Φθινόπωρο φτάνει
τα φύλλα όλο πέφτουν
ταξίδι θα πάνε
πολύ μακρινό...
Το ένα στη στέγη
το άλλο στον κήπο
το τρίτο, σε κάποιο
μικρούλι σχολειό!
Αυτά λέει το ποιηματάκι που μάθαμε χθες στο σχολείο...και κάναμε κόπο να καταφέρουμε να θυμόμαστε την λέξη "μικρούλι" κι όχι "μικρό" αφού δεν κάνει ρήμα.
Και εξηγώ και λέω πως το "μικρούλι" είναι πιο χαριτωμένο... πιο αγαπησιάρικο...
Να έτσι, σαν τούτες τις μικρές πράσινες πιπερίτσες.
Όχι σαν τις άλλες τις μεγάλες, που κάνουμε σαλάτα ή γεμιστές.
Τις πράσινες, τις σκούρες πράσινες ή τις χρωματιστές.
Α! μάλιστα...κατάλαβα!
Μικρές είναι ρε μαμά, αλλά "καίνε" όπως είπες κι' εσύ.
Άρα καλές δεν είναι... μα ούτε και τις αγαπάς, νομίζω, αφού άκουσα πως είπες πως είναι σκέτη "κάψα" και "μπελάς" για φτιάξιμο.
Πάρε να 'χεις μάνα, για να μάθεις!
Όμως εγώ μπορεί να μην αγαπώ τα "καυτερά"... αλλά τις πιπερίτσες τις έκανα τουρσί δοκιμάζοντας να θυμηθώ πράγματα που έκανε η μάνα και οι γιαγιάδες μου. Έβαλα και την δική μου πινελιά κι ας πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της "κάψας" και της "αψάδας" παρέα με κανένα όσπριο, στον χειμώνα που θα μας έρθει.
Πάντως αν υπάρχει κάποια/κάποιος ανάμεσά σας που αρέσκεται στα καυτερά και είναι στην Αθήνα, χαρίζουμε βαζάκι μεγάλου μεγέθους, κι' ένα και δύο και τρία...σαν τα παιδιά του Πειραιά ένα πράγμα.
Με προσωπική δε παράδοση, γιατί για courier δεν το εγγυώμαι, πως θα φτάσει σώο και αβλαβές το βάζο :-)
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και με ότι αγαπά ο καθένας μας να κάνει μέσα σε τούτες τις 48 ώρες.
τα φύλλα όλο πέφτουν
ταξίδι θα πάνε
πολύ μακρινό...
Το ένα στη στέγη
το άλλο στον κήπο
το τρίτο, σε κάποιο
μικρούλι σχολειό!
Αυτά λέει το ποιηματάκι που μάθαμε χθες στο σχολείο...και κάναμε κόπο να καταφέρουμε να θυμόμαστε την λέξη "μικρούλι" κι όχι "μικρό" αφού δεν κάνει ρήμα.
Και εξηγώ και λέω πως το "μικρούλι" είναι πιο χαριτωμένο... πιο αγαπησιάρικο...
Να έτσι, σαν τούτες τις μικρές πράσινες πιπερίτσες.
Όχι σαν τις άλλες τις μεγάλες, που κάνουμε σαλάτα ή γεμιστές.
Τις πράσινες, τις σκούρες πράσινες ή τις χρωματιστές.
Α! μάλιστα...κατάλαβα!
Μικρές είναι ρε μαμά, αλλά "καίνε" όπως είπες κι' εσύ.
Άρα καλές δεν είναι... μα ούτε και τις αγαπάς, νομίζω, αφού άκουσα πως είπες πως είναι σκέτη "κάψα" και "μπελάς" για φτιάξιμο.
Πάρε να 'χεις μάνα, για να μάθεις!
Όμως εγώ μπορεί να μην αγαπώ τα "καυτερά"... αλλά τις πιπερίτσες τις έκανα τουρσί δοκιμάζοντας να θυμηθώ πράγματα που έκανε η μάνα και οι γιαγιάδες μου. Έβαλα και την δική μου πινελιά κι ας πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της "κάψας" και της "αψάδας" παρέα με κανένα όσπριο, στον χειμώνα που θα μας έρθει.
Με προσωπική δε παράδοση, γιατί για courier δεν το εγγυώμαι, πως θα φτάσει σώο και αβλαβές το βάζο :-)
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και με ότι αγαπά ο καθένας μας να κάνει μέσα σε τούτες τις 48 ώρες.
Όλο κάψα δηλαδή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα φτιάξω με μικρέ κόκκινες μπούκοβο μόλις ξεραθούν.
Καλημέρες πολλές.
ΔιαγραφήΈχω κι' εγώ κρατήσει μερικές από την πιπερίτσα στο εξοχικό, Ξανθή μου.
Τις αποξήρανα και λέω να τις χρησιμοποιώ σε σάλτσες.
