Κερασματάκι σοκολάτας... ως μαθητική εργασία

Μια πρόσφατη εργασία στο σχολείο του γιου, ήταν πραγματικά έκπληξη.
Η δασκάλα μέσα στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας, τους ζητούσε να καταγράψουν τα υλικά καθώς και την εκτέλεση μιας συνταγής, όχι πολύ δύσκολης και προφανώς όχι πολύ μπελαλίδικης :-))

Μου άρεσε πολύ το σκεπτικό και άρχισα να προτείνω διάφορα...στο τέλος το μάτι  του "άστραψε" μόλις είδε μια συνταγή για σοκολατάκια πλάκες ή μπάρες με ξηρούς καρπούς, καθώς ξεφυλλίζαμε διάφορα περιοδικά και βιβλία.
Αυτή!! Είπε με έμφαση...
Την πήρε και "στρώθηκε" να την αντιγράψει στο τετράδιο εργασιών.

Κάπου στη μέση της "αντιγραφής" του ήρθε ωστόσο και η ιδέα!!
- Μαμά, τόσα και τόσα φτιάχνεις...αυτήν μπορείς να την κάνεις για να κεράσω αύριο στο σχολείο τους φίλους μου;
- Εεεεεεεεε... Να το σκεφτώ....
-Έλα ρε μαμαααααααααά...
-Να δω αν έχω όλα τα υλικά.....
- Τα έχεις...τα έχεις...ξέρω εγώ...  Αλλά να σου πω, πιπέρι να μην βάλεις!

Σας διαβεβαιώ πως ο πιο πάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός.
Και φυσικά η "υποφαινόμενη μαμά" μπήκε στην λογική να φτιάξει τα σοκολατάκια με τα διαθέσιμα υλικά και εννοείται χωρίς πιπέρι, όση ώρα ο Θ. συνέχιζε με τα μαθήματά του.

Η φωτογραφία που υπάρχει δίπλα δείχνει την συνταγή (από κάποιο περιοδικό που δεν θυμάμαι ποιο ήταν...). Εμφανείς είναι και οι σημειώσεις μου με τις προσαρμογές που έγιναν καθώς είπαμε πως η συνταγή ήθελε μέσα και πιπέρι, ενώ εγώ προτίμησα να βάλω άλλα αρώματα και σαφώς περισσότερα υλικά (όπως το ταχίνι και το ξύσμα πορτοκαλιού).

Σοκολατένιες πλάκες-μπάρες με ξηρούς καρπούς και πορτοκάλι

Υλικά για 30-40 κομμάτια
(ανάλογα το μέγεθος)
150 γραμ. φουντούκια ανάλατα, ψημένα και χοντροκομμένα,
150 γραμ. κάσιους ανάλατα, ψημένα και χοντροκομμένα επίσης,
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο αγελάδος,
1 πρέζα αλάτι χονδρό,
3 κουταλιές μέλι,
2 κουταλιές ταχίνι με πορτοκάλι,
1 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού,
150 γραμ. σοκολάτα γάλακτος (ή πραλίνα φουντουκιού)
300 γραμ. σοκολάτα μαύρη 60% κακάο,
40-50 γραμ. σοκολάτα λευκή (προαιρετικά για το ντεκόρ)

Σε αντικολλητική κατσαρόλα ζέστανα το βούτυρο μαζί με το ταχίνι και το μέλι.
Στη συνέχεια πρόσθεσα τις σοκολάτες σπασμένες σε μικρά κομματάκια καθώς και το ξύσμα πορτοκαλιού. Ανακάτεψα καλά μέχρι που ενώθηκαν τα υλικά μου.

Σε δύο ταψιά μέτριου μεγέθους είχα στρώσει αντικολλητικό χαρτί και πάνω σ' αυτά άπλωσα με μια μαρίζ την ζεστή σοκολάτα, απλώνοντας όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα, σαν μια μεγάλη πλάκα.
Στην επιφάνεια τους πασπάλισα τους χοντροκομένους και ψημένους ξηρούς καρπούς καθώς και 2-3 κουταλάκια πράσινο κας-κας που είχα διαθέσιμο.
Με την άσπρη λιωμένη σοκολάτα, εκεί προς το τέλος, έκανα σε μερικά μερικά μόνον κομμάτια,σχέδια μ' ένα πιρούνι.

Άφησα να κρυώσουν εκτός ψυγείου (περίπου 2 ώρες) και μετά τις έβαλα (με τα ταψιά) μέσα στο ψυγείο για 45 λεπτά.
Πάγωσαν κι' έτσι ήταν πιο εύκολο το κόψιμο σε μικρότερες πλάκες (4-5 εκατ. περίπου) με μεγάλο κοφτερό μαχαίρι.
Οι μικρές πλάκες κομμένες πια, μπήκαν σε ταπεράκι με ενδιάμεσες στρώσεις από αντικολλητικό χαρτί για να μην κολλήσουν μεταξύ τους και οδηγήθηκαν στο σχολείο (ήταν και ημέρα βλέπετε κατάλληλη...).

Το τάπερ γύρισε άδειο και μ' ένα γενικό ενθουσιασμό για την συνταγή καθώς κάποιες συμμαθήτριες ήθελαν να έχουν σε αντίγραφο της συνταγής, που προφανώς θα είχε αποδέκτη την μαμά τους.
Τέτοιες σχολικές εργασίες έχουν την πλάκα τους τελικά :-)

Τα ρολλάκια φρούτων...του Άρη

Με το που διάβασα την ανάρτηση στο blog Νεανικόν, για τα ρολλάκια φρούτων, πριν καν την ολοκληρώσω θα μπορούσα να πω...σηκώθηκα για να βάλω τα αποξηραμένα φρούτα να μουλιάζουν.
Τ' άφησα όλη τη νύχτα (ναι, φίλε Άρη, όλη νύχτα και ήταν πολύ ωραία χωρίς περιττά νερά ευτυχώς, κάτι για το οποίο με είχες προειδοποίησει, αλλά το είδα αργά..) και το πρωϊνό της επομένης που δεν υπήρχαν πολλά και πιεστικά να γίνουν (πέρα από τα πολύ συνηθισμένα) καταπιάστηκα αμέσως με την ζύμη.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πω, πως έκανα μερικές προσθήκες και ελάχιστες αλλαγές στην αρχική συνταγή, γιατί τα υλικά σκέφτηκα πως θα ταίριαζαν πολύ μεταξύ τους.

