Τον Άρτον Ημών τον Επιούσιον...

Το ποιός μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ ένα καρβελάκι ή φραντζολάκι ζεστό και φρέσκο ψωμί δεν το ξέρω... Ξέρω όμως πως εμείς ως οικογένεια, σίγουρα σε τέτοια διλήμματα, δεν έχουμε αντιστάσεις!

Μόλις βγει το καρβελάκι από τον φούρνο θέλουμε αμέσως να το κόψουμε μιας και μας έχει «σπάσει» την μύτη καθώς ψήνεται.
Ο άρτος ημών ο επιούσιος είναι πια ένα θέμα καθαρά προσωπικό.
Σπάνια αγοράζουμε έτοιμο, αλλά και το έχουμε κάπως περιορίσει κάνοντας μια πιο "συμμαζεμένη" κατανάλωση.

 Όμως το ψωμί είναι πολύτιμο αγαθό... ενώ μας βλέπω στα χρόνια που ζούμε, να γίνεται ακόμη πιο "πολύτιμο" γι' αυτό ας το δούμε και κάπως σαν καλλιτεχνική δημιουργία αφού θα έχει ιδιαίτερη αξία στο μέλλον.
Θέλει λίγη στοργή και λίγη φαντασία η σύνθεση που θα κάνετε, για να σας ευχαριστήσει κι' αυτό με την σειρά του καθώς θα το απολαμβάνετε.

Δείτε λοιπόν το χθεσινό μας ψωμάκι, τώρα φτιάχνουμε ένα μεγάλο καρβέλι κάθε 5-6 μέρες καθώς το έχουμε περριορίσει, αλλά ήταν τόσο μυρωδάτο και αφράτο που δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια αναμονής.

Κόπηκε σχεδόν αμέσως μόλις ξεφουρνίστηκε!

Καμαρώστε το…

Ήταν με τραγανή κόρα και αρωματισμένο με μοσχοκάρυδο και ελαφρώς καβουρδισμένο και αλεσμένο φουντούκι. Μια γεύση τόσο «γήινη» που καθώς το μάσαγες σου άφηνε όλο και περισσότερο άρωμα. Ενώ το λαδάκι του έδωσε μια νότα άλλη.

Τα υλικά μου για το ζύμωμα όλα μέσα στον αρτο-παρασκευαστή.
Δεν έχω την δύναμη και τα κουράγια να ζυμώνω στα χέρια.
Μετά ένα  καλό χρονικό διάστημα για φούσκωμα σε ζεστό μέρος (συνήθως σε ελαφρώς ζεστό φούρνο για μια ώρα τουλάχιστον).
Και τέλος ψήσιμο για μισή περίπου ώρα σε φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς.
Μια διαδικασία δηλαδή 2,5  έως 3 ώρες χωρίς όμως πολύ κούραση (μιας και σ’ αυτό το διάστημα επωφελούμαι για να κάνω άλλες δουλειές).

Χρειάστηκαν λοιπόν:

350 γραμ. νερό,

30 γραμ. ελαιόλαδο,

650 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 κουταλάκι γάλα σε σκόνη,

1 κουταλάκι κοφτό ζάχαρη,

½ κουταλάκι κοφτό αλάτι,

1 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,

2 κουταλιές της σούπας γεμάτες, καβουρδισμένο και τριμμένο φουντούκι (ίσως κάτι παραπάνω)

και 1 φακελάκι μαγιά.

Όλα τα υλικά στον αρτό-παρασκευαστή με την σειρά που τ’ αναφέρω, στο πρόγραμμα για ζύμωμα. Στο δικό μου μηχάνημα διαρκεί μια ώρα και 20 λεπτά, καμιά φορά το βγάζω το ζυμαράκι μου 5-6 λεπτά νωρίτερα. Δεν τρέχει και τίποτε.

Τοποθετώ σε ταψί στρογγυλό του φούρνου (μεσαίο μέγεθος 30 εκ.) ένα κομμάτι λαδόχαρτο. Στρώνω το ζυμαράκι μου να πάει παντού με λαδωμένα χέρια. Μετά το βρέχω με ελάχιστο νεράκι (κάνει την κόρα πιο τραγανή). Τρυπώ μ’ ένα πιρούνι κάνοντας σχέδια και πασπαλίζω με σουσάμι (ίσως όχι πάντα).

Το ταψί το βάζω στον ελαφρώς ζεσταμένο θάλαμο του φούρνου και το "ξεχνάω" για μια ώρα ίσως και κανένα τέταρτο ακόμη. Φουσκώνει το ευλογημένο και γίνεται σχεδόν τριπλάσιο σε όγκο.  Ανάβω τον φούρνο και το ψήνω στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια του και η κρούστα να κάνει τον «κουφό» ήχο της.

Έτοιμο. Κλείνω τον φούρνο, το βγάζω το ψωμί από το ταψί με την βοήθεια του λαδόχαρτου και το αφήνω πάνω στην σχάρα του φούρνου να κρυώσει λίγο, έτσι ώστε να μπορεί να κοπεί.

Κάθε φορά το αρωματίζω διαφορετικά.
Προσθέτω υλικά ανάλογα με την όρεξη και την διάθεση όπως: δεντρολίβανο, ρίγανη, ελιά, γλυκάνισο, μαστίχα, κάρυ, πάπρικα, μοσχοκάρυδο, καρύδι αλεσμένο, ηλιόσπορους, φουντούκι αλεσμένο κ.ά.). Από υγρά έχω βάλει κάποιες φορές: μπύρα, ούζο, γάλα φρέσκο ακόμη και μέλι αραιωμένο με ζεστό νεράκι. Αυτοσχεδιάζοντας παίρνεις σαν αποτέλεσμα ψωμάκι αρωματικό.

Εσείς δοκιμάστε ότι σας αρέσει,αλλά το συγκεκριμένο της φωτογραφίας με το μοσχοκάρυδο και το φουντούκι ήταν πεντανόστιμο παρέα με τυράκι.