Βασιλόπιτα ... και το πολυπόθητο φλουρί

Αισίως φτάσαμε δύο ημέρες πριν τον ερχομό του Νέου Χρόνου... 2016.
Πραγματικά οι ημερομηνίες των χρόνων "μοιάζουν" να με "ξεπερνούν" σε καρδιά και ψυχή.
Πότε ήμουν εγώ παιδί...και πως τώρα έχω εγώ ένα παιδί...

Διάβαζα στον γιο μου την ιστορία και το έθιμο για τη Βασιλόπιτα της Πρωτοχρονιάς, θέλοντας να κάνω και μια "σύνδεση" με τα Θρησκευτικά που έκανε πριν λίγες μέρες στο σχολείο του.
Η πιο γλαφυρή και εύκολη για το μυαλό ενός παιδιού της ηλικίας του, είναι αυτή που θα διαβάσετε πιο κάτω και είναι αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Δόγματος.

Η ιστορία της βασιλόπιτας λοιπόν ξεκινά πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας. Την εποχή που ο  Μέγας Βασίλειος (ο ένας από τους τρεις Ιεράρχες - προστάτες της εκπαίδευσης) ήταν δεσπότης της Καισαρείας (και εδώ θυμηθήκαμε και τα Κάλαντα) όπου ζούσε αρμονικά με τους συμπολίτες του, χαρίζοντας αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.  Κάποια μέρα όμως, ένας στρατηγός, τύραννος της περιοχής και άκρως αχόρταγος (όπως φάνηκε) ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μ. Βασίλειος απάντησε: ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια,  οπότε και δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και έτσι θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός που κόντευε να σκάσει από το κακό του, διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Δεσπότης, Μ. Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι, τη στιγμή όμως, που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, έγινε το θαύμα!

Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι συνοδοί του αφανίστηκαν. 
Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι. Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. 

Όμως, ο δεσπότης, Μ. Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, καθώς έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ότι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο! Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μ. Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. 

Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. 
Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί!
Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Φίλες και φίλοι, να έχετε όλοι μια πραγματικά όμορφη Πρωτοχρονιά. 

Οι συνταγές για βασιλόπιτα είναι πάμπολλες και κάθε νοικοκυρά σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας έχει την δική της. Την φτιάχνει κάθε χρόνο, διατηρώντας τα έθιμα και τις παραδόσεις της ιδιαίτερης πατρίδας της, οπότε μια ακόμη συνταγή ίσως να μην έχει και πολύ αξία ως καταγραφή, από τούτο το μαγειρικό blog...

Αλλά το, να θυμηθούμε την ιστορία της βασιλόπιτας νομίζω πως έχει πραγματικά Ιδιαίτερη Αξία στις δύσκολες ημέρες που ζούμε. 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. 
Ευτυχισμένο το 2016 και μακάρι να είστε όλοι τυχεροί με το πολυπόθητο φλουρί :-))
Χρόνια Πολλά στις Βασιλικούλες και τους Βασίληδες των οικογενειών σας.

Υ.Γ. αν πάλι θέλετε μια συνταγή δείτε: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι' εδώ προσαρμόζοντας υλικά και ντεκόρ.

Γιορτινές ευχές

Τις πιο θερμές ευχές μου για τα φετινά Χριστούγεννα φίλες και φίλοι.  

Να έχετε όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν. 

Είθε το Πνεύμα των Χριστουγέννων να φωτίσει κάθε γωνιά της ψυχής και του νου σας,
χαρίζοντας σας ότι ποθείτε και ονειρεύεστε.

Καλά Χριστούγεννα και με Καλό Ποδαρικό στο  σπιτικό σας, το  επερχόμενο 2016.

Φωλιές Κάστανου για τα Χριστούγεννα

Και αφού φτιάξαμε: χριστουγεννιάτικα μπισκότα, γεμιστά γλυκά ψωμάκια, κάναμε και μελομακάρονα με άρωμα λεμονιού για φέτος, πρέπει πω, πως είμαστε σωστοί με το πνεύμα το ημερών.
Α ξέχασα! Πήραμε πεσκέσι και κουραμπιέδες αμυγδάλου οπότε τα έχουμε όλα σχεδόν τα παραδοσιακά των ημερών
.
Όμως, είμαι λίγο ανήσυχο πνεύμα (κάτι που μάλλον ξέρετε όσοι με διαβάζετε) και ειδικά όταν έχω υλικά σε αναμονή ή σε περίσσεμα. Μπαίνω αυτόματα σε "πρίζα" για φάση πειραματισμών και δεν σταματώ τους συλλογισμούς μέχρι να το ολοκληρώσω μέσα στο μυαλό μου :-) για να πάει μετά και προς "εκτέλεση" στις κατσαρόλες και τα ταψιά μου.
Το τελευταίο λοιπόν εορταστικό πείραμα, θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα.

