Pesto Βασιλικού...σε άλλες χρήσεις!

Για όσους αγαπούν το Pesto με το άρωμα του βασιλικού, θέλω να πιστεύω πως η ακόλουθη εκδοχή «αλμυρού στρούντελ», αξίζει τον κόπο της δοκιμής.

Ειδικά αν το pesto είναι οικιακής κατασκευής όπως ήταν το δικό μου χάρη στα αγαπημένα πλατύφυλλα αλλά και χειμωνιάτικα βασιλικά το μπαλκονιού μου.

Εκεί κατά τα μέσα Σεπτέμβρη και πριν του Σταυρού, που συνηθίζεται να κόβονται τα βασιλικά και να πηγαίνουν στην εκκλησία για τη χάρη του ΣΤΑΥΡΟΥ, έκοψα αρκετά από τις γλάστρες που τα φιλοξενούν και έκανα και 3 βαζάκια pesto.

Τα έφτιαξα, χωρίς ωστόσο να βάλω μέσα το καθιερωμένο τυρί, μιας και τα  ήθελα για διάφορες χρήσεις, μια από αυτές θα δείτε πιο κάτω.

Το pesto μου έγινε λοιπόν με :

Καθαρά και πλυμένα φύλλα φρέσκου βασιλικού περίπου 2,5 μπολάκια γλυκού,

3 σκελίδες σκόρδου,

30 γραμ. κουκουνάρι,

1/3 κοφτό κουταλάκι αλάτι, 1,5 κουταλιά λάδι,

ελάχιστο μηλόξυδο και ελάχιστο μαύρο πιπέρι.

Όλες οι πιο πάνω αναλογίες είναι για ένα βαζάκι 250 γραμ. Για 3 βαζάκια που έφτιαξα, οι ποσότητες όπως καταλαβαίνετε ήταν τριπλάσιες.

Τα βαζάκια αυτά τα βάζετε στο ψυγείο σας και έχετε δυνατότητα χρήσης τους για

20-30 μέρες, σε μακαρονάδες, σε σαλάτες, σε συνοδευτικά ντιπ για κάποιο κρεατικό, ή σαν άλλειμα πάνω σε  φρέσκο ψωμάκι ή φύλλο πίτας.

Το τελευταίο (κάτι περισσότερο από το μισό βαζάκι) το  έβαλα σε αλμυρό στρούντελ, για να έχω κάτι για βραδινό αλλά και για την άλλη μέρα στην δουλειά.

Και ιδού το αποτέλεσμα.

Χρειάζεστε ένα φύλλο σφολιάτας (όχι με βούτυρο κατά προτίμηση)

180-200 γραμ. σπιτικό pesto βασιλικού,

1 σφιχτή κόκκινη ντοματούλα χωρίς όμως τα σπόρια της και την φλούδα, κομμένη σε ψηλά μισοφέγγαρα,

250 γραμ. φέτα ή κατσικίσιο τυρί.

 

Απλώνετε το φύλλο της σφολιάτας στον πάγκο εργασίας (και έχετε ξεκινήσει την προθέρμανση του φούρνου σας). Πάνω στο φύλλο μ’ ένα μικρό κουταλάκι απλώνετε όλο το pesto, αφήνοντας όμως μια κάθετο κενή, στο σημείο που θα κόψετε το φύλλο σε δύο ίσα μέρη (όπως στην φωτογραφία).

Πάνω στο στρώμα του pesto θα βάλετε μια σειρά ντοματούλες και από πάνω θα τρίξετε με τα χεράκια το τυρί.

Ενώνετε τις άκρες δημιουργώντας 2 ρολά (αφού κόψετε στη μέση) και τα περνάτε με την  ένωση προς τα κάτω, σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί.

Χαράζετε ελαφρώς τη σφολιάτα με μαχαίρι σε 5-6 σημεία κατά μήκος της και ψήνετε στους 190-200 βαθμούς για 20-25 λεπτά μέχρι να φουσκώσει και να ροδίσει καλά το φύλλο.

Αφήνετε να χλιάνει λιγάκι και είστε έτοιμοι να το κόψετε.

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε και καλή σας απόλαυση, αν αποφασίσετε να τα φτιάξετε.

Ως μικρή συμβουλή: μην βάλετε πολύ λάδι στο pesto, γιατί αυτό θα σας βγει στο ψήσιμο, όταν μιλάμε για φύλλο σφολιάτας, διαφορετικά θα πρέπει να βάλετε τα στρούντελ για λίγο σε χαρτί κουζίνας, ώστε να απορροφηθεί το πολύ λάδι.

Σοκολατένιος Κορμός Μπανάνας.

Το μωσαϊκό ή ο κορμός είναι ένα από τα πιο δημοφιλή γλυκά σοκολάτας που «σηκώνει» δε, πολλές παραλλαγές σύμφωνα με τα γούστα και τα διαθέσιμα υλικά.

Πάνω σ’ αυτόν στηρίχτηκα κι’ εγώ για να κάνω τούτο το σοκολατένιο γλυκάκι, επειδή είχα κάποιες πολύ ώριμες μπανάνες, ενώ είχα και κάποια ιδιαίτερα σχόλια για γλυκά με σοκολάτα και μπανάνα στο προηγουμένο post για τα μπανανο-μπισκότα.

Σοκολατένιος Κορμός Μπανάνας

 

Το αποτέλεσμα του πειράματος πέτυχε ευτυχώς και χαίρομαι που τα υλικά μου αξιοποιήθηκαν στο έπακρο γι' αυτό και σας το γράφω, μιας και τις αποτυχίες μου, δεν με συμφέρει να τις
λέω :-))

Για μια μακρόστενη φόρμα του κεϊκ χρησιμοποίησα:

4 μεγάλες ώριμες μπανάνες

½ λεμόνι, μόνον τον χυμό του,

½ κουτάκι ζαχαρούχο γάλα,

250 γραμ. κουβερτούρα,

100 γραμ. βούτυρο ανάλατο,

½ κούπα φιστίκια Αιγίνης

½ πακέτο γεμιστά μπισκότα με γεύση μπανάνας ή σοκολάτας (εγώ έβαλα ανάμεικτες τις δύο γεύσεις).