Διαβάστε τη συνταγή όπως μας την γράφει ο Άρης, ένα από τα πιο δημιουργικά άτομα, στο χώρο του food blogging (και όχι μόνον) και δείτε και τα υλικά που χρησιμοποίησα εγώ.
Η απόφαση δική σας για το τι σας ταιριάζει καλύτερα και φυσικά να την κάνετε τούτη την συνταγή γιατί είναι πραγματικά πολύ νόστιμη.

Φρουτοπιτάκια...ή  Ρολλάκια Φρούτων

Για την γέμιση
300 γραμ. σύκα αποξηραμένα,
250 γραμ. βερίκοκα αποξηραμένα,
50 γραμ. χουρμάδες χωρίς κουκούτσι,
20-30 γραμ. gozi berries αποξηραμένα,
1,5 ποτήρι νερό,
1 κουταλάκι κανέλα
1/4 κουταλάκι γαρύφαλλο,
2-3 κουταλιές χοντροτριμμένο καρύδι

Για την ζύμη
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
σχεδόν όλο το νερό που έμεινε από το μούλιασμα των φρούτων
1,5 κουταλιά λευκό κρασί (ή κάποιο λικέρ),
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
180-200 γραμ. αλεύρι ολικής ανάμεικτο με αλεύρι για όλες τις χρήσεις καθώς αυτό προστέθηκε σταδιακά μέχρι που είχα μια ωραίας υφής ζύμη.

Καταπιάστηκα με την ζύμη μέχρι που είχα το αποτέλεσμα που ήθελα.
Την άφησα να ξεκουραστεί και πέρασα στη γέμιση.
Τα φρούτα, όπως ήδη έγραψα στην αρχή, τα μούλιασα όλο το βράδυ.
Το πρωί τα στράγγιξα, κράτησα το νεράκι σε μια κανάτα και μετά τ' άλεσα στο Multi.
Ανακάτεψα τον πολτό των φρούτων με το καρύδι και είχα έτοιμο και το μείγμα της γέμισης.

Πάνω σε λαδόχαρτο άνοιξα ένα φύλλο ζύμης τετράγωνο με το μικρό πλαστηράκι μου.
Το ευθυγράμμισα και προσπάθησα να είναι επίσης παντού ίσο σε πάχος.

Κατόπιν έστρωσα μ' ένα κουταλάκι τη γέμιση σ' ολόκληρη την επιφάνεια του.
Έκοψα με την ροδέλα της πίτσας λωρίδες κατά πλάτος και μετά αυτές στην μέση (διπλασιάζοντας κατ' ουσία τα ρολά που θα είχα ως τελικό αποτέλεσμα).

Συνολικά 12 λωρίδες (x 2) μου έβγαλαν 24 ρολάκια φρούτου (με τα προαναφερόμενα υλικά).

Ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, έψησα στους 170 βαθμούς, σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, για 20 λεπτά (στην θέση που συνήθως ψήνω τις πίτες μου).

Πραγματικά νόστιμα και άκρως υγιεινά. Πρέπει δε, να πω ότι δεν σταματάς εύκολα...ούτε στο τρίτο κομμάτι.
Ευχαριστώ σε Άρη για την ωραία ιδέα.
Καλή συνέχεια σε όλες τις δημιουργικές σου αναζητήσεις και πάντα δυνατός!

Εύχομαι σε όλες και όλους ένα όμορφο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο με ότι αγαπά ο καθένας σας.

Στρούντελ κίτρινης κολοκύθας και τυριών

Η μεγάλη μας κολοκύθα που πριν λίγες ημέρες έδωσε την γλυκιά κολοκλυθόπιτα ... τώρα με οδήγησε σε μια νέα εκδοχή πίτας, αυτή του  "στρούντελ".
Είναι ίσως από τις πιο εύκολες σε κατασκευή, πίτες, καθώς η έτοιμη σφολιάτα σου λύνει τα χέρια και αρέσει σε όλους.
Η διαδικασία εύκολη και απλή αν φυσικά έχει κανείς μεριμνήσει να έχει ένα φύλλο σφολιάτας, κίτρινη κολοκύθα και κάποια τυράκια.

Στρούντελ αλμυρό, με κίτρινη κολοκύθα και τυράκια

Υλικά για 2 στρούντελ:

1 φύλλο σφολιάτας σε θερμοκρασία δωματίου (αλλά όχι πολύ ζεστό) κομμένο σε δύο ίσα μέρη,
300 γραμ. ψιλοκομμένη κολοκύθα,
1/2 κοφτό κουταλάκι κύμινο σε σκόνη,
1/2 κοφτό κουταλάκι μοσχοκάρυδο σε σκόνη,
2,5 κουταλάκια αποξηραμένο δυόσμο,
1 κουταλάκι αλάτι,
200 γραμ. γαλοτύρι,
200 γραμ. φέτα σκληρή τριμμένη με το χέρι,
1/2 ποτηράκι λευκό κρασί,
1/2 φλιτζάνι τραχανά γλυκό (προσωπικά έβαλα τραχανά από λαχανικά που  είχα αγοράσει από μια έκθεση τροφίμων)
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,
λίγο γάλα και δύο κουταλάκια μαυροσούσαμο

για το τέλος.

Από νωρίς είχα ξεπαγώσει την κολοκύθα που την είχα στην κατάψυξη, την ψιλόκοψα και την έβαλα με το αλάτι, ώστε να βγάλει τα όποια περίσσια υγρά της, μέσα στο σουρωτήρι.

