"Καλαθάκια" μοτσαρέλας

Μια γρήγορη λύση για σνακ, αλλά και για μια γεμάτη "τυρένια" απολαυστική μπουκιά (!) ... (άντε δύο...γιατί με τόσες τρώγεται το κάθε καλαθάκι) θα σας γράψω σήμερα.
Έγινε με την έμπνευση της στιγμής καθώς στα χέρια μου έφτασε μια ωραία βουβαλίσια μοτσαρέλα, που ευχαρίστως θα την έτρωγα όλη μόνη μου και σκέτη... αλλά σκέφτηκα και τους υπόλοιπους της παρέας.
Είπα να έχω κι' ένα επιπλέον συνοδευτικό για το τηγανιτό κοτόπουλο με μανιτάρια και ιδού το αποτέλεσμα.

Καλαθάκια μοτσαρέλας

Υλικά για 20 κομμάτια
20 στρογγυλά ατομικά σφολιατάκια,
250 γραμ. μοτσαρέλα,
100 γραμ. γραβιέρα Κρήτης,
80 γραμ. πικάντικη φέτα,
1 μεγάλο αυγό,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά
1/4 κοφτό κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,
3 κουταλιές γάλα φρέσκο,
2 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό.

Αρχικά έλιωσα την φέτα αλλά και την μοτσαρέλα μ' ένα πιρούνι μέσα σε μπολ ανάμειξης.
 Έτριψα και την γραβιέρα στη χοντρή πλευρά του τρίφτη και μετά ανακάτεψα με όλα τα υπόλοιπα υλικά.
Τελευταίο στο μείγμα πρόσθεσα (σαν βροχή) το σιμιγδάλι γιατί μου φάνηκε λίγο υγρό το αρχικό μείγμα. Τελικά είχα δίκιο για την προσθήκη αυτού του τελευταίου υλικού, έδεσε πολύ ωραία το όλο σύνολο.

Έκοψα 7 λωρίδες από λαδόχαρτο, φάρδους 12 εκατοστών και μετά αυτές τις έκοψα σε τρία ίσα μέρη.
Οπότε συνολικά είχα 21 μικρές, σχεδόν τετράγωνες κόλλες λαδόχαρτου.
Σε κάθε μία έβαλα από ένα σφολιατάκι και το "φάρδυνα" λίγο με τα δάχτυλα.
Μετά κάθε σετάκι μπήκε σε υποδοχή της θήκης για muffins.

Στο εσωτερικό του έβαλα από μια κουταλιά της σούπας γέμιση τυριών και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς για 13 περίπου λεπτά.
 Μέχρι δηλαδή που ρόδισε η επιφάνεια και είχα ψηθεί η σφολιάτα.
Άφησα λίγο να κρυώσουν, αφαίρεσα τα  λαδόχαρτα και έτοιμα προς κατανάλωση.

Να σημειώσω πως τα λαδόχαρτα έτσι είναι πολύ καλύτερα για χρήση παρά οι χάρτινες θήκες των muffins γιατί ξεκολλούν εύκολα και χωρίς απώλειες.

Τυρο-μπουρέκια του τελικού

Μια συμπάθεια στην Γαλλία την έχω, οπότε και ήταν φυσικό να υποστηρίζω την ομάδα της Γαλλίας στον τελικό του Μουντιάλ.
Για να γιορτάσω λοιπόν το 4-2 του σκορ,  είπα να σκαρώσω γρήγορο μεζεδάκι για παγωμένη μπίρα, ώστε να παρηγορήσω τους "χαμένους" της παρέας που δήλωσαν ταυτόχρονα και πείνα, ενώ προσωπικά αισθανόμουν ευτυχής που κέρδισε η ομάδα που στήριξα και ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό με την χαρά μου.

Τυρο-μπουρέκια με κατσικίσιο τυρί (και όχι μόνον)

Για την ζύμη (7-8 κομμάτια μεγάλα)
300 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει,
1 μεγάλο αυγό,
2 κουταλιές τυρί κρέμα,
3 κουταλιές τυρί ρεγκάτο τριμμένο,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
2 κουταλάκια πάστα (πατέ) ελιάς
1 κουταλιά λιναρόσπορο μαζί με ηλιόσπορο

Για την γέμιση 
7-8 μπαστουνάκια πάχους ενός εκ. κατσικίσιο τυρί ή σκληρή φέτα.

Είπα γρήγορο σνακ της πείνας για ένα ποτήρι μπίρα...
 Όλα τα υλικά λοιπόν σε μια λεκάνη

ανάμειξης με την σειρά που τα γράφω και σταδιακό ζύμωμα με το χέρι με λίγο-λίγο το λάδι και το πατέ ελιάς.

Μόλις η ζύμη ήταν έτοιμη, πήγα στο επόμενο βήμα.

Έκοψα το τυρί και μετά έπαιρνα ποσότητα ίση μ' ένα μικρό πορτοκάλι την άνοιγα πάνω στην παλάμη μου με το άλλο χέρι  και μέσα έκλεινα  κάθε μπαστουνάκι τυρί.
Έπλασα σε μπουρέκι φροντίζοντας να κλείνω καλά το τυρί μέσα και μετά όλα αραδιασμένα σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί.

 Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 20 λεπτά, στους 180 βαθμούς, με αέρα. Έσβησα τον φούρνο καθώς χάζευα τους πανηγυρισμούς και όταν κρύωσαν λιγάκι ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.

Συγχαρητήρια στην Γαλλία και την ομάδα της και όσο για τα δικά μας...σας εύχομαι ολόψυχα καλή εβδομάδα και πάντα να υπάρχει λίγη χαρά γύρω σας.
Για όσους δε, ετοιμάζονται με άδεια (ή και χωρίς...) για διακοπές, να έχουν τα καλύτερα στα ταξίδια τους.

Πίτσα Bianca (η λευκή δηλαδή...)

Τα σχολεία αρχίζουν...
Το πρώτο κουδούνι ηχεί εντός ολίγου...
Τα τρεχάματα σε φροντιστήρια παντός είδους επίσης, έχουν κάνει την εμφάνισή τους τούτες τις ημέρες...
Τσάντες, μολύβια, στυλό, κασετίνες, χάρακες, χάρτες, διαβήτες, τρίγωνα και μοιρογνωμόνια έχουν πάρει θέσεις "μάχης" και καραδοκούν σε κάθε στροφή :-))
Ναι, τα σχολεία αρχίζουν και πάλι!
"Ωχ, μην μου το θυμίζεις"..όπως λέει και ο ανιψιός μας, που φέτος πάει Α' Γυμνασίου...

Ναι, τα σχολεία αρχίζουν πάλι ... και μαζί τους αρχίζει και η σκέψη για το τι κολατσιό θα μπει μέσα στα ταπερίδια, που με την σειρά τους θα μπούνε στα σακίδια!!!
Τι να σας τα λέω;
Όσες και όσοι έχετε παιδιά που παίρνουν φαγητό και κολατσιό μαζί τους, επειδή δεν διαθέτει το σχολείο κυλικείο ή κάθονται στο ολοήμερο ή απλά θέλετε να ελέγχετε το τι καταναλώνουν εκτός σπιτιού, με καταλαβαίνετε απόλυτα.

Ψάχνετε προτάσεις, όπως ψάχνω κι' εγώ. Σημειώνετε και κρατάτε στην άκρη συνταγές από το παρελθόν... και το παρόν...για χρήση στο μέλλον :-))
Αλλά να ξέρετε, πως όταν τους τάξετε πίτσα αυτά θα κάνουν "κωλοτούμπες" για να την πάρουν και στο σχολείο μαζί τους.
Σας έχω λοιπόν πρόταση για πίτσα Bianca, που σαφώς μεταφέρεται εύκολα και τρώγεται ακόμη και παγωμένη (όπως είπε μια ψυχή χθες...)

Πίτσα Bianca (η λευκή..γιατί δεν διαθέτει καθόλου ντομάτα)

Για την ζύμη
350-400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1/2 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1/3 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
3 κουταλιές ελαιόλαδο
300 γραμ. νερό

Για την γέμιση
180 γραμ. μπλε τυρί,
180 γραμ. κρεμώδες τυρί (με κανονικά λιπαρά)
300 γραμ. τυρί τύπου γκούντα σε ψιλά κομμάτια
2 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη,
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Το ζύμωμα, προσωπικά το έκανα στον αρτοπαρασκευστή μου και όταν ήταν έτοιμη η ζύμη μετά από μια ώρα και 20 λεπτά την ζύμωσα και πάλι ελαφρώς με καλά λαδωμένα χέρια και την άνοιξα μέσα στο ταψί μου (μεγάλο στρογγυλό ταψί φούρνου) που επίσης είχα ελαφρώς λαδώσει.
Φυσικά η όλη διαδικασία μπορεί να γίνει και με τα χέρια αφήνοντας την ζύμη να ξεκουραστεί και να φουσκώσει και μετά και πάλι ένα ελαφρύ ζύμωμα.

Όταν πια ήταν απλωμένη στο ταψί την πασπάλισα με το ένα κουταλάκι ρίγανης.
Την ράντισα με λίγο λάδι (είπαμε η συγκεκριμένη έκδοση πίτας χρειάζεται λαδάκι αφού δεν διαθέτει σάλτσα) και σε διάφορα σημεία άπλωσα μικρές κουταλιές από το τυρί κρέμα (τη μισή ποσότητα του).
Μετά έτριψα το μπλε τυρί με τα δάχτυλα σε όλη της την επιφάνεια.
Τελείωσα με το ψιλοκομμένο γκούντα και τυρί κρέμα (την υπόλοιπη ποσότητα) σε διάφορα σημεία μαζί με το δεύτερο κουταλάκι της ρίγανης και λίγο ακόμη ελαιόλαδο.

Έψησα σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα, για 20-22 λεπτά.
Άφησα λίγο να κρυώσει εκτός φούρνου και έτοιμη προς κατανάλωση.
Τα κομμάτια που έμειναν όντως φαγώθηκαν κρύα την επόμενη μέρα, πριν προλάβω να πω: ότι μπορούν να ζεσταθούν στον φούρνο μικροκυμάτων.
- Τρώγονται και κρύα...βρε μαμά!

Καλή Σχολική Χρονιά σε: μαθητές όλων των βαθμίδων, δασκάλους, καθηγητές και γονείς, από σήμερα μπαίνουμε στην τελική ευθεία μετά και από τις ψηφοφορίες για υποδιευθυντές και λοιπές συνελεύσεις...