Λιώνετε τις μπανάνες μ’ ένα πιρούνι. Τις βρέχετε με τον χυμό του λεμονιού (προσοχή να μην σας πέσουν μέσα κουκούτσια) και τις χτυπάτε το μείγμα με το πιρούνι για να ενωθεί το λεμόνι και να πάει παντού. Μέσα στις μπανάνες ρίχνετε τα μπισκότα, σπασμένα με το χέρι σε χοντρούτσικα κομμάτια, τα φιστίκια καθώς και το ζαχαρούχο γάλα.

Στο διάστημα που κάνετε όλα τα πιο πάνω, έχετε βάλει τη σοκολάτα που προηγουμένως έχετε σπάσει σε κομμάτια, να λιώνει παρέα με το βούτυρο μέσα σε αντικολλητική κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά. Ανακατεύετε με μια μαρίζ και όταν το μείγμα είναι ενιαίο το ρίχνετε μέσα στο μείγμα μπανάνας-μπισκότων-φιστικιών.

Ανακατεύετε για να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα και το βάζετε στην φόρμα του κεϊκ που προηγουμένως έχετε καλύψει με μεμβράνη φαγητού, έτσι ώστε να εξέχει και από τα πλαϊνά της φόρμας.

Απλώνετε σωστά το μείγμα μέσα στην φόρμα. Καλύπτετε με τα πλαϊνά και την βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον 24 ώρες ή στην κατάψυξη για 12.

Όταν παγώσει πια με την βοήθεια της μεμβράνης, βγάζετε τον κορμό από την φόρμα και σερβίρετε. Προσωπικά προτίμησα την πιο "μαλακή" υφή του, σαν πάστα μιας και είχαμε και μικρούς καταναλωτές στην παρέα μας.

Το μοσχάρι... στο πήλινο!

Η ανάρτηση της Μάρας πριν λίγες μέρες, για μοσχαράκι στο πήλινο με έβαλε στα αίματα, γιατί είχα ένα ωραίο κομμάτι μοσχάρι στο ψυγείο μου αρκετό καιρό και ήθελα να μαγειρέψω.

Αλλά επειδή ήταν και μεγαλούτσικο δεν το έκρινα κατάλληλο για καθημερινό φαγητό.
Για Κυριακάτικο και με παρέα, ναι – μάλιστα! Ότι έπρεπε!
Είχαμε και μια επέτειο να γιορτάσουμε... Οπότε μας έκανε την χάρη.

Και νάτο έτοιμο και να προσδοκά την τελευταία «πινελιά» το 20λεπτο ψήσιμο στο φούρνο και μέσα στο οικογενειακό μας πήλινο!

Τα βήματα μπορείτε να τα δείτε όλα στο post της Μάρας, απλώς εγώ θα σας γράψω τις δικές μου διαφοροποιήσεις μιας και η ποσότητα έγινε όπως ήδη σας είπα, για Κυριακάτικο τραπέζι 6 ατόμων.

Υλικά:

2 κιλά μοσχάρι νουά (κομμένο σε κύβους)

4 μεγάλες πατάτες κομμένες σε ροδέλες,

5 μελιτζάνες τσακώνικες κομμένες σε ροδέλες,

2 μεγάλες πιπεριές Φλωρίνης κομμένες σε καρεδάκια,

1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

3 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες,

2 μεγάλες ντομάτες κομμένες σε ροδέλες,

1 κονσέρβα μανιτάρια ολόκληρα,

1 κονσέρβα ντομάτα κονκασέ,

1 ποτήρι κόκκινο κρασί,

1/2 ποτηριού νεράκι,

½ ποτηριού ελαιόλαδο,

2 ξυλαράκια κανέλλας,

4-5 κόκκους μπαχάρι,

πιπέρι, λίγο αλάτι.

250 γραμμάρια τυρί kerrygold regato, σε κύβους χοντρούς,

150 γραμμάρια φέτα σκληρή κομμένη επίσης, σε κύβους.

Αρχικά κόβετε το μοσχάρι σε κύβους (μέγεθος μεγάλης μπουκιάς) με προσοχή.

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι, τις πιπεριές σε καρεδάκια.

Τα βάζετε σε μεγάλη κατσαρόλα να σοταριστούν με ελαιόλαδο παρέα με τις σκελίδες του σκόρδου ολόκληρες, ανακατεύοντας συχνά με τη βοήθεια κουτάλας για να πάρουν παντού χρώμα.

Στη συνέχεια ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα το κονκασέ, το κρασί, τις κανέλλες, το μπαχάρι, το πιπέρι και το νεράκι και το αφήνετε να βράσει μέχρι το κρέας να μαλακώσει. Στα μισά του βρασμού του ρίχνετε και λίγο αλάτι αλλά με προσοχή μιας και το φαγητό θα έχει τυράκια που είναι κάπως αλμυρά. Για την δική μου ποσότητα κρέατος, αυτός ο χρόνος ήταν περίπου μιάμιση ώρα..

Στο διάστημα που το κρέας βράζει καθαρίζετε τις πατάτες και τις μελιτζάνες και τις κόβετε σε ροδέλες. Βάζετε τις μελιτζάνες σε αλατόνερο να ξεπικρίσουν. Και στη συνέχεια τις μεταφέρετε σε ταψιά στρωμένα σε λαδόχαρτο για τις ψήσετε στο φούρνο με λίγο λάδι, έτσι ώστε να αποφύγετε τα τηγανίσματα. Αν πάλι θέλετε να είστε πιο παραδοσιακοί…πάτε για τηγάνι, αν κι’ έτσι το φαγητό γίνεται σίγουρα πιο βαρύ, αλλά πιο πικάντικα νόστιμο!!