Όταν ήρθε η ώρα να αρχίσω την ετοιμασία της πίτας την στράγγιξα καλά και την σοτάρισα με το ελαιόλαδο μέσα σ' ένα τηγάνι παρέα με τα μπαχαρικά και τον δυόσμο.

Κατόπιν πρόσθεσα τον τραχανά και το κρασί και έδωσα ένα-δυο ανακατέματα σε όλα τα υλικά μου και τ' άφησα στην άκρη να κρυώσουν κλείνοντας το μάτι.

Έβγαλα την σφολιάτα από την κατάψυξη και την άφησα για δύο ώρες μέχρι να ξεπαγώσει.
Άνοιξα το φύλλο πάνω στον πάγκο μου και το έκαψα στην μέση (στο μήκος του).

Μέσα στο σκεύος που είχα την κολοκύθα με τα υπόλοιπα υλικά έριξα το γαλοτύρι και την τριμμένη φέτα.

Ανακάτεψα καλά και μοίρασα την γέμιση στα δύο ίσα κομμάτια της σφολιάτας, στο κέντρο.
Ένωσα τις πλευρές της σφολιάτας σχηματίζοντας ρολό καθώς και τις άκρες της προς τα μέσα ώστε να μην μου ανοίξουν και μετέφερα τα στρούντελ σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και την ένωση προς τα κάτω.

Άλειψα ελαφρώς την επιφάνεια του κάθε ρολού με λίγο γάλα, πασπάλισα με μαυροσούσαμο και μετά χαράκωσα με το μαχαίρι σε τρεις - τέσσερεις μεριές.
Το χαράκωμα χρειάζεται για να μην φουσκώσει ανομοιόμορφα  η σφολιάτα.

Έψησα τα στρούντελ σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για 25 λεπτά.
Μέχρι δηλαδή που είχε ροδίσει και φουσκώσει καλά η σφολιάτα.
Άφησα να σταθούν για 15 λεπτά και μετά έκοψα κομμάτια για όλους.
Μια ωραία αλμυρή κολοκυθόπιτα... σε άλλη εκδοχή.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους και καλή Αποκριά, καθώς από χθες άνοιξε και το Τριώδιο (όλα τόσο γρήγορα φέτος...).

Κέικ Λεμονιού με σιρόπι λεμονιού

Λεμόνια...Λεμόνια...πολλά λεμόνια!
Πραγματικά τέτοιες καταστάσεις με φέρνουν στα "όρια" μου πολλές φορές καθώς δεν ξέρω πως να αξιοποιήσω υλικά που έρχονται σε μεγάλες ποσότητες.
Αλλά από την άλλη όμως, είναι σκέτη ευλογία να βλέπεις τα δένδρα, όπως οι λεμονιές, να αποδίδουν τόσο πολύ και χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Μόνον ένα δένδρο στο εξοχικό μας έδωσε πάνω από 20 κιλά λεμόνια!
Ανασκουμπώθηκα λοιπόν...
Έπλυνα, έξυσα, έστυψα, έβαλα σε μπουκαλάκια και παγοκύστες στην κατάψυξη, κράτησα ξύσμα σε σακουλάκια για μελλοντική χρήση, μαγείρεψα, έκανα μαρμελάδα (με πολύ ωραίο και εύκολο τρόπο). Χάρισα, έκανα  κουλουράκια αλλά και το σιροπιαστό κέικ που θα δείτε πιο κάτω...κι έχω ακόμη αρκετά!

Κέικ Λεμονιού με σιρόπι λεμονιού

Υλικά για μακρόστενη φόρμα κανονικού μεγέθους:
Για τον χυλό του κέικ
130 γραμ. βούτυρο αγελάδος (σε θερμοκρασία δωματίου)
2 μεγάλα αυγά,
3/4 φλιτζανιού ζάχαρη άχνη (ή ψιλή ζάχαρη χτυπημένη αρκετά στο multi)
2 κουταλιές ελαιόλαδο καλής ποιότητας,
2 κουταλάκια ζάχαρη κρυσταλλική,
3 μέτρια λεμόνια καθαρά και πλυμένα για το ξύσμα τους,
1 λεμόνι (μόνο τον χυμό)
2 μέτρια πορτοκάλια (μόνο τον χυμό)
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική (ή υγρό εσάνς)
250 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
80 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό.

Για το λεμονάτο σιρόπι
χυμό από 2 λεμόνια (από αυτά που πήρα το ξύσμα)
1 φλιτζάνι νερό,
1 φλιτζάνι ζάχαρη.

Πρώτα έπλυνα καλά τα λεμόνια πήρα το ξύσμα τους.  Το ξύσμα το έβαλα σ' ένα μπολ με τα δύο κουταλάκια της ζάχαρης και τα ανακάτεψα καλά, αφήνοντας πάνω από μισή ώρα καθώς έκανα την προετοιμασία για το υπόλοιπο κέικ.

Αμέσως μετά έφτιαξα το σιρόπι γιατί έπρεπε να μείνει και να κρυώσει, ώστε να το χρησιμοποιήσω στο ζεστό κέικ, λίγο μετά την εξαγωγή του από τον φούρνο.
Κατόπιν πήγα στην κυρίως εργασία, αυτή της προετοιμασίας του χυλού.

Αρχικά χτύπησα το μαλακό βούτυρο μαζί με την ζάχαρη άχνη (όπως μας τα έγραφε η Μαρίνα σε τελευταία ανάρτησή της).
Πραγματικά το δούλεψα 10-12 λεπτά συνεχώς και μάλιστα με μίξερ χειρός.

Κατόπιν πρόσθεσα το ξύσμα που είχε γίνει "πάστα" μαζί με τα δύο κουταλάκια ζάχαρης , το ελαιόλαδο και το ένα αυγό. Χτύπησα και πάλι.
Μετά το δεύτερο αυγό με την βανίλια και εκ' νέου χτύπημα για να ενσωματωθούν και αυτά τα υλικά.
Επόμενα υλικά: ο χυμός λεμονιού-πορτοκαλιών και το γάλα που σταδιακά ενσωματώθουν με το ανακατεμένο αλεύρι-μπέικιν πάουντερ-σιμιγδάλι.
Έτοιμος ο χυλός μου.

