25.8.15

Κις Λορέν (Quiche Lorraine ) αλλά Ελληνικά...

Επαναφορά στα της κουζίνας, τουλάχιστον για μένα σημαίνει, πρώτα από όλα πιτούλα!
Κάτι που πραγματικά μου έλειψε στην διατροφή των διακοπών, μιας και σε ελάχιστα μέρη κατάφερα να βρω μια αξιοπρεπή πίτα.
Γιατί έτσι βρε παιδιά (και απευθύνομαι στους εστιάτορες ανά την Ελλάδα);
Πολύ κρεατικό, αρκετός ψαρομεζές, αρκετά μαλάκια, αρκετές τοματοσάλτες, αρκετοί μουσακάδες και τζατζίκια, αρκετές καυτερές τυρεοκαυτερές!
Η ελληνική κουζίνα έχει και άλλα νόστιμα.
Μια καλή πιτούλα με μερικά αξιόλογα λαχανικά της εποχής (ή και όχι, αρκεί να είναι φρέσκα) και τυράκια που παράγει ο κάθε τόπος...χάθηκε ο κόσμος να φτιάξετε;

Τον καημό μου έκανα πράξη λοιπόν...και μπήκα στα γρήγορα στην κουζίνα για να κάνω πίτα και να παρηγορηθώ.
Δεν είχα όμως την δύναμη να ανοίξω σπιτικό φύλλο όπως το ήθελα και το επιθυμούσα, καθώς βρίσκομαι στην διαδικασία για βάψιμο όλου του σπιτιού (με όλες του τις συνέπειες δηλαδή...).
Έτσι αρκέστηκα σε μια εκδοχή ανοικτής πίτας-τάρτας ή κις λορέν αλλά ελληνικά...ας πούμε.

Κις Λορέν με κολοκυθάκι, φινόκιο, πράσο και ελληνικά τυράκια 



Υλικά για την ζύμη της:
150 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,
350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 μέτρια αυγά,
120 γραμ. παγωμένο βούτυρο και λίγο ακόμη για το άλειμμα του ταψιού,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο,
2 κουταλάκια ούζο ούζο.


Για την γέμιση της:
1 μεγάλο κολοκύθι τριμμένο στον τρίφτη,
1 μεγάλο πράσο ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο φινόκιο επίσης τριμμένο στο τρίφτη,
1 μικρό ματσάκι φρέσκο ψιλοκομμένο δυόσμο,
3 μέτρια αυγά,
150 γραμ. ξυνομηζύθρα,
400 γραμ. φέτα,
150 γραμ. κασέρι,
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι στραγγιστό,
2 κουταλιές σούπας τραχανά,
2 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 ποτηράκι ζωμό από κοτόπουλο,
μοσχοκάρυδο, πιπέρι και ελάχιστο αλάτι.
Και τέλος 2 κουταλάκια σουσάμι για στόλισμα και νοστιμιά.


Αρχικά έπλυνα και καθάρισα τα λαχανικά μου. Έτριψα το κολοκύθι και το φινόκιο και μαζί με το ψιλοκομμένο πράσο τα σοτάρισα με δύο κουταλιές ελαιόλαδο και λίγο ζωμό από κοτόπουλου που είχα βράσει.
Μέσα στο μείγμα έριξα τον ψιλοκομμένο δυόσμο, τον τραχανά και τα μπαχαρικά ανακάτεψα καλά και τ' άφησα στην άκρη να κρυώνουν. Να επισημάνω πως ο τραχανάς βοηθά στο να τραβήξει τα όποια υγρά βγάλουν τα λαχανικά και δένει πολύ καλά με το όλο μείγμα.


Κατόπιν ετοίμασα την ζύμη μου, ανακατεύοντας όλα τα προανεφόρομενα υλικά αλλά προσθέτοντας σταδιακά το ελαιόλαδο.  Η συγκεκριμένη ζύμη παραμείνει ελαφρώς τριφτή, δεν γίνεται συμπαγής χάρη στο αλεύρι καλαμποκιού.

Στην συνέχεια βουτύρωσα καλά το ταψί μου (ένα 32άρι στρογγυλό) και άπλωσα με τα δάχτυλα τη ζύμη πατώντας την καλά, ώστε να γίνει ομοιογενής.


Σε βαθύ μπολ έτριψα την φέτα, το κασέρι και την ξυνομηζύθρα, πρόσθεσα το γιαούρτι, το μείγμα λαχανικών-τραχανά και τ' αυγά και ανακάτεψα όλα μαζί.

Πάνω στην ζύμη άπλωσα την γέμιση μου. Πασπάλισα με σουσάμι και έψησα σε προθερμασμένο φούρνου στους 180 βαθμούς με αέρα, για 40 λεπτά.


Άφησα λίγο να τραβήξει και έτοιμη για σερβίρισμα.
Ένα πλήρες μεσημεριανό πιάτο που δεν χρειάστηκε απολύτως τίποτε άλλο ως συνοδεία!
Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να την φτιάξετε.

22.8.15

Επιστροφή ... με γευστικές εικόνες.