Αυτές όμως ήρθαν σε μεγάλη ποσότητα από το "πεθεροχώρι" οπότε έπρεπε να βρουν έναν-κάποιο προορισμό :-))
Φιλιά πολλά.
Eμενα πολυ θα μου αρεσε ενα τετοιο βαζο,και δεν αντεχω και πολυ τα καυτερα και τα τρωω,μαλλον μαζοχα θαμαι χαχαχα,αντε καλο Χειμωνα Πηνελόπη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Νέλη μου.
ΔιαγραφήΠες το κι' έγινε!!!
Γράψε μου στο mail μου...και να κάνω delivery, με κάποιον τρόπο.
Και εγώ δεν είμαι και πολύ του καυτερού! Τι κρίμα να είναι τόσο μακριά η συνblogger μου η Χαρά, πολύ θα σε αγαπούσε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μαρία μου.
ΔιαγραφήΜε το κρυολόγημα που έχω από προχθές...μου φαίνεται ότι θα αρχίσω να τις τρώω :-))
Πηνελόπη μας... άναψες τα αίματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αυλή της γιαγιά μου θυμάμαι πολλές μικρές γλάστρες με τις μικρούλες χρωματιστές πιπερίτσες!
Φωτιά και λαύρα στο τραπέζι, λοιπόν, και πανέτοιμοι για τις κρύες μέρες του χειμώνα!
Καλό και χαρούμενο Σαββατοκύριακο!
Όλοι μας έχουμε παρόμοιες μνήμες καλέ μου Ευάγγελε.
ΔιαγραφήΚαι θες ο χρόνος που περνάει, θες η πρώτη ύλη που πέφτει στα χέρια μας, όλο και τις ανακαλούμε!
Καλημέρες πολλές.
Ότι πρέπει για τον χειμώνα θα είναι:P Αγαπώ πολύ τα καυτερά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Βρήκαμε εθελόντρια :-)))
ΔιαγραφήΛίλια, αν θες βαζάκι και είσαι στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, πολύ ευχαρίστως να προσφέρω.
Ωραία συνταγη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομάδα
Φιλιά :)
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου.
ΔιαγραφήΤι γλυκό το ποιηματάκι σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι όμορφα γραμμένη ανάρτηση!
Τα φιλιά μου!
Κορίτσι σε λίγα χρονάκια κι' εσείς στα ίδια "μονοπάτια" θα βαδίζετε :-))
ΔιαγραφήΜην νομίζεις ότι θα ξεφύγεις....
Τα φιλιά μου επίσης.
Τελεια! Λοιπον ακου.. Θα φτιαξεις φασολαδα, θα βαλεις στο πλαϊ τις πιπεριες θα φερω εγω ελιές και κρασι και θα γινουμε αεροπλανα μια κρυα Κυριακη του χειμωνα! Τι λες; Αληθεια πως τις εφτιαξε ςΠηνελοπη; Καλο φθινοπωρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Μ
Α! καλώς την πέρδικα!
ΔιαγραφήΒεβαίως και η φασολάδα θα ετοιμαστεί.
Και βεβαίως θα την φάμε όποτε θες, αλλά θα σου κρατήσω κι' ένα βάζο. Τι λες;
H παρασκευή τους απλή. Καλό πλύσιμο αρχικά.
Κόψιμο το κοτσανάικι (για να μην πιάνει πολύ χώρο στο βάζο)
Μια τρύπα μ' ένα καλαμάκι από σουβλάκι (εκεί πάνω στο καπάκι).
Έφτιαξα ένα "σιρόπι" από ξυδόνερο (1,5 ποτήρι ξύδι, 3 ποτήρια νερό, 1 κουταλίτσα ζάχαρη, 2 κουταλιές αλάτι). Το έβρασα, για 4-5 λεπτά. Δεν θέλουμε να εξατμιστεί το ξύδι.
Και μετά έβαλα τις πιπεριές σε βάζα. Έβαλα μέσα κόκκους από κόκκινο πιπέρι. Μια κάψα κάρδαμο, και τις κάλυψα με ξυδόνερο και λάδι.
Αρωματικά βάζει μάλλον κανείς ότι θέλει και ότι του αρέσει. Ελπίζω πως αυτά που έβαλα εγώ θα τις κάνουν πιο "ήπιες" στην γεύση.
Φιλιά πολλά Σταυρούλα μου.
Το ποιηματάκι σας υπέροχο κι όσο για το τουρσί ... καταπληκτικό για τον χειμώνα που έρχεται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το αναγνωστικό της Δευτέρας Δημοτικού, Κική μου....
ΔιαγραφήΚαι είμαστε ακόμη στην αρχή....
Χειμώνα, ε;
Σε εμάς εδώ πάντως τον βλέπω να αργεί, με τους 32 βαθμούς πάλι σήμερα κι' εχτές.