Κέικ φράουλας " το αγαπησιάρικο"

Αυτό το κέικ έγινε για να γιορτάσουμε και εμείς κάπως, τον Άγιο Βαλεντίνο (που πάει πέρασε πια...) ή τον Υάκινθο αν θέλετε, που είναι ο ελληνικός ήρωα της αγάπης (αν και αργεί κάπως η δική του γιορτή χρονικά...) σύμφωνα με τα όσα μάθαμε οι παλαιότεροι από διάφορα αναγνώσματα και τον "εμπεδώσαμε" τελικά ακούγοντας τον αγαπημένο Λουδοβίκο των Ανωγείων.
'Ομως εγώ καθυστέρησα να γράψω την συγκεκριμένη ανάρτηση με τα διάφορα που είχα να διεκπεραιώσω στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...και φυσικά αξίζει και τον κόπο να το μοιραστώ μαζί σας.

Την ιδέα, την έδωσε αρχικά Το Ντολμαδάκι (κατά κόσμον Αναστασία) από την Κοζάνη, με το κέικ της λάβας. Αλλά μετά θυμήθηκα και μια παλαιότερη έκδοση γεμιστού με κρέμα κέικ που είχα κάνει, με ιδέα της φίλης Ερμιόνης, οπότε πάντρεψα τις δύο συνταγές χρησιμοποιώντας νέα υλικά και έβγαλα το αποτέλεσμα που ακολουθεί...

Κέικ Φράουλας με κρέμα Βανίλιας ή αλλιώς "το αγαπησιάρικο"

Υλικά για το μείγμα του κέικ
3 μεγάλα αυγά,
1/2 φλιτζάνι λευκή ζάχαρη με στέβια,
1/2 φλιτζάνι σιρόπι από γλυκό κουταλιού
 (αλλά χωρίς το γλυκό καθώς ήταν υλικό αξιοποίησης...)
100 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
80 γραμ. ελαιόλαδο (ή αραβοσιτέλαιο αν το χρησιμοποιείτε)
150 γραμ. φρέσκες φράουλες (ναι βγήκαν οι πρώτες και ήταν ωραίες στη γεύση) πλυμένες και αλεσμένες στο multi.
1 κόκκινο μήλο αλεσμένο στο multi επίσης,
χυμός από ένα πορτοκάλι,
150 γραμ.αλεσμένες μάντολες κόκκινες (που επίσης ήθελα να αξιοποιήσω) καθώς το κόκκινο χρώμα τους ήταν αυτό που ήθελα επίσης μέσα στο κέικ,
1 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/2 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική (ή 1 κουταλάκι υγρό εσάνς)
3-4 σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Για την κρέμα βανίλιας
200 γραμ.στραγγιστό γιαούρτι πλήρες
(1 κεσεδάκι δηλαδή)
100 γραμ. κρεμώδες τυρί,
1/2 κεσεδάκι του γιαουρτιού, γάλα φρέσκο,
2 κουταλιές ζάχαρη καστανή ή λευκή,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
(ή 1 κουταλάκι υγρό εσάνς),
2 κουταλιές κοφτές κόρν φλάουερ.

Επιπλέον
3 φράουλες κομμένες σε μεγάλες ροδέλες και χαρτί ψησίματος.

Φαντάζομαι πως η φωτογραφία που είδατε πιο πάνω θα σας έκανε να καταλάβετε γιατί το ονομάσαμε "το αγαπησιάρικο κέικ".
Ροζ και ελαφρώς υγρό εντός, με φράουλες μέσα σε μια άσπρη κρέμα, στο κέντρο του!
Δίνει άλλη εντύπωση ότι και να πεις κανείς...

Πάμε για την εκτέλεση και τη διαδικασία, η οποία και έγινε χωρίς καν μίξερ πολύ γρήγορα και άμεσα θα έλεγα, αφού το αποφάσισα τελευταία στιγμή, ως έκπληξη στους δικούς μου αγαπημένους.

