Αφράτα κουλουράκια Ελιάς

Τα κουλουράκια που θα δείτε φτιάχτηκαν σε μια στιγμή που πραγματικά έψαχνα να βρω κάτι να κάνω για να εκτονώσω την ένταση που είχε δημιουργηθεί εντός μου.
Θα μου πείτε και δεν είχες τίποτε καλύτερο να κάνεις από το να πιάσεις πάλι τα ταψιά;
Ήταν η ώρα τέτοια, βλέπετε...
Περπάτημα είχα ήδη κάνει πολύ την προηγούμενη ημέρα και ακόμη δεν είχε καλά ξημερώσει για να πάρω τους δρόμους...
Περίμενα και τα αγόρια να "ξεκουνηθούν" ...
Οπότε άρχισα να σκέφτομαι υλικά που είχα προς εκμετάλλευση και τον χρόνο που είχα επίσης στην διάθεσή μου, μέχρι να πάω στο επόμενο στάδιο οικιακών εργασιών.

Το πατέ ελιάς που ήταν στο ψυγείο πριν από τις ημέρες των Χριστουγέννων (και έχω ακόμη αρκετό) καθώς και το γεγονός ότι ήθελα κάτι για το πρωϊνό, με οδήγησαν στην σκέψη για κουλουράκια, που θα ήταν ανεπαίσθητα γλυκά, έως και καθόλου (μπορώ να πω)!

Έγιναν όμως τόσο αφράτα και εξαιρετικά στην ισορροπία της γεύσης τους, που θέλω πραγματικά να καταγράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας, ώστε να υπάρχουν και για νέα παραγωγή στο μέλλον, από την πλευρά μου.

Αφράτα κουλουράκια Ελιάς

Υλικά για 2 περίπου ταψιά
3/4 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 φλιτζάνι γλυκό ροζέ κρασί (ή κόκκινο αν έχετε)
2 κουταλιές γεμάτες πάστα ελιάς (μαύρης)
χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
2 κουταλάκια ζάχαρη on stevia (ή κανονική κρυσταλλική)
2 κουταλιές γιαούρτι πρόβειο (και την πετσούλα του αν έχει)
2 κουταλάκια (γεμάτα) μπέικιν πάουντερ,
1 κουταλάκι  (γεμάτο) σόδα μαγειρική,
2 κουταλάκια (γεμάτο) μαυροσούσαμο,
1 ποτηράκι κρασιού coca cola (zero στην δική μου περίπτωση) ή πορτοκαλάδα με ανθρακικό (ή σόδα).
περίπου 800 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Σε λεκάνη ανάμειξης έβαλα το ξύσμα από το καλά πλυμένο πορτοκάλι μαζί με την ζάχαρη και ανακάτεψα, να ενωθούν μεταξύ τους. Άφησα να σταθεί για 6-7 λεπτά για να βγάλει τα αρώματά του το ξύσμα και μέχρι να προετοιμάσω τα υπόλοιπα υλικά μου συγκεντρώνοντας τα.

Μέσα στην λεκάνη στη συνέχεια, έβαλα τα 2/3 από το λάδι, τον χυμό πορτοκαλιού και το κρασί.
Ανακάτεψα καλά με τον αυγοδάρτη.
Έριξα μέσα τα 2/3 του άλευρου που είχα στο ενδιάμεσο ανακατέψει με το μπεϊκιν πάουντερ, καθώς και την σόδα.
Πάλι ανακάτεμα με τον αυγοδάρτη και προσθήκη του μαυροσούσαμου αυτή τη φορά.
Τώρα πια ζύμωμα με το χέρι και σταδιακή προσθήκη του υπόλοιπου αλευριού και του λαδιού, μέχρι που είχα μια ωραία εύπλαστη ζύμη.

Άφησα την ζύμη να σταθεί για μισή ώρα. Έστρωσα τα ταψιά μου με χαρτί ψησίματος.
Λάδωσα ελαφρώς τα χέρια (κάτι που έκανα 3-4 φορές ακόμη κατά το σύνολο της διαδικασίας πλασίματος καθώς η ζύμη ήταν ελαφρώς κολλώδης, αλλά δεν χρειάζεται άλλο αλεύρι σίγουρα) και έπλασα τα κουλούρια μου.
Το μέγεθος τους όχι μεγαλύτερο από ένα μέτριο μανταρίνι, για το κάθε μπαλάκι ζύμης.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα για 8-10 λεπτά μέχρι που είχε ροδίσει η επιφάνειά τους (και φυσικά το ψήσιμο πάντα σύμφωνα με τις ιδιότητες του κάθε φούρνου) αλλάζοντας δύο φορές θέση στα ταψιά μου, μέσα στον φούρνο.

Αφράτα, απολαυστικά, μυρωδάτα από το πορτοκάλι, με γευστική έκπληξη το μαυροσούσαμο και ανεπαίσθητα γλυκά  χάρη στην ελάχιστη ζάχαρη- τη γλύκα του κρασιού και της πορτοκαλάδας.

Τέλεια (!!) δίπλα σε μια πικάντικη γραβιέρα ή σε παρμεζάνα, αλλά και σκέτα να τα μασουλάς καθώς έχεις πάρει και πάλι τους δρόμους, φτάνοντας μέχρι τα βραχάκια της Πειραϊκής για να χαρείς την ηλιόλουστη Κυριακή.

Σας εύχομαι μια καλή και χωρίς απρόοπτα εβδομάδα.