Όταν πια το μοσχάρι έχει βράσει. Οι πατάτες και οι μελιτζάνες έχουν ψηθεί, προχωράτε στη δεύτερη φάση που είναι η σύνθεση του φαγητού στο πήλινο σκεύος.

Στο πάτωμα βάζετε μια στρώση από κρέας, αφού αφαιρέσετε τις κανέλες και τα μπαχάρια. Από πάνω μια στρώση πατάτας με μελιτζάνες ανάμεικτα. Ρίχνετε τα μανιτάρια (αφού προηγουμένως τα έχετε ξεπλύνει από το ζουμί της κονσέρβας), ροδέλες ντομάτας και καλύπτετε με κύβους kerrygold.

Ξανά κρέας, πατάτες, μελιτζάνες και τις υπόλοιπες ροδέλες ντομάτας και καλύπτετε με τη φέτα. Περιχύνοντας με λίγο ελαιόλαδο και το ζωμό που έβρασε το μοσχάρι.

Ψήνετε στον φούρνο με αέρα για 20-25 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Αφήνετε το φαγητό να ηρεμήσει  7-8 λεπτά και είστε έτοιμοι να το σερβίρετε και να το απολαύσετε με καλή παρέα και καλό κρασάκι ή μπύρα.

Πεντανόστιμο! Και το σας το λέω με εγγύηση :-)) καθώς τα τυράκια ενώθηκαν με το ψημένο κρέας και τα λαχανικά, δίνοντας  μοναδική γεύση.
Καλή εβδομάδα σε όλους μας.

Άρωμα Κανέλας!

Όσοι έχετε περάσει έξω από κατάστημα γνωστής φίρμας που φτιάχνει cinnamon rolls (στην πόλη μας ή αλλού) την ώρα που ψήνονται σίγουρα θα έχετε λιγωθεί με την μυρωδιά τους :-)))

Αυτό συνέβη και στον καλό μου πριν λίγο καιρό, όπου και μπήκε στον πειρασμό να αγοράσει. 

Τα είδαμε, τα χαζέψαμε καθώς τα έφτιαχναν, τα μυρίσαμε και τέλος το αγοράσαμε… 

Αλλά γιατί εμένα πάλι κάτι δεν μου πήγαινε καλά; Έλα ντε;

Ειδικά πια όταν είδα πως το κέντρο του εν’ λόγο «ρολακίου» ήταν ένα άψητο ζυμάρι!

Δεν ξέρω τοις ή τι, έφταιξε;

Έτσι κι’ εγώ μπήκα στην διαδικασία να φτιάξω τα δικά μου, που τα είχαμε και συντροφιά στο πρόσφατο ταξίδι μας.

Υπάρχουν άπειρες συνταγές άμα ψάξεις, με παραλλαγές αρκετές, διαλέγεις και παίρνεις λοιπόν... 

Με λίγα ή περισσότερα υλικά. 

Πάντως όλες τους είναι λαχταριστές και μιλάμε για ωραίο γευστικό αποτέλεσμα, ειδικά άμα προέρχονται από καλές πηγές, καλούς και δοκιμασμένους bloggers δηλαδή  :-)) όπως και τα τελευταία της φίλης Ελένης Gr.

Τα δικά μου έγιναν σύμφωνα με τα διαθέσιμα υλικά αλλά και τη διάθεση της στιγμής!

Δεν έγιναν ρολλάκια αλλά περισσότερο "έφερναν στη φάτσα" σε κρουασάν, αφού δεν τα έβαλα μέσα στο ταψί με την τομή τους προς τα πάνω, αλλά στο πλαϊ.

Για 16 κομμάτια χρησιμοποίησα:

Στη ζύμη :

800 γραμμάρια αλεύρι, τα 400 των οποίων ήταν αυτοδιωγκούμενο.

60 γραμμάρια βούτυρο αγελάδος,

80 γραμμάρια ελαιόλαδο,
80 γραμμάρια γάλα,

2 μέτρια αυγά,

3 κουταλιές κοφτές ζάχαρη,

½ κουταλάκι κοφτό αλάτι,

1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Στη γέμιση:

30 γραμμάρια λιωμένο βούτυρο,

3 κουταλιές κανέλα,

6 κουταλιές καστανή (ή μαύρη) ζάχαρη,

½ κούπα χοντροκομμένα καρύδια.

Αρχικά ετοίμασα την ζύμη μου στον αρτο-παρασκευαστή και σύμφωνα με τις προδιαγραφές του χωράει 700 γραμμάρια αλεύρι, αλλά έκανα την ανάγκη φιλοτιμία και τα έβαλα όλα μαζί με την ελπίδα ότι δεν θα πάθει κάτι ;-)  το μηχάνημα.

Τα κατάφερε όμως το φουκαριάρικο.

Όταν πια η ζύμη μου ήταν έτοιμη την χώρισα σε δύο ίσα μέρη. Και κάθε κομμάτι το άνοιξα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, με την βοήθεια μικρού πλάστη (ρολό) σε τετράγωνο μεγάλο και παχύ (της μάνας του καμάρι). Άλειψα τη ζύμη με λιωμένο βούτυρο με το πινελάκι μου. Από πάνω πασπάλισα με σκούρα ζάχαρη και κανέλα και τέλος πρόσθεσα τα καρύδια σπαρτά στην επιφάνεια της ζύμης.

Την δίπλωσα σε ρολό με την βοήθεια του χαρτιού όχι πάρα πολύ σφιχτά και έκοψα όσο το δυνατόν (γιατί έγινε με το μάτι και όχι με χάρακα) σε ίσα κομμάτια (8 κάθε ρολό).

Μετέφερα σε ταψί, επίσης στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και τα άφησα σε για δεύτερο φούσκωμα  μέσα σε ελαφρώς ζεστό φούρνο, για ¾ της ώρας.

Ψήθηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα (2 ταψιά ταυτόχρονα) για 25 περίπου λεπτά.

Μυρωδάτα και ζουμπουρλούδικα, έτοιμα προς κατανάλωση μετά από κανένα 15λεπτο!
Και δεν έμεινε μήτε ένα :-))

Το καλοκαίρι μας αποχαιρέτησε, στα Μεσσηνιακά τα Κάστρα!

To καλοκαίρι, όπως φάνηκε στο τελευταίο 3ήμερο ταξίδι μας προς τα μέρη καταγωγής μου, μας άφησε οριστικά!

Εικόνες μιας θάλασσας αγριεμένη,  ενός κάστρου που ξεπηδά μέσα από την συννεφιά την ίδια ώρα που το χαλάζι πέφτει με δύναμη πάνω σε βάρκες του λιμανιού της όμορφης και γραφικής Κορώνης.

 

Και την άλλη μέρα! Ένας ήλιος λαμπρός, να περνά μέσα από τα άσπρα σύννεφα και να φωτίζει τα γαλάζια νερά της Σφακτηρίας παρέα με τις εικόνες από τα παλιά ναυάγια, δίπλα στο φωτεινό πράσινο της φραγκοσυκιάς και του κυπαρισσόμηλου, μέσα στο Νιόκαστρο της Πύλου…

Αλλά και γύρω από το μοναδικά πανέμορφο Κάστρο της Μεθώνης (την  αμπελόεσσα Πήδασο κατά τον Όμηρο) που αιώνες στέκει εκεί, φρουρός μοναδικός του νοτιάτου άκρου της δυτικής Πελοποννήσου, που σαν παιδί παρπάτησα άπειρες φορές μέσα στις εξερευνήσεις μου.

Ήμουν και λίγο αγριοκάτσικο βλέπεται εκείνα τα χρόνια :-))

 

 Και για να γλιτώσεις από την κακοκαιρία και την βροχή, μπαίνεις για καφέ σ’ ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά της Κορώνης. Το Βυζαντινό. 

Και εκεί παρέα με το καφεδάκι θα απολαύσεις και μια καρυδόπιτα άλλο πράγμα, δίπλα σε σοκολατένια «κουτσουράκια» πασπαλισμένα με μπόλικο αμύγδαλο…και ωραία κουβέντα με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, εφόσον σου δοθεί η ευκαιρία.

 

Και μόλις ο καιρός κοπάσει παίρνεις πάλι το αμάξι και φτάνεις μέχρι την όμορφη περαντζάδα του Πεταλιδιού, όπου δίποδα και τετράποδα επιδίδονται σε αγώνα δρόμου δίπλα στο κύμα.

Η ψυχρούλα του φθινοπώρου μετά την βροχή είναι πια εμφανής…παρά την υγρασία και τον νοτιά που επικρατεί στην ατμόσφαιρα.

Το καλοκαίρι του 2012 μας άφησε, έτσι τουλάχιστον φάνηκε στα δικά μου μάτια, στις 14 & 15 Σεπτέμβρη. 

Ας ευχηθούμε ότι το επόμενο καλοκαίρι δεν θα «αργήσει» και πάρα πολύ…

Μεσσηνία: Πύλος, Μεθώνη, Φοινικούντα, Κορώνη, Πεταλίδι…και όλοι οι ενδιάμεσοι σταθμοί.  Με το νέο κομμάτι δρόμου έχει σαφώς έρθει πιο κοντά προς την Αθήνα, η γη των παππούδων μου.

Καλό Φθινόπωρο και επισήμως!

Μπανανο-μπισκότα και ιστορίες για "μπινελίκια"...

«Εμείς είμαστε παιδάκια καλόφαγα (εγώ και ο μπαμπάς μου δηλαδή…άντε και οι γύρω από εμάς...) ειδικά όταν μιλάμε για γλυκά και λιχουδιές!

Οπότε σπάνια μπορούμε να αντισταθούμε σε τέτοια «μπινελίκια» όπως η μαμά τα ονομάζει.

Σε μια δε τάση να τρώμε πράγματα που έχουμε στο σπίτι μας και σε κάποια ποσότητα,  αυτή η μαμά που διαθέτουμε όλο και κάτι σκαρφίζεται!

Τι να σας λέμε τώρα…Αν είχαμε άλλη μαμά μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά!»

Οι πιο πάνω σκέψεις ανήκουν σίγουρα στο μυαλό του 5άχρονου κανακάρη μου, απλώς δεν τις εκφράζει με αυτόν τον τρόπο. 

Τα λέει αλλιώς:

«Μαμά θέλω από το γλυκό εκείνο!

Ποιο παιδί μου;

Εκείνο που έφτιαξες. Αυτό με το «άσπρο» από πάνω.

Και θα το φας όλο;

Ναι και το άσπρο και το μαύρο!

Καλά, να σου κόψω…»

Ο διάλογος πάντα συνεχίζετε…

Και το συγκεκριμένο άσπρο, είναι γλάσσο που έγινε με μαστίχα υποβρύχιο, έτσι για να σας φωτίσω.
Ενώ το μαύρο, είναι το κέϊκ που έγινε απλώς με κακάο και κρέμα γάλακτος αντί για το συνηθισμένο γάλα. Πάει όμως αυτό τελείωσε και περάσαμε σε άλλα.

Μας έδωσε αφορμή και η Πέπη με τα μπισκότα μπανάνας της (ευχαριστούμε σε καλή μου Πέπη)…

Κι’ έτσι φτιάξαμε ένα ακόμη «μπινελίκι».

Μόνο που επειδή ως μαμά φοβόμουν, ότι θα ήταν λίγο σκληρά για κατανάλωση από το 5άχρονο, 

τα συγκεκριμένα της Πέπης μας, κάναμε κάποιες προσθήκες-παραλλαγές, για να γίνουν soft!!