Πεσκέσι μου ήρθαν επίσης και μπόλικα κάστανα, οπότε είπα να ασχοληθώ μαζί τους, μ' έναν διαφορετικό τρόπο...
Περίσσεμα είχα αλεσμένο καρύδι, από τα μελομακάρονα, καθώς και μισό (σχεδόν) φλιτζάνι από το μελένιο σιρόπι τους (που είχα κρατήσει από την προηγούμενη σε βαζάκι) οπότε το μυαλό πήρε στροφές (ανάποδες ή θετικές εσείς θα το κρίνετε...) και σκάρωσε :

Φωλιές Κάστανου με καρύδι, σιρόπι μελιού 

και για να συμπληρωθεί η εικόνα :-)) σάλτσα σοκολάτας.

Υλικά για 6 φωλιές:
1,5  κουταλάκι  βούτυρο αγελάδος ανάλατο,
1/2 φύλλο έτοιμης σφολιάτας (το υπόλοιπο μισό έγινε τυρόπιτες για το κολατσιό στο σχολείο)
200 γραμ. κάστανα βρασμένα (καθαρό βάρος) και ελαφρώς λιωμένα μ' ένα πιρούνι ή το χέρι.
Μιλάμε για 10-12 μεγάλα κάστανα δηλαδή.
80 γραμ. καρύδι χοντροαλεσμένο,
ξύσμα από μισό πορτοκάλι,
1/2 φλιτζάνι σιρόπι μελιού (εάν δεν σας έχει περισσέψει, όπως στην περίπτωσή μου, γίνεται πολύ εύκολα με ένα μέρος νερό, μισό μέρος χυμό πορτοκάλι ή μανταρίνι, ένα μέρος μέλι και ένα ξύλο κανέλας μ' ένα ελαφρύ βράσιμο).

Αφού η σφολιάτα έχει ξεπαγώσει αρκετά (αλλά να μπορεί να δουλευτεί χωρίς να κολλάει) βουτύρωσα πολύ καλά τις φόρμες των muffins.

Μέσα σε κάθε θήκη έβαλα ένα κομμάτι σφολιάτας (το μισό φύλλο το έκοψα σε έξη ίσα τετράγωνα μέρη) και την σήκωσα μέχρι τα τοιχώματα.

Σ' ένα μπολ ανακάτεψα τα βρασμένα λιωμένα κάστανα, με το αλεσμένο καρύδι, το ξύσμα και το σιρόπι κάνοντας μια γέμιση με πηχτή μορφή.

Σήκωσα μετά τα φύλλα της σφολιάτας προς τα πάνω, ώστε να εγκλωβίσω εσωτερικά την γέμιση και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 180 βαθμούς μέχρι που ρόδισε καλά η σφολιάτα στην επιφάνεια.

Έβγαλα τις φωλιές μου από τις θήκες (πολύ εύκολα χάρη στο καλό βουτύρωμα) τις άφησα λίγο να κρυώσουν και μετά τις στόλισα με την σάλτσα σοκολάτας,

Υλικά για την σάλτσα σοκολάτας (που έφτιαξα)
1 κουταλιά γάλα φρέσκο ζεστό και
2 κουταλιές σταγόνες σοκολάτας πικρής, καλό ανακάτεμα και έτοιμη!

Προσωπικά έφαγα μία σκέτη  χωρίς σοκολάτα (αυτήν που μοστράρει στην πιο πάνω φωτογραφία) και την βρήκα εξαιρετική αφού η  γεύση του κάστανου ήταν αυτή που ήθελα να γευτώ αυτούσια.

Δοκιμάστε να τις φτιάξετε.  Γίνονται πολύ εύκολα, με ελάχιστα υλικά και σε σχετικά λίγο χρόνο, αν εξαιρέσετε την διαδικασία με το βράσιμο και το καθάρισμα των κάστανων.
Έχω την αίσθηση, ότι θα στολίσουν όμορφα τις μέρες των Χριστουγέννων που μας έρχονται.

Και τα δικά μας Χριστουγεννιάτικα Μπισκότα

Κάθε κουζίνα που σέβεται τον εαυτό της :-)) μια καλή φουρνιά από Χριστουγεννιάτικα μπισκότα, πρέπει να την κάνει!
Αν και τα μπισκότα, δεν ανήκουν στα παραδοσιακά ελληνικά γλυκίσματα των ημερών, οι επιρροές που έχουμε δεχτεί είναι πολλές.
Οι μαγειρικές όλου του κόσμου "συναντιούνται" σε γλυκά και αλμυρά μονοπάτια μέσα στις διαδρομές του χρόνου (που περνά από πάνω μας) οπότε και τα μπισκότα έχουν πια "βρει" την θέση που τους αξίζει μέσα στην καρδιά μικρών και μεγάλων.
 Άμα δε, είναι και χαριτωμένα σχηματικά, οι μικροί καταναλωτές κοιτούν τα ταψιά που ψήνονται στον φούρνο και περιμένουμε με ανυπομονησία την ώρα εξαγωγής τους από αυτόν (μιλώ όπως καταλαβαίνετε εκ' πείρας...)

