Απόλυτα νηστίσιμα και με την γεύση του σουσαμιού

Τα κεφάλια πάλι μέσα...
Πάει κι' αυτό το 3ήμερο που τα είχε όλα. Ήλιο. Σύννεφα. Αέρα και χιόνι!
Πως τα κατάφερε έτσι ο καιρός μέσα σε τρεις μόνον μέρες, απορίας άξιον :-))
Τι να πεις...
Αλλά ας μην τα σκεφτόμαστε, μιας και το κρύο όπως φαίνεται ήρθε για να μείνει παρέα μας και πάλι για κάποιες μέρες...Και το κρύο θέλει δύναμη.
Θέλει αντοχή και καλό φαγητό.
Θέλει και κανένα γλυκάκι, για παρηγορία, αλλά επειδή μπήκαμε στην Σαρακοστή ας μην το παρακάνουμε :-))

Να σας δείξω λοιπόν τ'  απόλυτα νηστίσιμα muffins για όσους δεν θέλουν να στερηθούν τις γλυκές "φατσούλες" τους και μέσα στο διάστημα της νηστείας.
Είναι άλλωστε τόσο χαριτωμένα, έτσι καθώς είναι μικρούτσικα και  με τη παρουσία τους δίπλα στη κούπα με το καφέ ή το τσάϊ,  γινόμαστε όλοι οι γλυκατζήδες σαφώς πιο χαρούμενοι!

Για να τα φτιάξετε τα απαιτούμενα υλικά είναι τα ακόλουθα:
200 γραμ. χαλβάς σοκολάτας-βανίλλιας (τύπου Μακεδονικού).
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη,
3/4 κούπας ελαιόλαδο (ή αραβοσιτέλαιο για όσους το θέλουν).
3 κουταλιές της σούπας σουσάμι καβουρδισμένο,
ξύσμα και χυμό από 2 μεσαίου μεγέθους πορτοκάλια,
1 κούπα γάλα καρύδας (αλλιώς φρέσκο, αν το πίνετε και την Σαρακοστή).
1/2 κουταλάκι βανίλιας σκόνη ή εκχύλισμα,
1 σφυνάκι λικέρ πορτοκάλι ή κονιάκ, ή μαύρο ρούμι,
1 και 1/2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,
200 -250 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Σε βαθύ μπολ τρίβετε τον χαλβά με την βοήθεια πιρουνιού. Στην συνέχεια προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά με την σειρά αναφοράς τους, αφήνοντας τελευταίο το αλεύρι. Ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη να ενωθούν καλά και τελευταίο έρχεται να μπει τμηματικά το αλεύρι.
Μοιράζετε το μείγμα σε θήκες muffins καλυμμένες με τα σχετικά χαρτάκια ψήνετε σε προσθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου.
Ξεφουρνίζετε και είστε έτοιμοι για κατανάλωση.
Μπορείτε να τα στολίσετε με γλάσσο πικρής σοκολάτας για να τα κάνετε ακόμη πιο γαργαλιστικά ή γλάσσο πορτοκαλιού. Καλή σας απόλαυση.

Αρακάς και κουνουπίδι, με μακαρόνι για στολίδι

Με μια κάπως διαφορετική μακαρονάδα να σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά για τη Κυριακή της Τυρινής. Τα καλύτερα για σας και τους ανθρώπους που αγαπάτε, ενώ με το καλό να πάμε και στην Καθαρά Δευτέρα κι' από 'κει στην Σαρακοστή.

Η συνταγή μου μάλλον είναι απλή  αλλά  συνδυάζει τα λαχανικά με τα ζυμαρικά, που προσωπικά πολύ αγαπώ (και τα δύο).  Θα πρότεινα να την δοκιμάσετε και στους «δύσκολους» της οικογένειάς σας που ενδεχομένως δεν τρώνε τα λαχανικά και ειδικά το κουνουπίδι.  Το μακαρόνι εδώ...είναι απλώς το στολίδι!

Απαιτούμενα υλικά:

1 μέτριο κουνουπίδι,

1 και ½ φλιτζάνι αρακά (κατεψυγμένο),

250 γραμ. μακαρόνια μικρού μεγέθους (πένες, κοχυλάκι, κοφτό) εγώ εδώ έβαλα παραδοσιακές πλεξουδίτσες,

400 γραμ. ξινομυζήθρα,

100 γραμ. μπλε τυρί,

100 γραμ. μαλακό τυρί (κασέρι ή γκούτα) χοντροτριμμένο,

2 μέτρια αυγά,

200 γραμ. μπεϊκον,

μοσχοκάρυδο τριμμένο, πιπέρι τριμμένο, σκόνη σκόρδου και λίγο αλάτι (μισό κουταλάκι γλυκού από το καθένα).

Ελαιόλαδο περίπου μισό φλιτζάνι για όλα τα στάδια της συνταγής.

Πλένετε καλά το κουνουπίδι αφού προηγουμένως το έχετε κόψει σε μπουκετάκια.

Τα όποια εξωτερικά φύλλα δεν θα τα χρειαστείτε.

Σε κατσαρόλα με νερό και  αλάτι βάζετε το κουνουπίδι και τον αρακά να βράσουν μαζί.

Να μαλακώσουν αρκετά αλλά όχι να λιώσουν (περίπου 15 λεπτά).

Σε μια άλλη κατσαρόλα βάζετε νερό, λίγο λάδι και αλάτι για να βράσετε τα μακαρόνια. Θα τα βράσετε όμως μόνον στο μισό χρόνο που χρειάζονται.

Σ’ ένα μπολ θα τρίψετε τα δύο τυριά (ξινομυζήθρα και μπλε τυρί) με την βοήθεια ενός πιρουνιού.

Θα ρίξετε μέσα το μοσχοκάρυδο, το πιπέρι, τη σκόνη του σκόρδου θα ανακατέψετε και θα αφήσετε στην άκρη.

Ψιλοκόβετε το μπέϊκον και το σοτάρετε σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς λιπαρή ουσία, μέχρι να πάρει χρώμα.

Στραγγίζετε τα μακαρόνια, αλλά ένα ποτήρι από το νερό που έβρασαν το ρίχνετε μέσα στο μπολ με τα λιωμένα τυριά. Ανακατεύετε καλά, ώστε να γίνουν σαν κρέμα.

Στραγγίζετε επίσης τα λαχανικά.

Σε πυρίμαχο σκεύος που έχετε λαδώσει καλά, βάζετε τα ζυμαρικά και τα λαχανικά. Ανακατεύετε καλά ώστε να γίνει ομοιόμορφη κατανομή των υλικών και αν κάποια μπουκέτα κουνουπιδιού μοιάζουν πιο μεγάλα τα σπάτε λίγο με το κουτάλι. 
Μέσα στο μπολ της κρέμας των τυριών σπάζετε και τα δύο αυγά. Χτυπάτε καλά να ενωθούν και περιχύνετε τα ζυμαρικά-λαχανικά. 

Σκορπίζετε το μπέϊκόν και το τριμμένο μαλακό τυρί. Πασπαλίζετε με ελάχιστο αλάτι και λίγο ακόμη μοσχοκάρυδο. Ανακατεύετε και φουρνίζετε.

Ο φούρνος σας  να είναι ελαφρώς προθερμασμένος, ενώ ψήνετε για 20 περίπου λεπτά στους 170-180 βαθμούς. Στο διάστημα που το φαγητό σας ψήνετε, ανακατεύετε επίσης με προσοχή, μια-δύο φορές με κουτάλα,  ώστε να απορροφηθεί όλο το υγρό μέσα στο σκεύος.

Σβήνετε το φούρνο. Αφήνετε λίγο να σταθεί και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Πετεινάρι κοκκινιστό και κάπως διαφορετικό...

Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει,

κικιρίκου την κορτάρει ένα μαύρο πετεινάρι! 

Την κότα υποτίθεται και όχι την κατσαρόλα μου στην οποία και βρέθηκε, όπως άλλωστε και παλαιότερα η ζουμπουρλούδικη κοτούλα μας.
Απομακρύνθηκε κι' αυτός έρμος από το κοτέτσι του. Τι το ήθελε; Ας πρόσεχε...
Και επειδή  κάποιοι σιγά-σιγά απομακρύνονται από τα κρεατικά (για όσους αντέξουν και τις 40 μέρες) αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της συνταγής... διαφορετικά πια μετά το Πάσχα!