Σε βαθύ μπολ έβαλα: το λιωμένο βούτυρο, το ελαιόλαδο,τ' αυγά και χτύπησα πολύ καλά με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια μέσα στο μείγμα έριξα τη ζάχαρη, το σιρόπι του γλυκού και ανακάτεψα εκ' νέου.
Κατόπι, πρόσθεσα τις αλεσμένες φράουλες, τις αλεσμένες μάντολες, το αλεσμένο μήλο που ανακάτεψα με τον χυμό πορτοκαλιού για να μη μαυρίσει και τέλος την βανίλια μαζί με το χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Καλό ανακάτεμα και πάλι για 3-4 λεπτά και τελευταία μπήκαν στο μείγμα το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ. Έτοιμο το μείγμα του κέικ.

Με αντικολλητικό χαρτί ελαφρώς βρεγμένο (για να στρώνει καλύτερα) έστρωσα φόρμα με αποσπώμενο πάτο και έριξα μέσα όλο το μείγμα του κέικ με μια μαρίζ.

Στο ίδιο μπολ που είχα φτιάξει το χυλό του κέικ έκανα και την κρέμα βανίλιας (είπαμε οικονομία σκευών και πλυσίματος) αφού προηγουμένως το καθάρισα με λίγο χαρτί κουζίνας.

Με τον αυγοδάρτη και πάλι, χτύπησα καλά το γιαούρτι, το κρεμώδες τυρί, το γάλα μέσα στο οποίο είχα διαλύσει το κορν φλάουερ, τη βανίλια και τη ζάχαρη μέχρι που είχα μια ωραία σε υφή κρέμα.
Έριξα τη άσπρη κρέμα στο κέντρο του κέικ και μέσα της βύθισα λίγες ροδέλες από κομμένες φράουλες.

Το κέικ ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 175-180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά.
Το άφησα να κρυώσει καλά με ανοιχτή την πόρτα του φούρνου και μετά ήταν έτοιμο προς κατανάλωση.

Ωραία έκπληξη η κρέμα με τις φράουλες στο εσωτερικό του (!!) αλλά και η μυρωδάτη υφή του χάρη στο καραμελωμένο αμύγδαλο και τις αλεσμένες φράουλες.
Την επόμενη μέρα είναι ακόμη ωραιότερο καθώς θυμίζει κάπως πάστα αλλά λίγο πιο "συμπαγή" προς την πλευρά του κέικ, ενώ η κρέμα είναι ταυτόχρονα αφράτη και ελαφρώς σφιχτή με υπέροχο άρωμα χάρη στη βανίλια.

Ελπίζω να σας έπεισα για μια δοκιμή...πέρα από τις όποιες γιορτές αγάπης και φυσικά να ευχαριστήσω την μεγάλη μπλοκογειτονιά των food bloggers που πάντα με τις ιδέες της, με βάζει σ' νέες σκέψεις και αναζητήσεις.
Καλημέρα....
Καλή Δύναμη σε όλες και όλους...
Καλό 3ήμερο και καλά Κούλουμα να έχετε.

Κοτόπουλου φούρνου... το Κυριακάτικο

Όταν ήμουν παιδί (και είχα τις γιαγιάδες και την μάνα μου, καλομαγείρισσες... στο σπίτι) ένα από τα πιο αγαπημένα μου φαγητά ήταν το κοτόπουλο με τις πατάτες στον φούρνο.
Η μάνα μου το έκανα γεμιστό με τυράκια και το μπαχαρικό Carino (όταν είχε πρωτοβγεί) ενώ τις πατάτες τις έκοβε συνήθως σε κύβους.
Η μια γιαγιά μου το έκανε με μουστάρδα, ψιλοκομμένο σκόρδο και μπόλικο μαϊντανό, ενώ οι πατάτες ήταν πάντα κομμένες κυδωνάτες.
Η άλλη, το έκανε με μπόλικο λεμόνι, κρασί λευκό και ολόκληρες σκελίδες σκόρδο εντός της κοιλίτσας του καθώς και μισή λεμονόκουπα για να "τραβά" την όποια μυρωδιά και τις πατάτες κομμένες στρογγυλές σε ομοιόμορφες ροδέλες καθώς προσπαθούσε οι πατάτες της να έχουν όλες το ίδιο μέγεθος για το συγκεκριμένο φαγητό.
Όπως και να το βρίσκαμε πάντως στο τραπέζι της Κυριακής ή του Σαββατόβραδου, που μαζευόμασταν πάντα όλοι μαζί, πάνω από 10 άτομα σ' ένα κλειστό οικογενειακό τραπέζι, ήταν ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά.