Υλικά για Mαλακά Μπισκότα Μπανάνας λοιπόν:

4 μπανάνες ώριμες,

½ λεμόνι μόνον το χυμό του,

1 αυγό μέτριο σε μέγεθος,

1 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

1/3 ποτηριού ελαιόλαδο,

1 ποτήρι νιφάδες βρώμης ή musli,

1 κούπα αμύγδαλα με τη φλούδα,

½ κούπας καρύδα τριμμένη,

1 & ½ ποτήρι αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1κουταλάκι κανέλα σκόνη,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ

½ κουταλάκι αλάτι,

2,5 κουταλιές ζάχαρη καστανή ή άσπρη,

1 πλάκα σοκολάτα μαύρη με φουντούκια (αυτήν είχα διαθέσιμη).

Λιώνετε τις μπανάνες με πιρούνι και τις λούζετε με τον χυμό του λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Ρίχνετε μέσα το αυγό, τη βανίλια, το λάδι και ανακατεύεται με αυγοδάρτη ή πιρούνι ώστε να ενωθούν τα υλικά.

Στο multi αλέθετε τα αμύγδαλα (εγώ το προτιμώ ελαφρώς χοντροκομμένα και όχι σκόνη).
Αλέθετε επίσης λίγο και τη βρώμη ή το musli  και τα προσθέτετε στο μείγμα.

Ενσωματώνετε την καρύδα, τη κανέλα, το αλάτι, τη ζάχαρη, το μπεϊκιν πάουντερ και σταδιακά προσθέτετε και το αλεύρι.  Τελευταίο υλικό, η σοκολάτα σπασμένη σε κομμάτια (ένα σφυράκι που χτυπάμε το κρέας, βοηθά πολύ).

Το μείγμα μπισκότων είναι έτοιμο και το μοιράζετε σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί με τη βοήθεια ενός κουταλιού. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους180 βαθμούς για 8-9 λεπτά, αλλάζοντας τις θέσεις των ταψιών σας μέσα στο φούρνο, αν διαθέτετε φούρνο που ψήνει ταυτόχρονα περισσότερα από ένα ταψιά.

Αφήνετε να κρυώσουν ώστε να αναδειχθούν τα αρώματα και είστε έτοιμοι να απολαύσετε!
Σας εύχομαι ολόψυχα καλή εβδομάδα.

'Αλμα Ζωής!

Χωρίς πολλά - πολλά λόγια σήμερα θα ήθελα να σας προτρέψω να δείτε το site του Άλματος Ζωής.
Καθημερινά ακούμε για συνανθρώπους μας, συγγενείς και φίλους,γυναίκες και άνδρες που ο Καρκίνος έρχεται να τους χτυπήσει την πόρτα ... χτυπώντας το σώμα τους.
Εάν λοιπόν μπορείτε, έχετε καλή φυσική κατάσταση και ταυτόχρονα έχετε την διάθεση, δηλώστε συμμετοχή στον φετεινό αγώνα του  Άλματος Ζωής.
Είτε σαν δρομείς, είτε σαν περιπατητές θα έχετε ενδεχομένως την ευκαιρία να συμμετάσχετε σε μια μεγάλη ομάδα, που έχει σκοπό την Ανθρώπινη Υγεία! Το υπάρτατο αγαθό δηλαδή!

Κιμαδό-τάρτα, για να ξεμπερδεύουμε ...

Και όταν δεν ξέρεις τι να μαγειρέψεις έτσι στα γρήγορα…που ξεσπάς;
Και το κυριότερο, πως ξεμπερδεύεις με τους «δύσκολους» της παρέας;

Μια είναι η λύση για όλα τα γούστα!

Η τάρτα.
Προσωπικά είμαι φανατική του είδους, μιας και σηκώνει πάσης φύσεως συνθέσεις «η ράχη» της!

Με σκέτα λαχανικά και όλων των ειδών.

Με τυράκια, αυγουλάκια, κρεμούλες και γιαουρτάκια.

Με αλλαντικά και λουκανικάκια

Με κιμά από μοσχάρι,  γαλοπούλα ή κοτοπουλάκι, αλλά και ολόκληρα κομματάκια κρέατος.

Με γαριδούλες, τόνο ή και μύδια.
Και γλυκές φυσικά, όσες τραβά η ψυχή σας.

Εφαρμογές λοιπόν, άπειρες και όλες τους πολύ δελεαστικές όπου και να κοιτάξετε (κι εδώ μέσα) αλλά και σε πολλά φιλικά και αδελφά blogs, θα βρείτε κάτι που θα σας τραβήξει τη προσοχή και θα σας κάνει να το ορέγεστε για ώρα.

Προσωπικά, τούτη την φορά είπα να την κάνω με κιμά (καθώς μόλις είχα κάνει τις απαραίτητες προμήθειες από τον χασάπη μου).

Στην αρχή σοτάρισα τον κιμά μου για να τον ετοιμάσω για τη γέμιση, με:

ελαιόλαδο (μισό φλιτζάνι περίπου)

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

250 γραμ. μοσχαρίσιο κιμά,

1 ποτηράκι κρασιού χυμό ντομάτας.

1 ξυλαράκι κανέλα

3-4 κόκκους μπαχάρι,

αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και λίγη σκόνη σκόρδου.

Ψιλοκόβετε το κρεμμυδάκι και το βάζετε να σοταριστεί μαζί με το ελαιόλαδο. Όταν πάρει να γυαλίζει ρίχνετε τον κιμά τον ανακατεύετε και προσθέτετε το χυμό της ντομάτας και τα μπαχαρικά. Αφήνετε να μαγειρευτεί και να πάρει χρώμα.