Σε φόρμα στρωμένη με ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος, έστρωσα καλά τον χυλό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο (καθώς είχα μαγειρέψει προηγουμένως) με αέρα στους 170 βαθμούς για 35 λεπτά. Μέχρι που ρόδισε καλά το κέικ και το μαχαιράκι μου έβγαινε στεγνό.

Άφησα λίγο (για 5 λεπτά) σε σβηστό φούρνο και αμέσως μετά έβγαλα την φόρμα.
Έκανα σε διάφορα σημεία μικρές μαχαιριές και με κουτάλι άρχισα να σιροπιάζω με το κρύο σιρόπι λεμονιού, αναμένοντας πάντα να απορροφήσει την πρώτη ποσότητα κάθε φορά το κέικ..
Μετά από μισή ώρα το έβαλα σε πιατέλα (μεταφέροντας με το χαρτί) αφαίρεσα το χαρτί με προσοχή και έτοιμο προς κατανάλωση.

Πολύ αρωματικό και πολύ λεμονάτο.
 Όπως είπε και ο μεγάλος άντρας "τσιμπάει" λίγο στο λεμόνι, αλλά όσο κρυώνει αυτό γίνεται πιο απολαυστικό.
Δοκιμάστε το, αν έχετε διάθεση και φυσικά να έχετε ένα ξεκούραστο και ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο, καθώς οι Αλκυονίδες ημέρες μας ήρθαν τελικά.

Ταρτάκι με κρέμα ταχινιού-πορτοκαλιού

Διαφήμιση δεν κάνω και το δηλώνω ευθύς εξ' αρχής για να μην με παρεξηγήσετε φίλες και φίλοι αναγνώστες, αλλά το προϊόν που θα σας δείξω πιο κάτω είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει μέσα στην χρονιά που μας πέρασε.
Και το γράφω έτσι, γιατί σαν προσωπικό στόχο έχω θέσει να δοκιμάζω νέα προϊόντα που βρίσκω στα SM, όταν έχω χρόνο και χαζεύω τα ράφια, μέσα στα πλαίσια των οικονομικών μου δυνατοτήτων αλλά και γεύσεων που πιστεύω πως θα μας αρέσουν οικογενειακώς.
Εδώ "κάθεται καλά" αυτό που έλεγε και ο Λάκης Λαζόπουλος στου 10 Μικρούς Μήτσους: ρε 'συ Χριστόφορε, πάμε Βασιλόπουλο να χαζέψουμε μουστάρδες; (!!!)

Έτσι σας έδειξα στο περελθόν: το Ζαγορίσιο φύλλο του Χαβέλα, (Πέπη μου, συμφωνείς φαντάζομαι...), τον καπνιστό τόνο από την Τράτα, τα φύλλα Περέκ και Γαής τυρί από τον Ραγιάν, το κασέρι Ξάνθης από τον Χατζηϊωννίδη, τα κατεξυγμένα Berries της Alterra, τα γροθοτυράκια του Ζοφεφίνου, το στρογγυλό χωριάτικο φύλλο από την Ζύμη Ψαχνών και κάποια άλλα... Προϊόντα που είτε τα βρήκα στα SM, είτε τα έφερα από ταξίδι στον τόπο παραγωγής τους και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας στη συνταγή που τα συμπεριέλαβα.
Κάποιες από αυτές τις δοκιμές μ' έχουν δικαιώσει απόλυτα μέσα στο πέρασμα του χρόνου και έχω αγοράσει και ξαναγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν.
 Έτσι και τώρα με το ταχίνι με πορτοκάλι από την βιομηχανία Χαϊτογλου.

Πήρα το πρώτο βάζο δοκιμαστικά γιατί ήταν σε καλή τιμή και μέσα σε 10 ημέρες αγόρασα άλλα δύο, για να τα έχω στο ντουλάπι μου (αχόρταγο μάτι)!
 Όπως καταλαβαίνετε βρήκε εφαρμογή σε γλυκές συνταγές αλλά και σκέτο πάνω σε λαδοπαξίμαδο ή ψωμάκι φρυγανισμένο είναι εξαιρετικό.

Ταρτάκια με κρέμα ταχινιού-πορτοκαλιού

Υλικά:

10-12 στρογγυλά σφολιατάκια,
4 κουταλιές ταχίνι με άρωμα πορτοκαλιού,
χυμό και ξύσμα από 2 (μη κερωμένα) μέτρια πορτοκάλια,
100 γραμ. τυρί κρέμα,
1/3 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια (ή υγρό εσάνς βανίλιας)
άχνη ζάχαρη και κανέλα σκόνη ανακατεμένες μαζί (περίπου 2 κουταλιές της σούπας άχνη με ένα κουταλάκι κανέλα)
30-35 φουντούκια ψημένα, όχι όμως αλατισμένα.
Χαρτί ψησίματος.

Αρχικά άφησα τα σφολιατάκια να ξεπαγώσουν για 2 ώρες εκτός ψυγείο.
Στη συνέχεια έκοψα 4 λωρίδες από χαρτί ψησίματος με πλάτος 10-12 περίπου εκατοστά και κάθε λωρίδα την έκοψα σε 3 ίσα μέρη.
Πάνω σε κάθε χαρτάκι άνοιξα ελαφρώς ένα σφολιατάκι και μετά το τοποθέτησα μέσα στο ταψί για τα muffins (με το χαρτί). Το σημειώνω πως το αντικολλητκό χαρτί είναι ο καλύτερος τρόπος για ψήσετε στο συγκεκριμένο σκεύος χωρίς απώλειες, καθώς πολλές φορές τα ειδικά χαρτάκια αποδεικνύονται "τζίφος"...