Οι πίτες του Νώε...

Ε, για τον Νώε και την κιβωτό του φαντάζομαι ότι όλοι ξέρετε αρκετά.

Άλλωστε το φαινόμενο του κατακλυσμού και της εξαφάνισης των ειδών από το πρόσωπο της γης, είναι υπαρκτό σχεδόν σε όλες τις γνωστές θρησκείες του τότε κόσμου, με κάποιες παραλλαγές βέβαια. Ενώ τον συναντάμε και στην αρχαία Ελλάδα γνωστό ως τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, γεγονός που σημαίνει ότι πραγματικά, ο καλός Θεός είχε θυμώσει με τους ανθρώπους πάρα πολύ και ήταν ο μόνος τρόπος για να τους φέρει στον ίσιο δρόμο και πάλι.  

Λέτε να μας ακούει και να μας βλέπει από μία μεριά σήμερα :-(( 

Για τον κατακλυσμό ξέρετε...
Για την κιβωτό επίσης ξέρετε...
Για τα ζώα που μπήκαν ζευγάρι στην κιβωτό ξέρετε...

Για το "άραγμα" της κιβωτού στο όρος Αραράτ και πάλι ξέρετε...καθώς και για το πρώτο περιστέρι που έφερε στον Νώε κλαράκι ελιάς, όταν το άφησε ελεύθερο μετά το πέρας του κατακλυσμού...
Μήνυμα χαράς και ζωής του έφερε το περιστεράκι!

Για τις πίτες του Νώε, όμως τι ξέρετε; 

Ναι, σύμφωνα με την παραγωγό εταιρία με την ονομασία H Πίτα του Νώε, ο Νώε είχε μαζί του φύλλα πίτας. Κάπως σαν τις γνωστές στους περισσότερους αραβικές πίτες ή τα περέκ των Ποντίων αδελφών μας, σε μορφή αποξηραμένη και αποτέλεσε βασική τροφή της οικογένειάς του για όσο διάστημα ήταν κλεισμένοι στην Κιβωτό, καθώς μπορούν να διατηρηθούν έτσι έως και δύο χρόνια.

Τα υλικά παρασκευής τους είναι: αλεύρι, αλάτι, νερό και δύο είδη συντηρητικών (σορβικό κάλιο και προπιονικό ασβέστιο). Θα μου πείτε γιατί αναφέρω τα συντηρητικά στα συστατικά του, γιατί μου έχει έχει γίνει χούι να διαβάζω τις σχετικές ενδείξεις όταν αγοράζω πια προϊόντα από το SM...
Όταν ξεπεράσουν τον αριθμό 3 (κι από ένα σημείο να μην τ' αναγνωρίζω καν...) αφήνω το προϊόν στο ράφι και αποχωρώ.

Με τούτες τις πίτες του Νώε, διάβασα μόνον δύο (γι' αυτό και τ' αναφέρω) και φυσικά με "εξιτάρισε" λίγο και το σχήμα τους.
Τις αγόρασα λοιπόν και την ίδια μέρα προχώρησα σε μαγειρικό δρώμενο :-))
'Εφτιαξα "λαζάνια" λαχανικών στον φούρνο.

Εσείς μπορείτε να κάνετε ότι τραβάει η όρεξη σας και ότι σας εμπνεύσει το πακέτο που θα έχετε εμπρός σας.

Κάθε πακέτο περιέχει 5 φύλλα πίτας με διάσταση 33x24 εκατοστά, οπότε ένα τετράγωνο πυρέξ (ή ταψί) αυτών διαστάσεων ή και λίγο μεγαλύτερο είναι ότι πρέπει για το φαγητό που ακολουθεί.

Λαζάνια λαχανικών με πίτες του Νώε

Υλικά (για 5-6 μερίδες):
4-5 κολοκυθάκια όχι πολύ χοντρά κομμένα καρεδάκια,
2 καρότα επίσης κομμένα καρεδάκια,
2-3 πιπεριές μικρές χρωματιστές, καρεδάκια κι' αυτές,
1 μέτριο ψιλοκομμένο κόκκινο κρεμμύδι,
1 μεγάλη ντομάτα κομμένη,
1,5 φλιτζάνι σπιτική σάλτσα ντομάτας,
αλάτι, πιπέρι, αποξηραμένο δυόσμο, κύμινο, κουρκουμά και κάρυ (αυτά τα μπαχαρικά χρησιμοποίησα εγώ, εσείς σύμφωνα με τα γούστα σας και το τι θα ταιριάξει στα λαχανικά που θα χρησιμοποιήσετε).
1 κούπα τριμμένο νηστίσιμο τυρί, που ομολογώ
πως το αγόρασα για πρώτη φορά, καθώς το φαγητό αυτό ήθελα να το έχω στο τραπέζι μου, για κάποιον που νηστεύει και τις 40 ημέρες.
1/2 κούπα γάλα αμυγδάλου (ή κάποιο άλλο φυτικό γάλα).

Σε μια σοτέζ έβαλα 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο και μόλις πήρε να ζεσταίνετε έριξα μέσα το κρεμμύδι, μαζί με τον κουρκουμά και το κάρυ.

