Και τα καλούδια της Μάνης...

Το ταξίδι όμως στην Μάνη, όπως ήταν φυσικό, είχε και τα γευστικά του δώρα.
Η κουζίνα της Μάνης στηρίζεται στην τοπική της παραγωγή (αν και σήμερα υπάρχουν και έξωθεν επιρροές...)  και σαφώς είναι γνωστή για το χοιρινά της και τα καλά της ψαρικά (γευστικές κουτσομούρες, καλαμαράκι και χταποδάκι στο Γύθειο αλλά και στον Γερολιμένα).

Μανιάτικο Σύγκλινο μας συνόδευσε στην επιστροφή μας... και είναι πλέον έτοιμο στα βάζα του, σύμφωνα με τις οδηγίες των καλών κρεοπωλών από το Κρεοπωλείο "Το φασκόμηλο" των αδελφών Κουράκου στην Αρεόπολη που ήταν και η βάση μας (δέχονται και παραγγελίες μέσω Internet για όποιον ενδιαφέρεται).

 Όπως επίσης και ωραία Καπνιστά Μανιάτικα Λουκάνικα, που αναμένουν την σειρά τους.

Αλλά η φύση, στάθηκε γενναιόδωρη μαζί μας καθώς ωραίο και ανθισμένο φασκόμηλο κατέκληζε τις περισσότερες πλαγιές των βουνών της. Φασκόμηλο, που κάνει θαύματα στον βραχνιασμένο μου (σχεδόν μόνιμα) λαιμό. Αλλά και στη μαγειρική (επιφυλάσσομαι για συνταγή) και στο κάπνισμα των κρεατικών που ανέφερα πιο πάνω.

Δώρα της όμως ήταν και τα φρέσκα καταπράσινα άγρια συκαλάκια που ήδη έγιναν γλυκό. Μυρωδάτο κέρασμα, που σίγουρα θα εκτιμήσουν αρκετοί γύρω μου, καθώς βγήκε αρκετά μεγάλη ποσότητα, που δεν το κατάλαβα ομολογώ :-))

Κρίταμα, μαζεμένα πάνω στα βρά χια του Οίτιλου έγιναν επίσης τουρσάκι (σύμφωνα με τις οδηγίες μιας καλής κοπελιάς σε εστιατόριο στο Πόρτο Κάγιο) καθώς μας τα  κέρασε παρέα στον μεζέ που παραγγείλαμε για την μπύρα μας.

Φέραμε όμως και Λαλάγγια αγορασμένα από τον πολύ γνωστό φούρνο του Νικητέα, έξω από την Σπάρτη. Με λίγο κεφαλοτύρι ή γραβιέρα, είναι το καλύτερο κολατσιό για πρωϊνό ή δεκατιανό :-))

Και κάποια κάπως διαφορετικά ζυμαρικά από τα γνωστή της Ελληνικής οικιακής Οικοτεχνίας.
Λαζανάκια με πάπρικα και κριθάρι, που απαιτούν ελάχιστο βράσιμο μόλις 4 λεπτά!
Με λίγη ντόπια "βουτυρένια" μυζήθρα....ήταν το φαγητό μου χθες βράδυ.

Τελειώνοντας, θέλω να προσθέσω ότι και το ξενοδοχείο μας στην Αρεόπολη, Κτήμα Καραγιώργου, ήταν εντυπωσιακό.
Μας χάρισε την άπλα ενός άνετου σπιτιού.  Στην κυριολεξία,το δωμάτιο μας ήταν ένα ολόκληρο σπίτι. Με πολύ ευγενικούς ανθρώπους, που μας βοήθησαν σε κάτι μικρό-δυσκολίες.
Αλλά και με πολύ προσεγμένους όλους τους χώρους του.

Σημαντική δε, η προσπάθεια που κάνουν να προσφέρουν στο πρωϊνό τους και γεύσεις του τόπου.
Όπως: φουσκωτές (τηγανίτες δηλαδή, ανεβατές) ντόπιο μέλι και μαρμελάδες, καρυδόπιτα, γαλατόπιτα, χαλβάς σιμιγδαλένιος, παξιμάδια με άσπρο κατσικίσιο τυρί και ντομάτα, υπέροχο ζυμωτό ψωμί και άλλα.

Είναι γεγονός πως τέτοιες προσπάθειες θα πρέπει να τις βάλουν καλά στο μυαλό τους, όλοι όσοι διατηρούν καταλύματα σε μέρη της πατρίδας που έχουν ιδιαίτερο χρώμα.
Αν και πιστεύω πως πρέπει να γίνει κανόνας, το Ελληνικό πρωϊνό, σε όλες τις Ελληνικές Ξενοδοχιακές Μονάδες, γιατί αποτελεί πραγματικό πόλο έλξης χωρίς καμία αμφιβολία.

Καλή συνέχεια σε όλους μας και πάντα με την ελπίδα για ένα ακόμη ωραίο ταξίδι την επόμενη φορά.