Είχα πολλά χρόνια να φτιάξω ολόκληρο κοτόπουλο στο φούρνο και καθώς βρήκα ωραία κοτόπουλα (και πολύ νόστιμα όπως αποδείχθηκε τελικά...) στο διάβα μου στο SM, είπα να θυμηθώ ξανά το Κυριακάτικο φαγητό των παιδικών μου χρόνων.

Στην δική μου εκδοχή πατάτες μπήκαν φυσικά...αλλά μπήκαν και ολόκληρα φρέσκα μανιτάρια, ενώ το κοτοπουλάκι περάστηκε με μια "πάστα μυρωδικών" κάτω από την πετσούλα του που πραγματικά έκανε την διαφορά!

Κοτόπουλο φούρνου με πατάτες και μανιτάρια

Υλικά για 4-5 άτομα
Για το ταψί
1 κοτόπουλο περίπου 1.5 κιλό,
10 πατάτες μετρίου μεγέθους κομμένες σε κύβους,
10-15 μανιτάρια φρέσκα, καθαρισμένα και ολόκληρα,
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
χυμός και ξύσμα από ένα λεμόνι,
χυμός και ξύσμα από ένα πορτοκάλι,
1 φλιτζάνι ζωμό από κοτόπουλο (ή βρασμένα λαχανικά)
2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
2 κουταλιές μουστάρδα,
1 κουταλάκι σκόνη σκόρδου,
αλάτι και  πιπέρι (ανάλογα με τα γούστα σας σ' αυτή τη διαδικασία).

Για την πάστα-αλοιφή του κοτόπουλου
2 κουταλιές σούπας μουστάρδα απαλή,
1 κουταλιά βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
1/2 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη,
1/2 κουταλάκι θυμάρι αποξηραμένο,
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1/3 κουταλάκι πιπέρι.

Αφού έπλυνα καλά το κοτόπουλο και το άφησα να στραγγίξει. έφτιαξα την πάστα-αλοιφή με τα προαναφερόμενα υλικά.
Στη συνέχεια μ' ένα κοφτερό μαχαίρι χάραξα την πέτσα του εκεί γύρω από τον λαιμό και λίγο από τις φτερούγες και την ανασήκωσα με προσοχή.
Άλειψα το κρέας του κοτόπουλου σ' όσα περισσότερα σημεία με την πάστα και έβαλα και πάλι την πέτσα στην θέση της.
Πάτησα λίγο με τα χέρια όλη την επιφάνεια του γύρω-γύρω.

Μέσα στο ταψί μου, που είχα στρώσει με λαδόχαρτο, αλουμινόχαρτο και πάλι λαδόχαρτο, έτσι ώστε η θερμοκρασία να το βοηθήσει και στο από κάτω ψήσιμο, χωρίς πολύ λέρωμα του ταψιού μου, έβαλα το κοτόπουλο στο κέντρο, σκόρπισα γύρω του τις πατάτες και τα ολόκληρα μανιτάρια.

Σε μια κανάτα ανάμειξης είχα βάλει τους χυμούς, το ξύσμα, τη σκόνη σκόρδου, τη μουστάρδα, τον ζωμό, το λάδι και ανακάτεψα να ομογενοποιηθούν.
Αλατοπιπέρωσα πατάτες και κοτόπουλο, σκόρπισα και τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και μετά περίχυσα μ' όλο το υγρό μείγμα μου παντού.  Το άφησα έτσι μια ώρα περίπου (σαν μαρινάρισμα...)

