Τυροπιτάκια...από την Βαγγελιώ

Με αφορμή συνταγή της αγαπητής  Βαγγελιώς Κασσαπάκη, που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Γευσιγνώστης, αλλά και το post που υπάρχει στο blog της, σκάρωσα κι' εγώ δύο φουρνιές τυροπιτάκια.

Επισημαίνω ότι μία φουρνιά δεν είναι αρκετή, όταν υπάρχουν γύρω σας πιτσιρίκια καλόφαγα, γι' αυτό και τα ταψιά μου έγιναν: δύο x  δύο (μιλάμε για σχεδόν 40 κομμάτια)!

Τα υλικά αναλυτικά θα τα βρείτε στη συνταγή της Βαγγελιώς όπως αναφέρεται πιο πάνω ή στο τεύχος του Γευσιγνώστη 13/1/2019.
Προσωπικά αύξησα περίπου στο διπλό τα υλικά μου για να βγάλω τις ποσότητες που ήθελα.

Επιπλέον αντί για μόνον φέτα, έβαλα την ανάλογη ποσότητα τυριών περίπου 500 γραμμάρια: σε συνδυασμό κατσικίσιο τυρί μαζί με κύβους από κομμένο γκούντα.

Στο σύνολο των υλικών μου πρόσθεσα ακόμη 1 κουταλάκι γεμάτο, καπνιστή πάπρικα καθώς και 1 κουταλάκι γεμάτο, αποξηραμένο δυόσμο. Τέλος σημειώνω πως τα έκανα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις και φυσικά μπέικιν πάουντερ.

Αντί για σουσάμι, αφού πέρασα με λίγο γάλα την επιφάνεια τους, πασπάλισα με ελαφρώς καβουρδισμένους ηλιόσπορους.

Ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο (δύο ταψιά κάθε φορά, αλλάζοντας θέσεις) στους 180 βαθμούς μέχρι που ρόδισε η επιφάνειά τους και μοσχομύριζε το σπίτι ψημένο τυρί & ψωμί ταυτόχρονα!!

Απολαυστικά τόσο ζεστά, όσο και σε θερμοκρασία δωματίου.
Ενώ αν μείνουν ζεσταίνονται ελαφρώς στο φούρνο μικροκυμάτων και τρώγονται μέχρι και το τελευταίο!

Δοκιμάστε τα και θα δικαιώσετε νομίζω τούτη την επιλογή μου, μέσα από τις τόσες πολλές και καλές συνταγές της Βαγγελιώς.

Οι τυρόπιτες της Χρύσας

Όταν βλέπω συνταγή σε φιλικό blog, που με "βάζει στα αίματα" δεν μπορώ με τίποτε να κάτσω φρόνιμη και ν' αντισταθώ.
Δεν έχει σημασία πόσο κουρασμένη είμαι.
Δεν έχει σημασία, ότι έχω ήδη προγραμματίσει άλλο φαγητό.
Δεν έχει σημασία αν θα αρέσει ή δεν θα αρέσει στον αρσενικό πληθυσμό του σπιτιού.
Αν μου καρφωθεί η σκέψη, πρέπει οπωσδήποτε να την κάνω πράξη, το συντομότερο δυνατό.
Αυτό δε το τελευταίο, είναι ιδιότητα ή κουσούρι (ανάλογα πως το βλέπει κανείς...) που το έχω σε πολλούς τομείς της ζωής μου.
Πρέπει τις σκέψεις μου (που μπορούν να εφαρμοστούν τουλάχιστον...) να τις κάνω οπωσδήποτε πραγματικότητα!
Έτσι λοιπόν έγιναν πραγματικότητα και οι τυρόπιτες της αγαπητής Χρύσας (της χρυσοχέρας με τις ζύμες), την επόμενη μέρα που τις είδα.

Οι Τυρόπιτες της Χρύσας (έτσι τις ονόμασα και έτσι τις κατέγραψα στο τεφτέρι μου)

Τα υλικά αλλά και τον τρόπο παρασκευής τους θα τα δείτε στην ανάρτησή της.
Προσωπικά το μόνο που άλλαξα ήταν το ηλιέλαιο στην ζύμη (διότι δεν το είχα, καθώς δεν το πολύ-χρησιμοποιώ) και στην θέση του έβαλα ελαιόλαδο.

Στην γέμιση έβαλα διάφορα τυράκια και ελάχιστο τριμμένο μοσχοκάρυδο (αυτοσχεδιάζει κανείς πάντα στις πίτες και τα πιτάκια του είδους).

Έχουν ήδη μπει σε γραμμή κατανάλωσης, μετά την γραμμή παραγωγής!!

