Το γευστικό Βελιγράδι

Το οδοιπορικό όμως στη Σερβική πρωτεύουσα είχε και γευστικές δοκιμές καθώς και shopping ή window shopping, σε μαγαζιά τροφίμων.

Θα έλεγα πως η τοπική κουζίνα είναι γεμάτη από επιρροές των γειτόνων και πως (;)θα ήταν δυνατόν να είναι διαφορετικά, αφού εδώ είναι ΒΑΛΚΑΝΙΑ όπως έλεγε και ο Δ. Σαββόπουλος... και δεν είναι παίξε-γέλασε!

Έχουν όμως και γευστικές νότες από την Ιταλία αλλά και από πιο βόρεια, ενώ αγαπούν ιδιαιτέρως τα αλλαντικά και τα λουκάνικα.
Τα τυριά  τους "φέρνουν" πολύ προς τα ελληνικά παραδοσιακά, ενώ οι εισαγωγές σε διάφορα είδη (πρώτες ύλες και όχι μόνον) από την Ελλάδα είναι παντού εμφανείς.

Ο "γύρος" βρίσκεται στις πρώτες επιλογές και στα εκεί ταχυφαγεία, μαζί με το σέρβικο hamburger που ονομάζεται Pljeskavica. Πολύ χορταστικό και συνδυαζόμενο με διάφορα λαχανικά καθώς μια ιδιαίτερη σάλτσα γιαουρτιού μπορεί και να "κλέψει" την παράσταση αν σερβιριστεί σ' ένα τραπέζι.

Το πιο γνωστό ίσως πιάτο των Σέρβων (που δεν γίνεται βέβαια σε καθημερινή βάση μέσα σ' ένα νοικοκυριό) είναι το Karadjordjeva. Φαγητό που πήρε το όνομά του από τον Σέρβο Πρίγκηπα Καραγιώργη. Στην ουσία είναι ένα παναρισμένο (αυγό, φρυγανιά, μπαχαρικά) μοσχαρίσιο σνίτσελ (ή και χοιρινό) γεμιστό με καϊμάκι (σαν κρέμα αλλά από βουβαλίσιο γάλα) και μετά τηγανισμένο σε βούτυρο.  Βαρύ μεν αλλά αρκετά γευστικό :-)) αν αποφασίσει να το δοκιμάσει κάποιος.

Για πρωινό συνηθίζουν πολύ να έχουν στο χέρι μια τυρόπιτα, σε στυλ φλογέρας, με φύλλο που μοιάζει να είναι χωριάτικο και καφέ που μοιάζει  (και λέω μοιάζει γιατί μου φάνηκε πιο αραιός) να είναι ελληνικός.

Στις υπαίθριες αγορές (λαϊκές δηλαδή...) βρίσκει κανείς από φρούτα και λαχανικά μέχρι καθαρισμένα και μαγειρεμένα ψαρικά.
Μαγειρεμένα κρεατικά, τυριά, αλλαντικά καθώς και όλα τα είδη για το σπίτι.
Οι τιμές εξαιρετικά χαμηλές και πραγματικά, το "χάζι" αξίζει τον κόπο αλλά με προσοχή και σύνεση...

Μετάφραση: με 100% ελληνικά προϊόντα (και μιλάμε για σουβλάκι...) σε μια από τις γωνιές της πόλης λίγο πιο έξω από το πολύ ιστορικό κέντρο.

Από τα πιο ωραία μαγαζιά της πόλης.  To Mala Fabrica, είναι πραγματικά μια ατραξιόν από μόνο του. Ελληνική μουσική (Πλούταρχος όπως με ενημέρωσε η φίλη μου) έπαιζε την ώρα που κάτσαμε εμείς για φαγητό. Ήταν 7.00 το βράδυ και ακόμη κόσμος δεν υπήρχε...αλλά κατά τις 9.00 που ακόμη ξακουραζόμασταν και συζητάγαμε δεν έριχνες πια καρφίτσα, τόσο μέσα όσο και έξω στον πεζόδρομο.
Πραγματικά άξιζε η επιλογή μας που έγινε τυχαία, αν και ήταν λίγο ακριβό για τα δεδομένα του Βελιγραδίου.

Και κάτι για επιδόρπιο :-))
Τι λέτε για χρωματιστά γλυφιτζούρια για μικρούς και μεγάλους;

 

Απολαυστικά παγωτά ιταλικής κουλτούρας.
Για πρώτη φορά δοκίμασα παγωτό βύσσινο (αγαπημένο στους Σέρβους) και το βρήκα ιδιαιτέρως δροσερό και με την "υπόξινη" γεύση του σε ξυπνούσε!!! Το μάνγκο εξαίσιο, αλλά και η μέντα με σοκολάτα μου θύμισε αντίστοιχη επιλογή μου στην Ιταλία πριν μερικά χρόνια.

 

Μπακλαβαδάκια και λουκουμάκια από μαγαζί με τούρκο ιδιοκτήτη. Τα λουκούμια μέντας που γεύτηκα ήταν απίστευτα. Ενώ αγοράσαμε και από υπαίθριο πωλητή, σακουλάκια για την επιστροφή μας. Πες, ότι είμασταν στην Σύρο :-))

 

Όσο για την σοκολάτα...

Σοκολάτα για όλα τα γούστα: σκέτη, γάλακτος, λευκή μέχρι και με γεύση του κλασσικού κορμού.

Σε κομματάκια, σε πουράκια, σε βραχάκια, σε κουτάκια, σε σακουλάκια,  σε βαζάκια, μέχρι και γοβάκια (αν τα προσέξετε στην φωτογραφία). Σοκολατένια γοβάκια!!!

 

Τέλος, για την χώνεψη ένα αφέψημα από βιολογικά βότανα, πράσινο τσάι ή ότι ο πελάτης επιθυμεί επιλέγοντας από μια πολύ χαριτωμένη βιτρίνα. 

 

Σας εύχομαι ολόψυχα καλό Σαββατοκύριακο και ελπίζω να σας "πέρασα" λίγη από την γευστική ατμόσφαιρα του Βελιγραδίου.