Πετειρνάρι (κόκκορας) κοκκινιστό,  αλλά λίγο διαφορετικό

Τούτο το φαγητό, είναι πολύ παραδοσιακό τουλάχιστον στα δικά μας "καταυλακιώτικα" εδάφη. Γίνεται με μακαρόνια χοντρά την μέρα της Πρωτοχρονιάς και μπόλικο κεφαλοτύρι από πάνω.
 Όμως εγώ επειδή έτσι τον είχα ήδη  φτιάξει  την Πρωτοχρονιά, το πρόσφατο πεσκέσι που μου ήρθε από το πεθεροχώρι, το έκανα κάπως διαφορετικά.
Ο κόκορας κόπηκε σε μερίδες. Ξεπλύθηκε και αφαιρέθηκαν όλα τα περιττά λίπη του.
Επίσης έβγαλα και την πέτσα που είναι σαφώς χοντρή και δεν έχει και καμμιά ιδιαίτερη αξία για το φαγητό μας. Τον έβαλα να κάτσει μέσα σε μπόλικο κόκκινο κρασί για 6-7 ώρες, στο οποίο πρόσθεσα  μια καλή κουταλιά δεντρολίβανο ξερό, μερικούς κόκκους μπαχάρι και λίγο κουρκουμά.
Κατά την διάρκεια του μαριναρίσματος τον γύρισα 2 φορές από όλες τις πλευρές του.

Και όταν ήρθε η ώρα του μαγειρέματος η διαδικασία  πραγματοποιήθηκε ως εξής:  μέσα σε βαθιά κατσαρόλα έβαλα ελαιόλαδο να κάψει.  Σοτάρισα τον κόκορα απ' όλες τις πλευρές, αφού τον είχα αφαιρέσει από την μαρινάδα του και στη συνέχεια πρόσθεσα μέσα στην κατσαρόλα:
1 ποτήρι (νερού) χυμό ντομάτας,
1 ποτήρι νερό,
1 ποτήρι (κρασιού) κρασάκι κόκκινο Αύγουστος 2011(το ίδιο κρασί με το οποίο τον συνοδεύασαμε)
1/2 κουταλάκι πάπρικα καπνιστή,
1/2 κουταλάκι κάρυ,
1/2 κουταλάκι κουρκουμά,
1/2  κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι,
1/2 κουταλάκι αλάτι χοντρό.
Από πάνω πρόσθεσα 4 πατάτες κομμένες σε κύβους και φρόντισα να σκεπάζονται καλά από τα υγρά του φαγητού μου.
Μαγειρεύτηκε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για μία ώρα περίπου, μέχρι που είχαν μαλακώσει καλά, τόσο το πετεινάρι όσο και οι πατάτες μου.
Τέλεια αρωματισμένος από τα μπαχαρικά του αλλά και το δεντρολίβανο.
Συνοδεύτηκε από δροσερή πράσινη σαλάτα, πικάντικη φετούλα και κρασάκι κόκκινο
Αύγουστος 2011.
Πιστεύω πως αξίζει να κάνετε μια δοκιμή.

Καινούργιο κοσκινάκι μου...

Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω;
Φαντάζομαι ότι κι εσείς το έχετε νοιώσει, το συναίσθημα.
Να αποκτάτε ένα νέο "μαραφετάκι" στη κουζίνα σας και να θέλετε αμέσως να προχωρήσετε σε πρακτική εφαρμογή!
Έτσι κι' εγώ. Έλαβα δωράκι τσαχπίνικο από την φίλη Ζαμπία  και δεν μπορούσα με τίποτε να αντισταθώ. Πήρα λοιπόν, τα αστεράκια (φορμάκια σιλικόνης) και το απογευματάκι της ίδιας μέρας τα έπλυνα, τα γυάλισα, τα σκούπισα, τα κανάκεψα και προχώρησα άμεσα ...  εγκαινίαζοντάς τα με τη πιο γρήγορη σοκολατένια λιχουδιά.

Αστεράκια σοκολάτας με ρευστή γέμιση μερέντας

Τίποτε δύσκολο ή άκρως ιδιαίτερο, από πρακτική εφαρμογή και με απλά υλικά.
Χυμός και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
3 κουταλιές ελαιόλαδο,
2 μέτρια αυγά,
1/2 κούπα ζάχαρη,
3 κουταλάκια κακάο σκόνη,
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
λίγη βανίλια (σκόνη ή υγρή),
ένα σφηνάκι ανθόνερο,
ελάχιστο αλάτι,
1 και 1/2 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ

και τέλος μερέντα που θα την έχετε ελαφρώς ζεστάνει (σε φούρνο μικροκυμάτων ή μπαιν μαρί)

Τρίβετε το πορτοκάλι στο χοντρό του τρίφτη, αφού προηγουμένως το έχετε πλύνει καλά.
Το ξύσμα το ανακατεύετε με μια κουταλιά της σούπας ζάχαρη και το αφήνετε να σταθεί για ένα δεκάλεπτο ώστε να βγάλει όλο το αιθέριο έλαιό του.

Ανακατεύετε το αλεύρι, το μπέϊκιν πάουντερ και τη σκόνη του κακάο (αφού την έχετε ελαφρώς κοσκινίσει μ' ένα μικρό σουρωτήρι).

Στην συνέχεια  μέσα σε βαθύ μπολ χτυπάτε τα 2 αυγά, το ξύσμα και την υπόλοιπη ζάχαρη με το αυγοδάρτη.  Προσθέτετε το χυμό του πορτοκαλιού, τη βανίλια, το ανθόνερο και το ελαιόλαδο. Χτυπάτε και πάλι και σταδιακά ενσωματώνετε στο μείγμα τα στερεά σας (αλεύρι, κακάο, μπέϊκιν) ανακατεύετε και πάλι μέχρι την πλήρη ένωση των υλικών.
Το μείγμα είναι υγρό και για να μην έχετε απώλειες το βάζετε σε μια κανάτα πλαστική ή σχετική που είναι και δοσομετρητής   (ένα ωραίο tip που μας είχε γράψει η αγαπητή Νίκη σε μια από τις πρόσφατες συνταγές της) και είναι πραγματική διευκόλυνση όταν μιλάμε για μικρά φορμάκια και muffins.

Τοποθετείτε τα φορμάκια μέσα σε ταψί και τα γεμίζετε κατά τα 2/3 τους. Βάζετε στο κέντρο τους και μια κουταλίτσα από την ελαφρώς ζεστή μερέντα και τα ετοιμάζετε για το φούρνο, που τον έχετε προθερμάνει. Μέσα στο ταψί προσθέτετε λίγο νεράκι, θα βοηθήσει να μην παραψηθούν.

Ψήνετε στους 170 βαθμούς για 15-18 λεπτά. Ξεφουρνίζετε. Τα βγάζετε από το ταψί με προσοχή γιατί καίνε. Τα αφήνετε λίγο να κρυώσουν πάνω σε μια επιφάνεια κοπής ή σχάρα και μετά τα ξεφορμάρετε γυρίζοντάς τα  ανάποδα.
Ρευστή σοκολάτα σε μικρά αστεράτα  σοκολατένια κεκάκια με άρωμα πορτοκαλιού και τη δροσιά του ανθόνερου.
Κεκάκια της μιας μπουκιάς ...άντε δύο!!!  

Μάλλον είναι φαγητό με curry!

Οι συνταγές που υπάρχουν με την ένδειξη Curry θα έλεγα ότι είναι άπειρες, όταν ξεκινήσετε να ψάχνετε στα περιοδικά μαγειρικής ή το διαδίκτυο. Κι' έρχομαι τώρα εγώ να σας δώσω και κάτι δικό μου, μιας και είχα ένα υλικό μοναδικό.
Τα φύλλα curry που μου χάρισε η φίλη Ελένη Gr.

Μαγείρεψα φιλέτο πέρκας, γιατί ήθελα κάτι που να φτιάχνεται γρήγορα.. Επειδή δε, αυτά τα ψαρικά γενικώς φαίνονται άνοστα, πρέπει οπωσδήποτε να τα κάνεις με κάποιον τρόπο να φαίνονται και να μυρίζουν "συναρπαστικά".
Και συναρπαστικό ένα πιάτο γίνεται (κατά την άποψη μου πάντα) μόνον με τα κατάλληλα μπαχαρικά.

 Πέρκα curry ...με φύλλα curry

Για δύο-τρια άτομα χρειάζεστε:
2 μεγάλο και αρκετά χοντρούτσικο φιλέτο πέρκας,
1 κόκκινη πιπεριά φλωρίνης,
1 μεγάλο καρότο,
1 μέτριο κρεμμύδι,
1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου,
1/2 κούπα αποξηραμένα μανιτάρια porcini ή κάτι αντίστοιχο (πεσκέσι επίσης και γι' αυτό σε ευχαριστώ Έφη),
ξύσμα από ένα μεγάλο λεμόνι καθώς και τον χυμό του,
χοντρό αλάτι, κάρυ σκόνη, κουρκουμά, μείγμα από διάφορα φρεσκοτριμμένα πιπέρια, 4-5 φύλλα κάρυ, ελαιόλαδο και 2 κουταλιές μουστάρδα. Εάν θέλετε το φαγητό πικάντικο, μπορείτε να βάλετε και λίγο τσίλι ή μπούκοβο. Εγώ επειδή θα έτρωγε και ο μικρός μου, το άφησα εκτός.
Όλα τα μπαχαρικά να είναι σε αναλογία  μισό κοφτό κουταλάκι από το καθένα.