Μπορεί να μην πέτυχα το άψογο σχήμα της Χρύσας, αλλά και πάλι για πρώτη φορά νομίζω ότι έχουν γαργαλιστική εμφάνιση.
Αφήστε που θα πάνε και βόλτα στο σχολείο αύριο :-))

Ευχαριστούμε σε Χρύσα για την συνταγή σου.
Καλό απόγευμα εύχομαι σε όλες και όλους.

Φυστικοβούτυρο ... και κοτόπουλο στο φούρνο

Οι αλμυρές συνταγές που περιέχουν φυστικοβούτυρο, είναι αρκετές αλλά έχουν κυρίως να κάνουν με τον συνδυασμό μπαχαρικών και άλλων υλικών σε μορφή σάλτσας, που συνοδεύει κοτόπουλο και κατά κύριο λόγο το φιλέτο του.
Προέρχονται από διάφορες χώρες της Ασίας και είναι από λίγο έως πολύ "εξωτικές" χωρίς να μπορώ να σας πω, ποια από όλες έχει και την "πατρότητα" της συνταγής.
Φαντάζομαι πως οι κουζίνες μεταφέρουν τις επιρροές τους και εκεί, όπως γίνεται άλλωστε και στις κουζίνες της Μεσογείου.

Είδα αρκετές καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο με ωραίες παρουσιάσεις, αλλά εγώ στάθηκα σ' αυτές που τυχαίνει να γνωρίζω τις bloggers  που τις έγραψαν.
Μιλώ για την  Χρυσαυγής και το κοτόπουλο Satay, αλλά και για ζυμαρικά παρέα με κοτόπουλο από την Πέπη.
Σκανδαλιστικές και οι δύο!

Όμως εγώ έπρεπε να "ελληνοποιήσω" λίγο τα δεδομένα και να φέρω το τελικό αποτέλεσμα στα μέτρα μου, ώστε να φάμε όλοι μας, καθώς είμαστε ένα "ιδιόρρυθμο" κοινό!
Έτσι έκανα ολόκληρο κοτόπουλο (σπασμένο από τον χασάπη μου στα δύο) με πατάτες στον φούρνο που μαριναρίστηκε και μαγειρεύτηκε σε σάλτσα με φυστικοβούτυρο!

Υλικά για 4-5 άτομα
1 μεγάλο κοτόπουλο σπασμένο στα δύο και καλά πλυμένο,
1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι,
3 μέτρια ντοματάκια πομοντόρια,
2 κουταλιές χυμό λεμονιού,
3 κουταλιές φυστικοβούτυρο,
1 κουταλιά βούτυρο αγελάδος,
2 κουταλιές σόγια σος,
1 κουταλάκι βαλσαμικό ξύδι με ρόδι,
3/4 ποτηριού ζωμό κοτόπουλου (που είχα από άλλο μαγείρεμα).
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, κουρκουμά και τζίντζερ σκόνη από μισό κουταλάκι.
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
4-5 μέτριες πατάτες.

Αρχικά άλεσα το κρεμμύδι στο multi.  Το ίδιο έκανα και με τα ντοματάκια που τα συνόδευσα με το βαλσαμικό και λίγο ελαιόλαδο.  Ανακάτεψα καλά αυτά τα δύο (κρεμμύδι και ντοματάκια) για να έχω μια ενιαία σάλτσα.

Κατόπιν μέσα στο mylti έβαλα το φυστικοβούτυρο, το βούτυρο, την σόγια σος, τα μπαχαρικά και τον χυμό λεμονιού κι' έκανα ένα μικρό στροβίλισμα.
Με τις δύο σάλτσες "έλουσα" το κοτόπουλου που είχα βάλει μέσα σε λαδωμένο ταψί.
Σήκωσα δε, λίγο και την πέτσα του και έβαλα από την σάλτσα φυστικοβούτυρου-μπαχαρικών και πάνω στο κρέας.
Άφησα το κοτόπουλο να μαριναριστεί με αυτά τα υλικά για περίπου δύο ώρες στο ψυγείο.

Στην συνέχεια μέσα στο ταψί μου έβαλα και 4 πατάτες κομμένες κυδωνάτες, τις αλάτισα ελαφρώς, τις λάδωσα με το υπόλοιπο λάδι και έριξα και τον ζωμό κοτόπουλου.

Έψησα το φαγητό μου για μία ώρα και 10 λεπτά, στους 180 βαθμούς με αέρα και γκριλ, γυρίζοντας το κοτόπουλο δύο φορές κατά την διάρκεια ψησίματος.

Μια πραγματικά νόστιμη σάλτσα που έκλεψε τις εντυπώσεις.
Η αλήθεια είναι ότι μου έμεινε σάλτσα στο ταψί και την κράτησα για να κάνω εντός της λίγο κοφτό μακαρονάκι στα γρήγορα, για το βραδινό μιας ψυχής...
Καλή Κυριακή σας εύχομαι.