Μετά σκέπασα το ταψί μου καλά με αλουμινόχαρτο και έψησα στους 180 βαθμούς για 60 λεπτά.
Κατόπιν έβγαλα το αλουμινόχαρτο και έψησα άλλα 10 λεπτά για να ροδίσει η επιφάνεια του κοτόπουλου και οι πατάτες.
Το γύρισα και μια φορά για να πάρει χρώμα και από την άλλη και ήταν έτοιμο.
Γεύση που με οδήγησε πολλά-πολλά χρόνια πίσω...σε πρόσωπα και εποχές που ήταν ο τότε δικός μου κόσμος!
Δοκιμάστε κι' εσείς ... και ελπίζω να σας αρέσει.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα από αύριο.

Κερασματάκι σοκολάτας... ως μαθητική εργασία

Μια πρόσφατη εργασία στο σχολείο του γιου, ήταν πραγματικά έκπληξη.
Η δασκάλα μέσα στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας, τους ζητούσε να καταγράψουν τα υλικά καθώς και την εκτέλεση μιας συνταγής, όχι πολύ δύσκολης και προφανώς όχι πολύ μπελαλίδικης :-))

Μου άρεσε πολύ το σκεπτικό και άρχισα να προτείνω διάφορα...στο τέλος το μάτι  του "άστραψε" μόλις είδε μια συνταγή για σοκολατάκια πλάκες ή μπάρες με ξηρούς καρπούς, καθώς ξεφυλλίζαμε διάφορα περιοδικά και βιβλία.
Αυτή!! Είπε με έμφαση...
Την πήρε και "στρώθηκε" να την αντιγράψει στο τετράδιο εργασιών.

Κάπου στη μέση της "αντιγραφής" του ήρθε ωστόσο και η ιδέα!!
- Μαμά, τόσα και τόσα φτιάχνεις...αυτήν μπορείς να την κάνεις για να κεράσω αύριο στο σχολείο τους φίλους μου;
- Εεεεεεεεε... Να το σκεφτώ....
-Έλα ρε μαμαααααααααά...
-Να δω αν έχω όλα τα υλικά.....
- Τα έχεις...τα έχεις...ξέρω εγώ...  Αλλά να σου πω, πιπέρι να μην βάλεις!

Σας διαβεβαιώ πως ο πιο πάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός.
Και φυσικά η "υποφαινόμενη μαμά" μπήκε στην λογική να φτιάξει τα σοκολατάκια με τα διαθέσιμα υλικά και εννοείται χωρίς πιπέρι, όση ώρα ο Θ. συνέχιζε με τα μαθήματά του.

Η φωτογραφία που υπάρχει δίπλα δείχνει την συνταγή (από κάποιο περιοδικό που δεν θυμάμαι ποιο ήταν...). Εμφανείς είναι και οι σημειώσεις μου με τις προσαρμογές που έγιναν καθώς είπαμε πως η συνταγή ήθελε μέσα και πιπέρι, ενώ εγώ προτίμησα να βάλω άλλα αρώματα και σαφώς περισσότερα υλικά (όπως το ταχίνι και το ξύσμα πορτοκαλιού).

Σοκολατένιες πλάκες-μπάρες με ξηρούς καρπούς και πορτοκάλι

Υλικά για 30-40 κομμάτια
(ανάλογα το μέγεθος)
150 γραμ. φουντούκια ανάλατα, ψημένα και χοντροκομμένα,
150 γραμ. κάσιους ανάλατα, ψημένα και χοντροκομμένα επίσης,
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο αγελάδος,
1 πρέζα αλάτι χονδρό,
3 κουταλιές μέλι,
2 κουταλιές ταχίνι με πορτοκάλι,
1 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού,
150 γραμ. σοκολάτα γάλακτος (ή πραλίνα φουντουκιού)
300 γραμ. σοκολάτα μαύρη 60% κακάο,
40-50 γραμ. σοκολάτα λευκή (προαιρετικά για το ντεκόρ)

Σε αντικολλητική κατσαρόλα ζέστανα το βούτυρο μαζί με το ταχίνι και το μέλι.
Στη συνέχεια πρόσθεσα τις σοκολάτες σπασμένες σε μικρά κομματάκια καθώς και το ξύσμα πορτοκαλιού. Ανακάτεψα καλά μέχρι που ενώθηκαν τα υλικά μου.

