Μέρος από το άδειασμα των κολοκυθιών που έγιναν γεμιστά αυγολέμονο, λυπήθηκα να το πετάξω, μιας και δεν το χρησιμοποίησα όλο για το παραγέμισμά τους. Το κράτησα λοιπόν, σ' ένα ταπεράκι στο ψυγείο και 3 μέρες μετά (δεν είχε πάθει τίποτε, ούτε νεράκι δεν είχε βγάλει γεγονός που μ' εντυπωσίασε ομολογώ) το χρησιμοποίησα σαν βάση για μια γρήγορη και γευστική κολοκυθόπιτα ζύμης.
Σ' ένα βαθύ μπολ έβαλα 100 γραμμάρια μπλέ τυρί, 250 γραμμάρια ξυνομιζύθρα (ακούς Vita μου) και τα έλιωσα με την βοήθεια ενός πιρουνιού. Στην συνέχεια έριξα 4 αυγά καθώς και 1/4 φλυτζάνι ελαιόλαδο. Τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη να ενωθούν όλα μαζί.
Κατόπιν πρόσθεσα το κολοκύθι κομμένο σε μικρά κομμάτια καθώς και μισό φλυτζάνι γάλα. Ανακάτεψα εκ' νέου. Στο μείγμα προστέθηκε: ξερός δυόσμος ένα κουτάλακι, πιπέρι μαύρο, λίγο μοσχοκάρυδο, ελάχιστο αλάτι, ένα κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ.
Ανακατέματος συνέχεια (με τον αυγοδάρτη πάντα) και τελευταίο προστέθηκε το αλεύρι (για όλες τις χρήσεις) περίπου δύο φλυτζάνι μαζί με λίγο ακόμη ελαιόλαδο και τρίες κουταλιές σούπας τριμμένο κίτρινο τυρί πικάντικό. Αποτέλεσμα: ένας παχύς και ρευστός χυλός (όπως του κέϊκ) ο οποίος μπήκε σε καλά λαδωμένο ταψί. Πασπαλίσθηκε με μπόλικο σουσαμάκι και ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.
Αφήνετε την κολοκυθόπιτα λίγο να σταθεί, αφού κλείσετε τον φούρνο, και είστε έτοιμοι να κολατσίσετε. Τα τρία διαφορετικά τυριά δίνουν εκπληκτικό γευστικό αποτέλεσμα.
Σ' ένα βαθύ μπολ έβαλα 100 γραμμάρια μπλέ τυρί, 250 γραμμάρια ξυνομιζύθρα (ακούς Vita μου) και τα έλιωσα με την βοήθεια ενός πιρουνιού. Στην συνέχεια έριξα 4 αυγά καθώς και 1/4 φλυτζάνι ελαιόλαδο. Τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη να ενωθούν όλα μαζί.
Κατόπιν πρόσθεσα το κολοκύθι κομμένο σε μικρά κομμάτια καθώς και μισό φλυτζάνι γάλα. Ανακάτεψα εκ' νέου. Στο μείγμα προστέθηκε: ξερός δυόσμος ένα κουτάλακι, πιπέρι μαύρο, λίγο μοσχοκάρυδο, ελάχιστο αλάτι, ένα κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ.
Ανακατέματος συνέχεια (με τον αυγοδάρτη πάντα) και τελευταίο προστέθηκε το αλεύρι (για όλες τις χρήσεις) περίπου δύο φλυτζάνι μαζί με λίγο ακόμη ελαιόλαδο και τρίες κουταλιές σούπας τριμμένο κίτρινο τυρί πικάντικό. Αποτέλεσμα: ένας παχύς και ρευστός χυλός (όπως του κέϊκ) ο οποίος μπήκε σε καλά λαδωμένο ταψί. Πασπαλίσθηκε με μπόλικο σουσαμάκι και ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.
Αφήνετε την κολοκυθόπιτα λίγο να σταθεί, αφού κλείσετε τον φούρνο, και είστε έτοιμοι να κολατσίσετε. Τα τρία διαφορετικά τυριά δίνουν εκπληκτικό γευστικό αποτέλεσμα.