Ατομικές πουτίγκες με αρώματα Άνοιξης

Αφορμή για το γλυκάκι που ακολουθεί στάθηκε η φίλη Μαρίνα με την κρέμα της αλλά και μια κομπόστα-σάλτσα φράουλας που έφτιαξα.
Πρώτα πρέπει να πω, πως έφτιαξα την κομπόστα και μετά διάβασα το post της Μαρίνας, οπότε το να μπω σε διαδικασία παραγωγής δεν ήθελε και πολύ κόπο, αφού το ένα μέρος για την δημιουργία του γλυκού ήταν ήδη έτοιμο...
Όμως το γλυκάκι έπρεπε και να συνδυάσει μια όρεξη για άρωμα καφέ που μου ήρθε την ώρα που το αποφάσισα...
Οπότε τα έβαλα όλα κάτω και ιδού το αποτέλεσμα.

Στο σημείο αυτό θέλω όμως να επισημάνω πως για τις πουτίγκες, χρησιμοποίησα τα πυρίμαχα ράμκιν, που ήταν δώρο από κλήρωση, της αγαπητής μου Marion και που ομολογώ πως είχα καθυστερήσει να τα δείξω.
Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά, Marion.
Τώρα δε, που το σκέφτομαι έχω κερδίσει ήδη 3 φορές από φιλικά bloggs (από την Ερμιόνη, την Μarion και πρόσφατα από την αγαπημένη Αχτίδα).  Τρίτωσε δηλαδή το πράγμα, οπότε μάλλον πρέπει να πάρω και κανένα λαχείο, μπας και δεν έχει απομακρυνθεί η θεά Τύχη από κοντά μου.
Βρε λες;

Ατομικές Πουτίγκες  με άρωμα καφέ-βανίλιας,  φράουλες και αμύγδαλο

Για 6 φορμάκια αυτομικά, χρησιμοποίησα:

Για την κρέμα καφέ-βανίλιας
100 γραμ. ζάχαρη demerara,
3 μεγάλα αυγά,
250 γραμ. κρεμώδες τυρί,
50 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
120 γραμ. αλεσμένο αμύγδαλο,
2 κουταλιές αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1,5 ποτηράκι λικέρ καφέ,
1 κουταλάκι καφέ εσπρέσο διαλυμένο σε 1,5 κουταλάκι ζεστό νερό,
2 κουταλάκια ανθόνερο,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.

Για την κομπόστα-σάλτσα φράουλας (επειδή έφτιαξα 2 βάζα σας γράφω αυτές τις αναλογίες)
1/2 κιλό φράουλες κομμένες σε χοντρά κομμάτια,
1,5 φλιτζάνι ζάχαρη κρυσταλλική,
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
1/2 λεμόνι για τον χυμό του.

Από την σάλτσα χρησιμοποίησα για κάθε ράμκιν  2 κουταλιές κομπόστας, τα δε ράμκιν τα είχα προηγουμένως ελαφρώς βουτυρώσει.

Σ΄ ένα μπολ έβαλα όλα τα υλικά της κρέμας αφήνοντας τελευταία: το αλεσμένο αμύγδαλο και το αλεύρι.  Χτύπησα καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά και μετά σταδιακά πρόσθεσα και τα εναπομείναντα υλικά.

Μέσα στα βουτυρωμένα ράμκιν έβαλα τις δύο κουταλιές κομπόστας φράουλας, όπως έγραψα και πιο πάνω και μετά τα γέμισα με το μείγμα της κρέμας μου.

Τοποθέτησα όλα τα πυρίμαχα σκεύη μέσα σ' ένα βαθύ ταψί, το οποίο γέμισα μέχρι τη μέση των μπολ με νερό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου.
Η επιφάνεια ρόδισε και έκανε μια ιδιαίτερα γευστική κρούστα χάρη στο αμύγδαλο αλλά και τα αρώματα που το συνόδευσαν.

Τα έβγαλα με τη βοήθεια μιας φαρδιάς σπάτουλας μέσα από το καυτό νερό και τ' άφησα να κρυώσουν πάνω σε μια ξύλινη επιφάνεια κοπής.
Σε μισή ωρίτσα ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.
Πραγματική  γεύση και υφή ... αποκάλυψη!!
Κάντε μια δοκιμή θα με θυμηθείτε πιστεύω  :-))
Φυλάγονται και στο ψυγείο όταν κρυώσουν και καταναλώνονται άνετα με λίγο ζέσταμα και 2-3 μέρες μετά, καθώς το άρωμα τους αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο.

Καλό μήνα σας εύχομαι, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση.
Ενώ με τη ζέστη που κρατεί πάμε φουλ για καλοκαίρι, όπως φαίνεται...