Όταν άρχισε να γυαλίζει έριξα τα ψιλοκομμένα λαχανικά μου, εκτός της ντομάτας, παρέα με το κύμινο και τον δυόσμο.

Άφησα να μαλακώσουν και να μαγειρευτούν ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό.

Στη συνέχεια έριξα μέσα και την φρέσκια
κομμένη ντομάτα μαζί με το αλάτι και το πιπέρι.
Καλό ανακάτεμα και μαγείρεμα για 5 λεπτά ακόμη.

Τέλος ενσωμάτωσα στο μείγμα τη μισή σάλτσα ντομάτας που είχα έτοιμη στο ψυγείο μου.

Ανακάτεμα εκ' νέου και άφησα να εξατμιστούν τα πολλά υγρά.

Λάδωσα ελαφρώς το πυρέξ μου και έβαλα το πρώτο φύλλο πίτας του Νώε.

Από πάνω έστρωσα 4-5 κουταλιές από το μείγμα λαχανικών.
Δεύτερο  ελαφρώς λαδωμένο φύλλο πίτας και από τις δύο πλευρές και πάλι στρώση λαχανικών.

Τρίτο φύλλο πίτας λαδωμένο πάντα καθώς και τα υπόλοιπα λαχανικά μου.
Τελείωσα με το 4 φύλλο πίτας πάλι λαδωμένο.
Στο σημείο αυτό να πω, ότι τα φύλλα αυτά δεν έχουν καθόλου ελαιόλαδο γι' αυτό και όπως λέει η εταιρία παραγωγής χρειάζεται να λαδωθούν (όχι πολύ...μιας και μια υγρή σάλτσα θα τους δώσει την απαραίτητη υγρασία για την σωστή υφή τους).

Στην επιφάνεια τώρα...
Ανακάτεψα την υπόλοιπη σάλτσα τομάτας με μισή κούπα γάλα αμυγδάλου και μισή κούπα νηστίσιμο τριμμένο τυρί.  Αν δεν νηστεύετε φυσικά, για τα υλικά αυτά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κανονικά.
Ενώ ενδιαμέσως στις στρώσεις λαχανικών και φύλλων μπορείτε να προσθέσετε επιπλέον τυρί ή κάποιο αλλαντικό της αρεσκείας σας, καθώς και κιμά ή ψιλοκομμένο μαγειρεμένο κοτόπουλο.

Οι πίτες του Νώε, είναι τελικά μια ωραία λύση για ένα γρήγορο και νόστιμο πιάτο, ακόμη και σε περίοδο νηστείας.

Τις υπόλοιπες (γιατί αγόρασα δύο πακέτα, καθώς είχαν πολύ καλή τιμή) τις σκέφτομαι σε κάποια γλυκιά εκτέλεση...
Επιφυλάσσομαι ωστόσο :-)

Στρούντελ κίτρινης κολοκύθας και τυριών

Η μεγάλη μας κολοκύθα που πριν λίγες ημέρες έδωσε την γλυκιά κολοκλυθόπιτα ... τώρα με οδήγησε σε μια νέα εκδοχή πίτας, αυτή του  "στρούντελ".
Είναι ίσως από τις πιο εύκολες σε κατασκευή, πίτες, καθώς η έτοιμη σφολιάτα σου λύνει τα χέρια και αρέσει σε όλους.
Η διαδικασία εύκολη και απλή αν φυσικά έχει κανείς μεριμνήσει να έχει ένα φύλλο σφολιάτας, κίτρινη κολοκύθα και κάποια τυράκια.

Στρούντελ αλμυρό, με κίτρινη κολοκύθα και τυράκια

Υλικά για 2 στρούντελ:

1 φύλλο σφολιάτας σε θερμοκρασία δωματίου (αλλά όχι πολύ ζεστό) κομμένο σε δύο ίσα μέρη,
300 γραμ. ψιλοκομμένη κολοκύθα,
1/2 κοφτό κουταλάκι κύμινο σε σκόνη,
1/2 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο σε σκόνη,
2,5 κουταλάκια αποξηραμένο δυόσμο,
1 κουταλάκι αλάτι,
200 γραμ. γαλοτύρι,
200 γραμ. φέτα σκληρή τριμμένη με το χέρι,
1/2 ποτηράκι λευκό κρασί,
1/2 φλιτζάνι τραχανά γλυκό (προσωπικά έβαλα τραχανά από λαχανικά που  είχα αγοράσει από μια έκθεση τροφίμων)
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,
λίγο γάλα και δύο κουταλάκια μαυροσούσαμο

για το τέλος.

Από νωρίς είχα ξεπαγώσει την κολοκύθα που την είχα στην κατάψυξη, την ψιλόκοψα και την έβαλα με το αλάτι, ώστε να βγάλει τα όποια περίσσια υγρά της, μέσα στο σουρωτήρι.

Όταν ήρθε η ώρα να αρχίσω την ετοιμασία της πίτας την στράγγιξα καλά και την σοτάρισα με το ελαιόλαδο μέσα σ' ένα τηγάνι παρέα με τα μπαχαρικά και τον δυόσμο.

Κατόπιν πρόσθεσα τον τραχανά και το κρασί και έδωσα ένα-δυο ανακατέματα σε όλα τα υλικά μου και τ' άφησα στην άκρη να κρυώσουν κλείνοντας το μάτι.