Καλημέρα! Πολύ ωραία η ιδέα, έτσι θα πείσω και το... στριμενοπαιδάκι μου να φάει κολοκύθια, τα έχει πάρει με στραβό μάτι. Ο λόγος? Υπερβολική αδυναμία στη Φρουτοπία, τη διαβάζει μετά μανίας και έτσι δεν μπορεί -λέει- να φάει το ... Θάνο το κολοκυθάκι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιο θέμα με τον Θάνο ε; Εμείς πάλι μέσα σ' ένα 10ήμερο κάναμε 3 φορές κολοκυθάκια αυγολέμονο, γιατί το δικό μας το παιδάκι τα έφαγε μετά μανίας!
Την πίτα πάλι, όχι...
Δεν τον πείθουμε εύκολα να γευτεί τις πίτες της μαμάς! Όσο ελκυστικές κι' αν τις φτιάχνουμε.
Και η δικιά μου, μη νομίζεις! Κάθομαι η έρμη ετοιμάζω τις πίτες, δοκιμάζει δυο-τρεις μπουκιές με ύφος ξινισμένου σεφ σε τηλεοπτικό reality μαγειρικής, λέει ένα ξερό "καλή είναι" και εκεί λήγει το θέμα πίτα! Την υπόλοιπη την κατεβάζω εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ πες μου το έτσι, κι' έλεγα ότι ο δικός μου είναι ο μαναδικός, μιας και άλλα παιδάκια τέτοια φαγητά τα τρώνε ευχαρίστως. Δεν ανησυχώ όμως πια, μιας και ξέρω καλά πως πολύ συχνά αλλάζουν προτιμήσεις και γεύσεις μέχρι να σταθεροποιηθούν πια κάπου στα χρόνια της εφηβείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς πάντως σαν παιδιά τρώγαμε σχεδόν τα πάντα (από ότι θυμάμαι).
Εμάς δεν μας έπαιρνε να κάνουμε "τσαλίμια", η μανούλα μου μας έλεγε αυτό είναι το φαγητό, αν θέλετε φάτε αν δεν θέλετε θα μείνετε νηστικές. Οπότε, κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία που λένε!!! Η δικιά μου θυγατέρα, πέραν των κλασσικών αξιών στο παιδικό μενού (ζυμαρικά, κοτόπουλο με πατάτες, μπιφτέκια κλπ.) τρώει ψάρια (με λίγη δυσαρέσκεια αλλά τα τρώει) κάποια όσπρια και κάποια λαδερά αλλά μέχρι εκεί. Έχουμε κάνει μία συμφωνία όμως που με έχει σώσει, της έχω πει ότι 2 φορές την εβδομάδα θα διαλέγει ό,τι θέλει αυτή για φαγητό και όλες τις υπόλοιπες μέρες θα αποφασίζω εγώ. Έτσι τα τρώει όλα αδιαμαρτύρητα και περιμένει τη σειρά της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ ωραία η πίτα σου!!! εγώ πάλι της τρώω όλες χεχεχ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Ωραίος τρόπος για να αξιοποιηθούν τα υπόλοιπα κολοκυθάκια! Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να φανταστώ γευστικά το συνδυασμό ροκφόρ με ξινομυζήθρα, αλλά μια δοκιμή θα με πείσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία θα γίνεται η πίτα, φυσικά και τίποτα δεν πάει χαμένο στην κουζίνα -ψυγείο ή κατάψυξη και όταν έχουμε χρόνο και διάθεση, όλο και κάτι νέο και νόστιμο θα βγει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια..έχω να κάνω απο πέρσι...στείλε βρε κορίτσι μου ένα κομματάκι ..η μάλλον 2-3 στα Φλογητά για το βραδάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πετάμε τίποτα!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κρύα θα είναι πολύ νόστιμη!!