Τα berries, τα βύσσινα, τα brownies και η Πέπη

Τα κέικς τον χειμώνα είναι άκρως αγαπητά στους περισσότερους νομίζω και ειδικά αν μιλάμε για κέικ με άρωμα εσπεριδοειδών ή με αγαπημένα μπαχαρικά όπως η κανέλα, το μοσχοκάρυδο και το γαρύφαλλο εκεί κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.
Όταν όμως μπαίνει η Άνοιξη και οι πρώτες φωτεινές μέρες κάνουν την εμφάνισή τους, σίγουρα τα κέικς τα θέλουμε πιο φρουτένια και πιο παιχνιδιάρικα.
Όταν δε, μιλάμε για τα δίδυμα αδελφάκια τους, τα brownies, τα φρούτα είναι θα έλεγα "must".
Άμα δε, έλθει κανείς και σε "μετωπική σύγκρουση" με μια δελεαστική και λιγάκι "εξωτική" εικόνα όπως το τελευταίο brownies της φίλης Πέπης (από το Pepi's Kitchen) ε, τότε είναι σίγουρο πως θα την κάνει την δοκιμή!

Έτσι έγινε και με την αφεντιά μου, όταν το είδα.
Και το αστείο της υπόθεσης ήταν, ότι την ίδια μέρα το πρωί χάζευα στο SM τα διάφορα berries, αλλά τελικά δεν αγόρασα...
Κακώς, πολύ κακώς!
Την κατάσταση όμως έσωσαν τα κατεψυγμένα βύσσινα που είχα ήδη.
Το έγραψα στην Πέπη και μου απάντησε πως υπήρχε ήδη συνταγή για σοκολατένιο brownies με βύσσινο στο περιεχόμενο του blog της.
Αλήθεια είπε το κορίτσι!!

Ανασκουμπώθηκα και μπήκα στην παραγωγή καθώς είχα μπει ήδη για τα καλά στην πρίζα :-))
Έβγαλα τα βύσσινα από την κατάψυξη βραδάκι και το πρωί πια ήμουν έτοιμη.

Brownies με βύσσινα, Baileys και ελαφρύ γλάσσο βανίλιας

Υλικά για ένα ταψάκι τετράγωνο (25x25)
Για το κέικ
80 γραμ. ζάχαρη άχνη,
80 γραμ. καστανή ζάχαρη,
2 μεγάλα αυγά,
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
3 κουταλιές ρόφημα σοκολάτας (ή απλό κακάο, μόνο που σ' αυτή την περίπτωση θα αυξήσετε τη ποστότητα ζάχαρης)
180 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα,
3 κουταλιές ποτό Baileys,
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο ελαφρώς χλιαρό,
2 κουταλάκια υγρό εσάνς βανίλιας (ή κρυσταλλική βανίλια)
20-25 ολόκληρα βύσσινα (κατεψυγμένα που είχαν καλά ξεπαγώσει και στραγγίζει)

1/2 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
200 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει,

Για το γλάσσο
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη,
2 κουταλιές γάλα,
1,5 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας

Τα πράγματα γίνονται πολύ εύκολα και γρήγορα, αν από νωρίς έχουν ξεπαγώσει τα βύσσινα και στραγγιχτεί από τα υγρά τους.

Σ' ένα μικρό πυρίμαχο μπολ έσπασα τη σοκολάτα και την έβαλα μαζί με το βούτυρο να λιώσει, σε χαμηλή θερμοκρασία στο φούρνο μικροκυμάτων και σκεπασμένο το μπολ με μια μεμβράνη (ή σακουλάκι) προς αποφυγή ατυχημάτων.
Την άφησα στην άκρη να κρυώσει.

Σ' ένα μπολ ανάμειξης έβαλα τα δύο είδη ζάχαρης, το Baileys και το εσάνς βανίλιας και χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Στο χλιαρό γάλα ανακάτεψα το ρόφημα σοκολάτας και μετά το πρόσθεσα στο μείγμα που είχα ήδη από πριν παρέα με τα δύο αυγά. Καλό ανακάτεμα και πάλι.
Σειρά του βούτυρου με την λιωμένη σοκολάτα και σταδιακά προσθήκη του αλευριού με το μπέικιν.
Το μείγμα έτοιμο.

Μπήκε σε ταψάκι στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί ελαφρώς βουτυρωμένο και από πάνω μπήκαν ένα-ένα τα βύσσινα.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 25-30 λεπτά.

Το τεστ με το μαχαίρι είναι ωφέλιμο καθώς δεν θέλουμε το brownies τελείως στεγνό, αλλά ούτε και παντελώς υγρό.
Να επισημάνω σ' αυτό το σημείο, ότι πάντα το ψήσιμο εξαρτάται από τις δυνατότητες και τον τρόπο λειτουργίας του φούρνου μας.

Έσβησα το φούρνο, το άφησα να σταθεί για λίγο και μετά το έβγαλα.
Σε μισή ώρα το στόλισα με το γλάσσο βανίλιας που έγινε πολύ αρωματικό και χάρισε πόντους εμφάνισης σίγουρα!
Ευχαριστώ σε Πέπη μου, για την ιδέα.