Τα δικά μας Χριστουγεννιάτικα Μπισκότα Μπαχαρικών φέτος έγιναν με τα ακόλουθα υλικά:

Για την ζύμη:
350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις καλά κοσκινισμένο,
500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει (επίσης κοσκινισμένο),
1/2 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/2 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη,
1/2 κουταλάκι μείγμα μπαχαρικών Σμυρνιό,
1/4 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
250 γραμ. βούτυρο αγελάδος ανάλατο,
100 γραμ. ελαιόλαδο,
1 μεγάλο πορτοκάλι για το ξύσμα (καλά πλυμένο λοιπόν)
1/2 από το πιο πάνω πορτοκάλι για τον χυμό του,
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη άσπρη κρυσταλλική,
1/2 φλιτζάνι μέλι ανθέων,
2/3 φλιτζανιού καραμελωμένα φιστίκια αράπικα αλεσμένα στο multi,
3 κουταλιές γάλα φρέσκο,
και 2 μέτρια αυγά.

Για το στόλισμα:
250 γρα. σοκολάτα λευκή,
2-3 κουταλιές γάλα φρέσκο,
λίγο ξύσμα από φρέσκο λεμόνι,
Πέρλες βρώσιμες (προαιρετικά)

Τα πράγματα εξαιρετικά απλά και χωρίς να ξεφεύγουν από τον καθιερωμένο τρόπο παρασκευής μπισκότων.
Μαλακωμένο βούτυρο χτυπήθηκε μαζί με την ζάχαρη και στη συνέχεια μέσα πρόσθεσα το ελαιόλαδο και τ' αυγά ένα-ένα.
Κατόπιν έβαλα όλα τα μπαχαρικά, το ξύσμα, το μέλι ελαφρώς ζεσταμένο, το γάλα και χτύπησα εκ' νέου. Τελευταία μπήκαν στο μείγμα ανακατεμένα τα δύο είδη άλευρου μαζί με το μπέικιν πάουντερ και τέλος τα αλεσμένα φιστίκια.

Το μίξερ χειρός μπήκε στην άκρη, από ένα σημείο και ύστερα και το ζύμωμα ολοκληρώθηκε με ελαφρώς λαδωμένα τα χέρια (αν δείτε την ζύμη στεγνή, προσθέστε λίγο ακόμη ελαιόλαδο).

Άφησα την ζύμη σε ηρεμία για μια ώρα.
Κατόπιν πάνω σε επιφάνεια εργασία, άνοιγα κάθε φορά φύλλο πάχους ενός εκατοστού περίπου και έκοβα με τα κουπ πατ.
Τα μπισκότα μπήκαν σε ταψιά στρωμένα με χαρτί ψησίματος και ψήθηκαν ανά δύο τη φορά, στους 170 βαθμούς για 8-10 λεπτά (και πάντα ανάλογα με τον φούρνο και τις δυνατότητές του).

Αφού κρύωσαν αρκετά στολίστηκαν με το γλάσσο λευκής σοκολάτας που ετοίμασα σε μπεν-μαρί  με τα υλικά που προαναφέρω.
Σε όσα έδωσα σχήμα από ανθρωπάκια τα στόλισα και με πράσινες πέρλες για να είναι περισσότερη η χαρά των παιδιών!

Αυτά ειδικά έγιναν ανάρπαστα, όχι ότι τ' αστεράκια και οι χιονονιφάδες πήγαν πίσω :-)).

Σε πείσμα όσων συμβαίνουν, τα παιδιά θέλουμε δεν θέλουμε, θα μας βάζουν πάντα στο κλίμα και θα έχουν την απαίτηση να είμαστε πιο "δοτικοί" απέναντί τους.
Καλές Γιορτές σε όλους σας εύχομαι. 

Αφράτη-πικάντικη κασερόπιτα, παρέα με κόκκινα τηγανιτά κυδώνια

Ένα από τα πιο διάσημα τυριά της πατρίδας μας είναι το κασέρι, και νομίζω πως αν βρεις ένα καλό κασέρι, μπορείς να δημιουργήσεις εξαιρετικά πράγματα, πέρα από το να το γευτείς αυτούσιο παρέα με καλό φρέσκο ζεστό ψωμάκι!

Έτσι λοιπόν, με τους προορισμούς της Aegean Airlines, θα σας ταξιδέψω αυτή την φορά μέχρι την όμορφη και ακριτική Ξάνθη (και θα στείλω και θερμούς χαιρετισμούς στην εκεί φίλη και αγαπημένη μαγείρισσα κα Στέλλα Σπανού για τον "αγώνα" που δίνει για το προϊόντα της περιοχής) για να γνωρίσετε ένα από τα ωραιότερα κασέρια του τόπου μας.
Ξάνθη...Αλεξανδρούπολη (που είναι το αεροδρόμιο) μισή ώρα δρόμος, ενώ θα σας δοθεί ευκαιρία να δείτε τοπία όμορφα και με χρώμα!