Στο ενδιάμεσο διάστημα ετοιμάζετε την ζύμη για τη βάση της τάρτας με:

2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

100 γραμ. βούτυρο,

100 γραμ. ελαιόλαδο,

1 μεγάλο αυγό,

½ κουταλάκι πάπρικα,

½ κουταλάκι κουρκουμά (ακολούθησα τις οδηγίες της Ελένης.gr  από την πρόσφατη δημοσίευση της και λίγο παλαιότερα της Ζαμπίας από το Kitchen Stori.es).

¼ κουταλάκι αλάτι.

Όταν η ζύμη σας ομογενοποιηθεί την βάζετε για μισή ώρα στο ψυγείο, τυλιγμένη σε μια μεμβράνη ή σ’ ένα πλαστικό σακουλάκι τροφίμων.

Ο κιμάς είναι έτοιμος πια και μέσα σ’ αυτόν, αφού αφαιρέσετε το ξύλο της κανέλας και τους κόκκους του μπαχαριού, θα προσθέσετε:

1 κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι,

2 αυγά,
1 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,

150 γραμμάρια τυρί φέτα ή κατσικίσιο χοντροτριμμένο.

Στρώνετε τη ζύμη σε ταψάκι ή ταρτιέρα καλύπτοντας και τα πλαϊνά του.

Με πιρούνι τρυπάτε σε διάφορα σημεία και ψήνετε τη ζύμη μόνη της για 6-7 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς.

Βγάζετε το ταψί και στρώνετε την τάρτα με την γέμισή της καλύπτοντας όλη την επιφάνεια.

Το γυρίζετε στο φούρνο και συνεχίζετε το ψήσιμο για άλλα 30 λεπτά.

Την αφήνετε λίγο να κρυώσει και την σερβίρετε παρέα με πράσινη σαλάτα ή και σκέτη.

Οι μικροί τρώνε μόνον την γέμιση (έτσι έκανε τουλάχιστον το δικό μου το βλαστάρι) και οι μεγάλοι την απολαμβάνουν ολόκληρη, παρέα μ' ένα ποτηράκι παγωμένη μπύρα.

Nanaimo bars...δεν τις λες!

Οι μπάρες που μας πρότειναν οι αγαπητές Μάρθα και Eri με το όνομα Nanaimo Bars, ήταν το project για το Σαββατοκύριακο, μιας και είχα ξεσηκωθεί με τα σχετικά αναγνώσματα.

Είχα σχεδόν όλα τα υλικά, εκτός από άνθος αραβοσίτου μιας και δεν το πολυχρησιμοποιώ.
Ε, αφού εξοπλίστηκα και με αυτό ξεκίνησα για την παραγωγή Παρασκευή απογευματάκι.

Όλα καλά και όλα ανθηρά μέχρις εδώ. Απλώς να επισημάνω πως στην ουσία εγώ πήγαινα για διπλή ποσότητα από την προτεινόμενη της φίλης μας της Μάρθας, οπότε και τα υλικά μου σαφώς περισσότερα και αποφάσισα να ακολουθήσω την μέθοδο με το μη "ψήσιμο".

Με την πρώτη σοκαλατένια γεύση όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

Και μια χαρά μας πάγωσε και μια χαρά όλα και με λίγο πάρα-πάνω καρυδάκι μιας και του έχουμε αδυναμία.

Τι όμως στράβωσε όταν πήγαμε στο μεσαίο επίπεδο;

H λευκή αφράτη στρώση που περίμενα, δεν …ερχόταν με την βοήθεια του μίξερ (όπως σωστά θεωρώ πως κατάλαβα, έτσι Μάρθα;).

Και για να μην πάει χαμένο το υλικό μου το έστειλα στο κατσαρολάκι να ζεσταθεί και μέσα του έλιωσα και μια πλάκα λευκής κουβερτούρας, μιας και ίσως τελικά να φταίει ότι μάλλον είχα βάλει λιγότερη ζάχαρη άχνη, από ότι κανονικά θα έπρεπε, αφού φοβήθηκα ότι θα έχουν υπερβολικά γλυκειά γεύση καθώς και ένα πακέτο τυρί κρέμα 300 γραμμαρίων.
Να σημειώσω πως τα φακελλάκια με το άνθος αραβοσίτου δεν ήταν αυτά που χαρακτηρίζονται ως στιγμής, αλλά δεν νομίζω πως αυτό ήταν το λάθος...
Πάντως προσπάθησα να σώσω την κατάσταση, μετατρέποντάς την, με την άσπρη κουβερτούρα και το τυρί κρέμα και νομίζω πως τα κατάφερα μιας και το γευστικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό.

Και τέλος το τελευταίο σοκολατένιο στρώμα, για να γίνει λίγο πιο "παχύ" το σύνολό μου, δημιουργήθηκε με 350 γραμμάρια κουβερτούρας (2,5 πλάκες δηλαδή) με μια φυτική σαντιγύ σε μεταλλικό κουτί, που προηγουμένως είχα παγώσει αρκετά και χτυπήθηκε με λίγη άχνη και βανίλια ως σαντιγύ. Ενώθηκαν τα δύο υλικά σοκολάτα/βούτυρο με κρέμα σαντιγύ και στολίστηκαν με λίγη χρωματιστή κουρβερτούρα.

Δεν ξέρω τι «στραβό» έκανα, αν και υποθέτω πως ήταν τελικά η ποσότητα της άχνης ζάχαρης.
Πάντως το αποτέλεσμα της σοκολατένιας μπάρας άρεσε σε όσους το δοκίμασαν και ήταν όπως τελικά, προσδοκούσα. Απολαυστικός πειρασμός, δηλαδή :-)

Και να η απόδειξη…

 Χαιρετισμούς πολλούς καλές μου Μάρθα και Eri.
Καλή εβδομάδα να έχετε όλοι και όλες (και ο Θεός Βοηθός...)

Σαρδέλες σκορδάτες

Τίποτε πιο εύκολο και πιο νόστιμο από  τον ψαρομεζέ της σαρδέλας!

Για σκεφτείτε το.