Έβγαλα την σφολιάτα από την κατάψυξη και την άφησα για δύο ώρες μέχρι να ξεπαγώσει.
Άνοιξα το φύλλο πάνω στον πάγκο μου και το έκαψα στην μέση (στο μήκος του).

Μέσα στο σκεύος που είχα την κολοκύθα με τα υπόλοιπα υλικά έριξα το γαλοτύρι και την τριμμένη φέτα.

Ανακάτεψα καλά και μοίρασα την γέμιση στα δύο ίσα κομμάτια της σφολιάτας, στο κέντρο.
Ένωσα τις πλευρές της σφολιάτας σχηματίζοντας ρολό καθώς και τις άκρες της προς τα μέσα ώστε να μην μου ανοίξουν και μετέφερα τα στρούντελ σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και την ένωση προς τα κάτω.

Άλειψα ελαφρώς την επιφάνεια του κάθε ρολού με λίγο γάλα, πασπάλισα με μαυροσούσαμο και μετά χαράκωσα με το μαχαίρι σε τρεις - τέσσερεις μεριές.
Το χαράκωμα χρειάζεται για να μην φουσκώσει ανομοιόμορφα  η σφολιάτα.

Έψησα τα στρούντελ σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για 25 λεπτά.
Μέχρι δηλαδή που είχε ροδίσει και φουσκώσει καλά η σφολιάτα.
Άφησα να σταθούν για 15 λεπτά και μετά έκοψα κομμάτια για όλους.
Μια ωραία αλμυρή κολοκυθόπιτα... σε άλλη εκδοχή.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους και καλή Αποκριά, καθώς από χθες άνοιξε και το Τριώδιο (όλα τόσο γρήγορα φέτος...).

Μια πολύ γευστική φοκάτσα

Οι ζύμες είναι από  τις πολύ αγαπημένες γεύσεις μέσα στο σπίτι μας, καθώς αποτελούν "εύκολη λύση" για ένα σνακ στο σχολείο είτε για ένα απογευματινό-βραδινό μετά τα διαβάσματα και κάθε τύπου δραστηριότητες.
Μια μικρή προετοιμασία χρειάζεται και ένας συνδυασμός που συνήθως "γεννιέται" στο μυαλό μου τις ώρες που είμαι σε αναμονή ή κάνω κάποια άλλη δουλειά που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αυτοσυγκέντρωση όπως το σιδέρωμα για παράδειγμα :-))

Έτσι μου "βγήκε" λοιπόν η ακόλουθη φοκάτσα (ή φοκάτσια για άλλους) καθώς δεν ήθελα αλλαντικά και σάλτσες για το βραδινό...

Ζυμαράκι, φρέσκα τοματίνια-βελανίδια, ρίγανη, παραρουνόσπορος (είχε προηγηθεί βέβαια επίσκεψη για προμήθειες στο μπαχαριτζίδικο της περιοχής μας και έτσι υπήρχε διαθέσιμος όταν τον θέλησα) λαδάκι, τυράκια...

Φοκάτσα με μπλε τυρί, φέτα, ντοματίνια και ρίγανη

Επί το έργον λοιπόν...
Για την ζύμη της χρειάστηκα:
450 γραμ. αλεύρι για όλες τι χρήσεις,
80 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό (3 κουταλιές της σούπας είναι περίπου)
350 γραμ. νερό,
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο και ελαφρώς χλιαρό,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
1/2 κουταλάκι ζάχαρη,
1,5 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη (ή θυμάρι)
1 κουταλάκι παπαρουνόσπορο,

Για την επικάλυψη της:
20-25 ντοματίνια βελανίδια (ή στρογγυλά αλλά όχι πολύ μεγάλα)
120 γραμ. μπλε τυρί,
80 γραμ. φέτα σκληρή,
1 κουταλάκι ρίγανη,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά (προαιρετικά)

Προσωπικά την ζύμη την ετοίμασα στον αρτοπαρεσκευαστή μου στο πρόγραμμα ζυμώματος με όλα τα υλικά μαζί.  Αν τώρα την κάνετε με το χέρι, θα ανακατέψετε αρχικά την μαγιά με το χλιαρό γάλα (προσοχή όχι ζεστό γιατί θα "καεί" η μαγιά και δεν θα φουσκώσει τη ζύμη). Μετά θα ανακατέψετε με όλα τα υπόλοιπα υλικά ενσωματώνοντας τελευταίο το σιμιγδάλι με το λάδι και θα δουλέψετε και πάλι για λίγο.
Το ζυμάρι δεν πρέπει να βγει πολύ σφιχτό. πρέπει να μοιάζει κάπως σαν αρκετά σφιχτός χυλός. Θα κολλάει δηλαδή κάπως στα χέρια γι' αυτό και τα λαδώνουμε αρκετά όταν τον απλώνουμε.

Μόλις είναι έτοιμο, το σκεπάζετε και το βάζετε σε ζεστό μέρος (ας πούμε τον φούρνο σας λίγο προθερμασμένο) για μία ώρα, για να φουσκώσει.

Στη συνέχεια και αφού μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά το ζυμάρι μου ήταν έτοιμο, έστρωσα σ' ένα τετράγωνο μεγάλο ταψί, αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και το ράντισα με ελαιόλαδο.
Με λαδωμένα χέρια το άπλωσα σε όλη την επιφάνεια και έστρωσα επίσης με λαδωμένα χέρια τη ζύμη μου σε όλη την επιφάνεια του ταψιού όσο πιο ομοιόμορφα γινόταν.