Ετοίμασα απλά και γρήγορα την κρέμα με: το ταχίνι, τον χυμό, το ξύσμα και το κρεμώδες τυρί ζεσταίνοντάς τα για ένα λεπτό στον φούρνο μικροκυμάτων μέσα σ' ένα πυρίμαχο (ή άλλο μπολ) ανακάτεψα μετά και τη βανίλια και χτύπησα για λίγο μ' ένα πιρούνι ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα.
Έβαλα από δύο κουταλάκια του γλυκού γέμιση μέσα στο κάθε σφολιατάκι και από πάνω 3-4 ολόκληρα φουντούκια πιέζοντας τα ελαφρώς.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, μέχρι που φούσκωσαν και ρόδισαν τα τοιχώματα από τα σφολιατάκια.
Τα έβγαλα από τον φούρνο, άφησα 5-6 λεπτά να σταθούν, αφαίρεσα πανεύκολα το χαρτί ψησίματος και πασπάλισα με  άχνη και κανέλα.

Γλυκάκι σε χρόνο dt, με γεύση απίστευτη!
Μ' όσο το δυνατόν πιο λίγη επιβάρυνση αφού δεν προστέθηκε καθόλου ζάχαρη καθώς το συγκεκριμένο ταχίνι περιέχει καστανή ζάχαρη και χωρίς πολλά-πολλά περιττά.
Σας συνιστώ να τα δοκιμάσετε και θα χαρώ ν' ακούσω τα σχόλιά σας.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους εύχομαι.

Μια πολύ γευστική φοκάτσα

Οι ζύμες είναι από  τις πολύ αγαπημένες γεύσεις μέσα στο σπίτι μας, καθώς αποτελούν "εύκολη λύση" για ένα σνακ στο σχολείο είτε για ένα απογευματινό-βραδινό μετά τα διαβάσματα και κάθε τύπου δραστηριότητες.
Μια μικρή προετοιμασία χρειάζεται και ένας συνδυασμός που συνήθως "γεννιέται" στο μυαλό μου τις ώρες που είμαι σε αναμονή ή κάνω κάποια άλλη δουλειά που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αυτοσυγκέντρωση όπως το σιδέρωμα για παράδειγμα :-))

Έτσι μου "βγήκε" λοιπόν η ακόλουθη φοκάτσα (ή φοκάτσια για άλλους) καθώς δεν ήθελα αλλαντικά και σάλτσες για το βραδινό...

Ζυμαράκι, φρέσκα τοματίνια-βελανίδια, ρίγανη, παραρουνόσπορος (είχε προηγηθεί βέβαια επίσκεψη για προμήθειες στο μπαχαριτζίδικο της περιοχής μας και έτσι υπήρχε διαθέσιμος όταν τον θέλησα) λαδάκι, τυράκια...

Φοκάτσα με μπλε τυρί, φέτα, ντοματίνια και ρίγανη

Επί το έργον λοιπόν...
Για την ζύμη της χρειάστηκα:
450 γραμ. αλεύρι για όλες τι χρήσεις,
80 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό (3 κουταλιές της σούπας είναι περίπου)
350 γραμ. νερό,
1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο και ελαφρώς χλιαρό,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
1/2 κουταλάκι ζάχαρη,
1,5 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη (ή θυμάρι)
1 κουταλάκι παπαρουνόσπορο,

Για την επικάλυψη της:
20-25 ντοματίνια βελανίδια (ή στρογγυλά αλλά όχι πολύ μεγάλα)
120 γραμ. μπλε τυρί,
80 γραμ. φέτα σκληρή,
1 κουταλάκι ρίγανη,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά (προαιρετικά)

Προσωπικά την ζύμη την ετοίμασα στον αρτοπαρεσκευαστή μου στο πρόγραμμα ζυμώματος με όλα τα υλικά μαζί.  Αν τώρα την κάνετε με το χέρι, θα ανακατέψετε αρχικά την μαγιά με το χλιαρό γάλα (προσοχή όχι ζεστό γιατί θα "καεί" η μαγιά και δεν θα φουσκώσει τη ζύμη). Μετά θα ανακατέψετε με όλα τα υπόλοιπα υλικά ενσωματώνοντας τελευταίο το σιμιγδάλι με το λάδι και θα δουλέψετε και πάλι για λίγο.
Το ζυμάρι δεν πρέπει να βγει πολύ σφιχτό. πρέπει να μοιάζει κάπως σαν αρκετά σφιχτός χυλός. Θα κολλάει δηλαδή κάπως στα χέρια γι' αυτό και τα λαδώνουμε αρκετά όταν τον απλώνουμε.

Μόλις είναι έτοιμο, το σκεπάζετε και το βάζετε σε ζεστό μέρος (ας πούμε τον φούρνο σας λίγο προθερμασμένο) για μία ώρα, για να φουσκώσει.

Στη συνέχεια και αφού μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά το ζυμάρι μου ήταν έτοιμο, έστρωσα σ' ένα τετράγωνο μεγάλο ταψί, αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και το ράντισα με ελαιόλαδο.
Με λαδωμένα χέρια το άπλωσα σε όλη την επιφάνεια και έστρωσα επίσης με λαδωμένα χέρια τη ζύμη μου σε όλη την επιφάνεια του ταψιού όσο πιο ομοιόμορφα γινόταν.

Πάνω στη ζύμη πασπάλισα πάλι ρίγανη και έβαλα τα ντοματίνια με αποστάσεις ίσες μεταξύ τους, πιέζοντας ελαφρώς μέσα στο ζυμάρι,
Από πάνω έτριψα με τα χέρια το μπλε τυρί και μετά τη φέτα. Στο σημείο αυτό αν θέλετε μπορείτε να πασπαλίσετε και με λίγη πάπρικα γλυκιά (προσωπικά δεν έβαλα και το σκέφτηκα μετά).

Έβαλα το ταψί πάλι σε ελαφρώς προθερμασμένο και σβηστό φούρνο, για μία ώρα, ώστε να ξαναφουσκώσει η ζύμη μου και μετά έψησα στους 170 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Μέχρι δηλαδή που είχε αρχίσει να ροδίζει η επιφάνεια της ζύμης και φυσικά είχαν μαλακώσει τα ντοματίνια και τα τυριά μου. Άφησα να κρυώσει για 10 λεπτά και έτοιμο προς κατανάλωση!