Σε δύο ταψιά μέτριου μεγέθους είχα στρώσει αντικολλητικό χαρτί και πάνω σ' αυτά άπλωσα με μια μαρίζ την ζεστή σοκολάτα, απλώνοντας όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα, σαν μια μεγάλη πλάκα.
Στην επιφάνεια τους πασπάλισα τους χοντροκομένους και ψημένους ξηρούς καρπούς καθώς και 2-3 κουταλάκια πράσινο κας-κας που είχα διαθέσιμο.
Με την άσπρη λιωμένη σοκολάτα, εκεί προς το τέλος, έκανα σε μερικά μερικά μόνον κομμάτια,σχέδια μ' ένα πιρούνι.

Άφησα να κρυώσουν εκτός ψυγείου (περίπου 2 ώρες) και μετά τις έβαλα (με τα ταψιά) μέσα στο ψυγείο για 45 λεπτά.
Πάγωσαν κι' έτσι ήταν πιο εύκολο το κόψιμο σε μικρότερες πλάκες (4-5 εκατ. περίπου) με μεγάλο κοφτερό μαχαίρι.
Οι μικρές πλάκες κομμένες πια, μπήκαν σε ταπεράκι με ενδιάμεσες στρώσεις από αντικολλητικό χαρτί για να μην κολλήσουν μεταξύ τους και οδηγήθηκαν στο σχολείο (ήταν και ημέρα βλέπετε κατάλληλη...).

Το τάπερ γύρισε άδειο και μ' ένα γενικό ενθουσιασμό για την συνταγή καθώς κάποιες συμμαθήτριες ήθελαν να έχουν σε αντίγραφο της συνταγής, που προφανώς θα είχε αποδέκτη την μαμά τους.
Τέτοιες σχολικές εργασίες έχουν την πλάκα τους τελικά :-)

Τα ρολλάκια φρούτων...του Άρη

Με το που διάβασα την ανάρτηση στο blog Νεανικόν, για τα ρολλάκια φρούτων, πριν καν την ολοκληρώσω θα μπορούσα να πω...σηκώθηκα για να βάλω τα αποξηραμένα φρούτα να μουλιάζουν.
Τ' άφησα όλη τη νύχτα (ναι, φίλε Άρη, όλη νύχτα και ήταν πολύ ωραία χωρίς περιττά νερά ευτυχώς, κάτι για το οποίο με είχες προειδοποίησει, αλλά το είδα αργά..) και το πρωϊνό της επομένης που δεν υπήρχαν πολλά και πιεστικά να γίνουν (πέρα από τα πολύ συνηθισμένα) καταπιάστηκα αμέσως με την ζύμη.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πω, πως έκανα μερικές προσθήκες και ελάχιστες αλλαγές στην αρχική συνταγή, γιατί τα υλικά σκέφτηκα πως θα ταίριαζαν πολύ μεταξύ τους.

Διαβάστε τη συνταγή όπως μας την γράφει ο Άρης, ένα από τα πιο δημιουργικά άτομα, στο χώρο του food blogging (και όχι μόνον) και δείτε και τα υλικά που χρησιμοποίησα εγώ.
Η απόφαση δική σας για το τι σας ταιριάζει καλύτερα και φυσικά να την κάνετε τούτη την συνταγή γιατί είναι πραγματικά πολύ νόστιμη.

Φρουτοπιτάκια...ή  Ρολλάκια Φρούτων

Για την γέμιση
300 γραμ. σύκα αποξηραμένα,
250 γραμ. βερίκοκα αποξηραμένα,
50 γραμ. χουρμάδες χωρίς κουκούτσι,
20-30 γραμ. gozi berries αποξηραμένα,
1,5 ποτήρι νερό,
1 κουταλάκι κανέλα
1/4 κουταλάκι γαρύφαλλο,
2-3 κουταλιές χοντροτριμμένο καρύδι

Για την ζύμη
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
σχεδόν όλο το νερό που έμεινε από το μούλιασμα των φρούτων
1,5 κουταλιά λευκό κρασί (ή κάποιο λικέρ),
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
180-200 γραμ. αλεύρι ολικής ανάμεικτο με αλεύρι για όλες τις χρήσεις καθώς αυτό προστέθηκε σταδιακά μέχρι που είχα μια ωραίας υφής ζύμη.