Από νωρίς έχετε ξεπλύνει δύο-τρεις φορές τα αποξηραμένα μανιτάρια και τα αφήνετε μέσα σε μια κούπα με νερό να μουλιάσουν.
Κόβετε το φιλέτο του ψαριού σε 2-3 κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος. Το αλατίζετε με το χοντρό αλάτι και το πασπαλίζετε με το ξύσμα του λεμονιού Το αφήνετε για κανένα μισάωρο κατά μέρος, γιατί το αλάτι και το ξύσμα θα του δώσουν μια πολύ ιδίαιτερη γεύση.

Σε βαθύ τηγάνι βάζετε το ελαιόλαδο και το ψιλοκομμένο κρεμμύδι παρέα με τη σκόνη σκόρδου, να σοταριστούν.
Στο διάστημα αυτό κόβετε την πιπεριά σε καρεδάκια και το καρότο σε μπαστουνάκια.
Όταν το κρεμμύδι έχει πάρει να γυαλίζει ρίχνετε μέσα τη πιπεριά και τα καρότα και τ' αφήνετε να μαλακώσουν για 6-7 λεπτά. Στην συνέχεια ρίχνετε μέσα τα μανιτάρια με το μισό από το νερό τους καθώς και τα φύλλα του curry.  Aνακατεύετε αφήνοντας τα υλικά να μαγειρευτούν για 5 λεπτάκια ακόμη.
Ανακατεύετε το χυμό του λεμονιού, με τη μουστάρδα και τα υπόλοιπα τα μπαχαρικά.
Βάζετε τα φιλέτα πάνω στα λαχανικά και τα "λούζετε" με το μείγμα των αρτυμάτων.
Αφήνετε το ψάρι να μαγειρευτεί για 8-10 λεπτά γυρίζοντάς το μόνον μια φορά.
Σβήνετε τη φωτιά.
Αφήστε λίγο το φαγητό να ηρεμήσει και σερβίρετε.
Ένα ωραίο παγωμένο λευκό κρασάκι του ταιριάζει πολύ, όπως η Στροφιλιά που πρόσφατα μου προσφέρθηκε από το Κατώι-Στροφιλιά και εμείς δεν την είχαμε πιει όλη ακόμη.

Τα άγρια χόρτα ...έγιναν μοντέρνα χορτόπιτα.

Οι δύο τελευταίες μέρες ήταν αρκετά κουραστικές. Όταν το κρυολόγημα και ο πυρετός "χτυπά" ένα μικρό παιδί, τα πράγματα δεν είναι ποτέ εύκολα.  Ο χρόνος μοιράζεται σε πάμπολλα κομμάτια.... και πρέπει να γίνονται όλα γρήγορα και με ρυθμούς "ρομπότ".
Μοιάζω λοιπόν με ρομποτάκι, αλλά φαίνεται πως το ξεπερνάμε και τούτο το δύσκολο.
Τα μαγειρέματα μου επίσης έγιναν με ρυθμό ρομπότ, κάποια δε, στιγμή της χθεσινής μέρας, ήμουν σε φάση που έκανα ταυτόχρονα τουλάχιστον 5 πράγματα (όπως τουλάχιστον τα μέτρησα) μόνον στην δουλειά δεν είχα πάει :-)))))
Kαί τότε μου ήρθε και η "φλασιά" για την συνταγή που θα διαβάσετε πιο κάτω, μιας και ήθελα να ξεγελάσω και τον μικρό μου για να φάει κάτι παραπάνω.  Προφανώς κάτω από "πίεση" δουλεύει καλύτερα ο εγκέφαλός μου,  αλλά και αυτό μέχρι να "κάψει" κάποια φλάντζα  :-))

Αν λοιπόν σας έμειναν λίγα άγρια χόρτα, ίσως και λίγο σπανάκι με τα σχετικά από μια πίτα, κανά δυό σπαράγγια φρέσκα ή από βάζο;
Μην τ' αφήσετε να πάνε χαμένα.
Εύκολα και γρήγορα μπορείτε να τα μετατρέψετε σε ένα υγιεινό κολατσιό για το βραδινό σας,  τη δουλειά, το σχολείο ή και για την προσωπική σας χαλάρωση.Φτιάχνοντας τα σε μοντέρνα εκδοχή χορτόπιτα...δηλαδή muffins!

Η αλήθεια είναι, ότι αυτές οι θηκούλες τελικά σου δίνουν πολλές λύσεις για γρήγορα αλλά και όμορφα στην παρουσίαση, αποτελέσματα.

Muffinss με άγρια χόρτα.

Κόβετε καταρχάς τα χορταρικά σε μικρότερα κομμάτια. Σοτάρετε ένα μέτριο κρεμμύδι με λίγο λάδι, ρίχνετε μέσα και τα χορταρικά σας να μαραθούν (εάν είναι ωμά, εάν είναι ήδη βρασμένα ο χρόνος σοταρίσματος μειώνεται στο μισό) και μετά όλα μαζί τα βάζετε σε βαθύ μπολ να κάνουν παρέα με:
2 αυγά,
3 κουταλιές ξυνομηζύθρα ή φέτα μαλακιά,
3 κουταλιές χοντροτριμμένο κεφαλοτύρι ή παρμεζάνα,
1/2 φλιτζάνι γάλα,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
ψιλοκομμένο άνηθο ή μάραθο,
φρεσκοτριμμένο πιπέρι,κάρυ και λίγο αλάτι.

Ανακατεύετε καλά να ενωθούν και στο μείγμα αυτό προσθέτετε:
1 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
και 2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ.
Ενώνετε και αυτά τα υλικά και είστε έτοιμοι να μοιράσετε το μείγμα σε ατομικά φορμάκια για muffins ντυμένα με τα ειδικά χαρτάκια ή λαδόχαρτο.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά, με αέρα (ή ανάλογα με το πως ψήνετε τα κεϊκ σας) μέχρι να ροδίσουν.  Νόστιμα και δελεαστικά με πολύ απλή διαδικασία :-))
Καλό σας Σαββατοκύριακο. Με υγεία πάνω απ' όλα και με ήλιο όπως τουλάχιστον φαίνεται από την μέρα που έχει ήδη ξημερώσει.

Οι χοροί...

"Ας κρατήσουν οι χοροί και θα βρούμε αλλιώτικα, στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή  σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί..."

Η Tante Kiki με έβαλε πάλι στον χορό των βραβείων και των παιχνιδιών. Και πρέπει ν' ανασκουπωθώ και να σας πω 5 αγαπημένα μου τραγούδια, ενώ θα πρέπει να επιλέξω και 10 φιλικά blogs για να τα βάλω με τη σειρά τους να παίξουν κι' αυτά...

Άντε το λοιπόν ας το κάνω.
Το καλεί άλλωστε και η μέρα (!) και θα σας γράψω 5 από τα αγαπημένα μου Ελληνικά τραγούδια, γιατί με τα τραγούδια της γλώσσας σου κάνεις κέφι, όταν υπάρχει γλέντι. Είναι κι άλλα βέβαια...αλλά αυτά έχουν χαρούμενο τόνο...και μια τάση φυγής!!!
Αυτό δηλαδή, που νοιώθω εγώ συνέχεια... Τι να σας λέω τώρα δηλαδή...
Ένα καράβι παλιό... Σαπιοκάραβο 
με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου
Ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ
με τον πολυαγαπημένο Λουκιανό.
Για ποιά Ελλάδα
Αφροδίτη Μάνου, που ελάχιστα την ακούμε πια (ή κάνω εγώ λάθος;).
Σαν τον Οδυσσέα
με τον Γιώργο Νταλάρα, αλλά πολύ αγαπώ την εκδοχή με την παιδική χορωδία.

Και τέλος, την όμορφη καντάδα της Κεφαλλονίας (πατρίδας μου κατά 1/4  που εκπροσωπεί ωστόσο, όλα τα Επτάνησα) Απόψε την Κιθάρα μου, τη στόλισα κορδέλλες. Επιλέγω δε, να σας βάλω απευθείας και το video γιατί με κάνει πραγματικά χαρούμενη, κάθε φορά που το ακούω.

Και τώρα 10 blogs που θα ήθελα να "παίξουν" μαζί μας... εάν έχουν την διάθεση και τον χρόνο φυσικά.

Για να σκεφτώ;;;;

Ναι. 

Θα επιλέξω  από τις νεώτερες σε ηλικία, έτσι για να δω τα δικά σας ακούσματα καλές μου φίλες, μιας και εγώ είμαι πια στην τέταρτη προς πέμπτη εφηβεία :-))))

Προσκαλώ λοιπόν:

Την Ελπινίκη 

Τη Μανουσίνα

Την Ερμιόνη

Την Κωνσταντίνα (Conna)

Την Eri 

Την αγαπημένη Σκοτεινούλα

Την Άρτεμης (Ξανθούλα σφύρα το της)

Την Τζέννη  

Τη ταλαντούχα Μάγδα  και τέλος 

Την Giorgina

Κυρίες μου, καλή Διασκέδαση (με το παιχνιδάκι) και καλή Τσικνοπέμπτη σας εύχομαι..

Εσύ με το «χαβά» σας κι’ εγώ με τις φλογέρες μου!