Περιττό να σας πω, πως έγινε ανάρπαστη τούτη η φοκάτσα.
Δεν έμεινε ούτε ψίχουλο για την επόμενη μέρα (όπως υπολόγιζα για κολατσιό στο σχολείο) και γι' αυτό πιστεύω πως θα άξιζε να την δοκιμάσετε.
Ο κόπος της  είναι ελάχιστος (πέρα ίσως από το ζύμωμα) και τα υλικά της είναι όλα πολύ αρμονικά συνδυασμένα.
Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε.

700 +1

Ο τίτλος 700 + 1... σαφώς και δεν κάνει για τίτλος κάποιου μαγειρικού πονήματος (!) αλλά είναι τίτλος για τις 700 αναρτήσεις (με τελευταία αυτή για το κέικ πορτοκαλιού) που έχει συμπληρώσει το πνευματικό μου παιδί, κατά κόσμον... προσωπικό blog Aroma Vanillias.

Πραγματικά δεν περίμενα να καταφέρω να φτάσω μέχρι αυτό το νούμερο, όταν ξεκίνησα το 2009 (στις 22.5.2009)  με τη πρώτη πειραματική καταγραφή μου, για μια ωραία και νόστιμη κερασόπιτα.

Ο καιρός που πέρασε, με έμαθε πολλά πράγματα για τις δυνάμεις και τις αντοχές μου μέσα κι έξω από την κουζίνα.
Ταυτόχρονα με έκανε "σοφότερη" στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους που με περιέβαλλαν στο παρελθόν, αλλά και με αυτούς που εξακολουθούν να με περιβάλλουν σήμερα, πέρα από τα δικά μου αγαπημένα κοντινά πρόσωπα.

Ξεκίνησα ως μέλος μιας ομάδας (του HFL) και πιο πριν... μιας διαδικτυακής κοινότητας (του Hugry) που σαν κοινό χαρακτηριστικό είχαν το "καλό φαγητό". Και τελικά θα έλεγα πως κατέληξα μέλος μιας πολύ μεγάλης κοινότητας, της επονομαζόμενης κοινότητας των food bloggers, που συνεχώς εξελίσσεται και εμπλουτίζεται με νέες παρουσίες και απόψεις, πάνω στα θέματα διατροφής.

Σε ανύποπτο χρόνο, σε μια συζήτηση που έκανα με φίλη, τέθηκε το θέμα  αν και πως η κοινότητα των food bloggers, κυρίως του εξωτερικού, έχει τη δύναμη να καθορίζει "πολιτικές" στις προωθητικές ενέργειες των παραγωγών τροφίμων (είτε μιλάμε για μεγάλες εταιρίες, είτε για μικρούς παραγωγούς).
Προσωπικά δεν το πιστεύω!
Είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο νομίζω, μεμονωμένα άτομα να έχουν την δυνατότητα να επηρεάσουν το παντοδύναμο marketing.
Όμως πιστεύω ακράδαντα πως άτομα που αγαπούν να μαγειρεύουν και να δημιουργούν γεύσεις αλμυρές ή γλυκές, μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους γύρω τους ώστε να τραφούν πιο σωστά και να θέσουν τον "πήχη" της γεύσης πολύ ψηλά.
Μπορούν ακόμη να "εκπαιδεύσουν" τους άλλους στην αναγνώριση υλικών και συστατικών, κατορθώνοντας έτσι  να τους κάνουν πιο σωστούς καταναλωτές, γεγονός πραγματικά σημαντικό!

700 + 1 αναρτήσεις, λοιπόν...
 Ένα προσωπικό σημειωματάριο συνταγών, που όπως έχω γράψει και πει στο παρελθόν, το ξεκίνησα για να έχω την "πειθαρχία" να καταγράφω τα όσα δοκίμαζα να φτιάξω στην κουζίνα μου.
Οι  προσπάθειες που είχα κάνει να κρατώ χειρόγραφα τετράδια ήταν μάλλον αποτυχημένες εκείνο τον πρώτο καιρό καθώς πολλά γεγονότα της προσωπικής μου ζωής είχαν πέσει απανωτά.
 Έτσι η "ηλεκτρονική καταγραφή" αφού ήμουν (επαγγελματικά) πάρα πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη και με συνεχή σύνδεση στο Internet μου φάνηκε σαφώς πιο απλή και γρήγορη!
Με τα χρόνια εξελίχτηκε σε "προσωπική διασκέδαση" και ως τέτοια παραμένει και σήμερα, χωρίς στόχο ν' αλλάξει... πέρα από το γεγονός ίσως, ότι δεν το κάνω με τον ίδιο ενθουσιασμό που το έκανα παλαιότερα.

700 + 1 αναρτήσεις, λοιπόν...
Με πιο δημοφιλής τις ακόλουθες (όπως δείχνουν και τα στατιστικά στοιχεία του blogger):


Μανιταρόπιτα σε μπουρέκι (από το 2016)

Μαραθόπιτα ιδιαίτερη (από το 2016)

Θράψαλα στον φούρνο (από το 2016)

Μακαρονόπιτα στα γρήγορα (από το 2015)

Τα αφράτα κουλουράκια καρότου (από το 2015)

Ο αρωματικός σιμιγδαλένιος χαλβάς (από το 2015)

Πιροσκί με πατάτα και φέτα (από το 2015)

Nutella cheesecake  (από το 2014)

Σεκέρ Παρέ  (από το 2014)

Cheesecake με μύρτιλλα (από το 2014)

Μια σουπιά... (από το 2014)

Τυρόπιτα σαν ...κέικ (από το 2013)

Τονάκι Λεμονοπορτοκαλάτο (από το 2013). Αυτό το φαγητό έχει 14.410 views.
Πραγματικά αξιοθαύμαστο, καθώς προσωπικά το θεωρώ από τις πιο απλές συνταγές που μπορεί να βρει κάποιος μέσα στο blog μου.