Κασέρι Ξάνθης λοιπόν, προϊόν  Π.Ο.Π.
Το συγκεκριμένο της πίτας μου ήταν από τη τυροκομική μονάδα  Δ. Χατζηιωαννίδη και μου έδωσε πολύ καλή αφορμή για την αφράτη-πικάντικη κασερόπιτα που θα διαβάσετε πιο κάτω.

Αφράτη πικάντικη κασερόπιτα με κασέρι Ξάνθης

Για την κασερόπιτα τα υλικά μου ήταν τα ακόλουθα:

500 γραμ. κασέρι Ξάνθης (δύο συσκευασίες σαν την εικονιζόμενη)
120 γραμ. φέτα μαλακιά (μαλακιά για να βοηθήσει το μείγμα να δέσει)
100 γραμ. τυρί κρέμα,
100 γραμ. ψιλοκομμένες φέτες γαλοπούλας,
2 μεγάλα αυγά,
1/2 πράσινη πιπεριά σε πολύ ψιλοκομμένα καρεδάκια,
1/4  κοφτό κουταλάκι καπνιστή πάπρικα,
1/4 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
2 κουταλιές φρέσκο γάλα,
1 πακέτο φύλλο σφολιάτας,
1 κουταλιά γάλα και λίγο τριμμένο κεφαλοτύρι (περίπου 1 κουταλιά της σούπας) για την επιφάνεια της πίτας.

Σ' ένα βαθύ μπολ έτριψα το κασέρι και το ανακάτεψα με όλα τα υπόλοιπα υλικά μου.
Το μείγμα δεν πρέπει να είναι πολύ υγρό, επειδή θα χρησιμοποιηθεί το φύλλο σφολιάτας, οπότε μην προσθέσετε άλλα υγρά (γάλα ή αυγά).

Τα κρεμώδη τυριά (φέτα και ουδέτερο τυρί κρέμα) βοηθούν στο να δέσουν όλα τα υλικά μαζί.

Αφού έκανα αυτή τη διαδικασία και μετά από καλό ανακάτεμα, άφησα το μείγμα σκεπασμένο για δύο ώρες στο ψυγείο, ώστε να ενωθούν τα αρώματα των υλικών.

Μετά, πήρα την σφολιάτα και αφού άνοιξα ελαφρώς το κάθε φύλλο με την βοήθεια μικρού πλάστη, τοποθέτησα το πρώτο φύλλο στο ταψί (στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί) άπλωσα επάνω όλο το μείγμα τυριών και σκέπασα με το δεύτερο φύλλο σφολιάτας.

Χαράκωσα την πίτα,την άλειψα με το τελευταίο γάλα και πασπάλισα την επιφάνειά της με το τριμμένο κεφαλοτύρι.
Αυτή η μικρή λεπτομέρεια στο τέλος, χαρίζει πόντους νοστιμιάς στο φύλλο της πίτας.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα για 25 περίπου λεπτά, στους 180 βαθμούς, μέχρι που ρόδισε πολύ καλά η επιφάνεια της πίτας και φούσκωσε (σχεδόν διπλασίασε) τον όγκο της.

Και για επιδόρπιο μια τόση νόστιμη πίτα, είχε σαν συνοδεία, τηγανιτά κυδώνια!!
Ένα ακόμη όμορφο ελαφρύ γλυκό, με πλούσιο άρωμα Ελλάδας.με άρωμα βανίλιας και μαστίχας.

Υλικά για το φρουτένιο επιδόρπιο των κυδωνιών:

3-4 μέτρια σε μέγεθος κυδώνια (ή πιο μεγάλα αν θέλετε) πλυμένα, καθαρισμένα και κομμένα σε
φέτες όσο ένα δάχτυλο (ή δύο ανάλογα...)
1 μεγάλο ρόδι για τον χυμό του (στημένο στον στίφτη ή τον αποχυμωτή) χωρίς τα κουκούτσια του.
1 μεγάλο πορτοκάλι επίσης για τον χυμό του,
2 κουταλιές (κοφτές) μαλακό και ανάλατο βούτυρο αγελάδος,
3 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
1 κουταλιά κρέμα βαλσάμικο με ρόδι και βανίλια (ένα πολύ ωραίο νέο ελληνικό προϊόν)
1 σφηνάκι λικέρ μαστίχας,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
λίγη κανέλα σκόνη.

Αφού έπλυνα, καθάρισα και έκοψα τα κυδώνια μου  (πρέπει να πω ότι δεν ήταν ιδιαίτερα σκληρά ως ποικιλία) τα έβαλα σε βαθύ τηγάνι μαζί με όλα τα υπόλοιπα υλικά σε μέτρια φωτιά.

Συχνά-πυκνά ανακάτευα με ξύλινη σπάτουλα, μέχρι τα κυδώνια μαλάκωσαν, μαγειρεύτηκαν και έγιναν κόκκινα, χάρη στο χρωματισμό τους από το χυμό ροδιού και τη κρέμα βαλσάμικου με ρόδι.
Μια γεύση που σε αφήνει με τις ωραιότερες εντυπώσεις.