Καταπιάστηκα με την ζύμη μέχρι που είχα το αποτέλεσμα που ήθελα.
Την άφησα να ξεκουραστεί και πέρασα στη γέμιση.
Τα φρούτα, όπως ήδη έγραψα στην αρχή, τα μούλιασα όλο το βράδυ.
Το πρωί τα στράγγιξα, κράτησα το νεράκι σε μια κανάτα και μετά τ' άλεσα στο Multi.
Ανακάτεψα τον πολτό των φρούτων με το καρύδι και είχα έτοιμο και το μείγμα της γέμισης.

Πάνω σε λαδόχαρτο άνοιξα ένα φύλλο ζύμης τετράγωνο με το μικρό πλαστηράκι μου.
Το ευθυγράμμισα και προσπάθησα να είναι επίσης παντού ίσο σε πάχος.

Κατόπιν έστρωσα μ' ένα κουταλάκι τη γέμιση σ' ολόκληρη την επιφάνεια του.
Έκοψα με την ροδέλα της πίτσας λωρίδες κατά πλάτος και μετά αυτές στην μέση (διπλασιάζοντας κατ' ουσία τα ρολά που θα είχα ως τελικό αποτέλεσμα).

Συνολικά 12 λωρίδες (x 2) μου έβγαλαν 24 ρολάκια φρούτου (με τα προαναφερόμενα υλικά).

Ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, έψησα στους 170 βαθμούς, σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, για 20 λεπτά (στην θέση που συνήθως ψήνω τις πίτες μου).

Πραγματικά νόστιμα και άκρως υγιεινά. Πρέπει δε, να πω ότι δεν σταματάς εύκολα...ούτε στο τρίτο κομμάτι.
Ευχαριστώ σε Άρη για την ωραία ιδέα.
Καλή συνέχεια σε όλες τις δημιουργικές σου αναζητήσεις και πάντα δυνατός!

Εύχομαι σε όλες και όλους ένα όμορφο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο με ότι αγαπά ο καθένας σας.

Στρούντελ κίτρινης κολοκύθας και τυριών

Η μεγάλη μας κολοκύθα που πριν λίγες ημέρες έδωσε την γλυκιά κολοκλυθόπιτα ... τώρα με οδήγησε σε μια νέα εκδοχή πίτας, αυτή του  "στρούντελ".
Είναι ίσως από τις πιο εύκολες σε κατασκευή, πίτες, καθώς η έτοιμη σφολιάτα σου λύνει τα χέρια και αρέσει σε όλους.
Η διαδικασία εύκολη και απλή αν φυσικά έχει κανείς μεριμνήσει να έχει ένα φύλλο σφολιάτας, κίτρινη κολοκύθα και κάποια τυράκια.

Στρούντελ αλμυρό, με κίτρινη κολοκύθα και τυράκια

Υλικά για 2 στρούντελ:

1 φύλλο σφολιάτας σε θερμοκρασία δωματίου (αλλά όχι πολύ ζεστό) κομμένο σε δύο ίσα μέρη,
300 γραμ. ψιλοκομμένη κολοκύθα,
1/2 κοφτό κουταλάκι κύμινο σε σκόνη,
1/2 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο σε σκόνη,
2,5 κουταλάκια αποξηραμένο δυόσμο,
1 κουταλάκι αλάτι,
200 γραμ. γαλοτύρι,
200 γραμ. φέτα σκληρή τριμμένη με το χέρι,
1/2 ποτηράκι λευκό κρασί,
1/2 φλιτζάνι τραχανά γλυκό (προσωπικά έβαλα τραχανά από λαχανικά που  είχα αγοράσει από μια έκθεση τροφίμων)
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,
λίγο γάλα και δύο κουταλάκια μαυροσούσαμο

για το τέλος.