Καλά ε,  ο καθένας τον χαβά του και όλοι μαζί, να μας βαρούν ταμπούρλα προκειμένου να χορέψουμε, τον χορό που θέλουν!

Και είναι κι Απόκριες, όπου δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις από τους Μασκαράδες και τα Kαρναβάλια!

Όλα έχουν το νόημα και την σημασία τους, μόνο που σήμερα το βλέπουμε από άλλη οπτική γωνία, εν’ μέσω άγχους, πανικού και κρίσης!

Το τι έχουν ακούσει τα αυτιά μας, τι έχουν διαβάσει τα μάτια μας δεν λέγεται.
"Μπαχαλάκηδες", "Παρακρατικοί", "Στρατηγοί με Μωβ ομπρόλες", "Κουκουλοφόροι", "Ανώνυμοι" κι επώνυμοι γενικώς... τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα, που έγραφε και ο Νίκος Τσιφόρος.
Όμως οι καταστροφές και τα καμένα είναι εκεί...

Από την άλλη...
Μέσα. Έξω. Πάνω. Κάτω από το Euro.
Χρεοκοπία. Τακτική ή Άτακτη (σαν κακή μαθήτρια).
Εξαθλίωση. Έλλειψη αγαθών από τα ράφια (λες και άμα θα τα έχουμε και δεν έχουμε λεφτά, θα τα αγοράζουμε...).
Νοσοκομεία με προσωπικό απλήρωτο για μήνες. Φάρμακα με το δελτίο ή τη λίστα, για όσους τα έχουν ανάγκη. Για μια επέμβαση με laser στο μάτι 1000 Euro, άμα πάτε στο ΙΚΑ θα σας δικαιολογήσει ένα ποσό... και θα τα πάρετε εάν είστε τυχεροί. Αν πάλι δεν πάτε, το φάρμακο που κάνει 500 Euro και απαιτείται για την επέμβαση, μπορεί ν' αντικατασταθεί με κάποιο άλλο που κάνει 90 Euro!!!! (δεν τα βγάζω από το μυαλό μου...τ' άκουσα με τ' αυτιά μου κι' έχω μείνει ακόμη ν' απορώ, το πως και το γιατί).
Σχολεία: μπάχαλο. Πανεπιστήμια: τρέχουν και δεν φτάνουν να δουν οι φοιτητές αν θα προλάβουν τις εξεταστικές τους. Άκουσα όμως κι' ένα ευχάριστο (σταγόνα στον ωκεανό). Κάποιοι φοιτητές της Σχολής Μηχανολόγων (αν δεν κάνω λάθος) προσφέρθηκαν να κάνουν φροντιστηριακές παραδόσεις σε υποψηφίους των επερχόμενων Πανελληνίων, σαν κοινωνική προσφορά σε όλες τις οικογένεις που το έχουν ανάγκη.
ΜΠΡΑΒΟ τους.

Ο καθείς λοιπόν με τον «χαβά» του μέσα στον ορυμαγδό (έχει πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας που λένε και οι ήρωες του Γαλατικού χωριού)….κι’ εγώ έπιασα να κάνω τις φλογέρες μου, για να ξεθυμάνω τα νεύρα μου αν και τελευταίως κάνω προσπάθειες αυτοσυγκράτησης με δική μου μέθοδο γιόγκα :-)))
Δείτε όμως τις όμορφες φλογέρες μου.  

Φλογέρες με ξυνομυζήθρα.

Ένα από τα πιο αγαπημένα τυριά, της χώρας μας. Αν βρεθείτε στην Κρήτη ή σε κάποια νησιά των Κυκλάδων φροντίστε να την αναζητήσετε.

Στην Αθήνα βρίσκω καλής ποιότητας σε παντοπωλείο με κρητικά προϊόντα αλλά και σε κάποια SMs συσκευασμένη. Έχω σχεδόν πάντα στο ψυγείο μου και την χρησιμοποιώ τόσο σε πίτες, όσο και σε σάλτσες αλλά και στις σαλάτες μου. Έχει τύχει να την συνδυάσω και με επιδόρπια.  

Αλλά τούτη τη φορά τη έβαλα σε μπουρέκια  (ή φλογέρες) που ετοιμάστηκαν στα γρήγορα για βραδινό αλλά και κολατσιό στην δουλειά.  Και όσο φύλλο δεν χρησιμοποίησα (από ένα πακέτο 450 γραμμαρίων) βρήκε την επομένη τον δρόμο του, για πορτοκαλοπατσαβουρόπιτα. Έτσι, για να γλυκαθούμε κιόλας.

Χρειάστηκαν λοιπόν :

300 γραμ ξυνομυζήθρα,
100 γραμ. κασέρι τριμμένο,

2 αυγά,

3 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό 2%,

1 κουταλιά  δυόσμος ξερός

λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο,

λίγο μαύρο πιπέρι επίσης τριμμένο.

250 γραμ. φύλλο κρούστας,

και ελαιόλαδο.

Σ΄ ένα μπολ τρίβετε την μυζήθρα και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά  Τα ενώνετε με την βοήθεια ενός πιρουνιού και το μείγμα μας είναι έτοιμα.
Παίρνετε τα φύλλα και τα κόβετε κατά πλάτος σε δύο ίσα μέρη. Αποκτάτε έτσι ποσότητα διπλή σε μικρότερα όμως κομμάτια. Λαδώνετε ελαφρά το πρώτο φύλλο, γυρίζετε προς τα μέσα κατά το 1/3 και πάνω στο διπλωμένο μέρος βάζετε 2-3 κουταλάκια γέμιση. Τυλίγετε τις άκρες προς τα μέσα και διπλώνετε σε ρολάκι.  Βάζετε τις φλογερίτσες σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και περνάτε και την επιφάνεια με ελάχιστο ελαιόλαδο. Ψήνετε στους 180 βαθμούς με αέρα (ή σύμφωνα με το φούρνο σας) μέχρι να ροδίσουν.
Έτοιμα και άκρως μυρωδάτα γιατί ο δυόσμος κάνει την διαφορά στη γεύση παρέα με τούτο το όμορφο τυρί.

Υποβρύχιο Χιώτικο... Τσιτζ Κέϊκ

Η μέρα εξακολουθεί να μοιάζει "σκοτεινή", παρά το γεγονός ότι ο καιρός που έχει ξημερώσει είναι όμορφος και λαμπερός. Γλυκειά Χειμωνιάτικη μέρα με νότες Άνοιξης χάρη στις ανθισμένες μυγδαλιές που συναντώ στον δρόμο μου προς της δουλειά.
Πάει ο καιρός να βοηθήσει όσες και όσους αισθάνονται ερωτευμένοι φαίνεται με τον τρόπο του :-))

Εγώ πάλι, τούτη τη γιορτή δεν την έχω σε καμμία ιδιαίτερη εκτίμηση, αντίθετα με το αίσθημα της ουσιαστικής αγάπης!
Και μιλάω για την ΑΓΑΠΗ που βλέπεις σε ζευγάρια που είναι πολλά χρόνια μαζί.
Φροντίδα, Έγνοια, Σεβασμός, Χαμόγελο, Χάδι  απαλό όταν κάτι δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Αγωνία, για την έκφραση του πόνου που μπορεί να αισθάνεται ο σύντροφος της ζωής τους κάποιες στιγμές. Και πολλές Προσφορές  καθημερινής μικροχαράς (από ένα ωραίο πιάτο φαγητό, μέχρι το να του/της αγοράσει το αγαπημένο του/της ας πούμε περιοδικό με το που θα κυκλοφορήσει).
Αυτό ΝΑΙ, είναι ΑΓΑΠΗ.
Είμαι ευτυχής γιατί έχει τύχει να ζήσω από πολύ κοντά, λίγα τέτοια ζευγάρια.
Και διακρίνω και ένα ανάμεσα στην οικογένεια των bloggers, που απλώς τους διαβάζω.
Δεν τους ξέρω προσωπικά, αλλά μου δίνουν αυτήν ακριβώς την εικόνα.
Η φίλη Αχτίδα  και ο σύντροφός της ο κύριος Δημήτρης.

Σε παλαιότερη ανάρτησή μου (στα Αρωματικά Ψωμάκια Μαστίχας) που είχα χρησιμοποιήσει μαστίχα πολλά και ποικίλα τα σχόλια γι΄ αυτήν. Η αγαπητή Αχτίδα  μου είχε γράψει ωστόσο ότι:  τη μαστίχα μόνον σαν "υποβρύχιο" μπορεί να την γευτεί, και με έβαλε σε σκέψεις πολλές.

Σήμερα λοιπόν, που είναι η μέρα που γιορτάζεται η Αγάπη, θέλω να της αφιερώσω τη συνταγή που θα διαβάσετε πιο κάτω, μιας και η Αχτίδα μου έδωσε τη "κινητήρια" ιδέα για να μεταμορφωθεί το χιώτικο γλυκό σε  Τσιτζ κέϊκ ψυγείου, με άρωμα Υποβρυχίου.

