια μου.
Μέσα στο λάδι έριξα το κάρυ γιατί τα μπαχαρικά έτσι αποδίδουν περισσότερο τα αρώματά τους.
Αμέσως μετά έβαλα τα μισά μανιτάρια να ψηθούν για 5-6 λεπτά, γυρίζοντας τα από όλες τις πλευρές και μετά τα άφησα πάνω σε χαρτί απορροφητικό, πηγαίνοντας για την επόμενη δόση.

Τελειώνοντας με τα μανιτάρια, πέρασα στο χαλούμι. Το οποίο έψησα για 2-3 λεπτά και από τις δύο πλευρές του.

Είχα ετοιμάσει και το σχετικό ντιπ, ανακατεύοντας το γιαούρτι, τη μαγιονέζα και την μουστάρδα. Άπλωσα πάνω σε κάθε αραβική πίτα μια καλή ποσότητα. Από πάνω ψημένα μανιτάρια, ψημένο χαλούμι, μαϊντανό, ελάχιστο κάρυ και τύλιξα σφιχτά την πίτα, ως σουβλάκι.

Ωραία και πολύ νόστιμη σύνθεση, έστω και χωρίς τον κλασσικό γύρο ή καλαμάκι.
Μια χαρά την κάναμε την δουλειά μας!!

Αφράτη και Αρωματική Σοκολατόπιτα

Χωρίς πολλά-πολλά λόγια, όταν έχεις να κάνεις με λιχούδηδες και φανατικούς λάτρεις της σοκολάτας, το μόνον γλυκό που μπορεί εύκολα να τους "καλύψει" και να τους "παρηγορήσει" πέρα από μια ωραία πλάκα σοκολάτας, είναι ένα σοκολατένιο κεϊκ ή μια αφράτη σοκολατόπιττα.
Το πρώτο, το έχουμε βρει εδώ και καιρό,  για το δεύτερο θα σας γράψω σήμερα.

Αφράτη Αρωματική Σοκολατόπιτα

Υλικά που χρησιμοποίησα για ένα μεσαίο τετράγωνο ταψί φούρνου.
Για το σώμα της πίτας,
125 γραμ. βούτυρο αγελάδος ανάλατο σε θερμοκρασία δωματίου,
300 γραμ. αλεύρι αυτοδιωγκούμενο,
3 μεγάλα αυγά,
3 κουταλιές (σούπας) κοσκινισμένο κακάο,
2 κουταλιές σούπας στέβια (προσπαθώ κάπως να περιορίζω την χρήση ζάχαρης, καθώς ήδη έχω την γλύκα της πραλίνας, αλλά εσείς βάλτε ζάχαρη αν θέλετε)
350 γραμ. ξυνόγαλο,
200 γραμ. πραλίνα φουντουκιού,
1 μεγάλο πορτοκάλι, χυμό και ξύσμα,
1/2 κοφτό κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1/3 κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1/2 πακέτο σταγόνες σοκολάτας γάλακτος,

Για το γλάσσο σοκολάτας
300 γραμ. κουβερτούρα,
30 γραμ. βούτυρο αγελάδος (ανάλατο πάντα)
1/2 φλιτζανιού γάλα φρέσκο

Σ' ένα βαθύ μπολ χτύπησα το βούτυρο με τ' αυγά μέχρι ν' ασπρίσουν.
Στην συνέχεια πρόσθεσα μέσα στο μείγμα το κακό, το ξύσμα του πορτοκαλιού, τη στέβια, και την πραλίνα. Χτύπησα εκ' νέου για να ενωθούν και τα νέα υλικά μου.

Κατόπιν ανακάτεψα το αλεύρι με το μπεϊκιν και την σόδα (σ' ένα δεύτερο μπολ) και άρχισα να το ενσωματώνω στο μείγμα εναλλάξ με το ξυνόγαλο και τον χυμό του πορτοκαλιού μέχρι που τελείωσαν και αυτά. Τελευταίες μπήκαν μέσα στον χυλό μου οι σταγόνες  σοκολάτας.

Βουτύρωσα και αλεύρωσα καλά το ταψί μου. Έστρωσα μέσα το μείγμα μου και έψησα με αέρα στους 180 βαθμούς, σε προθερμασμένο φούρνο για 45 περίπου λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) και μέχρι να βγαίνει στεγνό το μαχαιράκι που βυθίζουμε μέσα στο κεϊκ.

Άφησα να κρυώσει για 20 λεπτά και στην συνέχεια την στόλισα με το γλάσσο σοκολάτας που ετοίμασα με τα υλικά που αναφέρονται πιο πάνω.

Μόλις τελείωσα, οι καταναλωτές ήταν γύρω μου έτοιμοι σε θέση μάχης :-))
Τρατάραμε και φίλους και όλοι την απόλαυσαν εξίσου, ιδιαιτέρως τα μικρά μέλη της παρέας.
Αφράτη μέχρι και το τελευταίο της ψίχουλο.