Γλυκό με άρωμα καφέ (από το 2013)

Σοκολατένια μπόμπα (από το 2013)

Κοτόπιτα με χωριάτικο κοτόπουλο  (από το 2013)

Σαν εκμέκ ... πολίτικο (από το 2013)

Ταραμάς κέικ (από το 2013)

Cookies τα καταπληκτικά (από το 2013)

Ένας άλλος μπακλαβάς ... (από το 2012)

Ρεβύθια που θα λατρέψετε (από το 2012)

Πορτοκαλόπιτα (από το 2012)

Καραμελωμένος χαλβάς με άρωμα βουτύρου (από το 2012)

Μοσχάρι στο πήλινο (από το 2012)

Ένα σκανδαλιστικό πατέ (από το 2012)


Μανιτάρια με φέτα (από το 2011) Η συνταγή best seller (!!!) 15.035 views.

Σαλιγκάρι ή Σαραγλί (από το 2011)

Χρυσά μήλα των Εσπερίδων (από το 2011) κυδώνια ψητά δηλαδή. Μια συνταγή με πάμπολλα views επίσης.

Λικέρ Κράνου (από το 2011)

Τάρτα Γκανάζ (από το 2011)

Ουζοκούλουρα (από το 2011)

Κάπου εδώ λέω να σταματήσω μιας και τα επόμενα χρόνια θα μας πάνε πολύ πίσω...και τα δεδομένα τότε στο blog ήταν ακόμη σε "εμβρυακό" στάδιο. Μάθαινα και εξελισσόμουν μαζί του σε θέματα φωτογράφισης και διαχείρισης (ακόμη μαθαίνω φυσικά...καθώς κάθε μέρα ανακαλύπτω και κάτι νέο στα όσα μπορείς να κάνεις μέσα στην κουζίνα, ενώ γνωρίζω καλύτερα τις λειτουργίες της φωτογραφικής μου μηχανής).

Για όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, χαίρομαι που κατάφερα να καταγράψω με τον τρόπο μου: υλικά, αρώματα, γεύσεις, συνθέσεις, μνήμες, συνήθειες, εικόνες και τόπους... και ν' ανατρέχω όποτε θέλω να επαναλάβω μια συνταγή μου, ή να δω κάποιες φωτογραφίες που αγάπησα.

Μα περισσότερο χαίρομαι, που βρέθηκαν κάποιοι να τα διαβάσουν και να τα δοκιμάσουν, όπως ακριβώς θα γινόταν αν είχαμε την ευκαιρία να σας έχω στο τραπέζι μου...στο σπίτι μου...σε καθημερινή ή σχόλη.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την παρέα σας σ' αυτές τις
700 + 1 αναρτήσεις φίλες και φίλοι αναγνώστες.
Να έχετε ένα ξεκούραστο και χαλαρό Σαββατοκύριακο,

με αγάπη
Πηνελόπη

Κέικ Πορτοκαλιού

Ένα κέικ πορτοκαλιού μπορεί να σε κάνει ν' αλλάξεις διάθεση!
Μπορεί να σε βοηθήσει να νοιώσεις καλύτερα όταν ο πυρετός τριγυρίζει (χωρίς εμφανείς ενδείξεις ίωσης) τον κανακάρη της οικογένειας ... Και καθώς αυτός δεν είναι και "τύπος" που σηκώνει πυρετό εύκολα...μπαίνεις στην "λογική" του να ψάχνεις και να "ψάχνεσαι" προς τι το συγκεκριμένο φαινόμενο εντός της οικίας του σπιτιού σου;
Να ξεπεράσω τα νεύρα ήθελα...αλλά και να κάνω κάτι όχι πολύ μπελαλίδικο και σύνθετο.
Πορτοκάλια εμπρός μου.
Πορτοκαλένια μαρμελάδα (από thermomix) που μου προσέφεραν.
Ταχίνι με πορτοκάλι (πάρα πολύ νόστιμο σας λέω!!!) που αγόρασα.
Αλεύρι που φουσκώνει, αυγαλάκια, λαδάκι, βουτυράκι, ζάχαρη με στέβια, εσάνς πορτοκαλιού, βανίλια κρυσταλλική λίγη σπασμένη σοκολάτα (που είχαμε απόθεμα από τις ημέρες των γιορτών) και όλα έγιναν στα γρήγορα.
Ούτε καν φόρμα για κέικ δεν έβγαλα από το ντουλάπι. Ένα ταψάκι στρωμένο με βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί και σε 40 λεπτά είχα κάνει το σπίτι να μυρίζει συναρπαστικά.

Κέικ Πορτοκαλιού με σοκολάτα

Υλικά:
1 ποτήρι χυμό φρέσκου πορτοκαλιού,
ξύσμα από 2 μέτρια πορτοκάλια,
120 γραμ. ελαιόλαδο,
80 γραμ. λιωμένο βούτυρο,
1/2 ποτήρι ζάχαρη με στέβια,
2 κουταλιές ταχίνι με πορτοκάλι,
1/2 φλιτζάνι μαρμελάδα πορτοκάλι,
1/2 κουταλάκι βανίλια κρυσταλική,
4-5 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού,
3 μέτρια αυγά,
450 γραμ. αλεύρι αυτοδιογκούμενο,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
120 γραμ. σοκολάτα γάλακτος σε μικρά κομματάκια.

Στην συγκεκριμένη συνταγή δεν βγήκε ούτε φόρμα κέικ από το ντουλάπι, μα ούτε και μίξερ...
Με τον αυγοδάρτη χτύπησα τα υλικά μου μέσα σε βαθύ μπολ και με την σειρά που τα προαναφέρω κάνοντας την όλη διαδικασία πολύ-πολύ εύκολη και γρήγορη.

Μετά έστρωσα το βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί στο ταψί μου και με μια μαρίζ (πολύ ωραίο αξεσουάρ) πήρα όλο τον χυλό του κέικ μέσα από το μπολ.