Καθώς σιγά-σιγά ο φετινός Αύγουστος μας αποχαιρετά, θέλουμε δεν θέλουμε μπαίνουμε και πάλι στην καθημερινότητά μας, προετοιμαζόμενοι για τα όσα θα μας φέρει το φθινόπωρο.
Ένα φθινόπωρου που κατά πως πάνε τα πράγματα, θα είναι ακόμη πιο "σύνθετο" από ότι το περιμέναμε.
Κρατάμε λοιπόν όσο γίνεται τις "άμυνες" μας με τις εικόνες και τις γεύσεις του καλοκαιριού και κοιτάμε κατάματα τις φωτογραφικές μας στιγμές για να πάρουμε κουράγιο.
Μέσα όμως στις εικόνες... προσωπικά έχω "καταγράψει" και γεύσεις, αν μπορεί φυσικά να γίνει κάτι τέτοιο :-) για να τις μοιραστώ μαζί σας, σαν μια "επάνοδο" για το blog που έχω καιρό να το ενημερώσω.

Εικόνες και γεύσεις ουκ ολίγες δοκιμάστηκαν στην πανέμορφη Κρήτη. Από την μια άκρη της στην άλλη...


Μυζυθροπιτάκια σε πιο γκουρμέ παρουσίαση αλλά με παραδοσιακή γεύση στον Λούκουλο Ηρακλείου.


Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα και γιαούρτι στραγγιστό στο Κρητικό Σπίτι στην Αμμουδάρα Ηρακλείου.


Φυσικά ο παραδοσιακός Ντάκος με ξυνομηζύθρα, ντοματούλα, ελιές και ρίγανη, δεν λείπει ποτέ από ένα τραπέζι κρητικό που σέβεται τον εαυτό του :-)


Αλλά. και τηγανιά με μοσχαρίσιο συκώτι. Μεζές που προσωπικά είχα χρόνια να φάω. Σε τραβάει από την μύτη, αν έχεις από δίπλα και ένα καλό ποτηράκι παγωμένη ρακί ή ένα καλό κρασί.



Όμως μια XXL οικογενειακή πίτσα στην όμορφη παλιά πόλη του Ρεθύμνου, έκλεψε την καρδιά μικρών και μεγάλων, φυσικά όχι άδικα!

Και μετά την Κρήτη που αφήσαμε τις ρακές και τους αγαπημένους φίλους ετών με βαθιά συγκίνηση, πήραμε δρόμο και στρατί  (με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα και την Κορινθία) και πιάσουμε τα ουζάκια και τα τσιπουράκια εκεί προς τον Νομό Λάρισας, με έδρα το μαγευτικό Κόκκινο Νερό, στον ξενώνα Καλυψώ.


Τα πασίγνωστο ούζο Τυρνάβου, δεν χρειάζεται συστάσεις... Χρειάζεται όμως καλό μεζέ.


Μεζές για ούζο ή τσίπουρο αν το προτιμάτε, στην Καλλιπεύκη Λάρισας κάτω από τα θεόρατα πλατάνια της πλατείας. Μελιτζάνα τουρσί (πύραυλος γεύστικος) και σπετζοφάϊ με μικρές πιπεριές.

Είχαμε κι' άλλα βέβαια ωραία...μην νομίζετε. Αλλά πρέπει να σας γλυκάνω και λιγάκι έτσι δεν είναι; Και θα χρειαστώ χώρο.


Χανιώτικα παραδοσιακά λουκουμαδάκια με σουσάμι και κανέλα. Από τα πιο καλά στο είδος τους.

 

Κλασσική αξία! Σοκολατίνα ποντικάκι και "κάθε παιδάκι νοιώθει ευτυχισμένο, μέχρι τον ουρανό" (ατάκα του κανακάρη μου).


Παλιά τα λέγαμε συκωμαϊδες... Εδώ όμως μιλάμε για μια άλλη εκδοχή. "Πίτα Σύκου" με κονιάκ, σοκολάτα και μπαχαρικά, φτιαγμένα σαν σαλάμι.  Ένα εκλεκτό δώρο, πραγματικά.


... που συνδυάστηκε θαυμάσια  με σκόνη και τσαϊ από χαρούπια. Ακόμη δεν τα έχω χρησιμοποιήσει, αλλά θα το κάνω σύντομα ελπίζω.


Καρυδάτα.  Γλυκάκι που αξίζει να το γευτείτε αν φτάσετε στην Λάρισα, από τα ζαχαροπλαστεία Πρώτο.


Η χάρη μας, όμως έφτασε και μέχρι την Κατερίνη, καθώς ήταν κοντά στην έδρα μας, που την αγαπήσαμε σε προηγούμενο ταξίδι μας. Εκεί γευτήκαμε Φλωρεντίνες με αμύγδαλα και σουσάμι. Φλωρεντίνες Καρδούλες, ωραία ιδέα για δοκιμές στο μέλλον.

Πέρα όμως από τα γλυκάκια...είχαμε ροφήματα και αναψυκτικά για τις ενδιάμεσες στάσεις ξεκούρασης και χαλάρωσης, ώστε να πάμε πάρα κάτω.


Μπυράλ Φήμη.  Η γεύση "τσιχλόφουσκας" σε ξεσηκώνει κι αν είσαι παιδάκι...δεν μπορείς να σταματήσεις να το πίνεις. Ένα, δεν είναι ποτέ αρκετό! 
Παίρνεις μερικά παγωμένα μπουκάλια στην τσάντα και συνεχίζεις το οδοιπορικό σου... με το παρεάκι σου αντάμα.


Όμως, όταν σου έρθει ο αχνιστός διπλός ελληνικός, παρέα με λουκουμάκι περγαμόντο, κάτω από τον πλάτανο της πλατείας στα Αμπελάκια Λάρισας... απλά θέλεις να σταματήσεις τον χρόνο!!

Καλό φθινόπωρο φίλες και φίλοι αναγνώστες.
Υγεία και Δύναμη σε όλους σας.