Τσιτζ Κέϊκ Μαστίχας

Γίνεται πολύ εύκολα και το άρωμα μαστίχας κυριαρχεί παντού. 
Απαραίτητα υλικά:
1 μεγάλο πακέτο μπισκότα Μιράντα ή Πτι μπερ,
150 γραμμάρια βούτυρο,
400 γραμμάρια κρέμα γάλακτος,
400 γραμμάρια τυρί κρέμα,
200 γραμμάρια μαστίχα υποβρύχιο (το μισό από μια συσκευασία κουτιού) Χίου,
3 φύλλα ζελατίνας,
1 κούπα ζάχαρη
3 μήλα (2 γκόλτεν και 1 ξυνόμηλο)
3 δάκρυα μαστίχας,
χυμός από μισό λεμόνι..

Πλένετε και καθαρίζετε τα μήλα. Τα τρίβετε στο χοντρό του τρίφτη και τα περιλούζετε με το χυμό του λεμονιού. Χτυπάτε τα δάκρυα μαστίχας στο multi (ή το γουδί) με μια κουταλιά ζάχαρη ώστε να γίνουν σκόνη. Βράζετε σε κατσαρόλα το τριμμένο μήλο, τη μαστίχα και τη ζάχαρη μέχρι να έχετε μια ωραία μαρμελάδα (περίπου για μισή ώρα με τρία τέταρτα της ώρας).  Και αφήνετε την μαρμελάδα στην άκρη.

Αλέθετε στο multi μπισκότα και τα ανακατέβετε με το βούτυρο αφού προηγουμένως το έχετε λιώσει.
Στρώνετε φόρμα με αποσπώμενο πάτο, με φύλλο αντικολλητικού χαρτιού. Βάζετε το μπισκότο και στρώνετε να πάει παντού.

Στη συνέχεια ζεσταίνετε  το ένα τρίτο της ποσότητα της κρέμας γάλακτος, χωρίς να βράσει όμως, και μέσα ρίχνετε το "υποβρύχιο".  Ανακατεύετε για να ενωθούν καλά τα δύο υλικά. Κατεβάζετε από την φωτιά και προσθέτετε την ζελατίνα που προηγουμένως έχετε μουλιάσει σε κρύο νερό. Ανακατεύετε και πάλι.
Χτυπάτε την υπόλοιπη ποσότητα της κρέμας γάλακτος σε σαντιγύ και κατόπιν προσθέτετε και το τυρί κρέμα. Χτυπάτε και πάλι να ενωθούν τα δύο υλικά και τέλος ενώνετε με τη κρέμα-υποβρύχιο-ζελατίνη.
Την κρέμα μαστίχας την βάζετε πάνω από το μπισκότο και τοποθετείτε τη φόρμα στο ψυγείο για τουλάχιστον  5-6 ώρες. Καλό θα είναι να βάλετε τη φόρμα σ' ένα μεγαλύτερο ταψάκι μήπως και βγάλει από πουθενά, καθώς η κρέμα είναι αρκετά υγρή.

Μετά από 6 ώρες και αφού έχει πια πήξει. Στρώνετε τη μαρμελάδα μήλου-μαστίχας που προηγουμένως έχετε ελαφρώς ζεστάνει, ώστε να μπορέσετε να την στρώσετε πιο εύκολα στην επιφάνεια του γλυκού. Το βάζετε πάλι για μια ώρα στο ψυγείο και είστε έτοιμοι να το σερβίρετε.
Ιδανικά θα είναι να το ετοιμάσετε από την προηγούμενη μέρα.

Αγαπητή μου Αχτίδα, εξαιρετικά αφιερωμένο.  
Δώστε του μια ευκαιρία!
Και όσες και όσοι,διαβάζετε τούτες τις γραμμές και σας αρέσει το άρωμα της μαστίχας, νομίζω πως θα βρείτε τούτη την εκδοχή πραγματικά ελκυστική.
Χρόνια Πολλά και  Ουσιαστική Αγάπη σας εύχομαι.

ΚΛΑΜΑ...ΘΥΜΟΣ..ΟΡΓΗ παρέα με την κάπνα.

H καπνιά στην ατμόσφαιρα (και μόνον που διέρχεσαι από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό) απίστευτα έντονη.
Η μυρωδιά από τα καμένα υλικά, τα δακρυγόνα,  τα μαυρισμένα και κατακαμένα κτήρια στο ευρύτερο οικοδομικό τετράγωνο από: Πανεπιστημιού, Κοραή, Σταδίου μέχρι και την Αμερικής σε κάνουν πραγματικά να ΚΛΑΙΣ και ταυτόχρονα να νοιώθεις τόση ΟΡΓΗ!

Η ιστορία έχει διδάξει πως σε κάθε δύσκολη καμπή της, οι καταστροφές είναι πολλές τόσο στις υποδομές και τα κτήρια αλλά και στην όποια δραστηριότητα τα περιβάλλει.
Δυστυχώς όπως φαίνεται αυτές οι "πληγές" θα μείνουν εκεί για πολλά να χρόνια να μας θυμίζουν το τι έγινε στην Αθήνα χθες το βράδι.

Εκείνο που σκέφτομαι έντονα, είναι οι άνθρωποι που εργάζονταν στους χώρους αυτούς και μπαίνουν πια ... στον επίσημο καμβά της ΑΝΕΡΓΙΑΣ και της ΥΦΕΣΗΣ, στο όνομα της οποίας έγιναν όλα αυτά χθες βράδι. Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012.

Καημένη μου Πατρίδα.
Αχ, Έλληνες-Συμπατριώτες μου.
Δύσμοιροι Αθηναίοι Συμπολίτες μου, πολλοί οι κεραυνοί στα κεφάλια μας...

Φωτογραφία δανεισμένη από πηγές στο Internet

Πατάτες εξ' Ανατολής ... στο φούρνο παρέα με σκέψεις!

Κάποιες στιγμές όλοι μας βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιδέα, μια σκέψη ή μια πράξη, που μας έρχεται από το "πουθενά".  Κάποιο υλικό που έχουμε σε ντουλάπι ή στο ψυγείο μας "φωνάζει" με το τρόπο του: είναι ώρα να με αξιοποιήσεις! Και πολλά αρχίζουν να δονούνται μέσα στο πονεμένο μας μυαλό.

Η αγαπημένη φίλη blogger Vita, πριν λίγες μέρες με βάφτισε "μανούλα των αυτοσχεδιασμών".
Βαγγελιώ μου, να σαι καλά.  Όταν τέτοιες κουβέντες βγαίνουν μέσα από την επικοινωνία με ανθρώπους που τιμούν την Ελληνική παραδοσιακή γεύση, όπως κάνεις εσύ με τα δικά σου γραφόμενα, είναι "καταξίωση".
Τουλάχιστον έτσι την εισπράττει η αφεντιά μου :-)

Ταυτόχρονα όμως αυτό το διάστημα είχα και μια πολύ ωραία αλληλογραφία στο mail μου (αυτό το "πουθενά" που λέγαμε πιο πάνω) με μια πολύ ευγενική κυρία, την κα Μαρία Δήμου.  Οινοχόο και υπεύθυνη Επικοινωνίας στο Κατώγι &  Στροφιλιά.
Η Μαρία με το αρχικό μήνυμά της μου έδωσε να καταλάβω πως με "διαβάζει", όπως φαντάζομαι και άλλους food bloggers και θέλησε να μου κάνει μια πρόταση (την οποία ελπίζω να τη φέρω σε αίσιο πέρας με την συνταγή που θα διαβάσετε πιο κάτω).
Ωστόσο με τη Μαρία είμαστε και στην επαγγελματική μας ζωή, συνάδελφοι.
Υπηρετούμε την "Επικοινωνία" των επιχειρήσεων στις οποίες εργαζόμαστε (με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό και για τις δυο μας αντίστοιχα) κι αυτό "έπαιξε" επίσης σημαντικό ρόλο στον τρόπο που σκέφτηκα για να πω: εντάξει θα το κάνω!

Τρεις δηλαδή, παράγοντες συνέβαλλαν στο να διαβάσετε εσείς σήμερα τη ρετσέτα μου.
Το υλικό που περίμενε καρτερικά στο ψυγείο, ο χαρακτηρισμός της καλής μου Βαγγελιώς και το γεγονός ότι έπρεπε να μαγειρέψω κάτι "πρωτότυπο" για να το συνδυάσω μ' ένα από τα κρασιά της Στροφιλιάς, ώστε να μπορεί να σταθεί σαν πρόταση επιλογής τόσο για σας φίλοι και αναγνώστες  του blog, αλλά και για άλλους που θα το δουν από κάπου αλλού.

Πατάτες με γεύση πικάντικη και άρωμα Ανατολής... στο φούρνο.