αυτό με την αξιοποίηση, πολύ το εκτιμώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά
Μοσχομύρισε ο τόπος!!Δε μας λυπάσαι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτείλε κανένα κομμάτι και κατά Κρήτη μεριά!
Ωραία συμφωνία Αμαλία μου. Εμείς απλώς κάνουμε κάθε μέρα και μια διαφορετική... ανάλογα τις συνθήκες που επικρατούν στις κουζίνες (του σπιτιού,του σταθμού και της γιαγιάς)!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι΄εγώ Αστερομαράκι μου όλες τις τρώω! Είμαι παιδάκι καλόφαγο που λένε :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αναλόγως και τα κέφια και τα υλικά σκαρώνουμε κάθε λίγο και λιγάκι κάτι.
Κι΄ όμως Ερμιόνη, το αλμυρό του ροκφόρ δίνει το απαραίτητο "αλάτισμα" στην πίτα, ενώ η ξυνομιζύθρα έχει τον ρόλο της "ομογενοποίσης" των υλικών όπως το γιαούρτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε μια δοκιμή. Θα δεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα.
Σκοτεινούλα μου, είπαμε σε δύσκολους καιρούς τα μυαλά επινοούν τα καλύτερα. Άλλωστε κάπως έτσι έχουν βγει πολλές ελληνικές συνταγές. Κι' ανάλογα με το τι διέθεται κάθε τόπος σε επάρκεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠακετάκι με courier Αχτίδα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά περνάτε τόσο καλά εκεί (εκτός από τα κουνούπια βέβαια) στα Φλογητά, που τι ανάγκη μας έχετε εμάς;
Έχεις απόλυτο δίκιο Μανουσίνα μου, εγώ κρύα την άλλη μέρα στο γραφείο την πήρα για κολατσιό. ΄Ηταν νοστιμότατη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές Καλημέρες.
Το ξέρω Ποπίτσα μου (γράφεις ωραία στον φακό - πρέπει να σου πω) ότι θα με καταλάβαινες απόλυτα με το θέμα της αξιοποίησης. Άλλωστε όλες οι νοικοκυρές το έχουν αυτό μες στα μυαλό τους και στις τσέπες του φυσικά ;-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαραυγή μου στην Κρήτη, να σας στείλω...αλλά ωρέ τι ανάγκη μας έχετε εμάς με τα τόσα ωραία νόστιμα της Κρητικής κουζίνας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές καλημέρες στην πανέμορφη Κρήτη.
Μ' αρέσει που ούτε κι εσύ πετάς υλικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις δημοσίευσα τη δική μου γλυκιά αξιοποποίηση. Για όσους προτιμούν αλμυρή, παραπέμπω στη δική σου :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Καλημέρα Κιίτσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήη αλήθεια είναι πως προσπαθώ να μην πετάω τίποτε. Και να αξιοποιώ όλα τα πράγματα, άλλοτε έχουνε επιτυχία, άλλοτε το αποτέλεσμα δεν με δικαιώνει :-))
Βαγγελιώ μου το είδα του κολοκυθοκεκάκι σου. Τα σχόλιά μου τα έγραψα και θα με διαβάσουν εκεί όσοι μας παρακολοθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω άκρως συναρπαστιή την αξιοποίησης που τους έκανες (των γεμιδιών εννοώ.
Πολλές - πολλές καλημέρες.
Καλησπέρα Πηνελόπη μου! Μοσχομυριστή η κολοκυθόπιτα και σίγουρα πεντανόστιμη...κι έχω μιαν αδυναμία στις πίτες! Καλό Σ/Κ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυναμία στις πίτες έχω κι' εγώ Κική μου και θα μ' έλεγα σχεδόν "πανφάγο" όταν μιλάμε για τέτοια φαγάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα.
Να'χαμε μια πίτα τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'χαμε ... τι να 'χαμε...ένα τσουβάλι λίρες, αγαπητέ Kitsomitso!
ΑπάντησηΔιαγραφή