Τούρτα σοκολάτα ή παραδοσιακό μωσαϊκό σε μορφή τούρτας

Το έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση πως οι περισσότεροι foodbloggers που παρακολουθώ διαβάζοντας τους και σχολιάζοντάς τους, αποτελούν πηγή έμπνευση και για δικές μου δημιουργίες.
Είναι αυτή η χαρά που σε ξεσηκώνει όταν βλέπεις κάτι γαργαλιστικό και θέλεις να το δοκιμάσεις...
Είναι και η περιέργεια για να δεις αν θα καταφέρεις να πλησιάσεις έστω και λίγο το "οπτικό" αποτέλεσμα που σου δείχνουν με τις υπέροχες φωτογραφίες που ανεβάζουν για να συνοδεύσουν τα πονήματα της κουζίνας τους...
Είναι πρόκληση, όπως και να το δει κανείς :-))
Η πιο πρόσφατη πρόκληση ήρθε από την Νανά ή αλλιώς Kouzinista, με την τελευταία της ανάρτηση (αλήθεια γιατί έχεις τόσο καιρό να μας γράψεις κάτι Νανά; Ελπίζω όλα να είναι καλά).

Στο σπίτι μας είχαμε διπλή γιορτή. Δύο Θοδωρήδες...αλλά είχαμε και γενέθλια μιας ανηψιάς, οπότε το κέρασμα έπρεπε να είναι διπλό και τριπλό μην σας πω, πέρα από τα αλμυρά μας εδέσματα.
Και όντως έτσι έγινε (κι' ας μην είχα και πολύ χρόνο στη διάθεσή μου καθώς ένα δόντι με γέφυρα...είπε να μου την χαλάσει τη διάθεση το τελευταίο διάστημα...).
Δύο γλυκά. Δύο τούρτες.
Μια με την μορφή cheesecake φράουλας με τη συνταγή που θα δείτε εδώ.
Αλλά και μια σοκολατένια με την συνταγή του κορμού-τούρτα της Νανάς, απλώς λίγο πιο εμπλουτισμένη με κάποια πρόσθετα υλικά από τη πλευρά μου.

Τούρτα σοκολάτα-κορμός ή αλλιώς παραδοσιακό μωσαϊκό σε τούρτα

Για μια κανονική φόρμα κέικ με έλασμα και αποσπώμενο πάτο τα υλικά που χρησιμοποίησα ήταν τα ακόλουθα:

Για το κύριο σώμα της τούρτας ή τη γέμιση ας την πούμε:
300 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα 60% κακάο,

3/4 φλυτζανιού κρέμα γάλακτος πλήρη,
200 γραμ. πραλίνα φουντουκιού,
200 γραμ. ταχίνι σοκολάτας,
200 γραμ. κρεμώδες τυρί,
150 γραμ. ψημένο φουντούκι (ανάλατο) αλεσμένο σε χοντρά κάπως κομμάτια,
2 κουταλάκια ξύσμα πορτοκαλιού,
2 συσκευασίες μπισκότα πτι μπερ σπασμένα.

Για την βάση
10-12 μπισκότα πτι μπερ ολόκληρα,
3 κουταλιές γαλά,
2 κουταλάκια λικέρ του καφέ.

Για το γλάσο
Σοκολατένιο γλάσο τύπου γκανάζ (με 180 γραμ. λιωμένη κουβερτούρα, 2 κουταλιές κρέμα γάλακτος, 2 κουταλιές πραλίνα φουντουκιού και μια μικρή κουταλιά βούτυρο).

Για τη διακόσμηση (στη δική μου περίπτωση)
Λευκές ελιές με πορτοκάλι εντός τους και λίγο τριμμένο φυστίκι Αιγίνης.

Αν θα διαβάσετε το post της Νανάς θα δείτε πως τα πράγματα ως προς την εκτέλεση είναι πολύ μα πάρα πολύ απλά. Απλώς χρειάζεται λίγος χρόνος για να παγώσει το κυρίως σώμα της τούρτας, ώστε μετά το ξεφορμάρισμά του από το δαχτυλίδι και τον πάτο της φόρμας να γίνουν όλα εύκολα, ως προς το γλασάρισμα και τον διάκοσμο.

Προσωπικά την ξεφορμάρισα μετά από 6 ώρες  παραμονής της στο ψυγείο, αλλά την άφησα με την μεμβράνη στην επιφάνεια μέχρι την επόμενη μέρα το μεσημέρι οπότε και έκανα το γλασάρισμα και το τελικό ντεκόρ. Όση έμεινε μετά την γιορτή μας,  την έβαλα σε τάπερ στο ψυγείο και όταν θέλω να την σερβίρω κόβω κομματάκι και το αφήνω για λίγο εκτός και έρχεται σε θερμοκρασία δωματίου, όπου μαλακώνει και αναδεικνύονται όλα της τ' αρώματα.