Τα υλικά που χρειάζονται:
1 και 1/2 κιλό πατάτες,
3 μικρά σουτζούκια (αυτά που με περίμεναν καρτερικά),
6-7 φετούλες παστουρμάς,
300 γραμ. κασέρι,
100 γραμ. κεφαλογραβιέρα,
1 κονσέρβα ντοματάκια,
1/3 κουταλάκι κοφτό τριμμένο κύμινο,
1/3 κουταλάκι κοφτό κουρκουμάς,
1/2 κουταλάκι κοφτό βασιλικός ξερός (ή περισσότερος φρέσκος ψιλοκομμένος)
5-6 κουταλιές ελαιόλαδο,
2 αυγά,
4 κουταλιές σούπας γιαούρτι στραγγιστό,
3 κουταλιές γάλα φρέσκο,
ελάχιστο αλάτι και λίγη ζάχαρη.

Πλένετε και καθαρίζετε τις πατάτες σας. Τις κόβετε σε ροδέλες περίπου ενός εκατοστού. Και τις βάζετε να βράσουν για 5-6 λεπτά, σε νερό που ήδη βράζει. Αλλά χωρίς καθόλου αλάτι.

Λαμβάνετε τα σουτζούκια ανά χείρας. Αφαιρείτε το εξωτερικό τους περίβλημα και τα κόβετε με το μαχαίρι σε ροδέλες. Τις ροδέλες θα τις λιώσετε στο multi με την βοήθεια λίγου λαδιού, ώστε να γίνουν σαν κιμάς.
Σε μια μικρή κατσαρόλα, βάζετε τα ντοματάκια, 3 κουταλιές λάδι, τον βασιλικό και λίγο νεράκι (ξεπλένοντας στην ουσία το κουτί της κονσέρβας). Αν τα ντοματάκια είναι μεγάλα, τα λιώνετε λίγο με το χέρι. Μόλις πάρει το μείγμα να βράζει ρίχνετε μέσα το ψιλοκομμένο πια σουτζούκι, το κύμινο και τον κουρκουμά. Εδώ μπορείτε να προσθέτετε ελάχιστο (ελάχιστο επαναλαμβάνω) αλάτι και μια πρέζα ζάχαρη. Αφήνετε την σάλτσα να βράσει για 6-7 λεπτά και σβήνετε την φωτιά.

Κόβετε το κασέρι και τη κεφαλογραβιέρα σε κομμάτια. Τις φέτες του παστουρμά επίσης σε μικρότερα κομματάκια, αφού όμως αφαιρέσετε προηγουμένως το τσιμένι.

Και πάμε τώρα για την σύνθεση του φαγητού μας:
Στραγγίζετε καλά τις πατάτες να φύγουν τα νερά.
Σε πυρίμαχο σκεύος ή πυρέξ,το οποίο έχετε λαδώσει πιο πριν, στρώνετε ένα πρώτο επίπεδο πατάτας καλύπτοντας τα ενδεχόμενα κενά, με κομμάτια που θα κόβετε με το μαχαίρι.
Από πάνω βάζετε κουταλιές από τον κιμά - σουτζούκι με την σαλτσούλα του.
Στρώση από τη μισή ποστότητα από τα τυράκια (κασέρι και κεφαλογραβιέρα) και σκόρπια κομματάκια παστουρμά.
Συνεχίζετε με δεύτερο επίπεδο πατάτας, καλύπτοντας πάντα όσο το δυνατό τα κενά μεταξύ τους, κόβοντας και προσαρμόζοντας κομμάτια.
Την υπόλοιπη σάλτσα κιμά-σουτζουκιού.
Τα υπόλοιπα τυράκια μέχρι τέλους και σκόρπια  τα τελευταία κομματάκια παστουρμά..

Σ' ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά, το γιαούρτι και το γάλα κάνοντας μια κρέμα με την οποία θα περιχύσετε το φαγητό. Καλύπτετε το σκεύος με αλουμινόχαρτο και το βάζετε στο φούρνο.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα (ή σύμφωνα με τον φούρνο σας) για 50-60 λεπτά. Στο τελευταίο 10 λεπτο βγάζετε το αλουμινόχαρτο.
Κλείνετε τον φούρνο και αφήνετε το φαγητό να ηρεμήσει για 3/4 της ώρας, μιας και θα έχει κάποια σαλτσούλα. Σταδικά οι πατάτες θα την "πιούν" και αυτό θα το δείτε καλά κάποιες ώρες αργότερα.

Απολαμβάνετε με ωραία πράσινη σαλάτα, εμπλουτισμένη με λίγο άνηθο ή μάραθο και ένα παγωμένο λευκό κρασί, όπως η Στροφιλιά.

Να επισημάνω ότι το φαγητό αυτό είναι αρκετά πικάντικο και κάπως βαρύ, χάρη στο σουτζούκι, γι' αυτό μην το παρακάνετε με περισσότερα μπαχαρικά ή αλάτι.
Το γιαούρτι και το κασέρι έρχονται να δώσουν "ισορροπία" στην πικάντικη γεύση του.

Καλό Αποκριάτικο Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Δένδρα. Δένδρα παντού!

Δένδρα ...
Δένδρα παντού...
Που μας χαρίζονται ως βραβεία, από "αδελφά" και "αγαπημένα" blogs!
Ευχαριστώ σας πολύ Τόνια , Ελένη και αγαπημένη Ξανθή.

Θεωρώ δε, πως η τόσο όμορφη αναφορά της Ελένης, για τούτο το βραβείο και την αξία του ως σύμβολο, πρέπει να διαβαστεί πολύ.
Δεν θα γράψω δικά μου πολλά, αλλά θα σας βάλω να διαβάσετε ένα ποίημα, που έχει μεγάλη αξία για τις μέρες και τις καταστάσεις που σήμερα βιώνουμε. Kαι να πάτε και να διαβάσετε και το  post της Ελένης, οπωσδήποτε.

Τα δένδρα

Όλα τα δένδρα 'ναι παιδιά,                
πώχουν τη Γη μητέρα,
κ' έχουν για χέρια τα κλαδιά,
που σειούνται στον αγέρα.

Σειούνται και λεν μια προσευχή,
λυγούν και προσκυνούνε
τον Ουρανό πώχει βροχή,
και βλέπει πως διψούνε.

Κι ο Ουρανός που τα τηρά,
θυμάται τα παληά του:
πώς ήταν χάμου μια φορά
κ' είχε την Γη γρηά του

Κι απ' τα φιλιά τ' αδερφωτά,
κι απ' τ' αγκαλιάσματά τους,
'βγήκαν τα δέντρα όλ' αυτά,
τα γνήσια παιδιά τους.  

Γι' αυτό του θλίβετ' η καρδιά  
την δίψα τους σαν  βλέπει,                
είναι δικά του τα παιδιά,
να τα ποτίση πρέπει!

Από τον θρόνο του γυρνά
και κράζει μια νεφέλη
και τήνε στέλλει στα βουνά,
στα δάση τήνε στέλλει.

-Πάνε στ' απότιστα δενδρά,
στα δάση που διψούνε,
και πότισέ μου τα φαιδρά
και δώσε τα να πιούνε.

Βγαίν' η νεφέλη και περνά 
Επάν' από την Πλάση˙
και βρέχει μέσα στα βουνά,
και βρέχει μέσ' στα δάση.

Και νοιώθ' η Γη χαρά κρυφή:
ο Γέρος την 'θυμήθη!
και 'βγάλλ' όλ' άνθη στην μορφή,
κι όλο καρπούς στα στήθη.

Γεώργιος  Βιζυηνός. 

Πιο επίκαιρος δεν θα μπορούσε να είναι, τώρα που είμαστε μπροστά στην επερχόμενη Άνοιξη και μέσα σ' ένα κλίμα απόλυτης "ανομβρίας ελπίδας".

Καλημέρες σε όλες και όλους.  

Και το βραβείο πάει : 

στη παλαιά φίλη  ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ - ΗΛΑΚΑΤΗ 

στην κα  ΡΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

στην αγαπημένη ΑΧΤΙΔΑ

και σ' αυτή που με πολλά καταπιάνετε,τη φίλη ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ν.

Είναι τέσσερεις κυρίες που μου κάνουν εντύπωση για το πόσα καταφέρνουν με τα χέρια τους, και τις παρακολουθώ συχνά.

Μπισκότα, κατά της απογοήτευσης.

Τα μπισκότα τα θέλω αρωματικά, τραγανά και ταυτόχρονα με κάπως μαλακή υφή.
Καλά... άμα μου δώσετε και κάτι άλλο δεν σημαίνει πως δεν θα το δοκιμάσω, για να δω πως είναι!
Έτσι πρόσφατα, ένας συνάδελφος μου έφερε ένα μεγάλο σοκολατένιο μπισκότο, από γνωστή αλυσίδα καταστημάτων Cafe, για να με "κεράσει" για τις κατά καιρούς δικές μου προσφορές.

Λυπάμαι, αλλά η απογοήτευση που μου προσέφερε ήταν περισσότερη από ότι ίσως θα άντεχα!
Στεγνό, ίσως και μπαγιάτικο. Χωρίς άρωμα ίχνος. Η σοκολάτα θα έλεγα πως έμοιαζε περισσότερο με συνθετική κιμωλία, παρά με σοκολάτα. Και η γεύση καθαρά "απροσδιόριστη". Δεν ξέρω καν πόσο του κόστισε του ανθρώπου, αλλά νομίζω πως δεν άξιζε καθόλου τα λεφτά του...