Σαρδέλες παστές, σαρδέλες ψητές, σαρδέλες στα κάρβουνα, σαρδέλες τηγανιτές, σαρδέλες φούρνου, σαρδάλες μαρινάτες, σαρδέλες "παντρεμένες", σαρδέλες φιλεταρισμένες... και φαντάζομαι και πολλές άλλες γευστικές εναλλακτικές εκδοχές, σύμφωνα με τα συνοδευτικά υλικά τους.
Και προφανώς αυτή τους η ευκολία στο μαγείρεμα, είναι που τις κάνει "πρωταγωνίστριες" σε πολλές καλοκαιρινές γιορτές ανά την Ελλάδα.

Σαρδέλες σκορδάτες λοιπόν για μας, τούτη τη φορά.  
Σαν ασήμι στο πιάτο.

Κατάλληλο για ουζάκι αλλά και κυρίως πιάτο, το πιο πάνω εικονιζόμενο φαγάκι, αν το συνοδεύσετε με μια σαλάτα της αρεσκείας σας, φρέσκο ψωμάκι και γιατί όχι ένα ωραίο άλλειμα ή τυράκι.

Τα πράγματα απλά.
Μισό κιλό φρέσκια  "ζουμπουρλούδικη" σαρδέλα, πλυμμένη, αποκεφαλισμένη και καθαρισμένη (απο εντόσθια).
2 μέτριες και σφιχτές ντομάτες καθαρισμένες όμως από τους σπόρους και κομμένες σε ροδέλες.
1 μεγάλη πράσινη πιπεριά, επίσης κομμένη σε ροδέλες.
3-4 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες ή κομμένες στη μέση (αν είναι αρκετά μεγάλες).
Ένα καλό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
Ρίγανη, 3-4 κουταλιές ελαιόλαδο.
Λίγο νεράκι, λίγο ξύδι λευκό καθώς και χυμό από ένα μικρό λεμόνι.

Αφού καθαρίσετε τα ψαράκια και τα πλύνετε καλά (ο κόπος προετοιμασίας του φαγητού είναι προφανώς όλος σ' αυτό το στάδιο) θα πλύνετε και θα ξεσποριάσετε τις ντομάτες. Θα τις κόψετες σε ροδέλες και θα τις στρώσετε στον πάτο του ταψιού σας, παρέα με τις ροδέλες της πιπεριάς.
Επάνω θα βάλετε τις σαρδελίτσες να ξαπλώσουν και ανάμεσά τους θα σκορπίσετε τις ολόκληρες σκελίδες σκόρδου. Θα σκορπίσετε και τον ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Και μετά θα προσθέσετε όλα τα υγρά πασπαλίζοντας και με ρίγανη.

Ψήνετε στους 170 βαθμούς με αέρα και γκριλ για 25 περίπου λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια των ψαριών αλλά χωρίς να τα μετακινήσετε και σας χαλάσουν.
Νοστιμότατο πιάτο και με πολλά ωφέλιμα για την υγεία μας συστατικά, αν φυσικά σας αρέσει το ψάρι :-)
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Αφράτες Πλεξουδίτσες

Και αφού πια σιγά-σιγά μπαίνουμε στους «κλασσικούς» μας ρυθμούς, πιάνουμε πάλι κουτάλες και κατσαρόλες και ξεκινάμε τη συνεχή «επικοινωνία» με τις κουζίνες μας, που  είναι αλήθεια, τις είχαμε ελαφρώς εγκαταλείψει με τα μπάνια και τις τσάρκες.

Και επειδή η καλή μέρα από το πρωϊνό φαίνεται…να μια ωραία ιδέα για το πρωϊνό σας ή και το δεκατιανό σας σε δουλειά και σχολεία…

Αφράτες Πλεξουδίτσες με μαραθόσπορο, κανέλα και άρωμα πορτοκαλιού

Τα καλά πορτοκάλια βέβαια δεν έχουν βγει ακόμη για να πάρετε το απαραίτητο ξύσμα τους, αλλά λίγες σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού δίνουν το ίδιο μυρωδάτο αποτέλεσμα.

Για 15-18 κομμάτια (ανάλογα με το μέγεθος) θα χρειαστείτε:

600 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κούπα νερό

½ κούπα λάδι (ίσως κάτι παραπάνω αν κάνετε το πλάσιμο στο χέρι)

2 αυγά μετριού μεγέθους,

¼ κουταλάκι αλάτι,

2,5 κουταλάκια ζάχαρη (γιατί προσωπικά δεν τα θέλω πολύ γλυκά)

1 κουταλάκι κανέλα σκόνη,

2 κουταλιές σούπας μαραθόσπορο,

3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,

1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Και για το στόλισμα τους

1 μικρό αυγό

1 κουταλιά γάλα

και λίγο επιπλέον μαραθόσπορο.

Προσωπικά όλα τα πιο πάνω υλικά και με αυτή τη σειρά τα έβαλα στον αρτο-παρασκευαστή μου.
Εάν εσείς δεν διαθέτετε, το ζύμωμα θα το κάνετε παραδοσιακά στο χέρι, από όπου και θα πάρετε μια ωραία εύπλαστη ζύμη. Ενδεχομένως στο τελευταίο ζύμωμα να σας «ζητήσει» το ζυμαράκι λίγο περισσότερο λάδι. Εδώ παίζει ρόλο πάντα το «μάτι» της νοικοκυράς ή του νοικοκύρη.

Το μηχάνημα χρειάζεται 1 ώρα και 20 λεπτά (το δικό μου τουλάχιστον) για ζύμωμα και πρώτο φούσκωμα. Με τον παραδοσιακό τρόπο σίγουρα θα αφήσετε το ζυμαράκι σας σε ζεστό μέρος καλά σκεπασμένο για μιάμιση ώρα οπωσδήποτε.