Υ.Γ.  Χωρίς την προσθήκη του τυριού κρέμα,του βούτυρου στο γλάσο,  του γάλακτος για το βρέξιμο των μπισκότων της βάσης (που μπορεί ν' αντικατασταθεί με κάποιο φυτικό γάλα π.χ. αμυγδάλου) καθώς και με μπισκότα που δεν περιέχουν ενδεχομένως αυγά και βούτυρο, μπορεί να γίνει κάλλιστα ένα νηστίσιμο γλυκό.

Κέικ φράουλας " το αγαπησιάρικο"

Αυτό το κέικ έγινε για να γιορτάσουμε και εμείς κάπως, τον Άγιο Βαλεντίνο (που πάει πέρασε πια...) ή τον Υάκινθο αν θέλετε, που είναι ο ελληνικός ήρωα της αγάπης (αν και αργεί κάπως η δική του γιορτή χρονικά...) σύμφωνα με τα όσα μάθαμε οι παλαιότεροι από διάφορα αναγνώσματα και τον "εμπεδώσαμε" τελικά ακούγοντας τον αγαπημένο Λουδοβίκο των Ανωγείων.
'Ομως εγώ καθυστέρησα να γράψω την συγκεκριμένη ανάρτηση με τα διάφορα που είχα να διεκπεραιώσω στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...και φυσικά αξίζει και τον κόπο να το μοιραστώ μαζί σας.

Την ιδέα, την έδωσε αρχικά Το Ντολμαδάκι (κατά κόσμον Αναστασία) από την Κοζάνη, με το κέικ της λάβας. Αλλά μετά θυμήθηκα και μια παλαιότερη έκδοση γεμιστού με κρέμα κέικ που είχα κάνει, με ιδέα της φίλης Ερμιόνης, οπότε πάντρεψα τις δύο συνταγές χρησιμοποιώντας νέα υλικά και έβγαλα το αποτέλεσμα που ακολουθεί...

Κέικ Φράουλας με κρέμα Βανίλιας ή αλλιώς "το αγαπησιάρικο"

Υλικά για το μείγμα του κέικ
3 μεγάλα αυγά,
1/2 φλιτζάνι λευκή ζάχαρη με στέβια,
1/2 φλιτζάνι σιρόπι από γλυκό κουταλιού
 (αλλά χωρίς το γλυκό καθώς ήταν υλικό αξιοποίησης...)
100 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
80 γραμ. ελαιόλαδο (ή αραβοσιτέλαιο αν το χρησιμοποιείτε)
150 γραμ. φρέσκες φράουλες (ναι βγήκαν οι πρώτες και ήταν ωραίες στη γεύση) πλυμένες και αλεσμένες στο multi.
1 κόκκινο μήλο αλεσμένο στο multi επίσης,
χυμός από ένα πορτοκάλι,
150 γραμ.αλεσμένες μάντολες κόκκινες (που επίσης ήθελα να αξιοποιήσω) καθώς το κόκκινο χρώμα τους ήταν αυτό που ήθελα επίσης μέσα στο κέικ,
1 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/2 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική (ή 1 κουταλάκι υγρό εσάνς)
3-4 σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Για την κρέμα βανίλιας
200 γραμ.στραγγιστό γιαούρτι πλήρες
(1 κεσεδάκι δηλαδή)
100 γραμ. κρεμώδες τυρί,
1/2 κεσεδάκι του γιαουρτιού, γάλα φρέσκο,
2 κουταλιές ζάχαρη καστανή ή λευκή,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
(ή 1 κουταλάκι υγρό εσάνς),
2 κουταλιές κοφτές κόρν φλάουερ.

Επιπλέον
3 φράουλες κομμένες σε μεγάλες ροδέλες και χαρτί ψησίματος.

Φαντάζομαι πως η φωτογραφία που είδατε πιο πάνω θα σας έκανε να καταλάβετε γιατί το ονομάσαμε "το αγαπησιάρικο κέικ".
Ροζ και ελαφρώς υγρό εντός, με φράουλες μέσα σε μια άσπρη κρέμα, στο κέντρο του!
Δίνει άλλη εντύπωση ότι και να πεις κανείς...

Πάμε για την εκτέλεση και τη διαδικασία, η οποία και έγινε χωρίς καν μίξερ πολύ γρήγορα και άμεσα θα έλεγα, αφού το αποφάσισα τελευταία στιγμή, ως έκπληξη στους δικούς μου αγαπημένους.