Έψησα στους 180 βαθμούς με αέρα τα πρώτα 10 λεπτά και μετά χαμήλωσα την θερμοκρασία στους 170 για τα υπόλοιπα 20 λεπτά. Ρόδισε, μοσχομύρισε και ήταν πραγματικά απολαυστικό όταν συνόδευσε το απόγευμα του Σαββάτου μας, αλλά και το πρωινό της Κυριακής μας.
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα.

Κολοκυθομηλόπιτα της παγωνιάς...

Το κρύο καλά κρατεί...οπότε η πρώτη γευστική ανάρτηση της νέας χρονιά μια γλύκα την χρειάζεται!
Γλύκα φυσική και χωρίς πολλές θερμίδες καθώς ήδη έχουμε πάρει αρκετές... μέσα στο 15πενθήμερο των γιορτινών ημερών.

Η μεγάλη κολοκύθα που ήρθε από το χωριό του πεθερού περίμενε υπομονετικά πάνω από μήνα την σειρά της...
Την κόψαμε και την χωρίσαμε σε δύο (μη πω και τρία) σπίτια.
Το δικό μου μερτικό το βλέπετε πιο κάτω.

Αφού την παρέλαβα (κομμένη) την καθάρισα στην φλούδα μ' ένα βρεγμένο πανί.
Έστρωσα ένα ταψί με χαρτί ψησίματος την έβαλα μέσα (με την φλούδα στον πάτο) και την σκέπασα με αλουμινόχαρτο.
Την έψησα στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά με αέρα.
Όταν την έβγαλα την άφησα να κρυώσει και την έκοψα σε μεγάλες φέτες. Μετά σε κομμάτια τετράγωνα και την καθάρισα από την φλούδα. Αποθήκευσα σε σακούλες τροφίμων τρία πακέτα των 600 γραμ. και το τέταρτο μέρος το έκανα (μισό κολοκυθόσουπα με καρότα, πατάτα και μπαχαρικά) και το άλλο μισό, πίτα μαζί με ξινόμηλα).

Κολοκυθομηλόπιτα με φύλλο κρούστας

Γι' αυτήν την πίτα λοιπόν χρησιμοποίησα φόρμα με αποσπώμενο πάτο (για να βγει πιο όμορφη) και τα υλικά μου ήταν τα ακόλουθα:
300 γραμ. ελαφρώς ψημένη κολοκύθας και τριμμένη στη χοντρή πλευρά του τρίφτη (ρεντέ)
2 μεγάλα ξινόμηλα επίσης τριμμένα,

1/3 φλιτζανιού σιμιγδάλι ψιλό,
1/2 φλιτζάνι σταφίδες διάφορες (ξανθές και μαύρες)
1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα,
2,5 κουταλάκια κανέλα σκόνη,
1/5 κουταλάκι τριμμένο γαρύφαλλο,
1/5 κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,
1/5 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
4 κουταλιές σούπας καστανή ζάχαρη,
χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
250 γραμ. φύλλο κρούστας για γλυκά,
80 γραμ. λιωμένο βούτυρο αγελάδος.
Επιπλέον για το πασπάλισμα άχνη ζάχαρη και κανέλα.

Αφού έκανα όλη την διαδικασία με την κολοκύθα όπως την περιέγραψα πιο πάνω, τα κομμάτια που ήθελα για την πίτα τα έτριψα στον τρίφτη. Μαζί έτριψα και τα  δύο ξινόμηλα.
Κατόπιν τα ανακάτεψα με τον χυμό του πορτοκαλιού και το ξύσμα ενώ μέσα στο ίδιο σκεύος ανακάτεψα και όλα τα υπόλοιπα υλικά εκτός από τις 2 κουταλιές ζάχαρη (οι άλλες δύο μπήκαν στο μείγμα) και το λιωμένο βούτυρο.

Βουτύρωσα καλά την φόρμα μου και έστρωσα φύλλα βουτυρωμένα (κομμένο στη μέση το μεγάλο φύλλο μας δίνει δύο μικρότερα και έτσι τα ήθελα όλα) σταυρωτά.

Πάτος 4 φύλλα βουτυρωμένα και αμέσως μετά πασπάλισα την μισή κουταλιά ζάχαρης, άλλα 4 φύλλα κατόπιν όλο το μείγμα (κολοκύθας, μήλων, σταφίδες, καρύδια και μπαχαρικά) και πάλι 4 φύλλα βουτυρωμένα, ζάχαρη και πάλι 4 φύλλα βουτυρωμένα και πάλι ζάχαρη και τέλος άλλα 4 φύλλα βουτυρωμένα πάντα. Στην επιφάνεια όσο βούτυρο και ζάχαρη έμειναν.

Τέλος, χάραξα με κοφτερό μαχαίρι και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς για 25 περίπου λεπτά.

Μυρωδιά εξαιρετική με το βούτυρο και την κανέλα να υπερισχύουν, ενώ πρέπει να πω ότι την επόμενη μέρα εμένα μου φάνηκε ακόμη πιο αρωματική τούτη η πίτα.
Κόβετε κομμάτι πασπαλίζετε με έξτρα ζάχαρη άχνη και κανέλα και έχετε ένα πολύ ωραίο γλυκό.

Καλές δοκιμές αν την κάνετε και να ξέρετε πως συνοδεία μ' ένα ζεστό ρόφημα ή ακόμη κι' ένα ποτήρι γλυκό κόκκινο κρασί νομίζω πως θα έχετε εξαιρετικό "αντίδοτο" στην παγωνιά που επικρατεί.
Δύναμη σε όλες και όλους εύχομαι.

2017...

Έχουμε πάρει άραγε την σωστή κατεύθυνση;
Θα δούμε... σε 365 ημέρες από σήμερα!!

Ευτυχισμένο το 2017 για όλους μας.
Μακάρι οι όμορφες μέρες που θα κλείνει εντός του να είναι περισσότερες από αυτές που μπορούμε να αντέξουμε :-)))
Καλή Χρονιά.