Μετά αρχίζει η δεύτερη φάση. Παίρνετε κομματάκια ζύμης ίσα με το μέγεθος ενός μικρού πορτοκαλιού και τα πλάθετε σε κορδόνια μακριά με τα δάχτυλα. Το κάθε κορδόνι το πλέκετε με τον ρυθμό του (γ)  όπως τα κουλουράκια αλλά σε πλεξούδα.

Ενώνετε τις άκρες και έτοιμο το χαριτωμένο κουλουράκι πλεξούδα.

Αλείφετε την επιφάνειά τους με το αυγό χτυπημένο με το γάλα και τα πασπαλίζετε με λίγο μαραθόσπορο ακόμη.

Τα βάζετε σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί (δύο ταψιά θα σας χρειαστούν σίγουρα γι’ αυτή την ποσότητα υλικών) με απόσταση μεταξύ τους και τα αφήνετε σε ελαφρώς ζεστό φούρνο, κλειστό όμως για ¾ της ώρας ώστε να ξανά-φουσκώσουν.

Ανάβετε τον φούρνο και ψήνετε στους 150-160 βαθμούς με αέρα, μέχρι να ροδίσουν αλλάζοντας οπωσδήποτε μια φορά την θέση των ταψιών.

Εξαιρετικά γευστικά και αφράτα, συνοδεύουν άριστα το πρωϊνό σας ρόφημα.

Σκέτα είναι υπέροχα, αλλά τρώγονται και με μαρμελάδα ή άντε μερέντα για τους πιο φανατικούς λάτρεις της σοκολάτας.

Κεϊκ Βυσσινάδας με cranberries, σοκολάτα και καρύδια

Τι να σας λέω τώρα…σίγουρα το έχετε νοιώσει κι εσείς (όσοι ασχολείστε με τα, της κουζίνας) πως όταν κάτι μας πιάνει και θέλουμε να το φτιάξουμε... ούτε η ζέστη, ούτε το κρύο μας πτοεί!

Έτσι λοιπόν κι’ εγώ, μεταξύ δύο πλυντηρίων που ήταν σε εξέλιξη σιδερώματος…

Ενός φαγητού που ψηνόταν στον φούρνο, γίγαντες με καλοκαιρινή σάλτσα για την ακρίβεια!
Δύο βεραντών που ήθελαν καθάρισμα.

Ενός παιδιού που ήθελε μπανιάρισμα …

Κι’ ενός σκύλου που ήθελε παιχνίδια και είχε περιέργεια για τα πάντα, αποφάσισα ότι ήθελα ένα κεϊκ!

Το σκέφτηκα… Το ξέχασα…Το ξανασκέφτηκα…και είπα να το ξανά-ξέχασω…όμως τελικά  άφησα το σιδέρωμα στη μέση και πήγα να το φτιάξω :-))

Ωχ, αδελφέ!!!

Νάτο λοιπόν.

Αρωματικό όσο δεν φαντάζεστε και με υλικά που είχαμε υπόλοιπο από άλλες «εκτελέσεις».

Κέϊκ Βυσσινάδας με κράνα, σοκολάτα και καρύδια

Κέϊκ βυσσινάδας γιατί το ένα υγρό που χρησιμοποίησα ήταν σπιτική βυσσινάδα, όπως την έφτιαχνε η γιαγιά μου, φτιαγμένη όμως από την πεθερά μου,  παρέα με τα πιο κάτω υλικά:

4 αυγά,

100 γραμ. βούτυρο αγελάδος,

100 γραμ. ελαιόλαδο,

1 κούπα ζάχαρη

500 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

2 καλές κουταλιές ρυζάλευρο,

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

1,5 κουταλιά κανέλα σκόνη,

½ κουταλάκι κοφτό βανίλια,

1 κούπα βυσσινάδα,

1 ποτηράκι κονιάκ ή λικέρ βύσσινο,

1 κούπα γάλα φρέσκο,

½ κούπα αποξηραμένα cranberries,

1 κούπα αλεσμένο καρύδι,

1 πλάκα σοκολάτα κουβερτούρα σε χοντρά κομμάτια.

Βάζετε αρχικά για μια ώρα τα cranberries να μουλιάσουν μέσα στην βυσσινάδα που την έχετε ανακατέψει με το κονιάκ ή το λικέρ.

Σε βαθύ μπολ χτυπάτε το βούτυρο (που το έχετε αφήσει επίσης μια ώρα ή λιγότερο τώρα με τη ζέστη, σε θερμοκρασία δωματίου) μαζί με το λάδι και τη ζάχαρη μέχρι ν’ ασπρίσουν.

Σταδιακά ρίχνετε στο μείγμα τα τέσσερα αυγά και τα ενώνετε.

Όταν το μείγμα αυτό ενωθεί ρίχνετε μέσα, το ρυζάλευρο, την κανέλα, την βανίλια, τα cranberries με τη βυσσινάδα και το λικέρ. Ανακατεύετε ξανά

Προσθέτετε το αλεσμένο καρύδι, το μπείκιν πάουντερ και το γάλα και ενσωματώνετε σιγά – σιγά και όλο το αλεύρι. Τέλος ρίχνετε τα κομμάτια της σοκολάτας και ανακατεύετε μ’ ένα κουτάλι ή μια μαρίζ.

Βάζετε το μείγμα σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά. Ο δικός μου ήταν ήδη ζεστός από το φαγητό που ψηνόταν προηγουμένως και έτσι όλα έγιναν πιο εύκολα.

Όταν σβήσετε τον φούρνο. Το αφήνετε για 15 λεπτά μέσα στην φόρμα να κρυώσει και μετά ξεφορμάρετε. Πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη ή σάλτσα σοκολάτας (για τους λάτρεις) και το καταναλώστε άφοβα και χωρίς πολλή σκέψη!

Υ.Γ. 

To σιδέρωμα το τελείωσα όταν πια ψηνόταν. Έτσι ούτε γάτα, ούτε ζημιά :-)) 
Καλή Εβδομάδα σας εύχομαι.