Όταν κάτι είναι πολύ γλυκό, συνηθίζουμε να λέμε την έκφραση: είναι σαν σιρόπι, ή γλυκό σαν σερμπέτι!
Αλλά για να είστε σίγουροι ότι αυτό που φτιάξατε, δεν θα "λαπαδιάσει" κιόλας με το πολύ σιρόπι, ένας είναι ο ασφαλής τρόπος.
Η χρήση σιμιγδαλιού στο μείγμα.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι :-) μιας και το γλυκάκι της χθεσινής γιορτής (Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μητέρες του κόσμου) έγινε στα γρήγορα και μ' ένα σχετικό άγχος λόγω έλειψης χρόνου.
Προσωπικά τα πολύ γλυκά (γλυκά) δεν μου αρέσουν.
Το σιρόπιασμα θέλω να είναι τέτοιο που να μου δώσει την μαλακιά υφή για παράδειγμα στον σιμιγδαλένιο χαλβά που τον θέλω "νωπό" αλλά χωρίς να λασπώσει όμως.
Στο γλυκό του ταψιού, να μην τρέχει το σιρόπι μέσα στο ταψί μου, αλλά να το νοιώθεις όταν γεύεσαι το γλυκό! Για τέτοιες καταστάσεις μιλώ.
Στο σιροπιαστό κέϊκ, όπως αυτό που σας παρουσιάζω, τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα, μιας και πρέπει να παντρέψουμε το σιμιγδάλι με το αλεύρι, για να έχουμε ωραίο σε "φούσκωμα" κέϊκ που να σηκώνει σιρόπι, χωρίς να μας "λασπώσει".
Υλικά που χρησιμοποίησα:
1 και 1/2 κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κούπα σιμιδάλι ψηλό,
1 κούπα ζάχαρη,
1/2 κούπας λιωμένη μαργαρίνη,
6 αυγά μέτρια,
2 κουταλάκια του γλυκού μπεϊκιν,
1 κουταλάκι του γλυκού βανίλια σκόνη,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
χυμό από το ίδιο μεγάλο πορτοκάλι.
Σε βαθύ μπολ βάζετε την ζάχαρη μαζί με το ξύσμα του πορτοκαλιού και την βανίλια, τ' ανακατέβετε μ' ένα κουτάλι και τ' αφήνετε να σταθούν για κανένα 10 λεπτο, έτσι ώστε να ενωθούν τ' αρώματα με την ζάχαρη.
Στην συνέχεια ρίχνετε όλα τα υλικά και ανακατεύετε το μείγμα με το μίξερ μέχρι να γίνουν ομογενή στην υφή, σαν ελφρώς πυκτός χυλός.
Βάζετε τον χυλό σε καλά βουτυρωμένη φόρμα, και τον ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 40 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς. Κάνετε το τεστ με το καλαμάκι ή το μαχαιράκι...
Όταν το βγάλετε από τον φούρνο αφήνετε να σταθεί 6-7 λεπτά και στο διάστημα αυτό έχετε ετοιμάσει το σιρόπι.
Για το σιρόπι θα χρειαστείτε:
1 κούπα νερό
1 κούπα χυμό πορτοκαλιού
1 και 1/2 κούπες ζάχαρη μαύρη.
Τα βάζετε να βράσουν μαζί, για 6-7 λεπτά μέχρι να δέσει το σιρόπι (τον χρονο δεσίματος τον μετράμε αφού έχει αρχίσει να βράζει).
Βγάζετε το κέϊκ από τον φούρνο, όχι όμως από την φόρμα κάνετε μερικές τρύπες μ' ένα ξύλινο σουβλάκι στο σώμα του και το περιχύνετε με το σιρόπι. Το αφήνετε κατά μέρος και το ξεχνάτε, μέχρι να πιεί το σιρόπι. Το σιγδάλι, θα κάνει την δουλειά που πρέπει για λογαριασμό σας.
Αφού πια κρυώσει και έχει πιει το σιρόπι, ξεφορμάρετε σε πιατέλα σερβιρίσματος. Ζεστένετε 3 κουταλιές μαρμελάδα βερίκκοκο ή πορτοκάλι με μισό κουταλάκι του γλυκού νερό. Την αφήνετε να γίνει κάπως ρευστή και γαρνίρετε το κέικ με την βοήθεια μιας μικρής σπάτουλας.
Μόλις κρυώσει η μαρμελάδα (4-5 λεπτά) είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.