Δοκιμάστε όποια από τις δύο συνταγές θέλετε (ή και τις δύο...) κι' αν σας αρέσουν όπως και σ' εμάς δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στην συμμετοχή μου για τα Food Blog Awαrds του Βήματος Gourmet, στην κατηγορία των παραδοσιακών γεύσεων που ως χορηγό έχουν την Aegean Airlines.

Καλό βράδυ εύχομαι σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες του επόμενου τριημέρου.

Γιορτινά Γλυκά Γεμιστά Ψωμάκια

Και σας ερωτώ, υπάρχει άνθρωπος που αντιστέκεται σ' ένα ζεστό, αφράτο, μυρωδάτο, γεμιστό "ψωμάκι" με επικάλυψη σοκολάτας και παρουσίαση εορταστική και παιχνιδιάρικη;
Μην βιαστείτε να μου πείτε όχι, γιατί σας ενημερώνω πως θα πέσετε έξω... :-))

Σηκώθηκα η  έρμη μάνα, μετά από άκρως κουραστική προηγούμενη ημέρα και είχα διάθεση να τους καλοπιάσω και να κάνω κάτι διαφορετικό για τις μέρες που έρχονται (κάνοντας τις σχετικές μου πρόβες...).
Διαφορετικό μεν, αλλά με υλικά απλά και σχετικά εύκολο να υπάρχουν σε μια κουζίνα σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου.
Είχα και λίγο επιθυμία για "παιχνίδι" και εντυπωσιασμό του κανακάρη μου, οπότε έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει και να συνδυάσει υλικά.

Δείτε τα Γιορτινά Γεμιστά Γλυκά Ψωμάκια μου (και θα σας πω και την συνέχεια των δρώμενων...)

Υλικά για  25 κομμάτια περίπου

Για την ζύμη:
600 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
ξύσμα από 6-7 μανταρίνια χοντρόφλουδα καλά πλυμένα,
χυμό από τα πιο πάνω μανταρίνια,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
2 κουταλιές χαρουπόσκονη ή κακάο (στην περίπτωση που θα βάλετε κακάο θα αυξήσετε κατά μια ή δύο κουταλιές τη ζάχαρη που αναφέρεται πιο πάνω)
180 γραμ. λιωμένο βούτυρο ανάλατο,
80 γραμ. τυρί κρέμα,
1 μεγάλο αυγό (ή δύο πιο μικρά)
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1/2 κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1/2 ποτηράκι λικέρ πορτοκάλι ή κονιάκ ή μαύρο ρούμι.

Για την γέμιση
100 γραμ. αμύγδαλο ανάλατο αλλά καβουρδισμένο,
150 γραμ. σουσάμι καβουρδισμένο,
100 γραμ. cranberries και ξανθές σταφίδες μαζί.
Τα cranberries και οι σταφίδες αρχικά θα μουλιάσουν για μια ώρα (και περισσότερο) μέσα
στο λικέρ πορτοκάλι, το οποίο στην συνέχεια θα
χρησιμοποιηθεί στην ζύμη.
250 γραμ. μαρμελάδα μήλο-αχλάδι,που είχα φτιάξει τον προηγούμενο μήνα (εσείς ότι έχετε στην διάθεσή σας) και τέλος,
3 κουταλιές σούπας τρούφα σοκολάτας.

Για την επικάλυψη σοκολάτας
170 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα 50% κακάο κομμένη σε κομματάκια,
2 κουταλιές σούπας γάλα φρέσκο (ή λίγη κρέμα γάλακτος)
1 κουταλάκι γεμάτο βούτυρο ανάλατο,
1 κουταλιά μέλι.

Και για το ντεκόρ μερικά μικρά ζαχαρένια αστεράκια (ή κάτι που εσείς θα έχετε στην διάθεσή σας).

Πριν ξεκινήσω την όλη διαδικασία, ως πρώτη κίνηση έβαλα τις σταφίδες και τα cranberries να μουσκεύουν στο λικέρ πορτοκαλιού.

Στην συνέχεια καβούρδισα το σουσάμι σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς καθόλου λιπαρή ουσία, μέχρι να πάρει λίγο χρώμα.
Και μετά στο ίδιο τηγάνι καβούρδισα τα αμύγδαλα για 4-5 λεπτά επίσης.

Στο multi άλεσα καλά το  σουσάμι, μιας και ήθελα να σπάσει για να μου δώσει όλο του το άρωμα.
Μετά άλεσα τα αμύγδαλα και το επόμενο άλεσμα ήταν τα μουλιασμένα αποξηραμένα φρούτα, αφού προηγουμένως τα στράγγιξα από το ποτό, το οποίο και κράτησα στην άκρη.

Τα έβαλα όλα μαζί σ' ένα μεταλλικό μπολ όπου και τα ανακάτεψα με την μαρμελάδα και την τρούφα
σοκολάτας.  Η γέμιση ήταν έτοιμη.
Την άφησα να σταθεί για να ενωθούν τα αρώματα, όση ώρα εγώ θα δούλευα πια για  να φτιάξω τη ζύμη.

