Δένδρα. Δένδρα παντού!

Δένδρα ...
Δένδρα παντού...
Που μας χαρίζονται ως βραβεία, από "αδελφά" και "αγαπημένα" blogs!
Ευχαριστώ σας πολύ Τόνια , Ελένη και αγαπημένη Ξανθή.

Θεωρώ δε, πως η τόσο όμορφη αναφορά της Ελένης, για τούτο το βραβείο και την αξία του ως σύμβολο, πρέπει να διαβαστεί πολύ.
Δεν θα γράψω δικά μου πολλά, αλλά θα σας βάλω να διαβάσετε ένα ποίημα, που έχει μεγάλη αξία για τις μέρες και τις καταστάσεις που σήμερα βιώνουμε. Kαι να πάτε και να διαβάσετε και το  post της Ελένης, οπωσδήποτε.

Τα δένδρα

Όλα τα δένδρα 'ναι παιδιά,                
πώχουν τη Γη μητέρα,
κ' έχουν για χέρια τα κλαδιά,
που σειούνται στον αγέρα.

Σειούνται και λεν μια προσευχή,
λυγούν και προσκυνούνε
τον Ουρανό πώχει βροχή,
και βλέπει πως διψούνε.

Κι ο Ουρανός που τα τηρά,
θυμάται τα παληά του:
πώς ήταν χάμου μια φορά
κ' είχε την Γη γρηά του

Κι απ' τα φιλιά τ' αδερφωτά,
κι απ' τ' αγκαλιάσματά τους,
'βγήκαν τα δέντρα όλ' αυτά,
τα γνήσια παιδιά τους.  

Γι' αυτό του θλίβετ' η καρδιά  
την δίψα τους σαν  βλέπει,                
είναι δικά του τα παιδιά,
να τα ποτίση πρέπει!

Από τον θρόνο του γυρνά
και κράζει μια νεφέλη
και τήνε στέλλει στα βουνά,
στα δάση τήνε στέλλει.

-Πάνε στ' απότιστα δενδρά,
στα δάση που διψούνε,
και πότισέ μου τα φαιδρά
και δώσε τα να πιούνε.

Βγαίν' η νεφέλη και περνά 
Επάν' από την Πλάση˙
και βρέχει μέσα στα βουνά,
και βρέχει μέσ' στα δάση.

Και νοιώθ' η Γη χαρά κρυφή:
ο Γέρος την 'θυμήθη!
και 'βγάλλ' όλ' άνθη στην μορφή,
κι όλο καρπούς στα στήθη.

Γεώργιος  Βιζυηνός. 

Πιο επίκαιρος δεν θα μπορούσε να είναι, τώρα που είμαστε μπροστά στην επερχόμενη Άνοιξη και μέσα σ' ένα κλίμα απόλυτης "ανομβρίας ελπίδας".

Καλημέρες σε όλες και όλους.  

Και το βραβείο πάει : 

στη παλαιά φίλη  ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ - ΗΛΑΚΑΤΗ 

στην κα  ΡΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

στην αγαπημένη ΑΧΤΙΔΑ

και σ' αυτή που με πολλά καταπιάνετε,τη φίλη ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ν.

Είναι τέσσερεις κυρίες που μου κάνουν εντύπωση για το πόσα καταφέρνουν με τα χέρια τους, και τις παρακολουθώ συχνά.