Κεντρική Μακεδονία, Ανατολική Μακεδονία και λίγο από Θράκη

Μια μοναδικά αξιόλογη παρουσία μέσα στην διαδρομή των αιώνων, 
η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη. Πλούσια λαογραφική παράδοση, αρχαιλογικοί τόποι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά  και το σήμερα μπλεγμένο μέσα από τη καθημερινή ζωή των ανθώπων της με την ιστορία, δεν μπορεί παρά να "κλέψουν" την καρδιά όσων την επισκέπτονται.

Tα επιβλητικά βουνά, τα όμορφα δάση, τα ποτάμια, οι λίμνες και τα σπήλαια  (Nέστος, Στρυμόνας, Aγγίτης, λίμνη Kερκίνη, σπήλαιο Aλιστράτης και Mααρά), οι πηγές της Αγίας Βαρβάρας με το απόλυτο πράσινο μέσα στην πόλη της Δράμας, οι ιαματικές πηγές στα περίχωρα, οι όμορφες αμμώδεις παραλίες της Kαβάλας και της Θάσου, δεν μπορεί παρά να σας προκαλέσουν και να σας εντυπωσιάσουν ακόμη κι' αν δεν είστε φυσιολάτρες.

Οι γραφικές "παλιές πόλεις" της Καβάλας και της Ξάνθης με τα όμορφα σπίτια και αρχοντικά τους.
Οι καπναποθήκες που έχουν γίνει ιστορικά μνημεία αλλά και τόποι πολιτισμού για το σήμερα, οι γραφικές εκκλησίες και τα προσκυνήματα, δεν μπορεί παρά να σας κάνουν να θέλετε να περπατήσετε ξανά και ξανά ανάμεσά τους. Ενώ η όμορφη (για μένα τουλάχιστον) πόλη των Σερρών είναι αυτή που άνετα θα με έκανε να πάω να ζήσω κοντά της.

Οι καλλιέργειες όλων των ειδών, με την απεραντοσύνη των κάμπων που τις φιλοξενούν, δεν μπορεί να μην σας κάνει να εφρανθείτε με τούτην την "άπλα" που χάρησε ο Θεός απλώχερα γύρω σας, ενώ τα γεννήματα τους προσφέρουν αυτονομία στην οικονομία του τόπου, όπως άλλωστε και η εύρωστη κτηνοτροφία που υπάρχει παντού.

Όσο για τις γεύσεις.
Γαργαλιστικές, γεμάτες από αρώματα με την μαγεία της κουζίνας της Ανατολής αλλά και του Πόντου και με πολλές θερμίδες...Κάτι που είναι άκρως εμφανές από τις "αφράτες" και "χυμώδεις" παρουσίες γύρω σας  και το λέω με την καλή την έννοια, γιατί πραγματικά δεν αιστάνθηκα καθόλου άσχημα όταν έλεγα ότι θέλω να δοκιμάσω απ' όλα (και μιλάω για τα γλυκά και παγωτά κυρίως) και δεν γύριζαν να με κοιτάξουν υποτιμητικά τα μάτια γύρω μου!  Να 'ναι καλά οι άνθρωποι.

Εικόνες αυτού του οδοιπορικού που χρόνια τώρα ήθελα να κάνω, αλλά προφανώς τον Αύγουστο του 2011 είχε έρθει η ώρα του.
Γιατί, κάθε πράγμα για να γίνει, γίνεται μόνον στην ώρα του!
Κρίμα που δεν είχαμε και άλλες μέρες στην διάθεσή μας για να πάμε και παραπέρα μέχρι την Ροδόπη, την Αλεξανδρούπολη, το Σουφλί, το Διδυμότειχο και τον Έβρο (ως σπονδή στην στρατιωτική θητεία του μεγάλου άνδρα της οικογένειας).

Όλα τα πιο πάνω, μαζί με τα διαβάσματα και τα αναγνώσματα με έκαναν να καταλάβω, γιατί πάντα τούτο το κομμάτι της Ελλάδας ήταν και είναι στο "μάτι" των γειτόνων μας.  Θα το νοιώσετε κι' εσείς αν οι δρόμοι σας φτάσουν μέχρι εκεί.

Μέχρι τότε όμως ας χαζέψετε το δικό μας φωτογραφικό ρεπορτάζ.

Πως την είδε το πενάκι του παλιού περιηγητή τούτη την πόλη, τη χτισμένη πάνω στους λόφους της.

 

Πως φαίνεται σήμερα μέσα από τον φακό της δικής μας φωτογραφικής μηχανής, στο πέρασμα του χρόνου.

Με τα αρχοντικά της μέσα στην παλιά πόλη και με την ιστορία να μας ακολουθεί κατά βήμα.

Με το Imaret και την ιστορία του να σε προ(σ)καλεί να διαβείς το κατώφλι του και να δεις πιο μέσα.

 

 Να αναρωτηθείς και να σκεφτείς τελικά πως ο χρόνος εξελίσσεται μέσα από τα υλικά αγαθά και πως αυτά μένουν σε τούτη τη γη, ενώ οι άνθρωποι αποχωρούν και μένει μόνον η ιστορία τους πίσω.

Και μετά από αυτή την πεζοπορία μέσα στην παλιά πόλη, 

ένα καφεδάκι και λίγη ξεκούραση είναι ότι χρειάζεται.

 

 Και θα επανέλθω με άλλες εικόνες, μυρωδιές και πόλεις... μέχρι τότε να είστε όλοι καλά και να είναι οι "δρόμοι" ανοιχτοί εμπρός σας.