Η ζύμη αυτή γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα, με την βοήθεια αυγοδάρτη και των χεριών εκεί προς το τελείωμα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.

Σε μια λεκάνη έβαλα το ξύσμα από τα μανταρίνια μαζί με την ζάχαρη και τα ένωσα μ' ένα κουταλάκι για να γίνουν "πάστα".
Στη συνέχεια έριξα μέσα: το αυγό και χτύπησα με τον αυγοδάρτη καλά μέχρι που ενώθηκαν καλά τα τρία αυτά υλικά.
Κατόπιν πρόσθεσα το τυρί κρέμα, το λιωμένο βούτυρο, τη χαρουπόσκονη, τον χυμό μανταριών, το εσάνς βανίλιας και συνέχισα το χτύπημα.

Επόμενα υλικά: η σόδα διαλυμένη μέσα στο λικέρ και μετά στο μείγμα.
Τελευταίο, σταδιακά προστέθηκε το αλεύρι, μέχρι που άφησα το σύρμα και έβαλα χεράκια μέχρι που πήρα μια ωραία ζύμη.

Όση ώρα καθάριζα τον πάγκο εργασίας και "έντυσα" τα ταψιά μου με χαρτί ψησίματος η ζύμη ξεκουραζόταν.

Για κάθε ψωμάκι, ζύμη όσο ένα μεγάλο βερίκοκο, άνοιγμα πάνω στην επιφάνεια μου με το χέρι για να πλατύνει, μια κουταλίτσα γέμιση  στο κέντρο του και μετά ένωσα το ζυμαράκι σε μπαλάκι, ώστε να κολλήσει καλά η ζύμη.
Το πάτησα με το χέρι ελαφρώς και έτοιμο για το ταψί, με την ένωση προς τα κάτω.

Όλα με την ίδια σειρά  μέσα στα ταψιά μου. Τα ταψιά ένα-ένα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170-180 βαθμούς για 12 λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι που ρόδισει η επιφάνειά τους και είχε ψηθεί η ζύμη.

Τα έβγαλα και ετοιμάστηκα για την τρίτη φάση, αυτή με την επικάλυψη σοκολάτας.
Σε μπεν μαρί, με μέτρια φωτιά, μπήκαν τα υλικά της επικάλυψη και με μια μαρίζ ανακάτευα μέχρι να λιώσει καλά η κουβερτούρα.

Χαμήλωσα τη φωτιά και με πινέλο έπαιρνα λιωμένη ζεστή σοκολάτα και "έβαφα" την επιφάνεια από τα ψωμάκια μου.
Πρώτα το ένα ταψί, μετά το άλλο.
Και μετά και δεύτερο χέρι "βερνικώματος" σε όλα τα ψωμάκια, μέχρι που τελείωσε η σοκολάτα.

Αστεράκια για τσαχπινιά...και έτοιμα προς κατανάλωση.

Και ήρθε που λέτε μια "ψυχή" γεμάτη ενθουσιασμό, απλώνει χεράκι παίρνει ένα, το βάζει στο πιατάκι (πάντα φωνάζω για το κάθε φαγώσιμο να μπαίνει σε πιάτο, για να μην μαζεύω παντού ψίχουλα) δαγκώνει με πάθος...και λέει : μπα δεν μου αρέσει!!
Άφωνη.
Τι δεν πήγε καλά κυρίες και κύριοι;
Ακόμη αναμένω απάντηση, παρά την αναλυτική παράθεση των υλικών προς τον ενδιαφερόμενο, μπας και προσδιορίσω τι έφταιξε...

Όλοι οι υπόλοιποι τα βρήκαν εξαιρετικά!

Αφήστε που την επόμενη μέρα (αλλά και δύο μέρες μετά) είναι εξίσου μαλακά και αφράτα ως ζύμη, χάρη στο τυρί κρέμα, όταν σκεπαστούν με μια προστατευτική πλαστική καμπάνα για κέικ, ενώ έχει "εξατμιστεί" και η πρώτη έντονη αίσθηση αλκοόλ, που υπάρχει όταν είναι ακόμη ζεστά.

Δοκιμάστε τα ανεπιφύλακτα και μην σας επηρεάσει η αρνητική αντίδραση από το "παραξενάκι" μας.

Μπισκότα "Νεγράκια"

Αλλαγή καιρού...αλλαγή στην ατμόσφαιρα και κάπου φαίνεται πως μπαίνουμε πια για καλά στον φετινό χειμώνα αλλά και στην "χρονολογική" πορεία προς τις Άγιες και όμορφες μέρες των Χριστουγέννων.
Το επόμενο διάστημα όλο και περισσότερο θα θέλουμε να καταγινόμαστε με την κουζίνα, εμείς οι φανατικές και φανατικοί της :-))
Θα θέλουμε τις παραδοσιακές γεύσεις που μας θυμίσουν παλαιότερα χρόνια με αγαπημένα πρόσωπα που ίσως να μην είναι πια μαζί μας...
Αλλά θα θέλουμε και νέες γευστικές εμπειρίες που θα τις μοιραστούμε με τα αγαπημένα πρόσωπα που κατέχουν σήμερα κυρίαρχη θέση στην ζωή μας.