Σε βαθύ μπολ έβαλα: το λιωμένο βούτυρο, το ελαιόλαδο,τ' αυγά και χτύπησα πολύ καλά με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια μέσα στο μείγμα έριξα τη ζάχαρη, το σιρόπι του γλυκού και ανακάτεψα εκ' νέου.
Κατόπι, πρόσθεσα τις αλεσμένες φράουλες, τις αλεσμένες μάντολες, το αλεσμένο μήλο που ανακάτεψα με τον χυμό πορτοκαλιού για να μη μαυρίσει και τέλος την βανίλια μαζί με το χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Καλό ανακάτεμα και πάλι για 3-4 λεπτά και τελευταία μπήκαν στο μείγμα το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ. Έτοιμο το μείγμα του κέικ.

Με αντικολλητικό χαρτί ελαφρώς βρεγμένο (για να στρώνει καλύτερα) έστρωσα φόρμα με αποσπώμενο πάτο και έριξα μέσα όλο το μείγμα του κέικ με μια μαρίζ.

Στο ίδιο μπολ που είχα φτιάξει το χυλό του κέικ έκανα και την κρέμα βανίλιας (είπαμε οικονομία σκευών και πλυσίματος) αφού προηγουμένως το καθάρισα με λίγο χαρτί κουζίνας.

Με τον αυγοδάρτη και πάλι, χτύπησα καλά το γιαούρτι, το κρεμώδες τυρί, το γάλα μέσα στο οποίο είχα διαλύσει το κορν φλάουερ, τη βανίλια και τη ζάχαρη μέχρι που είχα μια ωραία σε υφή κρέμα.
Έριξα τη άσπρη κρέμα στο κέντρο του κέικ και μέσα της βύθισα λίγες ροδέλες από κομμένες φράουλες.

Το κέικ ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 175-180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά.
Το άφησα να κρυώσει καλά με ανοιχτή την πόρτα του φούρνου και μετά ήταν έτοιμο προς κατανάλωση.

Ωραία έκπληξη η κρέμα με τις φράουλες στο εσωτερικό του (!!) αλλά και η μυρωδάτη υφή του χάρη στο καραμελωμένο αμύγδαλο και τις αλεσμένες φράουλες.
Την επόμενη μέρα είναι ακόμη ωραιότερο καθώς θυμίζει κάπως πάστα αλλά λίγο πιο "συμπαγή" προς την πλευρά του κέικ, ενώ η κρέμα είναι ταυτόχρονα αφράτη και ελαφρώς σφιχτή με υπέροχο άρωμα χάρη στη βανίλια.

Ελπίζω να σας έπεισα για μια δοκιμή...πέρα από τις όποιες γιορτές αγάπης και φυσικά να ευχαριστήσω την μεγάλη μπλοκογειτονιά των food bloggers που πάντα με τις ιδέες της, με βάζει σ' νέες σκέψεις και αναζητήσεις.
Καλημέρα....
Καλή Δύναμη σε όλες και όλους...
Καλό 3ήμερο και καλά Κούλουμα να έχετε.

Τα ρολλάκια φρούτων...του Άρη

Με το που διάβασα την ανάρτηση στο blog Νεανικόν, για τα ρολλάκια φρούτων, πριν καν την ολοκληρώσω θα μπορούσα να πω...σηκώθηκα για να βάλω τα αποξηραμένα φρούτα να μουλιάζουν.
Τ' άφησα όλη τη νύχτα (ναι, φίλε Άρη, όλη νύχτα και ήταν πολύ ωραία χωρίς περιττά νερά ευτυχώς, κάτι για το οποίο με είχες προειδοποίησει, αλλά το είδα αργά..) και το πρωϊνό της επομένης που δεν υπήρχαν πολλά και πιεστικά να γίνουν (πέρα από τα πολύ συνηθισμένα) καταπιάστηκα αμέσως με την ζύμη.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πω, πως έκανα μερικές προσθήκες και ελάχιστες αλλαγές στην αρχική συνταγή, γιατί τα υλικά σκέφτηκα πως θα ταίριαζαν πολύ μεταξύ τους.

Διαβάστε τη συνταγή όπως μας την γράφει ο Άρης, ένα από τα πιο δημιουργικά άτομα, στο χώρο του food blogging (και όχι μόνον) και δείτε και τα υλικά που χρησιμοποίησα εγώ.
Η απόφαση δική σας για το τι σας ταιριάζει καλύτερα και φυσικά να την κάνετε τούτη την συνταγή γιατί είναι πραγματικά πολύ νόστιμη.