Προχθές λοιπόν έφτιαξα κάποια μπισκότα, κάνοντας συνδυασμούς με υλικά που είχα, στα ντουλάπια μου. Βγήκαν εξαιρετικά.  Του έφερα μερικά στο γραφείο (όπως κάνω άλλωστε συχνά-πυκνά) και η απάντησή του ήταν: γιατί κάθεσαι εδώ μέσα και δεν βγαίνεις έξω να τα πουλήσεις;
- Έλα ντε, γιατί;
Πάντως μέχρι να βρω πάγκο και να στήσω τον "ταβλά" με τα κουλούρια και τα μπισκότα μου σε καμιά γωνία :-))) δοκιμάστε εσείς να τα φτιάξετε και να μας πείτε αν σας άρεσαν.

Πεντανόστιμα Μπισκότα

Θα χρειαστείτε:
100 γραμ. βούτυρο αγελάδος (ελαφρώς λιωμένο)
100 γραμ. ελαιόλαδο,
1 μεγάλο αυγό,
1/2 κούπα άσπρη ζάχαρη,
1/2/ κούπα μαύρη ζάχαρη,
2 κουταλιές σταφίδες μαύρες,
2 κουταλιές σούπας καρύδα,
1 κούπα χοντροκοπανισμένο αμύγδαλο,
1 ποτηράκι κρασιού ανθόνερο,
1 ποτηράκι κόκκινο κρασί,
1 ποτήρι γάλα,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
1/2 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,
600-700 γραμ. για όλες τις χρήσεις.

Βάλτε σε βαθύ μπόλ ή λεκάνη όλα τα υλικά μέχρι το αλάτι. Χτυπήστε τα καλά με τον αυγοδάρτη ή το μίξερ χειρός μέχρι να ενωθούν. Και στην συνέχεια προσθέστε το αλάτι, το μπεϊκιν και το αλεύρι.
Το αλεύρι στο τέλος και τμηματικά, θα σας "καθοδηγήσει" με τον τρόπο του αν τελικά θα χρειαστεί όλο στη ζύμη Εκεί προς το τελείωμα, θα βάλετε "χεράκι" για να ενωθούν τα υλικά και να πάρετε μια ελαφρώς κολλώδη αλλά εύπλαστη ζύμη. Λίγο λάδι στα χέρια θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τα υπολείμματα της ζύμης.
Όταν τελειώσετε αφήσετε τη ζύμη στην άκρη για μισή ωρίτσα, να ξεκουραστεί.
Στρώνετε ταψιά φούρνου με αντικολλητικό χαρτί. Η πιο πάνω ποσότητα υλικών θα σας βγάλει 3 ταψιά ακριβώς, υπολογίζοντας και τις μεταξύ τους αποστάσεις γιατί φουσκώνουν.

Παίρνετε ζύμη σε μέγεθος ενός μικρού καρυδιού, τη ρολάρετε μέσα στις παλάμες σας ως μπαλλίτσα και την πατάτε ελαφρώς με τα δάχτυλα να πλατύνει σαν μικρό καρβελάκι. Με τον δείκτη κάντε και μία πιο έντονη τρυπούλα στο κέντρο. Τα βάζετε στο ταψί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για 15 λεπτά μέχρι να ροδίσει η επιφάνειά τους. Μην τα παραψήσετε.
Τα αφήνετε να κρυώσουν και είναι έτοιμα προς κατανάλωση.

Τα δικά μου 3 ταψιά μετά βίας έβγαλαν τις 2 ημέρες.
Καλή σας απόλαυση.

Τεσσάρων τυριών ...τυρόπιτα

Η λατρεία μου για το τυρί, είναι όμοια με την λατρεία μου για παντώς είδους πίτες.
Όταν λοιπόν αυτά τα δύο συνδυάζονται, είμαι σίγουρη πριν καν το γευτώ, για το εξαιρετικό του αποτελέσματος και σύμφωνα πάντα, με τις δικές μου προτιμήσεις (έτσι για να ευλογήσει και ο παπάς τα γένια του).

Η τυρόπιτα που θα διαβάσετε πιο κάτω αξίζει πραγματικά να έχει μια ευκαιρία κάποια στιγμή στην κουζίνας σας, καθώς έρχεται και η Κυριακή της Τυρινής.

Θα χρειαστείτε:
1 πακέτο φύλλο κρούστας για πίτες (προσωπικά χρησιμοποιώ δύο πολύ συγκεκριμένες μάρκες και μόνον αυτές πια).
400 γραμμάρια φέτα,
200 γραμμάρια μπλε τυρί,
300 γραμμάρια cheddar,
300 γραμμάρια τυρί κρέμα,
μισό φλιτζάνι εβαπορέ,
5 μέτρια αυγά,
1 κουταλάκι κοφτό πιπέρι τριμμένο,
1 κουταλάκι κοφτό πάπρικα γλυκιά,
και ελαιόλαδο.

Λιώνετε σε βαθύ μπολ την φέτα μ' ένα πιρούνι καθώς επίσης και το μπλε τυρί.
Στο χοντρό μέρος του τρίφτη, τρίβετε το cheddar και το ρίχνετε επίσης μέσα στο μπολ. Προσθέτετε το τυρί κρέμα, τ' αυγά, το γάλα και τα μπαχαρικά και ανακατεύετε πολύ καλά να ενωθούν όλα τα υλικά.

Λαδώνετε ελαφρά ταψί του φούρνου κατά προτίμηση αντικολλητικό. Και το στρώνετε με τα μισά φύλλα του πακέτου καλύπτοντας το ομοιόμορφα και φυσικά λαδώνοντάς τα μεταξύ τους. Όχι υπερβολή στο λάδι σας παρακαλώ πολύ, γιατί αλλιώς θα γίνει πολύ "λαδερή" κάτι που καθόλου δεν θέλουμε. Μην το παρακάνετε λοιπόν. Υπολογίστε περίπου μια κουταλιά της σούπας σκόρπια πάνω σε κάθε φύλλο.
Ρίχνετε στην συνέχεια το μείγμα τυριών και τελειώνετε με τα υπόλοιπα φύλλα πάντα λαδώνοντας ελαφρώς. Γυρίζετε προς τα μέσα ότι ενδεχομένως περισσεύει, χαράσσετε την πίτα σε κομμάτια και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς για 25-30 περίπου λεπτά.
Να έχει ροδίσει καλά η πίτα.
Την αφήνετε να χλυάνει και σερβίρετε παρέα με μια παγωμένη μπυρίτσα (που είσαι Dark Shef...).

Ο συνδυασμός των τυριών που επιλέχτηκαν καθώς και οι ποσότητες (το μπλε τυρί να μην καλύψει σε γεύση τα υπόλοιπα) ήταν κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, από τους καλύτερους που έχω δοκιμάσει τελευταίως.
Καλή σας απόλαυση.
Και να θυμάστε ότι το ελαιόλαδο κρατά το φύλλο πιο τραγανό. Και δεν "πανιάζει" ακόμη και την επόμενη μέρα αν ζεστάνετε ελαφρώς την πίτα σας κάτω από το γκριλ.

Όταν τα σοκολατάκια πραλίνας συνάντησαν την πορτοκαλένια τάρτα...

Μια φορά κι’ έναν καιρό ήταν μερικά Χριστουγεννιάτικα σοκολατάκια πραλίνας, που ένας Θεός ξέρει πως είχαν ξεφύγει από τα αδηφάγα στόματα μικρών και μεγάλων σε κείνο το σπίτι.
Κάθονταν αναπαυτικά πάνω σ’ ένα γυάλινο μπολ κι όλο σκέφτονταν: μα γιατί δεν μας έφαγαν; Μήπως δεν είμαστε λαχταριστά; Μήπως δεν έχουμε ωραίο σχήμα; Μήπως δεν είμαστε νόστιμα;  Ρώταγε το ένα το άλλο... μα απάντηση δεν μπορούσαν να δώσουν καμία μεταξύ τους.

Όμως να, που κάποιο μεσημεράκι ένα χέρι απλώθηκε και πήρε καμμιά 10αρια από αυτά.
Ένα πανικός, ένα σούσουρο δημιουργήθηκε μέσα στο μπολ. Μερικές μικρές κραυγές αγωνίας για την τύχη όσων έφευγαν κάπου ψιλο-ακούστηκαν... χωρίς όμως να συντρέχει και ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας!
Ταξίδεψαν για λίγο μέσα στο χέρι, που με τη σειρά του τα ακούμπησε πάνω σε ξύλινο πάγκο εργασίας... Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και σκέφτηκαν όλα μαζί το ίδιο: ήρθε η ώρα μας!

Και το παραμύθι μας, εξελίσσεται κάπως έτσι…
Τα πραλινένια σοκολατάκια βρήκαν θέση μέσα σε μια κρέμα πορτοκαλιού!