Από νωρίς είχα ξεπαγώσει την κολοκύθα που την είχα στην κατάψυξη, την ψιλόκοψα και την έβαλα με το αλάτι, ώστε να βγάλει τα όποια περίσσια υγρά της, μέσα στο σουρωτήρι.

Όταν ήρθε η ώρα να αρχίσω την ετοιμασία της πίτας την στράγγιξα καλά και την σοτάρισα με το ελαιόλαδο μέσα σ' ένα τηγάνι παρέα με τα μπαχαρικά και τον δυόσμο.

Κατόπιν πρόσθεσα τον τραχανά και το κρασί και έδωσα ένα-δυο ανακατέματα σε όλα τα υλικά μου και τ' άφησα στην άκρη να κρυώσουν κλείνοντας το μάτι.

Έβγαλα την σφολιάτα από την κατάψυξη και την άφησα για δύο ώρες μέχρι να ξεπαγώσει.
Άνοιξα το φύλλο πάνω στον πάγκο μου και το έκαψα στην μέση (στο μήκος του).

Μέσα στο σκεύος που είχα την κολοκύθα με τα υπόλοιπα υλικά έριξα το γαλοτύρι και την τριμμένη φέτα.

Ανακάτεψα καλά και μοίρασα την γέμιση στα δύο ίσα κομμάτια της σφολιάτας, στο κέντρο.
Ένωσα τις πλευρές της σφολιάτας σχηματίζοντας ρολό καθώς και τις άκρες της προς τα μέσα ώστε να μην μου ανοίξουν και μετέφερα τα στρούντελ σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και την ένωση προς τα κάτω.

Άλειψα ελαφρώς την επιφάνεια του κάθε ρολού με λίγο γάλα, πασπάλισα με μαυροσούσαμο και μετά χαράκωσα με το μαχαίρι σε τρεις - τέσσερεις μεριές.
Το χαράκωμα χρειάζεται για να μην φουσκώσει ανομοιόμορφα  η σφολιάτα.

Έψησα τα στρούντελ σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για 25 λεπτά.
Μέχρι δηλαδή που είχε ροδίσει και φουσκώσει καλά η σφολιάτα.
Άφησα να σταθούν για 15 λεπτά και μετά έκοψα κομμάτια για όλους.
Μια ωραία αλμυρή κολοκυθόπιτα... σε άλλη εκδοχή.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους και καλή Αποκριά, καθώς από χθες άνοιξε και το Τριώδιο (όλα τόσο γρήγορα φέτος...).

Κέικ Λεμονιού με σιρόπι λεμονιού

Λεμόνια...Λεμόνια...πολλά λεμόνια!
Πραγματικά τέτοιες καταστάσεις με φέρνουν στα "όρια" μου πολλές φορές καθώς δεν ξέρω πως να αξιοποιήσω υλικά που έρχονται σε μεγάλες ποσότητες.
Αλλά από την άλλη όμως, είναι σκέτη ευλογία να βλέπεις τα δένδρα, όπως οι λεμονιές, να αποδίδουν τόσο πολύ και χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Μόνον ένα δένδρο στο εξοχικό μας έδωσε πάνω από 20 κιλά λεμόνια!
Ανασκουμπώθηκα λοιπόν...
Έπλυνα, έξυσα, έστυψα, έβαλα σε μπουκαλάκια και παγοκύστες στην κατάψυξη, κράτησα ξύσμα σε σακουλάκια για μελλοντική χρήση, μαγείρεψα, έκανα μαρμελάδα (με πολύ ωραίο και εύκολο τρόπο). Χάρισα, έκανα  κουλουράκια αλλά και το σιροπιαστό κέικ που θα δείτε πιο κάτω...κι έχω ακόμη αρκετά!