Όλα είναι μυρωδιές συνδυασμένες με αναμνήσεις που χτίσαμε, αλλά και με αναμνήσεις που θα χτίσουμε για το μέλλον, άλλων.
Μέσα σε τέτοιες σκέψεις, που καλώς ή κακώς, προσωπικά με κυκλώνουν από παντού τέτοιες μέρες, βγήκαν τα Μπισκότα "Νεγράκια", όπως τα ονόμασε μια ψυχή...

Μπισκότα που απολαύσαμε με το πρωινό μας, αλλά και το δεκατιανό στο σχολείο μικροί και μεγάλοι.
Διαβάστε τα και ελπίζω να σας "προκαλέσουν" να τα δοκιμάστε καθώς είναι και νηστίσιμα για όσους κρατούν κι' αυτήν την νηστεία του χρόνου.
Υλικά αγνά, με όσο το δυνατό λίγα λιπαρά και με γεύση που τουλάχιστον εμάς, μας ενθουσίασε.

Μπισκότα "Νεγράκια"

Υλικά για δύο μεγάλα ταψιά φούρνου:

450 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (καλά κοσκινισμένο)
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ,
1 φλιτζάνι μαύρη μαλακή ζάχαρη Muscovado,
5-6 δάκρυα μαστίχας αλεσμένα με 1 κουταλιά λευκή ζάχαρη κρυσταλλική,
2 πορτοκάλια μέτρια (καλά πλυμένα) για το ξύσμα και τον χυμό τους,
3 κουταλιές της σούπας, χαρουπόσκονη,
3/4 ποτηριού ελαιόλαδο καλής ποιότητας.

Αρχικά άλεσα την μαστίχα μαζί με την λευκή ζάχαρη, μέχρι που έγιναν σκόνη.

Σε βαθύ μπολ έριξα τη μαύρη ζάχαρη και το ξύσμα και τα ανακάτεψα καλά.
Άφησα να σταθούν για 5 λεπτά και μετά τα χτύπησα με το ελαιόλαδο καλά με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια πρόσθεσα την μαστίχα, ανακατεύοντας για μια ακόμη φορά.

Τέλος στο μπολ έριξα τον χυμό και το μπέικιν πάουντερ και σταδιακά ενσωμάτωσα το αλεύρι δουλεύοντας πάντα με τον αυγοδάρτη.

Ωστόσο κάποια στιγμή μπαίνει πια χέρι στην ζύμη (κι' εδώ ίσως χρειαστεί λίγο ακόμη ελαιόλαδο) μέχρι που να γίνει μια πολύ ελαστική (σαν πλαστελίνη) ζύμη.

Την άφησα να σταθεί για 15 λεπτά και μετά έπλασα μπαλάκια σε μέγεθος καρυδιού.

Τα παρέταξα (σαν στρατιωτάκια) σε ταψιά ντυμένα με χαρτί ψησίματος και με την ανάποδη πλευρά ενός μικρού ποτηριού με βαρύ πάτο, τα πάτησα ώστε να γίνουν ομοιόμορφα στο άνοιγμα.
Ο πάτος έδωσε ωστόσο κι' ένα όμορφο σχέδιο πάνω στην ζύμη.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170 βαθμούς, για 8-10 λεπτά, αλλάζοντας μια φορά θέση στα δύο ταψιά που χρησιμοποίησα.

Με τα προαναφερόμενα υλικά μου βγήκαν 40 μπισκότα, μεγαλούτσικα σε μέγεθος με μέτριο πάχος και άκρως μυρωδάτα μέχρι και το τελευταίο.
Τα άφησα να κρυώσουν και άρχισα τις διανομές για τις σχετικές δοκιμές...

Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να τα φτιάξετε.
Καλό Σαββατοκύριακο, το πρώτο με κρύα για τον χειμώνα που μας έρχεται, όπως λέει το δελτίο καιρού... και Καλές Γιορτές να έχουμε όλοι μας με Υγεία και η Δύναμη να μας συνοδεύουν στην κάθε μέρα. 

Παραλλαγμένη Λαδένια

Μπορεί ένα τόσο δα τυράκι, να σε ταξιδέψει;
Ναι μπορεί (!) είναι απάντηση, όταν μιλάμε για το Συριανό γροθοτυράκι με ρίγανη, ή μπούκοβο της Αγελαδοτροφικής μονάδας Φάρμα Ζοζεφίνος. 
Αφορμή στάθηκε τούτο το τυράκι, για ταξίδι στις συναρπαστικές Κυκλάδες, έχοντας πάντα κατά νου τους προορισμούς που μας ταξιδεύουν τα φτερά της Aegean.