Καλή σας απόλαυση.
Αλλά για να είστε σίγουροι ότι αυτό που φτιάξατε, δεν θα "λαπαδιάσει" κιόλας με το πολύ σιρόπι, ένας είναι ο ασφαλής τρόπος.
Η χρήση σιμιγδαλιού στο μείγμα.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι :-) μιας και το γλυκάκι της χθεσινής γιορτής (Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μητέρες του κόσμου) έγινε στα γρήγορα και μ' ένα σχετικό άγχος λόγω έλειψης χρόνου.
Προσωπικά τα πολύ γλυκά (γλυκά) δεν μου αρέσουν.
Το σιρόπιασμα θέλω να είναι τέτοιο που να μου δώσει την μαλακιά υφή για παράδειγμα στον σιμιγδαλένιο χαλβά που τον θέλω "νωπό" αλλά χωρίς να λασπώσει όμως.
Στο γλυκό του ταψιού, να μην τρέχει το σιρόπι μέσα στο ταψί μου, αλλά να το νοιώθεις όταν γεύεσαι το γλυκό! Για τέτοιες καταστάσεις μιλώ.
Στο σιροπιαστό κέϊκ, όπως αυτό που σας παρουσιάζω, τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα, μιας και πρέπει να παντρέψουμε το σιμιγδάλι με το αλεύρι, για να έχουμε ωραίο σε "φούσκωμα" κέϊκ που να σηκώνει σιρόπι, χωρίς να μας "λασπώσει".
Υλικά που χρησιμοποίησα:
1 και 1/2 κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κούπα σιμιδάλι ψηλό,
1 κούπα ζάχαρη,
1/2 κούπας λιωμένη μαργαρίνη,
6 αυγά μέτρια,
2 κουταλάκια του γλυκού μπεϊκιν,
1 κουταλάκι του γλυκού βανίλια σκόνη,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
χυμό από το ίδιο μεγάλο πορτοκάλι.
Σε βαθύ μπολ βάζετε την ζάχαρη μαζί με το ξύσμα του πορτοκαλιού και την βανίλια, τ' ανακατέβετε μ' ένα κουτάλι και τ' αφήνετε να σταθούν για κανένα 10 λεπτο, έτσι ώστε να ενωθούν τ' αρώματα με την ζάχαρη.
Στην συνέχεια ρίχνετε όλα τα υλικά και ανακατεύετε το μείγμα με το μίξερ μέχρι να γίνουν ομογενή στην υφή, σαν ελφρώς πυκτός χυλός.
Βάζετε τον χυλό σε καλά βουτυρωμένη φόρμα, και τον ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 40 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς. Κάνετε το τεστ με το καλαμάκι ή το μαχαιράκι...
Όταν το βγάλετε από τον φούρνο αφήνετε να σταθεί 6-7 λεπτά και στο διάστημα αυτό έχετε ετοιμάσει το σιρόπι.
Για το σιρόπι θα χρειαστείτε:
1 κούπα νερό
1 κούπα χυμό πορτοκαλιού
1 και 1/2 κούπες ζάχαρη μαύρη.
Τα βάζετε να βράσουν μαζί, για 6-7 λεπτά μέχρι να δέσει το σιρόπι (τον χρονο δεσίματος τον μετράμε αφού έχει αρχίσει να βράζει).
Βγάζετε το κέϊκ από τον φούρνο, όχι όμως από την φόρμα κάνετε μερικές τρύπες μ' ένα ξύλινο σουβλάκι στο σώμα του και το περιχύνετε με το σιρόπι. Το αφήνετε κατά μέρος και το ξεχνάτε, μέχρι να πιεί το σιρόπι. Το σιγδάλι, θα κάνει την δουλειά που πρέπει για λογαριασμό σας.
Αφού πια κρυώσει και έχει πιει το σιρόπι, ξεφορμάρετε σε πιατέλα σερβιρίσματος. Ζεστένετε 3 κουταλιές μαρμελάδα βερίκκοκο ή πορτοκάλι με μισό κουταλάκι του γλυκού νερό. Την αφήνετε να γίνει κάπως ρευστή και γαρνίρετε το κέικ με την βοήθεια μιας μικρής σπάτουλας.
Μόλις κρυώσει η μαρμελάδα (4-5 λεπτά) είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.
Καλή σας απόλαυση.