Πάνω στη ζύμη πασπάλισα πάλι ρίγανη και έβαλα τα ντοματίνια με αποστάσεις ίσες μεταξύ τους, πιέζοντας ελαφρώς μέσα στο ζυμάρι,
Από πάνω έτριψα με τα χέρια το μπλε τυρί και μετά τη φέτα. Στο σημείο αυτό αν θέλετε μπορείτε να πασπαλίσετε και με λίγη πάπρικα γλυκιά (προσωπικά δεν έβαλα και το σκέφτηκα μετά).

Έβαλα το ταψί πάλι σε ελαφρώς προθερμασμένο και σβηστό φούρνο, για μία ώρα, ώστε να ξαναφουσκώσει η ζύμη μου και μετά έψησα στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Μέχρι δηλαδή που είχε αρχίσει να ροδίζει η επιφάνεια της ζύμης και φυσικά είχαν μαλακώσει τα ντοματίνια και τα τυριά μου. Άφησα να κρυώσει για 10 λεπτά και έτοιμο προς κατανάλωση!

Περιττό να σας πω, πως έγινε ανάρπαστη τούτη η φοκάτσα.
Δεν έμεινε ούτε ψίχουλο για την επόμενη μέρα (όπως υπολόγιζα για κολατσιό στο σχολείο) και γι' αυτό πιστεύω πως θα άξιζε να την δοκιμάσετε.
Ο κόπος της  είναι ελάχιστος (πέρα ίσως από το ζύμωμα) και τα υλικά της είναι όλα πολύ αρμονικά συνδυασμένα.
Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε.

Πατατοκροκέτες από μια "πατάτα"...

Εντάξει μην φανταστείτε ότι τα "έχασα" τελείως και δεν ξέρω τι γράφω.
Από τι θα ήταν φτιαγμένες οι πατατοκροκέτες αν όχι από πατάτα;
Σαφώς από πατάτα, αλλά όχι φτιαγμένες στο ντε και καλά...επειδή εγώ έτυχε να κάνω μια "πατάτα"!
Εξηγούμαι λοιπόν...
Έβαλα να τηγανίσω πατάτες. Για κάποιον λόγο αυτές "κόλλαγαν" ελαφρώς στο τηγάνι ενώ ταυτόχρονα ο γιος μου έλεγε πως έπρεπε άμεσα να του ετοιμάσω κάτι που είχε ανάγκη για το σχολείο. Οπότε κατεβάζω από το μάτι της κουζίνας το τηγάνι και αφήνω τις πατάτες μες στο λάδι...
Επιστρέφοντας μετά από μισή ώρα, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά με το υπόλοιπο τηγάνισμα.
Νευριάζω. Τις αφήνω στην άκρη και λέω ...πατάτες τηγανιτές για σήμερα δεν έχει! Τέλος!!

Η αλήθεια είναι ότι πως μετά λυπήθηκα να τις πετάξω...τις σούρωσα από το λάδι και τις χρησιμοποίησα ως πρώτη ύλη για πατατοκροκέτες, καθώς έφαγα "φλας" εκείνη την ώρα.

Να λοιπόν οι πατατοκροκέτες που δημιουργήθηκαν με αφορμή μια "πατάτα" στην κουζίνα :-))
Όποιος δε, μου πει γιατί κόλλαγαν έτσι οι πατάτες στο τηγάνι, θα μου λύσει και μια μεγάλη απορία, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που τηγανίζω :-))

Πατατοκροκέτες με κεφαλοτύρι, ηλιόσπορο και κολοκυθόσπορο

Υλικά για 20 περίπου κροκέτες (ανάλογα το μέγεθος που θα επιλέξετε να τις κάνετε)

2 μεγάλες πατάτες κομμένες για τηγάνι, ελαφρώς τηγανισμένες πριν πάρουν να ροδίζουν (στραγγισμένες από το λάδι) και λιωμένες με το πιρούνι. (Διαφορετικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βραστές πατάτες).
2 μικρά αυγά,
1 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,
1/3 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/2 φλιτζάνι κίτρινο αλεύρι (για ζύμωμα)
1/2 φλιτζάνι τριμμένο κεφαλοτύρι πικάντικο,
2 κουταλιές ηλιόσπορο και κολοκυθόσπορο,
1 κουταλιά φρέσκο ελαιόλαδο,
1 κουταλιά μουστάρδα απαλή (ή πικάντικη αν σας αρέσουν τα πιο καυτερά).

Αφού όπως έγραψα στράγγιξα τις πατάτες από το λάδι που τηγανίζονταν, τις έβαλα σ' ένα μπολ και τις έλιωσα μ' ένα πιρούνι.

Στη συνέχεια πρόσθεσα όλα τα προαναφερόμενα υλικά και ανακάτεψα πολύ καλά.
Έβαλα το μείγμα στο ψυγείο για μια ώρα περίπου ώστε να σφίξει και να μπορώ να το πλάσω καλύτερα.

Όταν ήμουν έτοιμη έστρωσα χαρτί ψησίματος σε μεγάλο ταψί του φούρνου.
Έπαιρνα μείγμα με το χέρι σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού, το έπλαθα μπαλίτσα και πάνω στο χαρτί.