Σύρος από την μια...Kαι Κίμωλος από την άλλη!
Ήρθα λοιπόν και τα "πάντρεψα" τα δυο νησιά, καθώς ήθελα πολύ να αξιοποιήσω όμορφα τα γροθοτυράκια με ρίγανη που αγόρασα.
Το ένα πήγε ως συνοδευτικό πάνω σε σαλάτες.
Το δεύτερο έκανε παρέα μαζί με άλλα τυράκια, κολοκύθια και γιαούρτι, μέσα σε μια τάρτα.
Και το τρίτο, βρήκε τον προορισμό του πάνω σε μια λαδένια Κιμώλου, λιγάκι πιο εμπλουτισμένη από την παραδοσιακή, σε μια παραλλαγή της ας πούμε :-)

Παραλλαγμένη Λαδένια (η ελληνική πίτσα)

Για την ζύμη:
(ζύμη πίτσας σε λεπτή έκδοση)
180 γραμ. αλεύρι (ίσως κάτι πάρα
πάνω εκεί στο ζύμωμα) για όλες τις χρήσεις,
1/3 κουταλάκι ξηρή μαγιά,
1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό,
1/3 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1/5 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη,
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Για την επικάλυψη:
3 κουταλιές σπιτική σάλτσα τομάτας,
2 μέτριες φρέσκιες τομάτες κομμένες σε μισοφέγγαρα,
2 μέτρια κόκκινα κρεμμύδια σε ροδέλες,
250 γραμ. γροθοτυράκι με ρίγανη,
1 κουταλάκι αποξηραμένη ρίγανη.

Αρχικά έκανα την ζύμη και την
άφησα σκεπασμένη σε ζεστό
μέρος για μισή ώρα.
Η  συγκεκριμένη ζύμη ήταν για
μια λαδένια με λεπτό ζυμαράκι,
καθώς δεν ήθελα κάτι πολύ "χορταστικό.

Στη συνέχεια καθάρισα και έκοψα τα κρεμμύδια σε ροδέλες.  Τ' άφησα σε κρύο νερό για μισή ώρα επίσης (όση ώρα δηλαδή το ζυμαράκι ξεκουραζόταν) αλλάζοντάς το δύο φορές, για να φύγει η όποια σπιρτάδα του.
Έπλυνα και καθάρισα τις τομάτες και στη συνέχεια τις έκοψα σε μεγάλα κομμάτια σαν μισοφέγγαρα.

Όταν το ζυμαράκι μου ήταν έτοιμο, σε μεγάλο ταψί φούρνου έβαλα αντικολλητικό χαρτί και με λαδωμένα χέρια άνοιξα το ζυμαράκι σε λεπτό φύλλο.
Από πάνω έστρωσα την σάλτσα τομάτας.
Συνέχισα με την μισή ποσότητα από τα κρεμμύδια.
Μετά τα κομμάτια από τις φρέσκιες τομάτες.
Πάλι κρεμμύδια... και τέλος έσπασα με τα χέρια το γροθοτυράκι, καλύπτοντας την επιφάνεια της λαδένιας.
Πασπάλισα με έξτρα ρίγανη και έτοιμη για τον φούρνο.
Σε 20 λεπτά ήταν έτοιμη και μοσχοβολιστή, χάρη στη ρίγανη, ψημένη στους  170 βαθμούς με αέρα.

Καθώς την έκοβα, ταξίδευα νοερά στο Χωριό (την χώρα της Κιμώλου) παρέα με την αύρα της θάλασσας και μπαινόβγαινα στα "σύρματα" της Γούπας.
Πήρα την στράτα για να βρεθώ στο Ξαπλοβούνι παρέα με τους ανεμόμυλους (σαν άλλος Δον Κιχώτης). Σεργιάνισα στο μεσαιωνικό της Κάστρο.
Άναψα κερί στο εκκλησάκι της Οσίας Μεθοδίας και είπα να κάνω και μια "ονειρική" βουτιά στα Μαυροσπήλια.
Αν σας δοθεί η ευκαιρία, βάλτε την Κίμωλο στους προορισμούς σας... διαθέτει μαγεία αξεπέραστη.

Ταυτόχρονα όμως θυμήθηκα την επιθυμία μου για ένα ταξίδι στην Σύρα (από παιδί έχω να πάω) που τόσο καιρό το μελετώ αλλά δεν μου "κάθεται" για κάποιον λόγο.... και δάγκωσα από την "πίκρα" μου και δεύτερο κομμάτι!!

Στο τρίτο (κομμάτι ντε...) είπα να "φρενάρω" καθώς σκέφτηκα πως ίσως τούτο το ταξίδι να γίνει πραγματικότητα αν το προγραμματίσω σωστά κάποια στιγμή, μιας και Aegean με τα φτερά της πετά και μέχρι εκεί.

Δοκιμάστε Λαδένια Κιμώλου με γροθοτυράκι Σύρου και θα με θυμηθείτε...
Καλή σας απόλαυση και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα (από αύριο).