Φρουτοπιτάκια...ή  Ρολλάκια Φρούτων

Για την γέμιση
300 γραμ. σύκα αποξηραμένα,
250 γραμ. βερίκοκα αποξηραμένα,
50 γραμ. χουρμάδες χωρίς κουκούτσι,
20-30 γραμ. gozi berries αποξηραμένα,
1,5 ποτήρι νερό,
1 κουταλάκι κανέλα
1/4 κουταλάκι γαρύφαλλο,
2-3 κουταλιές χοντροτριμμένο καρύδι

Για την ζύμη
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
σχεδόν όλο το νερό που έμεινε από το μούλιασμα των φρούτων
1,5 κουταλιά λευκό κρασί (ή κάποιο λικέρ),
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
180-200 γραμ. αλεύρι ολικής ανάμεικτο με αλεύρι για όλες τις χρήσεις καθώς αυτό προστέθηκε σταδιακά μέχρι που είχα μια ωραίας υφής ζύμη.

Καταπιάστηκα με την ζύμη μέχρι που είχα το αποτέλεσμα που ήθελα.
Την άφησα να ξεκουραστεί και πέρασα στη γέμιση.
Τα φρούτα, όπως ήδη έγραψα στην αρχή, τα μούλιασα όλο το βράδυ.
Το πρωί τα στράγγιξα, κράτησα το νεράκι σε μια κανάτα και μετά τ' άλεσα στο Multi.
Ανακάτεψα τον πολτό των φρούτων με το καρύδι και είχα έτοιμο και το μείγμα της γέμισης.

Πάνω σε λαδόχαρτο άνοιξα ένα φύλλο ζύμης τετράγωνο με το μικρό πλαστηράκι μου.
Το ευθυγράμμισα και προσπάθησα να είναι επίσης παντού ίσο σε πάχος.

Κατόπιν έστρωσα μ' ένα κουταλάκι τη γέμιση σ' ολόκληρη την επιφάνεια του.
Έκοψα με την ροδέλα της πίτσας λωρίδες κατά πλάτος και μετά αυτές στην μέση (διπλασιάζοντας κατ' ουσία τα ρολά που θα είχα ως τελικό αποτέλεσμα).

Συνολικά 12 λωρίδες (x 2) μου έβγαλαν 24 ρολάκια φρούτου (με τα προαναφερόμενα υλικά).

Ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, έψησα στους 170 βαθμούς, σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, για 20 λεπτά (στην θέση που συνήθως ψήνω τις πίτες μου).

Πραγματικά νόστιμα και άκρως υγιεινά. Πρέπει δε, να πω ότι δεν σταματάς εύκολα...ούτε στο τρίτο κομμάτι.
Ευχαριστώ σε Άρη για την ωραία ιδέα.
Καλή συνέχεια σε όλες τις δημιουργικές σου αναζητήσεις και πάντα δυνατός!

Εύχομαι σε όλες και όλους ένα όμορφο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο με ότι αγαπά ο καθένας σας.

Η εναλλακτική πίτσα της Χρυσαυγής

Η εναλλακτική πίτσα της Χρυσαυγής με την πραγματικά "πρωτοποριακή" ζύμη της ήταν μια μικρή αποκάλυψη ;-).  Μπορεί να άργησα λίγο να σας την δείξω, αλλά ομολογώ ότι την έφτιαξα το ίδιο βράδυ που την διάβασα.
Το σχολίασα και τότε στην Χρυσαυγή ότι: πάω τώρα αμέσως να την κάνω...

Το πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ότι δεν είχα όλα τα υλικά που η φίλη μας χρησιμοποίησε, οπότε πάντα σ' αυτήν την περίπτωση αυτοσχεδιάζω με τα υπάρχοντα.

Με μικρές τροποποιήσεις αλλά μάλλον είμαι κοντά στο γευστικό αποτέλεσμα που είχε η αυθεντική.

Αντί για λιναρόσπορο, έβαλα αλεσμένη βρώμη μαζί με δύο κουταλιές σούπας αλεύρι ολικής άλεσης.
Πρόσθεσα και δύο κουταλιές νεράκι για να ενωθεί το μείγμα παρέα με το ελαιόλαδο, ελάχιστο αλάτι.
Σπιτική ελαφριά σάλτσα ντομάτας.
Αντί για μοτσαρέλα... χαλούμι ψιλοκομμένο παρέα επίσης με λίγο ψιλοκομμένο ένταμ.
Μια πρέζα πάπρικα και ρίγανη αποξηραμένη στην επιφάνεια.

Πιστεύω πως κάπως τα κατάφερα :-))
Άλλωστε η πίτσα είναι "καμβάς" ζωγραφίζεις και γράφεις όπως θες... ακόμη κι' αν έχει αυτήν την τόσο διαφορετική υφή στη  ζύμη της.

Πραγματικά εμένα μου θύμισε κράκερ με λιωμένο τυρί και ντομάτα.
Την έφαγα δε, μέχρι το τελευταίο κομμάτι την επόμενη μέρα για δεκατιανό.
Μια ωραία εναλλακτική για κάτι που θα σας χορτάσει χωρίς να σας βαρύνει.
Ευχαριστούμε σε Χρυσαυγή και για  αυτή τη ιδέα!