Η γαλοπούλα κυρίες και κύριοι, δεν είναι το πτηνό των Χριστουγέννων καθώς και το γεύμα αυτής της γιορταστικής ημέρας.
Ξεπεράστε αυτή την "ιδέα" κι αν βρεθείτε σε καλό χασάπικο που να προσφέρουν παϊδάκια γαλοπούλας, μην τα προσπεράσετε σφυρίζοντας αδιάφορα.
Στο δικό μου χασάπικο, μου τα πρότειναν και μάλιστα με κάποια επιμονή.
Είχα τις αντιρρήσεις μου ομολογώ, αλλά μετά τους έδειξα εμπιστοσύνη.
Ήταν δε και μαριναρισμένα και, μου είπαν να μην κάνω τίποτε...αλλά εγώ πάλι δεν μπορώ να μην κάνω τα δικά μου. Είναι το χουι βλέπεται...και το χουι δεν κόβεται :-)
Έτσι τα μαριναρισμένα παϊδάκια με διάφορα μπαχαρικά και αρκετή θα έλεγα πάπρικα, τα έβαλα σε μπόλικο γάλα μαζί με μια κουταλίτσα μέλι και λίγο λευκό κρασί.
Έμειναν εκεί σχεδόν μια μέρα και την επομένη ψήθηκαν πάνω σε σχάρα μέσα σε βαθύ ταψί, που προηγουμένως είχα στρώσει με αλουμινόχαρτο και χαρτί ψησίματος εσωτερικά για να μην μου λερώσουν όλο τον φούρνο, κάτω από το γκριλ.
Λαδώθηκαν ελαφρώς με το πινέλο αφού στραγγίστηκαν από την μαρινάδα τους, πασπαλίστηκαν με ρίγανη και ψήθηκαν στους 200 βαθμούς με γκρίλ και αέρα.
Μοναδικά!
Ζουμερά, μαλακά και αρκετά "τσουπωτά" καθώς η γαλοπούλα έχει πολύ περισσότερο κρέας από ένα απλό κοτόπουλο σε παϊδάκια.
Να τονίσω δε, ότι είχαν και πολύ καλή τιμή.
Συνοδεύτηκαν με φασολάκια πράσινα στρογγυλά που έγιναν σαλάτα με σος βινεγκρέτ-μουστάρδας.
Στρογγυλές φέτες από σφιχτά πομοντόρια και φρέσκο ζεστό ψωμί.
Τύφλα να έχουν οι χασαποταβέρνες...
Καλή εβδομάδα σας εύχομαι.
Ξεπεράστε αυτή την "ιδέα" κι αν βρεθείτε σε καλό χασάπικο που να προσφέρουν παϊδάκια γαλοπούλας, μην τα προσπεράσετε σφυρίζοντας αδιάφορα.
Στο δικό μου χασάπικο, μου τα πρότειναν και μάλιστα με κάποια επιμονή.
Είχα τις αντιρρήσεις μου ομολογώ, αλλά μετά τους έδειξα εμπιστοσύνη.
Ήταν δε και μαριναρισμένα και, μου είπαν να μην κάνω τίποτε...αλλά εγώ πάλι δεν μπορώ να μην κάνω τα δικά μου. Είναι το χουι βλέπεται...και το χουι δεν κόβεται :-)
Έτσι τα μαριναρισμένα παϊδάκια με διάφορα μπαχαρικά και αρκετή θα έλεγα πάπρικα, τα έβαλα σε μπόλικο γάλα μαζί με μια κουταλίτσα μέλι και λίγο λευκό κρασί.
Έμειναν εκεί σχεδόν μια μέρα και την επομένη ψήθηκαν πάνω σε σχάρα μέσα σε βαθύ ταψί, που προηγουμένως είχα στρώσει με αλουμινόχαρτο και χαρτί ψησίματος εσωτερικά για να μην μου λερώσουν όλο τον φούρνο, κάτω από το γκριλ.
Λαδώθηκαν ελαφρώς με το πινέλο αφού στραγγίστηκαν από την μαρινάδα τους, πασπαλίστηκαν με ρίγανη και ψήθηκαν στους 200 βαθμούς με γκρίλ και αέρα.
Μοναδικά!
Ζουμερά, μαλακά και αρκετά "τσουπωτά" καθώς η γαλοπούλα έχει πολύ περισσότερο κρέας από ένα απλό κοτόπουλο σε παϊδάκια.
Να τονίσω δε, ότι είχαν και πολύ καλή τιμή.
Συνοδεύτηκαν με φασολάκια πράσινα στρογγυλά που έγιναν σαλάτα με σος βινεγκρέτ-μουστάρδας.
Στρογγυλές φέτες από σφιχτά πομοντόρια και φρέσκο ζεστό ψωμί.
Τύφλα να έχουν οι χασαποταβέρνες...
Καλή εβδομάδα σας εύχομαι.
Η μαρινάδα πολύ ενδιαφέρουσα, το γάλα φαντάζομαι πως θα κάνει το κρέας πολύ μαλακό. Έχω χρησιμοποιήσει μόνο γιαούρτι έως τώρα σε μαρινάρισμα κοτόπουλου. Φαντάζομαι τι υπέροχο γεύμα με το ελαφρύ, αρωματικό κρέας της γαλοπούλας και την πολύ ωραία σαλάτα θα ήταν αυτό, φυσικά και δεν συγκρίνεται με καμία ταβέρνα. Καλή βδομάδα κι από μένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά φαντάζεσαι Έφη μου. Το γάλα "σπάει" και την πιο σκληρή ίνα κρέατος. Το είχα ακούσει κάποτε από επαγγελματία μάγειρα και εκ' τότε το εφαρμόζω συχνά, όταν έχω κάποιο κομμάτι που θέλω να είναι μαλακό. Έκανε πολύ καλή δουλειά και ταυτόχρονο βοήθησε να μην είναι πολύ έντονα τα μπαχαρικά που είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί από τον χασάπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου.
Καλημέρα, μου έδωσες ιδέα για αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, πολύ χαίρομαι που το κατάφερα Ξανθή.
ΔιαγραφήΠόσο πρωτότυπη και νόστιμη συνταγή. Ένα πιάτο πραγματικά για να εντυπωσιάσει και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Εγώ παίρνω αρκετές ιδέες για γευστικές λύσεις από το https://www.maggicooking.gr/sintages-apo-ton-aki.
ΑπάντησηΔιαγραφή