Επιστροφή ... με γευστικές εικόνες.

Καθώς σιγά-σιγά ο φετινός Αύγουστος μας αποχαιρετά, θέλουμε δεν θέλουμε μπαίνουμε και πάλι στην καθημερινότητά μας, προετοιμαζόμενοι για τα όσα θα μας φέρει το φθινόπωρο.
Ένα φθινόπωρου που κατά πως πάνε τα πράγματα, θα είναι ακόμη πιο "σύνθετο" από ότι το περιμέναμε.
Κρατάμε λοιπόν όσο γίνεται τις "άμυνες" μας με τις εικόνες και τις γεύσεις του καλοκαιριού και κοιτάμε κατάματα τις φωτογραφικές μας στιγμές για να πάρουμε κουράγιο.
Μέσα όμως στις εικόνες... προσωπικά έχω "καταγράψει" και γεύσεις, αν μπορεί φυσικά να γίνει κάτι τέτοιο :-) για να τις μοιραστώ μαζί σας, σαν μια "επάνοδο" για το blog που έχω καιρό να το ενημερώσω.

Εικόνες και γεύσεις ουκ ολίγες δοκιμάστηκαν στην πανέμορφη Κρήτη. Από την μια άκρη της στην άλλη...

Μυζυθροπιτάκια σε πιο γκουρμέ παρουσίαση αλλά με παραδοσιακή γεύση στον Λούκουλο Ηρακλείου.

Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα και γιαούρτι στραγγιστό στο Κρητικό Σπίτι στην Αμμουδάρα Ηρακλείου.

Φυσικά ο παραδοσιακός Ντάκος με ξυνομηζύθρα, ντοματούλα, ελιές και ρίγανη, δεν λείπει ποτέ από ένα τραπέζι κρητικό που σέβεται τον εαυτό του :-)

Αλλά. και τηγανιά με μοσχαρίσιο συκώτι. Μεζές που προσωπικά είχα χρόνια να φάω. Σε τραβάει από την μύτη, αν έχεις από δίπλα και ένα καλό ποτηράκι παγωμένη ρακί ή ένα καλό κρασί.



Όμως μια XXL οικογενειακή πίτσα στην όμορφη παλιά πόλη του Ρεθύμνου, έκλεψε την καρδιά μικρών και μεγάλων, φυσικά όχι άδικα!

Και μετά την Κρήτη που αφήσαμε τις ρακές και τους αγαπημένους φίλους ετών με βαθιά συγκίνηση, πήραμε δρόμο και στρατί  (με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα και την Κορινθία) και πιάσουμε τα ουζάκια και τα τσιπουράκια εκεί προς τον Νομό Λάρισας, με έδρα το μαγευτικό Κόκκινο Νερό, στον ξενώνα Καλυψώ.

Τα πασίγνωστο ούζο Τυρνάβου, δεν χρειάζεται συστάσεις... Χρειάζεται όμως καλό μεζέ.

Μεζές για ούζο ή τσίπουρο αν το προτιμάτε, στην Καλλιπεύκη Λάρισας κάτω από τα θεόρατα πλατάνια της πλατείας. Μελιτζάνα τουρσί (πύραυλος γεύστικος) και σπετζοφάϊ με μικρές πιπεριές.

Είχαμε κι' άλλα βέβαια ωραία...μην νομίζετε. Αλλά πρέπει να σας γλυκάνω και λιγάκι έτσι δεν είναι; Και θα χρειαστώ χώρο.

Χανιώτικα παραδοσιακά λουκουμαδάκια με σουσάμι και κανέλα. Από τα πιο καλά στο είδος τους.

 

Κλασσική αξία! Σοκολατίνα ποντικάκι και "κάθε παιδάκι νοιώθει ευτυχισμένο, μέχρι τον ουρανό" (ατάκα του κανακάρη μου).

Παλιά τα λέγαμε συκωμαϊδες... Εδώ όμως μιλάμε για μια άλλη εκδοχή. "Πίτα Σύκου" με κονιάκ, σοκολάτα και μπαχαρικά, φτιαγμένα σαν σαλάμι.  Ένα εκλεκτό δώρο, πραγματικά.

... που συνδυάστηκε θαυμάσια  με σκόνη και τσαϊ από χαρούπια. Ακόμη δεν τα έχω χρησιμοποιήσει, αλλά θα το κάνω σύντομα ελπίζω.

Καρυδάτα.  Γλυκάκι που αξίζει να το γευτείτε αν φτάσετε στην Λάρισα, από τα ζαχαροπλαστεία Πρώτο.

Η χάρη μας, όμως έφτασε και μέχρι την Κατερίνη, καθώς ήταν κοντά στην έδρα μας, που την αγαπήσαμε σε προηγούμενο ταξίδι μας. Εκεί γευτήκαμε Φλωρεντίνες με αμύγδαλα και σουσάμι. Φλωρεντίνες Καρδούλες, ωραία ιδέα για δοκιμές στο μέλλον.

Πέρα όμως από τα γλυκάκια...είχαμε ροφήματα και αναψυκτικά για τις ενδιάμεσες στάσεις ξεκούρασης και χαλάρωσης, ώστε να πάμε πάρα κάτω.

Μπυράλ Φήμη.  Η γεύση "τσιχλόφουσκας" σε ξεσηκώνει κι αν είσαι παιδάκι...δεν μπορείς να σταματήσεις να το πίνεις. Ένα, δεν είναι ποτέ αρκετό! 

Παίρνεις μερικά παγωμένα μπουκάλια στην τσάντα και συνεχίζεις το οδοιπορικό σου... με το παρεάκι σου αντάμα.

Όμως, όταν σου έρθει ο αχνιστός διπλός ελληνικός, παρέα με λουκουμάκι περγαμόντο, κάτω από τον πλάτανο της πλατείας στα Αμπελάκια Λάρισας... απλά θέλεις να σταματήσεις τον χρόνο!!

Καλό φθινόπωρο φίλες και φίλοι αναγνώστες.

Υγεία και Δύναμη σε όλους σας.