Πάμε λοιπόν για να δείτε την συνέχεια.
Φτιάχνετε μια ζύμη τάρτας όπως αυτή περιγράφεται στην συνταγή της Lemon Tarte, μόνον που μέσα στο μείγμα της ζύμης θα προσθέσετε και ένα κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού. Βάζετε τη ζύμη στο ψυγείο για μια ώρα (ίσως και περισσότερο) και στην συνέχει τη στρώνετε σε φόρμα καλυμμένη με λαδόχαρτο και αποσπώμενο πάτο. Ψήνετε για περίπου 8 λεπτά και μετά την βγάζετε για να της προσθέσετε την κρέμα πορτοκαλιού και τα σοκολατάκια πραλίνας.

Ετοιμάζετε την κρέμα πορτοκαλιού ως εξής:
1 κουτί τυρί κρέμα 300 γραμ.
1 μικρή κρέμα γάλακτος,
χυμό από δύο πορτοκάλια καθώς και το ξύσμα τους (το ένα τέταρτο από το οποίο χρησιμοποιήθηκε ήδη στη ζύμη).
1 αυγό,
¾ κούπας τσαγιού ζάχαρη άσπρη,
ελάχιστη βανίλια.
Χτυπάτε όλα μαζί τα υλικά με το μίξερ ώστε να ενωθούν καλά. Στρώνετε το υγρό μείγμα (που θα είναι υγρό) πάνω στην τάρτα και μέσα του βυθίζετε τα σοκολατάκια. Εάν είναι μεγάλα, τα κόβετε στα δύο.
Ψήνετε στη συνέχεια μέχρι η κρέμα να πήξει και να ροδίσει η επιφάνειά της, περίπου δηλαδή για 20-25 λεπτά στους 180 βαθμούς.
Βγάζετε την τάρτα από τον φούρνο και αφήνετε να σταθεί για μισή ώρα και να κρυώσει.

Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε μια σάλτσα σοκολατένιας γκανάζ. Χρειάζεστε:  μια πλάκα κουβερτούρα, ένα  ποτηράκι κρασιού γάλα (όχι άλλη κρέμα γάλακτος) και μισή κουταλιά σούπας βούτυρο. Ανακατεύετε συνεχώς σε μέτρια φωτιά, να ενωθούν τα υλικά και όταν είναι έτοιμη περιχύνετε την επιφάνεια της τάρτας.
Απλώνετε μ’ ένα κουτάλι να πάει παντού δημιουργώντας και "σχηματισμούς νερών" και διακοσμείτε με φέτες από γλυκό κουταλιού πορτοκάλι (χωρίς το σιρόπι του) ή με λίγο ξύσμα πορτοκαλιού.

End of story...and happy too...
Οι πραλίνες είχαν ήδη λιώσει γλυκά μέσα στην πορτοκαλένια κρέμα, ενώ μια άλλη αδελφή τους, σκούρα και ζεστή με κάπως πικρούτσικη γεύση είχε έρθει να ξαπλώσει και να τα σκεπάσει όλα με την θαλπωρή της. Ένοιωθαν, πως είχαν βρει τον προορισμό τους... Ένοιωθαν υπέροχα :-))
Καλό σας Σαββατοκύριακο.

Το κέϊκ μελιού και καρυδιών της Ελπινίκης

Πιστεύω πως κάθε φορά που προτρέπω κάποιαν ή κάποιον (γιατί ξέρω πως μας διαβάζουν και άντρες) να δοκιμάσει μια δική μου εκτέλεση συνταγής, θα ήθελα πάρα πολύ αν το κάνει και μετά να έχω την άποψη της/του για το δικό του γευστικό αποτέλεσμα.

Μέσα λοιπόν από αυτή την προσωπική επιθυμία και να για να είμαι συνεπής και με τις ιδέες μου... να σας παρουσιάσω το κέϊκ με μέλι και καρύδια της Ελπινίκης.

Και το κάνω για θέλω να σας πω ότι πρέπει να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε. Είχε απίθανη μυρωδιά και γεύση (αυτή του μελιού) ειδικά όταν ήταν ελαφρώς ζεστό.
Μην καθυστερήσετε να το φτιάξετε λοιπόν, ειδικά αν έχετε ένα πολύ αρωματικό μέλι, όπως το πορτοκαλόμελο ή το θυμαρίσιο.

Η μόνη αλλαγή που έκανα, ήταν αντί για σκέτη κανέλα, να βάλω μείγμα μπαχαρικών Σμυρνιό και αντί για το ζεστό νερό, χυμό φρέσκου πορτοκαλιού. Τα 2/3 των καρυδιών (χοντροαλεσμένα) μπήκαν μέσα στη ζύμη και τα υπόλοιπα τα έριξα από πάνω.
Όταν βγήκε από τον φούρνο και αφού είχε ελαφρώς κρυώσει το πασπάλισα με άχνη ανακατεμένη με λίγη κανέλα.
Εξαιρετικό. Αρωματικό και πολύ "μεστό" σε γεύση.

Ευχαριστούμε  Ελπινίκη για την ιδέα που μοιράστηκες μαζί μας.
Να συμπληρώσε δε, ότι τρώγεται μέχρι την τελευταία μπουκιά, αν το ξαναζεστάνετε ελαφρώς σε φούρνο μικροκυμάτων.

Αποκριάτικο... Λευκό Σπετζοφάϊ φούρνου

Απόκριες «προ των πυλών» λοιπόν…
Προχθές ακόμη "χαζεύαμε" το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο και τώρα φτιάχνουμε αποκριάτικες μάσκες και στολές (ας είναι καλά ο παιδικός σταθμός).
Όταν οι γιορτές "πέφτουν" έτσι μαζεμένες, μάλλον χάνουν την χάρη τους θα έλεγα, αλλά τι να κάνουμε;
Μέσα στο διάστημα της Αποκριάς πάντως, κάποιες μέρες τα κρεατικά θα έχουν την απόλυτη τιμητική τους. Σας προτείνω λοιπόν, να δοκιμάσετε και αυτή τη "φορεσιά"  σ’ ένα κλασσικό φαγητό, το σπετζοφάϊ.  Τούτο όμως το μασκαρεμένο, είναι λευκό (γιατί δεν έχει καθόλου ντομάτα) σπετζοφάϊ (γιατί έχει μπόλικες πιπεριές και λουκάνικα, αλλά και άλλα...) και γίνεται στο φούρνο!

Εάν το παρουσιάσετε ως μεζέ, η ποσότητα που γράφω θα σας φτάσει για 6 άτομα, αν το κάνετε ως κύριο φαγητό και έχετε 6 άτομα, αυξήσετε τις ποσότητες υλικών, σχεδόν κατά το διπλό.
Έχουμε και λέμε,  χρειάζεστε:
3 μεγαλούτσικα λουκάνικα με πράσο και πορτοκάλι,
3 πιπεριές μεγάλες (κόκκινη, πορτοκαλί και πράσινη)
3 μεγάλα καρότα,
6 μετρίου μεγέθους πατάτες,
1 πορτοκάλι μεγάλο (ξύσμα και χυμό)
½ λεμόνι (μόνον το χυμό)
2 κουταλιές μουστάρδα,
1 ποτηράκι κρασιού Worcestershire sauce,
ρίγανη, πιπέρι, κουρκουμά, σκόνη σκόρδου, αλάτι,
ελαιόλαδο και νεράκι.

Καθαρίζετε τις πατάτες και τις βάζετε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουνε ελαφρώς. Όχι να παραβράσουν.
Στο διάστημα αυτό, πλένετε καρότα και πιπεριές και τα καθαρίζετε.
Κόβετε τις πιπεριές σε μεγάλο τετράγωνα κομμάτια. Τα καρότα σε ροδέλες αλλά όχι πολύ χοντρές

Παίρνετε το ξύσμα του πορτοκαλιού και το κρατάτε στην άκρη.
Στύβετε το πορτοκάλι και το λεμόνι σ’ ένα  βαθύ μπολ, μέσα στο οποίο θα ρίξετε το ελαιόλαδο, τη worcestershire sauce, τη μουστάρδα και λίγο νεράκι. Θα ανακατέψετε για να ενωθούν όλα μαζί.

Σε βαθύ πυρίμαχο σκεύος θα βάλετε τώρα τα λουκάνικα κομμένα σε ροδέλες, τα καρότα, τις πιπεριές, τις βρασμένες πατάτες κομμένες επίσης σε χοντρά κομμάτια.
Θα πασπαλίσετε με όλα τα μπαχαρικά (πιπέρι, κουρκουμά, σκόνη σκόρδου, ρίγανη, αλάτι) και θα προσθέσετε και το ξύσμα του πορτοκαλιού. Ανακατεύετε λίγο (με καθαρά χεράκια) να μοιραστούν ομοιόμορφα και τα περιχύνετε με τα υγρά. Προσθέσετε και λίγο νεράκι (περίπου μισό ποτήρι).
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για 25-30 λεπτά περίπου. Μέχρι να μελώσει το φαγητό και να δέσει η σάλτσα του.

Αφήνετε να τραβήξει λίγο και σερβίρετε.
Καλή σας όρεξη!