Κέικ Λεμονιού με σιρόπι λεμονιού

Υλικά για μακρόστενη φόρμα κανονικού μεγέθους:
Για τον χυλό του κέικ
130 γραμ. βούτυρο αγελάδος (σε θερμοκρασία δωματίου)
2 μεγάλα αυγά,
3/4 φλιτζανιού ζάχαρη άχνη (ή ψιλή ζάχαρη χτυπημένη αρκετά στο multi)
2 κουταλιές ελαιόλαδο καλής ποιότητας,
2 κουταλάκια ζάχαρη κρυσταλλική,
3 μέτρια λεμόνια καθαρά και πλυμένα για το ξύσμα τους,
1 λεμόνι (μόνο τον χυμό)
2 μέτρια πορτοκάλια (μόνο τον χυμό)
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική (ή υγρό εσάνς)
250 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
80 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό.

Για το λεμονάτο σιρόπι
χυμό από 2 λεμόνια (από αυτά που πήρα το ξύσμα)
1 φλιτζάνι νερό,
1 φλιτζάνι ζάχαρη.

Πρώτα έπλυνα καλά τα λεμόνια πήρα το ξύσμα τους.  Το ξύσμα το έβαλα σ' ένα μπολ με τα δύο κουταλάκια της ζάχαρης και τα ανακάτεψα καλά, αφήνοντας πάνω από μισή ώρα καθώς έκανα την προετοιμασία για το υπόλοιπο κέικ.

Αμέσως μετά έφτιαξα το σιρόπι γιατί έπρεπε να μείνει και να κρυώσει, ώστε να το χρησιμοποιήσω στο ζεστό κέικ, λίγο μετά την εξαγωγή του από τον φούρνο.
Κατόπιν πήγα στην κυρίως εργασία, αυτή της προετοιμασίας του χυλού.

Αρχικά χτύπησα το μαλακό βούτυρο μαζί με την ζάχαρη άχνη (όπως μας τα έγραφε η Μαρίνα σε τελευταία ανάρτησή της).
Πραγματικά το δούλεψα 10-12 λεπτά συνεχώς και μάλιστα με μίξερ χειρός.

Κατόπιν πρόσθεσα το ξύσμα που είχε γίνει "πάστα" μαζί με τα δύο κουταλάκια ζάχαρης , το ελαιόλαδο και το ένα αυγό. Χτύπησα και πάλι.
Μετά το δεύτερο αυγό με την βανίλια και εκ' νέου χτύπημα για να ενσωματωθούν και αυτά τα υλικά.
Επόμενα υλικά: ο χυμός λεμονιού-πορτοκαλιών και το γάλα που σταδιακά ενσωματώθουν με το ανακατεμένο αλεύρι-μπέικιν πάουντερ-σιμιγδάλι.
Έτοιμος ο χυλός μου.

Σε φόρμα στρωμένη με ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος, έστρωσα καλά τον χυλό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο (καθώς είχα μαγειρέψει προηγουμένως) με αέρα στους 170 βαθμούς για 35 λεπτά. Μέχρι που ρόδισε καλά το κέικ και το μαχαιράκι μου έβγαινε στεγνό.

Άφησα λίγο (για 5 λεπτά) σε σβηστό φούρνο και αμέσως μετά έβγαλα την φόρμα.
Έκανα σε διάφορα σημεία μικρές μαχαιριές και με κουτάλι άρχισα να σιροπιάζω με το κρύο σιρόπι λεμονιού, αναμένοντας πάντα να απορροφήσει την πρώτη ποσότητα κάθε φορά το κέικ..
Μετά από μισή ώρα το έβαλα σε πιατέλα (μεταφέροντας με το χαρτί) αφαίρεσα το χαρτί με προσοχή και έτοιμο προς κατανάλωση.

Πολύ αρωματικό και πολύ λεμονάτο.
 Όπως είπε και ο μεγάλος άντρας "τσιμπάει" λίγο στο λεμόνι, αλλά όσο κρυώνει αυτό γίνεται πιο απολαυστικό.
Δοκιμάστε το, αν έχετε διάθεση και φυσικά να έχετε ένα ξεκούραστο και ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο, καθώς οι Αλκυονίδες ημέρες μας ήρθαν τελικά.