Έψησα τις κροκέτες σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτάκια, μέχρι που ρόδισαν πολύ καλά.

Ωραίο μεζεδάκι  (παρά την πατάτα που έκανα...) για απογευματινό σνακ τόσο για τον μικρό όσο και τους μεγαλύτερους της οικογένειας.
Κάντε μια δοκιμή γιατί από τις αποτυχίες... μπορεί κανείς να επωφεληθεί ενίοτε :-))
Καλό μήνα (για χθες) και καλό σας Σαββατοκύριακο.

Κίτρινη Κολοκύθα = φθινόπωρο

Όλα τα φρούτα και τα λαχανικά αποτελούν "ορόσημο" κατά κάποιον τρόπο για τις εποχές που έρχονται και φεύγουν.
H αλήθεια είναι πως έρχονται και φεύγουν, χωρίς να μας υπολογίζουν... και αυτό στην τελική είναι μάλλον σε βάρος μας :-)
Ήρθε λοιπόν η εποχή της κίτρινης κολοκύθας (πολλά blogs έχουν κάνει ήδη τις πρώτες τους μαγειρικές) και αυτό σημαίνει πια για τα καλά φθινόπωρο.
Στην ταράτσα μας οι σπόροι που φυτέψαμε στις αρχές της Άνοιξης, από κολοκύθα που είχα αγοράσει πέρσι, απέδωσαν καρπούς ή για την ακρίβεια μια και μονάκριβη κολοκύθα!
Την "κανακέψαμε" όσο της άρμοζε όλο αυτό το διάστημα και να που ήρθε η ώρα της να πάει στην κουζίνα!
Έγινε muffins με τυράκια και μοιράστηκε σε διάφορους αποδέκτες.

Muffins κίτρινης κολοκύθας με φέτα και μοτσαρέλα

Υλικά
1 μέτρια σε μέγεθος κίτρινη κολοκύθα,
6-7 πράσινα κρεμμυδάκια καθαρισμένα το
άσπρο και λίγο από τα τρυφερά τους μέρη,
10-12 φύλλα φρέσκα σέλινο,
1 κουταλάκι δυόσμο αποξηραμένο,
1/2 κουταλάκι αλάτι,,
1/3 κοφτό κουταλάκι πιπέρι και μοσχοκάρυδο,
450 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
250 γραμ. φέτα πικάντικη,
150 γραμ. μοτσαρέλα τριμμένη,
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό,
3/4 από το κεσεδάκι ελαιόλαδο,
1 μεγάλη κουταλιά βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
2 μεγάλα αυγά,
και  για το στόλισμα
1 μεγάλη κουταλιά ηλιόσπορο και κολοκυθόσπορο.


Εκτέλεση
Τα πράγματα είναι αρκετά εύκολα και απλά στην διαδικασία, ενός χρόνος προετοιμασίας θα έλεγα πως είναι ελάχιστος. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο περισσότερη προσοχή στο καθάρισμα της κολοκύθας.
Έπλυνα λοιπόν καλά την κολοκύθα και μετά την καθάρισα με κοφτερό μαχαίρι από την φλούδα, η οποία παρεμπιπτόντως δεν ήταν τόσο σκληρή όσο την περίμενα.
 Έβγαλα τους σπόρους (και τους κράτησα για επόμενη σπορά και να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε πάλι...) και την σάρκα της την έκοψα σε κομμάτια.

Τα αλάτισα και άφησα να σταθούν στο στραγγιστήρι ώστε να βγάλουν τα υγρά τους.
Κατόπιν τα κομμάτια λίγα-λίγα τ' άλεσα στο multi.
Στην σειρά, άλεσα τα κρεμμυδάκια μαζί με το σέλινο, πάλι στο multi, ώστε να μην τα βρίσκει κανείς όταν το δαγκώνει (καθώς έχουμε και δύσκολους στην παρέα μας).

Όλα μαζί σε βαθύ μπολ.
Μέσα στο μπολ πρόσθεσα τα μπαχαρικά. τα αυγά, το γιαούρτι, τα τυριά τριμμένα, το βούτυρο και το ελαιόλαδο.

Καλό ανακάτεμα με τον αυγοδάρτη και σταδιακά μπήκε και το αλεύρι.
Μοίρασα το μείγμα σε φόρμες muffins ντυμένες με χαρτάκια και στην επιφάνεια πρόσθεσα κολοκυθόσπορο και ηλιόσπορο.

Ψήσιμο με αέρα στους 180 βαθμούς για 25 περίπου λεπτά.
Τ' άφησα να κρυώσουν λιγάκι και ήταν έτοιμα για κατανάλωση.

Μια ωραία λύση για σνακ στο σπίτι, στην δουλειά και το σχολείο, τώρα που η κολοκύθα μπήκε πια στην εποχή της.
Καλή Κυριακή σε όλους σας και καλή εβδομάδα να έχουμε από αύριο.