Τι βλέπω τι βλέπω αλλάξαμε ώρες τώρα;; Χρόνια πολλά για χθες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθαν στο σπίτι κάτι που λέγονται cinnabon rolls κι απορώ πως τα τρώνε ;;; Ενώ αυτό το ωραίο σοροπιαστό θα το έτρωγα!!
Φιλάκια!!
Οι συνθήκες μου έχουν αλλάξει πολύ την τελευταία εβδομάδα φιλενάδα!! Και σήμερα ήταν μια μέρα "άκρως" δύσκολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοια ώρα, κάνω διάλλειμα, και το ρίχνω στα "σκληρά"!
Συμφωνώ για τα cinnamon rolls σκέτο άψητο ζυμάρι ήταν αυτό που γεύτηκα εγώ τουλάχιστον πριν πολλούς μήνες!
Εγώ πάλι τρελλαίνομαι για σιροπιαστά..........όλο θα το τσάκιζα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο μου αρέσειιιιιιιι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνω τυροπιτάκι και παίρνω κομματάκι :)
Τέλειο!!! Τρελλαίνομαι για σιροπιαστά κέικ!!! Κερνάς ένα κομματάκι ή τελείωσε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιροπιαστό και με μαρμελάδα! Αν και το σιρόπιασμα και εγώ δεν έχουμε πάντα τις ... αγαθότερες σχέσεις, θα το δοκιμάσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα. Πολύ ωραίο κέικ και με ωραία υλικά. Μπορώ να έχω ένα κομματάκι με το πρωινό καφέ μου, παρακαλώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήPoly wraio cake kai ohi poly siropiasto..Pairnei seira pros paraskevi!XO
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλα μου, εγώ το μοίρασα... ακριβώς για να μην το τσακίσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανταλλαγή ειδών, είναι το blogging του μέλλοντος, Αστερομαράκι μου :-)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου το "τελείωσα" εγώ ... μοιράζοντάς το, γιατί δεν πρέπει να μένει πολύ μέσα στο σπίτι μου :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία Ζ. με τα υλικά αυτά, στο μείγμα του κέϊκ εννοώ, το σιρόπιασμα είναι μάλλον "υπό έλεγχο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία εύχομαι στην δοκιμή σου, γιατί αξίζει το αποτέλεσμα, τον κόπο σου.
Ελένη μου, με τόσες εκφρασμένες επιθυμίες για "κομματάκι" με βάζετε στα αίματα να το ξαναφτιάξω και να διοργανώσω αποστολές με courier σε τόπους κοντινούς και μακρινούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς Χαρά μου. "Νωπό" όσο θα το ήθελα εγώ τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το φτιάξεις να μας πεις τις εντυπώσεις σου.
Πολλές καλημέρες.
Στη φωτογραφία πάντως φαίνεται σούπερ-λαχταριστό!! Ευτυχώς που μόλις έφαγα γλυκάκι γιατί θα έψαχνα απεγνωσμένα να βρω κάτι!! Μα να μη μπορείς να τσιμπήσεις μπουκίτσα από την οθόνη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελοτουρίστρια
Τρελλοτουρίστρια, λες να απέχει πολύ ακόμη ο καιρός που θα μπορούμε να "τσιμπολογάμε" από τις οθόνες μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς... γιατί αλλιώς αλίμονο μας :-)))
Είναι πάντως πολύ εύκολο στην παρασκευή του και στο σιρόπιασμά του θα έλεγα.
Οι απόψεις μας περί γλυκών γλυκών συμπίπτουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κέικ του στυλ, όλα στον κάδο του μίξερ κι ας "χτυπιούνται", την εφαρμόζω και εγώ και μου βγαίνουν πιο αφράτα(?) τα κέικς.
Φιλάκια σας και γλυκούλες ευχές για εσένα!
Προτιμώ τα σιροπιαστά κέηκ από τα στεγνά, οπότε μπαίνει στα προσεχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαμπία μου καλημέρα, ναι έχω καταλάβει πως σε κάποια πράγματα οι προτιμήσεις μας μοιάζουν, κι' αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, μιας και θεωρώ πως είσαι άτομο με ιδιαίτερη εμπειρία στην κουζίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ και ανταποδίδω τα φιλιά :-))
Καλημέρα Έφη, και εμένα τα "μωρά" μου τα στεγνά δεν τα τρώνε, οπότε αυτή η κάπως "ζουμερή" εκδοχή είναι πολύ καλή λύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία εύχομαι αν το φτιάξεις και να μας γράψεις εντυπώσεις φυσικά.