Μανιταρόπιτα σε μπουρέκι

Καιρό είχα να κάνω πίτα, ε και όσο να πεις η επιθυμία για μια νόστιμη πίτα πάντα είναι άσβεστη!
Αλλά ήθελα κάτι που να έχει και λαχανικά και να είναι και λίγο "φαγάκι" για να ικανοποιηθούμε όλοι (εντός και εκτός κατοικίας).
Μανιτάρια αγαπημένο υλικό.
Πιπεριές κόκκινες που είναι σε αφθονία τούτον τον καιρό και ένα ωραίο χωριάτικο φύλλο ήταν ήδη στην διάθεσή μου.
Συνδυάζοντας τυράκια, μπαχαρικά και μυρωδικά έφτασα στο τελικό αποτέλεσμα της Μανιταρόπιτας Μπουρέκι που θα δείτε πιο κάτω.

Μανιταρόπιτα Μπουρέκι
 

Για 5 μεγάλα μπουρέκια (υπολογίστε ότι κάθε μπουρέκι θα κοπεί σε δύο κομμάτια μεγάλα) τα υλικά μου ήταν τα ακόλουθα.

Για την γέμιση:
800 γραμ. μανιτάρια σε φετάκια (φρέσκα ή από κονσέρβα αλλά καλά ξεπλυμένα από την άλμη τους)
2 πιπεριές κόκκινες ψιλοκομμένες,

1 μέτριο  ξερό κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

1 μικρό φρέσκο ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
2 μεγάλα αυγά,
300 γραμ. κίτρινα τυριά (διάφορα) κομμένα σε μικρά κομμάτια
100 γραμ. φέτα ελαφρώς πικάντικη,
3 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό (ελαφρύ ή πλήρες)
2 κουταλιές χυλοπιτάκι ψηλό (ή άλλο εξίσου ψηλό ζυμαρικό ή γλυκό τραχανά)
από 1/3 κοφτό κουταλάκι: κουρκουμά, κάρυ γλυκό, μοσχοκάρυδο τριμμένο και αλάτι.
1 κουταλιά μουστάρδα απαλή,
1/2 ποτηράκι κρασί ροζέ ή λευκό,
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Επιπλέον:
10 φύλλα κρούστας χωριάτικα,
ελαιόλαδο για το άλειμμά τους και το άλειμμα του ταψιού καθώς και
2 κουταλιές σουσάμι με την φλούδα.

Σε βαθύ τηγάνι έβαλα το ελαιόλαδο να ζεσταίνεται προκειμένου να σοτάρω το κρεμμύδι και τις ψιλοκομμένες πιπεριές.
Μόλις πήραν να μαλακώνουν έριξα τα μπαχαρικά μου (κουρκουμά, κάρυ, μοσχοκάρυδο) και τα μανιτάρια.
Άφησα να βγάλουν τα αρώματά τους  για 4-5 λεπτά και στην συνέχεια έριξα τον άνηθο και κατόπιν το κρασί μέσα στο οποίο είχα διαλύσει και την μουστάρδα.
Μαγειρεύτηκαν όλα μαζί για 5 λεπτά ακόμη και κατόπιν έβγαλα το σκεύος από την φωτιά.

Το άφησα λίγο να σταθεί και έκοψα τυριά μου. 
Μέσα στο ίδιο το τηγάνι (για να μην λερώνουμε και άλλα τσουμπλέκια) έριξα το γιαούρτι, τα κίτρινα τυριά, την φέτα, το χυλοπιτάκι και τ' αυγά ανακατεύοντας πολύ καλά ώστε να ενωθούν όλα μου τα υλικά.

 

Στο σημείο αυτό ν' αναφέρω πως το χυλοπιτάκι μπήκε για να τραβήξει τα υγρά της γέμισης και έτσι να μην "πανιάσει" το φύλλο μου στη συνέχεια. Μαγειρεύεται στο σύνολο και δεν διακρίνεται καθόλου στο τελικό αποτέλεσμα.

Αφού η γέμιση ήταν έτοιμη, πήρα το πακέτο με το χωριάτικο φύλλο κρούστας (Ψαχνών και δεν κάνω σαφώς διαφήμιση, αλλά αξίζει να το δοκιμάσετε) το άνοιξα και προς χρήση θα ήταν δύο φύλλα για κάθε μπουρέκι.  Αν βάλετε λεπτό φύλλο κρούστας καλό θα είναι να χρησιμοποιήσετε 3 ή και 4 φύλλα για κάθε μπουρέκι.

Λάδωσα το πάνω φύλλο, έβαλα 4-5 κουταλιές γέμιση κατά πλάτος, αφήνοντας περιθώριο πάνω, κάτω και στα πλαϊνά, ώστε να διπλώσω σωστά το μπουρέκι. 
Κάθε κομμάτι μπήκε με την ένωση προς το κάτω σε λαδωμένο ταψί και μετά λάδωσα ελαφρώς την επιφάνεια και τα πλαϊνά όλων.

Πασπάλισα με σουσάμι φυσικό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά, μέχρι που είχαν ροδίσει καλά τα μπουρέκια μου, απ' όλες τις πλευρές.

Τ' άφησα να σταθούν για 15 λεπτάκια εκτός φούρνου καθώς κάνει ζέστη πια, και μετά έκοψα στα δύο κερνώντας δικούς και φίλους.  Μια άλλη γεύση πραγματικά.

Καλή σας απόλαυση αν αποφασίσετε να τα κάνετε και εύχομαι να έχετε ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο... το πρώτο του φετινού καλοκαιριού :-)